What do you think?
Rate this book
Η αφιέρωση
Στον Πύρρο και τους άλλους Σαμουράι, ελαφρά ας είναι η σκέψη.
Παραμυθάς από τους λίγους, επαγγελματίας ονειροπόλος, καλός γραφιάς και κάκιστος όταν πατάει στη γη, ο Αλκιβιάδης Πικρός θα θελήσει να αποκρυπτογραφήσει αυτή την αφιέρωση στον πατέρα του, που πέθανε σε αυτοκινητιστικό ατύχημα όταν ήταν εννιά χρονών.
ΑΤΥΧΗΜΑ! ΑΤΥΧΗΜΑ;
Ο ήρωάς μας θα καταδυθεί στο οικογενειακό παρελθόν που έχει στιγματιστεί από μια ακόμα τραγωδία: η μητέρα του η Φιλιώ έφυγε όταν εκείνος ήταν μόνο λίγων μηνών. Ήταν η τελευταία τριών γυναικών που δολοφονήθηκαν, κατά συρροή, πριν τριάντα πέντε χρόνια.
ΤΥΧΑΙΑ! ΤΥΧΑΙΑ;
Ο Αλκιβιάδης θα χωθεί στον μαίανδρο.
Όχι χωρίς κόστος.
Χρειάζονται τόλμη, τα παλιά βιβλία. Ειδικά, τα παλιά βιβλία των άλλων. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να κρύβουν.
Παραμυθάς από τους λίγους, επαγγελματίας ονειροπόλος, καλός γραφιάς και κάκιστος όταν πατάει στη γη, ο Αλκιβιάδης Πικρός θα θελήσει να αποκρυπτογραφήσει αυτή την αφιέρωση στον πατέρα του, που πέθανε σε αυτοκινητιστικό ατύχημα όταν ήταν εννιά χρονών.
ΑΤΥΧΗΜΑ! ΑΤΥΧΗΜΑ;
Ο ήρωάς μας θα καταδυθεί στο οικογενειακό παρελθόν που έχει στιγματιστεί από μια ακόμα τραγωδία: η μητέρα του η Φιλιώ έφυγε όταν εκείνος ήταν μόνο λίγων μηνών. Ήταν η τελευταία τριών γυναικών που δολοφονήθηκαν, κατά συρροή, πριν τριάντα πέντε χρόνια.
ΤΥΧΑΙΑ! ΤΥΧΑΙΑ;
Ο Αλκιβιάδης θα χωθεί στον μαίανδρο.
Όχι χωρίς κόστος.
Χρειάζονται τόλμη, τα παλιά βιβλία. Ειδικά, τα παλιά βιβλία των άλλων. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να κρύβουν.
456 pages, Paperback
First published May 1, 2016
2 people are currently reading
56 people want to read
About the author
Αντώνης Γκόλτσος
9 books5 followersΓεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Απόφοιτος της Νομικής Αθηνών. Μεταπτυχιακές σπουδές στη Διοίκηση Επιχειρήσεων, Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Εργάστηκε στον τραπεζικό τομέα, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Από τον Απρίλιο του 2007, συντονίζει τη Λέσχη Αστυνομικής Λογοτεχνίας των εκδόσεων "Μεταίχμιο". Επιμελήθηκε τον τόμο διηγημάτων "Το τελευταίο ταξίδι - Έντεκα νουάρ ιστορίες" (εκδ. Μεταίχμιο, 2009), όπου με το προλογικό κείμενο και το διήγημα "Δεν είναι έτσι, αν έτσι νομίζετε" δημοσίευσε πρώτη φορά. Επιμελήθηκε επίσης τη συλλογή διηγημάτων "Είσοδος κινδύνου" (πρώτη εκδοτική προσπάθεια της ΕΛΣΑΛ), όπου συμπεριλαμβάνεται και το διήγημά του "Το σκοτάδι μόλις πριν από τους λόφους". «Η αφιέρωση» (2016) είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 16 of 16 reviews
November 4, 2018
Ελληνικό αστυνομικό νουάρ που ξεκινάει κάπως νωθρά αλλά στην συνέχεια βρίσκει το ρυθμό του και έως το τέλος υπάρχει ένα σχετικό ενδιαφέρον για τον δολοφόνο, αλλά μέχρι να φτάσεις εκεί έχεις να διανύσεις 450 σελίδες (η οικονομία στον λόγο δεν είναι το δυνατό χαρτί του συγγραφέα)...τα επαναλαμβανόμενα κλισέ, η δραματουργία και η ονοματολογία που έχει διαλέξει ο συγγραφέας, κάνει τον Νίκο Φώσκολο περήφανο για τους επιγόνους του & Τέλος μια υπόγεια συντηρητική οπτική (τον συγγραφέα σίγουρα δεν το λες οπαδό του LGBT) οδηγούν μαζί με τα παραπάνω στην τελική βαθμολογία των δύο αστεριών.
May 5, 2020
Η «Αφιέρωση» αποτελεί την πρώτη ολοκληρωμένη συγγραφική απόπειρα του Αντώνη Γκόλτσου στον χώρο της αστυνομικής λογοτεχνίας και σηματοδοτεί ένα άκρως επιτυχημένο ντεμπούτο.
Η υπόθεσή της περιλαμβάνει όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τα κλασικά νουάρ αστυνομικά μυθιστορήματα, και μάλιστα σε ιδιαίτερα χορταστικές δόσεις.
Η ιστορία λοιπόν αφορά τον συγγραφέα Αλκιβιάδη Πικρό, έναν σύγχρονο 35αρη της γενιάς του. Μια μέρα, τυχαία θα ανακαλύψει σε ένα παλιό βιβλίο του πατέρα του μια ιδιαίτερη αφιέρωση. Το παρελθόν των γονιών του –νεκροί και οι δύο κάτω από παράξενες συνθήκες– και της οικογένειάς του γενικότερα θα του χτυπήσει την πόρτα με αφορμή τη συγκεκριμένη αφιέρωση, και το ανήσυχο συγγραφικό του πνεύμα θα τον ωθήσει σε μια εξερεύνηση με απρόσμενες συνέπειες. Το πείσμα του Άλκη να ανακαλύψει τη συγγραφέα της αφιέρωσης, αλλά και το κρυμμένο νόημα πίσω από τα λόγια της, θα τον οδηγήσουν σε επικίνδυνα μονοπάτια και θα ξυπνήσουν φαντάσματα του παρελθόντος που θα προτιμούσαν να παραμείνουν κρυμμένα. Όσο ο Άλκης θα ξετυλίγει το παράξενο κουβάρι αυτής της υπόθεσης θα βλέπει τον κόσμο του και όσα γνώριζε και πίστευε για τον εαυτό του μέχρι σήμερα να ανατρέπονται, ενώ τόσο ο ίδιος όσο και οι άνθρωποι που αγαπά διατρέχουν πλέον έναν θανάσιμο κίνδυνο. Ο ήρωας θα αναγκαστεί τελικά να πληρώσει το τίμημα της περιέργειάς του, το οποίο θα αποδειχθεί ιδιαίτερα ακριβό…
Ο Αντώνης Γκόλτσος έχει χτίσει μια συναρπαστική ιστορία, που κινείται σε δύο χρονικά επίπεδα: τα γεγονότα που αφορούν τους γονείς του Άλκη και συνέβησαν στο παρελθόν –κατά τη διάρκεια της επταετίας της Χούντας των Συνταγματαρχών και στις αρχές της δεκαετίας του ’80 – και την σύγχρονη εποχή που ζει ο ήρωάς μας και τοποθετείται μερικά χρόνια πριν, το 2008-2009. Η εναλλαγή ανάμεσα στα χρονικά πλαίσια του δράματος και η ενασχόληση των ηρώων με το παρελθόν προσδίδουν στο κείμενο μια ιδιαίτερη ζωντάνια, όπως επίσης και η ιδιαίτερη χρήση της γλώσσας. Σε πολλά σημεία η περιγραφή ρέει εξαιρετικά γρήγορα, απνευστί θα μπορούσαμε να πούμε, με τα ρήματα να απουσιάζουν έντονα και τη χρήση στιγμιαίου μέλλοντα, αντί για τον συνηθισμένο αόριστο ή ενεστώτα, θυμίζοντας έτσι μια γραφή κινηματογραφική, που κρατάει σε συνεχή εγρήγορση τον αναγνώστη, απαιτώντας την αμέριστη προσοχή και σύμπραξή του στα τεκταινόμενα, προκειμένου να μην χάσει το νήμα της αφήγησης. Ίσως σε κάποια σημεία αυτή να παραείναι γρήγορη, πιθανόν ο αναγνώστης να χρειαστεί σε ορισμένα σημεία κάποιο χρόνο για να αφομοιώσει με τη μία όλες τις πληροφορίες που αφειδώς του προσφέρει ο συγγραφέας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν τον κουράζει αυτό.
