O saga de familie plina de culoare in minunatele tinuturi din Noua Zeelanda. Noua Zeelanda, 1893: William Martyn este un barbat mult mai cultivat si mai elegant decat oamenii care ajung in mod obisnuit in cautare de aur la Queenstown. Nici nu e de mirare, caci Will este fiul unor nobili irlandezi. Temperamentala Elaine se indragosteste de el, iar el pare sa-i impartaseasca sentimentele. Insa deodata soseste in vizita Kura-Maro-Tini, verisoara lui Elaine, care e pe jumatate maori si a carei frumusete si libertinism il cuceresc definitiv pe William.
Christiane Gohl (* 1958 in Bochum) ist eine deutsche Autorin. Gohl veröffentlicht ihre Romane auch unter den Pseudonymen Ricarda Jordan, Sarah Lark und Elisabeth Rotenberg. Neben Kinder- und Jugendbüchern rund um das Thema Pferde veröffentlicht Gohl auch Romane für Erwachsene.
Sie studierte Pädagogik und arbeitete als Fachjournalistin und Werbetexterin. Neben ihrer Tätigkeit als Autorin betreibt Gohl eine kleine Pferdezucht in Spanien.
Excelente continuación de la saga, la encontré incluso superior que En el país de la nube blanca ya que es mucho más ágil y más equilibrada, en el sentido de que en esta entrega la acción no se hace esperar y los conflictos se van desarrollando y resolviendo durante todo el libro, a diferencia del primero en que el cierre llega demasiado abrupto.
Nuevamente nos encontramos con la historia de dos protagonistas femeninas, descendientes de los personajes de la primera novela, lo que hace más agradable su lectura al conocer cómo se han ido gestando los lazos familiares. La autora narra magistralmente la superación y la necesidad de los personajes de conocer su destino y su lugar en este nuevo mundo.
Como siempre, impecables descripciones de lugares y de época.
Za drugi dio vrijedi ista ocjena kao i za prvi, izvrsna priča, čak možda i bolja od prethodne ili je meni odgovaralo baš to što sam ih čitala jednu za drugom. Jednostavno nisam mogla ne saživjeti se u potpunosti sa likovima, njihovim uzbudljivim i tragičnim životima, nisam mogla ne navijati za neke, a neke mrziti, što mi je sve jako bitno kada čitam neku porodičnu sagu. Ova obimna saga ide na listu meni najdražih pročitanih, a jedva čekam pročitati i treći dio, Ljubav na kraju svijeta.
Die nächste mitreißende Geschichte und eine wundervolle Fortsetzung. Mir hat es fast besser gefallen als der erste Band. Die Situation ist auch ähnlich und doch ist die Geschichte so anders. Und es ist über lange Strecken so spannend und aufregend, man kann gar nicht anders als sich mitnehmen zu lassen.
Ähnlich wie im ersten Teil, geht es um zwei Frauen, die sich mehr vom Leben erhoffen als ihnen geboten wird. Beide gehen ihren Weg. Und der ist wundervoll bildhaft beschrieben, genauso wie das bunte Neuseeland.
Kura ist arrogant und egoistisch und die Erbin, die die Maori und die Einwanderer verbindet. Nur interessiert sie sich nicht für ihr Erbe. Und obwohl ihr Mann sie anbetet träumt sie nur von der Musik und von Europa. Elaine, unscheinbarer aber interessanter als ihre Cousine Kura, will die für sie vorgesehene Rolle als Ehefrau, und bald auch Mutter, erfüllen. Nur stellt sich ihr Mann leider, genauso wie ihr Schwiegervater, als grausam heraus.
Eine Geschichte von starken Frauen, die sich über Generationen entwickelt. Die Geschichten verschiedener Familien, verschiedene Stränge, die auseinander gehen und wieder zusammenfinden.
Un tome deux aussi captivant que le premier. Après les deux premières héroïnes arrivées en Nouvelle-Zélande en 1850, on suit maintenant leurs descendantes vers la fin 1800, qui se retrouvent toutes les deux livrées à elles-mêmes et en fuite.
Encore une fois tout était absolument captivant et excellent. Très immersifs. Le seul bémol était la personnalité très antipathique de Kura.
Empezar el año con una lectura tan buena deja el listón a una altura que más vale que el resto, al menos, equiparen a Sarah Lark. De no ser así, la caída va a ser más que dolorosa.
