Άσμα Ασμάτων

Bible #22

by Anonymous, Γιώργος Σεφέρης (translator), Γ.Π. Σαββίδης (Editor)

"Νομίζω πως είναι η έλξη που ασκεί απάνω μου το κείμενο της Παλιάς Διαθήκης των Εβδομήκοντα που με παρακίνησε να δοκιμάσω την απόδοση του Άσματος των Ασμάτων στη σύγχρονη γλώσσα μας. Με φιλοξενούσε τότε ένα αψηλό χωριό του Λιβάνου· εκεί την άρχισα. Το βουνό δε μου έδινε τις ίδιες εντυπώσεις που είχα για το τοπίο διαβάζοντας το Άσμα· μέσα στον αλαφρύ και διάφανον αέρα του ήταν πιο σκληρές, πιο γυμνές, πιο φτωχιές· ίσως ένα πρόσθετο κίνητρο στο ξεκίνημα αυτής της εργασίας να ήταν η επιθυμία μου να βρω έναν τρόπο οικειότερης συνομιλίας με τον τόπο. Όμως αν δεν ήταν αυτή η εμμονή ορισμένων ρυθμών των Ο', φοβούμαι πως θ' αναρωτιόμουν ακόμη αν άξιζε τον κόπο να καταπιαστώ μ' αυτή την απόπειρα. Αλήθεια, με τ' αρχαία κείμενα, εννοώ τα ελληνικά, μου συμβαίνει τούτο το ιδότροπο· όσες φορές -και δεν είναι λίγες- δοκιμάζω να τα μεταφράσω, σταματώ πάντα σε κάποιο σημείο με τη σκέψη: "Μα τούτο είναι τόσο ωραίο, γιατί να τ' αλλάξει κανείς;"
(από το προλόγισμα του ποιητή)

Το Άσμα βλάστησε, όπως είναι φανερό, ανάμεσα σ' ένα ποιμενικό λαό · είναι ένα γαμήλιο τραγούδι. Τα πρόσωπα που μας παρουσιάζει είναι η Νύφη, ο Άντρας - τους υποδύονται ίσως δυο πρωταγωνιστές - και ο Χορός από γυναίκες ή και άντρες. Τούτος χωρίζεται κάποτε σε δύο ημιχόρια που ρωτούν και ανταποκρίνουνται (λ.χ. VIII 9). Ο ρυθμός, τα κινήματα της ψυχής, περισσότερο από το λογικό συνειρμό, από τον οποίο δε θα έπρεπε να έχει κανείς πάρα πολλές απαιτήσεις, μας δείχνει πως το έργο απαρτίζεται από διάφορες μονάδες με λίγο - πολύ κυμαινόμενα όρια.

1η ελλ. έκδοση: Μάρτιος 1965 (με ξυλογραφίες του Α. Τάσσου)· 2η έκδοση: Απρίλιος 1966 (μαζί με το κείμενο των Εβδομήκοντα)· 4η, οριστική έκδοση: Μάρτιος 1972· όλες οι υπόλοιπες φωτολιθογραφικές ανατυπώσεις. Εξώφυλλο: Γιάννης Μόραλης.

Genres: Poetry, Religion, Christian, Nonfiction, Romance, Classics, Christianity

72 pages, Paperback

First published January 1, 301

About the author

Books can be attributed to "Anonymous" for several reasons:

* They are officially published under that name
* They are traditional stories not attributed to a specific author
* They are religious texts not generally attributed to a specific author

Books whose authorship is merely uncertain should be attributed to Unknown.

See also: Anonymous

Reviews

[KamRun · Rating 4 out of 5]

اما مريم در خارج قبر ايستاده بود و گريه می‌کرد. همان طور كه اشک می‌ريخت خم شد و به داخل قبر نگاه كرد و دو فرشته سفيد پوش را ديد كه در جايی که بدن عيسی را گذاشته بود، ایستاده بودند. آنها به او گفتند "ای زن، چرا گريه می‌کنی؟" پاسخ داد: "خداوند مرا برده‌اند و نمی‌دانم او را كجا گذاشته‌اند." وقتي اين را گفت به عقب برگشت و عيسی را ديد كه در آنجا ايستاده است ولي او را نشناخت. عيسی به او گفت: "ای زن، چرا گريه می‌کنی؟ به دنبال چه کسی می‌گردی؟" مريم به گمان اينكه او باغبان است گفت: "ای آقا، اگر تو او را برده‌ای به من بگو او را كجا گذاشته‌ای تا من او را ببرم." عيسی گفت: "ای مريم" مريم برگشت و گفت: ربونی! (یعنی ای استاد من) - برداشت آزاد از یوحنا 20: 11 - 16

فرض کن نامت مریم باشد، به بدنامی شهره باشی و مردم شهر کمر به نابود کردنت بسته باشند. فرض کن قرار است سیل سنگ‌ها به سویت جاری شود، اما سر که بلند می‌کنی میدان را خالی از مدعیانت می‌بینی و دست مردی را که به سویت دراز شده. تصور کن حضورش می‌شود آرامی جان تو، آن زمان که به چشم‌هایت چشم دوخت و گفت "بخشیده شدی فرزند" و آزاد شدی از هر یوغی که پیش از این به تنهایی بر دوش می‌کشیدی. حالا او هست، حضور دارد، حیّ است و حاضر. دو سه سالی می‌شوی همراه راهش، هرکجا که می‌رود، از دیاری به دیار دیگر، در پی‌اش روانی. شده است آقا و خداوند زندگی‌ِ تو، هستی و بودن تو در او خلاصه می‌شود. آن شب پس از خوردن شام آخر، می‌رود و دیگر باز نمی‌گردد. باخبر می‌شوی که اعدامش کرده‌اند و حالا هم در پی نزدیکانش هستند. جان‌پناهت را از دست داده‌ای و گریان می‌روی در پستویی پنهان می‌شوی و تا صبح گیسوان و بسترت غرق اشک می‌شود. دو سه شبی را خون جگر می‌خوری و طاقتت تمام می‌شود، حاضری هر خطری را به جان بخری تا یک بار دیگر ببینی‌اش، حتی حالا که پیکری شده بی‌جان و مجروح. می‌روی بر سر گور و حتی جنازه‌اش را نمی‌یابی. چه حالی می‌شوی؟ فرض کن مریم باشی، ملقب به مجدلیه، گریان به این سو و آن سو بروی و جنازه‌ی محبوبت را طلب کنی، اما به جای جنازه، در اوج ناامیدی او را ببینی، زنده در پیش رویت ایستاده و تو را به نام صدا می‌زند. چه حالی می‌شوی؟

