What do you think?
Rate this book
William Wisting #6
Szumowiny
Stavern w samym środku lata: fale wyrzucają na brzeg odciętą lewą stopę w bucie do biegania. Potem następną. I jeszcze jedną. Łącznie cztery lewe stopy w ciągu jednego letniego tygodnia.
Cztery odrąbane stopy stanowią jądro tej zdumiewającej zagadki, w której ważną rolę odgrywają również skazani mordercy, ludzie ginący bez wieści, tajna organizacja stay-behind oraz ogromne ilości niezarejestrowanej broni.
Rozpoczynając nowe dochodzenie, inspektor William Wisting zawsze zastanawia się, dokąd zaprowadzi go kolejne śledztwo. Nie domyśla się jednak, że ta sprawa zmusi go do zakwestionowania najbardziej fundamentalnych zasad pracy policjanta.
Cztery odrąbane stopy stanowią jądro tej zdumiewającej zagadki, w której ważną rolę odgrywają również skazani mordercy, ludzie ginący bez wieści, tajna organizacja stay-behind oraz ogromne ilości niezarejestrowanej broni.
Rozpoczynając nowe dochodzenie, inspektor William Wisting zawsze zastanawia się, dokąd zaprowadzi go kolejne śledztwo. Nie domyśla się jednak, że ta sprawa zmusi go do zakwestionowania najbardziej fundamentalnych zasad pracy policjanta.
348 pages, Paperback
First published January 1, 2010
397 people are currently reading
2287 people want to read
About the author
Jørn Lier Horst
152 books1,614 followersJorn Lier Horst (born in Bamble, Telemark 1970) is a former Senior Investigating Officer at the Norwegian police force. He made his literary debut as a crime writer in 2004 and is considered one of the foremost Nordic crime writers.
His series of mystery novels starring chief inspector William Wisting provides a detailed and authentic insight into how criminal cases are investigated and how it affects those involved, whether private or professional. The books represent a simple and accurate picture of the modern Nordic societies and is characterized by political and social commentary subtext.
His series of mystery novels starring chief inspector William Wisting provides a detailed and authentic insight into how criminal cases are investigated and how it affects those involved, whether private or professional. The books represent a simple and accurate picture of the modern Nordic societies and is characterized by political and social commentary subtext.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 356 reviews
April 7, 2021
Novela previa a “Cerrado en invierno”, y, que yo sepa, aún no publicada en España (“Cerrado en invierno” sí lo está). Mucho nos estaremos perdiendo por estos lares si no terminan por decidirse a hacerlo, pues, aunque me haya enganchado algo menos que la siguiente, esta tampoco es que sea desdeñable.
En “Dregs” (“Desechos” sería una traducción más o menos apropiada) también se van a apilar cadáveres como en la siguiente, solo que aquí aparecen únicamente los pies izquierdos, arrastrados a diferentes puntos de la costa noruega. Coincide con la desaparición previa de cuatro personas, tres ya ancianos y la cuarta, una desequilibrada con psicosis conspiranoica. Avanzada la investigación se descubrirá que los ancianos pertenecieron a un cuerpo pseudo militar que preparaba la resistencia noruega contra una posible invasión rusa (Las similitudes con la serie de televisión “Occupied”, inspirada por Jo Nesbo, son evidentes, pero hasta ahí llegan). Todo ello envuelto en una trama lenta pero no aburrida, sin persecuciones ni tiros. También con una reflexión social sobre la política penitenciaria noruega. Todo muy bien narrado y presentado. Y creíble.
No me cabe duda de que tengo que seguir con la serie. Ya tengo tres títulos más adquiridos, aunque sólo en inglés, ya que en español parece que aún no están disponibles, ni parece que lo vayan a estar. Una política de distribución editorial bastante incomprensible, viendo la cantidad de sub-productos que SÍ publican.
En “Dregs” (“Desechos” sería una traducción más o menos apropiada) también se van a apilar cadáveres como en la siguiente, solo que aquí aparecen únicamente los pies izquierdos, arrastrados a diferentes puntos de la costa noruega. Coincide con la desaparición previa de cuatro personas, tres ya ancianos y la cuarta, una desequilibrada con psicosis conspiranoica. Avanzada la investigación se descubrirá que los ancianos pertenecieron a un cuerpo pseudo militar que preparaba la resistencia noruega contra una posible invasión rusa (Las similitudes con la serie de televisión “Occupied”, inspirada por Jo Nesbo, son evidentes, pero hasta ahí llegan). Todo ello envuelto en una trama lenta pero no aburrida, sin persecuciones ni tiros. También con una reflexión social sobre la política penitenciaria noruega. Todo muy bien narrado y presentado. Y creíble.
