What do you think?
Rate this book
المحصول الأحمر
“لم يملّوا من النظر بإعجاب إلى النهر (…) ليس مارتا وفانسنت فقط وإنما جميع الآخرين الذين جاؤوا من تلك البلدان، حيث كانت الأرض، بسبب قلة المياه، متصحرة وقاحلة، ولم يبق سوى الحيوانات العنيفة، والإنسان الأكثر عنفاً. لقد كانوا متكئين على الدرابزين يتبادلون بعض الكلمات، وكان جوهر حديثهم يتركز حول ما يمكن القيام به من مشاريع في سان باولو. لم يكن يتوقع أحد منهم أن يحصلوا على المال بسهولة، لكن ما كانوا يأملون به هو أن يكون موجوداً، وألّا تكون الأرض قاحلة، ومن الصعب الحصول عليها بالقدر الذي كانت فيه الأرض التي غادروها لتوّهم”.
فبعد أن طردوا من المزارع التي جرى بيعها، قام المستوطنون بهجرة عبر سهول السرتاو القاحلة، هجرة لم تلبث أن اتخذت أبعادَ ملحمةٍ حقيقيةٍ… لقد كان عليهم أن يواجهوا! الجوع، المرض، الكشافة، وكذلك تلك العصابات التي تفرز الشقاء، والتي يمكن أن نصادفها، وأخيراً الموت. وبالقدر الذي كان يقلقهم فيه الجوع، فإن هؤلاء الرجال والنساء مهجوسون بالحلم بألدورادو حيث أنّ تصوراتهم عن سان باولو كمدينة لا تزال خيالية، وعليهم أن يصلوا إليها وتتملكهم الرغبة الجامحة وهم على أفضل حال.
فبعد أن طردوا من المزارع التي جرى بيعها، قام المستوطنون بهجرة عبر سهول السرتاو القاحلة، هجرة لم تلبث أن اتخذت أبعادَ ملحمةٍ حقيقيةٍ… لقد كان عليهم أن يواجهوا! الجوع، المرض، الكشافة، وكذلك تلك العصابات التي تفرز الشقاء، والتي يمكن أن نصادفها، وأخيراً الموت. وبالقدر الذي كان يقلقهم فيه الجوع، فإن هؤلاء الرجال والنساء مهجوسون بالحلم بألدورادو حيث أنّ تصوراتهم عن سان باولو كمدينة لا تزال خيالية، وعليهم أن يصلوا إليها وتتملكهم الرغبة الجامحة وهم على أفضل حال.
383 pages, Paperback
First published January 1, 1946
20 people are currently reading
764 people want to read
About the author
Jorge Amado
148 books1,600 followersJorge Amado was a modernist Brazilian writer. He remains one of the most read and translated Brazilian authors, second only to Paulo Coelho. In his style of fictional novelist, however, there is no parallel in Brazil. His work was further popularized by highly successful film and TV adaptations.
He was a member of the Brazilian Academy of Letters from 1961 until his death in 2001. In 1994, his work was recognized with the Camões Prize, the most prestigious award in Portuguese literature.
His literary work presents two distinct phases. In the first, there is a clear social critic and political focus, with works such as Captains of the Sands and Sea of Death standing out.
In his more mature phase, he adopts an aspect of good-humored and sensual chronicler of his people, abandoning ideological motivations, with works such as Gabriela, Clove and Cinnamon, The Double Death of Quincas Water-Bray and Dona Flor and Her Two Husbands.
He was a member of the Brazilian Academy of Letters from 1961 until his death in 2001. In 1994, his work was recognized with the Camões Prize, the most prestigious award in Portuguese literature.
His literary work presents two distinct phases. In the first, there is a clear social critic and political focus, with works such as Captains of the Sands and Sea of Death standing out.
In his more mature phase, he adopts an aspect of good-humored and sensual chronicler of his people, abandoning ideological motivations, with works such as Gabriela, Clove and Cinnamon, The Double Death of Quincas Water-Bray and Dona Flor and Her Two Husbands.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 41 reviews
April 14, 2023
"Çile çekmek kimseyi iyi kılmaz Doktor Bey... Acı bizleri sadece daha kötü yapar, berbat birine dönüştürür."
Brezilyalı yazar Jorge Amado'nun Kızıl Tarlalar'ı, tam bir büyük Latin Amerika romanı. Toplumsal, sosyal ve ekonomik sebeplerden bir ailenin dağılma, parçalanma, yok olma öyküsünü okuyoruz, yani aslında sistemin bir aileyi dağıtma öyküsü de diyebiliriz. Marksist edebiyatın önemli temsilcilerinden olan Amado, 20. yüzyıl başında Brezilya'daki kırsal ekonominin toprak sahipleri lehine yeniden düzenlenmesiyle beraber çiftçilerin nasıl bir yoksulluğa ve ölüme terk edildiklerini anlatıyor. Ve tabii ki bu çaresizlikten doğan başkaldırı ve isyanları da.
Büyük Latin Amerika romanı dememe sebep, öncelikle anlatısını toplumsal bir arka plan üzerinden kurması ve bunu destansı bir dille yapması yazarın. Yüzyıl başı Latin Amerikası denince aklımıza gelen pek çok şey var bu kitapta; yoksulluk, sömürü, rüşvet, göç, şiddet, din, salgınlar, darbe girişimleri, sosyalist isyanlar...
"Toprak, onu ekip biçenindir." İsyanın kaynağındaki cümle bu işte. Ekip biçtikleri topraklar kendilerine ait olmayan ve toprak el değiştirince işsiz, evsiz kalıp iş bulmak için Sao Paola'ya göç etmek zorunda kalan bir ailenin öyküsünü okuyoruz, onların başlarına gelenler üzerinden de bize bu yıkıcı, adaletsiz sistemi anlatıyor Amado.
Acıklı, sert bir öykü bu; ancak oldukça basit ve akıcı bir dille yazılmış, epeyce de sürükleyici. Severek okudum ama bu dönemin sosyalist yazarlarında sıkça karşılaştığım şey burada da mevcut; politik mesajın fazla öne çıkması. Yani ben bir kitabın bir siyasi mesajı iletmek için yazıldığını hissettiğimde biraz mesafeleniyorum elimde olmadan. Evet epey iyi bir kitap bu, bir propaganda metni demek haksızlık olur ama bu "sol/sosyalist gerçekçi edebiyat"la da sıkıntılarım var benim, edebiyat biraz araçsallaştırılmış gibi geliyor böyle olunca, siyasi mesajın bunca ön planda olmasını yadırgıyorum. Bir yandan da yaşanan bunca haksızlığa karşı bir şey yapma, yazma ihtiyacını da anlayabiliyorum.
Ezcümle böyle. Bu kafası karışık yorumumu burada bitireyim. Yine de zevkle okudum, onu da belirteyim.
Brezilyalı yazar Jorge Amado'nun Kızıl Tarlalar'ı, tam bir büyük Latin Amerika romanı. Toplumsal, sosyal ve ekonomik sebeplerden bir ailenin dağılma, parçalanma, yok olma öyküsünü okuyoruz, yani aslında sistemin bir aileyi dağıtma öyküsü de diyebiliriz. Marksist edebiyatın önemli temsilcilerinden olan Amado, 20. yüzyıl başında Brezilya'daki kırsal ekonominin toprak sahipleri lehine yeniden düzenlenmesiyle beraber çiftçilerin nasıl bir yoksulluğa ve ölüme terk edildiklerini anlatıyor. Ve tabii ki bu çaresizlikten doğan başkaldırı ve isyanları da.
Büyük Latin Amerika romanı dememe sebep, öncelikle anlatısını toplumsal bir arka plan üzerinden kurması ve bunu destansı bir dille yapması yazarın. Yüzyıl başı Latin Amerikası denince aklımıza gelen pek çok şey var bu kitapta; yoksulluk, sömürü, rüşvet, göç, şiddet, din, salgınlar, darbe girişimleri, sosyalist isyanlar...
"Toprak, onu ekip biçenindir." İsyanın kaynağındaki cümle bu işte. Ekip biçtikleri topraklar kendilerine ait olmayan ve toprak el değiştirince işsiz, evsiz kalıp iş bulmak için Sao Paola'ya göç etmek zorunda kalan bir ailenin öyküsünü okuyoruz, onların başlarına gelenler üzerinden de bize bu yıkıcı, adaletsiz sistemi anlatıyor Amado.
Acıklı, sert bir öykü bu; ancak oldukça basit ve akıcı bir dille yazılmış, epeyce de sürükleyici. Severek okudum ama bu dönemin sosyalist yazarlarında sıkça karşılaştığım şey burada da mevcut; politik mesajın fazla öne çıkması. Yani ben bir kitabın bir siyasi mesajı iletmek için yazıldığını hissettiğimde biraz mesafeleniyorum elimde olmadan. Evet epey iyi bir kitap bu, bir propaganda metni demek haksızlık olur ama bu "sol/sosyalist gerçekçi edebiyat"la da sıkıntılarım var benim, edebiyat biraz araçsallaştırılmış gibi geliyor böyle olunca, siyasi mesajın bunca ön planda olmasını yadırgıyorum. Bir yandan da yaşanan bunca haksızlığa karşı bir şey yapma, yazma ihtiyacını da anlayabiliyorum.
