What do you think?
Rate this book
Убийства в Бейоглу
Poмaн зa гpaдa, пpиятeлcтвoтo, cтpaxa, пapитe... и тaйнитe.
Дa ce нaпpaви фoтoгpaфcĸa излoжбa, в ĸoятo тeмaтa дa ca yбийcтвaтa в eдин oт нaй-живoпиcнитe ĸвapтaли нa Иcтaнбyл – „Бeйoглy“. Taзи cтpaннa идeя зaвлaдявa Keнaн, зaмoжeн и aмбициoзeн пeтдeceтгoдишeн aвaнтюpиcт пo дyшa, тъpcaч нa cилни eмoции и cлaвa. Bъв вълнyвaщия пpoeĸт ce вĸлючвaт и нeгoвитe нaй-близĸи пpиятeли oт yчeничecĸитe гoдини Ceлим и Hиxaт. Kpacивaтa pycĸиня Kaтя cъщo e пpивлeчeнa и cтaвa чacт oт тaзи мъжĸa ĸoмпaния.
Двe yбийcтвa, нa мoмчe и мoмичe, пpивличaт внимaниeтo нa Keнaн и oтĸлючвaт в нeгo жeлaниeтo дa ги paзcлeдвa. Улиĸитe oтвeждaт дo миcтичнa вpъзĸa нa двaмaтa млaдeжи c Hиĸoлa Флaмeл, cpeднoвeĸoвeн aлxимиĸ... и дo нeгoвaтa възpacтнa изcлeдoвaтeлĸa oт Πapиж Kaтpин Bapшaн. Cpeд иcтopичecĸитe зaбeлeжитeлнocти нa Иcтaнбyл и Πapиж, в нaпpeгнaтoтo вceĸиднeвиe в гoлeмия гpaд пocтeпeннo нaбиpa xoд зaплeтeнo и дpaмaтичнo paзcлeдвaнe. Tpaгичният финaл нa тoзи ĸpиминaлeн poмaн e cpeд нaй-нeoчaĸвaнитe и пopaзявaщи в жaнpa.
Дa ce нaпpaви фoтoгpaфcĸa излoжбa, в ĸoятo тeмaтa дa ca yбийcтвaтa в eдин oт нaй-живoпиcнитe ĸвapтaли нa Иcтaнбyл – „Бeйoглy“. Taзи cтpaннa идeя зaвлaдявa Keнaн, зaмoжeн и aмбициoзeн пeтдeceтгoдишeн aвaнтюpиcт пo дyшa, тъpcaч нa cилни eмoции и cлaвa. Bъв вълнyвaщия пpoeĸт ce вĸлючвaт и нeгoвитe нaй-близĸи пpиятeли oт yчeничecĸитe гoдини Ceлим и Hиxaт. Kpacивaтa pycĸиня Kaтя cъщo e пpивлeчeнa и cтaвa чacт oт тaзи мъжĸa ĸoмпaния.
Двe yбийcтвa, нa мoмчe и мoмичe, пpивличaт внимaниeтo нa Keнaн и oтĸлючвaт в нeгo жeлaниeтo дa ги paзcлeдвa. Улиĸитe oтвeждaт дo миcтичнa вpъзĸa нa двaмaтa млaдeжи c Hиĸoлa Флaмeл, cpeднoвeĸoвeн aлxимиĸ... и дo нeгoвaтa възpacтнa изcлeдoвaтeлĸa oт Πapиж Kaтpин Bapшaн. Cpeд иcтopичecĸитe зaбeлeжитeлнocти нa Иcтaнбyл и Πapиж, в нaпpeгнaтoтo вceĸиднeвиe в гoлeмия гpaд пocтeпeннo нaбиpa xoд зaплeтeнo и дpaмaтичнo paзcлeдвaнe. Tpaгичният финaл нa тoзи ĸpиминaлeн poмaн e cpeд нaй-нeoчaĸвaнитe и пopaзявaщи в жaнpa.
448 pages, Paperback
First published September 1, 2003
96 people are currently reading
1697 people want to read
About the author
Ahmet Ümit
55 books1,462 followersAhmet Ümit was born in 1960 in the city of Gaziantep in southern Turkey. He moved to Istanbul in 1978 to attend university. In 1983 he both graduated from the Public Administration Faculty of Marmara University and wrote his very first story. An active member of the Turkish Communist Party from 1974 until 1989 Ümit took part in the underground movement for democracy while Turkey was under the rule of a
military dictatorship between 1980-1990. In 1985-86 he illegally attended the Academy for Social Sciences in Moscow. Ümit worked in the advertising sector from 1989-1998 and is currently employed as cultural advisor at the Goethe Foundation in Istanbul. He has one daughter Gül. Since 1989 Ümit has published one volume of poetry three volumes of short stories a book of fairytales one novella and six novels. One of Turkey’s most renowned contemporary authors Ümit is especially well-known for his
mastery of the mystery genre as reflected in many of his bestselling novels and
short story volumes. Drawing upon the unique political and historical background of his home country Ümit delves into the psyches of his
well-wrought characters as he weaves enthralling tales of murder and political intrigue.
military dictatorship between 1980-1990. In 1985-86 he illegally attended the Academy for Social Sciences in Moscow. Ümit worked in the advertising sector from 1989-1998 and is currently employed as cultural advisor at the Goethe Foundation in Istanbul. He has one daughter Gül. Since 1989 Ümit has published one volume of poetry three volumes of short stories a book of fairytales one novella and six novels. One of Turkey’s most renowned contemporary authors Ümit is especially well-known for his
mastery of the mystery genre as reflected in many of his bestselling novels and
short story volumes. Drawing upon the unique political and historical background of his home country Ümit delves into the psyches of his
well-wrought characters as he weaves enthralling tales of murder and political intrigue.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 230 reviews
September 17, 2012
Lanse edildiği polisiye/gerilim konularının yanından bile geçmeyen,Ahmet Ümit'in okurlarını şaşırttığı bir kitap olmuş. Anlatım şahane,psikolojik tahliller çok güzel -psikolojik roman olarak nitelendirsek olur bile- . Ve edebi romandan çok bir "Beyoğlu rehberi" olarak yer verilebilir kitaplıkta. Çünkü kitabın yarısı karakterlerin şurda şunu yiyelim şurda şunu yapalım olaylarıyla,diğer yarısı ise Selim karakterinin Beyoğlu binalarını güzel şekilde okuyucuya aktarmasıyla geçiyor. Ha son 3 sayfa polisiye/gerilim evet! Ayrıca karakterler arasındaki inanılmaz iletişim kopukluğu sayesinde okuyucu hikâyenin inandırıcılığı kısmını da kaybediyor. Liseden beri arkadaş olan 3 ana karakter sanki birbirleriyle değil yeni taşınan komşularıyla konuşuyor gibiler. Sanırım inandırıcılıktan uzak bu ilişkileri sayesinde kitaba kendimi kaptıramadım. Ahmet Ümit psikolojik seyreden romanına güzel bir polisiye son bulmuş bulmasına ama bunu öyle ani,öyle tepeden inme yerleştirmiş ki hikâyeye;okuyucuyu şaşırtıp dehşete kapılmasını sağlayacağı yerde okuyucuya "amaan şu 3 sayfa için mi okudum ben bunu" dedirtiyor. Yine de Beyoğlu hakkında ilginç bilgiler veren bir kitap olmuş. Zaman kaybı değil,ancak Ahmet Ümit romanı da değil.