No me cabe duda de que tengo que seguir con la serie. Ya tengo tres títulos más adquiridos, aunque sólo en inglés, ya que en español parece que aún no están disponibles, ni parece que lo vayan a estar. Una política de distribución editorial bastante incomprensible, viendo la cantidad de sub-productos que SÍ publican.
September 7, 2020
”People who are in such an exteme situation that they commit murder, probably don’t think so rationally that they take into account the possibility of punishment before they kill?”
Line Wisting is interviewing convicted murderers for a journalistic piece about the effectiveness of punishment. She is the daughter of the famed police officer William Wisting, and their discussions about crime and punishment are enhanced by the intriguing information that is coming out of her interviews.
”’Has it helped?’ she asked. ‘Are you a better person now than before you went to prison?’
Ken Ronny Hauge stared at her while he thought and suddenly there was something in his eyes that made her uncomfortable. It was almost like staring back at something dark and unfathomable. ‘No,’ he finally answered. ‘On the contrary.’”
I’ve become more incensed about draconian punishment in recent years. Our prisons are bulging at the seams because we believe that longer sentences are a deterrent to crime. The bulging prisons are a vivid indication that we are not fixing the problem. We have more people incarcerated in the US than all the rest of the world combined. Referring to us as the land of the free may need to be changed to the land of the imprisoned. It is interesting to see a writer from Norway grappling with the same issues of the effectiveness of punishment as I am here in the US.
Is someone who commits a crime of passion a threat to society? If George had never come home and found his wife in bed with his best friend, would he have ever committed murder? Probably not. Will he commit murder again? Probably not, but he may. So should we pay to have George incarcerated for the better part of his life, or should we have a rehabilitation program that would have him out in a few years, hopefully, with a better handle on his emotional responses to adverse situations? Will it work every time? No. But can we lighten the prison load if we focus on rehabilitation rather than incarceration and punishment? I’d like to think so. We are sending young men to prison for what are really minor offenses, and they are emerging hardened, vindictive, and angry men. They don’t just serve time. They are raped, beaten, and abused. They have every right to believe that the system...fucked them over.
Harsh punishments are now being handed down at all levels of society. I hear the term no tolerance...a lot. Meaning we don’t want an administrator having the ability to weigh evidence and the character of the person and decide what the punishment should be. People are fired from jobs for offences that used to merit probation. I dealt with numerous situations where there was a misunderstanding between an employee and the public, and the customer demanded the person be fired. Again, it is not about rehabilitation or teaching people, but about punishment. Unfortunately, companies and organizations are caving to these demands because of a real fear of what will be posted on social media.
When did we quit having any compassion or understanding for the human capacity for poor judgement? We all make mistakes, so why do we want to see people pay such heavy prices for their misjudgments? Or is this one of those vicious cycle kind of things where someone experiences a miscarriage of justice and wants others to be treated as harshly as they feel they were?
While Line is interviewing convicted murderers, her father is investigating a series of shoes washing up on shore, which in itself would not be of much interest except for the fact that the feet are still in the shoes. It is a puzzle that will continue to plague the community as more shoes keep showing up. Old people are missing from assisted living communities, but why? The answer may lie many decades in the past as Wisting scrambles to find someone still alive who can give him the missing pieces before more human dregs are washed up on shore.
I’ve been enjoying watching the Wisting TV show via my Sundance subscription on Prime. Sandstone Press, the farthest Northern publisher in Great Britain who brought us the Babylon Berlin series, is also publishing the English translations of Jorn Lier Horst. I’m starting to trust their choices in foreign literature that they decide deserves an English reading audience.
Jorn Lier Horst takes on some critical social issues in this book. We all need to take a closer look at how we have structured our laws and justice system, and also how we handle our aging populations. It seems that, when people get inconvenient, we really just want them out of sight, and therefore, out of mind.
This is the sixth book in the series, but the first to be published in English. The same situation occurred with the Jo Nesbo books when the third book was the first book published in English. After Nesbo became a hit, the publisher went back and published the early books. Generally, I don’t like to read a series out of order, but unless I decide to take a crash course in the Norwegian language, I’ll just have to take what the publisher is willing to give me. I’ll definitely be moving on to book two, errhhh seven.