Ezcümle böyle. Bu kafası karışık yorumumu burada bitireyim. Yine de zevkle okudum, onu da belirteyim.
August 2, 2018
Περίμενα κάτι περισσότερο είναι η αλήθεια, σκεφτόμουν ότι θα διαβάσω κάτι ανάμεσα σε Στάινμπεκ και Σεπουλβεδα αλλα το γράψιμο του Αμαντο είναι πολύ τραχύ και χάνει σε συναίσθημα. Παρόλα αυτά δεν αλλάζουν τα όσα θέλει να πει, στους δρόμους της πείνας οι αναγκαστικές μετακινήσεις εξαθλιωμένων πληθυσμών ξεκληρίζουν ολόκληρες οικογένειες κι εδώ ακριβώς παρακολουθούμε (όχι και τόσο ...κομψά) μια τέτοια οικογένεια.
April 4, 2018
حلقة بتاع الكتب عن الروابة:
https://www.youtube.com/watch?v=-Xkh9...
https://www.youtube.com/watch?v=-Xkh9...
April 2, 2021
Jorge Amado, Brezilya’nın en güçlü kalemlerinden. Edebi olduğu kadar siyasi de bir kimliği var. Toprak işleyenindir düsturu ile bizleri sosyal sınıfın yarattığı adaletsizlik bir dünyaya götürüyor Kızıl Tarlalar ile. Köylerinden edilen emekçilerin daha iyi bir hayat umuduyla şehre gidiş yolculuğunu anlatıyor. Tanrı’ya ya da siyasi bir ideolojiye olan inancın nasıl sömürüldüğünü, adaletin olmadığı açlığın kol gezdiği bir dünyada herkesin yargıç kesildiğini, bizim coğrafyamızda yaşananlara çok da uzak olmayan bir hikayeyle duru ve akıcı bir dille anlatıyor.
December 9, 2019
#المحصول_الأحمر
أول عمل اطلع عليه للكاتب البرازيلي جورجي أمادو و لن يكون الأخير
_أقول حين يجبرك الظلم على مغادرة أرضك و التخلي على ممتلكاتك و حرق ذكرياتك حتما سيكون الضياع و التشرد نهايتك.
هذا ما حدث مع الكثير من العائلات البرازيلية حين قام الدكتور مالك الأرض ببيعها و تم سلب الفلاحين الأراضي التي كانوا يستغلونها كبيرهم و صغيرهم. ليجدوا أنفسهم فجأة في العراء ، لا مأوى ، لا عمل ، و لا أدنى مصدر من مصادر الدخل حتى لو أقلها ليسدوا به رمقهم، فقد كانت تنتظرهم رحلة طويلة جدا مليئة بالمعاناة ، فما كان عليهم القيام به هو بيع ممتلكاتهم، بدءا بالحيوانات، وسائل الترفيه و أشياء يتعذر حملها لثقلها أو لعدم الحاجة لها أثناء السفر، متجهين نحو العاصمة. هذه الأخيرة التي كانوا يسمعون عنها أشياء كأنها أحلام، كوفرة مناصب العمل ، الحصول على المال الوفير، السكن، التعليم، العلاج فالبنسبة لهم هذه أحلام و ليست ابسط الحقوق التي يجب أن يتحصل عليها كل مواطن، لكن الأمر لم يكن هينا مطلقا، فالطريق إلى العاصمة محفوفة بالمخاطر أولها الجوع الذي يأكل الكثير من أفراد العائلات فلم يحدث أن وصل كل أفراد العائلة الواحدة إلى العاصمة، فمطلقا لن ينتصر الإنسان إن كان خصمه الطبيعة، فهي معركة خاسرة لا محالة، و خصوصا تلك الطبيعة القاسية منها التي تحتاج لوسائل نقل و مؤونة ضخمة و قوة جسدية و هم يفتقرونها.
فالطبيعة المقفرة أكلت الأخضر و اليابس فالاشواك المتداخلة، الزواحف السامة الوحوش الضارية، جماعات قطاع الطرق، طيور البغاث التي تتغذي على الجيف من البشر و الحيوانات النافقة، فيكفي أن تجد العائلات بقايا عظام و ثياب من سبقوها في رحلات سابقة حتى يصيبهم اليأس و الإحباط الذين هما أحد أسباب تراجع السرعة.
ببساطة يمكن القول ان العالم كله تحالف ضد هذه العائلة البائِسة ليحول دون وصولها لهدفها الذي يبدو بعيدا كأنه في كوكب آخر.
الكاتب قسم الرواية إلى قسمين
_القسم الأول : دروب الجوع
_القسم الثاني :طرق الأمل
في الجزء الأول من الرواية تحدث مطولا عن معاناة العائلة التي اختارها كعينة من ضمن كثير من العائلات التي آلت لنفس المصير، و ما صادفها أثناء الطريق و كيف كان الأفراد يقضون، و عن ساعات اليأس الطويلة ، و عن الدموع الجافة، و الأصوات المبحوحة، و البطون الخاوية و عن العضلات التي تيبست و القلوب الخافقة ، و الأحلام المؤجلة .... عن ليالي طوال و نهارات تكاد لا تنتهي فالألم يجعل صاحبه يشعر أن الوقت تمدد.
أما الجزء الثاني تحدث فيه الكاتب عن ثلاث من أبناء هذه العائلة هاجروا المزرعة و مهنة الفلاحة التي لا تسمن ولا تغني من جوع منذ فترة طويلة بحثا عن حياة كريمة، فكل اختار و جهة لينتهي بهم الأمر كل واحد بطريقة حياة مختلفة ، لكن القدر كان كريما معهم جمعهم بطريقة غريبة جدا.....
المطلع على العمل الأدبي يجد ان الكاتب قام بتشريح المجتمع البرازيلي أنذاك ذاكرا كل الطبقات المكونة له بدءا بالمزارعين، فلاحين، رجال دين، قوات أمن بجميع رتبهم، ملاك الأراضي، إقطاعيين، برجوازيين ، دون أن ينسى قطاع الطرق، ذاكرا طريقة حياة كل طبقة و ما تكنه كل طبقة للأخرى.
رواية واقعية تصور مجتمعا برازيليا ممزقا في تلك الفترة ، فالبلاد كانت في حروب خارجية مع دول الجوار، و داخلها انفجرت ثورات ضد الإقطاعي و البرجوازي ، ضد السياسة التي جعلت المواطن البسيط كظل يستغنى عنه في الظلام.
إن معاناة هذه العائلة حصلت ماضيا، و قد تحصل مستقبلا في حين مزال الظلم ، و غياب العدل في الأرض رواية ملحمية احسن فيها الكاتب تصوير الأحداث لعقود من الزمن.
⭐⭐⭐⭐
#اقتباسات :
_الأحاسيس الأشد إختلافا تنمو بسرعة و بدون انتظار.
_المهاجرون فقط هم أنفسهم، لكن الأسماء تتغير، لكن الوجوه المتطابقة، الجوع نفسه، القدرية نفسها التصميم نفسه على السير مجتازا، الكاتنغا فوق الحجارة و الأشواك و الأفاعي، و العظاءات.
فالجوع قد أحالهم جميعا عدوانيين و محتدين كانوا هزالى ، جميعهم يبدون شخصيات متخيلة، الشعر يطلب القص، و القمل يسرح، و الأجساد قذرة و الفساتين و الثياب قطعا ممزقة، كأنهم بقايا سكان مدينة منكوبة بالحرب.
_الفقير عندما يدخل إلى المستشفى لا يخرج بعدها إلا إلى المقبرة.
#عفاف_بن_مهدي
أول عمل اطلع عليه للكاتب البرازيلي جورجي أمادو و لن يكون الأخير
_أقول حين يجبرك الظلم على مغادرة أرضك و التخلي على ممتلكاتك و حرق ذكرياتك حتما سيكون الضياع و التشرد نهايتك.