و غزل‌غزل‌ها دقیقا داستان چنین جستجویی‌ست. ماجرای همان گشتن عجولانه، عاشقانه، دیوانه‌وار. ماجرای پر فراز و نشیب عاشق و معشوقی‌ست که بارها یکدگیر را طلب می‌کنند، می‌یابند و دگر بار گم می‌کنند و دوباره باز می‌جویند و در آغوش می‌کشند. از تاریکی به نور، از التهاب به آرامش، اگر تنها تصور کنی.

غزل غزل‌ها یعنی چه؟

غزل غزل‌ها (שִׁירָה שִׁירים) به معنای تحت‌اللفظی، قصیده‌ی قصیده‌ها و مفهوم قصیده در نهایت و کمال خود است. شاید بهتر باشد برای درک بهتر این عبارت، واژه‌ی دیگری که از نظر ساختاری هم‌ ارز است و هم از لحاظ مفهومی مرتبط بررسی کرد: قدس‌الاقدس، معبد یهود در عهد عتیق.
این معبد که به صورت یک خیمه درون محوطه‌ای روباز (صحن) قرار می‌گرفت. نخستین بخش معبد، قربانگاهی برنزی در صحن روباز وجود داشت که قربانی اشخاص بر روی آن قرار می‌گرفت. در این قسمت قربانی‌ها را با آتش می‌سوزاندند. کمی جلوتر از قربانگاه، خیمه قرار داشت که از دو قسمت تشکیل می‌شد: قدس و قدس‌الاقداس. از در ورودی خیمه، ابتدا قدس قرار داشت که فقط کاهنان می‌توانستند به این قسمت ورود کنند. این قسمت توسط پرده‌ای ضخیم از قدس‌الاقداس جدا می‌شد. قدس‌الاقداس مقدس‌ترین قسمت معبد بود و تنها کاهن اعظم، سالی یک بار طی مراسمی خاص اجازه‌ی ورود به آن را داشت. قداست معبد تا آن اندازه اهمیت داشت که اگر هر یک از کاهنان در فضای داخلی معبد دچار اشتباه و بی‌حرمتی سهوی می‌گشت، فورا به قتل می‌رسید. اوریجین با اشاره به این مفهوم می‌گوید: آن‌کس که وارد قدسِ معبد می‌شود، سعادتمند است؛ اما خوشبخت‌تر آن‌کسی است که وارد قدس‌الاقداس می‌شود. به همین ترتیب، خوشبخت آن‌کسی که غزل غزل‌ها را درک می‌کند و آن‌ها را می‌سراید. اما اهمیت این کتاب نسبتا کوتاه در چیست که عنوان "نهایت قصیده‌ها" را به خود اختصاص داده؟ چه چیزی در کاملیت خود در این سطور نهفته است؟ و چرا آبای کلیسا و قدیسان تا این اندازه روی این کتاب از عهد عتیق تاکید می‌کردند؟ پاسخ به این پرسش، به چگونگی مواجهه‌ی با متن بازمی‌گردد.