Λυρικές περιγραφές και παραστατικές εικόνες τοπίων, συναισθημάτων και καταστάσεων (ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως ο Άλκης είναι συγγραφέας, επομένως δικαιολογείται και η ανάλογη χρήση της γλώσσας), μέρη γνωστά κι αγαπημένα στο κέντρο της Αθήνας αλλά και στα Βόρεια και Νότια προάστια, ιστορικά γεγονότα που κάποιοι έχουν ζήσει από πρώτο χέρι και άλλοι έχουμε διαβάσει στα βιβλία, όλα αυτά τα στοιχεία αποτελούν μερικά ακόμη συστατικά από την εξαιρετική μαγιά αυτής της ιστορίας, που ικανοποιεί πλήρως τα αναγνωστικά γούστα.
Η «Αφιέρωση» είναι ένα βιβλίο ικανοποιητικά πληθωρικό από κάθε άποψη. Χορταστικός αριθμός σελίδων, ακατάπαυστη δράση, ανατροπές, πληθώρα γεγονότων που προκαλούν διάφορα και διαφορετικά συναισθήματα στον αναγνώστη… Αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα αστυνομικού νουάρ, και ειδικότερα ένα από τα αξιολογότερα νουάρ που έχουμε την τύχη να διαβάσουμε από Έλληνα συγγραφέα. Προσεγμένο ως την λεπτομέρεια, ‘συνειδητοποιημένο’ συγγραφικά από την αρχή ως το τέλος του, το βιβλίο μαρτυρά την επιμέλεια και την προσοχή που έδειξε ο κύριος Γκόλτσος καθ’ όλη την διάρκεια της έρευνας και της συγγραφής του. Κάτι που ο αναγνώστης θα παρατηρήσει, θα εκτιμήσει, θα επιβραβεύσει. Γιατί και το βιβλίο και ο συγγραφέας του πραγματικά το αξίζουν!
Η υπόθεσή της περιλαμβάνει όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τα κλασικά νουάρ αστυνομικά μυθιστορήματα, και μάλιστα σε ιδιαίτερα χορταστικές δόσεις.
Η ιστορία λοιπόν αφορά τον συγγραφέα Αλκιβιάδη Πικρό, έναν σύγχρονο 35αρη της γενιάς του. Μια μέρα, τυχαία θα ανακαλύψει σε ένα παλιό βιβλίο του πατέρα του μια ιδιαίτερη αφιέρωση. Το παρελθόν των γονιών του –νεκροί και οι δύο κάτω από παράξενες συνθήκες– και της οικογένειάς του γενικότερα θα του χτυπήσει την πόρτα με αφορμή τη συγκεκριμένη αφιέρωση, και το ανήσυχο συγγραφικό του πνεύμα θα τον ωθήσει σε μια εξερεύνηση με απρόσμενες συνέπειες. Το πείσμα του Άλκη να ανακαλύψει τη συγγραφέα της αφιέρωσης, αλλά και το κρυμμένο νόημα πίσω από τα λόγια της, θα τον οδηγήσουν σε επικίνδυνα μονοπάτια και θα ξυπνήσουν φαντάσματα του παρελθόντος που θα προτιμούσαν να παραμείνουν κρυμμένα. Όσο ο Άλκης θα ξετυλίγει το παράξενο κουβάρι αυτής της υπόθεσης θα βλέπει τον κόσμο του και όσα γνώριζε και πίστευε για τον εαυτό του μέχρι σήμερα να ανατρέπονται, ενώ τόσο ο ίδιος όσο και οι άνθρωποι που αγαπά διατρέχουν πλέον έναν θανάσιμο κίνδυνο. Ο ήρωας θα αναγκαστεί τελικά να πληρώσει το τίμημα της περιέργειάς του, το οποίο θα αποδειχθεί ιδιαίτερα ακριβό…
Ο Αντώνης Γκόλτσος έχει χτίσει μια συναρπαστική ιστορία, που κινείται σε δύο χρονικά επίπεδα: τα γεγονότα που αφορούν τους γονείς του Άλκη και συνέβησαν στο παρελθόν –κατά τη διάρκεια της επταετίας της Χούντας των Συνταγματαρχών και στις αρχές της δεκαετίας του ’80 – και την σύγχρονη εποχή που ζει ο ήρωάς μας και τοποθετείται μερικά χρόνια πριν, το 2008-2009. Η εναλλαγή ανάμεσα στα χρονικά πλαίσια του δράματος και η ενασχόληση των ηρώων με το παρελθόν προσδίδουν στο κείμενο μια ιδιαίτερη ζωντάνια, όπως επίσης και η ιδιαίτερη χρήση της γλώσσας. Σε πολλά σημεία η περιγραφή ρέει εξαιρετικά γρήγορα, απνευστί θα μπορούσαμε να πούμε, με τα ρήματα να απουσιάζουν έντονα και τη χρήση στιγμιαίου μέλλοντα, αντί για τον συνηθισμένο αόριστο ή ενεστώτα, θυμίζοντας έτσι μια γραφή κινηματογραφική, που κρατάει σε συνεχή εγρήγορση τον αναγνώστη, απαιτώντας την αμέριστη προσοχή και σύμπραξή του στα τεκταινόμενα, προκειμένου να μην χάσει το νήμα της αφήγησης. Ίσως σε κάποια σημεία αυτή να παραείναι γρήγορη, πιθανόν ο αναγνώστης να χρειαστεί σε ορισμένα σημεία κάποιο χρόνο για να αφομοιώσει με τη μία όλες τις πληροφορίες που αφειδώς του προσφέρει ο συγγραφέας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν τον κουράζει αυτό.
Λυρικές περιγραφές και παραστατικές εικόνες τοπίων, συναισθημάτων και καταστάσεων (ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως ο Άλκης είναι συγγραφέας, επομένως δικαιολογείται και η ανάλογη χρήση της γλώσσας), μέρη γνωστά κι αγαπημένα στο κέντρο της Αθήνας αλλά και στα Βόρεια και Νότια προάστια, ιστορικά γεγονότα που κάποιοι έχουν ζήσει από πρώτο χέρι και άλλοι έχουμε διαβάσει στα βιβλία, όλα αυτά τα στοιχεία αποτελούν μερικά ακόμη συστατικά από την εξαιρετική μαγιά αυτής της ιστορίας, που ικανοποιεί πλήρως τα αναγνωστικά γούστα.
Η «Αφιέρωση» είναι ένα βιβλίο ικανοποιητικά πληθωρικό από κάθε άποψη. Χορταστικός αριθμός σελίδων, ακατάπαυστη δράση, ανατροπές, πληθώρα γεγονότων που προκαλούν διάφορα και διαφορετικά συναισθήματα στον αναγνώστη… Αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα αστυνομικού νουάρ, και ειδικότερα ένα από τα αξιολογότερα νουάρ που έχουμε την τύχη να διαβάσουμε από Έλληνα συγγραφέα. Προσεγμένο ως την λεπτομέρεια, ‘συνειδητοποιημένο’ συγγραφικά από την αρχή ως το τέλος του, το βιβλίο μαρτυρά την επιμέλεια και την προσοχή που έδειξε ο κύριος Γκόλτσος καθ’ όλη την διάρκεια της έρευνας και της συγγραφής του. Κάτι που ο αναγνώστης θα παρατηρήσει, θα εκτιμήσει, θα επιβραβεύσει. Γιατί και το βιβλίο και ο συγγραφέας του πραγματικά το αξίζουν!
