Roxy

by Esther Gerritsen

Roxy is zevenentwintig als haar man met zijn minnares verongelukt. Ze blijft achter met hun dochter, hun huis, de auto, zijn assistente, de oppas en de schaamte om dit roemloos einde van hun huwelijk. Haar familie ontfermt zich over haar, maar Roxy zoekt geen troost, ze zoekt een vijand.

Genres: Fiction, Dutch Literature, Novels, School, Literature, Roman

213 pages, Hardcover

First published April 1, 2016

About the author

Esther Gerritsen (1972) is a Dutch novelist, columnist and screenwriter. Since her 2000 debut with Bevoorrecht bewustzijn (Privileged Consciousness), Gerritsen has been considered one of the best authors in the Netherlands and makes regular appearances on radio programs and at international literary festivals such as Litquake and Wordfest.

Her novels Superduif (Superdove, 2010), Dorst (Craving, 2012), Roxy (2014) and De Trooster (The Comforter, 2018) were all shortlisted for the Libris Literature Prize. In 2005 she was awarded the BNG prize for her second novel Normale dagen (Ordinary Days, 2005) and in 2014 she was awarded the Frans Kellendonk prize for her body of work. Gerritsen writes a popular weekly column in the VPRO TV guide and she had the honour of writing the Dutch Book Week gift in 2016 with a print run of 700,000 copies.

She is currently making a name for herself as a screenwriter for film and TV. She wrote the scenario for Instinct (Halina Reijn, 2019), which was the opening film at the Dutch National Film Festival, was praised and lauded at international filmfestivals such as Locarno, Toronto and London and is the Dutch entry for the 2019 Oscars. She is a co-writer of the new TV series Red Light, which will premiere in 2020 featuring Maaike Neuville, Halina Reijn and Carice van Houten (Game of Thrones).

Reviews

[Kasa Cotugno · Rating 4 out of 5]

People handle grief in unique ways. Roxy is faced with the dilemma of facing up to the death of her husband tainted by the manner in which he died. Arthur was a prominent film maker, much older than Roxy, but she has had some success of her own through publication of three novels. But it doesn't seem as though her accomplishments had been recognized by her family or friends, even herself, and even though one of the books, the one about her father, was a best seller. She has been infantilized all her life, and now finds herself for the first time adrift and forced to make decisions not only for herself, but also for her three-year-old daughter, Louise. How she handles this disruption and coming of age in the days following Arthur's death makes for bleak reading, but Gerritsen is a fine observer of human nature, and the translation is on point.

[janine · Rating 4 out of 5]

Iets met schapen op de voorkant. Altijd goed.

[Goedele Billen · Rating 5 out of 5]

Dit is mijn eerste boek van Ester Gerritsen, en ik ben onmiddellijk helemaal fan. Wat een pure stijl, en wat een indringen in het personage. De vervreemdende dialoog als de politie Roxy komt vertellen dat haar man verongelukt is. 'Mijn collega komt morgenvroeg nog even bij u langs, ja?'
'Ja', zegt Roxy, 'Gezellig.' Kippenvel.
Ik moet meer van haar lezen.

[Sarike Roest · Rating 4 out of 5]

Leuk dat zoveel reacties op goodreads negatief zijn, omdat de lezers het hoofdpersonage irritant vinden. Dat is juist wat ik zo goed vind aan het boek van Gerritsen. Hoewel je zo graag medelijden wil voelen voor een jonge vrouw die haar dertig jaar oudere man verliest, terwijl hij naakt in een auto zit met zijn minnares, voel je alleen maar verbazing en afschuw bij alles wat Roxy doet. Het einde van het boek lijkt hoopgevend, maar is tegelijkertijd afschuwelijk.

[Claire · Rating 4 out of 5]

This novel deals with the effects of the death of a husband/boss/neighbour. It shows very well how people mourn in different ways. The MC is an irritating woman, mainly cause she has bizar reactions to the death of her husband.
This book was somewhere between three and four stars.

[Reyer · Rating 2 out of 5]

It was a risk to buy three novels by an author I didn’t really know yet. Like Craving and Gebied 19 , I found Esther Gerritsen’s Roxy (2015) disappointing. Her premise is interesting: a young mother must come to terms with the idea that her husband died in a car accident while cheating on her. Unfortunately, Gerritsen lards her story with banal details and superficial dialogue, which didn’t appeal to me at all. Some parts are promising, but the novel never gets off the ground. I didn’t really learn anything from it.