Al principio temía que esta continuación de "En el país de la nube blanca" flaqueara en algún punto o que la historia se tornara repetitiva, pero nada más lejos de la realidad, ya que la autora ha sabido crear un vínculo igual de profundo y especial entre lector y personajes que con el anterior, lo cual aplaudo por la dificultad que ello conlleva.
Por otra parte, no es solo que este libro equipare en calidad y trama a su predecesor, sino que presenta mayor equilibrio entre las historias de sus dos protagonistas, Elaine y Kura, las cuales están muy bien caracterizadas, al igual que el resto de personajes, que tienen un trasfondo y unos caracteres marcados y distinguidos como en el anterior libro, del cual también se hereda la contextualización histórica tan bien documentada y el ritmo constante de la trama al que Sarah Lark ya nos ha acostumbrado, y que estoy segura que mantendrá en el tercer libro de la trilogía.
In this second book, Sarah Lark takes back to new Zealand, to the sheep farms of Christchurch and the town of Queenstown. There we will find Gwyneira, still managing Kiward Station, and Helen, now the owner and manager of a pension. The two women who travelled to New Zealand some forty years before to get married are now strugling with their families, especially their grandaughters. Elaine is the daughter of Fleurette and Ruben O'Keefe and has fallen in love with a newcomer called William Martyn. Martyn comes from Ireland, but has a somewhat obscure past and his relationship with Elaine is not well seen by both Fleurette and Helen. Then there's Kura, Gwyneira's grandaghter, a real, but shallow beauty, who, despite being Kiward Station's heiress, cares about nothing but music and travelling to Europe. In addition to all this, the maori tribes are still grudging the fact that their lands had been stollen by the white settlers.
The story in La canción de los maoríes is basically the same of Gwyneira and Helen, only this time with Elaine and Kura. Both girls are married and everything crumbles down. Kura wants to be a singer and her husband wants to take control over Kiward Station; Elaine soon discovers a very dark side of her own husband, and is not willing to stand it.
I don't understand why Lark has sticked to the same formula as in the previous book. I mean, I suppose most of the marriages in those days were a mere business and love was the last thing in people's minds. But Sarah Lark seems to have a 'thing' for violent men. In the first book there was Gerald Warden, Gwyneira's father-in-law, and Howard O'Keefe, Helen's husband. Now it's Thomas Sideblossom, Elaine's husband. And why can't at least one female character have a nice, decent, marriage? Gwyneira's first husband wasn't keen on having sexual intercourse with her; now Kura doesn't want to be a regular wife with a family to take care of, because she wants to be an opera singer, and her husband doesn't seem to understand her. Does Sarah Lark enjoy having her main female characters always so unhappy in their marriages? Because this doesn't happen with secondary female characters, only with the main ones.
Then I have some questions about whoever reviewed this and how. I found a lot of sentences without a full stop. I would only understand the sentence was finished because the next one started with an upper case.
On a more positive side, I enjoyed that there were references to the first book because I couldn't remember everything that had happened.
I also liked Elaine and got fed up with Kura very soon. As for the male characters, my favourite was Tim. I didn't like Gwyneira that much. She didn't seem as sensible as before, and was always too worried that Kura might not like her.
I know that usually the second book of a trilogy isn't as good as the first, but I didn't find that with this one. I think this book was a bit better than En el Pais de la Nube Blanca.
Continuarea poveștii În Țara Norului Alb aduce o serie întreagă de noi personaje, pe măsură ce primele îmbătrânesc. În primele pagini ale romanului trebuie multă atenție, căci se recapitulează rapid ce s-a întâmplat în primul volum și ce legătură au actualele personaje cu primele. Dacă în primul volum Gwyneira și Helen se completau și viețile lor s-au împletit armonios, de data aceasta, cele două personaje principale feminine se află la poli opuși, rude și rivale: Elaine și Kura. Aventurile tinereții lor sunt cât se poate de diferite, însă ambele suferă și se maturizează. Kura este personajul feminin care îți este antipatic pe tot parcursul romanului, pentru ca la sfârșit să îție fie dragă, chiar dacă nu empatizezi cu ea.
Continuarea poveștii care mi-a plăcut atât de mult în primul volum – În țara norului alb – a fost destul de diferită de ceea ce îmi imaginam eu. Personajele care mi-au fost atât de dragi au trecut destul de repede în planul secund, luându-le locul personajele unei noi generații. Gwyn și Helen au predat ștafeta nepoatelor – Elaine (fiica lui Fleurette Warden și Ruben O’Keefe) și Kura Maro-Tini (fiica lui Paul Warden și Marama), care nu au reușit însă să îmi ajungă la inimă precum predecesoarele lor. Acțiunea a fost mult mai statică, în special în prima jumătate a cărții, care mi s-a părut aproape plictisitoare.