May 31, 2022
Παρακολουθώ εδώ και χρόνια την τούρκικη λογοτεχνία. Αν κάτι μου αρέσει σε αυτή και σε συγκεκριμένους εκφραστές της είναι o μοναδικός τρόπος που έχουν να σε ταξιδεύουν νοητά με τα γραπτά τους στους δρόμους της Πόλης. Νιώθεις ότι περισσότερο γεύεσαι και ακούς, αντιλαμβάνεσαι, αγναντεύεις παρά διαβάζεις και αυτό καθιστά την τουρκική λογοτεχνία τόσο μαγική στα μάτια μου. Την παρακολουθώ και ανατρέχω ανά τακτά χρονικά διαστήματα στην αναγνωστική αγκαλιά της.
Ο Αχμέτ Ουμίτ δε, είναι είναι ο συγγραφέας που με ένα τρόπο περίτεχνο καταφέρνει να συνδυάσει το αστυνομικό στοιχείο με το κοινωνικό. Αν και δε θεωρώ ότι η ραψωδία του πέρα είναι το αντιπροσωπευτικότερο έργο για να ξεκινήσεις την γνωριμία σου με το συγγραφέα, και εδώ ο αναγνώστης θα βρει το εύστοχο σχόλιο του Ουμίτ σχετικά με την υπάρχουσα κοινωνικοπολιτική εικόνα της Τουρκίας. Μια ζοφερή απεικόνιση της πραγματικότητας χωρίς χαιδολόγημα αυτιών. Πάνε χρόνια που εγώ προσωπικά έχω «χωρίσει» αναγνωστικά με την αστυνομική λογοτεχνία και ο Ουμίτ είναι ίσως ο μοναδικός συγγραφέας που με βάζει τόσο μέσα με τις αστυνομικές του περιπέτειες. Βέβαια στη συγκεκριμένη περίπτωση εκτός από ένα καλό ψυχολογικό- κοινωνικό μυθιστόρημα η ραψωδία του πέρα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ένας πλήρης ταξιδιωτικός οδηγός του Πέρα μιας από τις ομορφότερες συνοικίες της Πόλης. Οι ήρωες του βιβλίου, 3 φίλοι από τα παλιά,διασχίζοντας τις κυριότερες αρτηρίες του Μπέγιογλου θα μας διηγηθούν την ιστορία τους. Όλα φαίνεται να κυλούν σε ομαλούς ρυθμούς μέχρι τη στιγμή που μια έκθεση φωτογραφίας θ’ αλλάξει τα πάντα. Κάποιες φορές ένιωσα ότι δεν υπήρχε η σύνδεση μεταξύ των χαρακτήρων και ότι στην πραγματικότητα δε γίνονταν σπουδαία πράγματα όμως ήρθε το πραγματικά εντυπωσιακό plot twist φινάλε που ανέτρεψε τα δεδομένα και σίγουρα συγκλονίζει τον αναγνώστη.
Μου άρεσε πολύ. Δεν είναι σε καμία περίπτωση το πιο ώριμο βιβλίο του και ως αναγνώστρια του μπορώ να πω με σιγουριά ότι έχει εξελιχθεί απίστευτα από τότε που έγραψε τη ραψωδία του πέρα σε σχέση με τα πιο πρόσφατα έργα του, ωστόσο είναι ένα εύκολο ανάγνωσμα που θα μπορούσε να συνοδεύσει τις καλοκαιρινές σας βουτιές. 4*
"Η ζωή μοιάζει με ποτάμι που κυλά μανιασμένο, ενώ ο άνθρωπος θυμίζει ένα κλαδί που ταξιδεύει στα λυσσασμένα νερά. Σ' αυτό το ταξίδι υπάρχουν δύο πράγματα που δεν αλλάζουν: Το πρώτο, ότι είσαι μόνος, το δεύτερο όσο και αν διαρκέσει το ταξίδι, στο τέλος υπάρχει ο θάνατος, που του βάζει ένα τέλος. Το ξέρω ότι δε λέω ευχάριστα πράγματα, αλλά δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια, θα είσαι περισσότερο προετοιμασμένος, θα μπορείς να αντιμετωπίσεις τις καταιγίδες, αλλά και τις ψεύτικες νηνεμίες. Με άλλα λόγια το ταξίδι θα είναι καλύτερο. Δε θα παρασύρεσαι από ονειροππολήματα, δε θα απογοητεύεσαι συνέχεια. Επειδή θα εμπιστεύεσαι μονάχα τον εαυτό σου, δε θα επιτρέπεις στους άλλους να σε ξεγελάσουν".
Ο Αχμέτ Ουμίτ δε, είναι είναι ο συγγραφέας που με ένα τρόπο περίτεχνο καταφέρνει να συνδυάσει το αστυνομικό στοιχείο με το κοινωνικό. Αν και δε θεωρώ ότι η ραψωδία του πέρα είναι το αντιπροσωπευτικότερο έργο για να ξεκινήσεις την γνωριμία σου με το συγγραφέα, και εδώ ο αναγνώστης θα βρει το εύστοχο σχόλιο του Ουμίτ σχετικά με την υπάρχουσα κοινωνικοπολιτική εικόνα της Τουρκίας. Μια ζοφερή απεικόνιση της πραγματικότητας χωρίς χαιδολόγημα αυτιών. Πάνε χρόνια που εγώ προσωπικά έχω «χωρίσει» αναγνωστικά με την αστυνομική λογοτεχνία και ο Ουμίτ είναι ίσως ο μοναδικός συγγραφέας που με βάζει τόσο μέσα με τις αστυνομικές του περιπέτειες. Βέβαια στη συγκεκριμένη περίπτωση εκτός από ένα καλό ψυχολογικό- κοινωνικό μυθιστόρημα η ραψωδία του πέρα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ένας πλήρης ταξιδιωτικός οδηγός του Πέρα μιας από τις ομορφότερες συνοικίες της Πόλης. Οι ήρωες του βιβλίου, 3 φίλοι από τα παλιά,διασχίζοντας τις κυριότερες αρτηρίες του Μπέγιογλου θα μας διηγηθούν την ιστορία τους. Όλα φαίνεται να κυλούν σε ομαλούς ρυθμούς μέχρι τη στιγμή που μια έκθεση φωτογραφίας θ’ αλλάξει τα πάντα. Κάποιες φορές ένιωσα ότι δεν υπήρχε η σύνδεση μεταξύ των χαρακτήρων και ότι στην πραγματικότητα δε γίνονταν σπουδαία πράγματα όμως ήρθε το πραγματικά εντυπωσιακό plot twist φινάλε που ανέτρεψε τα δεδομένα και σίγουρα συγκλονίζει τον αναγνώστη.
Μου άρεσε πολύ. Δεν είναι σε καμία περίπτωση το πιο ώριμο βιβλίο του και ως αναγνώστρια του μπορώ να πω με σιγουριά ότι έχει εξελιχθεί απίστευτα από τότε που έγραψε τη ραψωδία του πέρα σε σχέση με τα πιο πρόσφατα έργα του, ωστόσο είναι ένα εύκολο ανάγνωσμα που θα μπορούσε να συνοδεύσει τις καλοκαιρινές σας βουτιές. 4*
"Η ζωή μοιάζει με ποτάμι που κυλά μανιασμένο, ενώ ο άνθρωπος θυμίζει ένα κλαδί που ταξιδεύει στα λυσσασμένα νερά. Σ' αυτό το ταξίδι υπάρχουν δύο πράγματα που δεν αλλάζουν: Το πρώτο, ότι είσαι μόνος, το δεύτερο όσο και αν διαρκέσει το ταξίδι, στο τέλος υπάρχει ο θάνατος, που του βάζει ένα τέλος. Το ξέρω ότι δε λέω ευχάριστα πράγματα, αλλά δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια, θα είσαι περισσότερο προετοιμασμένος, θα μπορείς να αντιμετωπίσεις τις καταιγίδες, αλλά και τις ψεύτικες νηνεμίες. Με άλλα λόγια το ταξίδι θα είναι καλύτερο. Δε θα παρασύρεσαι από ονειροππολήματα, δε θα απογοητεύεσαι συνέχεια. Επειδή θα εμπιστεύεσαι μονάχα τον εαυτό σου, δε θα επιτρέπεις στους άλλους να σε ξεγελάσουν".
