Blindelings

by Kris Van Steenberge

Zomer aan de kust. In een appartement met uitzicht op zee zit een man. Zijn gezicht is naar de deur gekeerd. Hij wacht, met een pistool in zijn schoot.

In Blindelings raken Abigaïl, dochter van een hôtelier, en Karel, laag geboren zoon van een kroegbazin, verstrikt in elkaars netten. Ze krijgen een kind, Jonas. De hopeloos gevoelige jongen dreigt te worden vermalen tussen de tomeloze ambitie en de eeuwige twijfels van zijn ouders.
Dan ontmoet Jonas een meisje, Anouk. Kunnen twee jonge mensen die voor het ongeluk geboren lijken het lot in een andere richting sturen?
Blindelings is een roman over schoonheid en verval, daden en dromen, uitverkorenen en verdoemden.

Genres: Roman, Fiction, Novels

280 pages, Paperback

First published September 1, 2016

About the author

Kris Van Steenberge is een Vlaamse (toneel)schrijver, regisseur en docent uit Lier. Van zijn debuutroman Woesten (2013), waarmee hij de Debuutprijs en De Bronzen Uil won, werden meer dan 40.000 exemplaren verkocht. Dat werk werd onder meer gevolgd door de romans Blindelings (2016) en De advocaat en de zeiler (2020).

Kris Van Steenberge is a Flemish novelist, playwright, stage director and teacher from Lier, Belgium.

Reviews

[Guido · Rating 4 out of 5]

Het was lang wachten op de opvolger van 'Woesten’, het gelauwerde en door het grote publiek omarmde debuut van Kris Van Steenberge, maar eindelijk is hij er: ‘Blindelings’. En dat is altijd spannend, een beetje bang afwachten ook, want de verwachtingen zijn hoog gespannen, en de kans op ontgoochelingen navenant. Maar laat ik meteen met de conclusie beginnen en iedereen geruststellen: ‘Blindelings’ is schitterend. Géén doorslagje van ‘Woesten’ (gelukkig!), wél een origineel verhaal, in een totaal andere setting. Harder, ruwer, sneller van tempo ook.
‘Blindelings’ begint al met een magistrale openingszin: “Ik heb daarnet mijn hond afgemaakt en aan de vissen gevoerd. Een schot tussen de ogen. Welgemikt. Hoe ik het kon.” Bàf. De toon is gezet, de nieuwsgierigheid gewekt, de spanningsboog gecreëerd. En die toon, die spanning, wordt 280 pagina’s lang aangehouden. Geen verslapping of inzinkingen onderweg. Knap!
Waarover ‘Blindelings’ dan wel gaat? Het zou zonde zijn de verhaallijn hier te verklappen, en dat doen we dus ook niet, maar ik licht een tipje van de sluier.
Het is vrijdag, een cruciale dag in het leven van vier protagonisten. Minutieus (letterlijk: het verhaal begint om 06.42u en eindigt rond 18.00u) wordt die dag gefragmenteerd in exact vijfenvijftig korte hoofstukken, telkens met een ander vertelperspectief. Allemaal zijn die protagonisten, op één of andere manier, (ver)blind: Abigaïl is blind ambitieus, Karel (behalve een brave ziel en een eeuwige twijfelaar) is blind voor de manoeuvres van Abigaïl, hun zoon Jonas blijkt letterlijk blind te zijn (‘Met een zekere regelmaat genaaid worden geeft ook houvast’) , en Anouk, de ‘vriendin’ van Jonas, is zó gecomplexeerd dat ze bereid is Jonas blindelings te volgen.
Die vijfenvijftig hoofdstukken zijn even zovele puzzelstukken die elkaar aanvullen en uiteindelijk perfect samenvallen. De ontknoping is verrassend en behoorlijk hallucinant: het is niet alleen de hond die ellendig aan zijn einde komt…
Nee, een vrolijk stemmend boek is ‘Blindelings’ zeker niet. Maar deze roman is perfect gecomponeerd. Wel donker, maar zonder (te) zwaar op de hand te zijn. Kris Van Steenberge bewijst met zijn tweede roman opnieuw een absolute rasverteller te zijn. En ik ben duidelijk niet de enige die daarvan overtuigd is: amper drie dagen na verschijnen ligt de tweede druk al op de persen. Chapeau!