سه دیدگاه

به طور کلی سه دیدگاه کلی و رایج نسبت به این کتاب وجود دارد
1
در تاویل ناتورالیستی این سروده‌ها را اشعاری اروتیک از رابطه‌ی محض میان زن و مرد می‌دانند. از نخستین نمایندگان این تفکر،تئودور دو موپسوئست بود که در سال 428 میلادی توسط شورای پنجم قسطنطنیه تکفیر شد.
2
در تحلیل ادبی با رویکرد تصدیقی، این اشعار را توصیف روابط انسانی قلمداد کرده‌اند، ولی منکر ماهیت الهی آن هم نمی‌شوند، بلکه از آن به‌عنوان گواهی بر ارزش والای عشق انسانی در نگاه الهی یاد می‌کنند. بنابر این باور، این کتاب، عشق متقابل و وفادارانه زوجین را می‌ستاید و موجب تحکیم پیوند آنان می‌شود و به دنبال مشروعیت بخشیدن و ستودن عشق انسان است، عشقی که خداوند آن را تبرک بخشیده است. این نگاه یکی از پرطرفدارترین تاویل‌های مسیحی از غزل‌غزل‌ها، به‌خصوص در میان پروتستان‌هاست، عجیب هم نیست، چون غزل غزل‌ها تقریبا تنها کتاب عهدعتیق است که در اناجیل و رساله‌های رسولان هیچ اشاره‌ای ولو غیرمستقیم به آن نشده و هیچ نامی از خدا هم در متن آن یافت نمی‌شود.
3
تاویل استعاره‌ای، امروزه بخصوص در میان کاتولیک‌ها و راست‌کیشان نوین طرفدار دارد. این تفکر به نوعی در نقطه‌ی مقابل برداشت ادبی قرار می‌گیرد، زیرا در آنجا عشق به انسان در اولویت قرار می‌گیرد، در حالی که در نگاه استعاره‌ای عشق انسان فقط تصویری از مثل عشق الهی (آگاپه) ست. قدمت این نگرش به کتب مقدس، به زمان فیلون اسکندرانی بازمی‌گردد. به عنوان مثال یک تمثیل آشکار در عهد عتیق: هنگامي که از کنارت می‌گذشتم، تو را ديدم که در خون غوطه‌ور هستی. به تو گفتم که زنده شو. تو را چون گياه سالمی پرورش دادم. تو بلند بالا و دوشيزه‌ای متعال گشتی، پستان‌هايت برآمده و موهايت بلند شد، اما عريان بودی. دگربار از کنار تو گذشتم و ديدم که به سن بلوغ رسيده‌ای، گوشه ردای خود را بر تو گستردم و عريانی تو را پوشاندم. از آن پس با تو سوگند ياد کردم و با تو پيمان بستم و تو از آنِ من شدی. برداشت آزاد از حزقیال 16: 6-8
در عهد جدید هم اجتماع مسیحیان به عروس و عیسی مسیح به داماد تشبیه شده است و اصطلاح عروس و داماد در فرهنگ کلیسایی تمام فرقه‌ها مفهومی جا افتاده و بنیادی است. با این نگاه غزل غزل‌ها حالت قدسی خود را همچنان حفظ خواهد کرد. رابی اکیبا (قرن 2) با چنین رویکردی، میان نوشته‌های انبیای عهد عتیق، غزل غزل‌ها را مقدس‌ترین کتاب می‌داند. روایت می‌کنند: در زمانی که قدیس یوحنای صلیبی در بستر مرگ بود و راهبی برای او دعا می‌خواند، از راهب تقاضا می‌کند برایش از غزل غزل‌ها بخواند و وقتی چنین می‌کند، یوحنا در حالت خلسه و نیمه هوشیار می‌گوید: آه چه مروارید‌های گران‌قدری
علی ایّ حال می‌توان این متون را با نگاهی ناتورالیستی به اشعاری اروتیک فروکاست، یا با رویکردی تقلیل‌گرایانه آن را صرفا اثری ادبی به شمار آورد، اما شاید بهتر باشد آن را در زمینه‌ی خاص خودش، یعنی تاویل تمثیلی، حتی در پرتو الهیات لیبرال یا فارغ از تفکری دینی مطالعه کرد. در این صورت با رمزگشایی از این اثر عجیب و یافتن ارتباط میان قسمت‌های مختلف غزل‌غزل‌ها و دیگر قسمت‌های کتاب‌مقدس، می‌توان به نکاتی بسیار عمیق، لذت‌بخش و تکان‌دهنده دست یافت. قدیس گریگور در این مورد گفته است: خدا تا حد ضعف‌های ما پایین آمده تا کلامی درخور ما را بیان کند. او در الفاظ و تصاویر جسمانی ما، الزامی را برای خود ما ایجاد می‌نمود تا قلب ما را در محبت قدسیِ خود شعله‌ور سازد. با به کار گیری کلامِ این عشق است که می‌آموزیم با چه قدرتی باید در عشقِ الهی بسوزیم. او در عین حال تاکید می‌کند که هنگام تعمق در مورد غزل‌غزل‌ها باید از کلیه تفکرات مربوط به ازدواج و روابط انسانی پرهیز شود

آیا واقعا سلیمان، پسر داوود این کتاب را نوشته است؟

به طور قطع خیر. تاریخ نگارش کتاب به طور تخمینی با احتمال قریب به یقین به سال 444 پیش از میلاد باز می‌گردد. غزل‌عزل‌ها مدتی بعد از کتاب ایوب به نگارش درآمده، هم‌زمان با کتاب امثال سلیمان و مزامیر داوود و آنتیگون سوفوکل در یونان. نویسنده‌ی کتاب نامشخص است، اما به طور قطع اثر سلیمان پسر داوود نیست، زیرا فاصله‌ی زمانی میان عصر سلیمان و تاریخ نگارش کتاب چیزی حدود 500 سال است. تا قرن 19 تصور بر این بود که این کتاب اثری از سلیمان است، اگر چه هنوز به‌طور تشریفاتی منسوب به سلیمان است،اما امروز کلیسا همسو با نقادان کتاب‌مقدس و پژوهشگران اذعان می‌کند که کتاب چکیده‌ی اشعار و سرود‌های قوم یهود است که ریشه‌ای وحیانی دارد (جزء وحی غیر مستقیم درجه یک طبقه‌بندی می‌شود).

کدام ترجمه؟

از این کتاب، ترجمه‌های گوناگونی به فارسی وجود دارد: از جمله ترجمه‌ی پیروز سیار (نشر نی)، ترجمه‌ی تحت‌اللفظی قدیم، ترجمه تفسیری، ترجمه هزاره‌ی نو، ترجمه‌ی مژده که ترجمه‌ی تمام این موارد اخیر توسط انجمن کتاب‌مقدس ایران صورت گرفته است. ترجمه‌ای قدیمی هم از احمد شاملو موجود است، از لحاظ ادبی غنی ولی از لحاظ دقت ضعیف. بهتر است انتخاب ترجمه بر اساس انگیزه‌ی خواننده صورت بگیرد. در صورت استفاده‌ی پژوهشی، ترجمه‌ی تحت‌اللفظی قدیم توصیه می‌گردد و نسخه انگلیسی کینگ جیمز، هرچند این نسخه‌ها هم در انتقال معنا، مشکلات گریزناپذیر خود را دارند و مصون از خطا نیستند. در غیر این صورت بهتر است ترجمه‌ی احمد شاملو خوانده شود. مخاطب عمومی به آن اندازه ریزبینی احتیاج ندارد که لذت ترجمه‌ای شورانگیز را از خود بگیرد