December 31, 2015
Okurken bu kadar daraldığım başka roman hatırlamıyorum. İlk 250 sayfa hiç ama hiç bir şey olmuyor. Oraya kadar gelebilmenin sebebi "Aman çok tehlikeli bir iş." "Sakın ha bir belaya bulaşmış olmayalım?" şeklinde diyaloglar. (Diyalog demişken 40 yıllık can dostu ihtiyar heriflerin iletişimi komik derecede ciddi. konuşmalar öyle sahte ki adeta kötü çevrilmiş bi altyazı okuyosun.) Yani diyor ki sakın bir yere ayrılmayın süpersonik ilginçli şeyler olacak, az sonra. Eh bundan sonra olur herhalde diyerek, yazar Ahmet Ümit olunca kitap popüler olunca yine de sonuna kadar geliyorsunuz. Son 20 sayfa gerçekten soluksuz okunuyor. Final gerçekten de şaşırtıyor ama o noktaya gelinceye kadar okura okuma zevki tattıracak bi takım tahminlerde bulunmasına izin verecek hiç ipucu yok. Hiç akla gelmeyecek şekilde sonlanması insana bu yüzden "vay be" dedirtmiyor, zaman kaybı diyorsun.
---------AĞIR SPOILER--------
Son 20 sayfanın heycanıyla üstü kapatılan birçok şey var. katilimiz 3 ayrı cinayeti işliyor hiç bir iz bırakmadan, kimse onu görmeden. Özellikle o yaşlı kadını heralde elini kolunu sallaya sallaya gitti öldürdü ne sekreter ne başkası şüphelendi. Eğer cinayetleri nasıl işlediği anlatılsaydı ordan kurtarırdı da belki polisiye okuduk derdik. Böyle kurguyu boş bırak sonra hiçbirinizin aklına gelemeyecek bir son yazdım tahmin edemediniz dimi keratalar diye alay et. kitap tam da bunu yapıyor. Sana notum 2buçuktan 3 kanka.
---------AĞIR SPOILER--------
Son 20 sayfanın heycanıyla üstü kapatılan birçok şey var. katilimiz 3 ayrı cinayeti işliyor hiç bir iz bırakmadan, kimse onu görmeden. Özellikle o yaşlı kadını heralde elini kolunu sallaya sallaya gitti öldürdü ne sekreter ne başkası şüphelendi. Eğer cinayetleri nasıl işlediği anlatılsaydı ordan kurtarırdı da belki polisiye okuduk derdik. Böyle kurguyu boş bırak sonra hiçbirinizin aklına gelemeyecek bir son yazdım tahmin edemediniz dimi keratalar diye alay et. kitap tam da bunu yapıyor. Sana notum 2buçuktan 3 kanka.
April 27, 2022
"Μας είχε δοθεί μονάχα μια ζωή, άξιζε να θυσιάσουμε αυτό το δώρο έστω και για τους πιο κοντινούς μας;"
Το Πέρα, ή αλλιώς Μπέγιογλου, είναι μια από τις πιο όμορφες περιοχές της Κωνσταντινούπολης. Ξεκινάει από τις κεντρικές αρτηρίες της πόλης, διασχίζει την ιστορική και πολύπαθη Ταξίμ και καταλήγει κάτω στο Βόσπορο. Σ' αυτή την περιοχή, ακόμα και τώρα, κυριαρχεί έντονα το ελληνικό στοιχείο. Υπάρχουν δύο ελληνικά σχολεία, αρκετές ελληνικές επιχειρήσεις στο χώρο της εστίασης, το ελληνικό προξενείο, δύο ελληνόφωνες εφημερίδες και ένας μικρός, κουκλίστικος, εκδοτικός οίκος σε ένα στενό παράλληλο της Ιστικλάλ. Διασχίζοντας τη πόλη, με τις βαριές μυρωδιές να σου τρυπάνε τα ρουθούνια, βλέπεις διάσπαρτα τα απομεινάρια της παλιάς ιστορίας, τις επιγραφές στα ελληνικά και τα αρμένικα, τα γκράφιτι στα κουρδικό και τις neon πινακίδες στα αραβικά. Η Πόλη κάθε μέρα γράφει την ιστορία της και ο Αχμέτ Ουμιτ, αυτός ο σπουδαίος συγγραφέας που επιτέλους ανακάλυψα, γράφει για μια παρέα που διασχίζει τους δρόμους του Μπέγιογλου, κρατώντας την ιστορία και όλο της το βάρος στις πλάτες της. Μια Ραψωδία για το Πέρα.
Ο Σελίν, ο Κενάν και ο Νιχάτ είναι φίλοι από παιδιά. Πολύ διαφορετικοί ο ένας από τον άλλον αλλά αγαπημένοι, διατηρούν με ζήλο και αυτοθυσίες την πολύτιμη φιλία τους. Ο πιο τρελός από τους τρεις, ο Κενάν, μετά από ένα ατύχημα, αποφασίζει να κερδίσει την αθανασία. Όχι με κάποιο παραϊατρικό τρόπο προφανώς, αλλά κάνοντας μια σκανδαλώδη έκθεση φωτογραφίας εμπνευσμένη από φόνους που διαπράχτηκαν στη περιοχή του Πέρα. Άθελά του, ο ντερμπεντέρης Κενάν θα ανακαλύψει κάτι που θα φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή του και θα αναστατώσει για τα καλά την παρέα.
Ο Ουμίτ παίρνει τον χρόνο του. Δημιουργεί μια πλοκή με σασπένς που φαίνεται να μην καταλήγει πουθενά και αφήνει για το τέλος ένα τεράστιο plot twist. Παράλληλα, μέσα από τις περιγραφές του εκμεταλλεύεται το πολυδιάστατο σκηνικό της Κωνσταντινούπολης, παίζοντας με την ιστορία και την πολυπολιτισμικότητα της. Η παράδοση που θέλει τους τούρκους συγγραφείς ερωτευμένους με την Πόλη, καλά κρατεί. Όπως και ο αγαπημένος Ορχάν Παμούκ, ο Ουμίτ κάνει την Κωνσταντινούπολη συμπρωταγωνίστρια του βιβλίου του και αφήνει την σκιά της να πέσει σε κάθε του σελίδα.
Όσο το σκέφτομαι, τόσο πιο πολύ μου αρέσει αυτό το βιβλίο. Από τις πιο συγκινητικές αναγνωστικές εμπειρίες της χρονιάς.
Το Πέρα, ή αλλιώς Μπέγιογλου, είναι μια από τις πιο όμορφες περιοχές της Κωνσταντινούπολης. Ξεκινάει από τις κεντρικές αρτηρίες της πόλης, διασχίζει την ιστορική και πολύπαθη Ταξίμ και καταλήγει κάτω στο Βόσπορο. Σ' αυτή την περιοχή, ακόμα και τώρα, κυριαρχεί έντονα το ελληνικό στοιχείο. Υπάρχουν δύο ελληνικά σχολεία, αρκετές ελληνικές επιχειρήσεις στο χώρο της εστίασης, το ελληνικό προξενείο, δύο ελληνόφωνες εφημερίδες και ένας μικρός, κουκλίστικος, εκδοτικός οίκος σε ένα στενό παράλληλο της Ιστικλάλ. Διασχίζοντας τη πόλη, με τις βαριές μυρωδιές να σου τρυπάνε τα ρουθούνια, βλέπεις διάσπαρτα τα απομεινάρια της παλιάς ιστορίας, τις επιγραφές στα ελληνικά και τα αρμένικα, τα γκράφιτι στα κουρδικό και τις neon πινακίδες στα αραβικά. Η Πόλη κάθε μέρα γράφει την ιστορία της και ο Αχμέτ Ουμιτ, αυτός ο σπουδαίος συγγραφέας που επιτέλους ανακάλυψα, γράφει για μια παρέα που διασχίζει τους δρόμους του Μπέγιογλου, κρατώντας την ιστορία και όλο της το βάρος στις πλάτες της. Μια Ραψωδία για το Πέρα.
