Mijn zoon heeft een seksleven en ik lees mijn moeder Roodkapje voor

by Renate Dorrestein

Heleen houdt van haar man, van haar werk en van haar twee kinderen. Maar als ze bijna vijftig is, beginnen haar hormonen haar parten te spelen. Bovendien krijgt haar moeder, met wie zij altijd een moeizame relatie heeft gehad, een herseninfarct.

Heleens leven wordt steeds ingewikkelder. Moet ze haar moeder in huis nemen? En gaat haar man tegenwoordig vreemd? En hoe moet ze haar dochter Lizzy beschermen tegen alle gevaren van het bestaan?

Genres: Fiction, Dutch Literature, Roman, Novels

303 pages, Paperback

First published January 1, 2006

About the author

Renate Dorrestein (1954 - 2018) has been internationally praised for the force of her imagination, her sharp psychological insight, her suspenseful plots and her ironic sense of humour. Her books have been nominated for the AKO Literature Prize, the Libris Literature Prize and the International IMPAC Dublin Literary Award, and translated into fifteen languages. Her international breakthrough came in 1998 with A Heart of Stone, published by Viking.

Reviews

[Mike · Rating 4 out of 5]

Leuk boek en ook schokkend. Ik werk zelf in een verpleeghuis en lees nu hoe het soms ervaren wordt.

[Sofie · Rating 4 out of 5]

Grappig. Hard. Herkenbaar. Graag gelezen.

[Dewi · Rating 3 out of 5]

De doelgroep is vooral vrouwen in de overgang, maar toch heb ik ervan genoten. Goede kritiek op de zorg, man-vrouw verhoudingen en ook nog met humor en lekker vlot. Dacht dat het plot voorspelbaar zou worden, maar het kreeg toch nog een andere wending. Metafoor winterbloemen - ouderdom kwam niet helemaal tot zijn recht en soms net iets té nuchter voor het zware onderwerp. Daarom 3 sterren.

[Thais · Rating 4 out of 5]

Proprio quando credi di aver capito cos'è successo, scopri che non bisogna mai fidarsi delle apparenze.
Heleen è una donna di mezza età, e improvvisamente sua madre impazzisce e ha bisogno di essere ricoverata in una casa di riabilitazione. Toccherà proprio a Heleen prendersene cura, malgrado non abbia mai avuto un rapporto affettuoso né fisico con sua madre, per via di una vecchia storia che le ha divise per sempre. Heleen dovrà imparare ad affrontare questa nuova fase della sua vita senza perderci il sonno, senza farsi trascinare dagli eventi e senza rinunciare a se stessa.
Un argomento delicato e doloroso affrontato con profondità e sensibilità.

[Haaike · Rating 3 out of 5]

Na "Zonder genade" was dit het tweede boek dat ik las van Renate Dorrestein. Dit boek was gelukkig wél de moeite van het lezen waard, want Dorrestein schetst op een mooie manier een beeld van een moeder die steeds minder voor haar kinderen, maar steeds meer voor haar eigen moeder moet zorgen. De zoon uit de titel komt weliswaar veel minder aan bod dan de dochter, maar een goedbekkende titel is ook iets waard natuurlijk :-) Ik had bijna vier sterren gegeven, maar jammer genoeg viel het einde wat tegen.

[Hannie · Rating 3 out of 5]

Ik heb dit boek zowel als luisterboek en als paperback. Dit keer heb ik voor het luisterboek gekozen. Renate Dorrestein leest het zelf voor. Ik heb al naar meer luisterboeken van haar geluisterd. Bij het eerste boek moest ik wennen aan haar leestempo. Dat is vrij snel. Nu voelt het als thuiskomen, omdat ik aan haar stem gewend geraakt ben. Jaren terug heb ik dit boek al eens gelezen. Ik kon me er weinig van herinneren, dus ik heb 'm nu een keer beluisterd. Destijds vond ik het ook al een leuk boek, maar nu kon ik me nog beter verplaatsen in de hoofdpersoon Heleen. Haar moeder heeft een herseninfarct gehad en kan daarom niet naar huis. Ze belandt op een revalidatie-afdeling. Omdat ze begint te dementeren moet ze naar een verzorgingshuis, terwijl ze het liefste naar huis wil. Mijn schoonmoeder zit op een gesloten afdeling vanwege Alzheimer, dus bepaalde situaties e.d. kon ik me goed voor de geest halen. Ondanks het thema is het geen zwaar boek. Dit komt door de humor in het verhaal. Het einde is ook verrassend.

