Γνωστή ηθοποιός δολοφονείται στο καμαρίνι της πριν από την πρεμιέρα της παράστασης στην οποία πρωταγωνιστεί και στην οποία έχει σπεύσει όλη η κοσμική Αθήνα. Ανάμεσά τους, και ο δημοσιογράφος Μακρής, ο οποίος θα αρχίσει να σκαλίζει την υπόθεση για λογαριασμό της εφημερίδας του και θα αποδειχτεί πολύτιμος στον Αστυνόμο Μπέκα. Πρόκειται για μια σκοτεινή υπόθεση στην οποία εμπλέκονται άνθρωποι του θεάτρου, βιομήχανοι αλλά και δωσίλογοι της Κατοχής...
Πριν από είκοσι χρόνια, θεωρούσα τα περισσότερα βιβλία του Μαρή καταπληκτικά. Πλέον, μετά από ένα σωρό πιο καινούργια βιβλία, με σύγχρονους τρόπους συγγραφής, αλλά και αστυνομικής έρευνας και προσέγγισης, μοιάζει αρκετά ξεπερασμένος. Είναι όμως ο μεγάλος εμπνευστής της σύγχρονης γενιάς των συγγραφέων αστυνομικών μυθιστορημάτων στη χώρα μας (πχ, Σίμος, Γιαννίσης, Χουσνή) και αξίζει τον σεβασμό όλων μας. Όπως προείπα, πέρασα ένα ευχάριστο αναγνωστικό διήμερο...
Ένα από τα γνωστότερα βιβλία του Μαρή που μεταφέρθηκε με εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία στον κινηματογράφο, αποσπώντας 2 βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του 1961 για την φωτογραφία της και την αινιγματική ερμηνεία της συγγραφέα/ηθοποιού Ζωρζ Σαρρή. Συγκρίνοντας τη ταινία με το βιβλίο, οφείλω να τονίσω ότι κινηματογραφικά υπάρχει πιο έντονα 'νουάρ' ατμόσφαιρα, ενώ η ταυτότητα του/της δολοφόνου 'κρύβεται' με τρόπο παρόμοιο με τα μυθιστορήματα της Άγκαθα Κρίστι σε αντίθεση με το βιβλίο όπου, από την αρχή, το αναγνωστικό κοινό μπορεί να υποπτευθεί τα γεγονότα που έχουν οδηγήσει στην δολοφονία της αμφιλεγόμενης ηθοποιού Ρόζας Βαργή.
Το 2ο μισό του βιβλίου έχει στιγμές έντονης δράσης και καταδίωξης με 3 πρόσωπα της ιστορίας να εντυπωσιάζουν με την ιδιαίτερη προσωπικότητάς τους, αλλά και με τη συμβολή τους στην εξέλιξη της υπόθεσης: την σκληρή, αλλά άκρως συγκροτημένη αντίζηλο της Βαργή, Έλενα Παυλίδη, την διπρόσωπη και πονηρή ηθοποιό-φίλη της Βαργή, Χαλκιά και τον νεότερο δημοσιογράφο και συνεργάτη του Μακρή, ο οποίος ανακαλύπτει τον 'μίτο της Αριάδνης'.
Μέσα στις σελίδες του μυθιστορήματος, 'ζωντανεύει' η νυχτερινή ζωή της Αθήνας του 1960, οι ίντριγκες και ο ανταγωνισμός στον καλλιτεχνικό και θεατρικό κόσμο της Ελλάδας, όπως, όμως, και οι κοινωνικές αλλαγές της μεταπολεμικής Ελλάδας, στην οποία δεν συγχωρούνται 'σκοτεινές' στιγμές προδοσίας την περίοδο της Κατοχής.
Πρόκειται για ένα αρκετά ενδιαφέρον συγγραφικό υλικό που μπορεί να αποτελέσει μια γερή βάση για να τέρψει είτε το αναγνωστικό είτε το κινηματογραφικό κοινό, ωστόσο το 1ο μισό του βιβλίου θα μπορούσε άνετα να αποκαλύψει την τελική έκβαση της ιστορίας - σε αυτό το σημείο, ο Μαρής, ίσως, αυτοπαγιδεύτηκε.
Υ.Γ.: Υπάρχουν αρκετά γραμματικά και συντακτικά λάθη.