Horst gives us a lot of lutefisk for thought.
If you wish to see more of my most recent book and movie reviews, visit http://www.jeffreykeeten.com
I also have a Facebook blogger page at:https://www.facebook.com/JeffreyKeeten
Line Wisting is interviewing convicted murderers for a journalistic piece about the effectiveness of punishment. She is the daughter of the famed police officer William Wisting, and their discussions about crime and punishment are enhanced by the intriguing information that is coming out of her interviews.
”’Has it helped?’ she asked. ‘Are you a better person now than before you went to prison?’
Ken Ronny Hauge stared at her while he thought and suddenly there was something in his eyes that made her uncomfortable. It was almost like staring back at something dark and unfathomable. ‘No,’ he finally answered. ‘On the contrary.’”
I’ve become more incensed about draconian punishment in recent years. Our prisons are bulging at the seams because we believe that longer sentences are a deterrent to crime. The bulging prisons are a vivid indication that we are not fixing the problem. We have more people incarcerated in the US than all the rest of the world combined. Referring to us as the land of the free may need to be changed to the land of the imprisoned. It is interesting to see a writer from Norway grappling with the same issues of the effectiveness of punishment as I am here in the US.
Is someone who commits a crime of passion a threat to society? If George had never come home and found his wife in bed with his best friend, would he have ever committed murder? Probably not. Will he commit murder again? Probably not, but he may. So should we pay to have George incarcerated for the better part of his life, or should we have a rehabilitation program that would have him out in a few years, hopefully, with a better handle on his emotional responses to adverse situations? Will it work every time? No. But can we lighten the prison load if we focus on rehabilitation rather than incarceration and punishment? I’d like to think so. We are sending young men to prison for what are really minor offenses, and they are emerging hardened, vindictive, and angry men. They don’t just serve time. They are raped, beaten, and abused. They have every right to believe that the system...fucked them over.
Harsh punishments are now being handed down at all levels of society. I hear the term no tolerance...a lot. Meaning we don’t want an administrator having the ability to weigh evidence and the character of the person and decide what the punishment should be. People are fired from jobs for offences that used to merit probation. I dealt with numerous situations where there was a misunderstanding between an employee and the public, and the customer demanded the person be fired. Again, it is not about rehabilitation or teaching people, but about punishment. Unfortunately, companies and organizations are caving to these demands because of a real fear of what will be posted on social media.
When did we quit having any compassion or understanding for the human capacity for poor judgement? We all make mistakes, so why do we want to see people pay such heavy prices for their misjudgments? Or is this one of those vicious cycle kind of things where someone experiences a miscarriage of justice and wants others to be treated as harshly as they feel they were?
While Line is interviewing convicted murderers, her father is investigating a series of shoes washing up on shore, which in itself would not be of much interest except for the fact that the feet are still in the shoes. It is a puzzle that will continue to plague the community as more shoes keep showing up. Old people are missing from assisted living communities, but why? The answer may lie many decades in the past as Wisting scrambles to find someone still alive who can give him the missing pieces before more human dregs are washed up on shore.
I’ve been enjoying watching the Wisting TV show via my Sundance subscription on Prime. Sandstone Press, the farthest Northern publisher in Great Britain who brought us the Babylon Berlin series, is also publishing the English translations of Jorn Lier Horst. I’m starting to trust their choices in foreign literature that they decide deserves an English reading audience.
Jorn Lier Horst takes on some critical social issues in this book. We all need to take a closer look at how we have structured our laws and justice system, and also how we handle our aging populations. It seems that, when people get inconvenient, we really just want them out of sight, and therefore, out of mind.
This is the sixth book in the series, but the first to be published in English. The same situation occurred with the Jo Nesbo books when the third book was the first book published in English. After Nesbo became a hit, the publisher went back and published the early books. Generally, I don’t like to read a series out of order, but unless I decide to take a crash course in the Norwegian language, I’ll just have to take what the publisher is willing to give me. I’ll definitely be moving on to book two, errhhh seven.
Horst gives us a lot of lutefisk for thought.
