เมืองจันทราดอกไม้ร่วง มหาสมุทรดอกไม้บาน 2

月都花落，沧海花开 #2

by Jun Zi Yi Ze, 君子以泽, จวินจื่ออี่เจ๋อ

--เจ้าควรจะรู้ว่า ธารน้ำไหลดอกท้อทั้งหมดในโลกนี้
ล้วนมิอาจงามล้ำกว่าสายตาที่เจ้าลอบมองผ่านดอกไม้มา--

หลังจากที่เมืองซู่เจาถูกบุกรุกจากเซียนกลุ่มหนึ่ง ทำให้ ลั่วเวย องค์หญิงเล็กแห่งซู่เจา ต้องระหกระเหินออกจากบ้านเกิดอันเป็นที่รัก จนพบกับสำนักเทพสมุทรสำนักฝึกวิชาบำเพ็ญเซียน ลั่วเวยจึงตัดสินใจฝากตัวเป็นศิษย์เพื่อเรียนวิชาเซียน และที่นั่นเองเธอก็ได้พบกับมหาเทพ ที่ชาวซู่เจานับถือ --- มหาเทพอิ้นเจ๋อ และได้รู้ความจริงว่า มหาเทพอิ้นเจ๋อกับบุรุษปริศนาที่คอยช่วยเหลือนางยามมีภัยคือคนคนเดียวกัน ทั้งยังได้รู้ว่า แท้จริงแล้วสำนักวิชาที่ฟู่เฉินจือ พี่ชายบุญธรรมที่แสนดีของนางมาฝากตัวเป็นศิษย์ ก็คือสำนักเทพสมุทรนั่นเอง

ชีวิตที่ต้องดิ้นรนในดินแดนเทพเซียนไม่ใช่เรื่องง่าย แถม ‘ท่านอาจารย์’ ของนางก็เย็นชาโหดร้ายขนาดนั้น นางจะเอาตัวรอด ฝึกวิชาเซียนสำเร็จ และกลับไปกอบกู้บ้านเมืองของนางได้หรือไม่ ต้องติดตาม

Genres: China

262 pages, Paperback

Published July 6, 2016

About the author

Associated Names:
* Jun Zi Yi Ze (English)
* 君子以泽 (Chinese)
* จวินจื่ออี่เจ๋อ (Thai)

Reviews

[Ning · Rating 4 out of 5]

รู้ตั้งแต่ก่อนอ่านแล้วนะคะ ว่าเรื่องนี้จบเศร้า
แต่ไม่คิดว่าจะจบแบบทำร้ายจิตใจคนอ่านขนาดนี้

อ่านแนวรักกันไม่ได้มาหลายเรื่องนะคะ
แต่เรื่องนี้อ่ะ จบแบบ ไม่รู้ว่ารัก จนลมหายใจสุดท้ายกันเลย
ทำร้ายคนอ่านสุดๆ ฮา

2 คนดับขรรค์กันไปแล้ว. มีแต่ฉันที่เหลืออยู่นี่แหล่ะ
ที่ยังเศร้ากับความรักของพระ-นาง

ที่จริงตอนอ่านไม่ได้คิดว่าอินขนาดนี้นะคะ
เราก็ไม่เห็นว่าเค้าจะรักกันขนาดไหนอ่ะ
แต่ทำไมพอจบแล้วอึนๆ ก็ไม่รู้
จะว่าเพราะตอนพิเศษก็ไม่น่าใช่
คนแต่งไม่ได้ขยี้อะไรมากมาย (ทั้งๆที่ทำได้ด้วยซ้ำ)
แต่ไม่ขยี้นี่ร้องไห้ไปปี๊บครึ่งได้

คิดว่าเรื่องนี้น่าจะเรื่องนึงเลยที่
ถ้าอ่านซ้ำอีกรอบ จะเสียน้ำตามากกว่าเดิม

.. เมืองจันทราดอกไม้ร่วง.. มหาสมุทรดอกไม้บาน..
แค่คิดถึงชื่อเรื่องก็ทำน้ำตาซึมได้แล้ว

[Ahgase · Rating 5 out of 5]

ก่อนรีวิวขอสายน้ำเกลือหน่อย จะเอามาแทงที่อก
ทำไมมันเหี่ยวเฉาไร้เรี่ยวแรงแบบนี้!!!!
ก่อนอ่านเล่มนี้ กุกดอ่านสปอยก่อนเลย
เพราะว่ากุกลัว กลัวเจ็บ ฮึกกก กลัวนิยายbad ending
กลัวแค่ไหน? บอกกงนี้เลย กุอ่านทุกรีวิวอะ
แล้วทุกรีวิวก็รีวิวแบบ เจ็บ ตะเตือนไต หดหู่
กุนี่ทึ้งผมเลย ขี้หดแล้ววววว
เหม่อมองฟ้า 3 ชม เอาวะ ต่อให้จบ ยัดยาดมกันเป็นลม

