What do you think?
Rate this book
ポイズンドーター・ホーリーマザー [Poizundōtaa Hōriimazaa]
湊かなえ原点回帰! 人の心の裏の裏まで描き出す極上のイヤミス6編!!
私はあなたの奴隷じゃない! 母と娘。姉と妹。男と女--。ままならない関係、鮮やかな反転、そしてまさかの結末。あなたのまわりにもきっといる、愛しい愚か者たちが織りなすミステリー。さまざまに感情を揺さぶられる圧巻の傑作集!!
私はあなたの奴隷じゃない! 母と娘。姉と妹。男と女--。ままならない関係、鮮やかな反転、そしてまさかの結末。あなたのまわりにもきっといる、愛しい愚か者たちが織りなすミステリー。さまざまに感情を揺さぶられる圧巻の傑作集!!
245 pages, Hardcover
First published May 18, 2016
21 people are currently reading
397 people want to read
About the author
Kanae Minato 湊 かなえ
49 books1,726 followersKanae MINATO (湊 かなえ, born 1973) is a Japanese writer of crime fiction and thriller.
She started writing in her thirties. Her first novel Confessions (告白, Kokuhaku) became a bestseller and won the Japanese Booksellers Award. The movie Confession directed by Tetsuya Nakashima was nominated to 2011 Academy Award.
She has been described in Japan as "the queen of iyamisu"(eww mystery), a subgenre of mystery fiction which deals with grisly episodes and the dark side of human nature.
She started writing in her thirties. Her first novel Confessions (告白, Kokuhaku) became a bestseller and won the Japanese Booksellers Award. The movie Confession directed by Tetsuya Nakashima was nominated to 2011 Academy Award.
She has been described in Japan as "the queen of iyamisu"(eww mystery), a subgenre of mystery fiction which deals with grisly episodes and the dark side of human nature.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 117 reviews
March 29, 2020
ไม่ได้คืนฟอร์มในระดับ "คำสารภาพ" หรือ "ชดใช้" นะ แต่มันดีกว่างานในช่วงหลังของเขา (ที่ถูกเอามาแปล) จริงๆ
ผมว่าคุณมินาโตะเขาเหมาะจะเขียนเรื่องสั้นๆ แบบนี้แหละ มันกระชับๆ เข้าเป้า แล้วไม่น่าเบื่อดี
ข้อเสียก็เดิมๆ เลยคือมันจะซ้ำซากจำเจไปหน่อย เล่าเรื่องด้วยบุคคลที่ 1 แล้ว แล้วเล่นเรื่องความเข้าใจผิดจากมุมมองตัวละครเยอะมาก (แต่บางเรื่องมันก็ได้ผลดีอยู่นะ)
ผมว่าคุณมินาโตะเขาเหมาะจะเขียนเรื่องสั้นๆ แบบนี้แหละ มันกระชับๆ เข้าเป้า แล้วไม่น่าเบื่อดี
ข้อเสียก็เดิมๆ เลยคือมันจะซ้ำซากจำเจไปหน่อย เล่าเรื่องด้วยบุคคลที่ 1 แล้ว แล้วเล่นเรื่องความเข้าใจผิดจากมุมมองตัวละครเยอะมาก (แต่บางเรื่องมันก็ได้ผลดีอยู่นะ)
June 8, 2020
"พอรักมากไป ก็โดนความรักทำร้าย"
หนังสือรวมเรื่องสั้นบีบคั้นหัวใจ 6 เรื่องของมินะโตะ คะนะเอะ เจ้าของผลงาน "คำสารภาพ" ที่พวกเราคุ้นเคยกันดี โดยยังคงสไตล์การเขียนรูปแบบเดิม ยังเล่นกับความรู้สึกของตัวละคร พาคนอ่านเข้าไปสู่ก้นบึ้งความคับแค้นใจที่พร้อมระเบิดออกมาของตัวละครเหล่านั้น ก่อนที่ตัวละครทุกคนจะพบกับจุดจบที่คาดไม่ถึง
"สุดที่รัก" - เรื่องราวของลูกสาวคนโตของบ้าน ที่ใช้ชีวิตอยู่ในโอวาทของผู้เป็นแม่เสมอจนอายุล่วงเลยวัยสาว แต่ก็ยังไม่ได้แต่งงานออกเรือนไปไหน ได้แต่น้อยใจผู้เป็นแม่ที่ใจดีแต่กับน้องสาวของเธอ ทำให้เธอเปิดใจให้แก่แมวเท่านั้น
"เพื่อนแท้" - เพราะเธอไม่ยอมรับความพ่ายแพ้จากเวทีประกวดนักเขียนบทละคร เธอจึงพยายามอย่างหนักเพื่อพัฒนาฝีมือตัวเองเพื่อให้สามารถเทียบชั้นคนที่ได้รางวัลชนะเลิศในเวทีนั้น และตั้งเป้าหมายว่าตัวเองต้องไปให้ไกลว่าผู้หญิงคนนั้นให้ได้ แต่ทำไมหนทางของเธอช่างยาวไกลเหลือเกิน
"หญิงบาป" - เมื่อเด็กหนุ่มข้างบ้านก่อคดีไล่ฟันคนที่ไม่รู้จักตายไปถึงสามราย เธอจึงยอมสารภาพกับตำรวจถึงที่มาที่ไปของคดีดังกล่าว พร้อมบอกว่าสาเหตุทั้งหมดเกิดจากความผิดของเธอแต่เพียงผู้เดียว
"คนใจดี" - เมื่อเธอผู้ที่ถูกแม่ปลูกฝังมาเสมอให้ใจดีกับผู้อื่นโดยที่ไม่สนว่าเธอจะความรู้สึกเช่นไร ได้ตกเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีฆาตกรรมชายหนุ่มอีกคนที่คนรอบตัวต่างยืนยันว่าเขาเองก็เป็นคนใจดีเช่นเดียวกับเธอ
"ลูกสาวเป็นพิษ" กับ "แม่พระ" - สองเรื่องสั้นที่มีความเกี่ยวเนื่องกัน เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างแม่ลูกคู่หนึ่ง ที่ลูกสาวเป็นนักแสดงชื่อดังแต่กลับรู้สึกว่าแม่ของตัวเองเป็นจอมบงการและเป็นพิษเหลือเกินจนต้องคอยเลี่ยงไม่กลับบ้านเพื่อที่จะได้ไม่ต้องพบกับแม่ จนนำไปสู่ความจริงอีกมุมหนึ่งที่เธอไม่เคยรู้มาก่อน
หลักๆ เรื่องสั้นเหล่านั้นเหมือนตัวละครจะวนเวียนอยู่กับความเข้าใจผิดในความสัมพันธ์ของตัวเองกับคนอื่นทั้งที่ตั้งใจและไม่ได้ตั้งใจจนนำไปสู่โศกนาฎกรรมในรูปแบบต่างๆ ในตอนท้ายของแต่ละเรื่อง เล่มนี้ส่วนใหญ่จะเน้นความเป็นตัวละครผู้หญิง เช่น ความมีอิทธิพลของผู้เป็นแม่ การถูกเปรียบเทียบกันระหว่างผู้หญิงด้วยกัน หรือความเป็นผู้หญิงที่ต้องยืนหยัดท่ามกลางความโหดร้ายของสังคม ทุกเรื่องก็เลยมีตัวละครหลักเป็นผู้หญิงหมด ยิ่งความรู้สึกผู้หญิงมันซับซ้อนละเอียดอ่อนและบางทีก็ไร้เหตุผล ตัวละครในเรื่องก็เลยจะแสดงความรู้สึกที่มากกว่าข้อเท็จจริงอย่างตรงไปตรงมา
หืมมม.. สำหรับเรา เรื่องสั้นทั้งหมดก็พออ่านได้นะคะ แต่เหมือนอ่านฆ่าเวลามากกว่า ไม่ได้ตะลึงทึ่งว้าวเหมือนผลงานอื่นๆ ของมินะโตะเท่าไหร่ มีทั้งเรื่องที่ประทับใจและไม่ประทับใจ ตอนจบก็มีทั้งหดหู่ เศร้าสงสาร เห็นใจ และจบแบบอุทาน อิหยังวะ ก็มี 55555 ส่วนความหักมุมของเรื่อง ถ้าบอกว่าไม่มีเลยก็คงเป็นไปไม่ได้ แต่ด้วยความที่เราคุ้นเคยกับสไตล์การเขียนของผู้เขียนท่านนี้ดี เลยไม่ค่อยเซอร์ไพร์สเท่าไหร่กับแต่ละเรื่อง บางเรื่องเดาทางออกด้วยซ้ำ
หนังสือรวมเรื่องสั้นบีบคั้นหัวใจ 6 เรื่องของมินะโตะ คะนะเอะ เจ้าของผลงาน "คำสารภาพ" ที่พวกเราคุ้นเคยกันดี โดยยังคงสไตล์การเขียนรูปแบบเดิม ยังเล่นกับความรู้สึกของตัวละคร พาคนอ่านเข้าไปสู่ก้นบึ้งความคับแค้นใจที่พร้อมระเบิดออกมาของตัวละครเหล่านั้น ก่อนที่ตัวละครทุกคนจะพบกับจุดจบที่คาดไม่ถึง
"สุดที่รัก" - เรื่องราวของลูกสาวคนโตของบ้าน ที่ใช้ชีวิตอยู่ในโอวาทของผู้เป็นแม่เสมอจนอายุล่วงเลยวัยสาว แต่ก็ยังไม่ได้แต่งงานออกเรือนไปไหน ได้แต่น้อยใจผู้เป็นแม่ที่ใจดีแต่กับน้องสาวของเธอ ทำให้เธอเปิดใจให้แก่แมวเท่านั้น
"เพื่อนแท้" - เพราะเธอไม่ยอมรับความพ่ายแพ้จากเวทีประกวดนักเขียนบทละคร เธอจึงพยายามอย่างหนักเพื่อพัฒนาฝีมือตัวเองเพื่อให้สามารถเทียบชั้นคนที่ได้รางวัลชนะเลิศในเวทีนั้น และตั้งเป้าหมายว่าตัวเองต้องไปให้ไกลว่าผู้หญิงคนนั้นให้ได้ แต่ทำไมหนทางของเธอช่างยาวไกลเหลือเกิน
"หญิงบาป" - เมื่อเด็กหนุ่มข้างบ้านก่อคดีไล่ฟันคนที่ไม่รู้จักตายไปถึงสามราย เธอจึงยอมสารภาพกับตำรวจถึงที่มาที่ไปของคดีดังกล่าว พร้อมบอกว่าสาเหตุทั้งหมดเกิดจากความผิดของเธอแต่เพียงผู้เดียว
"คนใจดี" - เมื่อเธอผู้ที่ถูกแม่ปลูกฝังมาเสมอให้ใจดีกับผู้อื่นโดยที่ไม่สนว่าเธอจะความรู้สึกเช่นไร ได้ตกเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีฆาตกรรมชายหนุ่มอีกคนที่คนรอบตัวต่างยืนยันว่าเขาเองก็เป็นคนใจดีเช่นเดียวกับเธอ
"ลูกสาวเป็นพิษ" กับ "แม่พระ" - สองเรื่องสั้นที่มีความเกี่ยวเนื่องกัน เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างแม่ลูกคู่หนึ่ง ที่ลูกสาวเป็นนักแสดงชื่อดังแต่กลับรู้สึกว่าแม่ของตัวเองเป็นจอมบงการและเป็นพิษเหลือเกินจนต้องคอยเลี่ยงไม่กลับบ้านเพื่อที่จะได้ไม่ต้องพบกับแม่ จนนำไปสู่ความจริงอีกมุมหนึ่งที่เธอไม่เคยรู้มาก่อน
หลักๆ เรื่องสั้นเหล่านั้นเหมือนตัวละครจะวนเวียนอยู่กับความเข้าใจผิดในความสัมพันธ์ของตัวเองกับคนอื่นทั้งที่ตั้งใจและไม่ได้ตั้งใจจนนำไปสู่โศกนาฎกรรมในรูปแบบต่างๆ ในตอนท้ายของแต่ละเรื่อง เล่มนี้ส่วนใหญ่จะเน้นความเป็นตัวละครผู้หญิง เช่น ความมีอิทธิพลของผู้เป็นแม่ การถูกเปรียบเทียบกันระหว่างผู้หญิงด้วยกัน หรือความเป็นผู้หญิงที่ต้องยืนหยัดท่ามกลางความโหดร้ายของสังคม ทุกเรื่องก็เลยมีตัวละครหลักเป็นผู้หญิงหมด ยิ่งความรู้สึกผู้หญิงมันซับซ้อนละเอียดอ่อนและบางทีก็ไร้เหตุผล ตัวละครในเรื่องก็เลยจะแสดงความรู้สึกที่มากกว่าข้อเท็จจริงอย่างตรงไปตรงมา
หืมมม.. สำหรับเรา เรื่องสั้นทั้งหมดก็พออ่านได้นะคะ แต่เหมือนอ่านฆ่าเวลามากกว่า ไม่ได้ตะลึงทึ่งว้าวเหมือนผลงานอื่นๆ ของมินะโตะเท่าไหร่ มีทั้งเรื่องที่ประทับใจและไม่ประทับใจ ตอนจบก็มีทั้งหดหู่ เศร้าสงสาร เห็นใจ และจบแบบอุทาน อิหยังวะ ก็มี 55555 ส่วนความหักมุมของเรื่อง ถ้าบอกว่าไม่มีเลยก็คงเป็นไปไม่ได้ แต่ด้วยความที่เราคุ้นเคยกับสไตล์การเขียนของผู้เขียนท่านนี้ดี เลยไม่ค่อยเซอร์ไพร์สเท่าไหร่กับแต่ละเรื่อง บางเรื่องเดาทางออกด้วยซ้ำ
June 26, 2021
ที่ให้ 4 ดาวเพราะเนื้อหาไม่ตรงกับแนวที่เราชอบ แต่ทักษะการเล่าเรื่องของคุณมินะโตะ เล่มนี้คือ 5 ดาว คุณเค้าเขียนเรื่องสั้นเก่งจริงๆ พลังทำลายล้างรุนแรง ไม่แปลกใจเลยที่เรื่องนี้ได้เข้าชิงรางวัลนาโอกิ
รวมเรื่องสั้น 6 เรื่องที่เล่าผ่านกระแสสำนึกของหญิงสาว 6 คน ประกอบด้วยมุมมองของคนรอบข้างบ้างเล็กๆ น้อยๆ
คุณมินะโตะยังคงลายเซ็นต์การเล่าเรื่องเด็กและการเลี้ยงดูได้อย่างเหนือชั้น หลังจากอ่านจบไป 4 เรื่อง เราก็เพิ่งพบว่า... นี่ไม่ใช่แค่รวมเรื่องสั้นแค่ให้หนาพอรวมเล่มพิมพ์ได้ แต่นี่คืองานเขียนที่อยู่ภายใต้ความบิดเบี้ยวเดียวกันที่เรียกว่า 'พ่อแม่เป็นพิษ ลูกสาวเป็นพิษ'
เรื่องโหดที่สุดของเล่ม โหดจนเราสะอิดสะเอียนขยะแขยงไป 2 สัปดาห์เต็มๆ คือเรื่องแรก 'สุดที่รัก'
ดังนั้น แนะนำว่าถ้าไม่พร้อมจะรับอารมณ์นี้ ให้ข้ามไปอ่านเรื่องที่ 2 'เพื่อนแท้'ก่อนเลย เพราะสนุก ตื่นเต้น เร้าใจ หักมุมสนุกมาก (จริงๆ คือตลบหลังคนอ่านได้เก่งทุกเรื่องเลยค่ะ) เป็นเรื่องความพยายามของหญิงสาวที่อยากเป็นนักเขียนค่ะ
เรื่องที่ 3 'หญิงบาปหนา' อ่านแล้วรู้สึกว่า การตีความการกระทำของคนอื่น มันเป็นเรื่องส่วนบุคคลจริงๆ... คนๆ นั้นตัวจริงจะเป็นอย่างไรไม่สำคัญเท่าคุณตีความการกระทำของเขาว่าอะไร และเขาเป็นใครในสายตาคุณ คุณมินะโตะขยายประเด็นนี้ออกมาใหญ่โตอย่างกับใช้ไฟฉายโดเรม่อนส่องเลย ชัด ตรง เข้าใจทันที
เรื่องที่ 4 'คนใจดี' ลูกสาวที่คุณแม่จะให้รางวัลทุกครั้งที่เธอใจดีมีน้ำใจกับคนอื่นจะโตมาเป็นคนแบบไหน? Omg... คุณมินะโตะคิดเรื่องนี้มาได้ไงก็ไม่รู้ อ่านแล้วจะเข้าใจเลยว่า being สำคัญกว่า doing นะคะพี่น้องคะ...
