Een humoristische vriendenroman over de grote keuzes in het leven – en hoe verleidelijk het is om die voor je uit te schuiven
Stoer en aantrekkelijk wil hij zijn, stoffig en degelijk is hij. Joost, veertig, ongehuwd, schrijver, kunsthistoricus en archeoloog; werkzaam bij het Rijksmuseum en de Universiteit van Amsterdam. Een verblijf van twee maanden in Rome, waar hij werkt aan een boek over keizer Augustus, zorgt voor de ommekeer. Hij beseft dat de tijd niet stilstaat en dat hij een beetje moet doorpakken als hij wil dat er ooit iets verandert. In een moment van overmoed laat hij zich een nieuwe look aanmeten – wie weet volgt de rest dan vanzelf?
Terug in Nederland ziet het leven er helaas toch wat anders uit dan in de Italiaanse zon. Door een ongelukkige samenloop van omstandigheden wordt hij op één dag twee keer ontslagen en raakt hij verstrikt in een geheim genootschap en een mysterieus raadsel. Maar wat hem het meest uit zijn slaap houdt, is het besef dat hij een kind wil. Zijn vrienden wijzen hem fijntjes op de logische consequentie waar hij zelf nog voor terugschrikt: wil je een kind, dan heb je een vrouw nodig…
Astrid Harrewijn studeerde rechten en was daarna werkzaam als vertaalster. Na het winnen van een schrijfwedstrijd debuteerde ze in 2006 met de roman Ja kun je krijgen. Ze heeft inmiddels elf romans en twee luisterseries gepubliceerd. Ze heeft een onmiskenbaar eigen stijl en schrijft met humor over de valkuilen van ons dagelijks bestaan. Astrid Harrewijn woont met haar man in Den Haag en de Vogezen. Ze heeft twee dochters en twee Duitse adoptiehonden; Lotte & Frida.
Ik vond het een erg vermakelijk boek om te lezen. Het was niet per se heel bijzonder en ook niet veel bijzonderder dan het eerste deel, maar ik vond het wel leuker. Ik zat veel sneller in het verhaal en het mysterie dat in dit boek zat vond ik ook veel spannender. Ik ben benieuwd wat het laatste deel mij brengt.
Het eerste gedeelte in Rome vond ik het leukste en grappigste stuk van het verhaal. Daarna zakte het een beetje in voor mij. Gelukkig komt alles voor Joost goed op het einde. Op naar het deel met Kiki in de hoofdrol.
Dit boek was echt verrassend leuk! Ik vond Joost echt een geweldig grappig personage en ik vloog door het boek heen. En stiekem vind ik het heel jammer dat het boek nu uit is en dat ik niet weet hoe het verder gaat. Ik wil meer!
Ik heb het idee dat ik moest wennen aan de schrijfstijl van Astrid. Ik vond dit deel al een stuk beter dan het eerste deel. Ik begreep de humor hoe Astrid het beschrijft. Tevens vond ik lezen over Joost ook wel interessant. Is weer eens een keer wat anders vanuit het oogpunt van een man.
Astrid heeft een fijne manier van schrijven, het leest makkelijk en luchtig. Altijd fijn voor momenten waarop je even nergens anders aan wilt denken.
Ja, doe toch maar 5 sterren. Ik twijfelde lang tussen 4,5 en 5, omdat ik Joost richting het eind een beetje te zeurderig vond worden. Maar het weegt niet voldoende op tegen het geweldige verhaal. De humor, de levenswijsheid, het mysterie. Astrid heeft alles verwerkt tot een (bijna) perfect verhaal en I loved it! Een volledige recensie volgt binnenkort op www.thebookdiaries.nl.
Het verhaal gaat alle kanten op (liefde, ontslag, symbolen, een geheime orde, kinderwens), waardoor het als een los samenhangend geheel aanvoelt. Tegen het einde van het boek worden deze allemaal ongeveer tegelijkertijd afgesloten en daar moet je het mee doen. Beetje jammer allemaal.
