تفنن و سرگرمی‌های مهاجران آلمانی

Unterhaltungen deutscher Ausgewanderten

by Johann Wolfgang von Goethe, سعید پیرمرادی (Translator)

گوته در این کتاب داستان جمعی از مهاجران آلمانی را بیان می‌کند که از ترس حملهٔ فرانسویان -بعد از انقلاب فرانسه-، به آن سوی کرانه‌های رود راین رفته‌‌اند و برای دور کردن تشویش این ایام حکایاتی چند برای هم تعریف می‌کنند. این حکایات بعضی تخیلی و بعضی اخلاقی هستند.

Genres: Classics, German Literature, Germany, Fiction, Short Stories, Literature

170 pages, Paperback

First published January 1, 1795

About the author

A master of poetry, drama, and the novel, German writer and scientist Johann Wolfgang von Goethe spent 50 years on his two-part dramatic poem Faust , published in 1808 and 1832, also conducted scientific research in various fields, notably botany, and held several governmental positions.

George Eliot called him "Germany's greatest man of letters... and the last true polymath to walk the earth." Works span the fields of literature, theology, and humanism.
People laud this magnum opus as one of the peaks of world literature. Other well-known literary works include his numerous poems, the Bildungsroman Wilhelm Meister's Apprenticeship and the epistolary novel The Sorrows of Young Werther .

With this key figure of German literature, the movement of Weimar classicism in the late 18th and early 19th centuries coincided with Enlightenment, sentimentality (Empfindsamkeit), Sturm und Drang, and Romanticism. The author of the scientific text Theory of Colours , he influenced Darwin with his focus on plant morphology. He also long served as the privy councilor ("Geheimrat") of the duchy of Weimar.

Goethe took great interest in the literatures of England, France, Italy, classical Greece, Persia, and Arabia and originated the concept of Weltliteratur ("world literature"). Despite his major, virtually immeasurable influence on German philosophy especially on the generation of Georg Wilhelm Friedrich Hegel and Friedrich Wilhelm Joseph von Schelling, he expressly and decidedly refrained from practicing philosophy in the rarefied sense.

Influence spread across Europe, and for the next century, his works inspired much music, drama, poetry and philosophy. Many persons consider Goethe the most important writer in the German language and one of the most important thinkers in western culture as well. Early in his career, however, he wondered about painting, perhaps his true vocation; late in his life, he expressed the expectation that people ultimately would remember his work in optics.

Reviews

[Mohammad Ali Shamekhi · Rating 3 out of 5]

صادقانه اگه بخوام بگم احتمالا نفس اثر به اندازه دو ستاره یا دو و نیم ستاره برای من اهمیت داشت؛ احتمالا نام گوته و خواست من برای مهم تر درنظر گرفتنش باعث شده سه ستاره بهش بدم - یعنی خواست من برای اینکه یه جاهایی رو عمیق تر "درنظربگیرم". به نظرم یکبار خوندنش ضرری نداره اما راستشم بگم چیز چندانی دست آدمو نمی گیره آخرش - جز کلیت اینکه گوته خواسته پیوندهای انسانی رو فراسوی نزاع های سیاسی و مقطعی برجسته کنه و نمود این همدلی های والاتر رو در نفس سرگرمی های همگانی مثل قصه های سرگرم کننده پیدا کنه

ترجمه هم در کل روونه و من سوادم انقد نیست که بگم با آلمانیش سازگار هست یا نه ولی اونجاها که سواد من قد می داد مشکلی ندیدم. البته مواردی بود که مترجم بهتر بود جمله های آلمانی رو می شکست در ترجمه. چاپ کتاب هم آدم رو راضی می کنه. نوع کاغذش و ... یه جورایی ترغیب کننده است

درباره ی آخرین قصه ی کتاب: افسانه

کاش در مورد آخرین قصه ی این کتاب با نام "افسانه" تفسیری آورده شده بود. در جاهای دیگر خواندم که این قصه ی به شدت تمثیلی، تخیلی و نمادین یه جورایی ماعدل تخیلی کتاب شیلره - یعنی کتاب "نامه هایی در تریبت زیباشناسی انسان". گوته و شیلر هر دو معتقد بودند آزادی امری است درونی - برخلاف انقلاب فرانسه که گمان می کرد با تغییر شرایط بیرونی درون آدم ها هم بالتبع عوض می شه. شیلر اون کتاب رو نوشت با توجه به علائق فلسفیش اما گوته که از انتزاعیات روگردان بود "افسانه" رو نوشت - قصه ای پیرامون یک رودخانه و داستان رازآمیز برقراری حکومتی که دو کرانه ی رود رو به هم پیوند می ده. می گویند این دو کرانه ی رود اشاره به جنبه های حسی و جنبه های عقلانی-معنوی بشری داره. علی ای حال تو این کتاب هیچ تفسیری نیست