Read
May 2, 2019«Η αφιέρωση» του Αντώνη Γκόλτσου ήταν ένα βιβλίο που ήθελα εδώ και καιρό να διαβάσω αλλά όλο κάτι άλλο έπιανα στα χέρια μου. Λίγο πριν την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου έπεισα τον εαυτό μου να αφήσει στην άκρη όλα τα άλλα αναγνώσματα που υπάρχουν στα ράφια μου και να το ξεκινήσω. Και κάπως έτσι μπήκα στον υπέροχο κόσμο του Αλκιβιάδη Πικρού αναζητώντας και εγώ μαζί του να βρω τις απαντήσεις στα ερωτήματα που τον βασάνιζαν για ολόκληρη τη ζωή του. Ερωτήματα επικίνδυνα μπορώ να πω καθώς όσο προχωράει η αφήγηση της ιστορίας τόσο περισσότερο περιπλέκονται τα πράγματα και η μοίρα του ήρωα μοιάζει να διαγράφεται εξαιρετικά δυσοίωνη. Μήπως τελικά είναι καλύτερα να αφήνεις τα μυστικά του παρελθόντος κρυμμένα στο σκοτάδι;
Ο Αλκιβιάδης Πικρός, συγγραφέας αστυνομικών βιβλίων, στα 35 του χρόνια θα ανακαλύψει μέσα σε μια ποιητική συλλογή μια αφιέρωση προς τον πατέρα του ο οποίος έχασε τη ζωή του σε ένα τραγικό ατύχημα αφήνοντας τον ορφανό. Η μητέρα του είχε δολοφονηθεί άγρια κατά τη διάρκεια της Χούντας όντας το τρίτο θύμα ενός κατά συρροή δολοφόνου με θύματα άλλες δύο γυναίκες πριν από εκείνη. Τον μικρό Άλκη θα μεγαλώσει ο αδελφός του πατέρα του, Αλέξανδρος, κρατώντας όμως σιγή ιχθύος στα διάφορα ερωτήματα του ανιψιού του όσον αφορά τους θανάτους των γονιών του και ειδικότερα της μητέρας του. Τα λόγια όμως που θα βρει γραμμένα μέσα σε εκείνα τα ποιήματα θα ξυπνήσουν μέσα του το παρελθόν και θα αρχίσει να ξετυλίγει το κουβάρι της αναζήτησης απαντήσεων που θα τον οδηγήσουν μέσα από τα σκοτεινά μονοπάτια του παρελθόντος σε μια πικρή αλήθεια. Η έρευνα του Αλκιβιάδη θα φέρει στο φως πρόσωπα, γεγονότα και λόγια που κρύφτηκαν καλά μέσα στο πέρασμα του χρόνου και κάποιους θα τους ενοχλήσει τόσο ώστε από «θύματα» να γίνουν θηρευτές προκειμένου να τα κρατήσουν στο σκοτάδι. Γιατί τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν είναι χωρίς κόστος και τίποτα δεν γίνεται τυχαία.
Τα περισσότερα μυθιστορήματα αστυνομικής λογοτεχνίας κινούνται σε πολύ γρήγορους ρυθμούς, με πολλές αιματηρές σκηνές και απίστευτα κινηματογραφική ροή στην αφήγηση τους που θυμίζουν χολιγουντιανές ταινίες δράσης. Αρεσκόμαστε όμως σε αυτά γιατί είναι ευκολοδιάβαστα και ανεβάζουν την αδρεναλίνη μας στα ύψη. Τα νουάρ μυθιστορήματα, όπως είναι και «Η αφιέρωση», κινούνται σε πιο αργούς ρυθμούς αποτυπώνοντας στις σελίδες τους υπαρξιακά και κοινωνικό-πολιτικά ζητήματα με ήρωες ανθρώπους που είναι αντισυμβατικοί, κάνουν την επανάσταση τους ή καθορίζουν οι ίδιοι της μοίρα τους. Οι νουάρ ιστορίες στην ουσία είναι η αντίσταση ενός ατόμου απέναντι σε ένα ισχυρό σύστημα καθώς και οι επιπτώσεις που έχει στην ψυχοσύνθεση του αλλά και στον τρόπο που σκέφτεται. Και αυτό ακριβώς υπηρετεί το βιβλίο του Αντώνη Γκόλτσου.
Παρ’ όλα αυτά από το βιβλίο δεν λείπουν οι στιγμές αγωνίας, έντασης και δράσης που χαρακτηρίζουν επίσης τα αστυνομικά μυθιστορήματα. Κατακλυσμένο από τη μυστηριώδη ατμόσφαιρα που κυριαρχεί στις νουάρ ιστορίες ο Αντώνης Γκόλτσος δημιουργεί ένα πόνημα εξαιρετικά συναρπαστικό που κρατάει ζωντανό το ενδιαφέρον των αναγνωστών μέχρι τη λύση του μυστηρίου που ταλανίζει τον ήρωα του. Με μια υπέροχη στακάτη γραφή και κοφτές προτάσεις αλλά και με εκείνη την ιδιαιτερότητα που διακρίνει τον λόγο του συγγραφέα Αντώνη Γκόλτσο παρασυρόμαστε σε έναν χείμαρρο λόγου που χαρακτηρίζεται από έντονη λογοτεχνικότητα με πολύ έντονο το λυρικό στοιχείο της αφήγησης. Η εξέλιξη της πορείας αναζήτησης του Αλκιβιάδη Πικρού έρχεται κλιμακωτά για να κορυφωθεί λίγο πριν το τέλος εντείνοντας ακόμα περισσότερο την ανυπομονησία των αναγνωστών προκειμένου να απαντήσουν κι εκείνοι στα ερωτήματα που θέτει ο συγγραφέας σχετικά με τις παλιές ιστορίες που ανασκαλεύει ο ήρωας του. Πόσο έτοιμοι είναι οι ήρωες του Αντώνη Γκόλτσου να έρθουν αντιμέτωποι με την αλήθεια αλλά και πόσο έτοιμοι είμαστε και εμείς ως αναγνώστες;
Όσοι έχουν την τύχη να γνωρίζουν τον Αντώνη Γκόλτσο, να ξέρετε ότι συντονίζει τη λέσχη ανάγνωσης αστυνομική λογοτεχνίας των εκδόσεων Μεταίχμιο, σίγουρα μέσα στις σελίδες της Αφιέρωσης αναγνώρισαν εκείνο το κομμάτι του χαρακτήρα του που τον κάνει μοναδικό ως άνθρωπο. Είναι ένας άνθρωπος εξαιρετικά πληθωρικός, με όλη τη σημασία της λέξης, με εξαίρετο χιούμορ και με μια ευφράδεια λόγου που σε κερδίζει αμέσως. Τόσο που πραγματικά κρέμεσαι από τα χείλια του όταν ξεκινάει να μιλάει μαγεμένος από τις γνώσεις που αντλείς μέσα από τον λόγο του τον οποίο εξωτερικεύει με εκείνον τον έντονο αφηγηματικό τρόπο που τον διακρίνει. Και όλο αυτό το ταπεραμέντο που τον χαρακτηρίζει πραγματικά πλημμυρίζει τη γραφή του προσφέροντας στους αναγνώστες ένα ανεπανάληπτο λογοτεχνικό ταξίδι. Οι αναφορές του στην πιο ζοφερή εποχή της Ελλάδας μέσα από τις κοινωνικο-πολιτικές του περιγραφές έρχεται να δέσει με μια ιστορία μυστηρίου σκαλίζοντας το ιστορικό παρελθόν της χώρας φέρνοντας στην επιφάνεια ίσως άγνωστες πτυχές, τουλάχιστον στις νεότερες γενιές, των συμφερόντων που εξυπηρετούνταν εκείνη την περίοδο αλλά και το πόσο βριθούσε η λογοκρισία στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
«Η αφιέρωση» είναι ένα καθαρό νουάρ μυθιστόρημα που μας βυθίζει στη μυστηριακή του αφήγηση δημιουργώντας εκείνη την ατμόσφαιρα που θα μετατρέψει τον αναγνώστη σε πρωταγωνιστή που κρύβεται στα στενά σοκάκια της πόλης παρακολουθώντας την κάθε κίνηση των ηρώων περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να δράσει ανενόχλητος φτιάχνοντας με το μυαλό του κινηματογραφικές εικόνες ενός σκοτεινού οικογενειακού δράματος. Ο Αλκιβιάδης Πικρός αποτελεί έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα που ίσως δεν έχουμε συναντήσει ξανά σε μυθιστόρημα και ίσως να μπορούσαμε να τολμήσουμε να πούμε ότι αποτελεί το alter ego του συγγραφέα Αντώνη Γκόλτσου πασπαλισμένο με όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν έναν ήρωα μιας νουάρ περιπέτειας. Σκοτεινή, μυστηριώδης, ατμοσφαιρική, χορταστική η «Αφιέρωση» θα μας ανοίξει τις πύλες της προσμένοντας να αφιερώσουμε χρόνο αλλά και να αφοσιωθούμε πλήρως στην ανάγνωση της που πραγματικά αξίζει της προσοχής μας.