هذا ما حدث مع الكثير من العائلات البرازيلية حين قام الدكتور مالك الأرض ببيعها و تم سلب الفلاحين الأراضي التي كانوا يستغلونها كبيرهم و صغيرهم. ليجدوا أنفسهم فجأة في العراء ، لا مأوى ، لا عمل ، و لا أدنى مصدر من مصادر الدخل حتى لو أقلها ليسدوا به رمقهم، فقد كانت تنتظرهم رحلة طويلة جدا مليئة بالمعاناة ، فما كان عليهم القيام به هو بيع ممتلكاتهم، بدءا بالحيوانات، وسائل الترفيه و أشياء يتعذر حملها لثقلها أو لعدم الحاجة لها أثناء السفر، متجهين نحو العاصمة. هذه الأخيرة التي كانوا يسمعون عنها أشياء كأنها أحلام، كوفرة مناصب العمل ، الحصول على المال الوفير، السكن، التعليم، العلاج فالبنسبة لهم هذه أحلام و ليست ابسط الحقوق التي يجب أن يتحصل عليها كل مواطن، لكن الأمر لم يكن هينا مطلقا، فالطريق إلى العاصمة محفوفة بالمخاطر أولها الجوع الذي يأكل الكثير من أفراد العائلات فلم يحدث أن وصل كل أفراد العائلة الواحدة إلى العاصمة، فمطلقا لن ينتصر الإنسان إن كان خصمه الطبيعة، فهي معركة خاسرة لا محالة، و خصوصا تلك الطبيعة القاسية منها التي تحتاج لوسائل نقل و مؤونة ضخمة و قوة جسدية و هم يفتقرونها.
فالطبيعة المقفرة أكلت الأخضر و اليابس فالاشواك المتداخلة، الزواحف السامة الوحوش الضارية، جماعات قطاع الطرق، طيور البغاث التي تتغذي على الجيف من البشر و الحيوانات النافقة، فيكفي أن تجد العائلات بقايا عظام و ثياب من سبقوها في رحلات سابقة حتى يصيبهم اليأس و الإحباط الذين هما أحد أسباب تراجع السرعة.
ببساطة يمكن القول ان العالم كله تحالف ضد هذه العائلة البائِسة ليحول دون وصولها لهدفها الذي يبدو بعيدا كأنه في كوكب آخر.
الكاتب قسم الرواية إلى قسمين
_القسم الأول : دروب الجوع
_القسم الثاني :طرق الأمل
في الجزء الأول من الرواية تحدث مطولا عن معاناة العائلة التي اختارها كعينة من ضمن كثير من العائلات التي آلت لنفس المصير، و ما صادفها أثناء الطريق و كيف كان الأفراد يقضون، و عن ساعات اليأس الطويلة ، و عن الدموع الجافة، و الأصوات المبحوحة، و البطون الخاوية و عن العضلات التي تيبست و القلوب الخافقة ، و الأحلام المؤجلة .... عن ليالي طوال و نهارات تكاد لا تنتهي فالألم يجعل صاحبه يشعر أن الوقت تمدد.
أما الجزء الثاني تحدث فيه الكاتب عن ثلاث من أبناء هذه العائلة هاجروا المزرعة و مهنة الفلاحة التي لا تسمن ولا تغني من جوع منذ فترة طويلة بحثا عن حياة كريمة، فكل اختار و جهة لينتهي بهم الأمر كل واحد بطريقة حياة مختلفة ، لكن القدر كان كريما معهم جمعهم بطريقة غريبة جدا.....
المطلع على العمل الأدبي يجد ان الكاتب قام بتشريح المجتمع البرازيلي أنذاك ذاكرا كل الطبقات المكونة له بدءا بالمزارعين، فلاحين، رجال دين، قوات أمن بجميع رتبهم، ملاك الأراضي، إقطاعيين، برجوازيين ، دون أن ينسى قطاع الطرق، ذاكرا طريقة حياة كل طبقة و ما تكنه كل طبقة للأخرى.
رواية واقعية تصور مجتمعا برازيليا ممزقا في تلك الفترة ، فالبلاد كانت في حروب خارجية مع دول الجوار، و داخلها انفجرت ثورات ضد الإقطاعي و البرجوازي ، ضد السياسة التي جعلت المواطن البسيط كظل يستغنى عنه في الظلام.
إن معاناة هذه العائلة حصلت ماضيا، و قد تحصل مستقبلا في حين مزال الظلم ، و غياب العدل في الأرض رواية ملحمية احسن فيها الكاتب تصوير الأحداث لعقود من الزمن.
⭐⭐⭐⭐
#اقتباسات :
_الأحاسيس الأشد إختلافا تنمو بسرعة و بدون انتظار.
_المهاجرون فقط هم أنفسهم، لكن الأسماء تتغير، لكن الوجوه المتطابقة، الجوع نفسه، القدرية نفسها التصميم نفسه على السير مجتازا، الكاتنغا فوق الحجارة و الأشواك و الأفاعي، و العظاءات.
فالجوع قد أحالهم جميعا عدوانيين و محتدين كانوا هزالى ، جميعهم يبدون شخصيات متخيلة، الشعر يطلب القص، و القمل يسرح، و الأجساد قذرة و الفساتين و الثياب قطعا ممزقة، كأنهم بقايا سكان مدينة منكوبة بالحرب.
_الفقير عندما يدخل إلى المستشفى لا يخرج بعدها إلا إلى المقبرة.
#عفاف_بن_مهدي
August 22, 2021
Eu e a minha queda para livros com forte carga emocional...
Seara vermelha trata (como não podia deixar de ser em livros que eu escolho para ler), de uma das mais dramáticas misérias humanas. A vida do sertão brasileiro, com o seu trabalho de sol a sol que a ninguém enriquece (a não ser aos proprietários das roças), mas que também ninguém quer largar com medo do que possa estar "do outro lado".
Esta é a história de uma família que vive numa roça e que de um dia para o outro se vê sem trabalho e sem poder continuar a viver naquele local, porque a roça foi vendida e o novo proprietário não que lá os trabalhadores.
Desta forma a família vê-se obrigada a iniciar a extenuante viagem até São Paulo. Mas os perigos estão à espreita, e a morte surpreende esta família levando com ela os elementos mais vulneráveis, nomeadamente as crianças!
Repleta de episódios dramáticos vivenciados durante a viagem, a seara vermelha conta-nos também a história dos 3 filhos mais velhos desta família que saíram de casa à procura de uma vida melhor, um para te tornar salteador, outro para se tornar militar e outro polícia.
Apesar das opções díspares tomadas por cada um, os seus destinos acabam por se interlaçar e nem sempre da melhor forma!
Leitura "pesada", mas que vale a pena, pela honestidade com que Jorge Amado nos leva pelo Sertão Brasileiro!
Seara vermelha trata (como não podia deixar de ser em livros que eu escolho para ler), de uma das mais dramáticas misérias humanas. A vida do sertão brasileiro, com o seu trabalho de sol a sol que a ninguém enriquece (a não ser aos proprietários das roças), mas que também ninguém quer largar com medo do que possa estar "do outro lado".
Esta é a história de uma família que vive numa roça e que de um dia para o outro se vê sem trabalho e sem poder continuar a viver naquele local, porque a roça foi vendida e o novo proprietário não que lá os trabalhadores.
Desta forma a família vê-se obrigada a iniciar a extenuante viagem até São Paulo. Mas os perigos estão à espreita, e a morte surpreende esta família levando com ela os elementos mais vulneráveis, nomeadamente as crianças!
Repleta de episódios dramáticos vivenciados durante a viagem, a seara vermelha conta-nos também a história dos 3 filhos mais velhos desta família que saíram de casa à procura de uma vida melhor, um para te tornar salteador, outro para se tornar militar e outro polícia.
Apesar das opções díspares tomadas por cada um, os seus destinos acabam por se interlaçar e nem sempre da melhor forma!
Leitura "pesada", mas que vale a pena, pela honestidade com que Jorge Amado nos leva pelo Sertão Brasileiro!
February 14, 2013
Ο Jorge Amado -προφέρεται περίπου Ζόρζε Αμάντου- (1912-2001) είναι ένας από τους πιο γνωστούς Βραζιλιάνους συγγραφείς. Μοντερνιστής στο ύφος, ρεαλιστής και πρώην κομμουνιστής, στα βιβλία του περιγράφει τα βάσανα των κολήγων στις απέραντες φυτείες της Βραζιλίας.
Οι δρόμοι της πείνας είναι ένα μυθιστόρημα που περιστρέφεται γύρω από μια οικογένεια που προσπαθεί να βρει καταφύγιο και δουλειά, διωγμένη από τον τόπο της από τον τσιφλικά της περιοχής. Τα βάσανα και ο θάνατος διαποτίζουν ολόκληρο το βιβλίο. Η μάνα και γιαγιά της οικογένειας, η Γιουκουντίνα, έχει τέσσερις γιους που έχουν σκορπίσει: ο Χοσέ έγινε παράνομος (Ζε ο Κεραυνός) σε μια συμμορία ληστών, ο Τζοάο (Τζάο) μπήκε στην αστυνομία, ο Γιουβέντσιο (Νένεν) στρατολογήθηκε και ηγήθηκε της επανάστασης και ο μικρός Τόνιο. Η μοίρα φέρνει τα δύο πρώτα αδέρφια αντιμέτωπα με τραγική εξέλιξη. Η οικογένεια καταστρέφεται από την πείνα, τη βία, τις κακουχίες.
Το βιβλίο ξεκινάει ανιαρά -το πρώτο κεφάλαιο σε κάνει να θέλεις να το παρατήσεις. Αλλά στη συνέχεια αποκτά ενδιαφέρον και ο συγγραφέας με όμορφο τρόπο συρράπτει τις φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους ιστορίες σε μια δραματική συνοχή: την οικογένεια που καταρρέει.