[Grada (BoekenTrol) · Rating 5 out of 5]

Het boek viel me op vanwege de titel. Na het lezen van de tekst op de achterkant leek het me zeer lezenswaardig. En ik kreeg gelijk. Het is een geweldig boek om te lezen. Zelfs voor mij (nog niet middelbaar) heel herkenbaar geschreven. Een vrouw van middelbare leeftijd die gevangen zit tussen de zorg voor en om haar moeder, de angst om haar zoon die ver weg zit, de zorgen om haar opgroeiende dochter, de relatie met haar man.

Ik herken er dingen in van mezelf, maar ook (in de beschrijving van de hoofdpersoon) van gezinnen om me heen. Het is erg realistisch en ondanks de grote onderwerpen die aan bod komen af en toe erg grappig.

[Inge (Inge1990) · Rating 4 out of 5]

Mooi geschreven,het geeft heel erg duidelijk de verschuiving van relatie aan als een ouder dement word. In dit verhaal is de relatie tussen moeder en dochter voor de dementie al niet al te denderend wat het helemaal af en toe gênante resultaten geeft.
Schuldgevoel alom tijdens het beslissen wat het beste is voor je moeder als je al geen goede band hebt kan ik me erg goed voorstellen. Want wat doe je als je moeder perse terug wilt naar haar flat, terwijl jij weet dat dat niet kan. Wat doe je met die bemoeizuchtige buurvrouw? Allemaal vragen waar in dit boek op een grappige manier aandacht aan word gegeven.

[Linda · Rating 4 out of 5]

Mooi boek van Dorrestein, waarvan de thematiek goed is samen te vatten met een quote uit het boek zelf: "Terwijl jij oog in oog stond met je eigen verval, werden je kinderen net ook nog eens zelfstandig en je ouders juist hulpbehoevend".

Hoewel ik in een totaal andere levensfase zit dan de hoofdpersoon, is het boek op zo'n manier geschreven dat ik heel goed kan meekomen in de gedachten en afwegingen van de hoofdpersoon. Dat kan goede literatuur doen. Veel gedachten zijn treffend verwoord, en het boek heeft ook nog een spanningsboog. Aanrader.

[Jan · Rating 3 out of 5]

Het lijkt mij (ik ben een man) een rake schets van een vrouw in de overgang, tussen haar demente moeder en puberende dochter. Ik heb mij vermaakt en de roman heeft mij geraakt. Dat komt enerzijds door de - vaak ironische - humor die de auteur erin legt en anderzijds het schrijnende van het uit het leven gegrepene van de beschreven situaties. JM

[Herman · Rating 4 out of 5]

Zoals bijna altijd weer een plezier om een boek van Dorrestein ter hand te nemen. Grappig en invoelbaar opgeschreven verhaal over vrouw die worstelt met haar hormonen en haar demente moeder. Zeker niet alleen leuk voor vrouwelijke lezers...

[Danielle · Rating 5 out of 5]

Een heftig en onroerend verhaal op briljante manier verwoord. Hilarische en hartverscheurende situaties wisselen elkaar af. Prachtig boek dat de rauwe realiteit goed weet te pakken. Niet het vrolijkste verhaal, wel goudeerlijk.

[Renate Eveline · Rating 4 out of 5]

Grappig geschreven, maar ook beklemmend herkenbaar. Het einde was een rare move van Dorrestein.