Drie vrienden, een huis (en een klusjesman) was een verrassing voor mij. Een boek met kunst als leidraad en toch vond ik het een leuk boek. In Daar heb je vrienden voor kruipen we opnieuw in deze wereld. Maar dit keer speelt Noors studievriend Joost de hoofdrol. Hoewel het leuker is om de beide boeken in de juiste volgorde te lezen, kun je ze ook best los van elkaar lezen. Af en toe wordt informatie herhaalt en/of verduidelijkt mocht je het eerste deel niet hebben gelezen. Maar alles is net een beetje duidelijker als je die informatie al hebt. Net als bij het vorige deel past ook nu het plaatje op de voorkant weer goed bij het verhaal.
Daar heb je vrienden voor - Astrid Harrewijn
De bekende sfeer Het begin was even wennen, want het verhaal voelde anders aan dan het eerste deel. Het speelde zich af in Italië en de andere personages – die we in het vorige deel hebben leren kennen – waren niet in beeld. Het was Joost en een stel andere personages – waar ik overigens wel van genoten heb. Maar na minder dan een kwart van het boek kom je weer aan in Amsterdam en voel je weer die bekende sfeer van deze boekenserie. Noor is natuurlijk verhuisd naar Parijs, maar Kiki woont nog steeds bij Joost in huis en ook Gijs is regelmatig van de partij. En qua plotlijn volgt het eenzelfde soort formule.
Gijs en Joost Wat leuk is, is dat Gijs een iets grotere rol heeft in dit boek doordat hij en Joost als mannen onder elkaar goed met elkaar kunnen opschieten. Gijs is ook degene die uiteindelijk de titel van het boek in zijn mond neemt. Ook leuk is dat Gijs een bepaald mysterie over zich heen heeft. Ik ben benieuwd of er nog een boek komt waarin we hem beter leren kennen. Maar genoeg over Gijs, onze hoofdpersoon in Daar heb je vrienden voor is Joost. Een stoffige 40-jarige man, waar ik stiekem best graag over las. Jammer vond ik dat er continu de nadruk gelegd werd op rondborstige vrouwen. Maar buiten dat kon ik Joost waarderen en met hem meeleven. Ondanks dat hij een 40-jarige man is kon ik mij als 26-jarige meid verrassend goed met hem identificeren. Je gunt hem al het geluk van de wereld.
Daar heb je vrienden voor - Astrid Harrewijn
Da Vinci Code Er zitten ook wat invloeden in van The Da Vinci Code, waardoor ik het boek extra leuk vond. Dan Brown wordt ook nog werkelijk benoemd in het boek, haha. Mocht je het willen vergelijken, dan is Daar heb je vrienden voor een stuk minder religieus en minder gewelddadig. Je hoeft geen verstand te hebben van tekens en kunst om door het verhaal te vliegen. Astrid Harrewijn heeft een fijne schrijfstijl. Ik neem echter ook niet alle informatie in mij op (kunstgeschiedenis heeft sowieso nooit echt mijn interesse gehad). Ik vind dat Astrid Harrewijn trouwens fantastisch goed heeft geschreven vanuit het gezichtspunt van een man. Het geeft het boek ook een originele invalshoek.
Conclusie Als je Drie vrienden, een huis (en een klusjesman) hebt gelezen zal je Daar heb je vrienden voor ongetwijfeld ook leuk vinden; gezien ze dezelfde sfeer weet over te brengen, ondanks dat er nu een andere hoofdpersoon is. Er komt nog een verhaal over Kiki, met hopelijk ook een stuk over Gijs, want ook na dit tweede deel zijn hun verhaallijnen nog niet afgesloten genoeg om het verhaal achter je te laten. Ik las graag over Joost, en ondanks dat ik ook graag over Noor las, denk ik dat ik toch een lichte voorkeur heb voor Daar heb je vrienden voor. Je blijft nieuwsgierig en het verhaal zakt nergens in. Een prettig leesbare roman met een mysterieus en spannend (Da Vinci Code spannend, niet Fifty Shades of Grey spannend) tintje, en je ook laat lachen.