تأملات من



بعضی تکه های کتاب برام برجسته تر بود - نه از منظر ادبی بلکه از نظر دلالات فکریش - که اینجا ذکرشون می کنم

الف. پیوند گوته با سنت اسپینوزایی، لایبنیتسی و به طور کلی رومانتیک

گوته از زبان کارل حرفی می زنه که به نظرم یادآور نگاه اسپینوزاییه - البته یه مرحله شدیدتر از خود اسپینوزا. منظورم این نگاه اسپینوزا است که کوشیده طبیعت یا خدا یا جوهر رو در قالب رابطه ای طولی با روندهای طبیعت مطرح کنه - یعنی سوای روابط عرضی ( یا همان علیت و توالی ). به عبارت دیگه نسبت خدا-طبیعت با تک تک چیزها، امری است یکسره متفاوت با توالی علی یا زمانی امور در نسبت با هم. به بیان سوم تبیین علمی یکسره در افقی جز افق رابطه ی "معنوی" من و طبیعت مطرحه - مفهوم "شخص" در چنین رابطه ای می تونه مطرح بشه. گوته می گه

به نظرم به طور کلی هر پدیده، همچو هر واقعیت دیگری، به خودی خود جالب است. کسی که درصدد توضیح آن برمی آید و آن را به رویدادهای دیگر ربط می دهد، فقط از سر عادت تفنن کرده و بدین وسیله ما را به سخره می گیرد، نظیر کاری که دانشمند علوم طبیعی و یا مورخین انجام می دهند. اما یک عمل انفرادی و یا رخداد بدین سبب جالب است که حقیقت دارد، نه به خاطر آن که قابل توضیح یا محتمل است

البته قبول دارم رابطه ای که من می بینم انقدر هم روشن نیست

ب. اخلاق گوته: عصر روشنگری + رومانتیسم

گوته در جایی چنان از عقلانیت در مقابل تمایل دفاع می کنه که اون رو یکسره از پیروان عصر روشنگری قرار می ده. گوته اذعان می کنه که مبنای ارزش دهی به چیزها عقله وگرنه تمایل فی حد ذاته نه نیک است و نه بد. حتی بارقه ای از آینده بینی منفعت جویانه ی روشنگری - البته سوای امثال کانت - در او هم هست. او می گوید

مرد سالخورده: ... تنها آن دسته از داستان ها شایسته ی عنوان اخلاقی هستند که نشان دهند انسان در ضمیر خویش صاحب نیرویی است که او را قادر می سازد به خاطر تعهد به امری والاتر از امیال نفسانی خود دوری جوبد. این چیزی است که ما از این داستان می آموزیم و داستان های اخلاقی دیگر موضوع تازه ای به ما نخواهند آموخت

لوئیزه: و من برای آنکه رفتار اخلاقی داشته باشم، باید بر ضد امیال خودم رفتار کنم

مرد روحانی: بله

لوئیزه: حتی اگر تمایل به نیکی باشد؟

مرد سالخورده: هیچ تمایلی فی نفسه نیک نیست، بلکه زمانی نیک است که تأثیرات نکو داشته باشد

مسأله ی شخصیت، اخلاق پیتیستی - اهمیت باطن عمل به جای ظاهر -، و پیش آگاهی نسبت به منظر رومانتیک را هم اینجا می شود دید

لوئیزه: ... اگر مردی شجاع با به خطر انداختن زندگی خود دیگران را نجات دهد، این آیا عملی اخلاقی نیست؟

مرد کهن سال: آنگونه که من باور دارم، نه. اما اگر مردی بزدل بر ترس خویش غلبه کند و همان رفتار را انجام دهد، عملی اخلاقی است