Ο Σελίν, ο Κενάν και ο Νιχάτ είναι φίλοι από παιδιά. Πολύ διαφορετικοί ο ένας από τον άλλον αλλά αγαπημένοι, διατηρούν με ζήλο και αυτοθυσίες την πολύτιμη φιλία τους. Ο πιο τρελός από τους τρεις, ο Κενάν, μετά από ένα ατύχημα, αποφασίζει να κερδίσει την αθανασία. Όχι με κάποιο παραϊατρικό τρόπο προφανώς, αλλά κάνοντας μια σκανδαλώδη έκθεση φωτογραφίας εμπνευσμένη από φόνους που διαπράχτηκαν στη περιοχή του Πέρα. Άθελά του, ο ντερμπεντέρης Κενάν θα ανακαλύψει κάτι που θα φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή του και θα αναστατώσει για τα καλά την παρέα.
Ο Ουμίτ παίρνει τον χρόνο του. Δημιουργεί μια πλοκή με σασπένς που φαίνεται να μην καταλήγει πουθενά και αφήνει για το τέλος ένα τεράστιο plot twist. Παράλληλα, μέσα από τις περιγραφές του εκμεταλλεύεται το πολυδιάστατο σκηνικό της Κωνσταντινούπολης, παίζοντας με την ιστορία και την πολυπολιτισμικότητα της. Η παράδοση που θέλει τους τούρκους συγγραφείς ερωτευμένους με την Πόλη, καλά κρατεί. Όπως και ο αγαπημένος Ορχάν Παμούκ, ο Ουμίτ κάνει την Κωνσταντινούπολη συμπρωταγωνίστρια του βιβλίου του και αφήνει την σκιά της να πέσει σε κάθε του σελίδα.
Όσο το σκέφτομαι, τόσο πιο πολύ μου αρέσει αυτό το βιβλίο. Από τις πιο συγκινητικές αναγνωστικές εμπειρίες της χρονιάς.
February 24, 2020
Ahmet Ümit'in okuduğum ilk romanı Beyoğlu Rapsodisi. Sadece bu kitabıyla kendisini yargılamak istemesem de bir miktar yapacağım çünkü yapmazsam içimde kalacak.
Öncelikle anlatım inanılmaz yavandı. Bana kalırsa betimleme yapmak sıralı kelimelerle uzun cümle kurmak değildir. Ancak kitaptaki betimlemeler anlatımda asıl takıldığım nokta değil. 40 yıllık üç arkadaş var ortada ve aralarındaki diyaloglar çok komik. Ahmet Ümit'in hiç arkadaşı olmadı mı acaba diye düşündüm. Aralarında çok yapay bir arkadaşlık vardı. Beni beş yüz küsür sayfa boyunca deli etti.
Gereksiz o kadar çok detay vardı ki. Hiçbir yere varmayan, sırf kitabı uzatmak adına yazılmış olaylar, diyaloglarla dolu tamamı.
Anlatım dışında takıldığım bir diğer kısım ise sonu. Sırf bu sona, katile ulaştırmak için zorlama bir şekilde yazılmış ve kitabın başını azıcık okuyup sonuna geçseniz asla bir şey kaybetmezsiniz. Saçma sapan bir şekilde bağlanmış bir son ile karşılaşıp kitabı kapatırsınız.
Kitaptakş tek iyi yan -1 yıldızı alan- gerçek bir beyoğlu rehberi olması ki bu detaylar da çok mu gerekli tartışılabilir.
Hiç sevemedim. Bu kadar sevilen ve çok satan bir yazarı en başta da söylediğim gibi tek bir kitabıyla yargılamak istemiyorum ama ister istemez yapıyorum. Uzunca bir süre bir daha Ahmet Ümit okuyacağımı hiç sanmam.
Öncelikle anlatım inanılmaz yavandı. Bana kalırsa betimleme yapmak sıralı kelimelerle uzun cümle kurmak değildir. Ancak kitaptaki betimlemeler anlatımda asıl takıldığım nokta değil. 40 yıllık üç arkadaş var ortada ve aralarındaki diyaloglar çok komik. Ahmet Ümit'in hiç arkadaşı olmadı mı acaba diye düşündüm. Aralarında çok yapay bir arkadaşlık vardı. Beni beş yüz küsür sayfa boyunca deli etti.
Gereksiz o kadar çok detay vardı ki. Hiçbir yere varmayan, sırf kitabı uzatmak adına yazılmış olaylar, diyaloglarla dolu tamamı.
Anlatım dışında takıldığım bir diğer kısım ise sonu. Sırf bu sona, katile ulaştırmak için zorlama bir şekilde yazılmış ve kitabın başını azıcık okuyup sonuna geçseniz asla bir şey kaybetmezsiniz. Saçma sapan bir şekilde bağlanmış bir son ile karşılaşıp kitabı kapatırsınız.
Kitaptakş tek iyi yan -1 yıldızı alan- gerçek bir beyoğlu rehberi olması ki bu detaylar da çok mu gerekli tartışılabilir.
Hiç sevemedim. Bu kadar sevilen ve çok satan bir yazarı en başta da söylediğim gibi tek bir kitabıyla yargılamak istemiyorum ama ister istemez yapıyorum. Uzunca bir süre bir daha Ahmet Ümit okuyacağımı hiç sanmam.
December 11, 2015
اولا ..
السرد رائع و دا الى ظهر من الترجمة الرائعة بردو رغم وجود أخطاء طفيفة ..
ثانيا .. الكاتب التركى أحمد كان بينشط السياحة فى الرواية دى :D
كمية اطالة غير طبيعية المعدل و معظمها بتبقى عن تاريخ شارع أو مبنى أو ميدان و هكذا ..
و كان فى اطالة بردو انى اقطع موقف بموقف و ارجع اكمل الأول كأن شيئا لم يكن .
أنا توقعت القاتل من عنوان الرواية :D و دا أكتشفته بعد ما الأحداث كانت ماشية بريتم سلحفاة مسكورة الرجلين ثم تطور الريتم لمكروباص العباسية
السرد رائع و دا الى ظهر من الترجمة الرائعة بردو رغم وجود أخطاء طفيفة ..
ثانيا .. الكاتب التركى أحمد كان بينشط السياحة فى الرواية دى :D
كمية اطالة غير طبيعية المعدل و معظمها بتبقى عن تاريخ شارع أو مبنى أو ميدان و هكذا ..
و كان فى اطالة بردو انى اقطع موقف بموقف و ارجع اكمل الأول كأن شيئا لم يكن .
أنا توقعت القاتل من عنوان الرواية :D و دا أكتشفته بعد ما الأحداث كانت ماشية بريتم سلحفاة مسكورة الرجلين ثم تطور الريتم لمكروباص العباسية
August 21, 2020
Klasik Ahmet Ümit romanlarındaki polisiye-gerilim tadından biraz uzak bir roman olsa da, Beyoğlu’nu sokak sokak tarif etmesinden 14 yıl önce okuduğumda hissettiğim gibi hissettim yine..son 10 sayfaya kadar kitap nasıl sonlanacak tahmin bile edemiyorsunuz..