If you wish to see more of my most recent book and movie reviews, visit http://www.jeffreykeeten.com
I also have a Facebook blogger page at:https://www.facebook.com/JeffreyKeeten
February 19, 2015
In an attempt to expand my literary horizons, I took it upon myself to introduce myself to Jorn Lier Horst, acclaimed Scandinavian mystery writer. Chief Inspector William Wisting has a great deal of experience with police work in Norway, as well as its dark underbelly. After a shoe washes ashore with a left foot still inside, Wisting cannot tell if this is foul play or some horrible accident. When a second shoe turns up, also containing a left foot, Wisting must begin to wonder if there is a disaster out at sea, or is a murderer is dismembering victims and trying to destroy the evidence. Could these feet have anything to do with a number of recent disappearances in the area as well? As Wisting continues to probe, his daughter, Line, undertakes a project of her own, interviewing some of Norway's most notorious killers to write news articles documenting their progress. Line sets out to dig deeper and offer the generl public insight into the role prison plays in rehabilitation. When Line's interviewees have ties to those who have gone missing, Wisting cannot help but wonder if there is a larger, and more sinister, game at play. A wonderful English introduction to a well-established author is sure to make waves in the mystery genre.
Horst joins the ranks of Lars Keplar and Soren Hammer in creating an interesting mystery that surpasses the language barrier. He is able to present both the mystery, as well as a keen characterisation of Norway's political and social lifestyle, unknown to many outside the region. Horst also aptly titles his book, drawing parallels between the severed feet and the criminal outcasts Line interviews, both the dregs of society. The story and the characters reflect both the unique Scandinavian flavour of a crime procedural, but also show ties with the more familiar Western judicial system, making the story easily digestible by the masses. The reader is in for a treat, with short chapters full of information and teasers, which propel the story forward in an easy manner. Bring on the second (English translated) novel, as I want to learn more about this Wisting character.
Kudos, Mr. Horst for this wonderfully crafted novel. I hope to see more action and character development as we proceed.
Like/hate the review? An ever-growing collection of others appears at:
http://pecheyponderings.wordpress.com/
Horst joins the ranks of Lars Keplar and Soren Hammer in creating an interesting mystery that surpasses the language barrier. He is able to present both the mystery, as well as a keen characterisation of Norway's political and social lifestyle, unknown to many outside the region. Horst also aptly titles his book, drawing parallels between the severed feet and the criminal outcasts Line interviews, both the dregs of society. The story and the characters reflect both the unique Scandinavian flavour of a crime procedural, but also show ties with the more familiar Western judicial system, making the story easily digestible by the masses. The reader is in for a treat, with short chapters full of information and teasers, which propel the story forward in an easy manner. Bring on the second (English translated) novel, as I want to learn more about this Wisting character.
Kudos, Mr. Horst for this wonderfully crafted novel. I hope to see more action and character development as we proceed.
Like/hate the review? An ever-growing collection of others appears at:
http://pecheyponderings.wordpress.com/
September 7, 2011
It really is a shame to have missed the first five novels in this series, because Dregs is exactly what I look for when I'm reading a novel of crime fiction. It has a good plot, enough suspects to keep the reader guessing, very little in the way of extraneous subplot, romance or main-character existentialist angst/crisis so that the reader stays focused on the crime and its solution. It is a brilliant police procedural which is all about getting to the root of the mystery at the heart of the story.
Set in Norway, the novel opens with the discovery of a tennis shoe which is rolling around at the edge of the shore. Inside the shoe is a left foot, and much to the dismay of Chief Inspector William Wisting, it is not the first left foot in a shoe to have washed up recently, meaning that the feet do not belong to the same people. Certain characteristics of the shoes lead the group to consider whether or not these shoes have anything to do with four people who have recently gone missing. Three of them are elderly; the fourth, a paranoid schizophrenic, suffers from delusions of being watched and her home secretly searched by some sort of foreign intelligence organization. And things get even more complicated as more shoes come to the shore and a body or two is found. The killer has to be stopped, but this will not be an easy task: before the case can be solved, Wisting and his team are faced with having to unravel decades worth of secrets which someone really want to keep hidden.
This is not a high-adventure, on-the-edge-of-your-seat kind of thriller, nor is it a fast-paced crime fiction with lots of subplots to be resolved. It is a very clean, intelligent and streamlined police procedural, very realistic and credible, with very little in the story to come between the reader and his or her attention to the main plot and the investigation. The author manages to offer an intriguing mystery that hooks the reader from the very first paragraph. He also smoothly integrates his thoughts about important social and political issues and reflects on the nature of imprisonment and punishment through the journalistic work of Wisting's daughter Line. It is very well written, although I must say I would have liked to have been better acquainted with the main characters' backstories before having to start with book six. -sigh-
The lack of a gimmicky serial killer or high-speed thrills may turn off some readers who are used to that sort of thing in their Scandinavian crime fiction, but to me, this book borders on perfect. While those elements are fun, there's nothing like a serious, good old-fashioned police procedural for the true lover of crime and mystery fiction. In Dregs, there is a good mystery, a good plot, and good, well-timed and well-paced progress through the investigation leading to the revelation at the end.