ج. توجه گوته همچون رومانتیکرها به ادبیات بومی

گوته از زبان لوئیزه چنین می گوید

فقط یک چیز را بر نمی تابم. انکار نمی کنم که داستان هایی را که قوه ی تخیل ما را به سرزمین های دیگر سوق می دهند، دوست ندارم. آیا همه چیز باید در ایتالیا، سیسیل و مشرق زمین اتفاق بیافتد؟ آیا ناپل، پالرمو و اسمیرنا تنها مکان هایی هستند که اتفاقات جالب در آن جا روی می دهند؟ چه بسا محل پیدایش قصه ی پریان را به سمرقند و ممالک هرمز منتقل می کنند تا قوه ی تخیل ما دچار آشفتگی شود. اما اگر قرار است قصه ها بر روح و قلب ما اثرگذار باشد، داستان های بومی برایمان تعریف کنید، شمه ای از زندگی خانوادگی به دستمان دهید، ما خود را بیشتر در این قصه ها باز می یابیم، و هنگامی که تحت تأثیر قرار بگیریم، بیشتر بر دلمان خواهد نشست

البته منکر نیستم که گوته اعتراضات هم عصرانش را هم در دهان شخصیت هایش می گذارد - پس شاید این نه نظر خود گوته که اقتضای عصر او باشد

[Jackie · Rating 4 out of 5]

A professor once told me, "There is nothing you could possibly discover that hasn't already been thought up by 19th century Germans." I'm beginning to realize how very true that is.

This book was a pleasurable read with some true gems tucked inside. The dynamics of the stark role reversal brought on by the French Revolution--the German elite as victims, mourning the loss of civilized society--elicits from Goethe a humorous and pointed social commentary. (The rebuke that the baroness lays on Karl for his outspoken liberalism is pure genius.) The novel's anecdote-laden plot recalls the arrangement of the Satyricon, which must have been a huge influence in the development of the bildungsroman in the first place.

I could have done without some of the ghost stories, but the final fairy tale is a novel of its own. The unlikely turn of events forces the reader to stretch her mind,quickly abandoning the realm of feasibility and embracing the style of true folklore, that takes on its own rules of reason and needs no excuses for the characters' behavior. If it's meant to be an allegory, it was totally lost on me, but I was fascinated nonetheless.


"'Do you not,' Karl said to the old priest, 'have some fairy tale you can tell us? The imagination is a fine faculty, only I do not like to see it applied to things that have really happened. The amusing figures it creates are welcome when they are beings that belong to their own world; allied to reality it mostly produces nothing but monsters and is then, it seems to me, usually in conflict with common sense and reason. It should not, I feel, become attached to a subject, it should not try to force a subject on us; when it produces a work of art it should play on us, like music, move us inside ourselves in such a way that we forget there is something outside us producing that effect.'"

(Does anyone still read my reviews? I do enjoy writing them, but I may reduce their scope if it appears I am my own audience.)

[ewondare]

کتاب، بغیر از «افسانه» ی آخرش، حکایاتی مربوط به فضای سیاسی خود آلمانه که مهاجر‌ها/فراری‌ها برای هم‌دیگه تعریف می‌کنن. که چشم‌گیر نبودن و به نظرم چون برای مخاطب‌های محدود همون دوره نوشته شدن و من درکی از تجاربشون نداشتم برام گیرا نبود.


افسانه اما،قصه‌ای تخیلی و نمادین/تمثیلی بود که هم به روحیات من بیشتر می‌خورد و هم جذاب نوشته شده بود. یه جورایی تنها قسمتی از کتاب بود که جذبم کرد.

[Alp Turgut · Rating 3 out of 5]

Birinci Koalisyon Savaşı sırasında evlerinden uzak kalan bir grup Alman soylusunun dönemin problemlerine ışık tutan kısa hikayelerle desteklenmiş sohbetlerini anlatan "Alman Göçmenlerin Sohbetleri / The German Refugees / Unterhaltungen Deutscher Ausgewanderten", Goethe’nin yazar olarak kalitesini ortaya koysa da eser olarak pek bütünlük taşımayan bir kitap. Özellikle son hikayelerle okuyucunun ilgisini ayakta tutmayı başarabilen eser, yazarı daha iyi tanımak için oldukça besleyici.

28.07.2022
Londra, Birleşik Krallık

Alp Turgut

[Christian Jenkins · Rating 3 out of 5]

An interesting book, which feels vaguely unfinished. The book is in two sections; the first contains the short stories of the fleeing refugees and their personal struggles with one another. This was enjoyable, but many of the stories had unsatisfactory endings, which even a character in the book noted.

