Ο ορθολογισμός δεν είναι ιδεολογία, ούτε δόγμα. Είναι μία μέθοδος. Το άλλο του όνομα είναι κριτική σκέψη. Είναι η αντιμετώπιση και ανάλυση κάθε προβλήματος με λογικό και ψύχραιμο τρόπο. Είναι η μέθοδος της επιστήμης που ελέγχει αυστηρά κάθε θεωρία. Ο ορθολογισμός είναι αυτό που ΔΕΝ διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία. Εκεί η μάθηση είναι στείρα απομνημόνευση. Ο ορθολογισμός είναι αυτό που απουσιάζει από την ελληνική κοινωνία. Που άγεται και φέρεται από λαϊκιστές πολιτικούς, οι οποίοι απευθύνονται στο συναίσθημα και όχι στον λόγο. Αν οι Έλληνες είχαν κριτική σκέψη, θα είχαν καταφέρει να οργανώσουν ορθολογικά την κοινωνία και την οικονομία τους, θα είχαν εκσυγχρονίσει τους θεσμούς τους και σωστά επιλέξει τους πολιτικούς τους. Οπότε θα είχαν αποφύγει την Κρίση που τους ταλαιπωρεί τόσα χρόνια. Η κριτική μέθοδος θα έπρεπε να είναι το πρώτο μάθημα στα σχολεία μας. Ο ορθολογισμός δεν είναι ταλέντο ή δώρο των θεών. Διδάσκεται και ασκείται!
Ο Νίκος Δήμου είναι Έλληνας συγγραφέας και κειμενογράφος. Αρθρογραφούσε τακτικά σε περιοδικά και εφημερίδες. Παλαιότερα δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά στο χώρο της διαφήμισης και της τηλεόρασης.
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Τελείωσε το Κολλέγιο Αθηνών, ενώ παράλληλα σπούδαζε γαλλική φιλολογία στην Αθήνα. Την περίοδο 1954-1960 σπούδασε φιλοσοφία και αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, ενώ ήδη είχε αρχίσει να ασχολείται με το γράψιμο - το πρώτο του βιβλίο εκδόθηκε το 1953. Το 1962 ξεκίνησε να εργάζεται στο χώρο της διαφήμισης και, το 1965, ίδρυσε δική του διαφημιστική εταιρία. Εκτός από επαγγελματικές εμπορικές διαφημίσεις, η εταιρία συμμετείχε σε κοινωφελείς πρωτοβουλίες (π.χ. το σήμα «Δεν ξεχνώ» για την Κύπρο). Από το 1983 ο Δήμου ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή.
Το 1979 άρχισε να δημοσιογραφεί με επώνυμες στήλες στα περιοδικά Επίκαιρα, 4Τροχοί, Τέταρτο, Φωτογράφος, Status, Odyssey, RAM, Car, καθώς και στις εφημερίδες Το Βήμα, Καθημερινή, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία και Έθνος της Κυριακής. Διατήρησε πολυετείς συνεργασίες με ειδικές στήλες σε περιοδικά αυτοκινήτου και πληροφορικής.
Στην τηλεόραση, παρουσίασε εκπομπές διαλόγου. Ξεκίνησε με την εκπομπή Μία ταινία - μία συζήτηση και επανήλθε, το 1987, με την εκπομπή Διάλογοι, το 1991 με τις Περιπέτειες Ιδεών και, το 1999, με τις Μεγάλες Παρεξηγήσεις. Στο χώρο του ραδιοφώνου, υπηρξε μέλος της ιδρυτικής ομάδας του 9.84 FM. Αργότερα παρουσίασε εκπομπές και στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ. Στο ενεργητικό του έχει δύο δημοσιογραφικά βραβεία (Ιπεκτσί και Μπότση).
Το 1997 το Δημοτικό Συμβούλιο της Ερμούπολης, πατρίδας της μητέρας του, τον ανακήρυξε επίτιμο δημότη. Το 2000 τιμήθηκε για την πνευματική προσφορά του με το βραβείο «Δημήτρης Μητρόπουλος». Στις ευρωεκλογές 2009 ήταν υποψήφιος ευρωβουλευτής με το ψηφοδέλτιο του κόμματος Δράση κι μετέπειτα υποστήριξε Το Ποτάμι. Στο Ελληνικό δημοψήφισμα του 2015 τάχτηκε υπέρ του ''Ναι''.
"Πάνω από τα 2/3 των κατοίκων αυτής της χώρας πάσχουν από μία μορφή παρανοϊκού παραληρήματος. Οι ρίζες του πρέπει να αναζητηθούν στην παιδεία, την οικογένεια και την κοινωνία. Αλλά κυρίως στην παιδεία. Όπου οι μαθητές διδάσκονται μύθους, παραποιημένες ή ελλιπείς γνώσεις που πρέπει απλώς να αποστηθίσουν - αλλά ένα πράγμα δεν διδάσκονται ποτέ: σκέψη και κρίση." - από την εισαγωγή
Κάνοντας χτες το πρωί μία βόλτα στο κέντρο του Χαλανδρίου, και περνώντας κλασικά από τον Ευριπίδη για το καθιερωμένο "μπανιστήρι", διαπίστωσα ότι ο Νίκος Δήμου είχε μόλις κυκλοφορήσει ένα νέο βιβλίο. Έχοντας ήδη διαβάσει το εξαιρετικό "Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας" ήξερα πριν καν το κατεβάσω απ' το ράφι τι με περιμένει. Εκνευρισμός και κατάθλιψη (ξανα)συνειδητοποιώντας την ασύλληπτα οπισθοδρομική και ανορθολογική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο μέσος Έλληνας (το οποίο προφανώς έχει ως συνέπεια την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται, και πάντα βρισκόταν, αυτή η χώρα). Παιδεία, θρησκεία, αστρολογία, ομοιοπαθητική, φενγκ σούι (ή μάλλον "φονγκ σουέι"), σκουπίδια, αρχαιολαγνεία, τεχνοφοβία, συνωμοσιολατρεία, προλήψεις και ότι άλλο στραβό επικρατεί σε αυτή τη χώρα καλύπτεται πλήρως σε μόλις 168 σελίδες. Θλίψη, τίποτα άλλο...