ก่อนอื่นนะ กุก็ปวดใจกับความรักของพ่อใหญ่ ซาบซึ้งที่พ่อใหญ่ทำให้
แต่กุถามคำ แล้วน้องมันได้เลือกบ้างไหม?
พ่อใหญ่ทำทุกอย่างเพื่อน้องจริง แต่น้องทนทุกข์ถึง200กว่าปี
ด้วยความไม่รู้อะไรเลย รักและคิดถึงอย่างเดียว
กุว่ามันทรมานกว่ากับการที่รู้ทุกอย่างอะ
พ่อใหญ่ก็ทำร้ายน้องไม่เบาเลย

แต่ก็นะ พ่อใหญ่ก็กล้ำกลืนฝืนทน
ทรมานสาสมกับที่ทำกับน้องอยู่แหละ
ไม่รู้ดิ พูดไม่ออก พ่อใหญ่ผิดแต่พ่อใหญ่มีเหตุผล
น้องไม่ผิดน้องเจ็บ แต่ก็รับผลประโยชน์แต่เต็มๆ
ทำไงดีอ่ะ ไอ้เรามันคนอ่านได้แต่กอดคอกันร้องไห้ 555555

กุว่านะ จบแบบนี้ถือว่าเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้วมั้ง
คนเขียนก็ใจดำเกิน ไม่เขียนตอนพิเศษดีๆให้กุที่เป็นชาวบ้าน4
ได้อ่านบ้างเลย อำมหิต 🥺

ปล.เดี๋ยวจะจองรถทัวร์ไปแดนเทพ อยากเคลียร์กับแม่พี่เฉินจือ
อีเทพชิงอู้และอีสาวใช้ แหม่ ทำเป็นมาพูดสร้างความสั่นคลอน
อิแม่พี่เฉินจือก็อะไรของมึง ประชดผัวด้วยการบอกรักผัวชาวบ้านหรอ อยากถอนหงอกคนแก่โว้ย

[Chompoo Choti · Rating 5 out of 5]

เมืองจันทราดอกไม้ร่วง มหาสมุทรดอกไม้บาน ชื่อเรื่องอ่านออกเสียงไปก็เหมือนรู้แล้วว่ามันน่าจะเป็นงานออกแนวกล่อมใจไม่เบาและพออ่านแล้วก็ใช่จริงๆ ด้วยเพราะเรื่องนี้เป็นแนวเทพเซียน ภูติ ปิศาจ เรียกว่าเป็นงานแฟนตาซีที่คนอ่านก็ไม่คุ้นเคยนัก แต่ก็แปลกดีที่ว่าอ่านไปเรื่อยๆ ก็กลับชอบจากที่คิดว่าจะงงจะไม่อินก็กลับอินตามเนื้อหาไปเสียอย่างนั้น

เนื้อเรื่องอ่านตามโปรยหลังก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ค่ะ เพราะในเนื้อหาก็เป็นเรื่องราวของภูติตัวน้อยๆ อายุขัยแค่ไม่กี่ร้อยปีเกิดความรักกับอาจารย์ที่ตนไปฝากตัวเป็นศิษย์ที่ความรักระหว่างศิษย์และอาจารย์จะเป็นไปได้ยากแล้วยังมีเรื่องของอาจารย์ผู้มากวิชาหน้าตาดีอย่าง มหาเทพอิ้นเจ๋อนั้นยังเป็นเทพเซียนทีผู้คนในชาวเมืองซู่เจาของนางเอกนั้นนับถืออย่างสูงสุดอายุขัยนั้นก็หลายพันปีเรียกว่าความแตกต่างมันค่อนข้างมากเลยแต่แล้วความรักก็ไม่เข้าใครออกใครแม้จะพยายามห้ามจิตห้ามใจกันแล้วแต่ก็ไม่วายต้องยอมให้กับอารมณ์อ่อนไหวของตัวเองไปแม้จะเป็นเซียนผู้มากวิชาก็ตาม

แม้ว่าใครๆ อาจจะนิยามเรื่องนี้ว่าเป็นแนวจบไม่สวยอย่างใจแต่สำหรับเราแล้วมองว่าแม้จะไม่สวยอย่างขนบนิยายรักแต่เราก็มองว่ามันเป็นงานเขียนที่ทำให้คนอ่านรู้สึกอิ่มเอมกับเรื่องราวมากกว่าจะเน้นในเรื่องราวตอนจบของเล่มนะคะ เพราะตั้งแต่ต้นมาแล้วเราอ่านเรื่องราวผ่านมุมของนางเอกลั่วเวยที่บอกเล่าเก้าสิบถึงสิ่งที่อยู่รอบตัวเองและการถ่ายทอดเรื่องราวก็เป็นความสนุกในคาแร็กเตอร์ของนางเอกอยู่ไม่น้อยในช่วงวัยเด็ก และจะว่าไปช่วงวัยของนางเอกนี่ล่ะค่ะที่ถ่ายทอดเรื่องราวออกมาได้สนุกในรูปแบบหนึ่งเพราะความเป็นเด็ก ขี้เล่น ขี้อ้อนเอาแต่ใจ ที่แม้ว่าใครอาจจะหมั่นไส้นางไปบ้างแต่พอเจอความแก่นซ่าส์ของนางเอกเราเข้าไปก็เงิบได้ทุกรายไม่เว้นแม้แต่สัตว์เลี้ยงหรือว่าปีศาจที่ได้เจอ หรือแม้กระทั่งท่านอาจารย์อย่างมหาเทพอิ้นเจ๋อที่หมั่นทำหน้าตาเย็นชา น้ำเสียงแข็งๆ ดุด่าว่ากล่าวก็ยังไม่วายมาตายกับความอ้อน ความเดียงสาของนางเอกเข้าจนกระทั่งยอมก้าวข้ามความเหมาะสมเรื่องของเซียนผู้มากวิชาลงไปเพื่อนางภูติน้อยๆ ที่น่ารักร้ายเดียงสา(มาก) และตรงนี้ล่ะค่ะที่เรารักและชอบมากในความเป็นท่านมหาเทพอิ้นเจ๋อโดยเฉพาะตอนพิเศษที่ได้อ่านถึงความคิดของเขากับความรักในมุมของเขามันมากล้นและมั่นคงมากเกินกว่าใครจะเข้าถึงซึ่งแม้แต่คนอ่านก็ตามเถอะค่ะยังสงสัยนักว่าก็แล้วทำไมฮีจะต้องเสียสละตนเพียงนี้นัก โอ้ย เจ็บ