The second part of the book is just weird and doesn't really fit. The odd fairy tale which seems to have little bearing on what precedes didn't scan very well and was just bizarre. I didn't really think it was that good a fairytale either.

Overall, I wouldn't read it again but there were some interesting bits towards the beginning.

[Derian · Rating 4 out of 5]

La novela corta alemana absorbe toda mi fascinación. Conversaciones de emigrados alemanes es una de las que inicia un género que me vuelve loco por su carácter de ensueño poético. Goethe toma el Decamerón de Boccaccio, hoy de moda en twitter, y las Novelas ejemplares de Cervantes, para darle una vuelta de tuerca alemana. Ya lo dejó inmortalizado Lineker en aquella frase: "el fútbol es un deporte de once contra once donde siempre gana Alemania". Lo mismo en literatura (?). Esta novelita, particularmente, se toma a sí misma medio en joda: las conversaciones de emigrados son relatos enmarcados, muchas veces fantásticos, que se cuentan en casa de una baronesa porque está prohibido el tema política. Excluida la grieta, afuera el "Macri gato" o el hit del verano "Mmlpqtp", el relato no se apoya en el contexto (o lo hace de forma irónica) para construirse, de manera que adquiere importancia su cuestión formal, el proceso de su construcción. De hecho, cada vez que alguno de los invitados termina un relato, la baronesa hace algún comentario sobre lo que le pareció. Quiero citar un extenso fragmento en el que habla de cómo debería contarse una historia porque es precisamente lo que me llama la atención de este género de novelas cortas alemanas:
"Censuro ese empeño por transformar historias que se deben acercar a la unidad del poema, en enigmas rapsódicos, y por echar a perder cada vez más el gusto. Le dejo entera libertad respecto a los asuntos de sus narraciones; pero haga que por lo menos en la forma veamos que estamos en buena compañía. Denos para empezar una historia que tenga pocos personajes y acontecimientos, que sea bien inventada y pensada, verdadera, natural y no vulgar, tanta acción como sea imprescindible y tanta reflexión como se necesite, que no se detenga, que no se mueva lentamente en un lugar, pero que tampoco se apresure, que los hombres aparezcan en ella como se los desearía, no perfectos, pero buenos, no extraordinarios, pero interesantes y amables. Que su historia sea entretenida mientras la escuchamos; satisfactoria, cuando se haya terminado, y que nos deje un quedo estímulo a seguir reflexionando".
No quería nada, eh? Historias que se acerquen a la unidad del poema: es por ahí, baronesa.

[Крюкокрест · Rating 5 out of 5]

Очаровательный рассказ, являющий собой по сути рамочный сборник новелл, большинство из которых по сюжету были рассказаны священником-учителем детей из семейства знатных немецких беженцев.

Помимо нравоучительного смысла каждого из них (воспеваются добродетели мудрости, долга, справедливости, великодушия,.. ), в них читаются особенные черты расовой души немецкого народа: чувство личной свободы и ответственности, усердное стремление к созидающей деятельности и организации, порядку, основанному на вечных принципах любви и правды.

Примечательна и сказка, выделенная в отдельное заглавие внутри расска. Крайне аллегоричная и таинственная, она не открыла мне свой смысл целиком, но думается, ее образы и архетипы способны всколыхнуть коллективное бессознательное каждого белого человека.

[Khonie · Rating 2 out of 5]

Sentences were almost a paragraph long that I often got lost in the middle of it and had to reread to grasp the point of the sentence :D

[Fatih · Rating 4 out of 5]

Klasiklerin çok sevdiğim bir yönü var, ana tema, anlatılmak istenen konu ya da anlatış biçimi ne kadar yoğun ya da ne kadar tumturaklı olsa da sıkmıyor, rahatça okunuyor. Nedense özellikle günümüz kitaplarında bu tadı alamıyorum.

Goethe, hikayeleri üzerinden yaşanmışlıkları, önyargıları, yaklaşımları aktarıyor okuyucularına. Yer yer dönemi anlatmak için güzel örnekler veriyor: "Bu döneklerin eline düşmektense Türklerin eline düşmek daha iyidir."

Keyifli bir kitap.