เรื่องที่ 5 'ลูกสาวเป็นพิษ' ดาราสาวที่โตมาอย่างถูกแม่กระทำ เปล่า... แม่ไม่ได้ด่าว่าทุบตี ไม่มีการกินเหล้า ใช้ยาหรือความรุนแรง มันไม่มีอะไรแบบนั้นสักนิด
เธอเป็นแม่ผู้มีระเบียบ แม่ที่เกรงสายตาคน แม่ผู้พูดจาไพเราะหมดจด แม่ที่ส่งเสริมให้เธอรักการอ่าน แม่ที่ให้เธอเลือกคบเพื่อน
แต่... เธอกล่าวว่า 'แม่หยุดทำเหมือนหนูเป็นทาสของแม่สักที'
และแม่บอกว่า 'แกก็เลิกทำตัวเป็นนางเอกแสนเคราะห์ร้ายที่ถูกกระทำสักทีเถอะ'
เรื่องที่ 6 'แม่พระ' เรื่องของริโฮะ เพื่อนสนิทสมัยมัธยมของตัวเอกเรื่องที่ 5 กับการตั้งคำถามว่าการเป็นแม่คนคืออะไร การเลี้ยงลูกมันคือต้องทำยังไงกันแน่ และพ่อแม่เป็นพิษนี่แค่ไหนถึงเรียกว่าเป็นพิษกันล่ะ?
รวมเรื่องสั้นเล่มนี้เกินความคาดหมายเราไปมาก พลังแรงสูงมากๆ สะท้อนสังคมเรื่องครอบครัวสุดๆ สายวรรณกรรมไม่ควรพลาด เล่มนี้ไม่ใช่งาน pop แต่วรรณกรรมจ๋าเลยค่ะ (แต่อ่านไม่ยากค่ะ)
ถ้าปกติอ่าน non-fiction เรื่องการเลี้ยงดูบุตร เล่ม 'ด้วยรักและความตาย' ควรต้องลองอ่านดูเพื่อเป็นอุทาหรณ์ว่าสิ่งที่ทำเพราะหวังดีกับลูก มันจะถูกแปลความหมายไปได้อย่างไรบ้าง อ่านแล้วจะรู้เลยว่า พ่อแม่โปรดดูแล EQ ของตัวเองและเด็กน้อย ��ีๆ ด้วยเถอด...
รวมเรื่องสั้น 6 เรื่องที่เล่าผ่านกระแสสำนึกของหญิงสาว 6 คน ประกอบด้วยมุมมองของคนรอบข้างบ้างเล็กๆ น้อยๆ
คุณมินะโตะยังคงลายเซ็นต์การเล่าเรื่องเด็กและการเลี้ยงดูได้อย่างเหนือชั้น หลังจากอ่านจบไป 4 เรื่อง เราก็เพิ่งพบว่า... นี่ไม่ใช่แค่รวมเรื่องสั้นแค่ให้หนาพอรวมเล่มพิมพ์ได้ แต่นี่คืองานเขียนที่อยู่ภายใต้ความบิดเบี้ยวเดียวกันที่เรียกว่า 'พ่อแม่เป็นพิษ ลูกสาวเป็นพิษ'
เรื่องโหดที่สุดของเล่ม โหดจนเราสะอิดสะเอียนขยะแขยงไป 2 สัปดาห์เต็มๆ คือเรื่องแรก 'สุดที่รัก'
ดังนั้น แนะนำว่าถ้าไม่พร้อมจะรับอารมณ์นี้ ให้ข้ามไปอ่านเรื่องที่ 2 'เพื่อนแท้'ก่อนเลย เพราะสนุก ตื่นเต้น เร้าใจ หักมุมสนุกมาก (จริงๆ คือตลบหลังคนอ่านได้เก่งทุกเรื่องเลยค่ะ) เป็นเรื่องความพยายามของหญิงสาวที่อยากเป็นนักเขียนค่ะ
เรื่องที่ 3 'หญิงบาปหนา' อ่านแล้วรู้สึกว่า การตีความการกระทำของคนอื่น มันเป็นเรื่องส่วนบุคคลจริงๆ... คนๆ นั้นตัวจริงจะเป็นอย่างไรไม่สำคัญเท่าคุณตีความการกระทำของเขาว่าอะไร และเขาเป็นใครในสายตาคุณ คุณมินะโตะขยายประเด็นนี้ออกมาใหญ่โตอย่างกับใช้ไฟฉายโดเรม่อนส่องเลย ชัด ตรง เข้าใจทันที
เรื่องที่ 4 'คนใจดี' ลูกสาวที่คุณแม่จะให้รางวัลทุกครั้งที่เธอใจดีมีน้ำใจกับคนอื่นจะโตมาเป็นคนแบบไหน? Omg... คุณมินะโตะคิดเรื่องนี้มาได้ไงก็ไม่รู้ อ่านแล้วจะเข้าใจเลยว่า being สำคัญกว่า doing นะคะพี่น้องคะ...
เรื่องที่ 5 'ลูกสาวเป็นพิษ' ดาราสาวที่โตมาอย่างถูกแม่กระทำ เปล่า... แม่ไม่ได้ด่าว่าทุบตี ไม่มีการกินเหล้า ใช้ยาหรือความรุนแรง มันไม่มีอะไรแบบนั้นสักนิด
เธอเป็นแม่ผู้มีระเบียบ แม่ที่เกรงสายตาคน แม่ผู้พูดจาไพเราะหมดจด แม่ที่ส่งเสริมให้เธอรักการอ่าน แม่ที่ให้เธอเลือกคบเพื่อน
แต่... เธอกล่าวว่า 'แม่หยุดทำเหมือนหนูเป็นทาสของแม่สักที'
และแม่บอกว่า 'แกก็เลิกทำตัวเป็นนางเอกแสนเคราะห์ร้ายที่ถูกกระทำสักทีเถอะ'
เรื่องที่ 6 'แม่พระ' เรื่องของริโฮะ เพื่อนสนิทสมัยมัธยมของตัวเอกเรื่องที่ 5 กับการตั้งคำถามว่าการเป็นแม่คนคืออะไร การเลี้ยงลูกมันคือต้องทำยังไงกันแน่ และพ่อแม่เป็นพิษนี่แค่ไหนถึงเรียกว่าเป็นพิษกันล่ะ?
รวมเรื่องสั้นเล่มนี้เกินความคาดหมายเราไปมาก พลังแรงสูงมากๆ สะท้อนสังคมเรื่องครอบครัวสุดๆ สายวรรณกรรมไม่ควรพลาด เล่มนี้ไม่ใช่งาน pop แต่วรรณกรรมจ๋าเลยค่ะ (แต่อ่านไม่ยากค่ะ)
ถ้าปกติอ่าน non-fiction เรื่องการเลี้ยงดูบุตร เล่ม 'ด้วยรักและความตาย' ควรต้องลองอ่านดูเพื่อเป็นอุทาหรณ์ว่าสิ่งที่ทำเพราะหวังดีกับลูก มันจะถูกแปลความหมายไปได้อย่างไรบ้าง อ่านแล้วจะรู้เลยว่า พ่อแม่โปรดดูแล EQ ของตัวเองและเด็กน้อย ��ีๆ ด้วยเถอด...
October 7, 2021
เล่มนี้เองก็ควรถูกจัดอยู่ใน Horror Week ด้วยเหมือนกันค่ะ คือถึงมันจะไม่หลอนแต่ก็สั่นประสาทได้ไม่เบาเลยเหมือนกัน เมื่อสิ่งที่เราทำ สิ่งที่เราคิด พอสื่อสารออกไปแล้วกลับเป็นคนละเรื่องอย่างกับหนังคนละม้วนกับผู้รับสารคนนั้นๆ ไป ด้วยรักและความตายจึงเล่นกับจิตใจของเราได้เป็นอย่างดีเลยค่ะ มายชอบมาก
ในเล่มประกอบด้วยเรื่องสั้น 6 เรื่อง (ทำให้อ่านได้วันละเรื่อง ดี ไม่ยาวไม่สั้นไป) ส่วนตัวชอบเรื่องหญิงบาปหนากับคนใจดีเป็นพิเศษ เพราะมันเล่นประเด็นเรื่อง "การเป็นคนดี" ได้แบบสะใจสุดๆ
หญิงบาปหนาตอนจบทำเอาเราหัวเราะเลยค่ะ ก็ การที่เราคิดว่าเราเป็นคนดี เพราะทำสิ่งดีๆ ไปเนี่ย จริงๆ แล้วมันอาจจะไม่ใช่อย่างนั้นก็ได้เนอะ? เราแค่ทำดีกับคนอื่นเพื่อให้เรารู้สึกว่าตัวเองเป็นคนดีเนี่ย อันนี้ก็เรียกว่าทำดีได้เหมือนกันใช่มั้ยคะ (ทำตาใสซื่อ)
ส่วนคนใจดีเป็นเหมือนการบอกว่า "การเป็นคนดี" มันมีจุดแตกหักนะ
สำหรับเรื่องแรก "สุดที่รัก" มายเฉยๆ แต่เชื่อสุดใจว่ามีพี่น้องแบบนี้จริง ครอบครัวแบบนี้มีจริง เลวร้ายกว่านี้ก็มี ดีกว่านี้ก็มี ไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรเกินกว่าเหตุเลย (ไม่ดีเลย นี่ขนาดอ่านเรื่องศีลธรรม หรือ ยุติธรรม มาเยอะ มายก็คิดว่าตัวเองคงไม่สามารถตัดสินอะไรเป็นกลางได้จริงๆ ตามอารมณ์สุดๆ ทั้งๆที่จริงแล้วมันก็อาจจะมีทางแก้มากกว่า1)
สำหรับสองเรื่องสุดท้ายคือการขมวดปมของหนังสือเล่มนี้ "ลูกสาวเป็นพิษ" และ "แม่พระ" เชื่อมโยงกันแต่ตัวละครคนละตัว เล่ากันคนละมุม และพูดถึงเรื่อง "พ่อแม่เป็นพิษ" สุดท้ายแล้วเป็นยังไงกันแน่นะ แบบไหนที่เรียกว่าพิษกัน
ด้วยรักและความตายจึงเป็นหนังสือที่พูดประเด็น "เพราะหวังดีหรอกนะถึงทำ" แบบกลับขาวเป็นดำได้สนุกและล้วงลึกถึงจิตใจได้ดีจริงๆ ค่ะ
ในเล่มประกอบด้วยเรื่องสั้น 6 เรื่อง (ทำให้อ่านได้วันละเรื่อง ดี ไม่ยาวไม่สั้นไป) ส่วนตัวชอบเรื่องหญิงบาปหนากับคนใจดีเป็นพิเศษ เพราะมันเล่นประเด็นเรื่อง "การเป็นคนดี" ได้แบบสะใจสุดๆ
หญิงบาปหนาตอนจบทำเอาเราหัวเราะเลยค่ะ ก็ การที่เราคิดว่าเราเป็นคนดี เพราะทำสิ่งดีๆ ไปเนี่ย จริงๆ แล้วมันอาจจะไม่ใช่อย่างนั้นก็ได้เนอะ? เราแค่ทำดีกับคนอื่นเพื่อให้เรารู้สึกว่าตัวเองเป็นคนดีเนี่ย อันนี้ก็เรียกว่าทำดีได้เหมือนกันใช่มั้ยคะ (ทำตาใสซื่อ)
ส่วนคนใจดีเป็นเหมือนการบอกว่า "การเป็นคนดี" มันมีจุดแตกหักนะ
สำหรับเรื่องแรก "สุดที่รัก" มายเฉยๆ แต่เชื่อสุดใจว่ามีพี่น้องแบบนี้จริง ครอบครัวแบบนี้มีจริง เลวร้ายกว่านี้ก็มี ดีกว่านี้ก็มี ไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรเกินกว่าเหตุเลย (ไม่ดีเลย นี่ขนาดอ่านเรื่องศีลธรรม หรือ ยุติธรรม มาเยอะ มายก็คิดว่าตัวเองคงไม่สามารถตัดสินอะไรเป็นกลางได้จริงๆ ตามอารมณ์สุดๆ ทั้งๆที่จริงแล้วมันก็อาจจะมีทางแก้มากกว่า1)
สำหรับสองเรื่องสุดท้ายคือการขมวดปมของหนังสือเล่มนี้ "ลูกสาวเป็นพิษ" และ "แม่พระ" เชื่อมโยงกันแต่ตัวละครคนละตัว เล่ากันคนละมุม และพูดถึงเรื่อง "พ่อแม่เป็นพิษ" สุดท้ายแล้วเป็นยังไงกันแน่นะ แบบไหนที่เรียกว่าพิษกัน
ด้วยรักและความตายจึงเป็นหนังสือที่พูดประเด็น "เพราะหวังดีหรอกนะถึงทำ" แบบกลับขาวเป็นดำได้สนุกและล้วงลึกถึงจิตใจได้ดีจริงๆ ค่ะ
Read
June 5, 2020#ด้วยรักและความตาย / มินะโตะ คะนะเอะ
ช่วงนี้กำลังอินกับเรื่องสั้น จึงตัดสินใจหยิบเล่มนี้ขึ้นมาอ่าน เพราะนี่เป็นหนังสือที่ประกอบไปด้วยเรื่องสั้นหกเรื่อง ในธีม "รักเกินรักมักทำลาย"
ผู้เขียนยังคงใช้เทคนิคการเล่าเรื่องที่ถนัด คือ เล่าผ่านมุมมองของ "ฉัน", เน้นตัวละครที่เป็นผู้หญิง และต้องเป็นผู้หญิงที่มีความกดดัน ถูกบีบอัดด้วยอะไรใดใดสักอย่าง จนต้องมาระเบิดตูมในตอนท้าย
โดยรวมแล้วจัดว่าอ่านได้เพลินดี เป็นเรื่องสั้นที่มี impact แบบที่ควรจะเป็น แม้ดีกรีความแรงจะไม่เท่ากัน บางเรื่องพอดักเดาทางได้ แต่บางเรื่องก็ทำให้อึ้ง ๆ ได้อยู่
ไม่ได้ว้าว..แต่คิดว่าเล่มนี้มีดีกว่าแค่ปกสวยนะคะ :)
ช่วงนี้กำลังอินกับเรื่องสั้น จึงตัดสินใจหยิบเล่มนี้ขึ้นมาอ่าน เพราะนี่เป็นหนังสือที่ประกอบไปด้วยเรื่องสั้นหกเรื่อง ในธีม "รักเกินรักมักทำลาย"
ผู้เขียนยังคงใช้เทคนิคการเล่าเรื่องที่ถนัด คือ เล่าผ่านมุมมองของ "ฉัน", เน้นตัวละครที่เป็นผู้หญิง และต้องเป็นผู้หญิงที่มีความกดดัน ถูกบีบอัดด้วยอะไรใดใดสักอย่าง จนต้องมาระเบิดตูมในตอนท้าย
โดยรวมแล้วจัดว่าอ่านได้เพลินดี เป็นเรื่องสั้นที่มี impact แบบที่ควรจะเป็น แม้ดีกรีความแรงจะไม่เท่ากัน บางเรื่องพอดักเดาทางได้ แต่บางเรื่องก็ทำให้อึ้ง ๆ ได้อยู่
ไม่ได้ว้าว..แต่คิดว่าเล่มนี้มีดีกว่าแค่ปกสวยนะคะ :)
October 9, 2019
Những mẩu truyện ngắn đủ dài để đặt câu hỏi và trả lời. Phong cách Iyamisu quả thực rất hợp với cô, hoặc cũng có thể là ngược lại.