การดำเนินเรื่องในแนวบทกวีสายน้ำไหล ลมพริ้วเย็นฉ่ำ ฝนฟ้าสาดซัดมาดั่งน้ำตาเทพ อ่านไปแล้วแรกๆ เหมือนจับทางไม่ได้ก็เล่นทำเอาจุกไปหน่อยแต่พออ่านไปด้วยสำนวนและการเล่าผ่านตัวละครอย่างลั่วเวยแล้วมันกลับสนุกแล้วสร้างความคุ้นเคยไม่น้อย เสียอย่างเดียวที่ว่าเราค่อนข้างจะงงนิดๆ กับการต่อช่วงวรรคตอนเวลาเล่าเรื่องยาว ๆ มันเหมือนลักลั่นกันไปบ้างเบาๆ เรียกว่ามันน่าจะไม่มากแต่ก็ทำให้ค่อนข้างติดขัดได้บ้างเช่นกัน บางวรรคบางตอนเล่นทำอ่านไปข้ามไปเพราะความที่เว้นวรรคตอนได้หนึ่บเกินไปมันเลยทำให้เหมือนเบื่อไปบ้างบางช่วงตอน บางประโยคที่อ่านไปแล้วเจอคำแปลที่ละมุนยอมรับว่าอ่านแล้วไมอินจนต้องอ่านซ้ำอีกหลายๆ รอบเหมือนขยี้ตาว่ามันคืออะไรก็เล่นทำเอาป้าผู้ไม่ซึ้งซาบกับความละมุนงงไปนิดหน่อยแต่ก็ยังไปต่อได้ค่ะ


โดยรวมเรืองนี้ถือเป็นงานเขียนที่ชอบอีกเรืองหนึ่งเลยล่ะค่ะและไม่คิดว่าตัวเองจะอ่านงานแนวนี้ได้ผ่านเพราะเป็นเรื่องของเซียน เทพ และตำนานบางอย่างที่แทรกมาเบาๆ แต่ก็อ่านได้จนจบแล้วกลับชอบความอิ่มในตัวงานแม้ว่าอาจจะจบไม่โดนใจแต่เรายอมรับอยู่อย่างว่าคนเขียนขยี้จุดย้ำเรื่องความรักของคนสองคนที่คิดต่างกันไปหน่อยได้อย่างโดนใจและลึกซึ้ง ไม่แปลกใจค่ะว่าแม้คนจะบ่นในบางเรื่องแต่สุดท้ายก็จะบอกว่าชอบเรื่องนี้ไม่น้อยเลยค่ะ

[RHEA · Rating 4 out of 5]

รีวิวรวมสองเล่ม

เรื่องนี้เล่มแรกปูเรื่องเยอะไปหน่อย+ภาษาค่อนข้างรุ่มรวย กลอนเยอะ จับแล้ววางไปรอบนึง พอกลับมาอ่านใหม่แล้วอ่านไปประมาณกลางเรื่อง รู้สึกอยากจะเทอีกรอบนึง

เผอิญรู้มาว่าจบไม่ดี แล้วตอนนั้นมันกดดันมากกับการที่ทั้งคู่ไม่ยอมคุยกันจริงจังสักที เฉียดไปเฉียดมาอยู่นั่นแหละ ก็เลยคิดไปว่า เอ่อ จะแบดเอนเพราะไม่ยอมคุยกันดีๆ งั้นเหรอ รับไม่ได้ อ่านแล้วอยากกรี๊ด อึดอัดไปหมด จริงๆ คือชอบไดนามิกศิษย์อาจารย์รักต้องห้ามมากนะ แต่จะพลัดพรากกันเพราะไม่ยอมบอกความรู้สึกตัวเองงี้เหรอ ไม่อาววว ...