Η ανάγνωσή του με συνεπήρε. Σκόρπιες κατά καιρούς σκέψεις μου, πεποιθήσεις, αναρωτήσεις και απορίες μου, τις βρήκα όλες μέσα στις 160 σελίδες αυτού του βιβλίου. Είναι ένα από τα βιβλία εκείνα στα οποία πρέπει ο αναγνώστης κατά καιρούς να ανατρέχει, να ξαναδιαβάζει, να αναλύει και να κουνάει εκ νέου σκωπτικά το κεφάλι του. Παραθέτω: "Η χώρα μας πρέπει να κατέχει μία από τις πρώτες θέσεις διεθνώς στη συνωμοσιολογία. Δεν είναι μόνο το εθνικό μας χόμπυ, είναι και το εθνικό μας άλλοθι. Εμείς ως γνωστόν δεν ευθυνόμαστε για τίποτα. Ό,τι στραβό μας συμβαίνει οφείλεται στον ¨ξένο δάκτυλο¨ή στα ¨ξένα κέντρα¨. Στο μυαλό του μέσου Έλληνα οι ξένοι κοιμούνται και ξυπνάνε με μια έγνοια: πως θα μας βλάψουν." "Οι Έλληνες είναι κομπλεξικοί και ανασφαλείς. Κάτι που δεν καταλαβαίνουν τους κομπλάρει. Κι αντί να κάνουν το κόπο να το μάθουν, το απορρίπτουν ολοσχερώς." "Το ψοφοδεές μας κράτος τρέμει την πίεση των οργανομένων συντεχνιών. Η κοινωνία των πολιτών δεν έχει εφευρεθεί ακόμα σε αυτή τη χώρα. "
Απολαυστικός Νίκος Δήμου! "Ανορθολογισμός υπάρχει όταν ο ιδιωτικός χώρος ξεχύνεται στον δημόσιο. Όταν το πάθος μου δεν σέβεται την ελευθερία του άλλου. Όταν η δική μου πίστη πρέπει να επιβληθεί στους άλλους." Ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα !
«Εμείς,ως γνωστόν, δεν ευθυνόμαστε για τίποτα. Ότι στραβό μας συμβαίνει οφείλεται στον << ξένο δάκτυλο>> ή στα <<ξένα κέντρα>>. Στο μυαλό του μέσου έλληνα οι ξένοι κοιμούνται και ξυπνάνε με μια έγνοια:πως θα μας βλάψουν».
Ήταν ένα βιβλίο το οποίο έψαχνα χωρίς να ξέρω ότι υπάρχει. Σκληρή κριτική για τους σύγχρονους Έλληνες που όμως πιστεύω ότι είναι και αληθινή κατά πολύ μεγάλο ποσοστό. Δυστυχώς ο καθένας κοιτάει την πάρτυ του, η παιδεία λείπει από τον σύγχρονο έλληνα καθώς και η ορθή σκέψη που όπως υποστηρίζει π συγγραφέας είναι απαραίτητο για να πάει η χώρα μας μπροστά. Συμφωνώ απόλυτα.
Τι είναι τελικά ανορθολογισμός; Όπως πολύ σωστά λέει ο κος Νίκος Δήμου, είναι όταν ο ιδιωτικός χώρος περνάει στο δημόσιο. Όταν το πάθος του ενός δεν σκέφτεται την ελευθερία του άλλου, όταν η δίκη μου πίστη πρέπει να επιβληθεί στους άλλους. Νομίζω αυτή η πρόταση περιγραφή ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων. Δυστυχώς
Πρόκειται ουσιαστικά για μια συλλογή κειμένων του συγγραφέα με θέμα την επιστήμη και τον ορθολογισμό. Αν κάποιος διαβάζει συχνά κείμενα του Ν. Δήμου δεν έχει τίποτα καινούργιο να προσφέρει. Αν όμως δεν το έχει κάνει, είναι ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα για να μπει στο πνεύμα.
[...]Και πάμε στο διά ταύτα: τελικός σκοπός όλων των πραγμάτων είναι ο άνθρωπος. Οι επιστημονικές γνώσεις, οι τεχνολογικές λύσεις, όλα γίνονται για να εμπλουτίσουν, να ομορφύνουν, να διευκολύνουν, να βελτιώσουν τη ζωή του ανθρώπου. Αυτό είναι το νόημα της ύπαρξής τους.[...]
Είμαστε όντως πολύ ανορθολογικός λαός. Μπορούμε όμως να παρηγορηθούμε: πολύ περισσότεροι στην Αμερική από ότι στην Ελλάδα πιστεύουν ότι η Γη είναι επίπεδη. Αμέ!
Μία συλλογή κειμένων από τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Ένα ανθολόγιο δοκιμίων, αφιερωμένο στην κοινή λογική, που τόσο βάναυσα κακοποιούμε όλοι μας.