[Myriam · Rating 3 out of 5]

'God is een kok van kus mijn kloten.'

[Kelly Eeckhaut · Rating 5 out of 5]

Ruw en duister en hard en soms pijnlijk, maar oh zo schoon. Kris wist me opnieuw te verleiden met zijn woorden en zinnen, zijn complexe en toch oh zo kleinmenselijke personages en de manier waarop hij het verhaal ontvouwt, de lezer meezuigend in de historiek van een triestig, Vlaams gezin.

"Abigaïl houdt er niet van wanneer haar werkneemsters foto's van hun privéleven meezeulen naar het atelier om ze dan ostentatief te etaleren. Het leidt af, zegt ze, dat gekoer over het persoonlijk gebroed. Of erger nog: de klaagzang over de immer falende echtgenoot die ze op de werkvloer afzeiken maar thuis slaafs volgen als yorkshires met strikjes in het haar."

"Herinneringen vervagen omdat je van de pijn af wil. Ze worden onnauwkeurig omdat je de beklemming graag van je zou afschudden. Details raken ondergesneeuwd."

[Mireille · Rating 4 out of 5]

Als een slechtziende kom je in dit verhaal terecht dat draait om vier personen. Van Steenberge geeft telkens puzzelstukjes vrij zodat je langzaam ontdekt wat de onderlinge relatie is en wat op die bewuste vrijdag gaande is.
Plots lees je dóór en ook terug - inderdaad, eigenlijk werd in de eerste hoofdstukken al iets onthuld. Stom, dat je daar overheen gelezen hebt!
De personages worden overtuigend neergezet (die Karel, zo stuurloos en Abigaïl, oef wat een kreng).

[Jessica · Rating 3 out of 5]

3,5/5

[Cathérine · Rating 4 out of 5]

"Blindelings" is uit. Jammer...
Mijn verwachtingen waren hoog gespannen na het voortreffelijke "Woesten" maar ze zijn volledig ingelost! Een geweldige roman, boeiend van begin tot einde. De eerste zinnen zijn al onmiddellijk een voltreffer: " Ik heb daarnet mijn hond afgemaakt en aan de vissen gevoerd. Een schot tussen de ogen. Welgemikt. Hoe ik het kon." ...
Meteen kippenvel dus en razend nieuwsgierig naar het vervolg...

[Melissa Giardina · Rating 5 out of 5]

Zo. Mooi.

[Christine Bonheure · Rating 4 out of 5]

Heel ander boek dan Woesten. Verschillend qua opbouw én stijl, maar even goed. Uitdagend qua structuur en in het begin zelfs wat ingewikkeld om te lezen. De roman draait rond vier personages. Hun verhaal wordt uiteengezet in korte hoofdstukjes, elk verteld door het personage zelf. Elk stukje maakt je wat wijzer tot op het eind alle puzzelstukjes samen komen. Het beginbeeld – iemand zit te wachten voor een deur met een geweer in de hand – krijgt pas op het eind zijn concrete invulling. Een hele roman lang blijft dat spannende en beklemmende aanwezig, je voelt dat er iets ergs zal gebeuren. Vraag is wanneer en wat en hoe. Dat het om een blinde hoofdpersoon gaat, kan je raden via titel en cover, en hier en daar een klein zinnetje. Maar pas in het midden wordt effectief verteld dat de hoofdpersoon blind is en waarom. Ik houd wel van zo’n langzame spanningsopbouw.

[Bart Van Overmeire · Rating 3 out of 5]

Net 'Blindelings' uitgelezen. Een ontgoocheling; ik vond het al bij al toch een nogal gewoon verhaal, een typisch familiedrama in de Vlaanders. Zeer vlot leesbaar, dat wel, maar ik miste wat angels en weerhaken en ook echt mooie zinnen.
Meer de vlotte pageturner dus dankzij de korte hoofdstukken, dan het literaire meesterwerk...