Από λογοτεχνική άποψη το βιβλίο είναι φτωχό, αλλά έγινε γνωστό -πιστεύω- κυρίως λόγω της ιδεολογίας που διοχετεύει. Η μετάφραση είναι του Κώστα Κοτζιά. Φαίνεται πώς πρωτοδημοσιεύτηκε στα ελληνικά το 1953 (Εκδόσεις Ο Κόσμος). Η πιο κοινή έκδοσή του είναι από τις Εκδόσεις Ζαχαρόπουλος (1988). Εγώ βρήκα μια έκδοση του 1976 (Εκδόσεις Γκόνης), με όμορφο χαρακτικό του Α. Τάσσου στο εξώφυλλο. Η μετάφραση πρέπει να είναι η ίδια με την έκδοση του Ζαχαρόπουλου. Θα την χαρακτήριζα μάλλον μέτρια. Ακόμα και το όνομα του συγγραφέα αναγράφεται ως «Γιόργκε». Δεν πρέπει να έχουν απομείνει πολλά αντίτυπα.
Δύσκολα επίσης βρήκα και τον τίτλο του πρωτοτύπου (με πολύ γκουγκλάρισμα). Είναι Seara Vermelha (Κόκκινη σοδειά).
Οι δρόμοι της πείνας είναι ένα μυθιστόρημα που περιστρέφεται γύρω από μια οικογένεια που προσπαθεί να βρει καταφύγιο και δουλειά, διωγμένη από τον τόπο της από τον τσιφλικά της περιοχής. Τα βάσανα και ο θάνατος διαποτίζουν ολόκληρο το βιβλίο. Η μάνα και γιαγιά της οικογένειας, η Γιουκουντίνα, έχει τέσσερις γιους που έχουν σκορπίσει: ο Χοσέ έγινε παράνομος (Ζε ο Κεραυνός) σε μια συμμορία ληστών, ο Τζοάο (Τζάο) μπήκε στην αστυνομία, ο Γιουβέντσιο (Νένεν) στρατολογήθηκε και ηγήθηκε της επανάστασης και ο μικρός Τόνιο. Η μοίρα φέρνει τα δύο πρώτα αδέρφια αντιμέτωπα με τραγική εξέλιξη. Η οικογένεια καταστρέφεται από την πείνα, τη βία, τις κακουχίες.
Το βιβλίο ξεκινάει ανιαρά -το πρώτο κεφάλαιο σε κάνει να θέλεις να το παρατήσεις. Αλλά στη συνέχεια αποκτά ενδιαφέρον και ο συγγραφέας με όμορφο τρόπο συρράπτει τις φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους ιστορίες σε μια δραματική συνοχή: την οικογένεια που καταρρέει.
Από λογοτεχνική άποψη το βιβλίο είναι φτωχό, αλλά έγινε γνωστό -πιστεύω- κυρίως λόγω της ιδεολογίας που διοχετεύει. Η μετάφραση είναι του Κώστα Κοτζιά. Φαίνεται πώς πρωτοδημοσιεύτηκε στα ελληνικά το 1953 (Εκδόσεις Ο Κόσμος). Η πιο κοινή έκδοσή του είναι από τις Εκδόσεις Ζαχαρόπουλος (1988). Εγώ βρήκα μια έκδοση του 1976 (Εκδόσεις Γκόνης), με όμορφο χαρακτικό του Α. Τάσσου στο εξώφυλλο. Η μετάφραση πρέπει να είναι η ίδια με την έκδοση του Ζαχαρόπουλου. Θα την χαρακτήριζα μάλλον μέτρια. Ακόμα και το όνομα του συγγραφέα αναγράφεται ως «Γιόργκε». Δεν πρέπει να έχουν απομείνει πολλά αντίτυπα.
Δύσκολα επίσης βρήκα και τον τίτλο του πρωτοτύπου (με πολύ γκουγκλάρισμα). Είναι Seara Vermelha (Κόκκινη σοδειά).
February 27, 2024
Fatos, no mundo hostil, não há espaço para o frágil.
De todos os meus contatos com Jorge Amado, esse foi o mais denso.
Aqui, ele relata tentativas de reordenação de uma nação a partir dos sertanejos, beatos e cangaceiros. O livro é dividido em algumas partes. A primeira narra o êxodo de uma família nordestina para a grande São Paulo, chega ser sutil (ñ consigo elaborar muito) como Jorge retrata as desgraças dos dias de seca; a família vê seus entes sucumbirem à fome e à sede, acompanhando seus ossos branquearem em covas rasas sob o sol escaldante do sertão.
Chegando na cidade, temos três irmãos e três destinos. Um fato que me incomodou e desestimulou a terminar o livro foi todo esse 'cotidiano' a falar de situações onde mulheres são claramente abusadas. Ok, é um livro de época! Mas, falando pessoalmente, estava de saco cheio. Até o final do livro, por sinal, só há um aprofundamento em torno de uma personagem mulher.
Seguindo, a segunda parte do livro narra a disputa entre dois grandes cangaceiros, interligando com a família que participou do primeiro ato. Nisso, se introduz a figura do beato "(...) e, mais que os milagres, aquelas palavras onde o desespero e a esperança se misturavam, que anunciavam o fim do mundo com suas desgraças e a vida no céu com suas belezas, atraíam camponeses cansados de tudo".
É uma história de sangue e injustiças, um bom livro para quem tem estômago, longe de ser meu preferido dele!
De todos os meus contatos com Jorge Amado, esse foi o mais denso.
Aqui, ele relata tentativas de reordenação de uma nação a partir dos sertanejos, beatos e cangaceiros. O livro é dividido em algumas partes. A primeira narra o êxodo de uma família nordestina para a grande São Paulo, chega ser sutil (ñ consigo elaborar muito) como Jorge retrata as desgraças dos dias de seca; a família vê seus entes sucumbirem à fome e à sede, acompanhando seus ossos branquearem em covas rasas sob o sol escaldante do sertão.
Chegando na cidade, temos três irmãos e três destinos. Um fato que me incomodou e desestimulou a terminar o livro foi todo esse 'cotidiano' a falar de situações onde mulheres são claramente abusadas. Ok, é um livro de época! Mas, falando pessoalmente, estava de saco cheio. Até o final do livro, por sinal, só há um aprofundamento em torno de uma personagem mulher.
Seguindo, a segunda parte do livro narra a disputa entre dois grandes cangaceiros, interligando com a família que participou do primeiro ato. Nisso, se introduz a figura do beato "(...) e, mais que os milagres, aquelas palavras onde o desespero e a esperança se misturavam, que anunciavam o fim do mundo com suas desgraças e a vida no céu com suas belezas, atraíam camponeses cansados de tudo".
É uma história de sangue e injustiças, um bom livro para quem tem estômago, longe de ser meu preferido dele!
June 22, 2015
Estou a meio do livro. Leio o Jorge Amado desde a adolescência. Tenda dos Milagres, a deliciosa história de Pedro Archanjo, foi a obra que me introduziu no universo deste grande brasileiro. Hoje quase que lamento não ter a pureza dessa época em que me deixava envolver pela surpresa e pelo estupor que me instilava a crua realidade encerrada nos livros do autor de Jubiabá.
Seara Vermelha data de 1946, da fase comunista militante do seu autor. Dedicado a Luís Carlos Prestes, abre com epígrafes deste, de Castro Alves e de Engels. Trata-se de uma odisseia de retirantes -- desses retirantes imortalizados na tela por Portinari -- através da caatinga até São Paulo, terra de oportunidades. Algum desleixo formal que existe na prosa de Amado é largamente compensado pelo boa oficina romanesca; um estilo poético, podendo resvalar, por vezes, para algum empolgamento épico, é logo corrigido pelo realismo das personagens e das situações narradas e também pela gostosa ironia do romancista. Estou a acompanhar uma família alargada, expulsa pelo novo proprietário das terras em que vivia e trabalhava. Jerónimo e Jucundina são, até agora, os protagonistas principais, além dos filhos sobrantes, três netos de uma filha falecida no derradeiro parto (Tonho, Noca e Ernesto), os irmãos de Jerónimo, a louca Zefa e João Pedro, mais a mulher e a filha deste. Sofrem várias baixas durante a viagem, crianças e adultos. Noca faz uma ferida no pé ao correr atrás da sua gata, Marisca, que, contra a opinião dos adultos, insiste em levar na travessia do sertão, único brinquedo da criança de sete anos; contraindo uma infecção, morre pouco depois. E não será sem problemas de consciência, pelo menos de alguns dos seus membros, que a família virá a comer a gata para enganar a fome. Dina, mulher de João Pedro, morrerá de uma espécie de tifo, já a família exausta tem semanas de caminhada. As suas forças pouco mais dão que para um simulacro de exumação. Afastados poucos metros, percebem que os abutres ficaram para trás:
«Juntaram-se num bando irrequieto e barulhento, trocando bicadas entre si, sobre o cadáver. Adiante, Jerónimo que não os via no céu, a persegui-los, imaginava o que se estava passando. Também João Pedro sabia que eles estavam devorando o cadáver de sua mulher. Mas não tinha coragem de voltar, de perder mais tempo, como não tinha mais forças para sofrer nem lágrimas para chorar.» (5ª ed., p. 102).