Ο Αλκιβιάδης Πικρός, συγγραφέας αστυνομικών βιβλίων, στα 35 του χρόνια θα ανακαλύψει μέσα σε μια ποιητική συλλογή μια αφιέρωση προς τον πατέρα του ο οποίος έχασε τη ζωή του σε ένα τραγικό ατύχημα αφήνοντας τον ορφανό. Η μητέρα του είχε δολοφονηθεί άγρια κατά τη διάρκεια της Χούντας όντας το τρίτο θύμα ενός κατά συρροή δολοφόνου με θύματα άλλες δύο γυναίκες πριν από εκείνη. Τον μικρό Άλκη θα μεγαλώσει ο αδελφός του πατέρα του, Αλέξανδρος, κρατώντας όμως σιγή ιχθύος στα διάφορα ερωτήματα του ανιψιού του όσον αφορά τους θανάτους των γονιών του και ειδικότερα της μητέρας του. Τα λόγια όμως που θα βρει γραμμένα μέσα σε εκείνα τα ποιήματα θα ξυπνήσουν μέσα του το παρελθόν και θα αρχίσει να ξετυλίγει το κουβάρι της αναζήτησης απαντήσεων που θα τον οδηγήσουν μέσα από τα σκοτεινά μονοπάτια του παρελθόντος σε μια πικρή αλήθεια. Η έρευνα του Αλκιβιάδη θα φέρει στο φως πρόσωπα, γεγονότα και λόγια που κρύφτηκαν καλά μέσα στο πέρασμα του χρόνου και κάποιους θα τους ενοχλήσει τόσο ώστε από «θύματα» να γίνουν θηρευτές προκειμένου να τα κρατήσουν στο σκοτάδι. Γιατί τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν είναι χωρίς κόστος και τίποτα δεν γίνεται τυχαία.
Τα περισσότερα μυθιστορήματα αστυνομικής λογοτεχνίας κινούνται σε πολύ γρήγορους ρυθμούς, με πολλές αιματηρές σκηνές και απίστευτα κινηματογραφική ροή στην αφήγηση τους που θυμίζουν χολιγουντιανές ταινίες δράσης. Αρεσκόμαστε όμως σε αυτά γιατί είναι ευκολοδιάβαστα και ανεβάζουν την αδρεναλίνη μας στα ύψη. Τα νουάρ μυθιστορήματα, όπως είναι και «Η αφιέρωση», κινούνται σε πιο αργούς ρυθμούς αποτυπώνοντας στις σελίδες τους υπαρξιακά και κοινωνικό-πολιτικά ζητήματα με ήρωες ανθρώπους που είναι αντισυμβατικοί, κάνουν την επανάσταση τους ή καθορίζουν οι ίδιοι της μοίρα τους. Οι νουάρ ιστορίες στην ουσία είναι η αντίσταση ενός ατόμου απέναντι σε ένα ισχυρό σύστημα καθώς και οι επιπτώσεις που έχει στην ψυχοσύνθεση του αλλά και στον τρόπο που σκέφτεται. Και αυτό ακριβώς υπηρετεί το βιβλίο του Αντώνη Γκόλτσου.
Παρ’ όλα αυτά από το βιβλίο δεν λείπουν οι στιγμές αγωνίας, έντασης και δράσης που χαρακτηρίζουν επίσης τα αστυνομικά μυθιστορήματα. Κατακλυσμένο από τη μυστηριώδη ατμόσφαιρα που κυριαρχεί στις νουάρ ιστορίες ο Αντώνης Γκόλτσος δημιουργεί ένα πόνημα εξαιρετικά συναρπαστικό που κρατάει ζωντανό το ενδιαφέρον των αναγνωστών μέχρι τη λύση του μυστηρίου που ταλανίζει τον ήρωα του. Με μια υπέροχη στακάτη γραφή και κοφτές προτάσεις αλλά και με εκείνη την ιδιαιτερότητα που διακρίνει τον λόγο του συγγραφέα Αντώνη Γκόλτσο παρασυρόμαστε σε έναν χείμαρρο λόγου που χαρακτηρίζεται από έντονη λογοτεχνικότητα με πολύ έντονο το λυρικό στοιχείο της αφήγησης. Η εξέλιξη της πορείας αναζήτησης του Αλκιβιάδη Πικρού έρχεται κλιμακωτά για να κορυφωθεί λίγο πριν το τέλος εντείνοντας ακόμα περισσότερο την ανυπομονησία των αναγνωστών προκειμένου να απαντήσουν κι εκείνοι στα ερωτήματα που θέτει ο συγγραφέας σχετικά με τις παλιές ιστορίες που ανασκαλεύει ο ήρωας του. Πόσο έτοιμοι είναι οι ήρωες του Αντώνη Γκόλτσου να έρθουν αντιμέτωποι με την αλήθεια αλλά και πόσο έτοιμοι είμαστε και εμείς ως αναγνώστες;
Όσοι έχουν την τύχη να γνωρίζουν τον Αντώνη Γκόλτσο, να ξέρετε ότι συντονίζει τη λέσχη ανάγνωσης αστυνομική λογοτεχνίας των εκδόσεων Μεταίχμιο, σίγουρα μέσα στις σελίδες της Αφιέρωσης αναγνώρισαν εκείνο το κομμάτι του χαρακτήρα του που τον κάνει μοναδικό ως άνθρωπο. Είναι ένας άνθρωπος εξαιρετικά πληθωρικός, με όλη τη σημασία της λέξης, με εξαίρετο χιούμορ και με μια ευφράδεια λόγου που σε κερδίζει αμέσως. Τόσο που πραγματικά κρέμεσαι από τα χείλια του όταν ξεκινάει να μιλάει μαγεμένος από τις γνώσεις που αντλείς μέσα από τον λόγο του τον οποίο εξωτερικεύει με εκείνον τον έντονο αφηγηματικό τρόπο που τον διακρίνει. Και όλο αυτό το ταπεραμέντο που τον χαρακτηρίζει πραγματικά πλημμυρίζει τη γραφή του προσφέροντας στους αναγνώστες ένα ανεπανάληπτο λογοτεχνικό ταξίδι. Οι αναφορές του στην πιο ζοφερή εποχή της Ελλάδας μέσα από τις κοινωνικο-πολιτικές του περιγραφές έρχεται να δέσει με μια ιστορία μυστηρίου σκαλίζοντας το ιστορικό παρελθόν της χώρας φέρνοντας στην επιφάνεια ίσως άγνωστες πτυχές, τουλάχιστον στις νεότερες γενιές, των συμφερόντων που εξυπηρετούνταν εκείνη την περίοδο αλλά και το πόσο βριθούσε η λογοκρισία στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
«Η αφιέρωση» είναι ένα καθαρό νουάρ μυθιστόρημα που μας βυθίζει στη μυστηριακή του αφήγηση δημιουργώντας εκείνη την ατμόσφαιρα που θα μετατρέψει τον αναγνώστη σε πρωταγωνιστή που κρύβεται στα στενά σοκάκια της πόλης παρακολουθώντας την κάθε κίνηση των ηρώων περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να δράσει ανενόχλητος φτιάχνοντας με το μυαλό του κινηματογραφικές εικόνες ενός σκοτεινού οικογενειακού δράματος. Ο Αλκιβιάδης Πικρός αποτελεί έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα που ίσως δεν έχουμε συναντήσει ξανά σε μυθιστόρημα και ίσως να μπορούσαμε να τολμήσουμε να πούμε ότι αποτελεί το alter ego του συγγραφέα Αντώνη Γκόλτσου πασπαλισμένο με όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν έναν ήρωα μιας νουάρ περιπέτειας. Σκοτεινή, μυστηριώδης, ατμοσφαιρική, χορταστική η «Αφιέρωση» θα μας ανοίξει τις πύλες της προσμένοντας να αφιερώσουμε χρόνο αλλά και να αφοσιωθούμε πλήρως στην ανάγνωση της που πραγματικά αξίζει της προσοχής μας.
November 1, 2019
Η Αφιέρωση τελείωσε,και μπήκε με μεγάλη άνεση στα αμφιλεγόμενα βιβλία που έχω διαβάσει,και εννοώ ότι δεν ξέρω πώς να τα αξιολογήσω.Μια ωραία στη σύλληψή της ιδέα,που δεν με κέρδισε όμως,παρόλο που κινείται σε χρονικές περιόδους που γνωρίζω.Η γραφή του συγγραφέα έχει,χωρίς αμφιβολία,εξαιρετική ποιότητα,η χρήση της γλώσσας είναι αποστομωτικά καλή,όμως η αλήθεια είναι ότι αυτή η λυρικότητα και η ποιητική προσέγγιση των χαρακτήρων μου αποσπούσε την προσοχή από την ιστορία αυτή καθαυτή.Ο ασθματικός χαρακτήρας του Αλκιβιάδη,που δεν τον σταματάει τίποτα και δεν κωλώνει πουθενά,που αναλύει τα πάντα τόσο πολύ σε σημείο να θες να τον ταρακουνήσεις από τους ώμους φωνάζοντας "σώνει,αγόρι μου",πέρασε από τα σαράντα κύματα μέχρι να με καταφέρει να τον συμπαθήσω τόσο ώστε να του δώσω κι άλλη ευκαιρία!