Deze recensie verscheen eerst op mijn blog Reviews & Roses. Per 1 november 2024 bestaat dit blog niet meer.
Oh wat was dit boek weer heerlijk. Meerdere malen hardop gelachen. Geweldig leuk ook dat het een ander personage dan het eerste boek was en dat het verhaal toch ook doorging. En wat leuk dat
Toen ik op de boekpresentatie van het nieuwe boek van Lisette Jonkman Astrid Harrewijn herself sprak, zei ze dat ze mijn recensie van het vorige boek leuk vond, en dat ze het grappig vond dat ze kennelijk nog steeds een chicklitstempel heeft (ik schreef dat ik het voor een chicklit een verrassend leuk boek vond aangezien ik meestal niet zo gek ben op dat genre). Ik heb dat tijdens het lezen van dit boek in mijn achterhoofd gehouden en uiteraard heeft ze gelijk, het is meer een humoristische roman over het leven. Maar welk genre het ook is, ik vind dit een heerlijke en geweldige serie en IK WIL MEER!
Ook Joost, of Joest, was een leuk personage om over te lezen. Wat mij betreft mocht Noor wel iets vaker terugkomen in het verhaal, maar wie weet in deel 3? Heel fijn om ontspannend te lezen over Bertalus Influctius, verborgen symbolen, Augustus en veel meer zaken. Rake opmerkingen van Harrewijn, of Joost, over de maatschappij waar wij in leven. Personages in dit verhaal waren veelal echt voorbijgangers, sommige onderwerpen gingen wat snel, maar toch heb ik weer fijn gelezen.
Joost (40) wil stoer en aantrekkelijk zijn. Hij is een ongehuwde schrijver, kunsthistoricus en archeoloog. Als hij na een verblijf van twee maanden in Rome - waar hij aan een boek over keizer Augustus heeft gewerkt - weer terug is in Nederland beseft hij dat als hij dingen anders wilt gaan doen in zijn leven hij het totaal anders moet aanpakken, want de tijd staat niet stil. Om te beginnen laat hij zich een andere look aanmeten. Als hij op één dag twee maal wordt ontslagen beseft hij echter dat het scenario wat hij in Rome voor ogen had niet zich niet afspeelt. Wel raakt hij in de ban van een ontdekking en komt hij in aanraking met een mysterieus en geheim genootschap. Wat er wel uit zijn Rome-tijd is voortgekomen is dat hij een kind wil, maar daar heeft hij een vrouw voor nodig, wat een probleem voor hem is. Zijn vrienden steken er de draak mee. Tijdens het lezen van het vorige boek van Astrid Harrewijn, “Drie vrienden, een huis en een klusjesman”, had ik regelmatig een glimlach om mijn mond en in dit vervolg weet ze dit door te zetten. Joost is ditmaal de hoofdpersoon en ik heb me direct in hem kunnen verplaatsen . Het was zelfs zo dat ik op enig moment Joost werd, al was dat natuurlijk slechts het gevolg van mijn inbeelding. Het verhaal heeft naast de dosis humor en spitsvondigheid tevens diepgang, waarmee Astrid als schrijver is gegroeid. Met name de diepere betekenis van het mysterie van het geheime genootschap zorgt daarvoor en de spanning wordt flink opgevoerd . “Daar heb je vrienden voor” heeft alle ingrediënten in zich en zelfs meer dan dat, want het is een ware feelgood-roman. Astrid Harrewijn heeft met het eerste deel “Drie vrienden, een huis en een klusjesman” de basis gelegd voor deze trilogie en in deel twee” Daar heb je vrienden voor” wordt de body gevormd.