Very highly recommended, and it will work for readers not only of Scandinavian crime fiction but for readers of serious, intelligent police procedurals as well.
Set in Norway, the novel opens with the discovery of a tennis shoe which is rolling around at the edge of the shore. Inside the shoe is a left foot, and much to the dismay of Chief Inspector William Wisting, it is not the first left foot in a shoe to have washed up recently, meaning that the feet do not belong to the same people. Certain characteristics of the shoes lead the group to consider whether or not these shoes have anything to do with four people who have recently gone missing. Three of them are elderly; the fourth, a paranoid schizophrenic, suffers from delusions of being watched and her home secretly searched by some sort of foreign intelligence organization. And things get even more complicated as more shoes come to the shore and a body or two is found. The killer has to be stopped, but this will not be an easy task: before the case can be solved, Wisting and his team are faced with having to unravel decades worth of secrets which someone really want to keep hidden.
This is not a high-adventure, on-the-edge-of-your-seat kind of thriller, nor is it a fast-paced crime fiction with lots of subplots to be resolved. It is a very clean, intelligent and streamlined police procedural, very realistic and credible, with very little in the story to come between the reader and his or her attention to the main plot and the investigation. The author manages to offer an intriguing mystery that hooks the reader from the very first paragraph. He also smoothly integrates his thoughts about important social and political issues and reflects on the nature of imprisonment and punishment through the journalistic work of Wisting's daughter Line. It is very well written, although I must say I would have liked to have been better acquainted with the main characters' backstories before having to start with book six. -sigh-
The lack of a gimmicky serial killer or high-speed thrills may turn off some readers who are used to that sort of thing in their Scandinavian crime fiction, but to me, this book borders on perfect. While those elements are fun, there's nothing like a serious, good old-fashioned police procedural for the true lover of crime and mystery fiction. In Dregs, there is a good mystery, a good plot, and good, well-timed and well-paced progress through the investigation leading to the revelation at the end.
Very highly recommended, and it will work for readers not only of Scandinavian crime fiction but for readers of serious, intelligent police procedurals as well.
April 19, 2023
“People who are in such an extreme situation that they commit murder, …”
“… probably don’t think so rationally that they take into account the possibility of punishment before they kill”
By the time the fourth left shoe complete with the grisly remnants of a human left foot washed up on the Norwegian shore line, it was obvious to police inspector William Wisting that he was dealing with far more than a marine accident or unrelated drowning deaths. DREGS is a workmanlike, well-composed police procedural that takes a current investigation into the past and uncovers multiple crimes, conspiracy, revenge and greed. The positive interpretation of my characterization “workmanlike” may be understood to indicate a well-crafted, reasonably linear plot that moves along at a respectable pace and retains a reader’s interest. On the other hand, it may also be interpreted to indicate a somewhat more mundane story that never fully engages a reader and certainly never aspires to reach thriller status or an atmosphere that may be called gripping or compelling. Both apply.
It’s worth noting that the side bar story of Wisting’s journalist daughter and her compilation of a feature story on the efficacy of prison incarceration as a deterrent to first-time serious criminal activity or subsequent recidivism is rather interesting and thought-provoking in its own right.
Enjoyable and recommended for fans of Scandinavian noir fiction.
Paul Weiss
“… probably don’t think so rationally that they take into account the possibility of punishment before they kill”
By the time the fourth left shoe complete with the grisly remnants of a human left foot washed up on the Norwegian shore line, it was obvious to police inspector William Wisting that he was dealing with far more than a marine accident or unrelated drowning deaths. DREGS is a workmanlike, well-composed police procedural that takes a current investigation into the past and uncovers multiple crimes, conspiracy, revenge and greed. The positive interpretation of my characterization “workmanlike” may be understood to indicate a well-crafted, reasonably linear plot that moves along at a respectable pace and retains a reader’s interest. On the other hand, it may also be interpreted to indicate a somewhat more mundane story that never fully engages a reader and certainly never aspires to reach thriller status or an atmosphere that may be called gripping or compelling. Both apply.