แต่ก็รู้สึกโชคดีที่ทนอ่านต่อ เพราะหลังจากนั้นมันดีมากค่ะ T_T น่ารักมากๆๆๆ เพราะฉะนั้นถ้าใครอ่านแล้วอยากเทฮึบไว้นะคะ ช่วงหลังมันดีมากก ชอบความหยอกล้อกุ๊กกิ๊กกัน นางเอกมองโลกในแง่ดีมากๆ เลย เจอเรื่องราวอะไรก็ยังยิ้มสู้สดใสร่าเริงต่อไปได้ ท่านเทพก็น่ารักมาก

ตอนจบคืออ่านแล้วจุกเลยค่ะ แต่ว่า มันก็เป็นตอนจบที่งดงามสำหรับเรานะ เป็นความเศร้าแบบเหงาๆ หน่วงๆ อ่านจบแล้วก็ถอนใจให้กับความรักของพระ-นาง

ถึงนางเอกไม่รู้ว่าพระเอกรักมากแค่ไหน แต่เราคนอ่านรู้ถึงความรักพระเอก เท่านี้ก็เพียงพอแล้วค่ะ ฮือ

[M · Rating 4 out of 5]

คือแบบ...
น้ำตาร่วงหนักมาก หน่วงมาก
ดราม่าโคตร บีบรัดหัวใจอะไรได้เบอร์นี้

เล่มนี้เปิดมาก็จะหน่วงในความบ้าบอของทั้งคู่ นางเอกนอยมากเรื่องพระเอกไม่เอาเราแน่ๆ ส่วนพระเอกต้องอ่านท้ายเล่ม มีความมั่นใจในตัวเองสูงมาก... แต่นายเอ๋ยยยย นายไม่รู้อะไรเลยนาจา รักเค้าไม่รู้ตัวนั่นแหละหนา

แน่นอนมันก็ตามมาด้วยความพีคให้เราฟินไปช่วงนึง
จุดที่อีนางเอกตบะแตกนั่นแหละ เออ อิชั้นก็กรีดร้องสิคะ ให้มันได้อย่างนี้สิคะ เมื่อคุณกล้า แน่นอนผู้ก็ตกเป็นของคุณค่ะ
แต่อะไรจะเอาแน่เอานอนไม่ได้ในเมื่อผู้ของคุณเป็นเทพดึกดำบรรพ์ ซึ่งมีภารกิจที่ต้องค้ำจุนโลก ดังนั้นถึงแม้จะได้ชื่อว่าเป็นเทพที่เห็นแก่ตัวแค่ไหน ถ้าเค้ารักคุณมากเค้าต้องช่วยโลกเพื่อให้คุณมีชีวิตต่อไปค่ะ
จุดนี้แหละที่มันปวดใจ เพราะเราจะอ่านมุมของนางเอก ซึ่งแน่นอนมันจะเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ
แต่ในเมื่อพระเอกไม่เคยทำให้นางเอกเชื่อมั่นในตัวเค้าได้เลย นางเอกเลยไม่เคยเชื่อว่าพระเอกรู้สึกเจ็บปวดบ้าง
แน่นอนในจุดนี้ ถึงข้าจะรับรู้ได้ถึงความรักของพระเอกเบาๆ ก็ยังอดด่าไม่ได้

แล้วยังจะมีซาไห่ ที่ยังไง๊ยังไงมันต้องเป็นพระเอกแน่ๆ เพราะวิธีรับมือความหึงกับ สิ่ง ที่ตัวเองหึง ช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก ซึ่งเราก็จะงงและคาดเดาไปว่า คืออะไรวะ พระเอกไหม พระเอกแน่ๆ แต่ทำไมมาเป็นมาร...

ทุกสิ่งอย่างจะอยู่ในสองบทสุดท้ายของฝั่งพระเอก.... ซึ่งรู้แล้วน้ำตาร่วงเลยจ่ะ โฮๆๆๆๆๆๆ
คือเศร้าจุดที่บอกว่า ความเสียใจในชีวิตคือไม่อาจแต่งลั่วเวยเป็นภรรยา และไม่เคยได้ยินคำว่าพ่อจากปากลูก
จุดนี้คือพังมาก สงสารพีคสุด ฮือออออ
งานนี้รัดทดมากจีๆ

[น้อนเว่ย · Rating 4 out of 5]

อย่าเรียกว่าจบเศร้าเลย มันจบแบบหดหู่และสะเทือนใจให้สั่นคล้อยไปในห้วงอารมณ์ มันรู้สึก ว่างเปล่า เหมือนกับว่า เรากำลังหลับตาหวนคิดถึงความทรงจำดีดีที่ประทับใจ แล้วก็ต้องลืมตาขึ้นมาพบว่า เรานั้นได้กลายเป็นอากาศธาตุไปนานแล้ว คนเขียนช่างโหดร้ายและเลือดเย็นยิ่งนัก และนี่คือประโยคที่เพิ่งรู้ว่ามันเศร้าที่สุดในเล่มนี้ "เจ้าควรจะรู้ว่า ธารน้ำไหลดอกท้อทั้งหมดในโลกนี้ ล้วนมิอาจงามล้ำกว่าสายตาที่เจ้าลอบมองผ่านดอกไม้มา ความรู้สึกยากส่งข้ามผ่านมหาสมุทร แสงจันทร์นำใจข้า ณ บัดนี้" #月都花落沧海花开

