Τοπίο αγνώριστο πια η παιδική μου ηλικία με τη φημισμένη ταβέρνα του Ατρέμου και τα θρυλικά Πουτανάδικα να δεσπόζουν πάνω απ’ την παλιά γειτονιά με τα διάσπαρτα σπίτια και τους χωματόδρομους. Ο χρόνος τα πήρε όλα μαζί του κι άφησε μόνο αναμνήσεις: Το μυστήριο της Καΐρας, την ανεκδιήγητη οργάνωση του Μπούλη που θα ανέτρεπε τη Χούντα, τη μορφή του παππού, μυθική, τρυφερή, οικεία. Τόσα χρόνια στρίβω τη γωνία και νομίζω κάθε φορά πως θα ξαναδώ την αλάνα όπου παίζαμε παιδιά κι όχι τις πολυκατοικίες, στα θεμέλια των οποίων αναπαύεται η δόξα των ποδοσφαιρικών αγώνων της Πάνω και Κάτω Γειτονιάς…
Ένα οδοιπορικό της μνήμης στην εποχή που νομίζαμε πως θα αλλάζαμε τον κόσμο.
Ο Δημήτρης Στεφανάκης γεννήθηκε το 1961. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Έχει μεταφράσει έργα των Σολ Μπέλοου, Ε. Μ. Φόρστερ, Γιόζεφ Μπρόντσκι, Προσπέρ Μεριμέ, Ονορέ ντε Μπαλζάκ κ.ά. Εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 2000 με το μυθιστόρημά του «Φρούτα εποχής» και έκτοτε έχουν κυκλοφορήσει άλλα οκτώ μυθιστορήματά του.
Το μυθιστόρημά του «Μέρες Αλεξάνδρειας» (2007) μεταφράστηκε στα γαλλικά, τιμήθηκε με το Prix Méditerranée Etranger 2011 και στη συνέχεια μεταφράστηκε στα ισπανικά και στα αραβικά. Το μυθιστόρημά του «Φιλμ Νουάρ» το οποίο επίσης μεταφράστηκε στα γαλλικά ήταν υποψήφιο για το Prix Balkanika 2013.
Ο Δημήτρης Στεφανάκης τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη 2011 ενώ την ίδια χρονιά ήταν υποψήφιος για το Prix du Livre Européen 2011. Είναι σύμβουλος έκδοσης του Λογοτεχνικού Περιοδικού «Κλεψύδρα» και μέλος της κριτικής επιτροπής του Prix Mediterranée Étranger και του Prix Méditerranée de la Poésie Nikos Gatsos.
Τον Απρίλιο του 2017 θα κυκλοφορήσει το νέο του μυθιστόρημα με τίτλο «Ευτυχισμένες οικογένειες» από τις Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ.
Ο Έλληνας συγγραφέας, το 2014, αναγορεύτηκε από το γαλλικό κράτος Ιππότης του Τάγματος Γραμμάτων και Τεχνών για την προσφορά του στον λογοτεχνικό χώρο και τη συμβολή του στην ανάδειξη των Γραμμάτων και των Τεχνών στη Γαλλία και τον κόσμο.
"Τα παιδικά μας μάτια δεν τα χάνουμε ποτέ. Και ό, τι φωτογραφίσαμε μ' αυτά μένει ανεξίτηλο στη μνήμη μας με τρόπο που να μην μπορεί οποιαδήποτε διόρθωση κάνουν εκ των υστέρων οι παραστάσεις της ενήλικης ζωής μας να επηρεάσει τις πρώτες εκείνες μαγικές εικόνες." Γλυκά νοσταλγικό!
Ένα πολύ όμορφο ταξίδι στο παρελθόν μέσα από τα μάτια ενός 10 χρόνου αγοριού στην δεκαετία του 60 και του 70. Πολύ ωραία γραμμένο. Το τέλος ήταν τόσο όμορφο και νοσταλγικό που σου μένει στο μυαλό. "Τα παιδικά μάτια δεν τα χάνουμε ποτέ".
Ενας κόσμος και πολλά πρόσωπα, μία εποχή ολόκληρη μέσα από την τρυφερή ματιά ενός παιδιού. Ενα βιβλίο γεμάτο με την γλυκιά μαγεία της παιδικής ηλικίας γραμμένο στην γλώσσα της ψυχής από έναν σπουδαίο συγγραφέα.Το προτείνω ανεπιφύλακτα.
Λέμε πως ζουμε στο σήμερα κι ονειρευόμαστε το χθες όσο και το άυριο. Ένα όμορφο μυθιστόρημα στην δεκαετία 60,70 όπου το παρουσιάζει μέσα από την παιδική και αθώα μάτια ενός δεκάρονου... Το βιβλίο με έκανε και εμένα να νοσταλγίσω τα καλοκαίρια στο χωριό και μου αφήνει μια γλυκόπικρη ανάμνηση.