A minha realidade é outra, já não tenho esses quinze anos em que ficava esmagado depois de ler Capitães da Areia, Mar Morto ouTerras do Sem Fim. A realidade é outra. Vejo no Público de hoje a fotografia dum miúdo iraquiano a chorar a perda de parentes naquela tragédia da ponte, desastre causado pelo medo dos atentados e pelo ajuntamento de peregrinos; vejo cadáveres, lixo e desespero em Nova Orleães, a cidade de Armstrong inimaginável no grau de destruição e caos. Já não me surpreendem estes dramas humanos, como quando era novo, mas ainda tenho, por vezes, de dobrar o jornal, ou afastar o livro, fechar os olhos e respirar fundo. (2-IX-2005)
Seara Vermelha data de 1946, da fase comunista militante do seu autor. Dedicado a Luís Carlos Prestes, abre com epígrafes deste, de Castro Alves e de Engels. Trata-se de uma odisseia de retirantes -- desses retirantes imortalizados na tela por Portinari -- através da caatinga até São Paulo, terra de oportunidades. Algum desleixo formal que existe na prosa de Amado é largamente compensado pelo boa oficina romanesca; um estilo poético, podendo resvalar, por vezes, para algum empolgamento épico, é logo corrigido pelo realismo das personagens e das situações narradas e também pela gostosa ironia do romancista. Estou a acompanhar uma família alargada, expulsa pelo novo proprietário das terras em que vivia e trabalhava. Jerónimo e Jucundina são, até agora, os protagonistas principais, além dos filhos sobrantes, três netos de uma filha falecida no derradeiro parto (Tonho, Noca e Ernesto), os irmãos de Jerónimo, a louca Zefa e João Pedro, mais a mulher e a filha deste. Sofrem várias baixas durante a viagem, crianças e adultos. Noca faz uma ferida no pé ao correr atrás da sua gata, Marisca, que, contra a opinião dos adultos, insiste em levar na travessia do sertão, único brinquedo da criança de sete anos; contraindo uma infecção, morre pouco depois. E não será sem problemas de consciência, pelo menos de alguns dos seus membros, que a família virá a comer a gata para enganar a fome. Dina, mulher de João Pedro, morrerá de uma espécie de tifo, já a família exausta tem semanas de caminhada. As suas forças pouco mais dão que para um simulacro de exumação. Afastados poucos metros, percebem que os abutres ficaram para trás:
«Juntaram-se num bando irrequieto e barulhento, trocando bicadas entre si, sobre o cadáver. Adiante, Jerónimo que não os via no céu, a persegui-los, imaginava o que se estava passando. Também João Pedro sabia que eles estavam devorando o cadáver de sua mulher. Mas não tinha coragem de voltar, de perder mais tempo, como não tinha mais forças para sofrer nem lágrimas para chorar.» (5ª ed., p. 102).
A minha realidade é outra, já não tenho esses quinze anos em que ficava esmagado depois de ler Capitães da Areia, Mar Morto ouTerras do Sem Fim. A realidade é outra. Vejo no Público de hoje a fotografia dum miúdo iraquiano a chorar a perda de parentes naquela tragédia da ponte, desastre causado pelo medo dos atentados e pelo ajuntamento de peregrinos; vejo cadáveres, lixo e desespero em Nova Orleães, a cidade de Armstrong inimaginável no grau de destruição e caos. Já não me surpreendem estes dramas humanos, como quando era novo, mas ainda tenho, por vezes, de dobrar o jornal, ou afastar o livro, fechar os olhos e respirar fundo. (2-IX-2005)
September 11, 2012
De uma leitura deliciosa! Um talento incrível para descrever de modo quase lírico toda a miséria vivida pelos segmentos mais pobres da sociedade do Brasil numa altura conturbada e marcada pela desigualdade e injustiça sociais.
A força de vontade das personagens (tanto principais como secundarias) bem como o carácter familiar (e generoso) da escrita de Jorge Amado, levam-nos a viver o romance de modo quase activo e a sofrer os sucessivos golpes sem nunca deixar de apreciar a beleza de cada momento e cada gesto relatado.
Foi com grande emoção que desfrutei de cada pagina e descobri em cada drama detalhes de um romantismo profundo que permitem a sobrevivência perante situações extremas e perdas incríveis. Um olhar, um toque, uma palavra, salvam momentos de dor e sacrifício num universo de injustiça e desgaste em que mesmo quem parece ter desistido guarda uma esperança inevitável face ao caminho a percorrer.
A força de vontade das personagens (tanto principais como secundarias) bem como o carácter familiar (e generoso) da escrita de Jorge Amado, levam-nos a viver o romance de modo quase activo e a sofrer os sucessivos golpes sem nunca deixar de apreciar a beleza de cada momento e cada gesto relatado.
Foi com grande emoção que desfrutei de cada pagina e descobri em cada drama detalhes de um romantismo profundo que permitem a sobrevivência perante situações extremas e perdas incríveis. Um olhar, um toque, uma palavra, salvam momentos de dor e sacrifício num universo de injustiça e desgaste em que mesmo quem parece ter desistido guarda uma esperança inevitável face ao caminho a percorrer.
January 24, 2024
A saga longa e intensa de uma família por seus diversos que caminho que se iniciam no sertão da Bahia, mas passam por todo o Brasil. Um texto que poderia muito bem ser resgatado e virar série ou novela hoje em dia. Um livro de 1946, mas que segue atual em seus temas e discussões e que emociona na medida em que também revolta.
August 2, 2022
arrastei muito essa leitura (vergonhoso!) e perdi minha motivação soteropolitana com todo aquele sentimento feliz pelo jorge amado, mas foi um livro aproveitável de qualquer maneira.
a primeira parte segue a fórmula clássica (e usada um milhão de vezes pelos autores comunistas desse país) do sofrimento dos trabalhadores sertanejos brasileiros. a segunda parte foi mais diferente e gostosa de ler, todos os paralelos óbvios com eventos e personalidades até que me divertem. uma escolha que eu achei engraçada foi ele ter explicitado todas essas relações.
a primeira parte segue a fórmula clássica (e usada um milhão de vezes pelos autores comunistas desse país) do sofrimento dos trabalhadores sertanejos brasileiros. a segunda parte foi mais diferente e gostosa de ler, todos os paralelos óbvios com eventos e personalidades até que me divertem. uma escolha que eu achei engraçada foi ele ter explicitado todas essas relações.
July 23, 2020
Kısa bir giriş yapmak istiyorum, etkileyici, gerçekçi ve oldukça siyasi bir aile hikayesi Kızıl Tarlalar.
İlk defa okuma fırsatı bulduğum bir yazar Amado. Ancak bu eserde, okuyucu önüne serdiği ve bir ailenin uzun ve çatallı yolculuğunu anlatan hikaye, bende sanki yıllardır okuduğum ve beğendiğim bir yazarmış gibi hissettirdi.
Öncelikle, kitabın karakterlerin eğlencesi ile başlaması akabinde yoğun bir drama evrilmesi, dramdan doğan sosyal çatışmaların siyasi çatışmalara yol açması ve sonunda bir umut parçası ile noktalanması ve en önemlisi de hikayenin bu dalgalanmaya karşın dağılmaması kitabın en önemli başarısı.
Hikayenin akışı gibi, karakter geçişleri ve hemen hemen her karaktere önemli bir zaman ayrılması da kitabı güçlü tutan yanlardan birisi.
Tabi kitabın Brezilya'daki sosyal çarpıklığı, sınıf çatışmasını, yolsuzluğu ve siyasi dalgalanmaları da ustalıkla ve oldukça gerçekçi anlatması da yazarın bir başka mahareti.
Özellikle Juvencio karakteri, aslında cehaletine rağmen korkusuzca önce kendisi sonra da halkı için savaşmaktan çekinmeyen, başlı başına bir romana konu olabilecek bir karakter.
Aslında diğer karakterlere de uzun uzun değinmek gerekmekte eseri daha da iyi anlamak için, örneğin Fırtına karakterinin çevresinde dönen çarpıcı yaşanmışlıklar ya da Ermiş'in etrafında gören ve yıllar sonra bizlerin de çok benzerini yaşadığı dinci yaşanmışlıklar.
Ama günün sonunda, en iyisi kitabı okumanız ve birbirinden bağımsız farklı duyguları kendi içinizde yaşamanız.
İlk defa okuma fırsatı bulduğum bir yazar Amado. Ancak bu eserde, okuyucu önüne serdiği ve bir ailenin uzun ve çatallı yolculuğunu anlatan hikaye, bende sanki yıllardır okuduğum ve beğendiğim bir yazarmış gibi hissettirdi.