Wie auch bei Band 1 "Im Land der weißen Wolke" bin ich durch die Seiten geflogen und habe jede einzelne genossen! Es kommen keine Längen auf und ich mochte sowohl Geschichte als auch Charaktere unheimlich gerne. Sarah Lark schreibt so toll, dass man die Liebe zu Neuseeland spüren kann. Kein Kitsch-Roman, dafür viel Familien-Tragik und starke Personen. Wer Band 1 mochte wird auch Band 2 lieben, zumal liebgewonnene Charaktere aus dem ersten Teil wieder einen Auftritt haben, dazu aber die Nachkommen eine Hauptrolle einnehmen! band 3 wird sicher auch gelesen...
Mi-a placut mult aceasta continuare a romanului "In tara norului alb" si abia astept sa fie tradusa si cea de-a treia carte despre Gloria, fiica Kurei. Actiunea acestui roman se petrece in oraselul Greymouth, un oras minier de pe coasta de vest a insulei. Pana acum nu am mai citit in asa amanunt despre mine si viata dura a minerilor, pericolele la care se expun zilnic acestia, si din cate am inteles autoarea s-a inspirat chiar dintr-o poveste reala a exploziei ce a avut loc intr-o mina in 1896, doar ca in realitate nu a existat niciun supravietuitor. Romanul le are in centru pe Elaine O'Keefe, fiica lui Fleurette si pe Kura-Maro-Tini Warden, fiica lui Paul , ambele nepoatele Gwyneirei Warden. Imi place ca aceste doua personaje sunt construite in totala antiteza, doua femei complexe, prima este dulce si inocenta, pe cand cealalta este focoasa si ambitioasa, insa amandoua sunt manate de curaj si stiu sa faca fata tumultului vietii si situatiilor dificile si neprevazute. Autoarea detaliaza viata triburilor maori, dar si muzica acestora, aici am descoperit prima data fluierul pecorino si o multime de cantece menite sa incite spiritele. Daca v-a placut romanul "In tara norului alb", atunci cu siguranta va va incanta si "Cantecul maorilor", eu sincer, nici nu stiu care mi-a placut mai mult! Asadar, vi le recomand cu draga inima!
Un deuxième tome bien mais il me manquait qqch... Puis même si je trouve les femmes de cette saga fortes et intéressantes j'ai quand même été déçue par ces héritières Et à par qq rebondissement de fin que je n'avais pas envisagé j'ai trouvé ça un peu prévisible et facile. Néanmoins je met quand même une bonne note à cette lecture car l'histoire est toujours aussi bien écrite et que la magie opère malgré tout...
This doesn't live up to the first book in any way. The handy coincidences have gone through the roof and every character is one-sided and ridiculous. They show character growth troughout the book, but not much is given to justify this growth. Also almost everything takes place in a whole new place with new people, so we see very little of the people we know and love from the first book. I absolutely refuse to think Helen could be that stupid. And I'm growing very tired of sexually sadistic villains, rich and culturally refined closet homosexuals with a love for art, clothes and interior, and hookers with hearts of gold. There isn't one original character here.
The reason I don't give it one star, is that it was actually a page-turner and I read it all in one night. The lady knows a thing or two about telling a story.
Lo que nos cuenta. Unos cuarenta años después del inicio de “En el país de lanube blanca” y a finales del siglo XIX, la acción comienza en Queenstown, localidad cercana a un gran yacimiento de oro como los que abundan en esa zona de Nueva Zelanda y que están atrayendo a tantas personas en busca de fortuna. Elaine y Kura, descendientes de Helen y Gwyneira, son dos primas jóvenes que apenas se conocen, que están comenzando a buscar su lugar en el mundo y cuyos sentimientos suelen dirigir su comportamiento. Segundo libro de la Trilogía Maorí y que no es continuación directa del primer volumen.
¿Quiere saber más de este libro, sin spoilers? Visite:
Oh my god, I think I have another favourite author - though this second part of the saga is told in far less years than the first one, it is not boring or too detailed but you feel as if years and decades would pass till the end which is so amazing and let my heart jump and the hair of my neck went straight. I am so very looking forward to the next (and also already for the one after that...)!