Με μεγάλη μου ντροπή δηλώνω πως η μόνη επαφή που είχα με τον αστυνόμο Μπέκα μέχρι σήμερα, ήταν κάποια σκόρπια επεισόδια της τηλεοπτικής σειράς με τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη. Ευτυχώς έπεσε στα χέρια μου σήμερα το «Έγκλημα στα παρασκήνια» και πραγματικά με γοήτευσε. Η ιστορία δεν έκανε καμία κοιλιά και κράταγε το ενδιαφέρον αμείωτο με συνεχείς ανατροπές αλλά και πολύ καλογραμμένη δράση. Αυτά σε συνδυασμό με τη noir αύρα και τις πινελιές μιας Αθήνας άλλης εποχής, έκαναν την ανάγνωση αυτή απόλαυση.
Το "έγκλημα στα παρασκήνια" είναι το δεύτερο μυθιστόρημα του Μαρή (μετά το θρυλικό "Έγκλημα στο Κολωνάκι") και από άποψη ύφους και ατμόσφαιρας νομίζω είναι ένα από τα πιο αξιόλογα ελληνικά "αστυνομικά". Οι νυχτερινοί περίπατοι του δημοσιογράφου Μακρή (του πραγματικού ήρωα αυτής της ιστορίας μιας και ο Μπέκας εμφανίζεται περιστασιακά) μας παρασύρουν στην αστραφτερή και λάγνα πρωτεύουσα της δεκαετίας του '50. Από τα καμπαρέ, τα δημοσιογραφικά στέκια και τα καφέ του Κολωνακίου ακολουθούμε τα ύποπτα ίχνη των σκοτεινών μας χαρακτήρων σε φτωχογειτονιές στα Σεπόλια ή γύρω από την πλατεία "Αγάμων" (σημερινή πλατεία Αμερικής)! Η αντιπαράθεση με την σκυθρωπή ελληνικη επαρχία όπου ξετυλίγεται το δεύτερο κομμάτι της ιστορίας κάνει ακόμα πιο έντονη την αίσθηση ταξιδιωτικού οδηγού στον χώρο (για την εποχή που η ιστορία δημοσιευόταν σε συνέχειες) αλλά και στον χρόνο (από τη σκοπιά του σύγχρονου αναγνώστη). Ίσως αυτό να είναι όμως και το μόνο δυνατό σημείο του βιβλίου, η ευκαιρία, δηλαδή, που μας δίνει να ανακαλύψουμε ή να επανεφεύρουμε μια οριστικά χαμένη ανθρωπογεωγραφία. Σαν πλοκή, αντίθετα, το σενάριο παραπέμπει σε εύπεπτο νουάρ (άλλωστε διασκευάστηκε και βραβεύθηκε ως κινηματογραφική ταινία) αλλά θα απογοητεύσει τον απαιτητικό αναγνώστη του είδους.
Ο Μαρής χωρίς να γράφει αριστουργήματα, όμως οι απλές αστυνομικές ιστορίες του, ακτινογραφούν την μεταπολεμική Ελλάδα ενώ κάνει εμφανές τη διάκριση προνομιούχων και μη. Σταθερή λογοτεχνική αξία....
Έπρεπε να διαβάσω ένα σεβαστό ποσοστό της ύλης του μυθιστορήματος αυτού μέχρι να μου κεντρίσει ουσιαστικά το ενδιαφέρον. Ούτε το τέλος μου άρεσε ιδιαίτερα βέβαια.
Kαλύτερο από το Έγκλημα στο Κολωνάκι αλλά όχι τοσο καλό όσο η κινηματογραφική του μεταφορά του 1960 με Αλεξανδράκη, Τιτο Βανδή και μια Μάρω Κοντού φωτιά...
Ο ορισμός του κλασικού αστυνομικού μυθιστορήματος, με προτάσεις σύντομες, ξεκάθαρες, που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον και δεν κουράζουν. Στο τέλος νιώθεις ένα με την υπόθεση, όχι αποκομμένος, όπως συμβαίνει με πολλά μυθιστορήματα που σε παγιδεύουν στο πολυσέλιδο μπλα-μπλα για να αποπροσανατολίσουν από μια μέτρια στημένη πλοκή. Παρά τη συντομία του, δεν στερείται διόλου λογοτεχνικής αξίας, όπως επίσης συμβαίνει συχνά με τα αστυνομικά μυθιστορήματα. Το απόλαυσα, παρά τα -δυστυχώς- πολλά τυπογραφικά λάθη της παρούσας έκδοσης, τα οποία προσπάθησα να αγνοήσω.