[مسعود · Rating 4 out of 5]

انتظار نداشتم اینقدر خوب باشه. ظاهراً قصهٔ آخرش توی فضای انگلیسی‌زبان به‌صورت مستقل شناخته و معرفی شده، در حدی که خود کتاب مدخل ویکی انگلیسی نداره ولی این قصه چرا. با این حال بنظرم اصرار گوته برای به‌هم‌پیوسته خوندن این داستانها اصرار بجاییه

[Vahid Masoumi · Rating 3 out of 5]

کتاب فضایی رو تصویر کرده که در میانهٔ جنگ تعصبات اعتقادی و سیاسی، یک خانوادهٔ فراری از جنگ با تعریف کردن قصه‌هایی کاملاً بی‌ربط به موضوعات «مهم» زمانه، خودشون رو سرگرم می‌کنن، این فعالیت و نحوهٔ پرداختن بهش نوعی بی‌خیال‌انگاری و رخوت سرخوشانه رو تداعی می‌کنه ایدهٔ محوری این کتاب رو تشکیل می‌ده.

در حقیقت این کتاب نه حول یک پیرنگ که حول یک ایده نوشته شده، این ایده که مناسبات انسانی، که عمدتاً از جنس درگیری انسان با عشق و اخلاق هستن، در هر شرایطی، حتی وسط جنگ، و شاید مخصوصاً وسط جنگ، ارزش بیشتری تعصبات سیاسی و اعتقادی دارن. ظاهراً قرار بوده این کتاب که قسمت قسمت در نشریه شیلر (که اون هم ایدهٔ مشابهی داشته) چاپ می‌شده یه جور هزار و یک شب جدید برای گذر از اون زمان و شرایط بوده باشه، ایده‌ای که به نظر میاد به دلایلی نیمه کاره می‌مونه و شاید به همین دلیله که حس انسجامی که باقی کارهای گوته منتقل می‌کنن رو نداره. نهایتاً داستان‌هایی که خانواده برای هم نقل می‌کنن با داستان فوق‌العاده عجیب «افسانه» تموم می‌شه. به نظر من این طور اومد که چون پروژهٔ هزار و یک شب رو نمی‌شده کامل کرد، گوته با این داستان یک نقطهٔ خیلی محکم ته خط می‌ذاره، و واقعاً قلم رو انقدر فشار می‌ده که صفحه سوراخ می‌شه.

داستان افسانه ساختاری اساطیری و بسیار رویاگونه داره، در فضای اسطوره‌های آفرینش. به لحاظ چِت بودن بیش از همه چیز من رو یاد «عقل سرخ» سهروردی انداخت، که خودش توضیح می‌ده چرا هیچ ایده‌ای ندارم در موردش چی بگم. موقع خوندن داستان ممکنه هی سررشتهٔ وقایع از دست آدم خارج بشه، ولی من این چیزها رو دوست دارم. این یک داستان خاص از این کتاب خیلی معروفه و خیلی در موردش حرف زده شده و ظاهراً هیچ کس هم هیچ وقت مطمئن نبوده چی داره می‌گه.

در مجموع کتاب در ذهن من انگار کامل نشد. اگر اثر کسی غیر از گوته بود شاید بهش ۲ می‌دادم، حتی شاید حوصله سربر می‌شد، ولی ذهن صاف و شفاف گوته، و شعبده‌بازیش در ترکیب کلمات و ساختن جمله‌ها، باعث شد ازش لذت ببرم.

[Gokhan · Rating 2 out of 5]

İçinde farklı başlıklarda kısa öykülerin yer aldığı ve bu öykülerin soylu bir ailenin fransız devrimi sırasında tehlikeden uzaklaşmak için Ren nehri kıyısında giriştiği yer değiştirmelerinde kendi aralarındaki sohbetlere dayandırıldığı bir kitap.

Yazar Goethe diye kitabı olduğundan daha fazla yüceltmemek adına, sohbet boyunca birbiri ardına anlatılıyor ve devamı gibi görünmesi bir yana öykülerde ele alınan konuların tam olarak neyle ilişkili olduğuna yönelik bir analoji kurmanın güç olduğunu belirtmek gerekiyor. Öykülerin ya yazım biçimi ya da tam gelişme aşamasındayken sonlanması ve sohbet havasına birden geri dönülmesinden kaynaklı, okurda tam olmamışlık hissi veren, altan alta rahatsız edici bir unsur kitapta sizi adeta kovalıyor. Bu durum son öykü olan Masal’a kadar devam ediyor. Masal ise, Goethe’nin Faust’undan sanki kısa bir fragman gibi parlıyor ve kitap boyu sıradan olan öykülerden bir anda adeta sıçrama yaratıyor. Güzel olmasına güzel olan bu masalın sonunda ise, neyin tam olarak anlatılmak istendiği, masalda kullanılan öğelerin neyin alegorisi olduğu, anlatıcıları ortak olan diğer öykülerle olan ilişkisinin ne olduğu gibi türlü sorularla baş başa kalıyorsunuz.