چند مقایسه

باب 1 آیه‌ی 3

عطرهای تو بوی خوش دارد و اسم تو مثل عطرِ ريخته شده می‌باشد. بنابراين دوشيزگان ‌تو را دوست می‌دارند - ترجمه تحت‌اللفظی قدیم
تو خوشبو هستی. نام تو رايحه مطبوع عطرهاست و دختران عاشق تو می‌شوند - ترجمه مژده
عطر‌الاولین، نشاطی از بوی خوش جان توست و نامت، خود حلاوتی دلنشین است چنان چون عطری که بریزد - ترجمه شاملو
Thine oils have a goodly fragrance; Thy name is as oil poured forth; Therefore do the virgins love thee. (ASV)

درحالی که نسخه عبری تنَخ از שׁמניך به معنای روغن استفاده کرده که مفهوم ترکیبی واژه "روغن عطرآگین" می‌شود، نه عطر. این موضوع در ظاهر بی‌اهمیت جلوه می‌کند، اما با استناد به همین واژه روغن و عطر و ارتباط آن با عمل "مسح" و "تقدیس" کاهنان، ده‌ها سطر تحلیل و تفسیر نگاشته شده است

باب 1 آیه‌ی 4

مرا بكش تا در عقب تو بدويم. پادشاه مرا به حجله هاي خود آورد. از تو وجد و شادی خواهيم كرد. محبت تو را از شراب زياده ذكر خواهيم نمود. تو را از روی خلوص دوست می‌دارند - ترجمه تحت‌اللفظی قدیم
بيا مرا بردار تا با هم از اينجا فرار کنيم. پادشاه من باش و مرا به اتاقت ببر تا با هم خوش باشيم، زيرا محبت تو خوش‌تر از شراب است. عجيب نيست که همه دختران شيدای تو هستند - ترجمه مژده
مرا از پس خود بکش تا بدویم که تو را بر اثر بوی خوش جانت تا خانه به دنبال خوهم آمد. اینک پادشاه من است که مرا به حجله‌ی پنهان خود اندر آورده. سراپا لرزان، اینک منم که از اشتیاق او شکفته می‌شوم. خوشا محبت تو، که مرا لذت آن از هر نوشابه‌ی مستی‌بخش افزون‌تر است. {آنان} تو را با حقیقت عشق دوست می‌دارند - ترجمه شاملو
Draw me, we will run after thee: the king hath brought me into his chambers: we will be glad and rejoice in thee, we will remember thy love more than wine: the upright love thee (KJV)

فعلی که در اینجا به‌سادگی "بکش" معنا شده (משׁכני مُشکانی)، در عبری معنا و کاربرد بسیار خاصی دارد. משׁך فعلی قدسی هست که اینجا معنای جذب کردن می‌دهد و در کتاب مقدس عموما در مواردی استفاده شده که 1- فاعل یهوه ست و 2- کنش کاملا یک‌طرفه‌ست و انسان مطلقا منفعل. به عنوان مثال: ايشان را به ريسمان‌های انسانی و به بندهای محبت جذب نمودم. هوشع11:4 یا آنگاه همه آدميان را به سوي خود خواهم كشيد. یوحنا 12: 32

چند نمونه تفسیر تمثیلی / استعاره‌ای

باب 1 آیه 2
محبوبه خطاب به محبوب: او مرا به بوسه های دهان خود ببوسد زيرا كه محبت تو از شراب نيكوتر است
Let him kiss me with the kisses of his mouth: for thy love is better than wine

در این آیه ضمیر بطور ناگهانی از "او" به "تو" تغییر کرده است. بسیاری این را به اشتباه در نسخه‌برداری‌ نسبت داده‌اند و سعی در اصلاح آن کرده‌اند، مثلا در ترجمه‌ی فارسی هزاره‌ی نو، تصحیح چنین صورت گرفته: مرا با لبانت ببوس، زيرا عشق تو گواراتر از شراب است. بعضی از مفسرین بر این عقیده‌اند که این یک اشتباه نیست، بلکه کیفیت عشق محبوبه را می‌رساند. محبوب چگونه از محبوب سخن بگوید بی آنکه بخواهد خطاب به او بگوید؟
گراتس: محبوب در شوق تند احساسات خود از سوم شخص به دوم شخص پرش می‌کند و از محبوبی که از او دور است طوری سخن می‌گوید که گویی نزدیک باشد
قدیس ژان دولاکروا: محبوبه دیگر نمی‌خواد با کسی از محبوب سخن بگوید، بلکه از این پس خواهان گفتگوی مستقیم - بدون هیچ واسطه - با اوست. سخن پیامبران عهد عتیق دیگر برای او کفایت نمی‌کند، او هم اکنون به مکاشفه‌ای مستقیم نیازمند است و هیچ درنگی در این امر جایز نیست.
اوریجین: تا چه زمان محبوب من بوسه‌هایش را با موسی بفرستند؟ او باید خود بیاید، خودش از آسمان نازل شود، دیگر زمان مرسلین و پیامبران به پایان رسیده است. دیگر بس است! دیگر از زبان خادمین و فرشتگان و انبیا با من سخن نگو، خودت شخصا حاضر شو
قدیس برنارد: دیگر گفته‌های رازگونه‌ی پیامبران به چه کارم می‌آید؟ من در انتظار زیباترین فرزند انسانم. او مرا به بوسه‌های دهان خود ببوسد! زبان موسی سنگین شده است (خروج 4: 1)، لبان اشعیا ناپاک‌اند (اشعیا 6: 5)، ارمیا کودکی است که سخن گفتن را نیاموخته (ارمیا 1: 6). آن کسی که دیگران درباره‌اش سخن گفته‌اند اکنون باید خود زبان بگشاید . دیگر به تجلیات ذهنی و خواب‌هایم اکتفا نمی‌کنم، دیگر از ظهور فرشته‌ها خسته شده‌ام. اینک ملتسمانه تنها بوسه‌ای از خود او طلب می‌کنم. بوسه‌ای الهی، بوسه‌ی تکوین، بوسه‌ی بخشش، بوسه‌ی تسلی و بوسه‌ی وصلت روحانی