Συνολικά,παρόλο που δεν είμαι "φίλη" με το λυρικό και ποιητικό ύφος στα νουάρ/αστυνομικά και με αποθαρρύνουν οι μακροσκελείς και σούπερ αναλυτικές περιγραφές και καταστάσεις,ήταν μια δουλειά που άξιζε στο ακέραιο τον χρόνο που πέρασα μαζί του-αν μη τι άλλο,είχε μια καλοδεχούμενη διαφορετικότητα.3,5⭐
Συνολικά,παρόλο που δεν είμαι "φίλη" με το λυρικό και ποιητικό ύφος στα νουάρ/αστυνομικά και με αποθαρρύνουν οι μακροσκελείς και σούπερ αναλυτικές περιγραφές και καταστάσεις,ήταν μια δουλειά που άξιζε στο ακέραιο τον χρόνο που πέρασα μαζί του-αν μη τι άλλο,είχε μια καλοδεχούμενη διαφορετικότητα.3,5⭐
September 25, 2019
2,5/5
« Η Αφιέρωση»
Πρώτη επαφή με το συγγραφέα και για να πω την αλήθεια δε ήταν στις άμεσες αναγνωστικές μου προτιμήσεις. Όταν ακούω μόνο θετικά για συγγραφέα ειδικά Έλληνα δε κρατώ απλα μικρό καλάθι αλλα και τρέχω χιλιόμετρα μακριά.
Η αρχή του βιβλίου με δυσκόλεψε, το βασικό μου πρόβλημα ήταν η γραφή. Σκέφτηκα: Ωχ Θεέ μου πως θα το τελειώσω τούτο το βιβλίο.
Ενταξει παιδια, ωραίος ο λυρισμός αλλα δε ταιριάζει σε όλους.
Άρχισα να το συνηθίζω μετά το πέρας των 50 σελίδων, κάπου εκεί κατάλαβα ότι η γραφή δένει με τον ήρωα του βιβλίου.
Ένας ερημίτης ήρωας που ψάχνει με ανορθόδοξο τρόπο να διαλευκάνει μια αφιέρωση που απευθύνεται στο νεκρό πατέρα του.
Ναι κατανόησα το είδος γραφής χωρίς αυτό να σημαίνει ότι με κατέκτησε.
Πάμε στο δεύτερο προβληματάκι μου με το βιβλίο.
Η χρήση της γλώσσας.
Και για να μην « πυροβολήσετε αδίκως την ταπεινή αναγνώστρια » θέλω να πω ότι μου αρέσουν τα βιβλία που οι συγγραφείς χρησιμοποιούν την γλώσσα μας και όλες τις όμορφες λέξεις… άλλα
Θαρρώ πως δε ταιριάζουν σε όλα τα βιβλία και μάλιστα όταν μιλάμε για αστυνομικό μυθιστόρημα. Ναι σε κοινωνικό, ιστορικό αλλα όχι σε αστυνομικό. Εμένα δε μου πάει, δε μου κολλάει.
Έχω φτάσει στις 150 πρώτες σελίδες και το βιβλιο μου έχει κάνει το μυαλό , ας μου επιτραπεί η λέξη « Σούπα»
Και όχι με τη καλή έννοια.
Λόγω των παραπάνω « προβλημάτων» που αναφέρω χάνω συνεχεία τη ροή της ιστορίας. Διαβάζω και ξανά διαβάζω παραγράφους για να κατανοήσω το τι διαβάζω
Συνεχίζοντας την ανάγνωση τα αρνητικά μεγαλώνουν.☹
Πολύ λεπτομέρεια γύρω από τις κινήσεις του ήρωα.
Πολύ επαναλαμβανόμενη λεπτομέρεια που κουράζει απίστευτα.
Εδώ θα χρησιμοποιήσω μια φράση του βιβλίου « Σκέτη σχιζοφρένια»
Ας πάμε λίγο στην ιστορία πριν συνεχίσω με τα αρνητικά (Δυστυχώς(
Η ιστορία λοιπόν δεν είναι καθόλου πρωτότυπη μάλιστα κάτι μου θύμιζε έντονά αλλα δε μπορώ να θυμηθώ το βιβλίο.
Όμως δε μπορώ να πω ότι με κούρασε αν εξαιρέσουμε τους παραπάνω παραμέτρους που δε βοήθησαν και πολύ.
Διαβάζεται ευχάριστα μπορώ να πω ότι στη ατμόσφαιρα πλανιέται και ένα άρωμα αγωνίας ώσπου..
Ναι, ναι ώσπου.
Φτάνουμε στο τέλος και το κίνητρο.
Και εκεί απλα αρχίζω να τρελαίνομαι.
Σκέφτομαι: Ας το βρε κοριτσάκι μου να πας λίγο παρακάτω, ίσως κάνεις λάθος. Μην το προδιαγράψουμε από τωρα.
Μακάρι να έκανα.
Μακάρι χίλιες φορες.
Ήθελα να χτυπήσω το κεφάλι μου στο τοίχο.
Γιατί το κίνητρο για εμένα σαν αναγνώστρια ήταν αστείο και ναι συγνώμη για την λέξη αλλα και άκυρο.
Εκεί που έψαχνα κάποια θετικά στοιχεία ήρθε το τέλος και μου τα αναιρείσαι όλα, μου τα κομμάτιασε.
Στήθηκε τόσο όμορφα, ναι όμορφα παρα τα πολλά αρνητικά η ιστορία και ξαφνικά έρχεται το τέλος & το κίνητρο για να νιώσω και η ίδια αστεία που περίμενα κάτι αναπάντεχο.
Με παρασκήνιο την χούντα και την αντίσταση, φανερώνεται ένα τέτοιο τρελο και όχι με την καλή έννοια κίνητρο που μόνο απογοήτευση μου προκαλεί. Λυπάμαι.
Ας συνεχίσω όμως με την ιστορία.
Ανατροπές;
Ούτε μια.
Τουλάχιστον από την δική μου οπτική ματιά δεν υπήρχε τίποτα συνταρακτικό και άξιο προς συζήτηση.
Ροή και πλοκή;
Όχι.
Ήταν απλα ένα βιβλιο που γυρνούσε γύρω από τον άξονα του.
Δράση;
Τρίτο όχι.
Υπήρχαν κάποια πραγματάκια που μου χτύπησαν στο μάτι.
Δε θέλω να αναφερθώ γιατί σίγουρα θα θεωρηθεί σποιλερ και δε μου αρέσει.
Αλλα αυτός ο ήρωας τι να πω.
Το κοκαλάκι της νυχτερίδας;
Και αφού Τελείωσε το βιβλίο μπορώ να επισημάνω κάτι που αφού το τελείωσα κατάλαβα.
Έχω αναφερθεί στα προβληματάκια στην αρχή της άποψης μου όποτε δεν υπάρχει λόγος να τα ξανά αναφέρω.
Κατάλαβα λοιπόν πως ο συγγραφέας ήθελε να δώσει στο έργο του αυτό την αίγλη μιας αρχαίας τραγωδίας χρησιμοποιώντας τα παραπάνω προβληματάκια που αντιμετώπισα εγω.
Όμως όχι δε με κάλυψε.
Η ιστορία που έπιασε δε ταιριάζει με αρχαία τραγωδία.
Δε μου κολλούσε καθόλου.
Έχω διαβάσει βιβλια αστυνομικά & ψυχολογικά θρίλερ που ναι το είχαν. Δεν θα αναφερθώ σε ονόματα συγγραφέων η τίτλους βιβλίων. Δεν μου αρέσει να συγκρίνω ανθρώπους και ταλέντα.
Ο καθένας έχει το δικό του χαρακτήρα και χάρισμα.
Είμαστε μοναδικοί.
Όμως σε αυτό το βιβλίο δεν του πήγαινε.
Ίσα ίσα κούραζε.
Μου έλεγαν τα καλύτερα για αυτό το βιβλίο.
