Τι γίνεται όταν είσαι εξάχρονος, ευφυής και ερωτοχτυπημένος; Πώς αντέχεις τους κρυφούς πόθους για τη μητέρα σου και τον αγνό έρωτα για τη συμμαθήτριά σου; Πώς βρίσκεις τους δρόμους για την ύπαρξή σου όταν η δημιουργικότητα της σκέψης που σου καλλιεργεί το περιβάλλον σου συγκρούεται με την αυταρχικότητα του συντηρητικού σχολείου; Μέσα σ’ αυτούς τους δαίδαλους προσπαθεί το πρωτάκι να βρει τις λύσεις και να σώσει τον εαυτό του και τους συντρόφους του. Το μίτο θα του τον δώσει η ψυχανάλυση αλλά και η ανατρεπτική ματιά του αυτιστικού φίλου του.
Κωμικοτραγικές περιπέτειες που κάτω από το ανάλαφρο ύφος της γραφής θα κάνουν όσους θυμούνται το παιδί που φέρουν μέσα τους να ξαναζήσουν «τον πόνο των μπουμπουκιών», να κλάψουν απαρηγόρητα και να γελάσουν λυτρωτικά.
Αθανάσιος Αλεξανδρίδης (English: Athanasios Alexandridis) είναι ψυχίατρος και παιδοψυχίατρος, διδάσκων ψυχαναλυτής της APF, της ΕΨΕ και της IPA, με διδακτορικές σπουδές στην Ιατρική και στη Φιλοσοφική. Έχει δημοσιεύσει σημαντικό έργο γύρω από την ψυχανάλυση, τις ψυχώσεις και τα συλλογικά τραύματα, ενώ από το 1992 παρουσιάζει και το ποιητικό του έργο.
Ευχάριστο αν το δεις στο στυλ του «Μικρού Νικόλα» ή του «Εγώ ελπίζω να τη βολέψω» με εμφανείς ωστόσο σε κάποια σημεία τις ψυχαναλυτικές προεκτάσεις. Μικρό φεύγει άνετα σε ένα απόγευμα.
Σίγουρα ενδιαφέρουσα η γραφή και η ιδέα να είναι σε πρώτο πρόσωπο γραμμένο με τη φωνή του μικρού. Η μόνη μου ένσταση είναι πως επειδή έχω παιδιά σε αυτές τις ηλικίες και προφανώς έχω γνωρίσει και αρκετούς συμμαθητές τους -από πολύ έξυπνα παιδιά μέχρι και στο φάσμα του αυτισμού- σε κάποια σημεία ο Αλεξανδρίδης σαν να ξεχνούσε πως έπρεπε να μιλάει το εξάχρονο και μιλούσε ο ίδιος. Είναι πολύ μικρό βιβλίο και διαβάζεται ευχάριστα μέσα σε μια μέρα.