Αλκιβιάδης, ή οι κίνδυνοι της φιλοδοξίας

by Jacqueline de Romilly, Μπάμπης Αθανασίου (Translator)

Στον «Αλκιβιάδη», η διάσημη ελληνίστρια προσεγγίζει το πιο αμφιλεγόμενο, το πιο αντιφατικό αλλά και το πιο συναρπαστικό πρόσωπο της αρχαίας ελληνικής ιστορίας. Το βιβλίο αυτό δεν είναι μυθιστορηματική βιογραφία: εκθέτει τα γεγονότα, αναφέρει τα κείμενα, δίνει τις πηγές.
Μέσα όμως από αυτά, η συγγραφική δύναμη της Γαλλίδας ακαδημαϊκού παρασύρει τον αναγνώστη καθώς μεταδίδει το πάθος και το δέος της μπροστά στη μεγάλη και τραγική κατ' αυτήν, μορφή του Αλκιβιάδη. Όλη η ζωή του είναι μια αδιάκοπη περιπέτεια, με απίθανες ενέργειες, χαοτικές εναλλαγές δόξας και αμαύρωσης, θάρρους και φαυλότητας, που την κάνουν σχεδόν μυθική. Αυτός ο ωραίος και τολμηρός νέος, με κηδεμόνα τον Περικλή και δάσκαλο τον Σωκράτη, βρέθηκε στο επίκεντρο της Αθηναϊκής ζωής στα χρόνια του Πελοποννησιακού Πολέμου. Γοήτευε με τα χαρίσματα, τις θρασύτητες και τα σκάνδαλά του. Όλοι τον θαύμαζαν και του συγχωρούσαν τα πάντα. Ήταν όμως φιλόδοξος χωρίς ηθικούς ενδοιασμούς. Και αυτό υπήρξε το καταλυτικό στοιχείο. Προκάλεσε εχθρότητες που απέβησαν ολέθριες για όλους.
Οι μεταπτώσεις του από τα ύψη στα βάθη παίρνουν διαστάσεις προσωπικής και ομαδικής τραγωδίας και καθιστούν τον Αλκιβιάδη μοιραίο άνθρωπο για την τύχη της Αθήνας και των συγχρόνων του.

Genres: History, Biography, Nonfiction

266 pages, Paperback

First published September 6, 1995

About the author

Jacqueline Worms de Romilly (March 26, 1913-December 18, 2010) was a French philologist, Classical scholar and writer of fiction of Jewish ancestry.

Born in Chartres, Eure-et-Loir, she studied at the lycée Molière, where she was the winner of the Concours général de latin and took the second prize in Greek in 1930. She then prepared for the École Normale Supérieure at the lycée Louis-le-Grand. She entered ENS Ulm in the class of 1933. She then passed the agrégation of Classics in 1936, and became a doctor of letters in 1947.

After having taught for some time in a school, she became a professor first at the University of Lille and subsequently at the Sorbonne (from 1957 to 1973). She was then elevated to the chair of Greek and the development of moral and political thought at the Collège de France — the first woman nominated to this prestigious institution. In 1988, she was the second woman (after Marguerite Yourcenar) to enter the Académie française, being elected to Chair #7, previously occupied by André Roussin. In 1995, she obtained Greek nationality and in 2000 was nominated Ambassador of Hellenism by the Greek government.

She was at one time president of the Association Guillaume Budé, and remains the honorary president of that institution.

Reviews

[Yann · Rating 5 out of 5]

Socrate arrachant Alcibiade des bras de la Volupté (1791)

De tous les athéniens du Vème siècle, Alcibiade est sans contexte un des plus remarquables. Issue d’une famille des plus illustres, riche, d’une beauté sans pareil, celui qui fréquentait Socrate et fut son élève avait tout pour lui, mais il était dévoré par une immense ambition, et une absence de scrupule, issu d’un sentiment de supériorité que lui inspiraient tous ses dons. Marqué par un caractère impudent, sa jeunesse, son audace et sa gaité rendaient ses compatriotes complaisants avec ses frasques.

Dès qu’il part aux affaires de la cité, il emporta l’adhésion des Athéniens pour poursuivre un grand dessein de conquêtes qui allait débuter par une expédition en Sicile. La jalousie qu’il inspirait à ses détracteurs tira parti de la crainte qu’inspirait à ses concitoyens un homme trop puissant, et il fut perdu dans une cabale sans pouvoir se défendre, et forcé de se réfugier à Sparte, cité ennemie et concurrente. Loin de rester tranquille, il mit sa cité dans une grave situation en conseillant les Spartiates, qui réduisirent Athènes à la dernière extrémité, alors que l’expédition en Sicile finit en désastre.

Les hommes aiment la trahison et non pas les traitres, Alcibiade sut encore tourner sa veste au bon moment pour trouver auprès des Perses de nouveaux protecteurs, en leur conseillant d’épuiser la Grèce en aidant chacun des protagonistes. Alors que la démocratie était perdue, et que Sparte avait établi un régime oligarchique, il prit la tête des insurgés restés fidèles à la démocratie, et revint dans sa cité adulé comme un sauveur. Immédiatement rappelé aux plus hautes fonctions, il les déçut par des échecs et dut finalement se retirer en Perse, ou il périt de manière romanesque.

Jacqueline de Romilly réussit un tour de force en rendant aussi accessible la vie d’Alcibiade à ceux qui n’auraient pas la patience de se plonger dans Plutarque, Platon, Xénophon et Thucydide.