[Jidapa · Rating 4 out of 5]

เริ่มมาก็หวานซะชดเชยกับการขาดแคลนน้ำตาลในเล่มแรก สนุกเข้มข้นมากขึ้น ปมต่างๆคลี่คลายในตอนพิเศษโน่น ถึงได้เข้าใจว่าทำไมพระเอกทำแบบนี้กับนางเอก พอรู้แล้วก็ให้สงสารพระเอกมาก ทั้งที่ตอนแรกฮีทำตัวน่าหมั่นไส้สุดๆ

จบแบบเศร้า ไม่อยากให้จบแบบนี้เลย<\spoiler>

[Nattapan · Rating 5 out of 5]

Poignant, very touching and memorable.
Beautiful ending indeed. (Please read till the last word.)

[Tkpslc. · Rating 3 out of 5]

รีวิวเฉพาะเล่ม 2 นะคะ

เล่มแรกว่าอัดแน่นแล้ว เล่มนี้เรื่องราวอัดแน่นกว่า เหมือนอ่าน 50+ เรื่องในเล่มเดียว (อาจดูเวอร์ แต่เป็นเรื่องจริง555)

แม้ตอนแรกเรายังเอ็นดูนางเอกที่ใสซื่อ เยาว์วัย ไร้เดียงสาอยู่บ้างแต่พอนานไปแล้วกลายเป็นคนไม่มีความมั่นใจ ไม่กล้าตัดสินใจเรื่องของตัวเองแบบนั้นแล้วเราก็รู้สึกรำคาญขึ้นมา ทั้งๆที่ตอนที่ยังเป็นองค์หญิงเคยเป็นคนมั่นใจ กล้าหาญมากแท้ๆ

ส่วนพระเอกของเราก็น่าชังนัก โตกว่านางเอกแท้ๆแต่กลับไม่ยอมลงมืออะไรให้ชัดเจน ไม่ยอมเลือกแต่ก็ไม่ยอมปล่อย ไม่ตัดขาดแต่ก็ไม่ปล่อยวาง ปล่อยให้เวลาล่วงเลยไปเฉยๆทั้งอย่างนี้ ก่อนจะนำไปสู่บทสรุปที่ทำให้ทั้งเสียใจและเสียดายทั้ง 2 คน

จริงๆชื่นชมคนเขียนนะคะ เขียนเรื่องรักเพียวๆให้สวยงามลึกซึ้ง น่าติดตามขนาดนี้ได้ๆ ขนาดเราเป็นคนไม่ชอบอ่านเฉพาะเรื่องรักเฉยๆยังชอบเลย แต่ว่าอะไรที่มันมีรายละเอียดจุกจิก ยิบย่อยมากเกินไปก็จะทำให้ความเข้มข้นที่มีของแก่นเรื่องมันจางอะค่ะ แทนที่จะโฟกัสเรื่องความสวยงามของตัวบทกลายเป็นว่ามากไปก็น่าเบื่อ รำคาญซะงั้น

สรุปแล้ว เรื่องนี้สำหรับเราเฉยๆค่ะ อ่านได้

[Opal · Rating 5 out of 5]

อ่านจบแล้วไม่ได้รู้สึกเศร้าหรือหน่วงมากเหมือนบางเรื่องที่เคยอ่าน คิดว่าตอนท้ายๆคนแต่งต้องการใช้ภาษาสวยๆสื่อถึงความรักด้วยการเสียสละ แต่ไม่ได้ต้องการเขียนออกมาให้ขยี้ความรู้สึกคนอ่าน จึงไม่ได้ยลงลึกถึงความเศร้าหรือรันทดของตัวละครมาก คิดว่าจบแบบนี้น่าจะดีกว่าสมหวัง
ชอบความที่ตัวละครหลักแต่ละตัวค่อนข้าง realistic ตรงที่แม้จะมีความโลเลและเห็นแก่ตัวในบางครั้ง แต่เวลาผิดหวังก็ค่อนข้างพยายามมองหาข้อดีและค่อนข้างสู้ชีวิต
(ส่วนตัวคิดว่าไม่ได้คล้ายกับ ตํานานรักเหนือภพ เพราะพระเอกไม่ได้ยึดติดหัวแข็งแบบสุดโต่ง และนางเอกไม่ได้สุดรันทด ให้คนอ่านหดหู่เฝ้ารอคอยให้ตัวละครสมหวังทั้งเรื่อง555)

1. เสียดายที่เรื่องนี้คนเขียน เล่าเรื่องย่อยๆที่ไม่สำคัญเยอะเกินไป ทำให้งงๆบ้างแล้วรู้สึกว่าความรักของตัวละครค่อนข้างตื้นเขิน
2. เสียดายที่เปลี่ยนเนื้อเรื่องจากสุขไปเศร้าเร็วไปหน่อย ถ้าค่อยบิ้วอารมณ์คนอ่านจะดีกว่านี้