Μου το ονόμασαν αριστούργημα της αστυνομικής λογοτεχνίας.
Συγνώμη αλλα το καλαθάκι μου έχει γίνει μινιατούρα πια.
Δε πειράζει. Μαθαίνουμε από τα λάθη μας.
« Η Αφιέρωση»
Πρώτη επαφή με το συγγραφέα και για να πω την αλήθεια δε ήταν στις άμεσες αναγνωστικές μου προτιμήσεις. Όταν ακούω μόνο θετικά για συγγραφέα ειδικά Έλληνα δε κρατώ απλα μικρό καλάθι αλλα και τρέχω χιλιόμετρα μακριά.
Η αρχή του βιβλίου με δυσκόλεψε, το βασικό μου πρόβλημα ήταν η γραφή. Σκέφτηκα: Ωχ Θεέ μου πως θα το τελειώσω τούτο το βιβλίο.
Ενταξει παιδια, ωραίος ο λυρισμός αλλα δε ταιριάζει σε όλους.
Άρχισα να το συνηθίζω μετά το πέρας των 50 σελίδων, κάπου εκεί κατάλαβα ότι η γραφή δένει με τον ήρωα του βιβλίου.
Ένας ερημίτης ήρωας που ψάχνει με ανορθόδοξο τρόπο να διαλευκάνει μια αφιέρωση που απευθύνεται στο νεκρό πατέρα του.
Ναι κατανόησα το είδος γραφής χωρίς αυτό να σημαίνει ότι με κατέκτησε.
Πάμε στο δεύτερο προβληματάκι μου με το βιβλίο.
Η χρήση της γλώσσας.
Και για να μην « πυροβολήσετε αδίκως την ταπεινή αναγνώστρια » θέλω να πω ότι μου αρέσουν τα βιβλία που οι συγγραφείς χρησιμοποιούν την γλώσσα μας και όλες τις όμορφες λέξεις… άλλα
Θαρρώ πως δε ταιριάζουν σε όλα τα βιβλία και μάλιστα όταν μιλάμε για αστυνομικό μυθιστόρημα. Ναι σε κοινωνικό, ιστορικό αλλα όχι σε αστυνομικό. Εμένα δε μου πάει, δε μου κολλάει.
Έχω φτάσει στις 150 πρώτες σελίδες και το βιβλιο μου έχει κάνει το μυαλό , ας μου επιτραπεί η λέξη « Σούπα»
Και όχι με τη καλή έννοια.
Λόγω των παραπάνω « προβλημάτων» που αναφέρω χάνω συνεχεία τη ροή της ιστορίας. Διαβάζω και ξανά διαβάζω παραγράφους για να κατανοήσω το τι διαβάζω
Συνεχίζοντας την ανάγνωση τα αρνητικά μεγαλώνουν.☹
Πολύ λεπτομέρεια γύρω από τις κινήσεις του ήρωα.
Πολύ επαναλαμβανόμενη λεπτομέρεια που κουράζει απίστευτα.
Εδώ θα χρησιμοποιήσω μια φράση του βιβλίου « Σκέτη σχιζοφρένια»
Ας πάμε λίγο στην ιστορία πριν συνεχίσω με τα αρνητικά (Δυστυχώς(
Η ιστορία λοιπόν δεν είναι καθόλου πρωτότυπη μάλιστα κάτι μου θύμιζε έντονά αλλα δε μπορώ να θυμηθώ το βιβλίο.
Όμως δε μπορώ να πω ότι με κούρασε αν εξαιρέσουμε τους παραπάνω παραμέτρους που δε βοήθησαν και πολύ.
Διαβάζεται ευχάριστα μπορώ να πω ότι στη ατμόσφαιρα πλανιέται και ένα άρωμα αγωνίας ώσπου..
Ναι, ναι ώσπου.
Φτάνουμε στο τέλος και το κίνητρο.
Και εκεί απλα αρχίζω να τρελαίνομαι.
Σκέφτομαι: Ας το βρε κοριτσάκι μου να πας λίγο παρακάτω, ίσως κάνεις λάθος. Μην το προδιαγράψουμε από τωρα.
Μακάρι να έκανα.
Μακάρι χίλιες φορες.
Ήθελα να χτυπήσω το κεφάλι μου στο τοίχο.
Γιατί το κίνητρο για εμένα σαν αναγνώστρια ήταν αστείο και ναι συγνώμη για την λέξη αλλα και άκυρο.
Εκεί που έψαχνα κάποια θετικά στοιχεία ήρθε το τέλος και μου τα αναιρείσαι όλα, μου τα κομμάτιασε.
Στήθηκε τόσο όμορφα, ναι όμορφα παρα τα πολλά αρνητικά η ιστορία και ξαφνικά έρχεται το τέλος & το κίνητρο για να νιώσω και η ίδια αστεία που περίμενα κάτι αναπάντεχο.
Με παρασκήνιο την χούντα και την αντίσταση, φανερώνεται ένα τέτοιο τρελο και όχι με την καλή έννοια κίνητρο που μόνο απογοήτευση μου προκαλεί. Λυπάμαι.
Ας συνεχίσω όμως με την ιστορία.
Ανατροπές;
Ούτε μια.
Τουλάχιστον από την δική μου οπτική ματιά δεν υπήρχε τίποτα συνταρακτικό και άξιο προς συζήτηση.
Ροή και πλοκή;
Όχι.
Ήταν απλα ένα βιβλιο που γυρνούσε γύρω από τον άξονα του.
Δράση;
Τρίτο όχι.
Υπήρχαν κάποια πραγματάκια που μου χτύπησαν στο μάτι.
Δε θέλω να αναφερθώ γιατί σίγουρα θα θεωρηθεί σποιλερ και δε μου αρέσει.
Αλλα αυτός ο ήρωας τι να πω.
Το κοκαλάκι της νυχτερίδας;
Και αφού Τελείωσε το βιβλίο μπορώ να επισημάνω κάτι που αφού το τελείωσα κατάλαβα.
Έχω αναφερθεί στα προβληματάκια στην αρχή της άποψης μου όποτε δεν υπάρχει λόγος να τα ξανά αναφέρω.
Κατάλαβα λοιπόν πως ο συγγραφέας ήθελε να δώσει στο έργο του αυτό την αίγλη μιας αρχαίας τραγωδίας χρησιμοποιώντας τα παραπάνω προβληματάκια που αντιμετώπισα εγω.
Όμως όχι δε με κάλυψε.
Η ιστορία που έπιασε δε ταιριάζει με αρχαία τραγωδία.
Δε μου κολλούσε καθόλου.
Έχω διαβάσει βιβλια αστυνομικά & ψυχολογικά θρίλερ που ναι το είχαν. Δεν θα αναφερθώ σε ονόματα συγγραφέων η τίτλους βιβλίων. Δεν μου αρέσει να συγκρίνω ανθρώπους και ταλέντα.
Ο καθένας έχει το δικό του χαρακτήρα και χάρισμα.
Είμαστε μοναδικοί.
Όμως σε αυτό το βιβλίο δεν του πήγαινε.
Ίσα ίσα κούραζε.
Μου έλεγαν τα καλύτερα για αυτό το βιβλίο.
Μου το ονόμασαν αριστούργημα της αστυνομικής λογοτεχνίας.
Συγνώμη αλλα το καλαθάκι μου έχει γίνει μινιατούρα πια.
Δε πειράζει. Μαθαίνουμε από τα λάθη μας.
Read
May 15, 2020Αρκετά καλό, με κάποιες μικρές ατέλειες.
Πιο αναλυτικά:
Ex Libris 148
Πιο αναλυτικά:
Ex Libris 148
June 22, 2016
. Εξαίσιο νουάρ!!! Λυρικές περιγραφές με κλιμακούμενη ένταση, επιλογή στιγμιαίου μέλλοντα στην περιγραφή -και σε σχεδόν όλα τα σημεία της αφήγησης αντί του συνηθισμένου αορίστου ή παρατατικού, μια επιλογή που κέρδισε, καθώς εισήγαγε με ορμή ��η δράση στο κείμενο. Απουσία ρημάτων σε πολλά κομμάτια περιγραφής, που είχε ως αποτέλεσμα μια κινηματογραφική ροή, η τεχνική- επιλογή αυτή (απουσία ρημάτων) , έθαβε τις εικόνες στο μυαλό σου, βάζοντας σε στον κόσμο των ηρώων , δεν είχες χρόνο να διαμορφώσεις μόνος σου το σκηνικό, η απουσία ρημάτων αύξανε την ταχύτητα, μείωνε τον χρόνο δημιουργίας των δικών σου εικόνων ως αναγνώστη, ό,τι ακριβώς δηλαδή χρειαζόταν το υποσυνειδητο για να επιτρέψει στον αναγνώστη να γίνει ένα , να αφομοιωθεί από τον κόσμο των πρωταγωνιστών !!! Πραγματική λογοτεχνία!!! Noir ψυχική ''ατμόσφαιρα "Εξαιρετικό!!! Διαβάστε το!!!