[Patricia De Boer · Rating 5 out of 5]

"Mijn zoon heeft eenseksleven en ik lees mijn moeder Roodkapje voor" door Renate Dorrestein

De bijna 50 jarige Heleen heeft het druk met het bedrijf dat zij samen met haar man runt, en zorgen om haar twee pubers.
Haar zoon is voor een tussenjaar naar het buitenland vertrokken om daar te fietsen en haar 13 jarige dochter stort zich liever op het werk in een dierenasiel, dan aan school.

Wanneer de moeder van Heleen wordt getroffen door een hersenbloeding, en zij vasculaire dementie krijgt, wordt de zorg voor haar moeder Heleen ook in de schoot geworpen.
De relatie tussen Heleen en haar moeder is altijd koel geweest en Heleen ervaart het in de eerste instantie als een last om voor haar moeder te zorgen.

Ik heb genoten van dit boek.
De humor waarmee een serieus onderwerp wordt beschreven vond ik geweldig.
Ook de spraakverwarring van moeder Margriet is zo herkenbaar en goed geschreven. Renate is echt in de huid van haar personages gekropen met een fantastisch resultaat.
Ook de worsteling van Heleen met haar overgangsklachten, en haar zoektocht naar druppels tegen vaginale droogheid versus incontinentie materiaal voor haar moeder wordt zo droog en grappig beschreven.
Ik vond het een top boek.

[Annatakken · Rating 2 out of 5]

Niet denderend maar ik ben ook niet bepaald de doelgroep, er gaan verschillende pasages over grijs schaamhaar en het verval van het ouder worden…. niet bepaald relatable want ik voel me (nu nog) topfit. Het zorgt er wel voor dat ik me alvast zorgen maak over rimpels die ik nog niet schijn te hebben. Hoofdkarakter Heleen is echt onuitstaanbaar irritant. Ik had echt regelmatig geen zin meer in lezen omdat ze zo extreem zelfzuchtig en ongeorganiseerd is. Tegen het einde aan vond ik haar weer prima maar wow. Haar hele vibe schreeuwt kort pittige Karen. De schrijfstijl is ook niet mijn smaak (met sommige opsommingen van 20 regels)

Het leest wel heerlijk lekker snel weg !

- verontrustend veel casual animal cruelty
- random phone theft?
+ omgeving lisse hillegom altijd leuk
+ haarlem koopavond mention

[Moira Macfarlane · Rating 4 out of 5]

Van genoten! Ze weet van die pijnlijk gênante momenten zo treffend te verwoorden. Vlot geschreven, heel beeldend, spot on. Ze weet ook serieuze zaken toch lucht te geven, ik heb geregeld erg moeten grinniken.

'Mijn moeder zei: Nou, gezellig! Aan niets wat te merken dat ze in de gaten had dat er iets onaangenaams aan de hand was.
Nell begon af te ruimen.
Je man uitlenen, zei ma humeurig, dat moet je volgens mij nooit doen. Dat is de kat op het spek binden.
Doe niet zo idioot. Francien is lesbisch.
Ja, dat denkt ze nú.
Ga alsjeblieft naar bed, mam, daar zijn je benen vast aan toe.
Leuk dat jullie zo van mijn gezelschap genieten, zei ze. Met een boos gezicht stond ze op en stak de weg over naar ons pension, de schouders militant hoog opgetrokken, maar de knieën knikkend. Ach, wat ging mijn hart ineens naar haar uit, zo ver van huis, en wat zou ik het haar toch hebben gegund om zich eens te kunnen verbinden met de rest van de wereld, met andere mensen die soms ook zo hun tegenslagen hadden, maar helaas vond ze andermans leed altijd in het niets zinken bij haar eigen lot.'

[Anton Segers · Rating 3 out of 5]

Eén van de betere Dorresteins: de gewone ellende van gewone mensen eerlijk oproepen en dat met relativerende humor zeer verteerbaar maken. Hier gaat het om een vrouw in de overgang met stilgevallen libido en een moeder met een herseninfarct.
De titel is flauw, het verhaal wordt nodeloos uitgerokken, het slot is minder gelukt, maar geregeld charmeert Dorrestein je met haar lapidaire zelfspot en liefde voor de haperende onvolmaakte mens.