اما این بوسه از دهان چه زمانی اتفاق می‌افتد؟ در طی طریق روحانی، سه مرحله و سه بوسه وجود دارد. اولین بوسه، بوسه‌ی عبودیت و خاکساری که بوسه بر پاهاست، در حالی که بدن به خاک افتاده است. در این حالت فرد بوسه زننده در پست‌ترین جایگاه نسبت به بوسه‌گیرنده قرار دارد. مانند آنچه در انجیل بوقا باب 7 روایت می‌شود. دومین بوسه، بوسیدن دست‌هاست که نشانه‌ی دوستی و نزدیکی فرد است. در این حالت همچنان فرد بوسه زننده در جایگاهی پایین‌تر از بوسه‌گیرنده قرار دارد. سومین بوسه، تنها در مفهوم صعود روحانی‌ست که اتفاق می‌افتد (آرمینژون)

بخش دوم آیه محبت محبوب را از شراب نیکتور می‌داند. شراب در عهد عتیق سمبل شادی‌، اما مفهوم آن در عهد جدید به مراتب مهم‌تر است: عیسی پياله {شراب} را گرفت و گفت "اين پياله‌ی عهد جديد است در خون من كه براي شما ريخته مي شود." (لوقا 20)

[Warwick · Rating 4 out of 5]

In 1925, the sculptor, typeface designer and erotomaniac Eric Gill illustrated an edition of the Song of Songs for the Golden Cockerel Press, a now-legendary artisanal printing house founded in the village of Waltham St Lawrence just after the First World War. The subject matter was a good fit for Gill's interests: it must be one of the strangest books in the Bible, with no mention of God, no apparent interest in law, and a deeply poetic focus on sexual desire.



To edit the text, the Press employed the anonymous services of Father John O'Connor, an unorthodox Catholic priest who is supposed to have been the model for GK Chesterton's Father Brown. It's based on the Douai Bible, but restructured into a kind of play, complete with stage direction; the poems, which are usually seen as a dialogue between two lovers, are here reinterpreted as representing a love-triangle between King Solomon, his beloved in the harem, and her rustic true love. The idea seems to be to contrast Solomon's deplorable polygamy with the girl's purer romantic love.

Biblical commentators have done their best to interpret the Song of Songs allegorically, but it hasn't been very convincing. Probably the book represents some literary version of ancient Syrian wedding songs, and very beautiful and fascinating they are too. Sexual tension is maximised by drawing out the build-up until the lovers meet: most of the poem involves both parties waiting, dreaming and fantasising about what will happen when they finally get together.

I would clasp thee close
    and bring thee to my mother's house:
    there thou shouldst teach me all,
    and I would drench thee with spiced wine,
    the juice of my pomegranates.

This Folio Society edition is a facsimile of the 1925 Golden Cockerel Press limited edition, and it's a beautiful thing to own. Gill's woodcuts are thick and black and gorgeous – somewhat reminiscent (in subject and style) of Beardsley's illustrations for Salome but less stylised, more fleshy. It's a literary-artistic union every bit as thrilling as the unions described in the poem.

[Cosimo · Rating 5 out of 5]

Non risvegliate non risvegliate

La lettura di Ceronetti è illuminata: la via erotica come accesso alla via gnostica, l'amore carnale coniugato con l'amore mistico. L'anima ama Dio, Dio ama il suo popolo, uomo e donna si amano, in parole melodiose e inesauste che spesso portano l'interpretazione all'innata incompatibilità, alla contraddizione semiotica. Ceronetti osserva il testo nel suo risuonare, conquista parola per parola ogni piano del reale che rivela e avverte. Nella critica di Carlo Ossola possiamo leggere che il Cantico è un testo che svuota; Dio non può cercare se stesso, l'amore non può insegnare nulla sull'eros. È Ceronetti con la sua cura a riempire questo vuoto di materia: l'asfodelo, il giglio, emanazioni animali, sogno, profumo, saccheggio. Insomma trova il quid umano nella caccia e non nella presa. La fisicità pura e immediata è il rovescio della spiritualità, non presentata né introdotta dall'individuo, ma catturata nei contrasti anneriti, infissa nella concavità accogliente di rotonde pietre. E così abisso e sublime vengono a coincidere, nella porta umile e intatta che è memore di poesia: “sono la porta di tutte le cose/preziose antiche e nuove//amato mio per te io le nascosi” (VII, 14).

“Questo è un Cantico di oggi, per il presente, per servirgli restando quel che è, un punto lontano. […] Libertà ermeneutica e prigionia testuale si possono conciliare. Ma quel che respinge fuori è l'inadeguatezza al testo di tutti i nostri modi di pensare e di vivere. Si può solo scavare nelle parole. L'uso di questo testo, che contamina le mani ma non guarisce le ossa, non sembra attuale in tempo di peste. Se non si ha paura del vuoto come di una tomba che aspetta, spiare nelle stanze vuote del Cantico quello che lì non avviene è un esercizio che forse isola dal contagio. Rende intelligenti i giusti, non giusti gli intelligenti".

[فؤاد · Rating 4 out of 5]

- محبوبه ی من ميان دختران، چون سوسنی است میان خارزار.
- محبوب من ميان پسران، چون درخت سیبی است میان درختان بی بار جنگل.