[Matthijs Leest · Rating 3 out of 5]

Roxy heeft zich nooit goed kunnen ontwikkelen. Tot haar 17e leefde ze bij haar altijd dronken moeder; haar vader was vaak op pas als trucker. Hier schreef Roxy op jonge leeftijd een succesroman over.
Op haar 17e ontvluchtte ze haar thuissituatie door met de rijke, oudere Arthur mee te gaan. Op haar 27e is Arthur door en is Roxy alleen met haar kind van 3. Nu begint haar leven pas echt.
Komt het door de situaties, de opvoeding, of is het vooral Roxy zelf die van nature geen idee heeft hoe ze zich moet redden in sociale situaties? Op vakantie (die net als Roxy's leven maar niet op gang wil komen) met de jongere studente Feike en de oudere assistente Jane lijkt Roxy nog het meest op haar dochter Louise van 3. Ze eet lolly's, koopt alles, zegt de verkeerde (korte) dingen, weet zich tegenover mannen niet anders te gedragen dan met ze naar bed te gaan en snapt steeds niet wat er dan allemaal wel van haar wordt verwacht. Waarom mag ze geen schapen omduwen als heel haar omgeving vlees uit slachthuizen eet?
Roxy kan niet mee met de kudde. Schapen kan ze nog wel aan; mensen is een ander verhaal. Hoe vervelender Roxy's gedrag, hoe mooier de pointe, maar ook hoe irritanter de leeservaring wordt.

[Jora]

Heb het boek nèt uit. Het is knap geschreven, maar wat ik er van vind weet ik eigenlijk (nog) niet zo goed.... Eerst maar een nachtje over slapen :-)

[Evie · Rating 2 out of 5]

Read this for school ( in Dutch )
not a fan.

[Alex Knipping · Rating 2 out of 5]

Stel dat je je altijd maar wat mee hebt laten drijven met de stroom? De meeste dingen komen je aanwaaien en je hebt nooit echt je best hoeven doen. Roxy, de hoofdpersoon uit het gelijknamige boek is zo iemand. Ze is niet sympathiek, behoorlijk egocentrisch en eigenlijk kan ze haar leven geen richting geven. Ze heeft een dochter groot te brengen, maar ook dat besteedt ze grotendeels uit. Als plotseling haar partner verongelukt en ze tevens te horen krijgt dat hij een affaire had met een (erg jonge) stagiaire, dan kan ze de feiten niet echt onder ogen zien. Ze vlucht weg in pathologische rouw, grotendeels ontkenning. Scenes uit een leeg leven. Toch raakt dit boek mij niet, het blijft vooral 'buitenkant' wat we te zien krijgen. De dialogen zijn scherp en raak. Maar toch niet genoeg voor drie sterren.

[Brenda · Rating 2 out of 5]

This book was recommended to me... I am not sure why. The writing style reminded me of the tragedy of contemporary literature. Books are being written as magasines, disposable, only meant to provide a brief moment of entertainment. So, yeah, meh. Perhaps the only interesting thing (?!) I got out of reading this book is the notion (unconfirmed, as I could only find anecdotes about this online) that sheep die if they are stuck on their backs.

[Rifka · Rating 5 out of 5]

Heel intens verhaal, bij Esther Gerritsen moet je niet zijn voor een feel good verhaal, maar wel voor prachtig beschreven menselijke onmacht.

[Andrea · Rating 3 out of 5]

Goed geschreven maar Roxy is een heel moeilijk personage, het is bijna onmogelijk empathie voor haar te hebben en het boek dus zakt voor velen.

[Faith Andrews · Rating 3 out of 5]

A fairly anticlimactic finish to a fairly okay book - the writing was good and for a while I disagreed with other reviews about Roxy’s frustrating behaviour surrounding her grief - briefly more frustrated with Liza and Jane seeming to dominate interactions with their own reactions to the death of Roxy’s husband. By the end I agreed slightly more: without much resolution it just felt like she was written that way without anything interesting to actually say about grief or trauma. I guess these things are not clear-cut but I was left largely disappointed by the ending, and what I felt was a lack of delivery on the set-up of Roxy’s character and her relationships with those around her.