Personalmente me ha gustado más su primera parte pero porque en este caso de todas las tramas sólo me ha atraído la de Elaine. Pero se compensa con lo interesante del momento histórico que narra y sobre todo el tema de las minas y sus accidentes que siempre ha sido algo que me ha interesado. La resolución me ha gustado aunque la de Kura me ha parecido algo sosa.
A wonderful continuation of the saga of the families that was begun in IN THE LAND OF THE LONG WHITE CLOUDS. I loved this generation of characters as much as I loved the first generation. Looking forward to continuing with the next book in the series.
Savrsena podjednako kao i prvi deo. Ovo je jedna od knjiga zbog kojih si srecan sto imaju oko 700 strana jer garantuju da ces neko vreme uzivati u predivnom štivu.
Otrā daļa mani aizrāva mazāk kā pirmā šajā sērijā, taču ir vērts lasīt un izzināt turpmākos dzīves līkločus, nu jau galvenās varones mazmeitām. Abas meitenes cīnās par savu sapņu piepildīšanu un mīlestību. Dzīves stāsti ir ļoti raibi un tas viss uz skaistās Jaunzēlandes un tās vēstures fona.
4,5 ⭐ Täydellinen sukusaaga ja historiallinen romaani. Täyteen viiteen tähteen edellytän tietynlaista tunne-elämän kosketusta, joka jäi tästä siinä syvyydessä uupumaan. Ehdottoman suositeltava sarja!
Depois de um fantástico primeiro livro, que acabou por ser o melhor livro lido no ano anterior, foi com grande expectativa que comecei a ler este segundo volume desta trilogia. Quero também agradecer à editora Marcador, por me ter dado a oportunidade de ler este livro!
Este é mais um maravilhoso livro de Sarah Lark. É com enorme alegria que posso dizer que mais uma vez encontrei uma boa história, boas personagens, um bom contexto e muita emoção. No entanto, há que referir que gostei ligeiramente mais do primeiro do que deste volume, por causa do caminho que a história levou e porque este tem uma base mais romântica do que o primeiro, onde há mais aventuras, acção, drama e bastantes reviravoltas e segredos. Neste não temos tanta aventura, nem drama, nem reviravoltas. Pode dizer-se que é mais linear e que não oferece tantos momentos inesperados. O final é o esperado. E também não há tanta diversidade de personagens e momentos de grande tensão.
Senti a falta desses momentos e dei por mim a comparar as duas histórias, mas não é por isso que a história deixa de ser maravilhosa, que é. Penso que podia ter havido um maior desenvolvimento da história, com mais ramificações, mais complexidade, durante um maior período de tempo, uma vez que no primeiro livro temos uma história que percorre cerca de vinte anos da vida das personagens e neste são cerca de cinco, se não estou em erro.
Gostei muito das duas primeiras, se bem que Kura irritou-me bastante e só na reta final consegui encontrar-lhe alguma "amizade". Penso que este era o objetivo da autora ao criar Kura como criou, o que reflete que conseguiu alcançar o seu objetivo: Kura é bastante irritante. Gostei muito mais de Elaine, a filha de Ruben e Fleurette; tem uma história mais rica, mais densa e muito mais interessante, do ponto de vista em que acontecem mais peripécias no seu percurso do que no de Kura, que, como está tão obcecada pela música, acaba por se tornar um bocado "estagnada" no seu percurso. Apreciei bastante a forma como Elaine conseguiu encontrar o seu caminho no meio de tudo o que lhe aconteceu e de Tim. Gostei muito de Timothy Lambert, o jovem engenheiro das minas, que começa a interessar-se por Elaine, e que acabou por ser a minha personagem favorita.
Foi com alguma nostalgia que revi Helen e Gywneira, porque gostei muito de ambas no livro anterior e gostaria de ter podido encontrá-las mais ao longo deste livro, se bem que não trouxessem muito ao enredo, uma vez que este é mais centrado nas duas primas.
Mais uma vez fiquei apaixonada pela Nova Zelândia e pela sua História, paisagens e formas de vida. É um país de que não se fala muito, mas deve ser muito belo e majestoso. Foi com alegria que voltei a percorrer os seus caminhos.
Assim, não fiquei completamente arrebatada, como aconteceu no primeiro, mas fiquei satisfeita e espero que esteja para breve o terceiro cá por Portugal, porque esta é uma das mais belas trilogias literárias, repleta de momentos bastante fortes e marcantes, com personagens complexas e ricas. Recomendo totalmente!