Tất cả những câu chuyện này đều nói về những cô con gái và những bà mẹ và ranh giới mong manh giữa tình yêu và sự hủy hoại. Không thể lấy cái này để biện hộ cho cái kia, dù trong hoàn cảnh nào đi nữa. Nạn nhân có thể là cả hai trong mối quan hệ nhưng không thể vì người này là nạn nhân mà người kia phải là kẻ ác.
Những bà mẹ có thể gửi đến con gái mình tình yêu, lòng vị tha, sự tự hào, nhưng cùng có thể là áp đặt, ích kỷ và hạ nhục. Mọi thứ chỉ cách nhau một chút thôi, và đáng lẽ phải có lớp dạy làm bố mẹ nếu không muốn những con người chưa một lần có kinh nghiệm phải tự bươn trải. Họ có thể mang cả những vết sẹo và đáng sợ nhất là bối cảnh cuộc đời mình áp lên con trẻ. Và kết quả là những khối hình thù di động kỳ quái bị ép theo khuôn khổ và kỳ vọng xa lạ.
Ngược lại, tâm hồn của trẻ gái thường mẫn cảm hơn nhỉ? Lũ trẻ có cả ngàn cách để diễn tả thứ chúng nhận được. Những tâm hồn bơ vơ ấy cần được cầm tay chứ không phải kéo đi trong hỗn loạn. Khi không có ai để giãi bày, mọi thứ cứ lớn dần lên, và méo mó dần theo.
Chỉ đường và dẫn đường rất khác biệt. Một bên là để trẻ tự trải nghiệm, một bên là bắt trẻ trải nghiệm những gì mình mong muốn và chỉ những gì mình mong muốn. Nếu những người làm cha mẹ này quên mất niềm hạnh phúc khi họ thấy một bông hoa, chẳng phải con cái của họ sẽ không bao giờ được trải nghiệm hạnh phúc ấy sao?
Tất cả những câu chuyện này đều nói về những cô con gái và những bà mẹ và ranh giới mong manh giữa tình yêu và sự hủy hoại. Không thể lấy cái này để biện hộ cho cái kia, dù trong hoàn cảnh nào đi nữa. Nạn nhân có thể là cả hai trong mối quan hệ nhưng không thể vì người này là nạn nhân mà người kia phải là kẻ ác.
Những bà mẹ có thể gửi đến con gái mình tình yêu, lòng vị tha, sự tự hào, nhưng cùng có thể là áp đặt, ích kỷ và hạ nhục. Mọi thứ chỉ cách nhau một chút thôi, và đáng lẽ phải có lớp dạy làm bố mẹ nếu không muốn những con người chưa một lần có kinh nghiệm phải tự bươn trải. Họ có thể mang cả những vết sẹo và đáng sợ nhất là bối cảnh cuộc đời mình áp lên con trẻ. Và kết quả là những khối hình thù di động kỳ quái bị ép theo khuôn khổ và kỳ vọng xa lạ.
Ngược lại, tâm hồn của trẻ gái thường mẫn cảm hơn nhỉ? Lũ trẻ có cả ngàn cách để diễn tả thứ chúng nhận được. Những tâm hồn bơ vơ ấy cần được cầm tay chứ không phải kéo đi trong hỗn loạn. Khi không có ai để giãi bày, mọi thứ cứ lớn dần lên, và méo mó dần theo.
Chỉ đường và dẫn đường rất khác biệt. Một bên là để trẻ tự trải nghiệm, một bên là bắt trẻ trải nghiệm những gì mình mong muốn và chỉ những gì mình mong muốn. Nếu những người làm cha mẹ này quên mất niềm hạnh phúc khi họ thấy một bông hoa, chẳng phải con cái của họ sẽ không bao giờ được trải nghiệm hạnh phúc ấy sao?
March 19, 2022
Thua xa Thú tội.
June 30, 2020
รวมเรื่องสั้นที่เล่าในกลวิธีเล่นกับความเข้าใจผิดเสียเป็นส่วนใหญ่ บางตอนก็ทำให้ฉุกคิดในอีกฟากของความรักที่อาจมองไม่เห็น กลายเป็นการทำร้ายจิตใจหรือกัดกร่อนกันไปแบบหยั่งรากลึก ไม่เคยอ่านงานคุณ มินะโตะ คะนะเอะ มาก่อน(ปกติไม่อ่านแนวสืบสวนจัดๆ) ทำให้รู้สึกสนใจสไตล์การเขียนแนวนี้ขึ้นมา อ่านเรื่องแรกจบแล้วอึ้งไปนิดนึง น่าจะโหดสุดแล้ว เรื่องอื่นๆเบากว่าเยอะ
March 28, 2021
#ด้วยรักและความตาย #มินะโตะคะนะเอะ
คนสมัยนี้ชอบคิดเข้าข้างตัวเอง เวลามีอะไรเกิดขึ้นก็มักจะโยงโน่นนี่นั่น แล้วก็มักจะสรุปว่าฉันไม่ผิด หรือสิ่งที่ตัวเองเข้าใจคือสิ่งที่ถูกต้อง แต่ในความเป็นจริงแล้ว เหรียญยังมีสองด้าน มนุษย์ก็เช่นกัน... เราไม่ควรตัดสินคนอื่นด้วยมุมมองของเราเพียงด้านเดียว
มินะโตะยังคงเขียนสไตล์เดิมๆ โดยใช้สรรพนามบุรุษที่หนึ่งบอกเล่าถึงเหตุการณ์ต่างๆ คล้ายๆกับเรากำลังอ่านบทสัมภาษณ์ของตัวละครนั้นๆ และพอถึงอีกฉากก็มีตัวละครอีกตัวมาเล่าในมุมมองที่ต่างออกไป บางครั้งเรื่องราวก็ส่งเสริมกัน บางครั้งเรื่องราวก็หักล้างกัน
ข้อดีของสไตล์การเขียนนี้คือ คนอ่านอย่างเราก็ได้เรียนรู้ถึงจิตใจของตัวละครทุกๆตัว... ส่วนข้อเสียคือ บางครั้งมันเยิ่นเย้อไปนิดนึง
สิ่งที่ชอบที่สุดในเล่มคือ บางเรื่องอ่านจบเราแทบบอกไม่ได้ว่าเรื่องจริงเป็นอย่างไร เพราะสิ่งที่เราพึ่งอ่านจบไป มันเป็นเรื่องที่ตัวละครนั้นๆเล่าให้เราฟัง ถูกผิดอย่างไรก็แล้วแต่ว่าเราจะเชื่อในสิ่งที่เขาเล่าให้ฟังแค่ไหน (คล้ายๆกับเวลาเราเล่าเรื่องของตัวเองให้คนอื่นฟัง หลายๆครั้งที่เราก็พยายามพูดให้ตัวเองดูดีไว้ก่อน)
######สปอย(มั้ง)#######
.
.
.
หนังสือเล่มนี้ประกอบด้วยเรื่องสั้น 6 เรื่อง เรื่องที่เราชอบที่สุดคงเป็นเรื่อง คนใจดี... ที่ชอบเพราะมีประสบการณ์คล้ายๆอย่างนั้น อ่านไปก็พยักหน้าไป อืมๆๆๆ ใช่ๆๆๆๆ จริงๆๆๆๆ
ฉากจบที่ชอบที่สุดคงเป็นเรื่อง เพื่อนแท้... เราว่าเรื่องนี้จบ happy ending ในแบบของมินะโตะนะคะ.... ตัวเอกสองคนนี้คอยส่งเสริมกันและกันในแบบที่แข่งขันกัน อ่านจบแล้วนั่งคิดถึงชีวิตจริงเลยค่ะ ว่าคู่แข่งของเรานี่ จริงๆแล้วคือศัตรูหรือคือเพื่อนแท้ของเรากันแน่นะ
เรื่องที่ไม่ชอบที่สุดคงเป็นเรื่องแรก สุดที่รัก.... เราว่ามันง่ายเกิน และก็ไม่มีจุดสรุปด้วย ถ้าอ่านผ่านๆมันก็คือนิยายดาร์กๆธรรมดา.... แต่ถ้าอ่านแล้วว���เคราะห์ดีๆ บางทีแม่อาจจะปฎิบัติกับพี่ต่างกับน้องเพราะพี่อาจมีปัญหาทางจิตก็ได้ หรือบางทีน้องอาจจะรักพี่มากแต่พี่มีอคติก็ได้ หรือบางที น้องอาจจะแย่จริงๆตามที่พี่คิดก็ได้
เล่มนี้หน้าปกสวย เรื่องอ่านง่าย สั้น กระชับ มีอะไรให้คิดดี ชอบค่ะ 😊
⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️
คนสมัยนี้ชอบคิดเข้าข้างตัวเอง เวลามีอะไรเกิดขึ้นก็มักจะโยงโน่นนี่นั่น แล้วก็มักจะสรุปว่าฉันไม่ผิด หรือสิ่งที่ตัวเองเข้าใจคือสิ่งที่ถูกต้อง แต่ในความเป็นจริงแล้ว เหรียญยังมีสองด้าน มนุษย์ก็เช่นกัน... เราไม่ควรตัดสินคนอื่นด้วยมุมมองของเราเพียงด้านเดียว
มินะโตะยังคงเขียนสไตล์เดิมๆ โดยใช้สรรพนามบุรุษที่หนึ่งบอกเล่าถึงเหตุการณ์ต่างๆ คล้ายๆกับเรากำลังอ่านบทสัมภาษณ์ของตัวละครนั้นๆ และพอถึงอีกฉากก็มีตัวละครอีกตัวมาเล่าในมุมมองที่ต่างออกไป บางครั้งเรื่องราวก็ส่งเสริมกัน บางครั้งเรื่องราวก็หักล้างกัน
ข้อดีของสไตล์การเขียนนี้คือ คนอ่านอย่างเราก็ได้เรียนรู้ถึงจิตใจของตัวละครทุกๆตัว... ส่วนข้อเสียคือ บางครั้งมันเยิ่นเย้อไปนิดนึง
สิ่งที่ชอบที่สุดในเล่มคือ บางเรื่องอ่านจบเราแทบบอกไม่ได้ว่าเรื่องจริงเป็นอย่างไร เพราะสิ่งที่เราพึ่งอ่านจบไป มันเป็นเรื่องที่ตัวละครนั้นๆเล่าให้เราฟัง ถูกผิดอย่างไรก็แล้วแต่ว่าเราจะเชื่อในสิ่งที่เขาเล่าให้ฟังแค่ไหน (คล้ายๆกับเวลาเราเล่าเรื่องของตัวเองให้คนอื่นฟัง หลายๆครั้งที่เราก็พยายามพูดให้ตัวเองดูดีไว้ก่อน)
######สปอย(มั้ง)#######
.
.
.