Öncelikle, kitabın karakterlerin eğlencesi ile başlaması akabinde yoğun bir drama evrilmesi, dramdan doğan sosyal çatışmaların siyasi çatışmalara yol açması ve sonunda bir umut parçası ile noktalanması ve en önemlisi de hikayenin bu dalgalanmaya karşın dağılmaması kitabın en önemli başarısı.
Hikayenin akışı gibi, karakter geçişleri ve hemen hemen her karaktere önemli bir zaman ayrılması da kitabı güçlü tutan yanlardan birisi.
Tabi kitabın Brezilya'daki sosyal çarpıklığı, sınıf çatışmasını, yolsuzluğu ve siyasi dalgalanmaları da ustalıkla ve oldukça gerçekçi anlatması da yazarın bir başka mahareti.
Özellikle Juvencio karakteri, aslında cehaletine rağmen korkusuzca önce kendisi sonra da halkı için savaşmaktan çekinmeyen, başlı başına bir romana konu olabilecek bir karakter.
Aslında diğer karakterlere de uzun uzun değinmek gerekmekte eseri daha da iyi anlamak için, örneğin Fırtına karakterinin çevresinde dönen çarpıcı yaşanmışlıklar ya da Ermiş'in etrafında gören ve yıllar sonra bizlerin de çok benzerini yaşadığı dinci yaşanmışlıklar.
Ama günün sonunda, en iyisi kitabı okumanız ve birbirinden bağımsız farklı duyguları kendi içinizde yaşamanız.
This entire review has been hidden because of spoilers.
April 27, 2022
Essas coisas se passaram no sertão, onde a fome cria bandidos e santos.
Em Seara Vermelha, Jorge Amado expõe a realidade do sistema quasi-feudal que vigorava no Sertão brasileiro na primeira metade do século XX.
É um livro pesado, duro, cheio de morte, doença, separação e sofrimento. E a intenção é precisamente essa; imprimir o horror que o sistema imposto pelos coronéis causou a gerações sobre gerações de sertanejos. Peca talvez por correr muito depressa, ao início, e não deixar que a conexão com os personagens se forme totalmente antes de os torturar com todos os sofrimentos da caatinga; mas para meados do livro, já a conexão plenamente formada, o verdadeiro horror revela-se em todo a sua negrura. É um livro impactante, que não será para os estômagos mais ligeiros; mas que ainda assim vale a pena. A mensagem é muito direta, talvez até direta demais (a roçar na demagogia): o partido comunista vos salvará, camaradas. Eu, apesar de ser algo averso a comunismo em termos políticos, certamente não recriminarei Jorge Amado pela substância da mensagem, quando outra alternativa não lhe parecia possível em tão desesperadas condições. Mas sugiro que talvez o ponto pudesse ser exposto algo mais subtilmente. É um bom livro, isso não se discute, mas está longe da subtileza e da suavidade de outros seus livros, como o espetacular Gabriela .
Resumindo: venha mais Jorge Amado, que a mais, nunca estará.
February 3, 2019
Jorge Amado tinha muita imaginação e uma vontade cega de abraçar o Brasil nos seus livros, talvez com o objetivo de catalogar ou alistar todos personagens possíveis da fauna trabalhadora brasileira. "Seara Vermelha" é, nesse sentido, o livro mais grandioso até então: conta a história de fazendeiros, retirantes, cangaceiros, soldados, médicos etc; começa na roça, arrasta pelo sertão, desce o rio e pega o trem pra cidade. Mas, infelizmente, temos aqui, de novo, um grande exemplo do péssimo hábito dele de contar muitas histórias de um jeito apressado. Mesmo assim, Jorjão é um cara de coração que consegue nos emocionar quando quer, como no capítulo "o rio", em que uma família de retirantes à beira da morte navega o São Francisco rumo à São Paulo, lutando contra a disenteria e a tuberculose num cenário à la "Navio Negreiro". Se a história acabasse nesse ponto já seria o melhor livro dele. Mas ele não pára. E ás vezes não é preciso contar tudo ao mesmo tempo, porque a história de um grande personagem pode ser a história de todos.
January 2, 2024
اجمل بداية للسنه الجديده مع روايه من اكثر الكتاب ال under rated في أمريكا الجنوبية...
روايه تستحق اكتر من ه نجوم و غريب جدا عدد ال rating القليل ليها...
تقريبا الرواية فيها كل حاجه و رغم عدد الشخصيات الكتير الا ان لكل شخصيه سمتها و سحرها المصبوغ باسلوب جورج امادو الساحر..
التجربه الرابعه مع جورج امادو و كالعادة تجربة ممتعه لا تخيب.
روايه تستحق اكتر من ه نجوم و غريب جدا عدد ال rating القليل ليها...
تقريبا الرواية فيها كل حاجه و رغم عدد الشخصيات الكتير الا ان لكل شخصيه سمتها و سحرها المصبوغ باسلوب جورج امادو الساحر..
التجربه الرابعه مع جورج امادو و كالعادة تجربة ممتعه لا تخيب.
February 25, 2025
Okurken Yaşar Kemal'in İnce Memed'ini hatırlattı. Toprağından koparılan köylüler, eşkiyalar, inanca sarılan insanlar,sermayenin koruyucusu güvenlik güçleri... bize kalan her yerde sefalet
November 15, 2018
Türkçe'de "Sonsuz Topraklar" adıyla yayınlanan Marksist romanın güçlü ve zayıf yönleri birbirini nötrlüyor.
https://okumadansonra.blogspot.com/20...
https://okumadansonra.blogspot.com/20...
June 20, 2022
O cenário seco e rubro-amarelado da caatinga sempre me atraiu na literatura nordestina e desfilando em suas paisagens, uma gama de personagens malditos, pelos quais é impossível não afeiçoar-se. Caracteristica marcante desse mundo, o Cangaço me assombra pelo amálgama de misticismo e horror que o compõe. Quando li o excelente 'Maria Bonita: Sexo, violência e mulheres no cangaço' quis encontrar obras literárias que tinham o Cangaço como pano de fundo e dessa forma cheguei até 'Seara Vermelha'.
Eu conhecia Jorge Amado de suas letras sobre a Bahia, com o mar sempre onipresente e foi uma grata surpresa encontrar tal vivacidade em 'Seara Vermelha'. Assim como suas outras obras, a paisagem é viva e a caatinga é um personagem que pulsa e respira em seus humores, porém é muito mais inclemente que o Oceano.
Acompanhamos os destinos de diversos personagens pelas sendas do sertão: uma família expulsa de suas terras, que se lança a aterrorizante viagem para São Paulo enquanto sucumbe pelo caminho (agonia de tantos retirantes); o banditismo dos cangaceiros e o Messianismo (comum no interior do Brasil); a luta comunista; e a corrupção dos personagens que se quebram no caminho.
Acima de tudo, 'Seara Vermelha' é um manifesto pela Reforma Agrária (mais forte que 'Torto Arado'), onde Jorge Amado expõe seu posicionamento político através da tragédia de personagens proibidos de fincar raízes em lugar algum, uma vez que mal tem direito à terra onde perecerão (cabe aqui Aquele Maravilhoso Verso de 'Morte e Vida Severina').
É um livro essencialmente triste, não espere brandura. A Fome, a grande mazela do sertão, assola a todos, inclusive a Caatinga, que tal qual um abutre, se alimenta um a um dos personagens que ousam desafiar seus mistérios e fraquejar pelo caminho!
Eu conhecia Jorge Amado de suas letras sobre a Bahia, com o mar sempre onipresente e foi uma grata surpresa encontrar tal vivacidade em 'Seara Vermelha'. Assim como suas outras obras, a paisagem é viva e a caatinga é um personagem que pulsa e respira em seus humores, porém é muito mais inclemente que o Oceano.
Acompanhamos os destinos de diversos personagens pelas sendas do sertão: uma família expulsa de suas terras, que se lança a aterrorizante viagem para São Paulo enquanto sucumbe pelo caminho (agonia de tantos retirantes); o banditismo dos cangaceiros e o Messianismo (comum no interior do Brasil); a luta comunista; e a corrupção dos personagens que se quebram no caminho.
Acima de tudo, 'Seara Vermelha' é um manifesto pela Reforma Agrária (mais forte que 'Torto Arado'), onde Jorge Amado expõe seu posicionamento político através da tragédia de personagens proibidos de fincar raízes em lugar algum, uma vez que mal tem direito à terra onde perecerão (cabe aqui Aquele Maravilhoso Verso de 'Morte e Vida Severina').
É um livro essencialmente triste, não espere brandura. A Fome, a grande mazela do sertão, assola a todos, inclusive a Caatinga, que tal qual um abutre, se alimenta um a um dos personagens que ousam desafiar seus mistérios e fraquejar pelo caminho!
March 16, 2021
“Toprak onu ekip biçene aittir.”