*

ای کاش تو برادر من بودی
آن گاه هر جا تو را می دیدم می توانستم بی ترس رسوایی تو را ببوسم.

*

تو را چون سرزمین ترصه دوست می دارم.
تو را چون سرزمین اورشلیم دوست می دارم.

[Miss Ravi · Rating 4 out of 5]

تمامی تو زیباست ای دلارام
ترا، در سراپای تو، نشانی از نقص نیست
با من از لبنان بیا، ای نوعروس من، با من از لبنان بیا.
از بلندی‌های امانه، از قله‌های شنیر و از فراز حرمون در من نظر کن.
ای جمیله‌ی من؛ از بلندی‌ها که کنام شیران و دخمه‌ی پلنگان است در من نظر کن.
با من از لبنان بیا، ای خواهر من، نوعروس من!
ای که، هم به نگاهی از نگاه‌های چشمانت جان مرا شیفته کردی
ای که، هم به حلقه‌ای از حلقه‌های گردن‌آویز خویش، دل مرا در بند نهادی.

[Diamond Cowboy · Rating 5 out of 5]

This is an other great book of the Old Testament. It is a love letter from the Bride of Christ to Jesus.
I recommend this book to all.

[lexi · Rating 5 out of 5]

poetry on two lovers. and yet the two lovers can be looked at as a love struck man and woman or God and His people. themes of showering your person with adoration, overcoming conflict in relationships, devotion, and aesthetic imagery.

“you are altogether beautiful, my darling; there is no flaw in you.”

i adore how poetic and lovely the prose is; poetry in the Bible makes my heart soar.

[Raha · Rating 3 out of 5]

برای قرن 21م یه مقدار زیادی رمانتیک و کلیشه ای بود ، اما قطعا" این غزلیات کوتاه و زیبا در زمان خودشون خوش درخشیده اند

[Isabel · Rating 4 out of 5]

8:6- "Grava o meu nome no teu coração como um selo
como uma tatuagem no teu braço.
Que o amor é tão forte como a morte;
e como a morte, também a paixão é incontrolável."

[Navid Taghavi · Rating 4 out of 5]

غزل غزل‌های سلیمان را با ترجمه حسن صفدری داشتم. اخیرا ترجمه مسکوب – که جزو اولین کارهای اوست - هم منتشر شد. چند بخش را هم برای مقایسه می‌آورم. شماره 1 را مسکوب ترجمه کرده است و شماره 2 را صفدری.
1-بگذار تا به بوسه‌های لبانش مرا ببوسد. زیرا عشق تو از شراب نیکوترست.
2.به بوسه‌ای از دهانت مرا مست کن.
عشق تو بهتر از شراب است.
1.به من بگو، ای آنکه جانم دوستت دارد، در کجا می‌چرانی و نیمروز گله‌ات را در کجا می‌آرمانی. زیرا از چه رو سرگردان بمانم پیرامون گوسفندان همراهانت.
2.به من بگو!
ای که روح من در پی تو می‌رود
بگو که گله‌ات را کجا می‌چرانی؟
همراه گله‌ات به نیمروز، کجا اتراق می‌کنی؟
برای رسیدن به تو چرا
باید میان گله‌های یارانت سرگردان باشم؟
1.چون سوسنی در میان خارستان، چنین است محبوبه‌ی من در میان دختران
2.عشق من میان دخترن
زنبقی میان خارهاست
1.مرا به دانه‌های کشمش بدارید و با سیب نیرو دهید. زیرا که بیمار عشقم.
2.به جام شرابی شکیبایی‌ام بخشید.
با یکی سیب آرامشم دهید!
که من بیمارِ عشقم!
1.شبانگاه در بستر خود آن را که جانم دوستدار اوست می‌جستم اما نیافتم.
2.شبانگاهان در بسترم او را بوییدم
او را که روح من در پی‌اش می‌رود.
افسوس که نیافتمش
برمی‌خیزم!
1.دهان او شیرینی‌ تمام است و تمامی او دلرباست. این است محبوب من و این است یار من، ای دختران اورشلیم.
2.و دهانش شیرین‌تر از شیرین
همه چیزش دلخواه
محبوب من این است
ای دختران اورشلیم!
این عزیز من است.
1.شقیقه‌هایت در پس طره‌های زلف، چون پاره‌های انار است.
2.گونه‌هایت میان طره‌ی گیسویت
به انارِ ترکیده می‌ماند.
1.آه ای کاش تو برادر من بودی که پستان‌های مادرم را مکیده است، آنگاه چون ترا در جمع می‌یافتم می‌توانستم ببوسمت و کسی به من بدگمان نمی‌شد.
2.ای کاش تو برادرم بودی،
و از پستان های مادرم خورده بودی!
چون هرجا که می‌خواستم
می‌توانستم ببوسمت
بی آن که از رسوایی بهراسم.

[Emily ✞ || [fallon's vrs] · Rating 5 out of 5]

˚｡⋆📖˚｡⋆About
This and Leviticus are probably the most controversial books in the entire Bible, which I can understand why they would be to those who are not followers of Christ, but cannot fathom why they would be to fellow Christians. Though, yes, this is a love story, it's still a very important piece of God's Holy Writ. And there are a lot of hidden messages that relate to the relationship between God and the Church.