หนังสือเล่มนี้ประกอบด้วยเรื่องสั้น 6 เรื่อง เรื่องที่เราชอบที่สุดคงเป็นเรื่อง คนใจดี... ที่ชอบเพราะมีประสบการณ์คล้ายๆอย่างนั้น อ่านไปก็พยักหน้าไป อืมๆๆๆ ใช่ๆๆๆๆ จริงๆๆๆๆ
ฉากจบที่ชอบที่สุดคงเป็นเรื่อง เพื่อนแท้... เราว่าเรื่องนี้จบ happy ending ในแบบของมินะโตะนะคะ.... ตัวเอกสองคนนี้คอยส่งเสริมกันและกันในแบบที่แข่งขันกัน อ่านจบแล้วนั่งคิดถึงชีวิตจริงเลยค่ะ ว่าคู่แข่งของเรานี่ จริงๆแล้วคือศัตรูหรือคือเพื่อนแท้ของเรากันแน่นะ
เรื่องที่ไม่ชอบที่สุดคงเป็นเรื่องแรก สุดที่รัก.... เราว่ามันง่ายเกิน และก็ไม่มีจุดสรุปด้วย ถ้าอ่านผ่านๆมันก็คือนิยายดาร์กๆธรรมดา.... แต่ถ้าอ่านแล้วว���เคราะห์ดีๆ บางทีแม่อาจจะปฎิบัติกับพี่ต่างกับน้องเพราะพี่อาจมีปัญหาทางจิตก็ได้ หรือบางทีน้องอาจจะรักพี่มากแต่พี่มีอคติก็ได้ หรือบางที น้องอาจจะแย่จริงๆตามที่พี่คิดก็ได้
เล่มนี้หน้าปกสวย เรื่องอ่านง่าย สั้น กระชับ มีอะไรให้คิดดี ชอบค่ะ 😊
⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️
June 19, 2021
เล่มนี้รวมเรื่องสั้น 6 ตอน ที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกันโดยตรง ยกเว้นสองเรื่องส���ดท้ายที่เล่าเรื่องเดียวกัน แต่เล่าผ่านสายตาของคนละคน
วิธีการเล่าเรื่องเป็นเอกลักษณ์ของมินาโตะ คานาเอะ ยังคงมีเต็มๆ ในเล่มนี้ เรารู้สึกว่าคนเขียนฉลาดในการสร้างเรื่อง เชื่อมโยง การเล่าบางส่วน สลับตัดกันไปมา การเล่าผ่านสายตาของคนหลายๆ คนที่มีต่อเรื่องเดียวกัน พออ่านจบตอนจะเห็นภาพรวมและคำเฉลยในที่สุด เหมือนการต่อจิ๊กซอว์ ซึ่งเรื่องที่เล่าเป็นเรื่องความสัมพันธ์ที่แสนธรรมดาสามัญในชีวิตของคนเรา ซึ่งจะเน้นไปที่แม่กับลูกสาวเสียส่วนมาก ยกเว้นเรื่องที่สองที่ไม่ใช่ แต่ทั้งเล่มจะให้ความรู้สึกเหมือนเป็นซีรีย์เดียวกัน
เราเชื่อว่าเรื่องราวจากทุกตอนดูไม่ไกลตัวพวกเราเลย อาจจะเป็นเรื่องของเรา หรือคนใกล้ตัวเราก็ได้ ความสัมพันธ์ที่บิดเบี้ยวผิดรูป ความรักที่ไม่ได้สมบูรณ์แบบ ความหวังดีแบบผิดๆ ความคิดเองเออเอง ไม่น่าเชื่อว่าการทำร้ายกันจนตายจะมาจากสาเหตุเล็กๆ ได้ แต่เราจะมองข้ามบาดแผลเล็กๆ ที่ค่อยๆ ลามจนกลายเป็นเนื้อร้ายไม่ได้นะ
ผู้แปลเขียนคำนำไว้ว่า "รักเกินรักมักทำลาย" แต่อ่านจบเรากลับไม่รู้สึกถึงคำว่ารักได้เลยจริงๆ มันเป็นความเห็นแก่ตัวมากกว่า
วิธีการเล่าเรื่องเป็นเอกลักษณ์ของมินาโตะ คานาเอะ ยังคงมีเต็มๆ ในเล่มนี้ เรารู้สึกว่าคนเขียนฉลาดในการสร้างเรื่อง เชื่อมโยง การเล่าบางส่วน สลับตัดกันไปมา การเล่าผ่านสายตาของคนหลายๆ คนที่มีต่อเรื่องเดียวกัน พออ่านจบตอนจะเห็นภาพรวมและคำเฉลยในที่สุด เหมือนการต่อจิ๊กซอว์ ซึ่งเรื่องที่เล่าเป็นเรื่องความสัมพันธ์ที่แสนธรรมดาสามัญในชีวิตของคนเรา ซึ่งจะเน้นไปที่แม่กับลูกสาวเสียส่วนมาก ยกเว้นเรื่องที่สองที่ไม่ใช่ แต่ทั้งเล่มจะให้ความรู้สึกเหมือนเป็นซีรีย์เดียวกัน
เราเชื่อว่าเรื่องราวจากทุกตอนดูไม่ไกลตัวพวกเราเลย อาจจะเป็นเรื่องของเรา หรือคนใกล้ตัวเราก็ได้ ความสัมพันธ์ที่บิดเบี้ยวผิดรูป ความรักที่ไม่ได้สมบูรณ์แบบ ความหวังดีแบบผิดๆ ความคิดเองเออเอง ไม่น่าเชื่อว่าการทำร้ายกันจนตายจะมาจากสาเหตุเล็กๆ ได้ แต่เราจะมองข้ามบาดแผลเล็กๆ ที่ค่อยๆ ลามจนกลายเป็นเนื้อร้ายไม่ได้นะ
ผู้แปลเขียนคำนำไว้ว่า "รักเกินรักมักทำลาย" แต่อ่านจบเรากลับไม่รู้สึกถึงคำว่ารักได้เลยจริงๆ มันเป็นความเห็นแก่ตัวมากกว่า
April 28, 2023
MỌI THỨ NGUY HIỂM ĐỀU BẮT ĐẦU TỪ CHỮ “TƯỞNG”
6 câu chuyện riêng biệt nhưng có điểm chung: đều có người chết. Ai chết không quan trọng, nhưng cái đáng lưu tâm ở đây mà 6 câu chuyện muốn đề cập tới đó là căn nguyên của hành vi gây án của kẻ thủ ác VÀ những lời bàn ra tán vào xung quanh kẻ đó.
Buồn cười một cái là mọi lời bàn ra tán vào ấy xuất hiện như những diễn viên chính khiến mình cứ tưởng đang đọc một đống drama và cả comment ở trên mạng xã hội bây giờ vậy. Cũng nhờ cách kể chuyện khá độc đáo của nhà văn Kanae Minato mà ta thấy được cả góc nhìn của người gây án và những người liên quan. Chính nhờ vậy ta sẽ biết được quá khứ của “kẻ phản diện” nó đóng vai trò quan trọng như thế nào trong quá trình hình thành nhân cách, cụ thể hơn luôn là những bà mẹ đã khiến kẻ phản diện đi trên con đường tà đạo như thế nào. Rồi tiếp đó, kẻ phản diện lại nói rằng “ai chả có lúc là kẻ phản diện trong cuộc đời của ai đó” như một lời chối bỏ, đổ lỗi cho hoàn cảnh mà trở nên như thế. Tiếp đó lại tới các ánh nhìn và lời bình phẩm của người thân, bạn bè về kẻ phản diện đó kêu là ủa ngày xưa nó hiền lắm, ngoan lắm, quan tâm lắm mà sao lại có thể gây ra những chuyện như vậy (giết người, tự tử, bóc mẽ ng thân trên sóng truyền hình) để cho ta thấy các luồng suy nghĩ khá cực đoan, áp đặt ẩn sau những nụ cười xởi lởi trong văn hoá Nhật là như thế nào. Đi lắp ráp lời của kẻ trong cuộc lẫn kẻ ngoài cuộc lại, nó rất là…trớt quớt, chả ăn nhập gì nhau. Thành ra, nhìn vậy nào có phải vậy; trong chăn mới biết chăn có rận và con rận nó làm gì! Bớt chọc ngoáy, thảo luận lại!
Thành ra, mọi câu “ủa tôi tưởng”, đó cái chữ “tưởng” đó khiến cho sự thật nó đã không còn là sự thật nữa.
————-
Trong 6 mẩu chuyện thì “Diệt rận” (#1) và “Đứa trẻ bị mắc kẹt” (#5) để lại nhiều cảm xúc cho mình nhất. Nó không quá mạnh mẽ đến độ mình phải u goao hay tăng động huyên thuyên về nó mãi nhưng nó đủ hay để khiến mình cảm nhận được sự dồn nén cảm xúc của nhân vật kể chuyện như một chiếc lò xo bị ép không chỉ trong vài ngày mà tính bằng năm. Khi lò xo nó bất chợt bung ra thì lúc đó một con quỷ nó được giải thoát và tấn bi kịch là điều không thể tránh khỏi. Bi kịch ở đây là sự đứt gãy trong giao tiếp, trong sợi dây liên kết giữa mẹ - con gái khiến cho hai cá thể này sẽ mãi mãi không còn nhìn nhau trìu mến yêu thương như nó vốn nên là thế. Mẹ làm thế vì mẹ nghĩ là tốt cho con nhưng con không nghĩ thế. Con chỉ âm thầm chịu đựng sự cay nghiệt của mẹ mà cứ thế làm con ngoan rồi lớn lên dưới sự áp đặt mềm mại bằng nụ cười rất Nhật Bản, bằng sự thao túng tâm lý mang danh nghĩa “mẹ yêu con mà”. Đến khi sự chịu đựng nó đã kịch kim thì con chỉ muốn làm theo trái tim mách bảo, dù điều đó nó đi ngược lại với đạo đức và chuẩn mực xã hội Nhật Bản đang giăng sẵn đợi ng ta lọt vào để mà ném đá tới chết.
6 câu chuyện riêng biệt nhưng có điểm chung: đều có người chết. Ai chết không quan trọng, nhưng cái đáng lưu tâm ở đây mà 6 câu chuyện muốn đề cập tới đó là căn nguyên của hành vi gây án của kẻ thủ ác VÀ những lời bàn ra tán vào xung quanh kẻ đó.
Buồn cười một cái là mọi lời bàn ra tán vào ấy xuất hiện như những diễn viên chính khiến mình cứ tưởng đang đọc một đống drama và cả comment ở trên mạng xã hội bây giờ vậy. Cũng nhờ cách kể chuyện khá độc đáo của nhà văn Kanae Minato mà ta thấy được cả góc nhìn của người gây án và những người liên quan. Chính nhờ vậy ta sẽ biết được quá khứ của “kẻ phản diện” nó đóng vai trò quan trọng như thế nào trong quá trình hình thành nhân cách, cụ thể hơn luôn là những bà mẹ đã khiến kẻ phản diện đi trên con đường tà đạo như thế nào. Rồi tiếp đó, kẻ phản diện lại nói rằng “ai chả có lúc là kẻ phản diện trong cuộc đời của ai đó” như một lời chối bỏ, đổ lỗi cho hoàn cảnh mà trở nên như thế. Tiếp đó lại tới các ánh nhìn và lời bình phẩm của người thân, bạn bè về kẻ phản diện đó kêu là ủa ngày xưa nó hiền lắm, ngoan lắm, quan tâm lắm mà sao lại có thể gây ra những chuyện như vậy (giết người, tự tử, bóc mẽ ng thân trên sóng truyền hình) để cho ta thấy các luồng suy nghĩ khá cực đoan, áp đặt ẩn sau những nụ cười xởi lởi trong văn hoá Nhật là như thế nào. Đi lắp ráp lời của kẻ trong cuộc lẫn kẻ ngoài cuộc lại, nó rất là…trớt quớt, chả ăn nhập gì nhau. Thành ra, nhìn vậy nào có phải vậy; trong chăn mới biết chăn có rận và con rận nó làm gì! Bớt chọc ngoáy, thảo luận lại!
Thành ra, mọi câu “ủa tôi tưởng”, đó cái chữ “tưởng” đó khiến cho sự thật nó đã không còn là sự thật nữa.
————-
Trong 6 mẩu chuyện thì “Diệt rận” (#1) và “Đứa trẻ bị mắc kẹt” (#5) để lại nhiều cảm xúc cho mình nhất. Nó không quá mạnh mẽ đến độ mình phải u goao hay tăng động huyên thuyên về nó mãi nhưng nó đủ hay để khiến mình cảm nhận được sự dồn nén cảm xúc của nhân vật kể chuyện như một chiếc lò xo bị ép không chỉ trong vài ngày mà tính bằng năm. Khi lò xo nó bất chợt bung ra thì lúc đó một con quỷ nó được giải thoát và tấn bi kịch là điều không thể tránh khỏi. Bi kịch ở đây là sự đứt gãy trong giao tiếp, trong sợi dây liên kết giữa mẹ - con gái khiến cho hai cá thể này sẽ mãi mãi không còn nhìn nhau trìu mến yêu thương như nó vốn nên là thế. Mẹ làm thế vì mẹ nghĩ là tốt cho con nhưng con không nghĩ thế. Con chỉ âm thầm chịu đựng sự cay nghiệt của mẹ mà cứ thế làm con ngoan rồi lớn lên dưới sự áp đặt mềm mại bằng nụ cười rất Nhật Bản, bằng sự thao túng tâm lý mang danh nghĩa “mẹ yêu con mà”. Đến khi sự chịu đựng nó đã kịch kim thì con chỉ muốn làm theo trái tim mách bảo, dù điều đó nó đi ngược lại với đạo đức và chuẩn mực xã hội Nhật Bản đang giăng sẵn đợi ng ta lọt vào để mà ném đá tới chết.
February 9, 2020
Review: Đứa trẻ bị mắc kẹt
Lần này mình đã chọn một tiểu thuyết tâm lý tội phạm để đọc, và đây là tuyển tập những mẩu chuyện ngắn nói về những rối loạn tâm lý từ hệ luỵ của việc nuôi dạy con một cách cực đoan của bậc cha mẹ. Kết quả là họ trở thành những kẻ phạm tội, hay những con người thiếu hụt hay khiếm khuyết về mặt cảm xúc, họ không được trở thành chính họ, mà là trở thành phiên bản hoàn hảo của bố mẹ họ (cả về mặt tốt lẫn mặt xấu).