Brezilyalı yazar Jorge Amado’dan okuduğum ilk kitap ‘Tereza Batista; Savaş Yorgunu’ydu ve yazarın kalemine hayran kalmıştım. Şimdi de canım @goknuradair ‘imin hediyesi Kızıl Tarlalar’ı okuduk. Amado eserde, ekip biçtikleri topraklardan sürülen tarım işçilerini ve onların dramını anlatıyor. 1920’lerde Brezilya’da toprak sahipleri refah içinde yaşarken; işçi sınıfı açlık, hastalıklar ve eşkıya baskınları ile mücadele ediyordu.
“Hiç oyuncak bebeği olmamıştı, pazarda satılan bez bebeklerden bile. Hiç oyuncağı olmamıştı, şu tahtadan yontulmuş olanlardan bile. Hiç müzik dinlememiş, kukla tiyatrosu seyretmemişti. Sahibi olduğu tek şey Marisca’ydı.” (Syf 17)
Ekicilerle ortakçıların tek eğlencesi düğünlerdi ve o akşam Ataliba’nın kızının düğününde hepsi çok mutluydular, ta ki çiftlik kahyası Arthur gelip hepsinin çiftlikten sürüldüğünü söyleyene kadar. 😔 San Paulo bir umuttu hepsi için. Ama yol zorluydu, bir tarafta konuklardan hiç hoşlanmayan, diken çölü vahşi Caatinga, diğer tarafta daha yolculuğun ilk haftası biten yiyecekleri... bir yudum suya hasret 😔 ‘Lanetliler, lanetliler..’ diye bağıran Zefa, güzel ama kadersiz Marta, yaşlı Jerônimo ve kucağından torununu indirmeyen eşi Jucundina ve diğerleri ile onbir kişi başlayan sürgün yolculuğunun sonunda kayıplar verdiler ve ölüleri vahşi akbabalarla geride bıraktılar. Zordu çok zor...
Jorge Amado’nun 1946 yılında yazdığı bu roman aynı zamanda ezilen köylülerin siyasal bir başkaldırısı olma özelliği taşıyor.
Mutlaka okuyun❤️
Brezilyalı yazar Jorge Amado’dan okuduğum ilk kitap ‘Tereza Batista; Savaş Yorgunu’ydu ve yazarın kalemine hayran kalmıştım. Şimdi de canım @goknuradair ‘imin hediyesi Kızıl Tarlalar’ı okuduk. Amado eserde, ekip biçtikleri topraklardan sürülen tarım işçilerini ve onların dramını anlatıyor. 1920’lerde Brezilya’da toprak sahipleri refah içinde yaşarken; işçi sınıfı açlık, hastalıklar ve eşkıya baskınları ile mücadele ediyordu.
“Hiç oyuncak bebeği olmamıştı, pazarda satılan bez bebeklerden bile. Hiç oyuncağı olmamıştı, şu tahtadan yontulmuş olanlardan bile. Hiç müzik dinlememiş, kukla tiyatrosu seyretmemişti. Sahibi olduğu tek şey Marisca’ydı.” (Syf 17)
Ekicilerle ortakçıların tek eğlencesi düğünlerdi ve o akşam Ataliba’nın kızının düğününde hepsi çok mutluydular, ta ki çiftlik kahyası Arthur gelip hepsinin çiftlikten sürüldüğünü söyleyene kadar. 😔 San Paulo bir umuttu hepsi için. Ama yol zorluydu, bir tarafta konuklardan hiç hoşlanmayan, diken çölü vahşi Caatinga, diğer tarafta daha yolculuğun ilk haftası biten yiyecekleri... bir yudum suya hasret 😔 ‘Lanetliler, lanetliler..’ diye bağıran Zefa, güzel ama kadersiz Marta, yaşlı Jerônimo ve kucağından torununu indirmeyen eşi Jucundina ve diğerleri ile onbir kişi başlayan sürgün yolculuğunun sonunda kayıplar verdiler ve ölüleri vahşi akbabalarla geride bıraktılar. Zordu çok zor...
Jorge Amado’nun 1946 yılında yazdığı bu roman aynı zamanda ezilen köylülerin siyasal bir başkaldırısı olma özelliği taşıyor.
Mutlaka okuyun❤️
February 11, 2022
Kızıl tarlalar çalıştıkları çiftlikten kovulan bir ailenin izinde yoksulluğun, çaresizliğin, zor koşullar altında insanların ne hale gelebileceğinin romanı. Aslına bakılırsa bir ailenin dağılışına da tanık oluyoruz. Yazar gerek karakterlerin geçirdiği dönüşümleri, gerek yol boyunca tanık olduğumuz olayları oldukça gerçekçi bir biçimde kaleme almış. Sürekli devinim halinde olan romanın yapısı okuyucuyu da dinamik bir biçimde tutuyor. Satır aralarında Amado'nun ideolojisine de aşına oluyorsunuz. Kurgu içerisinde oldukça rahatsız edici anlara da tanık oluyoruz ki bence bu gerçeklerin saf haline en çok yaklaşabildiğimiz kısım. Bu gerçekler sizi, beni elinde bu kitabı tutan okuyucuyu huzursuz etmeli.
Red Fields is the novel of poverty, desperation and what people can become under difficult conditions, following a family expelled from the farm where they work. In fact, we are witnessing the disintegration of a family. The author has written both the transformations of the characters and the events we witnessed along the way in a very realistic way. The structure of the novel, which is in constant motion, keeps the reader dynamic. Between the lines, you get familiar with Amado's ideology. We also witness very disturbing moments in fiction, which I think is the part where we can get closest to the pure form of reality. These facts should make you, me, the reader holding this book uneasy.
Red Fields is the novel of poverty, desperation and what people can become under difficult conditions, following a family expelled from the farm where they work. In fact, we are witnessing the disintegration of a family. The author has written both the transformations of the characters and the events we witnessed along the way in a very realistic way. The structure of the novel, which is in constant motion, keeps the reader dynamic. Between the lines, you get familiar with Amado's ideology. We also witness very disturbing moments in fiction, which I think is the part where we can get closest to the pure form of reality. These facts should make you, me, the reader holding this book uneasy.
May 16, 2024
Com uma narrativa extraordinária, Jorge Amado nos leve para o meio do sertão nordestino, e nos mostra como a vida do sertanejo é difícil, mas apesar das adiversidades, eles sempre conseguem continuar vivendo.
O livro é dividido em duas partes, a primeira seguimos a família de Jerônimo e Jucundina, e na sua jornada pela caatinga depois de serem expulsos de suas terras pelo novo proprietário! A jornada é dura e complicada, com percas da família pelo percurso!
A segunda parte seguimos a vida de três dos filhos mais velhos de Jerônimo e Jucundina, José, conhecido por Zé Trevoada, Juvêncio, conhecido por Nenén, e João, conhecido como Jão, pela vida adulta depois de fugirem da fazenda.
José, se junta aos jagunços liderados por Lucas Arvoredo, e acaba subindo de patente na gang, e é o braço direito do cangaceiro chefe.
Juvêncio, vira um comunista lutando pelos direitos de terra dos sertanejos, e acaba sendo preso depois de uma revolução falhar.
Jão, que entrou para a polícia depois de fugir da fazenda, acaba tendo seu destino cruzado com o de seu irmão mais velho!
Uma narrativa envolvente que nos leva a acreditar que o Brasil é tão grande que nem imaginamos como sertanejos, nordestinos vivem. Sei que hoje pode ser um pouco diferente, mas não tanto.
O livro é dividido em duas partes, a primeira seguimos a família de Jerônimo e Jucundina, e na sua jornada pela caatinga depois de serem expulsos de suas terras pelo novo proprietário! A jornada é dura e complicada, com percas da família pelo percurso!
A segunda parte seguimos a vida de três dos filhos mais velhos de Jerônimo e Jucundina, José, conhecido por Zé Trevoada, Juvêncio, conhecido por Nenén, e João, conhecido como Jão, pela vida adulta depois de fugirem da fazenda.
José, se junta aos jagunços liderados por Lucas Arvoredo, e acaba subindo de patente na gang, e é o braço direito do cangaceiro chefe.
Juvêncio, vira um comunista lutando pelos direitos de terra dos sertanejos, e acaba sendo preso depois de uma revolução falhar.
Jão, que entrou para a polícia depois de fugir da fazenda, acaba tendo seu destino cruzado com o de seu irmão mais velho!
Uma narrativa envolvente que nos leva a acreditar que o Brasil é tão grande que nem imaginamos como sertanejos, nordestinos vivem. Sei que hoje pode ser um pouco diferente, mas não tanto.