Daar heb je vrienden voor krijgt van mij 3,5 sterren. Het lezen ging met ups-and-downs: de eerste pagina's vlogen aan mij voorbij en ik heb zelf meerdere keren hardop gelachen. Om vervolgens het boek steeds weg te leggen en amper nog op te pakken. Gelukkig maakte de laatste 75 pagina's alles weer goed. Joost is in ieder geval een bijzonder personage dat je als lezer goed hebt leren kennen.
gelezen en geluisterd op Storytel. Dit boek had ik al heel lang geleden als ebook gekocht maar dankzij m'n TBR prompt jar was deze dan toch aan de beurt. Wat een heerlijk boek. Heb heel veel gelachen om Joost. De verteller had een hele fijne vertelstem. Ik hoop dat het laatste deel ook snel gelezen mag worden.
Wat een heerlijk boek!!! Jammer dat het zo abrupt eindigt… Of is dat gewoon een teken dat er nog een volgend deel in de maak is? Ik wil graag weten hoe het verder gaat met Joost, Kiki en Gijs, Diverse malen hardop moeten lachen. Nogmaals, heerlijk boek!
Het boek begint ernstig met een vroege midlifecrisis van het hoofpersonage, Joost. Ergens halverwege wordt de toon een stuk lichter, met zelfs een "Brownsiaanse" wending (Dan Brown treedt ook eventjes op in het verhaal!) en het einde laat een happy ending vermoeden. Vlot geschreven, hier en daar grappig. Het moet niet altijd zo zwaarwichtig zijn. Ik heb er van genoten!
Deze was ook weer zo leuk! Dit verhaal gaat over Joost die ook een rol speelde in drie vrienden, een huis en een klusjesman. De verhalen zijn wel afzonderlijk van elkaar te lezen. Bij het vorige boek had ik al zin om de plekken in Amsterdam op te zoeken, zoals het Rijksmuseum en nu nog meer!
Heel geestig boek over Joost (met zijn Kees), een wat suffige wetenschapper, die zich stoerder voordoet dan hij is. Hij schrijft een boek over de Romeinse keizer Augustus en is een Rome om daar onderzoek naar te doen. Hij huurt kamers bij een moeder, die alleen zorgt voor haar kind. Joost helpt haar, door het meisje van school te halen, als ze zelf een keer geen tijd heeft. Het houdt meteen in, dat hij op moet passen tot later in de avond. Dat oppassen gebeurt in de speeltuin, waar Joost mee geniet van de avonturen van de moeders, die daar op hun eigen kroost passen. Hij blijkt die avonturen te kunnen gebruiken voor zijn boek. Hij is dol op het kind en besluit, dat hij zelf ook kinderen wil. Maar ja, hij is al veertig. Als hij terug is in Amsterdam, waar hij werkt als adviseur in het Rijksmuseum en ook een baan heeft bij de UvA, gebeurt er ze het een en ander aan onverwachte dingen, Joost raakt beide banen kwijt. Wel komt hij op het spoor van een geheim genootschap. In de trant van Dan Brown speurt hij naar aanwijzingen, geholpen door zijn oude, maar doodzieke leraar Donato. Intussen zoekt hij naar een moeder van zijn gewenste kind, begint een klusbedrijf, schrijft verder, waarbij zijn boek over Augustus onverwacht veel succes heeft. Mirjam, zijn uitgever, stuurt hem naar talkshows en dringt er op aan, dat hij verder schrijft over Romeinse keizers. Het verhaal is minder belangrijk, dan de manier waarop het geschreven is: zoals gezegd: erg geestig. Met de nodige kritiek op de museum- en universiteitswereld, en op zijn omgeving in het algemeen. Een luisterboek om erg van te genieten.
In deze tijd van het jaar rijst de vraag wat we gaan lezen aan het strand. Dat luistert nauw: elk jaar nemen velen zich voor de vrije weken te gebruiken om nu eindelijk hun Joyce, Proust of Musil bij te spijkeren, maar dat mislukt altijd. Die monumenten vergen meer concentratie dan in een half-slapende toestand onder de subtropische zon is op te brengen.