[Seppe · Rating 2 out of 5]

Een typisch Belgisch, neerslachtig 'man bijt hond' concept.
Vlakke personages, een plot dat na bijna 300 pagina's eigenlijk nergens raakt.

Jammer dat deze roman er ook niet in slaagt om het stereotiepe beeld van het Vlaamse kleindenkende literaire landschap te doorbreken.

[Isabel · Rating 4 out of 5]

Fan van Kris! Grote fan.
Het is geen Woesten. Maar wel goed, heel goed.

[Maria · Rating 5 out of 5]

Toen ik het boek had gelezen en het 'verhaal' dus kende zou ik het opnieuw kunnen lezen hebben om gewoon te genieten van de woorden .... Het is zeker een boek dat blijft 'hangen'!

[Patricia · Rating 5 out of 5]

Dit is een ongelooflijk mooi boek, bijna nog mooier dan Woesten, het debuut. Vier personages, korte hoofdstukken vol mooie woorden en je blijft maar lezen. Een pareltje

[Annelies · Rating 5 out of 5]

Eerlijk, het begin was vreemd, in de zin van ”Wat is hier gebeurd?!”
Door de onwetendheid wil je gewoon niet stoppen met lezen. Het verhaal bouwt mooi op en leest vlot.
De kracht van het boek zit ongetwijfeld in het einde, wauw!

[Nathalie · Rating 5 out of 5]

Met Woesten scoorde Kris Van Steenberge al hoge toppen. De critici waren lyrisch over hem en zijn debuut. Verdiend trouwens, want wat een prachtig boek en wat een mooi taalgebruik! Zijn nieuwe boek Blindelings wordt momenteel gelanceerd met een literaire voorstelling ism actrice Heleen Desmet, die door Vlaanderen reist waarvan de start in zijn thuisstad Lier plaats vond. Check, dit boek is opnieuw indrukwekkend!

In deze roman maken we kennis met Jonas en de mensen die hem omringen: zijn ouders Abigaïl en Karel, en de jonge vrouw Anouk die hij nog niet zo lang geleden leerde kennen. Hij zelf is het slachtoffer van de ambities van zijn moeder en de twijfels en onzekerheden van zijn vader.
Abigaïl lijkt op een kille vrouw die alles berekent en uitstippelt volgens haar wensen, ook haar huwelijk en het leven van haar zoon. Ze is eigenlijk één van de slechtste moeders en vrouwen waar al over geschreven is, hoewel ze dit zelf helemaal niet zo ziet uiteraard. Karel is onzeker en behoudt meer afstand tot zijn zoon, zowel tijdens al na zijn scheiding. Hij probeert later wel wat verloren tijd met zijn zoon terug in te halen. Anouk leert Jonas later kennen als hij volwassen is, en zij probeert zijn leven wat beter te helpen inrichten. Maar lukt ze daar wel in?

Het verhaal is opgehangen aan de gebeurtenissen op één dag maar vertelt vanuit de verschillende perspectieven van de personages over hun ganse leven en hoe hun leven door elkaar beïnvloed is. Dankzij de achtergrond die wordt meegegeven aan de personages ga je begrijpen wat de motieven en de redenen zijn van hun doen en laten. De kilheid van Abigaïl, de onzekerheid van Karel en hoe dit samen komt in Jonas' leven, krijgen een achtergrond en een verleden mee.

Dit boek staat net als Woesten in het teken van gewone mensen die ambities hebben, falen, graag zien en menselijke relaties die onder druk komen te staan. Dat maakt Blindelings tot een nieuwe indrukwekkende roman die met dezelfde zeggingskracht en hetzelfde prachtige, verfijnde taalgebruik van Woesten opnieuw even op het netvlies zal blijven branden.