May 18, 2017
لم اكن اهتم لطول اي كتاب عند قرأتي له سواء اكان ١٠٠ صفحة، ٥٠٠ او ربما اكثر، طالما انني مستمع باحداثه وعلى قدر ما اكن اريد انهائه اود ان لا ينتهي ابدا وهذا ما حدث معي في كتابي الاول الذي قرأته للكاتب احمد اوميت، فكمية المتعة والاثارة الضحك والحزن واكثر من هذا بكثير كان قد جمع في كتابه (اغتيال السلطان)، وبعد انهائي له قمت بجلب جميع الكتب الصادرة للمؤلف حيث ان اسلوبه الغني قد اعجبني واردت المزيد منه!
انا عادة لا اطيل اي كتاب اكثر من شهر كحد اقصى للانتهاء منه لكن هذا الكتاب قد اخذ من اكثر من ٦٠ يوم لانهاءه ولربما لو لم اجبر مفسي في اخر اسبوع على قرأته لكنت ما ازال حتى اللحظة لم انته منه، الكتاب الطويل جدا كان ممكن اختصار ٣٠٪ منه بدون مبالغة ولربما اكثر حتى لا يكون من ضمن الكتب المملة والتي تحتوي اطالة لا رجاء منها!!!
كيمة التفصيل التي ذكرها الكاتب لا تثري القارئ بشيء مهم، هذا وان كثيرا من تفاصيل علاقة الاصدقاء ممكن ان توضح للقارئ من خلال الاحداث لا من خلال شرح طويل جدا و ممل جدا جدا جدا.
لندأ بالمراجعة لهذا الكتاب والتي سأقسمها لعدة اقسام:
١- العنوان (مذكرات قاتل) اسم في غير محله ابدا وقد بين للقارئ مجرى الاحداث كاملة وبالمعنى الاصح فقد دل القارئ على القاتل من ذ اللحظة التي ذُكرت فيها جرائم القتل ... كنت اتمنى في هذه الجزئية ان ارى ابداع القارئ بقلب مجريات الامور وتغير الاحداث بحيث ان اسم الرواية لا يكون هو السبب في حرق احداثها ومعرفة القاتل دون الحاجة لإتمام القراءة.
٢- المماطلة: بعد كثر من مضي ثُلث الرواية اي ١٦٠ صفحة او اكثر تبدأ ذكر جريمة القتل وطِوال الصفحات الاولى كنت اقرأ كتاب لا ادري ما هي قصتهُ الاساسية وما الدافع الذي قد يجعلني اود و بقوة انا لا اترك الكتاب من يدي حتى انهاءه.
٣- في الثلث الثاني من الكتاب لم يتخلى الكاتب عم المماطلة لا وبل التوسع في سرد تفاصيل احداث لا غنى منها بشيء ولم تُضف لي انا كقارئ اي معلومة لا عن الرواية ولا البلد الذي تدور فيه احداث الرواية ولا عن اي شيء اخر، فقد اكتفى الكاتب بالشرح المفصل عن مطاعم منطقة الاحداث وكأنني اقراء كتاب (لماذا يجيب ان تزور منطقة تقسيم. في تركيا) او ( اين اذهب في تقسيم) .
٤- الشخصيات: البنية الشخصية لابطال الرواية سيئة جدا حيث انه اعتمد على سرد الاحداث وتحليلها من وجة نظر الراوي فقط دون الاكتراث بالغوص في اعماق هذه الشخصيات والكشف عن مكنوناتها.
لم احب ابدا النفسية والنية السيئة التى كان يُبديها الرواي تِجاه اصحابه الذين هم وحسب الرواية اكثر من اخوة!
٥- اما الثلث الاخير فلا اعلم كيف قد جرت احداثه بهذه السرعة حيث ان الكاتب كان يفجر مفاجأة جديدة بنهاية كل فصل مما تحمس القارئ على متابعة القراءة لمعرفة ماذا سيحدث في الفصل الجديدوهذا الحماس الذي كان مفقودا خلال الثُلثين الاولين حيث ان الملل كان يقتلني.
نصحية: لا اوصي بهذا الكتاب.
انا عادة لا اطيل اي كتاب اكثر من شهر كحد اقصى للانتهاء منه لكن هذا الكتاب قد اخذ من اكثر من ٦٠ يوم لانهاءه ولربما لو لم اجبر مفسي في اخر اسبوع على قرأته لكنت ما ازال حتى اللحظة لم انته منه، الكتاب الطويل جدا كان ممكن اختصار ٣٠٪ منه بدون مبالغة ولربما اكثر حتى لا يكون من ضمن الكتب المملة والتي تحتوي اطالة لا رجاء منها!!!
كيمة التفصيل التي ذكرها الكاتب لا تثري القارئ بشيء مهم، هذا وان كثيرا من تفاصيل علاقة الاصدقاء ممكن ان توضح للقارئ من خلال الاحداث لا من خلال شرح طويل جدا و ممل جدا جدا جدا.
لندأ بالمراجعة لهذا الكتاب والتي سأقسمها لعدة اقسام:
١- العنوان (مذكرات قاتل) اسم في غير محله ابدا وقد بين للقارئ مجرى الاحداث كاملة وبالمعنى الاصح فقد دل القارئ على القاتل من ذ اللحظة التي ذُكرت فيها جرائم القتل ... كنت اتمنى في هذه الجزئية ان ارى ابداع القارئ بقلب مجريات الامور وتغير الاحداث بحيث ان اسم الرواية لا يكون هو السبب في حرق احداثها ومعرفة القاتل دون الحاجة لإتمام القراءة.
٢- المماطلة: بعد كثر من مضي ثُلث الرواية اي ١٦٠ صفحة او اكثر تبدأ ذكر جريمة القتل وطِوال الصفحات الاولى كنت اقرأ كتاب لا ادري ما هي قصتهُ الاساسية وما الدافع الذي قد يجعلني اود و بقوة انا لا اترك الكتاب من يدي حتى انهاءه.
٣- في الثلث الثاني من الكتاب لم يتخلى الكاتب عم المماطلة لا وبل التوسع في سرد تفاصيل احداث لا غنى منها بشيء ولم تُضف لي انا كقارئ اي معلومة لا عن الرواية ولا البلد الذي تدور فيه احداث الرواية ولا عن اي شيء اخر، فقد اكتفى الكاتب بالشرح المفصل عن مطاعم منطقة الاحداث وكأنني اقراء كتاب (لماذا يجيب ان تزور منطقة تقسيم. في تركيا) او ( اين اذهب في تقسيم) .
٤- الشخصيات: البنية الشخصية لابطال الرواية سيئة جدا حيث انه اعتمد على سرد الاحداث وتحليلها من وجة نظر الراوي فقط دون الاكتراث بالغوص في اعماق هذه الشخصيات والكشف عن مكنوناتها.
لم احب ابدا النفسية والنية السيئة التى كان يُبديها الرواي تِجاه اصحابه الذين هم وحسب الرواية اكثر من اخوة!
٥- اما الثلث الاخير فلا اعلم كيف قد جرت احداثه بهذه السرعة حيث ان الكاتب كان يفجر مفاجأة جديدة بنهاية كل فصل مما تحمس القارئ على متابعة القراءة لمعرفة ماذا سيحدث في الفصل الجديدوهذا الحماس الذي كان مفقودا خلال الثُلثين الاولين حيث ان الملل كان يقتلني.
نصحية: لا اوصي بهذا الكتاب.
August 1, 2015
Her şey son 10 sayfaya kadar gayet iyiydi, ama sonu kesinlikle okuru şaşırtmaya çalışırken kasılarak yazılmışa benziyor. Sadece son 10 sayfası için 3, üzgünüm:(
May 9, 2022
Εμμμμμ, το τέλος;;;;;🤯
June 18, 2012
bi cinayet romanından çok psikolojik romana benziyodu. son 20 sayfaya kadar heyecanlı bir olay yoktu, kitabın baş kahramanı çevresini yaşadıklarını anlatıyordu sadece ve asıl öykü en yakın arkadaşının etrafında dönüyordu. yavaştan ilerliyordu zaman ama okuyucuyu kuşkuya düşürecek ya da meraklandıracak hiçbir atraksiyon yoktu. son bölümlerde ise bir anda yaşananlar değer kazanıyordu ve katil bulunuyordu. genel olarak kitabın dilini beğendim, sonu da şaşırtıcı bitti ama malesef bir cinayet romanı olamadı benim için.