˚｡⋆🛐˚｡⋆Things I noticed
I noticed myrrh and frankincense and gold was said a lot. I have never done a study on Song of Solomon, and after noticing this, it makes me want to. There are also a few mentions of doves, which reminds me of when Jesus was baptized and God sent a dove to him (which was a verse I read and highlighted the same day I read Song of Solomon; Matthew 3:16)



˚｡⋆🩷˚｡⋆Random thought
My heart spiked when I saw this was the twenty-second book in the Bible. I only point this out bc I had, so far this year, only read 22 books of the Bible. And no I haven’t been reading the books of the Bible in order. I don't know if this means something or it's simply a coincidence, but I just wanted to share that. But I should know with God, there are no coincidences, so I wonder what God is trying to tell me.



˚｡⋆🏔️˚｡⋆Verses
- Song of Solomon 4:6: "Until the day break, and the shadows flee away, I will get me to the mountain of myrrh, and to the hill of frankincense."
- Song of Solomon 5:12: "His eyes are as the eyes of doves by the rivers of waters, washed with milk, and fitly set."
- Song of Solomon 8:6-7: "Set me as a seal upon thine heart, as a seal upon thine arm: for love is strong as death; jealousy is cruel as the grave: the coals thereof are coals of fire, which hath a most vehement flame. Many waters cannot quench love, neither can the floods drown it: if a man would give all the substance of his house for love, it would utterly be contemned."

[Wren (fablesandwren) · Rating 3 out of 5]

Sidenote: The reason for such vague and short and "eh" words on each of these books, is because I wasn't challenging the study of the Bible when I read these. I was challenging myself to read the whole Bible in a year because I knew it would be discipline to keep at it daily. I do, however, plan to pick up a book and study what it is saying. Those will be longer reads and more notes.

So here is my review from my "Read the Bible in a Year" challenge. Usually just snippets of thoughts and random things I liked about the book itself. Nothing in-depth.

So here is my review of Song of Solomon.

This is where a lot of the detailed sex comes in. Some/Most of it is beautiful though. It deals with Solomon and he is writing to his "beloved" which could be interpreted a few ways. It's a beautiful book.

[Shantelle · Rating 5 out of 5]

Song of Solomon is a lyrical, romantic story of King Solomon and his beloved. I certainly can't claim to understand what all of it's saying; but for the most part, I see it depicts the beautiful, sacred, mysterious love and union between a husband and wife.

Hmm, I suppose there was a reason this book was put in the Bible. Perhaps God is trying to show us that love and intimacy within marriage can be so much more than some people know. Perhaps to show us that this pure and beautiful union, fellow single peoples, is totally something worth waiting for and guarding your heart and body for! Perhaps to remind us that sexual relationships have been messed up and depraved by the world; but His original plan was perfect, pure, and beautiful. And we can certainly avoid the messed-up version, if we follow God's path.

Beautiful, ^__^

I especially was caught by the following verses:

"Do not arouse or awaken love until it so desires." Song of Solomon 2:7

"All beautiful you are, my darling; there is no flaw in you." Song of Solomon 4:7

"This is my lover, this is my friend," Song of Solomon 5:16

"... when I found the one my heart loves." Song of Solomon 3:4

"Sixty queens there may be, and eighty concubines, and virgins beyond number; but my dove, my perfect one, is unique," Song of Solomon 6:8-9

[Sena Nur Işık · Rating 3 out of 5]

5/10

[Sean Chick · Rating 4 out of 5]

This is part of a series where I am reading the Bible in chronological order. I am not doing this for reasons of faith, as I am agnostic, but because of my interest in mythology, ancient literature, and history. I chose the NRSV because I used to be Catholic and still have sympathies there. More importantly, this version seeks a balance between an accurate translation and the literary qualities of the King James Bible. So it seems you get the best of two worlds.

The most unusual book of The Bible, with nothing about God, law, history, and only a bit about Israel in the language. It is a love poem, extolling beauty and joy, but not explicit. I found it a good poem and at times moving, but perhaps a bit repetitive and over long for what it is.

[Aurora]

[VERSI DISUMANI]

[trestitia ⵊⵊⵊ deamorski · Rating 5 out of 5]

normalde bu eseri böyle "özel" bir zamanda, mesela tabiki sonbaharda okumak istemiştim. bi anda kendimi okurken buldum. ama nasıl olsa durmadan okuyacağım içün, möhkem değil. ama ilkler önemlidir. neyse kısmen içinde bulunduğum halet-i ruhiye düşünülürse aslında çok mantıklı okumam ki nedeni de budur aslında. nys. nasılsa devamlı okuyacağım arada çıkarıp çıkarıp.

bazı kitapta, filmde görürsün bu ayetlerden-şiirden alıntılar. aslında sıkça var. tabi biraz meraklı melahat isen, ödev yaparken kendini alakan olmayan wikipedia başlıklarında buluyorsan ; bu ayetleri bilirsin.

çevirmen notunu okuman, yazacağım yorumu okumanla eşdeğer. betimleme, soyutlama, sesleniş, imge, akış, mecaz, teşbih, altyapı... kusursuz. kim yazdıysa bunu ellerinden öperim. bence, romantik deyişler adına bildiğimiz pek çok şey buradan çıkma ve evrilerek bize gelmiş olabilir iddiasına girerim.

şu var, nottaki gibi ya da internette hakkında okuduğunda, kitabın konusunun ve kim tarafından kime ne için yazıldığı hakkında zilyon rivayet var. soruyorum, ne fark eder? mesela ensest ilişki diye de düşündürebilir seni bu kitap. ne fark eder? (şimdi böyle dedim diye gömçücekler olabilir, benim inandığım dinde bu sapkınlık, buna kabulüm var, ama bi sapkınlık için sapkınlık vardır, keyfi olan, bir de ruhunun derinliklerinden gelen bir his olmasına rağmen yine de sapkınlıktır. eşcinsellikle aynı. o yüzden 2. koşulda olanlar benim için evet, sapkınlık olmasına rağmen sorun addetmiyor. hele ki bunu sanatla anlatmışsan. bunun için bkz on imdb: To the Left of the Father)

sevi, sevidir.
esenlikle
iko

[Jules · Rating 4 out of 5]

Song of Songs (also known as Song of Solomon) is made up of lyrical poems between a woman and her lover, who I'm assuming is Solomon. Some of the words did make me giggle:

Your hair is like a flock of goats descending from Gilead.
Your teeth are like a flock of sheep coming up from the washing.
Each has its twin, not one of them is alone.
Your temples behind your veil are like the halves of a pomegranate.