[Karin Baele · Rating 4 out of 5]

3 sterren zou te weinig zijn maar 4 vind ik eigenlijk wat te veel. Gul zijn is leuker dan krenterig dus toch voor de 4 gegaan. Mooie taal, prachtige zinnen maar in de eerste helft er nét wat over naar mijn smaak, het wil wel eens naar het barokke neigen.
En wat is er mis met het gastro-intestinaal stelsel van Kris? Voedsel en drank worden met een zekere walging benaderd, er wordt wat afgeslurpt in het verhaal!
Een aanrader? Jawel! Maar zo nu en dan kan je best een oogje toeknijpen ;-)

[Anneliese Tirry · Rating 4 out of 5]

Kris Van Steenberge is een meester van de observatie. Elk gebaar, elke gedachte, wordt beschreven op een duidelijke, klare manier. Zo ontvouwt zich de persoonlijkheid van elk van de personages, beetje bij beetje kom je meer te weten.
Een boek over die ene onvermijdelijke dag.

[Lize · Rating 4 out of 5]

Ik heb zo hard genoten van Woesten, het eerste boek van Kris Van Steenberge, dat ik heel erg benieuwd was naar dit boek. Ik vond dat het lang duurde voordat ik in het verhaal kwam. Omdat ik te hoge verwachtingen had? Omdat ik tegenwoordig zo weinig lees? Omdat er zoveel van personage en standpunt gewisseld wordt? Ik weet het niet. Ik heb een beetje het gevoel dat het verhaal nog niet gedaan was. Ik wil nog zoveel meer weten over de personages en zeker over het hoofdpersonage Jonas. Hij is betrokken bij een auto-ongeluk en wordt daardoor blind. Je leest in het boek hoe hij vecht tegen deze plotse, ingrijpende verandering en ook hoe het met zijn ouders gaat en wat er zich tussen hen afspeelt. Dat is telkens wel goed verwoord en omschreven. Daar is de auteur dan ook wel echt goed in, in die mooie, omschrijvende taal zonder het te ingewikkeld te maken.

[De Ongeletterde · Rating 3 out of 5]

In een mooie en erg toegankelijke taal, die niettemin bij momenten erg poëtisch is, vertelt Kris Van Steenberge het verhaal van een verstikkende moeder, een machteloze vader, een gefrustreerde zoon die amper uitweg vindt voor zijn woede en een idealistische hulpverleenster die de brokken in haar eigen leven niet kan lijmen en dan maar aan de slag gaat met die van een ander. Deze vier personages wisselen elkaar af in het vertellen van het verhaal, met veel flash-backs, dat culmineert in een climax waar geen van hen beter van wordt. Want dit boek gooit je terug de werkelijkheid in met de waarschijnlijkheid dat wat gebroken is, nooit meer volledig goedkomt en dat mensen doorgaans de problemen die hun gedrag veroorzaakt, proberen op te lossen door méér van hetzelfde gedrag te stellen.

[Linda Claeys · Rating 5 out of 5]

Opnieuw een pareltje van Kris Van Steenberghe! Een krachtig verhaal dat via een sterk en rijk taalgebruik met mondjesmaat, laag per laag alle geheimen loslaat om te eindigen in een wrange apotheose. Eentje dat ik zeker nog opnieuw ga lezen!

[Céline Bonami · Rating 4 out of 5]

Kort en krachtig geschreven, fragmentarisch verwoord en toch een enorme betrokkenheid bij de personages. Pakkend. Hard. Over het kostbare leven dat zonder je weten zo voorbij kan zijn. Heel erg mooi in z’n droefheid.

[Berlinde Deman · Rating 4 out of 5]

Kris Van Steenberge heeft niet alleen ingenieuze plots en een krachtige spanningsboog, zijn personages glijden ongemerkt je hart binnen, en bovenal is hij een dichter die de weemoed doet dansen en ademen.