[Chris Leest · Rating 4 out of 5]

Na het verongelukken van haar man stopt Roxy met haar aangeleerde inlevingsgedrag en wordt ze 'zichzelf'. Ze transformeert van sukkel naar rebel. In een Thelma & Louise-achtige setting springt ze samen met 2 andere vrouwen en haar 3 jarige dochter in de auto richting Middellandse zee.

Roxy is vreemd. Het woord wordt niet genoemd, maar op mij komt ze nogal autistisch over. Dit is al het tweede boek van Esther Gerritsen dat ik lees met personages met autistische trekken (ook in Dorst). Ik vraag me af wat de schrijfster hiermee heeft.

Dit boek zindert nog even na.

[Eva · Rating 4 out of 5]

Haar man en zijn minnares verongelukken midden in de nacht in een auto op de vluchtstrook. Naakt. Roxy blijft in verbijstering achter, samen met haar dochter van 3.

Roxy is een verhaal over rouw en wanhoop. Over verdriet en woede. Esther Gerritsen schrijft over het rauwe verdriet dat voor tenenkrommend pijnlijke situaties zorgt. Roxy wil niet huilen, treuren en rouwen, ze wil vechten met wie dan ook, en weet niet wat ze met zichzelf aan moet.

Een indrukwekkend boek. Verdriet is niet iets dat in een hokje past. Iedereen rouwt anders...

[Greet · Rating 4 out of 5]

Mijn eerste boek van Esther Gerritsen en dat was best een aangename ontdekking. Als ik met halfjes zou mogen werken kreeg het 3,5 sterren.

[Maike · Rating 4 out of 5]

voor het eerst in mijn leven heb ik een boek moeten wegleggen. IK HAAT HET STUK MET DE SCHAPEN
wat een emotionele achtbaan was dit.

[Lalagè · Rating 2 out of 5]

Je kunt beter een ander boek van Esther Gerritsen kiezen.

[Sanne · Rating 4 out of 5]

Goed einde. Gerritsen zet personages door middel van heldere dialogen sterk en realistisch neer. Daarnaast heb ik veel geleerd over schapen.

[AshtraysBooktok · Rating 3 out of 5]

Borderline psycho

[Judy Estrin · Rating 4 out of 5]

Once you started reading you couldn't put the book down. In less than 24 hours I was done. The basic concept of a young woman widowed with child and the changes she goes through. She discovers she has a life without her older controlling husband. Enough said.

[Jill · Rating 4 out of 5]

Roxy won’t win the grand prize for being the most likeable character you’ve ever encountered in fiction.

She’s a semi-successful writer, a young recent widow of Arthur, a much older husband who is a famous film-maker and a notorious flirt, and oh yes, she’s also just become the lover of the undertaker who is coordinating her husband’s funeral.

In short, she’s rather quirky. Left alone with a toddler named Louise, Louise’s sometime caretaker, and Arthur’s personal assistant, Roxy handles her recent widowhood in the most destructive way: drinking heavily, engaging in impulsive trysts, and astounding her female companions with her bluntness and lack of sympathy for Arthur’s untimely death.

But if character likeability is not high on your reading list (and for me, “liking” a character ranks rather low), then Roxy—with its spare, dialogue-heavy naturalistic prose and its bordering-on-absurdist situations—may be a totally capture your fancy. The beauty of the book is not necessarily in what’s stated, but what’s NOT stated; Esther Gerritsen trusts her readers to fill in the blanks about why Roxy has turned out the way she has

Lots of expressed and unexpressed emotions—from grief, anxiety, and revenge through motherly love and self-destruction—are channeled here. One thing’s for certain: Roxy is not like any other fictional character you’re likely to encounter. The Dutch is nicely translated by Michele Hutchison.

[Vincent Blok · Rating 4 out of 5]