เล่มแรก 4 เล่มสอง 5
เห้ออออ ชอบอ่านนิยายจบไม่สวยอยู่หรอก แต่ไม่รู้เลยว่าอยากจะอ่านรอบสองดีรึเปล่า5555

[이 고은 · Rating 5 out of 5]

อ่านจบแล้วก็ลังเลว่าจะรีวิวยังไงดี เลยตัดสินใจนอนร้องไห้ค่ะ เป็นครั้งแรกที่อ่านนิยายเกือบ600หน้า แต่กลับทำให้เจ็บปวดใจได้ขนาดนี้ ใครจะอ่านก็คงต้องบอกว่า ไม่เหมาะสำหรับคนที่โลกเป็นสีชมพูเพราะเรื่องนี้ จบแบบไม่สุขนิยมค่ะ เริ่มเรื่องมาค่อนข้างดำเนินเรื่องได้ตลก มีมุกสอดแทรกจนขำออกมาเป็นเสียง แต่อย่าไว้ใจนิยายต้นเรื่องแบบนี้เด็ดขาด พอกลางๆเรื่องเริ่มมีขมวดคิ้วและสงสัย จนแอบรำคาญใจว่าจะเล่นตัวกันไป คิดเองกันมาจนถึงเมื่อไหร่ แต่พอผ่านไปได้ความหวานก็พลุ่งสูง ยิ้มในความน่ารักของลั่วเวยกับมหาเทพอิ้นเจ๋อ หวานได้ไม่เท่าไหร่ เค้าลางความขมปี๋เริ่มมา จนเกือบตั้งรับไม่ทัน อ่านไปสงสารไป ไม่รู้จะสงสารใครดี ปวดหน่วง ปวดตับไปหมด สอนให้รู้ว่า ความรักคือการปล่อยวาง ถึงจะรักมากแค่ไหนแต่ไร้วาสนาก็คือไร้วาสนา จุก มันตันในอกไปหมด เป็นเรื่องแรกเหมือนกันที่อ่านของนักเขียนคนนี้ จะลองไปอ่านเล่มต่อจักรวาลเดียวกันดู เห็นว่าไม่สุขนิยมเหมือนกัน แต่คงต้องขอพักไปอ่านหวานก่อน น้ำตายังไม่หยุดไหลเลยเนี่ย

[Peach P &#x1f4c6;&#x1f4da; · Rating 4 out of 5]

อ่านแบบหน้านิ่วคิ้วขมวดมาทั้งเรื่อง น้ำตาแตกเอาตรงประโยคสุดท้าย ประโยคนั้นมันดึงฟีลลิ่งของทั้งเรื่องจริงๆ ผ่านไปหลายปี ในที่สุดเราก็กลับมาพบกันเป็นครั้งแรกในชีวิตนี้ รู้เลยว่าทั้งคู่รักกันมากจนทนให้ไม่มีโลกที่ไม่มีอีกคนไม่ได้ เสียสละกันทั้งนั้น
อ่ะ ร้องไห้จริงๆ นะ
ดึงดราม่าดีมาก เศร้ามาก มันเป็นกู้ดเอนด์เลยแหละ
รู้สึกว่านักเขียนชอบเขียนให้รักจบแบบนี้เพื่อจะสื่อถึงความไม่จีรังของสังขาร ค่ะ ยืนยันคอนเซปต์เดิม ปล่อยวางแล้วจะมีความสุข

ฟีลลิ่งตอนอ่านจบเหมือน Golden Days อะ คือปวดใจจนเหมือนโดนเอาออกไป ข้างในว่างๆ โหวงๆ ถมไม่เต็ม น้ำมูกไหลเลยเนี่ย
กะจะให้สักสามดาวพอ แต่ให้ 3.5 ละกัน เพราะว่าชอบตอนจบ แล้วก็ชอบการตัดสินใจของพระนาง

[addie · Rating 4 out of 5]

(9/10) พอจะรู้ว่าเรื่องนี้จบแบบไหน แต่พออ่านถึงตอนจบแล้วหัวใจสลายมากๆ น้ำตาแตกก่อนนอนที่แท้ ประโยคที่คิดว่าเจ็บที่สุดในเรื่องนี้คือประโยคที่ว่าความเสียดายในชีวิตนี้ของอิ้นเจ๋อคือไม่ได้ยินลูกสาวเรียกตัวเองและไม่ได้แต่งลั่วเวยเป็นภรรยา คิดแล้วยังจุก ส่วยลั่วเวยรักมั่นมากๆ ฉากที่เจอกับร่างเงา(คำนี้มั้ย)เป็นครั้งสุดท้ายตอนเข้าเรือนหอกับเฉินจือทำเอาน้ำตาจะแตก สุดท้ายแล้วรักกันมากทั้งคู่จริงๆ อยากให้ยาวกกว่านี้แต่อันนี้ขนาดแค่สั้นๆยังเจ็บเกือบตาย

[Noo · Rating 4 out of 5]

ทำไมมันคุ้นๆ คล้ายๆ กับนิยายจีนดังอีกเรื่องนึงนะ... "สามชาติสามภพ ลิขิตเหนือเขนย"

ตรงที่...