[Nathalie Depoorter · Rating 4 out of 5]

Woesten blijft mijn nummer 1 maar met dit boek toont Kris Van Steenbergen dat hij over veel kan schrijven op een ontzettend pakkende manier

[Helena]

DNF page 102

[Tamara · Rating 4 out of 5]

Rake en prachtige verwoorde observaties en gevoelens.
Een rauw maar mooi boek. Straight to the heart.
Al sinds Woesten heel grote fan van Kris Van Steenbergen. En ik blijf fan.

[Sandra Van den Bosch · Rating 4 out of 5]

Een ruw, hard maar wel fantastisch boek. Een dag in het leven van vier personages beschreven in kleine hoofdstukken. En wat voor een dag... Kris Van Steenberge beschrijft in deze hoofdstukken op sublieme wijze wat er in hun hoofden omgaat en hoe deze mensen zijn geworden wie ze zijn. De ontknoping is verrassend en hard. Vrolijk ben ik er niet van geworden maar geraakt heeft het mij des te meer! Nu 'Woesten' nog, die al lange tijd klaarligt in mijn boekenkast en wacht om gelezen te worden...
..."'Je bent bijzonder Jonas.' Dat zei ze. 'Je bent bijzonder.' Ik denk dat ik haar daar heel eventjes graag gezien heb. Een tel, een fractie. Misschien niet langer dan de tijd die nodig is voor een ring om in volle vrijheid, volle vlucht, in de lucht te cirkelen tot de zwaartekracht hem weer doet neerkomen in de handen van de jongleur. Ik denk dat ik van haar hield, niet langer dan de tijd waarbinnen een kegel drie keer rond zijn as tolt. Tussen mijn vingervlugge behendigheid zat even de liefde. Of dat wat men liefde noemt en ik nooit gevoeld heb. In die ene tel naderde een vrouw mij het dichtst zonder dat het pijn deed. Tussen het zand, het helmgras, de lentezon als bondgenoot. Dat was Anouk. In haar stem klonk even de klank van een sirene die mij op haar eiland riep. 'Jij bent bijzonder.'"

[Marijke Carpentier · Rating 4 out of 5]

In Blindelings speelt het noodlot de hoofdrol. Abigaïl denkt alles naar haar hand te kunnen zetten - iets dat haar schijnbaar succes oplevert- maar dit gaat ook ten koste van haar man Karel en haar zoon Jonas. Het pijnlijke lot van Jonas is een gevolg van de onmacht om zich los te maken van de verstikkende liefde van zijn moeder. Of kan Anouk nog tot hem doordringen?Karel ondergaat en komt door omstandigheden in nieuwe vaarwateren terecht.
Het is even happen naar adem na het lezen van dit boek. Op één vrijdag wordt het lot van deze mensen, dat onlosmakelijk met elkaar verbonden is, beschreven. Hun levensverhaal vol liefde, haat, egoïsme, onmacht, twijfels, onzekerheden,..heeft maar één besluit; neen, we krijgen niet allemaal evenveel kansen in het leven.

[Jacques · Rating 4 out of 5]

Kris Van Steenberge schreef een boek als een ui. Laagje voor laagje, hoofdstuk na hoofdstuk, laat hij zijn hoofdrolspelers op hun authentieke wijze aan het woord. Met hun leugens, hun waarheid, hun ambities, hun visie op het leven. Van Steenberge's taal, zijn manier van vertellen, is gedetailleerd, pakkend en vlot leesbaar. De ellende, het verval, het verraad en het feit dat 'als er iets stinkt aan de dood, is dat wel degelijk het leven' houden je vast tot de laatste bladzijde.

[Ina · Rating 5 out of 5]

Blindelings, hoge verwachtingen na Woesten, zou Kris Van Steenberge hetzelfde niveau kunnen aanhouden, ja dus . 1 dag, 4 personen Abigail , Karel , Jonas en Anouk , in 1 dag leer je hun leven kennen van elk hun standpunt. Prachtig gewoon, 1 verhaal maar toch zo verschillend. Soms werd ik eventjes op een dwaalspoor gezet. En de zinsbouw ,gewoon prachtig. I love it.

[Ann Van laere · Rating 5 out of 5]

Wat een magisch proza vol van menselijk realisme, top boek!