February 1, 2018
Akıcı bir dille yazılmış. sürükleyici bir hikaye. eski beyoğlunu (talan edilmeden önceki. yasaklardan önceki) gözümün önüne getirmesi çok güzeldi
January 25, 2015
O ne muhteşem final öyle.
Bu kitap hakkında ekşi sözlükte ve burada da yapılan yorumlarda ''Beyoğlu Tanıtım Rehberi'' gibi bir ifade vardı. Buna katılmakla beraber bu durum benim hoşuma gitti. Evet Beyoğlu'nu ve orada ki binaları, mekanları tanıtan sayfalar vardı. Ama kitabın ismi de Beyoğlu Rapsodisi. Yani bu kitap, bu cinayet Beyoğlu ile ilgili olmalıydı. Bu yüzden ''Beyoğlu Tanıtım Rehberi'' eleştirisine katılmıyorum. O ayrıntılar bence kitaba karakterini katmış.
Kitapla ilgili olumsuz eleştirimse diyaloglar konusunda olabilir. Kişilerin birbirleri ile olan konuşmalarını beğenmedim. Yani olmamıştı. Gerçekçi değildi. Beyoğlu'nu, Beyoğlu'nun sokaklarını anlatırken ki gerçeklik konuşmalarda kaybolmuştu. İlk başta bu durum rahatsız etti beni. Ama sonrada alıştım.
Ahmet Ümit'ten okuduğum ikinci kitaptı bu -ilki Sultanı Öldürmek- ve bu tahminim ne derece doğru bilemeyeceğim ama Ahmet Ümit cinayet dışında ki bir sürü ayrıntıyı anlatıyor. Sonrada olayı cinayete hiç olmadık bir yerde bağlıyor. Bu da kitaplarının sayfa sayısı bakımından hacimli olmasına neden oluyor. Değişik bir tarz. Ama ben sevdim.
Keyif aldığım, son sayfalarını soluksuz okuduğum. Keyifli ve sürükleyici bir kitap oldu Beyoğlu Rapsodisi.
Bu kitap hakkında ekşi sözlükte ve burada da yapılan yorumlarda ''Beyoğlu Tanıtım Rehberi'' gibi bir ifade vardı. Buna katılmakla beraber bu durum benim hoşuma gitti. Evet Beyoğlu'nu ve orada ki binaları, mekanları tanıtan sayfalar vardı. Ama kitabın ismi de Beyoğlu Rapsodisi. Yani bu kitap, bu cinayet Beyoğlu ile ilgili olmalıydı. Bu yüzden ''Beyoğlu Tanıtım Rehberi'' eleştirisine katılmıyorum. O ayrıntılar bence kitaba karakterini katmış.
Kitapla ilgili olumsuz eleştirimse diyaloglar konusunda olabilir. Kişilerin birbirleri ile olan konuşmalarını beğenmedim. Yani olmamıştı. Gerçekçi değildi. Beyoğlu'nu, Beyoğlu'nun sokaklarını anlatırken ki gerçeklik konuşmalarda kaybolmuştu. İlk başta bu durum rahatsız etti beni. Ama sonrada alıştım.
Ahmet Ümit'ten okuduğum ikinci kitaptı bu -ilki Sultanı Öldürmek- ve bu tahminim ne derece doğru bilemeyeceğim ama Ahmet Ümit cinayet dışında ki bir sürü ayrıntıyı anlatıyor. Sonrada olayı cinayete hiç olmadık bir yerde bağlıyor. Bu da kitaplarının sayfa sayısı bakımından hacimli olmasına neden oluyor. Değişik bir tarz. Ama ben sevdim.
Keyif aldığım, son sayfalarını soluksuz okuduğum. Keyifli ve sürükleyici bir kitap oldu Beyoğlu Rapsodisi.
August 30, 2022
جيده لكن ممكن اختصارها الى نصف حجمها دون الاخلال بالمضمون.. الحبكه متوقعه و انا فعلا توقعت النهايه من نص الكتاب...اقل قراءاتي لاحمد اوميت
January 13, 2025
Bu kez iyi tarafından başlayacağım. Kitabı seven çokları gibi ben de Beyoğlu'nun düşkünlerinden biriyim. Çocukluğumun, ilk gençliğimin Beyoğlu'sunda nefis bir tura çıkardığı için, artık belli bir neslin hatırasında kalan o hayal mekânları kayıt altına aldığı için sevdim bu kitabı.
İki arkadaşım Rapsodi'yi seveceğimi söylemişlerdi. Biraz daha sevebilirdim, arka sayfasında kocaman bir Roger Ackroyd alıntısı olmasaydı. Kitabı elime ilk kez aldığımda evirip çevirirken o alıntıya rastladım. Elbette rastlar rastlamaz polisiyenin tüm büyüsü bozuldu. Artık katil kim biliyorduk. Sadece "Acaba nasıl bağlamış?" düşüncesi ile okudum. Eh, pek de iyi bağlamış sayılmaz. Sayfalarca işlenen birden fazla önemli konu sırf dekor olarak kalmış. Yine dekor olarak giren karakterlerle dolu kitap. Fazla da spoiler vermek istemiyorum, ne de olsa polisiye meraklılarının yolu illa düşüyor Ahmet Ümit'e. Burada aman aman bir kültür zabıtalığı da yapmamış hani. O yüzden de sakin kalabildim bu metinde.
İstanbul'u seviyoruz. İstanbul'la kandırılmaya hala teşneyiz. Neşesi neşemiz bu şehrin hatrına 7/10 dedim. Çok yaşasın Beyoğlu.
İki arkadaşım Rapsodi'yi seveceğimi söylemişlerdi. Biraz daha sevebilirdim, arka sayfasında kocaman bir Roger Ackroyd alıntısı olmasaydı. Kitabı elime ilk kez aldığımda evirip çevirirken o alıntıya rastladım. Elbette rastlar rastlamaz polisiyenin tüm büyüsü bozuldu. Artık katil kim biliyorduk. Sadece "Acaba nasıl bağlamış?" düşüncesi ile okudum. Eh, pek de iyi bağlamış sayılmaz. Sayfalarca işlenen birden fazla önemli konu sırf dekor olarak kalmış. Yine dekor olarak giren karakterlerle dolu kitap. Fazla da spoiler vermek istemiyorum, ne de olsa polisiye meraklılarının yolu illa düşüyor Ahmet Ümit'e. Burada aman aman bir kültür zabıtalığı da yapmamış hani. O yüzden de sakin kalabildim bu metinde.
İstanbul'u seviyoruz. İstanbul'la kandırılmaya hala teşneyiz. Neşesi neşemiz bu şehrin hatrına 7/10 dedim. Çok yaşasın Beyoğlu.
January 26, 2022
Babamın evinde denk geldim, polisiye bir roman okuyayım zaman geçsin diye başladım. İşin "polisiye"" kısmı son 100 sayfada falan var sadece. Bunu da geçtim diyoglar, tasvirler, bütün kitap yurtdışı icin yapılmış bir Beyoğlu turistik broşürü gibi. Rezalet bir kitap
August 6, 2022
οι αδυναμίες δεν κρύβονται <3
October 16, 2022
Sevemedim bu kitabi nedense.
Beyoglu ile ilgili oldugu ve polisiye okumayi sevdigim icin basladim ama ne polisiye, ne de Beyoglu kitabiydi.