May 20, 2016
Θαυμάσιο! Με ατέλειες,υπερβολικά λυρικές περιγραφές που και που, με λιγο ανισορροπους ήρωες ,αλλα με αγωνία, γοητευτικό ύφος και ενα " δε ξερω απο που μου' ρθε" φιναλε! Πέρασα πολυ καλα, θα διαβάσω οτι γράψει ο κ. Γκολτσος απο δω και μπρος!
February 22, 2018
Είχα καιρό να διαβάσω βιβλίο Έλληνα συγγραφέα και να με εντυπωσιάσει τόσο ευχάριστα η γλώσσα του. Όταν γράφει κάποιος ένα σύγχρονο αστυνομικό μυθιστόρημα, είναι δύσκολο να ισορροπήσει ανάμεσα στην απλή, καθημερινή γλώσσα και στην επιτηδευμένη. Συνήθως δε, συμβαίνει το δεύτερο, στην προσπάθεια του συγγραφέα να μην κατηγορηθεί ότι δεν ξέρει να γράφει λογοτεχνία. Πρέπει όμως να βρει τη χρυσή τομή, να είναι απλός αλλά όχι απλοϊκός και από την άλλη να μην παρασυρθεί, να μη γίνει φιγουρατζής και να αραδιάσει απλόχερα τα άπειρα συνώνυμα, τα δυσεύρετα επιρρήματα και τα δυσνόητα επίθετα που μας χάρισε η γλώσσα μας. Ίσως η λύση είναι το να είσαι αυθεντικός και νομίζω πως ο Γκόλτσος γράφει όσο όμορφα κι ευγενικά μιλάει.
May 15, 2017
Ο Αλκιβιάδης Πικρός μεγαλώνει με τον θείο του, Αλέξανδρο, φορτωμένος χιλιάδες ερωτηματικά, αφού η μητέρα του δολοφονήθηκε το 1974, λίγους μήνες μετά τη γέννησή του, και ο πατέρας του σκοτώθηκε σε τροχαίο το 1983. Το 2008, μετά από ένα ξεκαθάρισμα της βιβλιοθήκης του πατέρα του, ο Άλκης ανακαλύπτει μια αφιέρωση σε ένα βιβλίο ποίησης: «Στον Πύρρο και στους άλλους σαμουράι, ελαφρά ας είναι η σκέψη. Μαρία Κ. 1973». Αυτή είναι η αρχή ενός μίτου που ο Άλκης παίρνει επιτέλους την απόφαση να ξετυλίξει, γιατί ούτε ο άνθρωπος που καταδικάστηκε για τη δολοφονία της μητέρας του και τριών άλλων γυναικών τον έπεισε για την ενοχή του, ούτε το ατύχημα του πατέρα του το θεώρησε ποτέ ατύχημα. Έτσι, ο νεαρός απόγονος μιας δικηγόρου, υπερμάχου των αντιστασιακών μέσα στη Δικτατορία, κι ενός παρατρεχάμενου των δικτατόρων, αρχίζει να ξεσκεπάζει πρόσωπα και πράγματα που κάποιους τους ενοχλούν.
Γρήγορη, κινηματογραφική γραφή, με τον μέλλοντα χρόνο να κυριαρχεί στην αφήγηση, δίνοντας ένταση και προκαλώντας ιδρώτα και έξαψη στον αναγνώστη όσο προχωράει στην ανάγνωση του βιβλίου. Αυτή η ιδέα μου άρεσε πολύ, γιατί ζωήρεψε πολύ την εξέλιξη της ιστορίας και της έδωσε τέτοιο νεύρο και ένταση που ένας απλός ενεστώτας ή αόριστος δε θα τα κατάφερνε. Κοφτές, μεστές φράσεις, χωρίς στολίδια και φιοριτούρες, σκηνές βγαλμένες λες από σενάριο αλλά ταυτόχρονα και γεμάτες λογοτεχνικότητα. Ο κύριος Γκόλτσος είναι σε θέση να μεταλαμπαδεύσει την πολύχρονη εμπειρία του στον χώρο της αστυνομικής λογοτεχνίας σε ένα απαιτητικό, στακάτο και πρωτότυπο κείμενο, που με κέρδισε σχεδόν από την πρώτη στιγμή. Οι χαρακτήρες ήταν όλοι διαλεγμένοι πολύ προσεκτικά. Ο Άλκης είναι συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας, οπότε τις σκέψεις του και τις απόψεις του και τον αγώνα του να αποκαλύψει την αλήθεια την αποδίδουν οι γύρω του στις φαντασιοκοπίες του ενώ το πείσμα του και η φαντασία του πηγάζουν ακριβώς από αυτήν την πείρα, ο θείος Αλέξανδρος με τον μυστηριώδη φίλο του, πρώην ιατροδικαστή, που είχε λάβει μέρος στις υποθέσεις των γονιών του Άλκη, είναι δύο άνθρωποι που ντύνονται με την απαραίτητη αχλύ, φωτίζονται και αργοσβήνουν σταδιακά. Η σύντροφος του Αλκιβιάδη, χωρίς να είναι κάτι ιδιαίτερο ως χαρακτήρας, κέρδισε την καρδιά μου ειδικά μετά την ανατροπή στη ζωή της. Στάθηκε στο πλάι του ανθρώπου της από την αρχή ως το τέλος. Το άλλο δίπολο Μάγιας-Μαίρης ήταν εξίσου συναρπαστικό και αδρά σκιαγραφημένο, απόλυτα ρεαλιστικό και ανατριχιαστικά αληθοφανές! Ο παράλυτος Ίκαρος, η γκαρσόνα Ζουλού, που λατρεύει να αποκαλεί τον Άλκη «Όστερ» (εκ του συγγραφέα Paul Auster) και ο δημοσιογράφος Μέγας είναι μερικές ακόμη ψηφίδες από αυτό το δυνατό παζλ.
Η λύση του μυστηρίου ήταν απόλυτα ρεαλιστική, αν και στηρίχτηκε σε μια απίθανη σύμπτωση, σε κάτι που συμβαίνει μια στις χίλιες, η δύναμη της γραφής όμως, η εκπληκτική αφήγηση, οι απανωτές ανατροπές και γενικότερα όλο το πλαίσιο μέσα στο οποίο εξυφάνθηκε το story με έπεισαν. Ο Άλκης θα βρεθεί αντιμέτωπος με ένα απροσδόκητο, τρομακτικό γεγονός που θα φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή του. Είναι έτοιμος να δεχτεί την αλήθεια, όποια κι αν είναι αυτή; Ποιος είναι ο μυστηριώδης Ίκαρος και τι ρόλο παίζει στη ζωή των δύο γυναικών; Πόσα πράγματα γνωρίζει ο θείος Αλέξανδρος και αν κρύβει το παρελθόν γιατί το κάνει; Τι τον συνδέει με τον ιατροδικαστή, που είναι ωσεί παρών στις συζητήσεις με τον ανιψιό του; Ποιους πραγματικά ενοχλεί ο Αλκιβιάδης με τις έρευνές του και γιατί; Ήταν πραγματικά ένοχος ο κατά συρροήν δολοφόνος των γυναικών και αν όχι πόσο υπολογίσιμο πιόνι ήταν σε αυτήν την ιστορία; Έχουν παίξει ρόλο οι συνταγματάρχες και η Δικτατορία στις απαρχές της ιστορίας αυτής; Τελικά ο Πύρρος Πικρός αυτοκτόνησε ή δολοφονήθηκε;
Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα ζητούν απάντηση σε ένα σφιχτοδεμένο, φρέσκο, ανατρεπτικό, καλογραμμένο, έξυπνο και ευρηματικό θρίλερ που με ξενύχτησε και το απόλαυσα!