Quyển sách gồm 6 câu chuyện trong bối cảnh xã hội Nhật Bản hiện đại. Những người mẹ trong câu chuyện không phân định được đâu là yêu thương, đâu là kỳ vọng, và cứ nghĩ những lựa chọn cho mình sẽ là tốt nhất cho con, nhưng thực tế không phải là như vậy. Có những đứa trẻ lớn lên rất thành đạt bên ngoài, người người trầm trồ, nhưng bên trong chúng đã bị mắc kẹt, chúng không phải là chúng, và chúng chưa hề lớn lên. Hậu quả là, chúng trở thành những mầm mống của những hành vi cực đoan trong xã hội.
Qua câu chuyện mình cũng phần nào nhìn thấy được mặt tối của xã hội Nhật Bản, khi công việc luôn đặt lên hàng đầu và áp lực về tiền bạc trở thành gánh nặng, những giá trị cảm xúc, tình yêu thương đang mai một dần. Có những con người, một cách bất lực, đang vùng vẫy thoát ra khỏi cái guồng của xã hội ấy. Nói đi nói lại thì thực sự cha mẹ cũng là nạn nhân của những thế hệ trước, cùng với những tác động từ ngoài xã hội đã khiến cho họ trở nên như vậy. Từ đó mới biết rằng họ phải tìm mọi cách để thế hệ sau không phải gặp những điều mà thế hệ trước đã trải qua. Nhưng họ có hiểu rằng mỗi thời kỳ, mỗi giai đoạn sẽ có những rắc rối, khó khăn nhất định, và hi vọng cha mẹ sẽ có cách thích ứng để hiểu con mình hơn.
Dù sao đi chăng nữa, (hầu như) cha mẹ sẽ yêu thương con cái vô điều kiện, và (hầu như) con cái cũng sẽ yêu thương cha mẹ như vậy.
Sinh ra để chịu đựng, vì sao phải như vậy? Vì sao sự sống phải đi kèm với khổ đau mà lại không đi với hạnh phúc, rồi mặc nhiên ta phải chấp nhận rồi nói:"Cuộc sống mà!" "Mày phải chịu khổ" Ủa vì sao? Vì sao sống không được hạnh phúc mãi? Vì sao phải bắt mình phải khổ cực? Chẳng ai giải thích được điều này, và sự chịu đựng này cứ rơi vào một vòng luẩn quẩn.
Lần này mình đã chọn một tiểu thuyết tâm lý tội phạm để đọc, và đây là tuyển tập những mẩu chuyện ngắn nói về những rối loạn tâm lý từ hệ luỵ của việc nuôi dạy con một cách cực đoan của bậc cha mẹ. Kết quả là họ trở thành những kẻ phạm tội, hay những con người thiếu hụt hay khiếm khuyết về mặt cảm xúc, họ không được trở thành chính họ, mà là trở thành phiên bản hoàn hảo của bố mẹ họ (cả về mặt tốt lẫn mặt xấu).
Quyển sách gồm 6 câu chuyện trong bối cảnh xã hội Nhật Bản hiện đại. Những người mẹ trong câu chuyện không phân định được đâu là yêu thương, đâu là kỳ vọng, và cứ nghĩ những lựa chọn cho mình sẽ là tốt nhất cho con, nhưng thực tế không phải là như vậy. Có những đứa trẻ lớn lên rất thành đạt bên ngoài, người người trầm trồ, nhưng bên trong chúng đã bị mắc kẹt, chúng không phải là chúng, và chúng chưa hề lớn lên. Hậu quả là, chúng trở thành những mầm mống của những hành vi cực đoan trong xã hội.
Qua câu chuyện mình cũng phần nào nhìn thấy được mặt tối của xã hội Nhật Bản, khi công việc luôn đặt lên hàng đầu và áp lực về tiền bạc trở thành gánh nặng, những giá trị cảm xúc, tình yêu thương đang mai một dần. Có những con người, một cách bất lực, đang vùng vẫy thoát ra khỏi cái guồng của xã hội ấy. Nói đi nói lại thì thực sự cha mẹ cũng là nạn nhân của những thế hệ trước, cùng với những tác động từ ngoài xã hội đã khiến cho họ trở nên như vậy. Từ đó mới biết rằng họ phải tìm mọi cách để thế hệ sau không phải gặp những điều mà thế hệ trước đã trải qua. Nhưng họ có hiểu rằng mỗi thời kỳ, mỗi giai đoạn sẽ có những rắc rối, khó khăn nhất định, và hi vọng cha mẹ sẽ có cách thích ứng để hiểu con mình hơn.
Dù sao đi chăng nữa, (hầu như) cha mẹ sẽ yêu thương con cái vô điều kiện, và (hầu như) con cái cũng sẽ yêu thương cha mẹ như vậy.
Sinh ra để chịu đựng, vì sao phải như vậy? Vì sao sự sống phải đi kèm với khổ đau mà lại không đi với hạnh phúc, rồi mặc nhiên ta phải chấp nhận rồi nói:"Cuộc sống mà!" "Mày phải chịu khổ" Ủa vì sao? Vì sao sống không được hạnh phúc mãi? Vì sao phải bắt mình phải khổ cực? Chẳng ai giải thích được điều này, và sự chịu đựng này cứ rơi vào một vòng luẩn quẩn.
April 15, 2020
Đây là một tuyển tập 5 truyện ngắn của Kanae Minato, được xuất bản trong những năm 2012 - 2014. Vì là truyện ngắn nên tình tiết rất nhanh, đọc rất thích. Tuy nhiên một số tuyến nhân vật quan trọng nhưng không được khắc hoạ rõ ràng nên những plot twist cuối truyện khiến mình cảm thấy khá hụt hẫng.
Bối cảnh của những câu chuyện này rất bình thường, ai trong chúng ta cũng có thể thấy bản thân mình trong đó. Những mối quan hệ chị và em gái, mẹ và con, bạn bè và đồng nghiệp trở nên phức tạp khi hành động tốt không hẳn đi từ một mục đích tốt, và hành động xấu không hẳn đi từ một mục đích xấu.
Bối cảnh của những câu chuyện này rất bình thường, ai trong chúng ta cũng có thể thấy bản thân mình trong đó. Những mối quan hệ chị và em gái, mẹ và con, bạn bè và đồng nghiệp trở nên phức tạp khi hành động tốt không hẳn đi từ một mục đích tốt, và hành động xấu không hẳn đi từ một mục đích xấu.
July 16, 2020
จำได้ว่าอ่านไปประมาณ 5 หน้าก็รู้สึกตกหลุมรักเลย คือเล่มนี้ไม่ได้เป็นเรื่องฆาตกรรมแบบลุ้นระทึกเหมือนที่เราหาได้ในเล่มอื่น ไม่มีไล่ฆ่า ไม่มีเลือดสาด แต่เป็นการเอาปมปัญหาต่างๆที่ฝังใจ มาเป็นเหตุผลในการตัดสินใจทำอะไรร้ายแรงลงไป ซึ่งมันแปลกตรงที่ ถึงเราจะไม่ได้อ่านฉากฆ่าเลือดสาด แต่มันดันสนุกมากๆเฉยเลย มันสนุกตรงที่เค้าหยิบปมเล็กๆตรงนี้แหละ มาขยายให้เห็นถึงความรุนแรงที่ฝังลึกภายในจิตใจ ทำให้เกิดเรื่องต่างๆขึ้นมา ซึ่งเรา enjoy กับการอ่านเล่มนี้มากๆ ถึงขนาดที่ว่าไปตามเก็บเล่มอื่นๆของนักเขียนท่านนี้เลยค่ะ❤️
September 22, 2025
รีวิวอันเก่าหาย ฮือ ขอเขียนใหม่อีกรอบ ชอบเล่มนี้มาก ๆ แม้จะอ่านครั้งที่สองแล้ว แต่ไม่เบื่อเลยซักนิด มินาโตะมีวิธีเล่าเฉพาะตัวที่ดึงคนอ่านให้อยู่กับเนื้อเรื่องและติดตามต่อไปจนจบ พออ่านหลาย ๆ รอบก็จะเห็นและพอเดาทางได้บ้าง เล่มนี้แอบมีความเฟม (ชอบมาก) ชอบที่เลือกประเด็นเกี่ยวกับผู้หญิงในสังคมญี่ปุ่นมาเล่าเป็นเรื่องราวต่าง ๆ ได้น่าติดตาม บางเรื่องก็ creepy บางเรื่องอ่านแล้ว relate จนน่าหงุดหงิด (ชม)
April 19, 2020
Disturbing.
I think it is true that "perception is not reality", and what we see might not tell us the whole story.
"อื่น ๆ อีกมากมาย มากมาย ที่ไม่รู้
อาจจะจริงเราเห็นอยู่ เผื่อใจไว้ ที่ยังไม่เห็น"
(เพลงอื่น ๆ อีกมากมาย, วงเฉลียง, ประภาส ชลศรานนท์)
I think it is true that "perception is not reality", and what we see might not tell us the whole story.
"อื่น ๆ อีกมากมาย มากมาย ที่ไม่รู้
อาจจะจริงเราเห็นอยู่ เผื่อใจไว้ ที่ยังไม่เห็น"
(เพลงอื่น ๆ อีกมากมาย, วงเฉลียง, ประภาส ชลศรานนท์)
December 3, 2020
นี่เป็นเล่มที่สามที่โออ่านงานของผู้เขียน (หนึ่งคือคำสารภาพ สองคือ Broadcast โปรดฟังให้จบ) โอชอบวิธีการเล่า โอว่าวิธีการเล่าน่าสนใจ และสารถึงผู้อ่านก็ดีมาก ไม่รู้ว่าโอยังถือว่าอ่านงานของผู้เขียนน้อยไปมั้ย แต่ทุกเรื่องนี้ที่อ่าน โอประทับใจหมดเลย
เล่มนี้เป็นการรวมเรื่องสั้นจำนวนหกเรื่อง ทุกเรื่องจะมี ‘ความรัก’ และ ‘ความตาย’ เป็นส่วนประกอบสำคัญ
ประทับใจอีกแล้วค่ะ สำหรับเรื่องสั้นแล้ว ในระยะเวลาและความยาวที่จำกัด จะทำอย่างไรให้ผู้อ่านโดนสะกดได้ ทุกเรื่องตีโจทย์นี้แตกหมด
เรื่องที่หนึ่ง สุดที่รัก
เป็นเรื่องของพี่สาวกับน้องสาวที่อายุห่างกันหกปี คนพี่เปรียบเทียบตัวเองกับน้อง เพราะรู้สึกว่าตัวเองทำอะไรก็มักโดนแม่ดุแม่ห้าม แต่พอเป็นเรื่องน้อง นอกจากจะไม่ห้ามแล้วยังสนับสนุน เวลาล่วงเลยมาจนคนพี่เข้าสู่วัยกลางคน คนน้องถูกฆ่า ตำรวจก็เลยมาสอบปากคำ ให้คนพี่เล่าเรื่องเกี่ยวกับน้องให้ฟัง ในเรื่องนี้จะเป็นบทสนทนาฝ่ายเดียว คือเป็นบทจากคนพี่ที่เล่าเรื่อง เป็นการตอบคำถาม โดยไม่มีบทของผู้ถามร่วม ถ้าใครเคยอ่านสารภาพ วิธีเล่าเรื่องจะคล้ายคลึงกับบทของครูในเรื่องคำสารภาพค่ะ ตัวเอกจะเป็นผู้เล่าเหตุการณ์และตอบคำถาม โดยคนอ่านจะรู้คำถามจากการที่ผู้เล่าทวนคำถาม เรื่องนี้โอชอบมาก โอชอบการดึงให้ผู้อ่านค่อย ๆ ไหลเข้าไปในเรื่อง จังหวะก็ดี
เรื่องที่สอง เพื่อนแท้