Evet, yazarı o muhteşem Faust’un, o kendi dönemine damga vurmuş Genç Werther’in Acılarının yazarı belki ancak bu eserinde diğerlerindeki o okuru taşıyan, doyurucu bütünlüğü ve eseri dünya klasikleri sınıfına koyacak denli güçlü unsurları bulmak güç.

[Alphan Lodi · Rating 4 out of 5]

Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832): Alman edebiyatının en önemli yazarlarındandır. Hukuk eğitimi almış, resimle ve doğa bilimleriyle uğraşmış, araştırmalar yapmış, yazılar yazmıştır. İlk romanı Genç Werther'in Acıları ile Şiir ve Hakikat en dikkat çekici eserlerindendir. Roma Ağıtları, Faust gibi pek çok eseri yayımlandığı dönemde büyük ilgi görmüş, yazarın yüzyıllar süren edebi ününü pekiştirmiştir. Alman Göçmenlerin Sohbetleri'nde anlatının ekseni Birinci Koalisyon Savaşı (1792-1797) sırasında evlerinden uzak kalan bir grup Alman soylusunun sohbetleridir. Goethe bu sohbetlerde anlatılan öykü ve masallar aracılığıyla edebiyattan eğitime, politikadan ahlaka kadar pek çok konuda görüşlerini aktarır.

[Can Arat · Rating 3 out of 5]

Stefan Zweig'in meşhur, kısa hikayecikleri tadında, 1. Koalisyon Savaşı esnasında evlerinden uzak kalan bir grup Alman soylusunun Sohbetleri ve birbirlerine anlattıkları öykülerden oluşan Goethe eseri. Özellikle sondaki "Masal" kısmını yeniden okuyacağım, bence ilk okuyuşta anlayamadığım bir derinliği var muhakkak.

[Zenobia Aryan · Rating 4 out of 5]

این کتاب، مجموعه ای از حکایاته که مهاجران (یا بهتره بگیم فراری ها) آلمانی دارن واسه هم تعریف میکنن. روایتهایی که گفته میشه، شاید برای زمان خودِ گوته خاص باشن، اما برای خواننده امروزی جذابیت زیادی ندارن. با این حال، آخرین حکایت که یک افسانه آلمانی کهن هستش، روایت جالب و پُر مفهومی بود که باعث شد کسالت بار بودن بقیه روایت ها از بین بره.

[Ali · Rating 4 out of 5]

Bu kadar detaylı ve gerçekçi bir iç dünya anlatımı ancak bu kadar yalın olabilirdi. Goethe 'nin insana dair birikimi hayranlık uyandırıcı

[Monur B. · Rating 3 out of 5]

Masalın ederi beş yıldız. Gerisi fasa fiso.

[Sarah · Rating 2 out of 5]

idk what Goethe thought he did with this

[Alix Stricklin · Rating 4 out of 5]

Typical Goethe. If you want a plot, there isn't one. You really want to know what happens to two characters - - and the book ends without ever returning to the main characters. However, there is a series of sub-stories (that the characters are telling one another). None of them have endings either . . . except for the very last, and longest, one. It is a fantasy piece - almost a fairy tale - and has the best story (so he was making progress as a writer!). It would actually make a good basis for a screenplay.

[William Shep · Rating 3 out of 5]

Great translation of tales from the greatest German writer, Johann Wolfgang Von Goethe. The tales reflect the political turmoil of the 1790s amd one upper class family's struggles to divert themselves with quiet entertainment, and perhaps some moral lessons as well. The last story, the fairy tales, is however oddly out of place in terms of tone and style with the rest of the book.

[Yiğit Erarslan · Rating 3 out of 5]

Kitap sohbet havasınsa başlıyor daha sonrasında ise güzel hikayeler okuyorsunuz. Sonundaki masalı ilk okumamda anlamlandırmakta zorlandım tekrar okumam gerekecek. Genel olarak keyifli

[Simon Sahner · Rating 3 out of 5]

Eigentlich 2,5 Sterne...