Γρήγορη, κινηματογραφική γραφή, με τον μέλλοντα χρόνο να κυριαρχεί στην αφήγηση, δίνοντας ένταση και προκαλώντας ιδρώτα και έξαψη στον αναγνώστη όσο προχωράει στην ανάγνωση του βιβλίου. Αυτή η ιδέα μου άρεσε πολύ, γιατί ζωήρεψε πολύ την εξέλιξη της ιστορίας και της έδωσε τέτοιο νεύρο και ένταση που ένας απλός ενεστώτας ή αόριστος δε θα τα κατάφερνε. Κοφτές, μεστές φράσεις, χωρίς στολίδια και φιοριτούρες, σκηνές βγαλμένες λες από σενάριο αλλά ταυτόχρονα και γεμάτες λογοτεχνικότητα. Ο κύριος Γκόλτσος είναι σε θέση να μεταλαμπαδεύσει την πολύχρονη εμπειρία του στον χώρο της αστυνομικής λογοτεχνίας σε ένα απαιτητικό, στακάτο και πρωτότυπο κείμενο, που με κέρδισε σχεδόν από την πρώτη στιγμή. Οι χαρακτήρες ήταν όλοι διαλεγμένοι πολύ προσεκτικά. Ο Άλκης είναι συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας, οπότε τις σκέψεις του και τις απόψεις του και τον αγώνα του να αποκαλύψει την αλήθεια την αποδίδουν οι γύρω του στις φαντασιοκοπίες του ενώ το πείσμα του και η φαντασία του πηγάζουν ακριβώς από αυτήν την πείρα, ο θείος Αλέξανδρος με τον μυστηριώδη φίλο του, πρώην ιατροδικαστή, που είχε λάβει μέρος στις υποθέσεις των γονιών του Άλκη, είναι δύο άνθρωποι που ντύνονται με την απαραίτητη αχλύ, φωτίζονται και αργοσβήνουν σταδιακά. Η σύντροφος του Αλκιβιάδη, χωρίς να είναι κάτι ιδιαίτερο ως χαρακτήρας, κέρδισε την καρδιά μου ειδικά μετά την ανατροπή στη ζωή της. Στάθηκε στο πλάι του ανθρώπου της από την αρχή ως το τέλος. Το άλλο δίπολο Μάγιας-Μαίρης ήταν εξίσου συναρπαστικό και αδρά σκιαγραφημένο, απόλυτα ρεαλιστικό και ανατριχιαστικά αληθοφανές! Ο παράλυτος Ίκαρος, η γκαρσόνα Ζουλού, που λατρεύει να αποκαλεί τον Άλκη «Όστερ» (εκ του συγγραφέα Paul Auster) και ο δημοσιογράφος Μέγας είναι μερικές ακόμη ψηφίδες από αυτό το δυνατό παζλ.
Η λύση του μυστηρίου ήταν απόλυτα ρεαλιστική, αν και στηρίχτηκε σε μια απίθανη σύμπτωση, σε κάτι που συμβαίνει μια στις χίλιες, η δύναμη της γραφής όμως, η εκπληκτική αφήγηση, οι απανωτές ανατροπές και γενικότερα όλο το πλαίσιο μέσα στο οποίο εξυφάνθηκε το story με έπεισαν. Ο Άλκης θα βρεθεί αντιμέτωπος με ένα απροσδόκητο, τρομακτικό γεγονός που θα φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή του. Είναι έτοιμος να δεχτεί την αλήθεια, όποια κι αν είναι αυτή; Ποιος είναι ο μυστηριώδης Ίκαρος και τι ρόλο παίζει στη ζωή των δύο γυναικών; Πόσα πράγματα γνωρίζει ο θείος Αλέξανδρος και αν κρύβει το παρελθόν γιατί το κάνει; Τι τον συνδέει με τον ιατροδικαστή, που είναι ωσεί παρών στις συζητήσεις με τον ανιψιό του; Ποιους πραγματικά ενοχλεί ο Αλκιβιάδης με τις έρευνές του και γιατί; Ήταν πραγματικά ένοχος ο κατά συρροήν δολοφόνος των γυναικών και αν όχι πόσο υπολογίσιμο πιόνι ήταν σε αυτήν την ιστορία; Έχουν παίξει ρόλο οι συνταγματάρχες και η Δικτατορία στις απαρχές της ιστορίας αυτής; Τελικά ο Πύρρος Πικρός αυτοκτόνησε ή δολοφονήθηκε;
Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα ζητούν απάντηση σε ένα σφιχτοδεμένο, φρέσκο, ανατρεπτικό, καλογραμμένο, έξυπνο και ευρηματικό θρίλερ που με ξενύχτησε και το απόλαυσα!
September 21, 2022
Οι όποιες αδυναμίες στην πλοκή, στους χαρακτήρες, στην επιλογή των ονομάτων των ηρώων, στην έκταση του βιβλίου, στις επαναλήψεις ή στον πλατειασμό αντισταθμίστηκαν για μένα από την εξαιρετική γραφή!
Γραφή η οποία προδίδει τα χρόνια του συγγραφέα αλλά και την παιδεία του.
Άλλοτε λυρική αλλά ποτέ σαλιάρικη, άλλοτε σκωπτική (απαράμιλλα τα φαγιούμ - οι 2 γέροι θείοι του ήρωα), αλλά πάνω από όλα γοητευτική χωρίς να είναι επιτηδευμένη! Σε βιβλίο αστυνομικό κιόλας που ο άλλος θέλει μυστήριο, αίμα, ταχύτητα, ανατροπές ... να συναντάς μια γραφή αριστοκρατικής καταγωγής!
Πολύ θα ήθελα να γνώριζα το συγγραφέα από κοντά και να απολαύσω την ομιλία [την ευφράδεια;] που υποδεικνύει ο γραπτός του λόγος ...
Γραφή η οποία προδίδει τα χρόνια του συγγραφέα αλλά και την παιδεία του.
Άλλοτε λυρική αλλά ποτέ σαλιάρικη, άλλοτε σκωπτική (απαράμιλλα τα φαγιούμ - οι 2 γέροι θείοι του ήρωα), αλλά πάνω από όλα γοητευτική χωρίς να είναι επιτηδευμένη! Σε βιβλίο αστυνομικό κιόλας που ο άλλος θέλει μυστήριο, αίμα, ταχύτητα, ανατροπές ... να συναντάς μια γραφή αριστοκρατικής καταγωγής!
Πολύ θα ήθελα να γνώριζα το συγγραφέα από κοντά και να απολαύσω την ομιλία [την ευφράδεια;] που υποδεικνύει ο γραπτός του λόγος ...
February 7, 2019
Μυθιστόρημα με καθαρή νουάρ ατμόσφαιρα και την αίσθηση ότι παρακολουθείς ταινία ή σειρά αν προτιμάτε, λόγω του στυλ γραφής. Τρία αστεράκια όμως, γιατί νιώθω ότι με κούρασε κάπως...
Είχες επίσης και το "κλασικό" μοτίβο, σε όλο το μυθιστόρημα να σε κατευθύνει σε μια συγκεκριμένη εκδοχή για την πρώτη και βασική δολοφονία, και στο τέλος αίφνης στα ανατρέπει όλα με ένα στοιχείο από το παρελθόν, και μάλιστα στην πιο συνήθη του εκδοχή σε τέτοιες περιπτώσεις. Το τέλος πάντως ικανοποιητικό, με τα απαραίτητα στοιχεία δράματος.
Είχες επίσης και το "κλασικό" μοτίβο, σε όλο το μυθιστόρημα να σε κατευθύνει σε μια συγκεκριμένη εκδοχή για την πρώτη και βασική δολοφονία, και στο τέλος αίφνης στα ανατρέπει όλα με ένα στοιχείο από το παρελθόν, και μάλιστα στην πιο συνήθη του εκδοχή σε τέτοιες περιπτώσεις. Το τέλος πάντως ικανοποιητικό, με τα απαραίτητα στοιχεία δράματος.
January 24, 2018
Αγωνία, ανατροπές και μια υπέροχη γραφή που έκανε το μυαλό μου να δημιουργήσει πολύ εύκολα τις εικόνες της ιστορίας.
February 8, 2020
Όμορφη χρήση της γλώσσας, ωραία ατμόσφαιρα, κλιμακωνει σταδιακά την ένταση και την αγωνία. Μου έμεινε βέβαια ένα ερώτημα.
January 21, 2023
Ενδιαφέρουσα ιδέα, πολλά κλισέ, αδικαιολόγητη έκταση (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν προτιμώ μεγάλα βιβλία, αλλά να υπάρχει λόγος)
July 11, 2020
Στιγμιαίος μέλλοντας, λυρική γραφή, κινηματογραφική ροή... Όλα αυτά μαζί δημιουργούν ένα πολύ ιδιαίτερο αποτέλεσμα!
Displaying 1 - 16 of 16 reviews