March 2, 2023
Un roman que j'ai adoré. La première partie m'a beaucoup rappelé les raisins de la colère de Steinbeck et j'ai adoré me plonger dans l'aridité et l'hostilité de la caatinga brésilienne. La description des déserts me fait toujours beaucoup voyager en littérature contrairement aux récits maritimes, dans les bateaux (c'est de ta faute Agatha Cristie). J'aime la touche d'espoir finale du roman, qui nous donne confiance en l'insurrection politique quand celle-ci est bien pensée. C'est vrai que le récit de Juvencio est celui qui m'a le moins animée, la politique en littérature n'étant pas non plus mon grand amour. Cependant j'ai beaucoup apprécié la figure de justice et de courage qu'il incarne. Ca ne s'est joué à pas grand-chose finalement, il aurait tout aussi bien pu finir cangaceiro ou comme un autre de ces policiers corrompus. Deux camps ennemis et portant identiques, chacun d'eux aurait pu modifier les choses mais la haine engendre la haine c'est bien connu. Ils méritaient tous leur sort (cf l'horrible scène du bal).Enfin, les personnages qui m'ont le plus marqué je pense sont la belle et douce Marta, la tendre et fragile Noca et peu-être aussi la forte Jucundina.
November 25, 2023
Um livro que pode-se efetivamente dizer militante, que tenta denunciar e transformar uma realidade.
Sua primeira parte, a mais violenta para mim, apesar de não haver os confrontos armados, é de uma maestria sem tamanho ao narrar a desagregação social que o latifúndio impõe aos miseráveis. Toda a jornada dos retirantes é de uma crueldade brutal que só nos faz lembrar que ela é só mais uma das infinitas repetidas histórias como ela no sertão.
A segunda parte do livro mostra sua força ao implicar que a desagregação social tem como única saída a luta armada. Primeiro como revolta anárquica (e sanguinária) cangaceira. Luta de messias prometendo o fim do mundo, mas, como sempre, sucumbindo às forças do estado. O que é claro para Amado é que a real luta é organizada, política, porém não menos violenta. Em certo sentido ainda messiânica, apesar de tentar parecer teórica e intelectual, mas sem dúvidas também violenta, também radical, mas sem olhar para o fim do mundo, mas para a criação de um outro melhor.
Sua primeira parte, a mais violenta para mim, apesar de não haver os confrontos armados, é de uma maestria sem tamanho ao narrar a desagregação social que o latifúndio impõe aos miseráveis. Toda a jornada dos retirantes é de uma crueldade brutal que só nos faz lembrar que ela é só mais uma das infinitas repetidas histórias como ela no sertão.
A segunda parte do livro mostra sua força ao implicar que a desagregação social tem como única saída a luta armada. Primeiro como revolta anárquica (e sanguinária) cangaceira. Luta de messias prometendo o fim do mundo, mas, como sempre, sucumbindo às forças do estado. O que é claro para Amado é que a real luta é organizada, política, porém não menos violenta. Em certo sentido ainda messiânica, apesar de tentar parecer teórica e intelectual, mas sem dúvidas também violenta, também radical, mas sem olhar para o fim do mundo, mas para a criação de um outro melhor.
October 30, 2023
Qué gran historia, considero a Jorge Amado uno de los más grandes escritores sudamericanos y del mundo, sus historias no pueden dejar indiferente a nadie, llenas de denuncia social, pero siempre con calidad y dentro de una gran historia.
En esta ocasión nos sitúa en un largo viaje, la de unos trabajadores de una hacienda que tienen que dejar las tierras por el caciquismo del propietario y ven como única salida el ir a una gran ciudad, atravesando zonas peligrosas y duras.
Jorge Amado relata todo con mucha crueldad, sin medias tintas, cada cosa como es, sin tapujos, ¿qué es duro?, pues se cuenta y ya está y lo que choca es que la novela está escrita hace tiempo y mantiene toda la vigencia, tanto en la trama como el estilo.
Es una novela que recomiendo encarecidamente, pero no es una historia para leer en momentos es que se está bajo de moral, con problemas o depresión, es una novela dura.
En esta ocasión nos sitúa en un largo viaje, la de unos trabajadores de una hacienda que tienen que dejar las tierras por el caciquismo del propietario y ven como única salida el ir a una gran ciudad, atravesando zonas peligrosas y duras.
Jorge Amado relata todo con mucha crueldad, sin medias tintas, cada cosa como es, sin tapujos, ¿qué es duro?, pues se cuenta y ya está y lo que choca es que la novela está escrita hace tiempo y mantiene toda la vigencia, tanto en la trama como el estilo.
Es una novela que recomiendo encarecidamente, pero no es una historia para leer en momentos es que se está bajo de moral, con problemas o depresión, es una novela dura.
August 16, 2021
اعشق ادب امريكا الجنوبية
اعشق سحره و اجوائه و عوالمه
و لانى من عشاق يوسا و ماركيز و الليندى و غيرهم
كان لابد لى يوما من اللقاء مع ساحر البرازيل جورجى أمادو
و قد كان
و من خلال رائعته الانسانية (المحصول الاحمر)
سحرتنى هذه الرواية
اعادتنى لاجواء محبوبتى الخالدة (عناقيد الغضب) ب
الاراضى و الزراعة و طيبة و فقر و ضا الفلاحين و ارتباطهم بأراضيهم حتى لو كانت تدر القليل
ثم الظلم و انتزاع تلك الحياة الفقيرة المستقرة منهم ممثلا فى انتزاع اراضيهم و اجبارهم على الرحيل منها
فالرحيل و المعاناة و الضياع و المرض و الموت و الفقد بحثا عن امل واهى لا يأتى ابدا
رواية اكثر من رائعة
انصح بشدة جدا بقراءتها
و خصوصا لعشاق هذه الاجواء و لمحبى تحفة جون شتاينبك (عناقيد الغضب) ب
سيد جورجى امادو ، بيننا لقاء اخر قريب ان شاء الله
اعشق سحره و اجوائه و عوالمه
و لانى من عشاق يوسا و ماركيز و الليندى و غيرهم
كان لابد لى يوما من اللقاء مع ساحر البرازيل جورجى أمادو
و قد كان
و من خلال رائعته الانسانية (المحصول الاحمر)
سحرتنى هذه الرواية
اعادتنى لاجواء محبوبتى الخالدة (عناقيد الغضب) ب
الاراضى و الزراعة و طيبة و فقر و ضا الفلاحين و ارتباطهم بأراضيهم حتى لو كانت تدر القليل
ثم الظلم و انتزاع تلك الحياة الفقيرة المستقرة منهم ممثلا فى انتزاع اراضيهم و اجبارهم على الرحيل منها
فالرحيل و المعاناة و الضياع و المرض و الموت و الفقد بحثا عن امل واهى لا يأتى ابدا
رواية اكثر من رائعة
انصح بشدة جدا بقراءتها
و خصوصا لعشاق هذه الاجواء و لمحبى تحفة جون شتاينبك (عناقيد الغضب) ب
سيد جورجى امادو ، بيننا لقاء اخر قريب ان شاء الله
August 2, 2020
Questo libro parla delle vicissitudini di una famiglia che affronta suo malgrado, le sofferenze della fame più nera, il dolore delle più profonde privazioni e deve quindi riorganizzare i propri equilibri su nuovi e più precari orizzonti di valore. La descrizione della fame, quella nera, quella vera, quella capace di indurti a commettere i gesti più impensati, è crudele, fredda, spietata. È un mondo violento e aggressivo quello descritto da Amado che pure, in ordine sparso, riesce a lanciare messaggi di tenerezza e speranza, a immortalare la meraviglia e l'innocenza anche nell'uomo più sanguinario.
June 23, 2024
deu menos do que 4 estrelas nesse livro = anticomunista
muito bom mesmo. esse livro me atraiu de uma forma que eu nem sei explicar por que, eu só comprei, segurei na mão de deus e torci pra ser foda. não errei, ele é foda mesmo.
gostei da história, gostei dos personagens, e a escrita de jorge é sempre muito incrível. não é um livro leve, é muito triste e muitas vezes tive que parar por um tempo, mas a leitura pra mim fluiu muito bem. e como sempre eu to aqui querendo adotar os personagens comunistas da história 😁
muito bom mesmo. esse livro me atraiu de uma forma que eu nem sei explicar por que, eu só comprei, segurei na mão de deus e torci pra ser foda. não errei, ele é foda mesmo.
gostei da história, gostei dos personagens, e a escrita de jorge é sempre muito incrível. não é um livro leve, é muito triste e muitas vezes tive que parar por um tempo, mas a leitura pra mim fluiu muito bem. e como sempre eu to aqui querendo adotar os personagens comunistas da história 😁
December 16, 2025
história dividida entre o núcleo familiar de camponeses expulsos de sua terra por um novo dono da fazenda, fazendo com que tomem rumo a tão sonhada São Paulo, terra de oportunidades. a viagem pelo sertão leva mais da metade da família, com Zefa fugindo para o grupo do beato Estevão, Jerônimo aliando-se ao Partido, Zé sendo ainda maior que Lucas Arvoredo e Jão entrando para a polícia. Gostei dos personagens mas senti falta de um maior entrelace entre eles.
February 17, 2020
A true gem!!!
Displaying 1 - 30 of 41 reviews