Beyoglu ile ilgili oldugu ve polisiye okumayi sevdigim icin basladim ama ne polisiye, ne de Beyoglu kitabiydi.
December 17, 2025
النهاية كانت مفاجئة لي !!!
September 7, 2020
Selim ve çocukluk arkadaşları Nihat ile Kenan genelde Beyoğlu’ da birlikte vakit geçirmektedirler. Daha sonra aralarına Kenan’ın sevgilisi olacak Rus Katya’da katılacaktır. Nihat geçirdiği uçak kazasından sonra hayata bakışını değiştirecek ve ölümsüzlüğü arayacaktır. Bunun için Beyoğlu’da işlenen cinayetlerden oluşan bir fotoğraf sergisi açmaya karar verir. Bu fotoğrafların birinde İlginç bir noktaya rastlar. Öldürülen İki kişi Aysun ve Kartal’ın odalarında aynı simyacıyı simgeleyen resimler yer almaktadır, ancak katilleri farklıdır, bu noktadan hareketle Kenan katillerin aynı olduğunu düşünerek bir dedektiflik işine soyunur, daha sonra arkadaşlarıda ona eşlik edecektir. Daha sonra Paris'ten Catherine, Yunus, Reşat, Mürsel ve diğer uyuşturucu çeteleri ile görüşüp katil ya da katilleri aramaya başlarlar.
May 17, 2022
3,5/5
Το πρόσφατο πόνημα του αναγεννητή της αστυνομικής λογοτεχνίας στην Τουρκία ,μας ήρθε μεταμφιεσμένο σε κοινωνικό μυθιστό��ημα.
Η ιστορία μιας φιλίας που ξεκινά από τα παιδικά χρόνια ,με τη γειτονιά να είναι ο ζωτικός της χώρος. Τρεις φίλοι 50άρηδες πλέον ο σελίμ που είναι και ο αφηγητής, ο Νιχάτ κ ο Κενάν ζούνε την καθημερινότητά στην Τουρκία. Τα προβλήματα με τις οικογένειες ,τις δουλειές ,οι έξοδοι τους για φαγητό και ρακί ξετυλίγονται σε μία γραφή αβίαστη. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση σε πραγματικό χρόνο δίνει δύναμη στο κείμενο ,όπως και η προσπάθεια για ισορροπία και λογική μέσα στα υπαρξιακά προβλήματα του αφηγητή.
Έχουμε μία ενδιαφέρουσα αποτύπωση της κοινωνικοπολιτικής πραγματικότητας της σύγχρονης Τουρκίας. Φαίνεται έντονα η ενδελεχής έρευνα που έγινε για τα κτίρια και την ιστορία του πέρα ( Μπεγιογλου) καθώς αυτά διανθίζουν το κείμενο.
Και ενώ λοιπόν είσαι στη μέση του βιβλίου Και εκεί που νομίζεις ότι θα συνεχιστεί με παρόμοιο τρόπο ,ένα γεγονός έρχεται να αλλάξει τα πάντα...
Η έκθεση φωτογραφίας με σκηνές εγκλημάτων που θέλει να κάνει ο Κενάν ,μας βάζει πλέον στη νουάρ ατμόσφαιρα καθώς το μυθιστόρημα γίνεται καθαρά αστυνομικό.Αναζήτηση στοιχείων στην istanbul αλλά και το Παρίσι, θύελλα σκέψεων και συζητήσεων για την εύρεση της αλήθειας, γρήγορες μετακινήσεις των τόπων ενδιαφέροντος σε κάνουν να διαβάζεις πλέον με αμείωτο ενδιαφέρον.
Τίποτα δεν είναι οριστικό και σίγουρο καθώς τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Η ανατρεπτική αποκάλυψη της αλήθειας συγκλονίζει και τους ήρωες αλλά και τον αναγνώστη.
Εξοχή συγγραφική μαεστρία από τον Αχμέτ ουμίτ που δικαιώνει τη φήμη του ως έναν από τους καλύτερους συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας (και όχι μόνο) της εποχής μας.
Το πρόσφατο πόνημα του αναγεννητή της αστυνομικής λογοτεχνίας στην Τουρκία ,μας ήρθε μεταμφιεσμένο σε κοινωνικό μυθιστό��ημα.
Η ιστορία μιας φιλίας που ξεκινά από τα παιδικά χρόνια ,με τη γειτονιά να είναι ο ζωτικός της χώρος. Τρεις φίλοι 50άρηδες πλέον ο σελίμ που είναι και ο αφηγητής, ο Νιχάτ κ ο Κενάν ζούνε την καθημερινότητά στην Τουρκία. Τα προβλήματα με τις οικογένειες ,τις δουλειές ,οι έξοδοι τους για φαγητό και ρακί ξετυλίγονται σε μία γραφή αβίαστη. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση σε πραγματικό χρόνο δίνει δύναμη στο κείμενο ,όπως και η προσπάθεια για ισορροπία και λογική μέσα στα υπαρξιακά προβλήματα του αφηγητή.
Έχουμε μία ενδιαφέρουσα αποτύπωση της κοινωνικοπολιτικής πραγματικότητας της σύγχρονης Τουρκίας. Φαίνεται έντονα η ενδελεχής έρευνα που έγινε για τα κτίρια και την ιστορία του πέρα ( Μπεγιογλου) καθώς αυτά διανθίζουν το κείμενο.
Και ενώ λοιπόν είσαι στη μέση του βιβλίου Και εκεί που νομίζεις ότι θα συνεχιστεί με παρόμοιο τρόπο ,ένα γεγονός έρχεται να αλλάξει τα πάντα...
Η έκθεση φωτογραφίας με σκηνές εγκλημάτων που θέλει να κάνει ο Κενάν ,μας βάζει πλέον στη νουάρ ατμόσφαιρα καθώς το μυθιστόρημα γίνεται καθαρά αστυνομικό.Αναζήτηση στοιχείων στην istanbul αλλά και το Παρίσι, θύελλα σκέψεων και συζητήσεων για την εύρεση της αλήθειας, γρήγορες μετακινήσεις των τόπων ενδιαφέροντος σε κάνουν να διαβάζεις πλέον με αμείωτο ενδιαφέρον.
Τίποτα δεν είναι οριστικό και σίγουρο καθώς τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Η ανατρεπτική αποκάλυψη της αλήθειας συγκλονίζει και τους ήρωες αλλά και τον αναγνώστη.
Εξοχή συγγραφική μαεστρία από τον Αχμέτ ουμίτ που δικαιώνει τη φήμη του ως έναν από τους καλύτερους συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας (και όχι μόνο) της εποχής μας.
October 7, 2022
Kitap sürükleyiciydi açıkçası,elimden bırakmak istemedim. Zaten Ahmet Ümit'in kitaplarında böyle hissediyorum genellikle. Ama farklı olmak için katili açıklarken yazılan tespitler biraz zorlama geldi. Ben katilin Katya olabilecegini düşünmüştüm ki bence daha iyi sonlanırdı. Ama katil Selim olacaksa bile kitabın başından beri bahsettigi "Kenan hep grubun lideri bizden hep daha zeki,çekici."sözlerinden dolayı bu cinayetlerin kıskançlıktan, ben de bir şeyler başarabiliyorum düşüncesinden işlenmesini isterdim. Gerçi artık o yaşa gelmiş bir insan kendini kanıtlama ihtiyacı duyar mıydı bilmiyorum. Ama Ahmet Ümit,okurken bana keyif veren bir yazar yine de bunlara rağmen güzel bir kitaptı.
This entire review has been hidden because of spoilers.