Vrouwen in de literatuur (Esther Gerritsen, Roxy)
NRC Handelsblad rapporteerde afgelopen week (18 mei 2018) dat vrouwelijke literaire schrijvers nog steeds ondergewaardeerd worden, maar dat wetenschappelijk onderzoek aantoont dat een hogere waardering van mannelijke schrijvers ongegrond is. Het is een vooroordeel dat vrouwelijke auteurs minder goed zouden zijn in hun vak dan hun mannelijke collega’s.
Nu moet ik ruiterlijk toegeven dat ik zelf ook lang heb gedacht dat mannelijke auteurs betere schrijvers zijn. Eigenlijk wist ik wel dat dit een vooroordeel was, aangezien ik altijd omgeven ben geweest van mannelijke auteurs – Hesse, Hermans, Kafka, Dostojewski, Celine, Houllebecque, Coetzee, Vann, Terrin etc. – en lange tijd gewoon niet in aanraking kwam met vrouwelijke auteurs. En laat ik eerlijk zijn dat de oude vrouwtjes tronie van Hella Haase me nu ook niet aanlokte tot andere gedachten over vrouwelijke auteurs. Toch denk ik, hoewel ik mij zeker niet van seksisme vrij wil pleiten, dat dit vooroordeel langzaamaan tegen de achtergrond verdween toen ik meer vrouwelijke auteurs ging lezen in de loop der jaren. Mijn eerste en lange tijd enige herinnering was Keri Hulme’s Kerewin in mijn jonge jaren, maar via Marguerite Yourcenar, Lidie Salveyre en Ali Smith verschoof het beeld langzaamaan en heb ik vandaag de dag geen enkele reden meer om zo’n vooroordeel in stand te houden. Tegelijkertijd moet ik bekennen dat mijn meeste blogs gaan over romans die door mannelijke auteurs geschreven zijn.
Toen NRC afgelopen vrijdag berichtte over het onderzoek, herlas ik toevallig net Esther Gerritsen’s Roxy. Toch wel hét bewijs van de dag dat vrouwelijke auteurs niet onder doen voor hun mannelijke collega’s, bedacht ik me. Het boek gaat over een jonge zonderlinge vrouw in de rouw – Roxy – nadat haar man samen met zijn minnares verongelukt is. Het boek verhaalt over de gedachtelijnen en spinsels van deze onaangepaste vrouw die tot dan toe alleen maar als ‘normale’ echtgenoot en moeder van haar kind werd gezien omdat haar man al haar eigenaardigheden compenseerde. Ik wantrouw mijn eigen waardering van romans vaak, aangezien ik de neiging heb een roman te waarderen als ik me in de hoofdpersoon herken: “Ook al kunnen ze alle drie in deze zelfde wereld ademen, het blijven vreemden en als vanzelfsprekend liegt ze tegen vreemden. Gewoon zeggen dat ze alles wil behalve weg van haar dochter, haar wakker maken, haar verontrusten, komt niet in haar op” (13). Maar waar ik vroeger misschien gedacht zou kunnen hebben dat mijn waardering voor de roman is ingegeven doordat Roxy denkt en voelt ‘als een vent’ – “Ik moet me afsluiten. Ik schrik ervan als ik een andere man aantrekkelijk vind, ik houd mijn wereld graag overzichtelijk omdat ik niet om kan gaan met onwelkome gevoelens” (39) – ben ik blij te zien dat het recente onderzoek uitwijst dat mannen en vrouwen geen andere stijl van schrijven hanteren noch wezenlijk andere onderwerpen aan de orde stellen. Dus, lieve mannen, lees Roxy en laat je beleren!

[Mart · Rating 2 out of 5]

Basically: Dit verhaal gaat dus over een vrouw, Roxy, die weduwe wordt en dan een roadtrip gaat maken naar Frankrijk met de oppas van haar dochter en de vroegere assistent van haar man. Uiteindelijk gaat ze een kudde schapen vermoorden en bam, het boek is uit.

Ik zie je denken: Nee ik geloof dit niet, waar komen die schapen vandaan (en wie vermoord er nu schapen. Dat ook.)? Ja dat dacht ik nou ook. Maar toch is het zo. Nadat Roxy haar man is verloren, wordt ze een soort labiel mens. Althans, ik neem aan dat ze niet haar gehele leven zo labiel was. En dat eindigt dus in een soort genocide op schapen. Het slaat werkelijk nergens op, en natuurlijk ik begrijp heus het plot wel: Arme Roxy, die vroeger ontsnapte aan alcoholistische moeder en haar truckervader die er nooit was, ziet dat ze precies dezelfde schade berokkend bij haar dochter (ja ze is niet zo lief voor haar dochtertje, dus ze laat haar dan ook maar achter bij haar vriendinnen. Nadat ze een kudde schapen had vermoord. Haar vader had overigens een pony vermoord.... echt de fuck..).