ท่านมหาเทพกับเด็กน้อย
นานมากกว่าจะได้รักกัน
ไม่เข้าใจกันช่วงท้ายๆ
ท่านมหาเทพมีภาระกิจกู้โลก
แต่ลิขิตเหนือเขนย นางเอกดูงี่เง่าตอนท้ายๆ แต่จบแบบสุขนิยม ไม่ทิ้งให้คนอ่านเงิบแบบเรื่องนี้
เรื่องนี้อึนมาก แต่ก็มีเหตุผลรองรับกับทุกการกระทำ (ที่ไม่ได้อย่างใจคนอ่าน แต่เข้าใจได้ว่าทำไมๆๆๆ ต้องทำอย่างงี้)

[Jo Chawandit · Rating 4 out of 5]

เป็นเรื่องที่วางโครงเรื่องได้ดี เขียนได้งดงาม จบได้ค่อนข้างเคลียร์เกือบครบทุกปม แต่ภาษากลอนบางจุดอ่านแล้วส่วนตัวก็แอบหงุดหงิดหน่อยๆไม่ทันใจวัยรุ่น55 อ่านจบแล้วรู้สึกเหมือนหลายๆความเห็นในที่นี้คือรู้สึกอึนๆ และหงุดหงิดพระเอกในความเสียสละ ส่วนนึงหวังว่าหลังจากต่างฝ่ายต่างตายไปจะมีโอกาสหวนคืนสู่วัฏสงสารและได้พบเจอกันใหม่อีกครั้ง

[Manchulika · Rating 4 out of 5]

มีคนบางคนที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ก็ไม่สามารถลบเขาออกจากใจได้

ครบรสมาก ทั้งฉากหวาน ฉากเศร้า รวมไปถึงฉากอีโรติก -.,-
ชอบนะเรื่องนี้ โดยเฉพาะเล่มสองนี้อ่านไปก็หน่วงไป ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ใช้คำว่า 'หน่วง' มานานจนลืมไปแล้วด้วยซ้ำ
ขอบคุณที่คลี่คลายปมต่าง ๆ จนหมดในตอนพิเศษ เห้อ เศร้าจัง

[Stella Noctis · Rating 4 out of 5]

กลับมาอ่านรอบสองก็ยังหดหู่กับตอนจบ มันไม่ใช่จบ Bad End ธรรมดา แต่มันหน่วงหัวใจมาก หน่วงแบบเคว้งหดหู่ ต้องบอกว่าคนเขียนใจร้ายมาก น่าจะเขียนตอนพิเศษไว้สักเล็กน้อยให้ยังพอมีจินตนาการต่อก็ดี อ่านจบเคว้งไปหลายวัน สงสารทั้งนางเอกพระเอก เฮ้อ

[IB Nungruthai · Rating 5 out of 5]

อ่านจบแล้วเช่นกัน อยากให้จบตอนช่วงต้นๆ เล่มสองมากเลย (อ่านแล้วคงรู้น้าว่าทำไม ) นิยายทั่วไปคงจบแค่ตรงนั้น
เราว่ามันสนุกมากอยู่นะ เขียนดีเลยทีเดียว พระเอกรักนางเอกมาก นางเอกไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองเท่าไรว่าเขารัก
มารู้ตอนจบ
บางทีพระเอกเสียสละมากไป เราเข้าใจพระเอกได้ยากมาก ทำไปเพื่อ... เสียสละเพื่ออะไรเนี่ย แทนที่จะใช้เวลาอันจำกัดของนางเอก อยู่กับนางไป
งง ตรงที่ สรุปตอนท้าย คนที่มารับนางเอก คือภาพมายาตั้งเวลาของอิ้นเจ๋อใช่มั้ยเนี่ย ตัวจริงอิ้นเจ๋อไปไหนแล้วไม่รู้
ทำให้นางเอกคิดว่าเขาไม่รักอีกแล้ว เพื่อให้นางเอกมีชีวิตอยู่ต่อไป อะไรอ่ะ ไม่เข้าใจจริงๆ แทนที่พระเอกจะเป็นฝ่ายที่ชีวิตยืนยาว

เอาส่วนที่ชอบนะคะ โครงเรื่องดีมากกกกก อ่านปุ๊บ มีคลายปมเกือบทุกสิ่งที่สงสัย ตั่งแต่คุณชายซงซง(ชื่อนี้ป่ะ) มังกรคราม
ภาพมายาทั้งหลาย ตอนร่ม ตอนแหวน ตอนนางเอกท้องแล้วไปเจอกันที่สำนักเทพสมุทร ซาไห่
แล้วไอ้ที่เจ็บสุดๆ คนเขียนดันหลอกเราได้ว่า คนที่พระเอกรักมั่นคือตามคำโปรยคือคนรักเก่าล่ะ ชอบนะแหมมุขเธอ
ไม่รุดิ ถ้าเปลี่ยนตอนจบให้ได้อยู่ด้วยกันจนนางเอกแก่ แทนพี่ชาย มันจะดีกว่านี้มั้ย จริงๆ นะ อิ้นเจ๋อ ทำไปเพื่อ...
แล้วไม่มีเขียนให้ความหวังมาเกิดชาติภพใหม่สักนิดนะ อย่างคุณชายอะไรนั่นในนรกอ่ะ ยังได้มาส่งเมียตอนไปเกิดก็ยังดี