Le chant des esprits nous fait faire un bond d'une génération puisque nous retrouvons Gwyneira quelques années après la fin du Pays du nuage blanc en compagnie de sa petite-fille Kura, déjà âgée de quinze ans. La jeune fille a un physique et une voix magnifiques, mais un caractère peu amène. Kura qui est l'héritière du domaine familial Kiward Station n'a nullement l'intention d'assumer ce rôle. Ce qui l'intéresse, c'est la musique, le reste lui importe peu.
Dans ce second tome, les héroïnes du Pays du nuage blanc, à savoir Gwyneira et Helen, passent à l'arrière plan et l'histoire tourne principalement autour du personnage de Kura. Un personnage fascinant mais pas très attachant, il faut bien le dire. Une jeune femme capricieuse, fore tête et dépourvue d'empathie. Difficile de l'apprécier, pourtant elle suscite l'admiration et le lecteur est forcé de reconnaître qu'il se dégage d'elle une force inouïe et une volonté inébranlable. Kura choisit son destin et met tout en oeuvre pour parvenir à ses fins, quitte à blesser son entourage au passage.
A l'instar du premier tome, on est emporté dans le tourbillon de cette saga passionnante qui connaît de nombreux revirements de situation.
Dos primas totalmente opuestas, un hombre y un terrible enfrentamiento.
1893, las llanuras de Canterbury. Elaine y Kura son primas y descendientes de Gwyneira y Helen, quienes hace ya mucho se acomodaron en su nueva vida en Nueva Zelanda. Dos jóvenes que pasan de la indiferencia al odio cuando ambas se enfrentan por el mismo hombre y cuyas vidas dará un giro irremediable para siempre.
Sarah Lark continúa la saga iniciada con "En el país de la nube blanca" con esta historia protagonizada por la siguiente generación de mujeres que, al igual que en la primera entrega, enamoran al lector con sus miedos, su evolución y sus emociones. Una novela repleta de acción, aventuras, mentiras, pillaje, amor, sentimientos y destino.
✔️ Puntos fuertes: estilo fresco de la autora, descripción de la cultura maorí, narrativa fácil de leer, las intrigas de las diferentes subtramas, la ambientación y los paisajes, los personajes principales bien definidos.
❤ Te gustará si: busca una novela landscape o romántica, te gustan las historias protagonizadas por mujeres fuertes o has disfrutado con otras novelas de Sarah Lark.
My favorite part of this book was definitely the (platonic) relationship between Kura and Elaine. I loved the way you could see their friendship develop slowly.
I'm obviously not an expert on the history of New Zealand, but I doubt this is very historically accurate. I still think it's a great series and I hope to read the next (and last) book very soon.
Cântecul maorilor duce mai departe această saga de familie superbă. De data aceasta, următoarea generație a luat locul lui Helen și lui Gwyneira, însă și ele rămân în poveste ca două femei împlinite, ajunse la maturitate, cu o familie mare și frumoasă, din care nu lipsesc însă și confictele. Elaine și Kura sunt două femei total diferite, însă viețile lor ajung să se intercaleze în mod straniu, deși ele fug una de cealaltă. Nu mi-a plăcut de Kura, e genul de personaj principal care te calcă pe nervi cu atitudinea ei, dar care îți intră totuși în suflet, pentru că autoarea știe cum să te facă părtaș la drama ei interioară. Pentru Kura, împlinirea ca femeie este mai importantă decât datoria, în vreme ce Elaine este genul acela de femeie docilă, timidă, gata să facă ce e corect și ce îi impun standardele societății. Cele două eroine sunt departe de a fi perfecte, însă reușesc, după multe încercări eșuate, să își găsească drumul în viață. Sarah Lark scrie foarte frumos și natural, și, deși acțiunea nu e extrem de complexă și are multe elemente previzibile, nu poți să lași cartea din mână, pentru că te atașezi foarte repede de această mică comunitate, cu toate problemele și principiile ei. Maorii și tradițiile lor sunt reprezentați de Kura, o apariție exotică, un spirit rebel și greu de înțeles. Sunt curioasă cum va continua povestea și ce fel de femeie va deveni fetița ei, Gloria. Finalul a fost previzibil ca și în cazul primului volum, iar asta dovedește că autoarea nu urmărește neapărat să scrie un bestseller plin de suspans și cu multe răsturnări de situație, ci mai degrabă să prezinte viața unor oameni simpli, cu toate necazurile și bucuriile ei, cu răutatea și invidia dintre ei, cu tradițiile și ideile lor, o viață în care fiecare caută ceva și chiar ajunge să găsească și să primească ceea ce merită, iar lucru acesta aduce mult optimism lecturii.