August 11, 2017
Sabun köpüğü gibi geçen, hiçbir karakteri sahiplenemeden okuduğum ilk ve belki de son Ahmet Ümit romanıydı. Bir vakit kaybıydı benim için. Sadece başladığım kitabı bırakmayı sevmediğim için zoraki okudum.
Hikâyeler arasındaki geçişler, karakterlerin uyumsuzluğu, diyaloglar, hiçbir şekilde içine giremiyorsunuz bunların.
Kitabın tek faydası Beyoğlu'ndaki adını dahil bilmediğimiz mekanlar hakkında bilgi vermesi. Gerisi maalesef boş.
Hikâyeler arasındaki geçişler, karakterlerin uyumsuzluğu, diyaloglar, hiçbir şekilde içine giremiyorsunuz bunların.
Kitabın tek faydası Beyoğlu'ndaki adını dahil bilmediğimiz mekanlar hakkında bilgi vermesi. Gerisi maalesef boş.
July 25, 2019
Garipti garip. Katile çok sinirlendim, cinayete kurban giden kimse bunu hak etmemişti. Bu kadarını en azından. Ve bir marka uğruna, açgözlülük ve kibir yüzünden işlenmesi aslında insanoğlunun ne kadar iğrenç bir mahluka dönüşebileceğinin kanıtı. Bir süre polisiye romanlardan uzak durmam lazım çünkü insanlığın bu kadar kötü olduğuna inanmak yerine umutlara tutunmayı tercih ederim. Bir çok açıdan eğitici ve sorgulatıcıydı.
February 17, 2025
رسم جريمته وخططها بطريقة ذكية محافظاً على رباطة جأشه حتى النهاية… خدع أصدقاءه وأوهمهم أنه إلى جانبهم وقتل صديق العمر …
كتب رواية ليجيب على شبح صديقه الذي سكنه كل يوم في السجن وإذا به قد كتبها ليجيب نفسه … ليجيب روحه المتألمة كل مساء……
رواية بوليسية محبوكة بمهارة تحبس أنفاسك فلا تستطيع أن تتوقف عن القراءة حتى تتابعها إلى النهاية…..
كتب رواية ليجيب على شبح صديقه الذي سكنه كل يوم في السجن وإذا به قد كتبها ليجيب نفسه … ليجيب روحه المتألمة كل مساء……
رواية بوليسية محبوكة بمهارة تحبس أنفاسك فلا تستطيع أن تتوقف عن القراءة حتى تتابعها إلى النهاية…..
November 21, 2014
270. sayfaya kadar kitapta hiç olay yok. Hatta o bölümlere gelene kadar o kadar baymıştı ki ! Ancak daha sonra yavaş yavaş olaylar başlıyor ve beklenmeyen bir final !
February 7, 2017
Ahmet ümitin dilini çok seviyorum. Çok fazla ayrıntı içermesine rağmen gayet akıcı bir kitaptı. Sonu da gerçekten şaşırtıcıydı.
September 3, 2018
Böyle kitap yaz sonra böyle komik bir sona bağla.
July 1, 2016
Sakın son cümleyi okuyarak başlamayın kitaba:) Çok sürükleyiciydi.
January 6, 2023
Обичам интелигентните криминални романи, които излизат извън каноните на жанровата литература. Като отличен пример в тази посока мога да дам "Фламандският майстор" на Артуро Перез-Реверте. "Убийства в Бейоглу" на Ахмед Юмит (първата ми среща с турската художествена литература. Преди това бях прочел само пътеписа на Евлия Челеби) попада в тази категория криминалета. Нещо повече - бих казал, че този роман включва в себе си два романа, единият от които не е криминален.
Първата половина от книгата едва ли може да се определи като криминален роман. Има точно две изречения, които дават лека индикация за предстоящото във втората част. Странно или не, именно това е значително по-добрата част от романа. Много ми хареса начина, по който авторът разказва за родния град и родните местенца вътре в него, за приятелството, което не се интересува от пари и социално положение, за това, че "човек и на 70 години ще е същият като на 7".
Посланието, което за мен обаче бе най-силно и убедително претворено в текста на романа е това за демоните, които живеят във всекиго от нас и с които сме длъжни да се борим; за това, че колкото и успял да изглежда отстрани един човек, вътре в него винаги се състои сблъсък между страховете му, мечтите му и подличките въпроси: достоен ли съм за това, което имам; мога ли да постигна повече или това е лимитът ми; имам ли качествата да се справя по-добре от предците ми или ще срутя всичко, което и те, и аз сме градили.
Добре е представена и темата за изключителната отговорност, която родителите имат спрямо своите деца, защото последните не са дошли на този свят по свое желание. И за огромното удовлетворение, което изпитва човек, макар и много изморен, когато види резултатите от изпълнението на тези свои задължения.
За съжаление крими частта на романа е доста по-слабата от двете. Именно тя свали и оценката ми от 4 на 3 звезди. Идеята е много добра и оригинална. Обратът е изненадващ и достоверен, но цялостното изпълнение е слабичко. В тази си част книгата е леко повърхностна, наивна и неубедителна. Няма да давам конкретни примери, за да няма спойлери. Няма как да не е посоча обаче една от най-големите слабости на романа - това, че няма как да се досетиш кой е убиецът от податките в текста, защото в крайна сметка разкриването му (на убиеца, това не означава, че е мъж, но пък може и да е) се случва на база факти и информация, която е поднесена на читателя пост фактум, докато единият от главните герои разказва как е открил извършителя. В интерес на истината аз се досетих кой е малко преди този момент, но на шега, без да мога да дам обективни аргументи, по пътя на логиката кой е най-малко вероятният убиец. Но това не се брои.
Като цяло романът е много добър и го препоръчвам, още повече, че има и българска връзка в историята. :)
Първата половина от книгата едва ли може да се определи като криминален роман. Има точно две изречения, които дават лека индикация за предстоящото във втората част. Странно или не, именно това е значително по-добрата част от романа. Много ми хареса начина, по който авторът разказва за родния град и родните местенца вътре в него, за приятелството, което не се интересува от пари и социално положение, за това, че "човек и на 70 години ще е същият като на 7".
Посланието, което за мен обаче бе най-силно и убедително претворено в текста на романа е това за демоните, които живеят във всекиго от нас и с които сме длъжни да се борим; за това, че колкото и успял да изглежда отстрани един човек, вътре в него винаги се състои сблъсък между страховете му, мечтите му и подличките въпроси: достоен ли съм за това, което имам; мога ли да постигна повече или това е лимитът ми; имам ли качествата да се справя по-добре от предците ми или ще срутя всичко, което и те, и аз сме градили.
Добре е представена и темата за изключителната отговорност, която родителите имат спрямо своите деца, защото последните не са дошли на този свят по свое желание. И за огромното удовлетворение, което изпитва човек, макар и много изморен, когато види резултатите от изпълнението на тези свои задължения.
За съжаление крими частта на романа е доста по-слабата от двете. Именно тя свали и оценката ми от 4 на 3 звезди. Идеята е много добра и оригинална. Обратът е изненадващ и достоверен, но цялостното изпълнение е слабичко. В тази си част книгата е леко повърхностна, наивна и неубедителна. Няма да давам конкретни примери, за да няма спойлери. Няма как да не е посоча обаче една от най-големите слабости на романа - това, че няма как да се досетиш кой е убиецът от податките в текста, защото в крайна сметка разкриването му (на убиеца, това не означава, че е мъж, но пък може и да е) се случва на база факти и информация, която е поднесена на читателя пост фактум, докато единият от главните герои разказва как е открил извършителя. В интерес на истината аз се досетих кой е малко преди този момент, но на шега, без да мога да дам обективни аргументи, по пътя на логиката кой е най-малко вероятният убиец. Но това не се брои.
Като цяло романът е много добър и го препоръчвам, още повече, че има и българска връзка в историята. :)
Displaying 1 - 30 of 230 reviews