Maar dan nog? Waar had Esther last van? Ze kan echt wel schrijven hoor, want er zit super veel humor in het boek en moest vaak lachen om de dialogen tussen Roxy en haar dochtertje. Maar verder stelt het gewoon niet zoveel voor, is het een pretentieuze poging om de lezer te schokken (ik ben nog steeds geschokt, arme schaapjes) om daarna af te sluiten dat de hoofdpersoon tot inkeer is gekomen (EN NIET MEER LABIEL IS, YEAH SURE). Beetje simpel, alsof ze een schrijfschema had, die heeft ingevuld en uiteindelijk nog een paar dieren vermoord (oké ik houd nu op over die schapen).

Wel jammer de bammer, want hoopte op iets goed.

[Veerle · Rating 1 out of 5]

hmmm.... i read this book because it had good reviews in several magazines and news papers, but to be honoust, i don't get it. the writing style is fluent, so i finished the book in less than 3 hours and i am tempted to say that the story leaves you behind with a bit of an 'unfinished' feeling, but i guess that is maybe the strength of it. i do like books which don't have a complete finished story, but which seem to take a 5 minute video out of life. the story cuts right into some actions and also stops in the middle of something, but with just enough information to make you accurately gess the ending. that's good in general, but here i guess the problem is that you're not rooting for the protagonist. i do feel for her, for having a troubled history, but to be honoust, i don't really care for her. there are more endearing ways to act like a complete asshole after your husband died in the arms of his mistress.

so yeah, a plus for the writing style and the fact the story 'just ends' and doesn't try to hard to tie up all the loose ends: that's life! but i couldn't shake off the feeling that i wasted 3 hours of my life in the company of an absolutely annoying woman...

[Jill Meyer · Rating 2 out of 5]

Dutch author Esther Gerritsen's new novel, "Roxy", is less than 200 pages. And even though I read the book through, I couldn't get much of a clue of what it's about. Yes, Roxy's much older husband, Arthur, was found dead with his mistress in a Chevy Camaro (I had a Camaro years ago and I can't see anyone but very, very small people having sex in a Camaro.) Roxy, is left behind with a three year old daughter, Louise, and a lot of smoldering anger at her late hubby. Basically, the book is the story of a road trip taken by Roxy, Louise, Louise's nanny, and Arthur's assistant, Jane, after the funeral. And sheep are involved.

I didn't find any of the characters particularly interesting, though Roxy's parents had a bit of a spark. Most of all I couldn't see Roxy and Arthur as a couple, though Arthur was already dead when introduced into the story. It's one of those novels that some people will adore, and others won't... However, please read ALL the reviews, positive and negative before you make up your mind whether to buy the book.

[Maria · Rating 3 out of 5]

De recensies waren veelal jubelend maar ik kan daar toch niet helemaal in meegaan. Dat ligt wellicht aan het titelpersonage. Het is begrijpelijk dat Roxy enorm van slag is door wat haar overkomt maar haar reactie is wel erg bijzonder. Dat maakt haar in mijn ogen een onuitstaanbare en theatrale vrouw waarvoor ik weinig sympathie kan opbrengen. Vond het moeilijk me in het verhaal te verplaatsen. Ook de andere personages gingen niet zo voor me leven.

Maar het boek is lekker vlot geschreven, er gebeurt van alles, je zit ook meteen in het verhaal. Ik had alleen meer willen lezen over wat er in Roxy omgaat, haar worstelingen met de pijnlijke situatie. Dan was er misschien wat meer begrip bij mij ontstaan. Boeiend zijn de flashbacks, er zijn hints naar een niet probleemloos verlopen jeugd waardoor ze al jong haar ouderlijk huis ontvluchtte.
Kortom, zeker niet slecht maar voor mij niet een topper van 2014.

[Alisa]

Roxy is a young woman whose much older husband dies in a car crash, and later she learns that he was having an affair with his intern. This story is about Roxy's descent into madness.

Quite slow-going at first, it really wasn't until about 80% of the way through the book that I saw the author's brilliant writing shine through. The story ends quite abruptly and, as other reviewers have noted, it seems unfinished. I thought, "No wait, she's just opened another plot point, the book has just started getting interesting, and now it's over?"

[TienD · Rating 3 out of 5]

Sneu als je man verongelukt en je als vrouw alleen achterblijft met een dochtertje van drie. Maar hoe de hoofdpersoon zich daarna gedraagt is zo irritant, dat ik een hekel aan haar kreeg. Wie gaat er na zo'n gebeurtenis op vakantie, hoe stuurloos kun je zijn? Het boek had voor mij een negatieve ondertoon, maar goed geschreven is het wel.