อีกทีที่เกือบหลอกเราได้ ตอนที่นางเอกฝันไป แล้วคนเขียนแต่งอะไรไม่รู้ ให้นางเอกกลายเป็นนางมารร้าย หลอกฉานนน
ตอนที่อ่านตรงนี้ งงมาก มันกลายเป็นเรื่องอะไรไปวะเนี่ย พอรุ้ว่า อ่อ โดนหลอกนะ เฮ่อ...

[Cinnamon · Rating 5 out of 5]

ให้คะแนนเล่มนี้เยอะ เพราะจะได้รู้สึกคุ้มค่ากับน้ำตาที่เสียไป ใครจิตใจอ่อนไหวแนะนำให้เตรียมทิชชู่ไว้เสียหน่อยเป็นดี รักมั่นลึกซึ้งออกปานนั้น ช่างน่าเศร้าจริงแท้ เล่มนี้เดินเรื่องดีทีเดียว แม้สไตล์จะยังเรียบ ๆ นิ่ง ๆ แต่มีพลิกล็อกล่อหลอกคนอ่าน แถมยังทำให้เรารู้มีความรู้สึกร่วมกับเรื่องราวแบบเดียวกับนางเอก คือทำให้เรารู้อยู่ลึก ๆ แบบที่ลั่วเวยรู้ แต่ยังไม่อาจยอมรับ และเลือกจะเชื่ออย่างที่ตนเชื่อมาตลอดต่อไป จนความจริงปรากฏว่าแท้ที่จริงแล้วสิ่งเหล่านั้นล้วนเป็นภาพมายา

"เวลาก็เพียงแช่แข็งความคิดถึงไว้เท่านั้น ทำให้ตนด้านชาไปสักพัก แต่เพียงแค่พบคนที่คะนึงหา กลับละลายซึมลึกเข้าไปถึงในกระดูก" (หน้า 235) #เมืองจันทราดอกไม้ร่วงมหาสมุทรดอกไม้บาน #BlossomintheMoonKingdom #月都花落沧海花开 #君子以泽 #จวินจื่ออี่เจ๋อ

[Kittenlittle · Rating 4 out of 5]

เศร้า ซึ้ง บีบหัวใจค่ะ เนื้อเรื่องจริงๆ ไม่ได้เครียดมาก เป็นแนวการเสียสละเพื่อคนรัก ทำให้เศร้าและปวดใจ

ช่วงแรกของเล่มนี้พระนางใจตรงกัน แต่พยายามหักห้ามใจกัน ด้วยเหตุผลต่างๆ นานา หลังจากนั้นก็มารักกัน ช่วงนี้ก็หวานมากเลย แต่ก็เป็นระยะเวลาที่ไม่นานเท่าไร ก่อนจะถึงจุดที่ทำให้ทั้งสองต้องห่างกัน จากกันในที่สุด

โดยรวมเรื่องนี้เขียนได้ดี น่าติดตาม เล่นกับอารมณ์ แต่ก็มีขำๆ บ้างในเล่มแรก และก็ปวดใจในเล่มสอง เสียดายที่พระนางมีเวลาอยู่ด้วยกันสั้นๆ แล้วก็ต้องทำให้อีกฝ่ายหมดรัก เพื่อจะได้ใช้ชีวิตต่อไป จริงๆ ก็ไม่ชอบแนวคิดแบบนี้เท่าไหร่ ใช้ชีวิตต่อไป มันยากนะ ไม่ได้มีความสุขจริงๆ หรอก

[Mam · Rating 2 out of 5]

There was a chance for some characters and plot development but the author kept things very unoriginal and soap opera-ish.

[Mink · Rating 3 out of 5]

เล่มนี้ดีกว่าเล่มแรกเยอะ เริ่มมีบทหวาน(อันน้อยนิด) ตามด้วยความเศร้ามาแบบเต็ม สงสารนางงงเอก ตอนท้ายมีตอนพิเศษถึงเฉลยปมเรื่องราว

[Neioma · Rating 4 out of 5]

จบมาแนวนี้ชอบแล้ว แต่ยังดึงฟีลไปไม่สุดของความดราม่า อาจจะเพราะส่วนนึงนางเอกค่อนข้างปลดปลงได้ บทบรรยายของฝั่งท่านเทพยังไม่อินในความรักของเขาเท่าไร
อย่างไรก็ตามถ้าใครชอบแนวพระเอกน้ำแข็ง ซึน นางเอกซื่อใสไร้เดียงสาสุดๆ ไม่ควรพลาด

[Mai Meemuk]

เรื่องนี้เราคิดว่ามันเศร้ามากๆเลย ชอบเรื่องนี้มากที่สุดเลยค่ะ