เป็นเรื่องของหญิงสาวที่ใฝ่ฝันอยากเป็นนักเขียนบทละคร เธอทุ่มเทให้กับการเขียนบทอย่างมาก แต่สุดท้าย รางวัลชนะเลิศการประกวดบทละครกลับตกเป็นของนักเขียนหญิงหน้าใหม่ผู้ไม่เคยมีประสบการณ์ในการเขียนมาก่อน อีกทั้งเธอมารู้ในตอนรับรางวัลว่า อันที่จริงถ้านับตามเสียงข้างมาก รางวัลชนะเลิศควรตกเป็นของเธอ ที่อีกฝ่ายได้รับชัยชนะนี้เพราะแค่ผู้ตัดสินหลักผู้อาวุโสรู้สึกมีประสบการณ์ร่วมจากเรื่องของฝ่ายนั้นมากกว่า แถมตอนท้าย ฝ่ายนั้นยังสารภาพว่า เรื่องนี้เขียนจากประสบการณ์จริง หญิงสาวเลยยิ่งรู้สึกแย่ เธอรู้สึกว่าเรื่องที่เขียนจากเรื่องของตนนั้นใครก็เขียนได้ ต่างจากเรื่องที่ต้องสร้างขึ้นมาจากสิ่งที่ไม่เคยมีอยู่ อย่างไรก็ตาม คำตัดสินออกมาแล้ว เธอก็ได้แต่ยอมรับ วันรับรางวัล พวกเธอแลกเปลี่ยนอีเมลกันเพื่อพูดคุยแลกเปลี่ยนแนวคิดในการเขียนและให้กำลังใจซึ่งกันและกัน จนเรื่องที่ชนะรางวัลได้รับการนำมาสร้างละครตามเงื่อนไข เธอก็รู้สึกว่าละครเรื่องนี้แย่มาก ผู้จัดไม่ใส่ใจอย่างเห็นได้ชัด นักแสดงหลักไม่มีชื่อเสียง บทก็เละเทะ ยิ่งหาอ่านความเห็นในอินเตอร์เน็ตที่มีคนบ่นยิ่งรู้สึกว่าอีกฝ่ายน่าสงสารด้วยซ้ำ รู้สึกเหมือนตนได้รับการเยียวยา เธอตั้งอกตั้งใจพัฒนาฝีมือการเขียนและพยายามหาช่องทางเพื่อให้ตนก้าวขึ้นเป็นผู้เขียนบทให้ได้ ระหว่างนั้นก็ยังเขียนอีเมลพูดคุยกับฝ่ายนั้น แต่อีเมลที่เธอเขียนให้กำลังใจคล้ายแฝงเจตนาร้าย เสียดสีแดกดันอีกฝ่าย เมื่อฝ่ายนั้นเหมือนจะก้าวหน้าขึ้น เธอก็จะหาเหตุ มองหาจุดอ่อนของอีกฝ่าย คล้ายว่าเป็นการปลอบประโลมจิตใจตนเอง แต่โชคชะตาก็มักเล่นตลกกับชีวิตคนเสมอ หนทางของอีกฝ่ายเปิดกว้างขึ้นเรื่อย ๆ ในขณะที่ของเธอแคบลง แคบลง จนประตูนั้นปิดลงในที่สุด เธอจึงตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง
เรื่องนี้มีการหลอกล่อคนอ่านพอสมควร หลอกให้สับสนว่าอะไรเท็จอะไรจริง อะไรคือเจตนาที่แท้จริง ทั้งในตัวบทและในตัวละคร จนถึงบทสรุปเรื่อง ชอบมาก
เรื่องที่สาม หญิงบาปหนา
หญิงสาวคนหนึ่งสารภาพกับตำรวจว่าที่ชายหนุ่มไล่ฟันคนที่ไม่เกี่ยวข้องจนตายนั้น เกิดจากความผิดของเธอเอง จากนั้นเธอก็เล่าย้อนความไปในสมัยเด็กที่เธอรู้จักกับชายคนนั้น ตอนนั้นเธอเป็นเด็กที่อาศัยอยู่กับแม่สองคน ฝ่ายนั้นยิ่งเด็กกว่า และอาศัยอยู่กับแม่สองคนเหมือนกัน พวกเธอเป็นเด็กที่เติบโตมากับแม่เลี้ยงเดี่ยว และเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวที่ต้องดิ้นรนในสภาพการณ์ที่ฝืดเคือง ด้วยรู้สึกว่าชีวิตของตนคล้ายคลึงกับอีกฝ่าย จึงพยายามช่วยเด็กคนนั้นเท่าที่จะช่วยได้ เห็นว่าเด็กคนนั้นเป็นความรับผิดชอบของเธอ เรื่องนี้ออกแนวตลกร้าย เอ๊ะ หรือไม่ตลก แต่อ่านแล้วจะเข้าใจแนวคิดของผู้เขียน ผู้เขียนสร้างโทนสดใส มองโลกในแง่ดีของเด็กน้อย แล้วค่อย ๆ ทาสีให้ทึมขึ้น ทึบขึ้นเรื่อย ๆ เสร็จแล้วก็ แควก! ฉีกกระดาษทิ้ง
เรื่องที่สี่ คนใจดี
เป็นเรื่องของหญิงสาวที่ถูกแม่ปลูกฝังมาตั้งแต่เล็กให้เป็นคนใจดีตกเป็นผู้ต้องหาว่าฆ่าชายหนุ่มที่คนรอบตัวบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าเขาเป็นคนใจดี
เริ่มจากคำให้การในมุมมองของผู้เกี่ยวข้องของฝ่ายชาย ต่อด้วยเรื่องเล่าในมุมมองของฝ่ายหญิง ตัดสลับกันไปอย่างนี้ทั้งเรื่อง ผู้อ่านจะได้รู้เรื่องของหญิงสาวตั้งแต่เด็ก สิ่งที่แม่ของเธอย้ำเสมอไม่ใช่ให้เป็นคนเก่ง แต่คือการต้องเป็นคนใจดี เมื่อไรก็ตามที่เธอทำเรื่องอะไรก็ตามที่แสดงว่าเธอเป็นคนเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ แม่ของเธอก็จะแสดงอาการปลาบปลื้ม ชื่นชม พร้อมตกรางวัล จึงคล้ายว่าการแสดงความมีน้ำใจต่อเพื่อนและคนรอบตัวเป็นสิ่งที่เธอทำตามธรรมชาติ เป็นสัญชาตญาณ แม้หลายเรื่องจะเป็นเรื่องที่ต้องฝืนใจ แต่เธอก็เลือกที่จะเก็บไว้หรือมองข้ามไปจนตัวของเธอไม่ใช่ตัวของเธออีกต่อไป เพื่อทำตามความคาดหวังของแม่และคนรอบตัว อ่านจบแล้วสะท้อนใจนะ เรื่องนี้ก็ชอบมาก มีหลายเรื่องที่ผู้เขียนสอดแทรก ทั้งทัศนคติของคนต่อสังคม หรือมุมมองความเห็นเพียงฝ่ายเดียว มีคอนทราสต์ตลอดทั้งเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นวิธีเล่าในการจับคู่มุมมองที่แตกต่างเทียบเคียงกัน ทัศนคติที่มองผิวเผินแล้วเป็นเรื่องดีแต่ที่จริงแล้วเป็นการทำร้าย ความมีน้ำใจที่กลับกลายเป็นความเห็นแก่ตัว คนดีกลายเป็นคนร้าย คนตายกลายเป็นคนที่มีปากเสียง สุดท้ายแล้วใครถูกหรือผิดก็ยากจะแยกแล้ว
เรื่องที่ห้า ลูกสาวเป็นพิษ
เรื่องของนักแสดงหญิงที่ไม่ยอมกลับบ้านเกิดเพราะไม่ต้องการไปเจอแม่จอมบงการ ทั้งชีวิตของเธอถูกแม่ครอบงำมาตลอด สุดท้าย เธอจึงตัดสินใจที่จะบอกเล่าเรื่องราวของเธอผ่านรายการ ‘พ่อแม่เป็นพิษ’ ทั้งเรื่องจะเป็นมุมมองและประสบการณ์ของตัวเอกหญิงที่เล่าความขื่นขมในการมีแม่ที่ต้องการเข้ามามีส่วนในทุกการตัดสินใจของเธอ ตัวเอกหญิงมีเพื่อนผู้หญิงที่สนิทคนหนึ่ง เพื่อนคนนี้เป็นคนส่งจดหมายมาชวนเธอไปงานเลี้ยงรุ่น ถึงเธอจะปฏิเสธคำชวนไป แต่เธอก็รู้สึกว่าเพื่อนคนนี้เป็นคนที่เข้าใจเธอที่สุด เรื่องจะเล่าตั้งแต่ตอนตัวเอกยังเด็ก ผ่านเรื่องราวอะไรมา มีมุมมองต่อเรื่องราวอย่างไร รู้สึกอย่างไร จนไปถึงบทสรุปที่บีบคั้น ตอนอ่านเรื่องนี้ไม่ได้รู้สึกถึงแบบมาก ๆ เพราะอันที่จริงแล้ว เรื่องนี้เป็นแค่ปฐมบทค่ะ บทต่อเนื่องของเรื่องราวยังมีอยู่ อยู่ที่เรื่องต่อไป เรื่องที่หก
เรื่องที่��ก แม่พระ
ถ้าเรื่องก่อนหน้าเป็นมุมมองของฝ่ายลูก เรื่องนี้ก็เป็นมุมมองของฝ่ายแม่ แต่บอกเล่าจากปากคำของเพื่อนตัวเอกเรื่องที่แล้ว ในสายตาคนนอก แม่ของหญิงสาวคนนั้นเป็นอย่างไร ในมุมมองบทบาทที่คนเป็นลูกอาจมองเห็นแค่มุมมองด้านตรง แต่ในสาวตาคนนอกที่มองจากภาพกว้าง ๆ นั้นเห็นอย่างไร คิดอย่างไร ในฐานะที่เป็นแม่คน รู้สึกอย่างไร คิดอย่างไร เหมือนให้โอกาสต่างฝ่ายต่างพูดและโต้แย้งกันเอง
สองเรื่องสุดท้ายเป็นเรื่องที่โอชอบน้อยที่สุดในเล่ม โอไม่แน่ใจเป้าประสงค์ของผู้เขียน เหมือนต้องการถ่ายทอดมุมมองมากกว่า แต่อย่างไรก็ดี เรื่องนี้ทิ้งสิ่งตกค้างไว้ในใจเช่นเดียวกับเรื่องอื่น ๆ ในเล่ม
ทุกเรื่องคนอ่านสามารถเข้าถึงได้ง่ายเพราะเป็นการหยิบเรื่องที่เกิดขึ้นจริงในสังคมมาเล่า หยิบเอาปัญหามาพูดคุย แสดงทัศนคติมุมมองต่อเรื่องราวต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของพี่น้องที่ได้รับความรักและการเลี้ยงดูที่แตกต่างกัน ความรู้สึกที่ว่าโชคชะตาช่างแสนรังแกชีวิตคน บทบาทของแม่เลี้ยงเดี่ยวและชีวิตปัญหาที่ลูก ๆ เผชิญ หรือการเอาความคิดของตนไปเป็นกรอบครอบงำหรือตัดสินคนอื่น ในเล่มนี้เป็นเรื่องราวของผู้หญิงเป็นหลัก โดยเฉพาะเรื่องราวของแม่กับลูก งานของมินาโตะ คะนะเอะเป็นการตีแผ่ ถ่ายทอดมุมมองที่หลากหลายในแต่ละบทบาทของคน เธอจะไม่ชี้ชัดว่าใครเป็นฝ่ายถูกหรือฝ่ายผิด เพราะเหมือนทุกคนมีส่วนที่ทั้งผิดและถูกอยู่ในตัว สามารถตีความจากเนื้อเรื่องได้หลายอย่าง แม้แต่ชื่อเรื่องของแต่ละเรื่องยังมีความประชดเสียดสี สุดแล้วแต่ผู้อ่านจะคิด
สามเรื่องที่โอชอบที่สุด คือ เพื่อนแท้ สุดที่รัก และคนใจดี
4.5 ดาว สนุกค่ะ อ่านจบเร็วมาก
เล่มนี้เป็นการรวมเรื่องสั้นจำนวนหกเรื่อง ทุกเรื่องจะมี ‘ความรัก’ และ ‘ความตาย’ เป็นส่วนประกอบสำคัญ
ประทับใจอีกแล้วค่ะ สำหรับเรื่องสั้นแล้ว ในระยะเวลาและความยาวที่จำกัด จะทำอย่างไรให้ผู้อ่านโดนสะกดได้ ทุกเรื่องตีโจทย์นี้แตกหมด
เรื่องที่หนึ่ง สุดที่รัก
เป็นเรื่องของพี่สาวกับน้องสาวที่อายุห่างกันหกปี คนพี่เปรียบเทียบตัวเองกับน้อง เพราะรู้สึกว่าตัวเองทำอะไรก็มักโดนแม่ดุแม่ห้าม แต่พอเป็นเรื่องน้อง นอกจากจะไม่ห้ามแล้วยังสนับสนุน เวลาล่วงเลยมาจนคนพี่เข้าสู่วัยกลางคน คนน้องถูกฆ่า ตำรวจก็เลยมาสอบปากคำ ให้คนพี่เล่าเรื่องเกี่ยวกับน้องให้ฟัง ในเรื่องนี้จะเป็นบทสนทนาฝ่ายเดียว คือเป็นบทจากคนพี่ที่เล่าเรื่อง เป็นการตอบคำถาม โดยไม่มีบทของผู้ถามร่วม ถ้าใครเคยอ่านสารภาพ วิธีเล่าเรื่องจะคล้ายคลึงกับบทของครูในเรื่องคำสารภาพค่ะ ตัวเอกจะเป็นผู้เล่าเหตุการณ์และตอบคำถาม โดยคนอ่านจะรู้คำถามจากการที่ผู้เล่าทวนคำถาม เรื่องนี้โอชอบมาก โอชอบการดึงให้ผู้อ่านค่อย ๆ ไหลเข้าไปในเรื่อง จังหวะก็ดี
เรื่องที่สอง เพื่อนแท้
เป็นเรื่องของหญิงสาวที่ใฝ่ฝันอยากเป็นนักเขียนบทละคร เธอทุ่มเทให้กับการเขียนบทอย่างมาก แต่สุดท้าย รางวัลชนะเลิศการประกวดบทละครกลับตกเป็นของนักเขียนหญิงหน้าใหม่ผู้ไม่เคยมีประสบการณ์ในการเขียนมาก่อน อีกทั้งเธอมารู้ในตอนรับรางวัลว่า อันที่จริงถ้านับตามเสียงข้างมาก รางวัลชนะเลิศควรตกเป็นของเธอ ที่อีกฝ่ายได้รับชัยชนะนี้เพราะแค่ผู้ตัดสินหลักผู้อาวุโสรู้สึกมีประสบการณ์ร่วมจากเรื่องของฝ่ายนั้นมากกว่า แถมตอนท้าย ฝ่ายนั้นยังสารภาพว่า เรื่องนี้เขียนจากประสบการณ์จริง หญิงสาวเลยยิ่งรู้สึกแย่ เธอรู้สึกว่าเรื่องที่เขียนจากเรื่องของตนนั้นใครก็เขียนได้ ต่างจากเรื่องที่ต้องสร้างขึ้นมาจากสิ่งที่ไม่เคยมีอยู่ อย่างไรก็ตาม คำตัดสินออกมาแล้ว เธอก็ได้แต่ยอมรับ วันรับรางวัล พวกเธอแลกเปลี่ยนอีเมลกันเพื่อพูดคุยแลกเปลี่ยนแนวคิดในการเขียนและให้กำลังใจซึ่งกันและกัน จนเรื่องที่ชนะรางวัลได้รับการนำมาสร้างละครตามเงื่อนไข เธอก็รู้สึกว่าละครเรื่องนี้แย่มาก ผู้จัดไม่ใส่ใจอย่างเห็นได้ชัด นักแสดงหลักไม่มีชื่อเสียง บทก็เละเทะ ยิ่งหาอ่านความเห็นในอินเตอร์เน็ตที่มีคนบ่นยิ่งรู้สึกว่าอีกฝ่ายน่าสงสารด้วยซ้ำ รู้สึกเหมือนตนได้รับการเยียวยา เธอตั้งอกตั้งใจพัฒนาฝีมือการเขียนและพยายามหาช่องทางเพื่อให้ตนก้าวขึ้นเป็นผู้เขียนบทให้ได้ ระหว่างนั้นก็ยังเขียนอีเมลพูดคุยกับฝ่ายนั้น แต่อีเมลที่เธอเขียนให้กำลังใจคล้ายแฝงเจตนาร้าย เสียดสีแดกดันอีกฝ่าย เมื่อฝ่ายนั้นเหมือนจะก้าวหน้าขึ้น เธอก็จะหาเหตุ มองหาจุดอ่อนของอีกฝ่าย คล้ายว่าเป็นการปลอบประโลมจิตใจตนเอง แต่โชคชะตาก็มักเล่นตลกกับชีวิตคนเสมอ หนทางของอีกฝ่ายเปิดกว้างขึ้นเรื่อย ๆ ในขณะที่ของเธอแคบลง แคบลง จนประตูนั้นปิดลงในที่สุด เธอจึงตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง
เรื่องนี้มีการหลอกล่อคนอ่านพอสมควร หลอกให้สับสนว่าอะไรเท็จอะไรจริง อะไรคือเจตนาที่แท้จริง ทั้งในตัวบทและในตัวละคร จนถึงบทสรุปเรื่อง ชอบมาก
เรื่องที่สาม หญิงบาปหนา
หญิงสาวคนหนึ่งสารภาพกับตำรวจว่าที่ชายหนุ่มไล่ฟันคนที่ไม่เกี่ยวข้องจนตายนั้น เกิดจากความผิดของเธอเอง จากนั้นเธอก็เล่าย้อนความไปในสมัยเด็กที่เธอรู้จักกับชายคนนั้น ตอนนั้นเธอเป็นเด็กที่อาศัยอยู่กับแม่สองคน ฝ่ายนั้นยิ่งเด็กกว่า และอาศัยอยู่กับแม่สองคนเหมือนกัน พวกเธอเป็นเด็กที่เติบโตมากับแม่เลี้ยงเดี่ยว และเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวที่ต้องดิ้นรนในสภาพการณ์ที่ฝืดเคือง ด้วยรู้สึกว่าชีวิตของตนคล้ายคลึงกับอีกฝ่าย จึงพยายามช่วยเด็กคนนั้นเท่าที่จะช่วยได้ เห็นว่าเด็กคนนั้นเป็นความรับผิดชอบของเธอ เรื่องนี้ออกแนวตลกร้าย เอ๊ะ หรือไม่ตลก แต่อ่านแล้วจะเข้าใจแนวคิดของผู้เขียน ผู้เขียนสร้างโทนสดใส มองโลกในแง่ดีของเด็กน้อย แล้วค่อย ๆ ทาสีให้ทึมขึ้น ทึบขึ้นเรื่อย ๆ เสร็จแล้วก็ แควก! ฉีกกระดาษทิ้ง
เรื่องที่สี่ คนใจดี
เป็นเรื่องของหญิงสาวที่ถูกแม่ปลูกฝังมาตั้งแต่เล็กให้เป็นคนใจดีตกเป็นผู้ต้องหาว่าฆ่าชายหนุ่มที่คนรอบตัวบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าเขาเป็นคนใจดี
เริ่มจากคำให้การในมุมมองของผู้เกี่ยวข้องของฝ่ายชาย ต่อด้วยเรื่องเล่าในมุมมองของฝ่ายหญิง ตัดสลับกันไปอย่างนี้ทั้งเรื่อง ผู้อ่านจะได้รู้เรื่องของหญิงสาวตั้งแต่เด็ก สิ่งที่แม่ของเธอย้ำเสมอไม่ใช่ให้เป็นคนเก่ง แต่คือการต้องเป็นคนใจดี เมื่อไรก็ตามที่เธอทำเรื่องอะไรก็ตามที่แสดงว่าเธอเป็นคนเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ แม่ของเธอก็จะแสดงอาการปลาบปลื้ม ชื่นชม พร้อมตกรางวัล จึงคล้ายว่าการแสดงความมีน้ำใจต่อเพื่อนและคนรอบตัวเป็นสิ่งที่เธอทำตามธรรมชาติ เป็นสัญชาตญาณ แม้หลายเรื่องจะเป็นเรื่องที่ต้องฝืนใจ แต่เธอก็เลือกที่จะเก็บไว้หรือมองข้ามไปจนตัวของเธอไม่ใช่ตัวของเธออีกต่อไป เพื่อทำตามความคาดหวังของแม่และคนรอบตัว อ่านจบแล้วสะท้อนใจนะ เรื่องนี้ก็ชอบมาก มีหลายเรื่องที่ผู้เขียนสอดแทรก ทั้งทัศนคติของคนต่อสังคม หรือมุมมองความเห็นเพียงฝ่ายเดียว มีคอนทราสต์ตลอดทั้งเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นวิธีเล่าในการจับคู่มุมมองที่แตกต่างเทียบเคียงกัน ทัศนคติที่มองผิวเผินแล้วเป็นเรื่องดีแต่ที่จริงแล้วเป็นการทำร้าย ความมีน้ำใจที่กลับกลายเป็นความเห็นแก่ตัว คนดีกลายเป็นคนร้าย คนตายกลายเป็นคนที่มีปากเสียง สุดท้ายแล้วใครถูกหรือผิดก็ยากจะแยกแล้ว
เรื่องที่ห้า ลูกสาวเป็นพิษ
เรื่องของนักแสดงหญิงที่ไม่ยอมกลับบ้านเกิดเพราะไม่ต้องการไปเจอแม่จอมบงการ ทั้งชีวิตของเธอถูกแม่ครอบงำมาตลอด สุดท้าย เธอจึงตัดสินใจที่จะบอกเล่าเรื่องราวของเธอผ่านรายการ ‘พ่อแม่เป็นพิษ’ ทั้งเรื่องจะเป็นมุมมองและประสบการณ์ของตัวเอกหญิงที่เล่าความขื่นขมในการมีแม่ที่ต้องการเข้ามามีส่วนในทุกการตัดสินใจของเธอ ตัวเอกหญิงมีเพื่อนผู้หญิงที่สนิทคนหนึ่ง เพื่อนคนนี้เป็นคนส่งจดหมายมาชวนเธอไปงานเลี้ยงรุ่น ถึงเธอจะปฏิเสธคำชวนไป แต่เธอก็รู้สึกว่าเพื่อนคนนี้เป็นคนที่เข้าใจเธอที่สุด เรื่องจะเล่าตั้งแต่ตอนตัวเอกยังเด็ก ผ่านเรื่องราวอะไรมา มีมุมมองต่อเรื่องราวอย่างไร รู้สึกอย่างไร จนไปถึงบทสรุปที่บีบคั้น ตอนอ่านเรื่องนี้ไม่ได้รู้สึกถึงแบบมาก ๆ เพราะอันที่จริงแล้ว เรื่องนี้เป็นแค่ปฐมบทค่ะ บทต่อเนื่องของเรื่องราวยังมีอยู่ อยู่ที่เรื่องต่อไป เรื่องที่หก
เรื่องที่��ก แม่พระ
ถ้าเรื่องก่อนหน้าเป็นมุมมองของฝ่ายลูก เรื่องนี้ก็เป็นมุมมองของฝ่ายแม่ แต่บอกเล่าจากปากคำของเพื่อนตัวเอกเรื่องที่แล้ว ในสายตาคนนอก แม่ของหญิงสาวคนนั้นเป็นอย่างไร ในมุมมองบทบาทที่คนเป็นลูกอาจมองเห็นแค่มุมมองด้านตรง แต่ในสาวตาคนนอกที่มองจากภาพกว้าง ๆ นั้นเห็นอย่างไร คิดอย่างไร ในฐานะที่เป็นแม่คน รู้สึกอย่างไร คิดอย่างไร เหมือนให้โอกาสต่างฝ่ายต่างพูดและโต้แย้งกันเอง
สองเรื่องสุดท้ายเป็นเรื่องที่โอชอบน้อยที่สุดในเล่ม โอไม่แน่ใจเป้าประสงค์ของผู้เขียน เหมือนต้องการถ่ายทอดมุมมองมากกว่า แต่อย่างไรก็ดี เรื่องนี้ทิ้งสิ่งตกค้างไว้ในใจเช่นเดียวกับเรื่องอื่น ๆ ในเล่ม
ทุกเรื่องคนอ่านสามารถเข้าถึงได้ง่ายเพราะเป็นการหยิบเรื่องที่เกิดขึ้นจริงในสังคมมาเล่า หยิบเอาปัญหามาพูดคุย แสดงทัศนคติมุมมองต่อเรื่องราวต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของพี่น้องที่ได้รับความรักและการเลี้ยงดูที่แตกต่างกัน ความรู้สึกที่ว่าโชคชะตาช่างแสนรังแกชีวิตคน บทบาทของแม่เลี้ยงเดี่ยวและชีวิตปัญหาที่ลูก ๆ เผชิญ หรือการเอาความคิดของตนไปเป็นกรอบครอบงำหรือตัดสินคนอื่น ในเล่มนี้เป็นเรื่องราวของผู้หญิงเป็นหลัก โดยเฉพาะเรื่องราวของแม่กับลูก งานของมินาโตะ คะนะเอะเป็นการตีแผ่ ถ่ายทอดมุมมองที่หลากหลายในแต่ละบทบาทของคน เธอจะไม่ชี้ชัดว่าใครเป็นฝ่ายถูกหรือฝ่ายผิด เพราะเหมือนทุกคนมีส่วนที่ทั้งผิดและถูกอยู่ในตัว สามารถตีความจากเนื้อเรื่องได้หลายอย่าง แม้แต่ชื่อเรื่องของแต่ละเรื่องยังมีความประชดเสียดสี สุดแล้วแต่ผู้อ่านจะคิด
สามเรื่องที่โอชอบที่สุด คือ เพื่อนแท้ สุดที่รัก และคนใจดี
4.5 ดาว สนุกค่ะ อ่านจบเร็วมาก
September 26, 2020
‘ด้วยรักและความตาย : Poison doughter, Holy mother ‘
| ต่อเนื่องกันไปกับงานของน้าคานาเอะ ในกองดอง...
หลังจากที่แอบบ่นไปก่อนหน้านี้ว่างานน้าไม่ค่อยดาร์ก เจอเล่มนี้ไปคือ’อึน’ ไปเลยย เรื่องแรกว่าอึนแล้ว สองเรื่องหลังคือหน่วงเลย... เป็นชื่อเรื่องตาม ฉบับอังกฤษ(หรือต้นฉบับ)
ความรู้สึกตอนอ่านจบ4ตอนแรก ก็คิดว่าตอน’สุดที่รัก’ คงอินกว่าตอนอื่นเพราะเป็นเรื่องของพี่น้อง (แต่มันก็ไม่ได้จะจบสุดโต่งขนาดนั้น)
แต่ 2 ตอน(เรื่อง) สุดท้ายนี้รู้สึกทัชมากๆ เพราะสถานะที่เป็นทั้ง’ลูก’และ’แม่’ ของเราตอนนี้ มันทำให้ย้อนคิดว่า ‘รักเกินรักมักทำลาย’ หรือเปล่า (จะ)เป็น แม่เป็นพิษหรือลูกสาวเป็นพิษ หรือเปล่า? ความคิดความรู้สึกที่บิดเบี้ยวนั้นจะมีโอกาส หรือได้เกิดขึ้นกับเราหรือเปล่า..นะ
เป็นผลงานที่เข้าใกล้ความรุ้สึกตอนอ่าน’คำสารภาพ’ ที่สุดแล้ว(มั้ง) แต่ก็แอบค้างตอนจบไปหน่อย 🤣🤣
ปล.ใดๆแล้ว ชีวิตคงไปทางแนว ริโฮะที่ซอฟต์กว่ามาก และไกลจากชีวิตแบบ ยูมิกะ และตัวเอกอีก 4 ตอน
ปล.2. ไม่เจอเล่มที่อ่านจบแล้วหน่วงแบบนี้นานแล้ว ใดๆคือแพ้เรื่องแม่-ลูก จริงจัง😂
| ต่อเนื่องกันไปกับงานของน้าคานาเอะ ในกองดอง...
หลังจากที่แอบบ่นไปก่อนหน้านี้ว่างานน้าไม่ค่อยดาร์ก เจอเล่มนี้ไปคือ’อึน’ ไปเลยย เรื่องแรกว่าอึนแล้ว สองเรื่องหลังคือหน่วงเลย... เป็นชื่อเรื่องตาม ฉบับอังกฤษ(หรือต้นฉบับ)
ความรู้สึกตอนอ่านจบ4ตอนแรก ก็คิดว่าตอน’สุดที่รัก’ คงอินกว่าตอนอื่นเพราะเป็นเรื่องของพี่น้อง (แต่มันก็ไม่ได้จะจบสุดโต่งขนาดนั้น)
แต่ 2 ตอน(เรื่อง) สุดท้ายนี้รู้สึกทัชมากๆ เพราะสถานะที่เป็นทั้ง’ลูก’และ’แม่’ ของเราตอนนี้ มันทำให้ย้อนคิดว่า ‘รักเกินรักมักทำลาย’ หรือเปล่า (จะ)เป็น แม่เป็นพิษหรือลูกสาวเป็นพิษ หรือเปล่า? ความคิดความรู้สึกที่บิดเบี้ยวนั้นจะมีโอกาส หรือได้เกิดขึ้นกับเราหรือเปล่า..นะ
เป็นผลงานที่เข้าใกล้ความรุ้สึกตอนอ่าน’คำสารภาพ’ ที่สุดแล้ว(มั้ง) แต่ก็แอบค้างตอนจบไปหน่อย 🤣🤣
ปล.ใดๆแล้ว ชีวิตคงไปทางแนว ริโฮะที่ซอฟต์กว่ามาก และไกลจากชีวิตแบบ ยูมิกะ และตัวเอกอีก 4 ตอน
ปล.2. ไม่เจอเล่มที่อ่านจบแล้วหน่วงแบบนี้นานแล้ว ใดๆคือแพ้เรื่องแม่-ลูก จริงจัง😂
January 15, 2021
ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างผู้หญิง - แม่ลูก, เพื่อน แต่ละเรื่องก็จะเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับความรักและความตาย ที่ออกจะบิดเบี้ยวไปซักหน่อย
เป็นเล่มแรกที่อ่านเลยสำหรับงานของมินะโตะ ตั้งใจว่าจะเอาคำสารภาพเก็บไว้อ่านเป็นเล่มสุดท้ายในกองดอง (ของงานเค้า) ชอบที่เล่าความรู้สึกด้านมืดของตัวละครได้ออกมาดีมากๆ อ่านแล้วอินกับความรู้สึกของตัวละครเลย แล้วก็นำเสนอมุมมองในเหตุการณ์เดียวกันที่ต่างกันออกไปได้แบบ เออ เราไม่ควรฟังความใครข้างเดียวนะ55555555
ชอบทุกเรื่องยกเว้นสองเรื่องสุดท้าย ก็ไม่ได้แย่มากหรอกแต่ไม่ค่อยน่าประทับใจเท่าไหร่ โดยเฉพาะเรื่องสุดท้ายอ่านจบแล้วก็ยัง อิหยัง?