I have a somewhat interesting vision of what this woman looks like now.

[Faye · Rating 5 out of 5]

I still find this particular book, of the Holy Bible, harder to grasp. I can recognize that it is an allegory between Jesus and His bride (the elect, the chosen) but some of the terminology just stumps me. It's still beautiful.

[Sherri · Rating 5 out of 5]

ooh la la!

[David Bisset · Rating 5 out of 5]

The bible as poetry

The Song of Songs (my preferred title) is magnificent literature. It certainty deals with erotic love. Many have claimed that the text alludes allegorically to Divine Love: I doubt this, but believe that human love always speaks however faintly of love which is transcendent. There is a good introduction by A S Byatt.

[Katja Labonté · Rating 5 out of 5]

This little book is such a beautiful portrayal of true, deep, living love... the love Christ has for us. I am my beloved’s, and He is mine... and His desire is towards me... He calls me beautiful; He cares not that I am black from the sun… This book just really soothes my soul and gives me a reminder of Jesus’ deep love for me that just blesses me 💙

[Sina khozeimeh · Rating 5 out of 5]

یادگارِ آن دوران است که عهد عتیق هم مثلِ مثنوی معنوی و شاهنامه‌ی فردوسی مونس و همدمِ شاهرخ مسکوب بود.
ترجمه‌ی مسکوب را باید در کنار ترجمه‌ی شاملو خواند.

[Negativedialecticsandglitter · Rating 5 out of 5]

Fascinada hasta niveles extremos. Una lástima que esta lectura vaya a opacar aún más la realidad de los cortejos eróticos, que jamás comienzan con ese "tienes por ojos palomas". En cualquier caso, siempre nos quedará hipostasiar a Dios en nuestras carnes.

[Antonia M · Rating 4 out of 5]

Que risa que se espantaban tanto con el cantar de los cantares, actuaban como si Salomon fuera Luigi 21 plus

[F · Rating 5 out of 5]

The Song of Solomon is part of the inerrant, inspired Word of the living God. If you don't understand it just continue to grow in grace and to study God's Word. For years I didn't understand the book as I had been explained to me as a love song between Solomon and the Shunamite girl - it just didn't make sense to me. Then, I had two different teachers in seminary explain the three-person view. Wow did that open it up. [Of course, they are many people in the book but 3 main characters.] The Shunamite pictures the believer, her beloved - a shepherd pictures the Lord Jesus Christ and Solomon pictures the world trying to woo the believer from the Lord. Seen in light of that information it all makes sense.

[Carlos · Rating 5 out of 5]

Rebosante de vacío y erotismo por todas partes. Tal vez mi poema favorito a partir de ahora. La traducción de Ceronetti es impresionante, y el ensayo en el que la desgrana ayuda a disfrutarla aún más.

[Hanna Brisbois · Rating 1 out of 5]

…. Why…. No, don’t answer that. I already know why a bunch of pervey men would want to keep this book, of all books, in the Bible.

Some would call this a poetic story of love. Let me tell you why they’re wrong. Is it poetic? Yes. Is it love? No. This is called lust. Yes, there is a difference.

The entire thing is them describing all of the physical traits they love about each other. Then using gardening metaphors for intimacy.

At one point in the poem she talks of being too tired for intimacy and ready for bed, but she eventually “opens up” to him, only to have him reject her. When she runs after him, she is “beaten” by “watchmen”… which is supposedly a metaphor for the pain of “opening up” and “being vulnerable”…

Some say this is a metaphor for the human relationship with god… EW.

Fun fact: Christian evangelicals like Phyllis Schlafly, use this book to encourage women to please their husbands and satisfy all of their needs. They use this book of the Bible to justify a man’s infidelity if a woman is not satisfying her husband enough… like the section where the husband rejects his wife for taking too long to “open up”.

This is not a good example of love or marriage. This is an excellent example of lust and toxicity. You know that relationship where there’s passion, and energy, but a lot of that passion comes from the toxicity or the relationship… that’s the vibe I’m sensing here.

Taken literally, like the evangelicals do, this book is trash. If this were satire I’d give it 3 stars.

[Fakhte nasiri · Rating 4 out of 5]

«- کاش مرا به بوسه‌هاى دهانش
ببوسد.
عشق ِ تو از هر نوشاک ِ مستى‌بخش
گواراتر است.
عطر ِ الاولین
نشاطى از بوى خوش ِ جان ِ توست
و نامت خود
حلاوتى دلنشین است
چنان چون عطرى که بریزد.
خود از این روست که با کره‌گان‌ات دوست مى‌دارند.»

«- مرا از پس ِ خود مى‌کش تا بدویم،
که تو را
بر اثر بوى خوش ِ جان‌ات
تا خانه به دنبال خواهم آمد.»

[Ant · Rating 4 out of 5]

Τα δυό βυζιά σου είναι δυό νεβροί
δίδυμοι της ζαρκάδας
που βόσκουν μες στα κρίνα.
Ώσπου ν'ανασάνει η μέρα
και να ξεκινήσουν οι ίσκιοι
θ'ανέβω στο βουνό της σμύρνας
και στου λιβανιού το λόφο.

Είσαι πανέμορφη, αγαπημένη μου,
χωρίς ψεγάδι.