[Hans Canters · Rating 3 out of 5]

3* is teveel 2* te weinig. Het onderwerp, je dementerende moeder en de ontluisterende aftakeling gezien door de ogen van een dochter die door oud zeer maar weinig liefde voor haar moeder op kan brengen past niet zo bij de laconieke, humoristische en soms slapstickachtige stijl van Dorrestein. De helft van het verhaal werkt het, de helft ook niet. 2,5 dus.

[Remke · Rating 4 out of 5]

Het juiste vleugje absurditeit maar verder zeer herkenbare schuldgevoelens over de emoties rondom het verzorgen van ( in dit geval) je moeder.
Toch wel een paar keer hardop gegrinnikt.
Wanneer ze op aanraden van de verpleging kinderliedjes gaat zingen om de taal van haar moeder te stimuleren, zegt haar moeder “ Wat ben je druk vandaag.”

[Joke · Rating 3 out of 5]

Een boek over hoe het leven niet altijd loopt zoals je het voor ogen hebt. Hoe een gebeurtenis je hele leven, en zelfs mentale gezondheid, overhoop kan gooien. Over loyaliteit en liefde en de moeilijkheden die gepaard gaan met ouder worden. Op een heel toegankelijke manier geschreven.

[Ivanka · Rating 4 out of 5]

Als luisterboek gevolgd. Een verhaal waarbij tieners, relatie en ziekte (dementie) duidelijk aan bod komen. Een herkenbaar verhaal waardoor het fijn te volgen is en je wilt weten waar het verhaal naar toe leidt.

[Linda Bestebreur · Rating 4 out of 5]

Leuk en interessant verhaal. Las vlot weg, hoewel ik me soms aan de hoofdpersoon ergerde. Dit maakte het boek ook juist wel goed. Sommige problemen worden niet echt opgelost. Ik vond ook dat het eerste deel van de titel niet echt lekker uit de verf kwam. Maar heb me zeker vermaakt bij het lezen.

[Dorine · Rating 5 out of 5]

Gelezen toen ie net uit was in 2006.. toen benauwde hij enorm… zou dit mijn voorland zijn?
16 jaar later: dat is me gelukkig bespaard gebleven.. maar wel heel veel herkenning. Een geweldig boek. Hoop een exemplaar op de plank te kunnen zetten.

[SillySuzy · Rating 3 out of 5]

Vlotlezend verhaal over een 50-jarige vrouw in de overgang wiens moeder door een herseninfarct opeens niets meer begrijpt van de wereld om haar heen en in het verpleeghuiscircuit terecht komt. Heel realistisch en herkenbaar beschreven met hier en daar gênante en hilarische situaties.

[Raya Schaduwjaagster · Rating 4 out of 5]

Ontzettend grappig! Eén van de beste boeken van Renate Dorrestein!

[Gertine · Rating 3 out of 5]

Minder spannend dan andere Dorresteins, maar vast fijn voor oudere vrouwen dat het een keer over de overgang gaat ;-)

[Sanne · Rating 2 out of 5]

Dit boek heb ik geluisterd en daardoor werd het al snel te burgertruttig...

[Johanna Kalja · Rating 2 out of 5]

No jaa, minun makuuni tämän kirjan muistisairaan höperyydet olivat osittain ylilyöntejä. Mutta toki hyvää omaisen tunteiden kirjon kuvaamista kyllä.

[LoesTabor · Rating 4 out of 5]

Moeder-dochterrelaties, sandwichgeneratie, de overgang en dat nog geestig beschrijven. Knap!

[Rosemarie · Rating 4 out of 5]

Heerlijk boek, komisch en rauw. Ik moest hardop lachen bij de goudvis-episode, geweldig absurd.
Einde een beetje saai. 3.5 afgerond omhoog