เป็นเล่มแรกที่อ่านเลยสำหรับงานของมินะโตะ ตั้งใจว่าจะเอาคำสารภาพเก็บไว้อ่านเป็นเล่มสุดท้ายในกองดอง (ของงานเค้า) ชอบที่เล่าความรู้สึกด้านมืดของตัวละครได้ออกมาดีมากๆ อ่านแล้วอินกับความรู้สึกของตัวละครเลย แล้วก็นำเสนอมุมมองในเหตุการณ์เดียวกันที่ต่างกันออกไปได้แบบ เออ เราไม่ควรฟังความใครข้างเดียวนะ55555555
ชอบทุกเรื่องยกเว้นสองเรื่องสุดท้าย ก็ไม่ได้แย่มากหรอกแต่ไม่ค่อยน่าประทับใจเท่าไหร่ โดยเฉพาะเรื่องสุดท้ายอ่านจบแล้วก็ยัง อิหยัง?
March 9, 2024
Truyện của Minato lúc nào cũng tâm lý nặng chình chịch. Đọc mà thấy như muốn mắc kẹt theo nhân vật luôn dị á.
Đọc truyện nào mình cũng thương và đồng cảm cho nhân vật chính dễ sợ. Nhưng đến truyện cuối cùng mọi thứ lật ngược lại làm mình hoang mang kinh khủng. Ai cũng có câu chuyện và nội tâm của riêng mình, những tưởng là đối xử tệ nhưng đó chỉ là tình yêu thương được thể hiện không đúng cách mà thôi.
Điều đó làm mình suy nghĩ nhiều về cách mình nhìn nhận mọi người xung quanh cũng như cách mình cư xử với họ. Công nhận sống trên đời khó ghê.
Đọc truyện nào mình cũng thương và đồng cảm cho nhân vật chính dễ sợ. Nhưng đến truyện cuối cùng mọi thứ lật ngược lại làm mình hoang mang kinh khủng. Ai cũng có câu chuyện và nội tâm của riêng mình, những tưởng là đối xử tệ nhưng đó chỉ là tình yêu thương được thể hiện không đúng cách mà thôi.
Điều đó làm mình suy nghĩ nhiều về cách mình nhìn nhận mọi người xung quanh cũng như cách mình cư xử với họ. Công nhận sống trên đời khó ghê.
October 11, 2019
Một cuốn sách đào sâu về tác động của mối quan hệ giữa người với người, những cú đảo chiều tuy chưa đủ thuyết phục nhưng vẫn khiến mình rùng mình.
Nhân tâm vốn là lệch, chỉ cần một cú chạm khẽ thôi là đủ phá vỡ cả thế giới.
Nhân tâm vốn là lệch, chỉ cần một cú chạm khẽ thôi là đủ phá vỡ cả thế giới.
May 30, 2025
Racconti di donne che non si conformano ai modelli prestabiliti. Storie di comunicazioni mancate, di famiglie disfunzionali, di un femminile velenosissimo. ⭐️⭐️⭐️⭐️
July 8, 2023
เป็นหนังสือที่เป็นเล่มสั้นหลายๆเรื่อง ตอนแรกกะจะอ่านเรื่อยๆเท่านั้นแหละ แต่เมื่อจบเรื่องแรกก็เผลออุทานในใจว่า เ ี้ ย แล้วหล่ะ
เรื่องแรก อ่านแล้วรู้สึกเหมือนพี่สาวคนนึงบ่นเรื่องน้องไปเฉยๆ และบ่นไปเรื่อยๆ จนใกล้จะจบยังแอบงงๆอยู่เบาๆว่า จะบอกทำไมว่ากำลังกำจัดหมัดอยู่ แต่นั้นแหละ เหตุผลนั้นแหละ หมัดนั้นแหละ เ ี้ ย
และจุดเริ่มต้นของเรื่องที่หนึ่งจบ เราก็ไม่สามารถหยุดอ่านเล่มนี้ได้เลย แต่พอเรื่องท้ายๆ เรารู้สึกไม่ชอบเท่าไหร่ แต่ก็อ่านๆไปจนจบจนได้
เรื่องแรก อ่านแล้วรู้สึกเหมือนพี่สาวคนนึงบ่นเรื่องน้องไปเฉยๆ และบ่นไปเรื่อยๆ จนใกล้จะจบยังแอบงงๆอยู่เบาๆว่า จะบอกทำไมว่ากำลังกำจัดหมัดอยู่ แต่นั้นแหละ เหตุผลนั้นแหละ หมัดนั้นแหละ เ ี้ ย
และจุดเริ่มต้นของเรื่องที่หนึ่งจบ เราก็ไม่สามารถหยุดอ่านเล่มนี้ได้เลย แต่พอเรื่องท้ายๆ เรารู้สึกไม่ชอบเท่าไหร่ แต่ก็อ่านๆไปจนจบจนได้
Read
October 14, 2021ชอบนะ ไม่ได้อ่านเรื่องสั้นมานาน เลยทำให้อ่านได้ไวด้วย
การเขียนเล่มนี้เล่าผ่านความคิดเห็นของตัวละครเป็นหลัก ดังนั้นในบางตอนเหตุการณ์เดียวกัน เราก็จะเห็นความจริงที่แตกต่างกันไป(ราโชมอน) แต่ทั้ง 6 เรื่องก็จะเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับผญเป็นหลัก point ของเหตุการณ์ก็มาจากสภาพสังคม ความคาดหวังที่มีต่อเพศหญิงญี่ปุ่นก็ว่าได้
สำนวนเขียนอ่านเพลิน ดิ่งได้ดี
การเขียนเล่มนี้เล่าผ่านความคิดเห็นของตัวละครเป็นหลัก ดังนั้นในบางตอนเหตุการณ์เดียวกัน เราก็จะเห็นความจริงที่แตกต่างกันไป(ราโชมอน) แต่ทั้ง 6 เรื่องก็จะเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับผญเป็นหลัก point ของเหตุการณ์ก็มาจากสภาพสังคม ความคาดหวังที่มีต่อเพศหญิงญี่ปุ่นก็ว่าได้
สำนวนเขียนอ่านเพลิน ดิ่งได้ดี
December 30, 2021
ให้ 2 ดาวไม่ใช่เพราะไม่ดี ทุกเรื่องเขียนได้เข้มข้นจิตตกหักมุมดีมาก แต่เราอ่านแล้วหดหู่กับเนื้อเรื่อง คิดว่าเป็นแนวที่รับไม่ไหวใจบางโพด ๆ
June 2, 2025
Il primo racconto (My Dearest) vale tutto il libro
July 5, 2020
"Những đứa trẻ bị mắc kẹt" là tập truyện ngắn của tác giả nổi tiếng dòng trinh thám - tâm lý Kanae Minato. Mỗi phần trong cuốn sách nói về một hay nhiều con người có những sang chấn nặng nề về tâm lý, trong góc sâu tâm trí, nhận thức của họ tồn tại những bóng đen méo mó, bệnh hoạn mà khi nó bùng phát lên đã gây ra những tội ác và bi kịch. Mà nguồn cơn sâu xa bởi môi trường giáo dục gia đình, những mâu thuẫn trong quan hệ giữa cha mẹ và con cái, các bậc phụ huynh người quá thờ ơ, người áp đặt khắc nghiệt hay đơn giản là không thấu hiểu dẫn đến ám thị xấu trong tính cách đứa con đang trưởng thành - những con người mà như đứa trẻ mắc kẹt trong chính tâm hồn mình. Song cô Kanae vẫn đưa ra nhiều góc nhìn để người đọc thấu suốt hơn và có những cách nhìn nhận riêng trước mỗi sự việc, để không chỉ phụ huynh mà cả con cái cũng cần xem xét lại bản thân mình.
Nghệ thuật miêu tả nội tâm, tâm lý của cô Kanae Minato chẳng thể chê vào đâu được, độc giả bị thu hút vào các câu chuyện của cô, sống trong bầu không khí nằng nặng u ám, hồi hộp và ngạc nhiên ở từng phân đoạn, và nhức nhối trước những vấn nạn xã hội mà cô đề cập.
- 7.5/10đ.
Nghệ thuật miêu tả nội tâm, tâm lý của cô Kanae Minato chẳng thể chê vào đâu được, độc giả bị thu hút vào các câu chuyện của cô, sống trong bầu không khí nằng nặng u ám, hồi hộp và ngạc nhiên ở từng phân đoạn, và nhức nhối trước những vấn nạn xã hội mà cô đề cập.
- 7.5/10đ.
April 15, 2020
บทแรกสนุกดี แสดงความมืดดำของมนุษย์
แต่บทหลังๆ เริ่มเข้าใจยาก ทั้งชื่อตัวละครเยอะ และไม่เข้าใจโลจิคต่างๆของเรื่อง
ไม่แน่ใจว่าเพราะเป็นหนังสือแปล หรือเป็นที่ต้นฉบับ
แม้จะอ่านหลายรอบก็ยังงงอยู่ดี
แต่บทหลังๆ เริ่มเข้าใจยาก ทั้งชื่อตัวละครเยอะ และไม่เข้าใจโลจิคต่างๆของเรื่อง
ไม่แน่ใจว่าเพราะเป็นหนังสือแปล หรือเป็นที่ต้นฉบับ
แม้จะอ่านหลายรอบก็ยังงงอยู่ดี
July 24, 2020
2.5/5
Phải nói luôn, đây không phải thể loại trinh thám.
Sách gồm 6 truyện ngắn, mượn bối cảnh là các vụ án để nói về tâm lý của những người liên quan.
Chủ đề là những uẩn ức ngày bé, bị kìm nén lâu ngày đã giam hãm một phần tâm hồn ta ra sao, để khi đã lớn rồi, vẫn còn một phần nào đó trong chúng ta bị mắc kẹt lại, không thể thoát ra và trở nên hết sức nguy hiểm khi có một sự tác động nào đó khiến giọt nước tràn ly.
Cả 6 truyện đều kể theo ngôi thứ nhất, là những lời tự sự của các nhân vật liên quan tới các vụ án. Tôi khá thích cách kể này, khi giao vai trò dẫn chuyện cho các nhân vật tâm lý không được ổn định lắm, có thể thấy rõ sự bất ổn của họ qua từng lời kể, sự rời rạc khi diễn giải, nhưng đem lại cảm giác rất thật, như họ đang ngồi trước mặt và tâm sự với chúng ta vậy. Nhờ đó mà từng lời của họ phản ánh tâm lý một cách rõ nét, dễ dàng gây được sự đồng cảm với tôi.
Đi sâu vào nội dung một chút, tình tiết các câu chuyện xoay quanh các mối quan hệ gần gũi trong gia đình, cụ thể là phụ huynh và con cái. Các truyện đầu làm nổi bật lên khái niệm “phụ huynh độc hại” – những kiểu phụ huynh gây ra tác động tiêu cực cho con cái của mình. Và rất thú vị khi truyện cuối lại là một lời giải thích đứng từ góc độ phụ huynh, khiến cho vấn đề được nhìn nhận một cách công bằng và người đọc cũng không bị cuốn theo cảm xúc day dứt của các nạn nhận.
Phải công nhận Kanae rất giỏi trong việc tạo ra một bầu không khí rờn rợn, ám ảnh khi kể những câu truyện mà ai cũng cảm thấy có phần thân thuộc, quả không hổ danh “Nữ hoàng của Iyamisu”.
Tóm lại, nếu đâu đó trong bạn đã-đang bị mắc kẹt, thì đây là một cuốn sách cực dễ đồng cảm. Còn nếu bạn đang-sắp là một phụ huynh trẻ, thì hãy đọc ngay nó đi, để biết rằng dù xuất phát điểm là từ tình yêu thương, nhưng nếu hành động sai cách, thì hậu quả để lại cho con cái chúng ta sẽ sẽ rất khôn lường và dai dẳng.
Full review: http://phucnt.me/2020/01/18/review-sa...
Phải nói luôn, đây không phải thể loại trinh thám.
Sách gồm 6 truyện ngắn, mượn bối cảnh là các vụ án để nói về tâm lý của những người liên quan.
Chủ đề là những uẩn ức ngày bé, bị kìm nén lâu ngày đã giam hãm một phần tâm hồn ta ra sao, để khi đã lớn rồi, vẫn còn một phần nào đó trong chúng ta bị mắc kẹt lại, không thể thoát ra và trở nên hết sức nguy hiểm khi có một sự tác động nào đó khiến giọt nước tràn ly.
Cả 6 truyện đều kể theo ngôi thứ nhất, là những lời tự sự của các nhân vật liên quan tới các vụ án. Tôi khá thích cách kể này, khi giao vai trò dẫn chuyện cho các nhân vật tâm lý không được ổn định lắm, có thể thấy rõ sự bất ổn của họ qua từng lời kể, sự rời rạc khi diễn giải, nhưng đem lại cảm giác rất thật, như họ đang ngồi trước mặt và tâm sự với chúng ta vậy. Nhờ đó mà từng lời của họ phản ánh tâm lý một cách rõ nét, dễ dàng gây được sự đồng cảm với tôi.
Đi sâu vào nội dung một chút, tình tiết các câu chuyện xoay quanh các mối quan hệ gần gũi trong gia đình, cụ thể là phụ huynh và con cái. Các truyện đầu làm nổi bật lên khái niệm “phụ huynh độc hại” – những kiểu phụ huynh gây ra tác động tiêu cực cho con cái của mình. Và rất thú vị khi truyện cuối lại là một lời giải thích đứng từ góc độ phụ huynh, khiến cho vấn đề được nhìn nhận một cách công bằng và người đọc cũng không bị cuốn theo cảm xúc day dứt của các nạn nhận.
Phải công nhận Kanae rất giỏi trong việc tạo ra một bầu không khí rờn rợn, ám ảnh khi kể những câu truyện mà ai cũng cảm thấy có phần thân thuộc, quả không hổ danh “Nữ hoàng của Iyamisu”.
Tóm lại, nếu đâu đó trong bạn đã-đang bị mắc kẹt, thì đây là một cuốn sách cực dễ đồng cảm. Còn nếu bạn đang-sắp là một phụ huynh trẻ, thì hãy đọc ngay nó đi, để biết rằng dù xuất phát điểm là từ tình yêu thương, nhưng nếu hành động sai cách, thì hậu quả để lại cho con cái chúng ta sẽ sẽ rất khôn lường và dai dẳng.
Full review: http://phucnt.me/2020/01/18/review-sa...
Displaying 1 - 30 of 117 reviews