[Roula T · Rating 4 out of 5]

Καλογραμμένο, με πλήθος αναφορών στις πηγές και κατατοπιστικό έργο της Ρομιγί για τον Αλκιβιάδη. Εξετάζονται ανά κεφάλαιο οι σταθμοί ζωής του Αλκιβιάδη, ξεκινώντας από τα νεανικά χρόνια του μέχρι το τέλος της ζωής του. Εμένα προσωπικά μου διαλεύκανε μια σημαντική παρανόηση που αφορά την εμπλοκή του στην υπόθεση των Ερμών στηλών, στην οποία εντέλει δεν συμμετείχε ποτέ ο Αλκιβιάδης, αλλά πέρασε έτσι μπερδεμένη με την πραγματική κατηγορία της διακωμώδησης των Ελευσίνιων μυστηρίων. Πολύ καλή η Ρομιγί και με άψογη γνώση του Θουκυδίδη, εκτίμησα ιδιαίτερα την σύγκριση που κάνει ανάμεσα στην αφήγηση του Θ. που διερευνά και τα κίνητρα σε σχέση με τις στεγνές και λιτές περιγραφές του Ξενοφώντα στα Ελληνικά (όποιος διδάσκει Αρχαία στην Α’ Λυκείου το διαπιστώνει εύκολα). Επίσης, αγνοούσα το πόσο πολλοί έγραψαν έργα για τον Αλκιβιάδη, θέμα που αναλύεται στα τελευταία κεφάλαια. Διαβάζεται και από μη ειδικούς άνετα ως βιογραφία γιατί ο Αλκιβιάδης υπήρξε πραγματικά ένα από τα πιο συναρπαστικά πρόσωπα της εποχής του Πελοποννησιακού.

[Ioannis Fertakis · Rating 5 out of 5]

Μέσα από τις σελίδες του εξαιρετικού αυτού βιβλίου, η Ντε Ρομιγύ μας διηγείται τις συναρπαστικές περιπέτειες του Αλκιβιάδη και μαζί της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, από την ακμή τους έως την τελική καταστροφή και των δύο. Δεν πρόκειται για μυθιστορηματική βιογραφία αλλά για Ιστορία - η αφήγηση ακολουθεί κατά πόδας τις πρωτογενείς πηγές. Και η Ιστορία αποκαλύπτει πώς μια απίστευτα προικισμένη με ικανότητες προσωπικότητα (ομορφιά και γοητεία, ευφυία, πολιτική και στρατιωτική διορατικότητα, λόγος, θάρρος και γενναιότητα) μπορεί, παρασυρμένη από άκρατη φιλοδοξία, την οποία υπηρετεί με αδίστακτες μεθοδεύσεις, να οδηγήσει σε ταπεινωτική καταστροφή τον εαυτό του αλλά και ολόκληρη την πόλη του.

[Klelia · Rating 5 out of 5]

Find out everything about Alcibiades and how exponentially sexier 5th century Athens becomes to the eye of the historian every time the young man with the curly hair shows up. De Romilly writes beautifully. The Greek Translation is also pleasantly read.

[Monteiro · Rating 3 out of 5]

Globalement bien écrit mais un peu lassant avec quelques expréssions étranges sous une si belle plume tel que ''en gros". Puis souvent la sensation que Madame de Romilly continuait à écrire et à narrer alors que le point et l'idée était déjà exprimée. Et comment trop d'ouvrages sur Alcibiade il y a finalement trop peu d'Alcibiade qui reste mystérieux et ultra-charismatique. Egalement le choix de présenter la vie d'Alcibiade part un découpages entre thèmes et chronologie appauvri la lecture de la vie d'Alcibiade.

[Steve Papanastasiou · Rating 5 out of 5]

Great book!

In depth analysis of a complicated historical figure and a close look of all Peloponnesian War stages.

Highly recommended.

[namedafterahotelroom]

Den perimena katholou afto to writing style gia kapoion logo(???)

[Vasilis · Rating 4 out of 5]

3,5*

[Elena · Rating 5 out of 5]

Resoconto accurato e fedele alle fonti storiche e letterarie della vita di Alcibiade. Ben scritto, appassionante da leggere come un romanzo e incentrato su uno dei personaggi più affascinanti e interessanti della storia antica.

[Midori · Rating 2 out of 5]

Indeed, without doubt, Alcibiades' life was fascinating but here, Romilly is making it more fascinating than it actually was. Insisting on theclichès which she reproduces under specific subtitles such as "wealth", "beauty", "youth", "family and political allies" etc., by the time she begins to treat her subject, Alcibiades that is, the reader's mind is filled up with all the stereotypes that others- political opponents, philosophers, historians, rhetors, biographers and writers in general- have attributed to Alcibiades so to reflect the vices of imperial Athens in the end of 5th cent. Her narrative follows closely the facts and judgements of Thucydides- no wonder, she is an expert on Thucydides as she indulgently recalls- but she sometimes, feels necessary to add a bit of Plutach, Cornelius Nepo or other minor writers. Some extremely interesting remarks are made on the way; however, they are made en passant without further comments, analysis or citations. It would have been wonderful had she chosen to be a little more vigorous in her citations and in her details. The excuse that experts know where to find the data she omits, is shocking coming from a university professor and member of the French intellectual elite.

[Taylor Swift Scholar · Rating 4 out of 5]

This was great! I knew that Alcibiades had a wild life, but it was delightful to have someone condense the information from all of the available sources into a single narrative. This was obviously a very well researched and thought-out book, but I found I very accessible to a lay reader. I kept wanting to tell people cool Alcibiades facts!

[Paul Norwood · Rating 3 out of 5]

A well-written account of Alcibiades, which butts up against limits in actual scholarly knowledge about him. It would be a more pleasant read with more fleshing out of the social context.