Een ideaal vakantieboek daarentegen is Daar heb je vrienden voor door Astrid Harrewijn. Dat voldoet werkelijk aan alle criteria. Om te beginnen is daar de uiterst eenvoudige structuur: de gebeurtenissen worden in strikt chronologische volgorde verteld, steeds vanuit het perspectief van ik-figuur Joost, werkloos archeoloog. Alles is verdeeld in scènes van beperkte omvang, die vaak beginnen met het ’s ochtends ontwaken van Joost. Alles wordt beschreven in de tegenwoordige tijd, en de verteller doet er real-time verslag van, zonder blijk van kennis van het vervolg.
De stijl is bovenal vlot te noemen. Dat uit zich in een heel beperkt gebruik van bepalingen en bijzinnen, maar bijvoorbeeld ook doordat het woord ‘en’ meestal wordt vervangen door een komma: ‘Een drukkende warmte slaat me in het gezicht, beneemt me bijna de adem. Ik snuif de geuren van de stad op, geniet van het lawaai.’
Hoofdpersoon Joost is niet onsympathiek, maar erg onhandig en vooral passief. Op een dag bedenkt hij plotseling dat hij graag vader van een kind zou willen zijn, hoewel hij zichzelf volkomen ongeschikt acht voor het vaderschap en ook geen vrouw kent die hij de rol van moeder zou willen toevertrouwen. ‘Die vrouw kan me gestolen worden. Ik wil het kind. Ik kan het niet uitleggen, ik snap het zelf niet. Het voelt als een essentieel ontbrekend iets.’ In overeenstemming met zijn karakter doet Joost vervolgens niets om deze wens te verwezenlijken, waarmee dit motief als motor voor het verhaal is uitgeschakeld.
De werkelijke aanzet tot de verdere gebeurtenissen zal de lezers van de boeken van Dan Brown bekend voorkomen. In de kelders van het Rijksmuseum treft Joost een geheimzinnig symbool aan. Met behulp van een Amerikaanse professor in de symboolkunde blijkt dit terug te voeren op een geheim genootschap, waar Joost in weet te infiltreren. Op een manier die ook na lezing van het boek niet helemaal duidelijk is verwijst het symbool naar andere in historische Amsterdamse gebouwen; combinatie van alle gevonden symbolen wijst ten slotte de weg naar een kunsthistorische vondst van belang. Bij wijze van vette knipoog kan een essentiële aanwijzing alleen gevonden door het bijwonen van een meet-and-greet met… Dan Brown.
Vanzelfsprekend komt aan het eind alles helemaal goed. Joost is zonder er moeite voor te doen rijk en beroemd geworden, en lijkt zelfs zijns ondanks uitzicht te krijgen op het gewenste gezinsleven. En zo hoort het ook, aan het strand. O ja, het boek is onderdeel van een nog onvoltooide trilogie, maar daar heb je gelukkig helemaal geen last van.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Net als deel 1 een heerlijk boek. Ik vind het erg leuk dat dit deel vanuit het perspectief van een man is geschreven. Dat kom je niet zoveel tegen in dit genre. Joost, de hoofdpersoon, is een leuk personage. Het verhaal rondom hem ook. Alleen met de geheime genootschap had ik niet zoveel, maar het zorgt wel voor een leuke wending in het verhaal. Het verhaal leest net als deel 1 vlot. Daardoor had ik het snel uit. Ook bevat het de nodige humor. Ik ga meteen deel 3 lezen. Dat gaat over Kiki, de zus van Noor, het personage uit deel 1 van de trilogie. Ook is Kiki de huisgenoot van Joost. Hoewel het idee van een trilogie waarbij het in elk deel om een ander personage uit een vriendengroep draait niet nieuw is, vind ik het tot nu toe toch een leuke serie.