It’s worth noting that the side bar story of Wisting’s journalist daughter and her compilation of a feature story on the efficacy of prison incarceration as a deterrent to first-time serious criminal activity or subsequent recidivism is rather interesting and thought-provoking in its own right.
Enjoyable and recommended for fans of Scandinavian noir fiction.
Paul Weiss
Read
April 22, 2020Ο συγγραφέας έχει αποδείξει επανειλημμένα ότι γράφει καλά αστυνομικά με ενδιαφέρουσα πλοκή και αυτό δεν ξεφεύγει από τον κανόνα.
Όπως και στα άλλα της σειράς (τα οποία δυστυχώς έχουν εκδοθεί εκτός σειράς στα ελληνικά) στη ρίζα της υπόθεσης βρίσκεται το παρελθόν ενώ ο συγγραφέας θίγει και κάποιο θέμα που απασχολεί την κοινωνία χωρίς να ξεφεύγει από το καθαρόαιμο αστυνομικό.
Η πλοκή κρατάει τον αναγνώστη και ο ρυθμός είναι γρήγορος κάνοντας τις σελίδες να τρέχουν.
Οι φίλοι του επιθεωρητή Βίστιν σίγουρα θα μείνουν ευχαριστημένοι.
Όπως και στα άλλα της σειράς (τα οποία δυστυχώς έχουν εκδοθεί εκτός σειράς στα ελληνικά) στη ρίζα της υπόθεσης βρίσκεται το παρελθόν ενώ ο συγγραφέας θίγει και κάποιο θέμα που απασχολεί την κοινωνία χωρίς να ξεφεύγει από το καθαρόαιμο αστυνομικό.
Η πλοκή κρατάει τον αναγνώστη και ο ρυθμός είναι γρήγορος κάνοντας τις σελίδες να τρέχουν.
Οι φίλοι του επιθεωρητή Βίστιν σίγουρα θα μείνουν ευχαριστημένοι.
December 31, 2011
I usually hate reading a series out of order but since, even though, this is the 6th it is the first translated into English. Characters were not as flawed as the characters in many nordic crime fiction, but the storyline was interesting. A bit of historical data and really enjoyed the alternate but complimenting storyline by Wisting's daughter, who is a journalist. Looking forward and hoping that the rest of the series is translated and released in the US.
August 14, 2017
This is a great police procedural. Set in Norway this is a solid read, a great crime story with a intriguing plot.I think I have found another great character in William Wisting, looking forward to more if the first five books are ever translated.
July 30, 2020
I really enjoyed the first series of Wisting on TV & as I have no idea when, or if, there will be a second series I thought I would read one of the novels.
William Wisting is Chief Inspector in the Larvik CID, which is the same job held by Norwegian author Jorn Lier Horst. So, here's an author who really knows what he's writing about.
Dregs is a good, old fashioned police procedural & Horst's prose is concise & straight to the point. The plot is neatly constructed & the characters interesting enough to keep you turning the pages right to the end.
William Wisting is Chief Inspector in the Larvik CID, which is the same job held by Norwegian author Jorn Lier Horst. So, here's an author who really knows what he's writing about.
Dregs is a good, old fashioned police procedural & Horst's prose is concise & straight to the point. The plot is neatly constructed & the characters interesting enough to keep you turning the pages right to the end.
October 4, 2019
Despite the title, this is not another Nordic doom and gloom but a solid police procedural. Very solid. The author, Jørn Lier Horst was himself a policeman when he wrote this novel and had the same job as the protagonist.
Chief Inspector Wisting is head of investigations in Larvik, a Norwegian town of 20,000 plus. The novel starts with the discovery of a foot on the beach. The foot has clearly been in the sea for some time. What kickstarts the investigation is that this is the second foot discovered in recent days. However, they both happen to be left feet despite the shoes being of the same brand.
Further investigation and speculation link the feet to three old men who went missing a year earlier. In Larvik, unexplained missings are not common. These three old men and a schizophrenic women are the only such cases in the past few years. What Horst is able to accomplish is to carry us along with this investigation. I remained engrossed as Wisting grapples with the hard work, difficulties and frustrations of trying to make sense of disparate facts as they are revealed by team work.
This is the sixth book in the series but the first one to be published in English. Books # 7-13 have already been translated into English. I look forward to reading them and have already started on the next.one.
Wisting, is a 51 year old widower, father of twins with an ongoing relationship and does not suffer from any apparent vices other than a disregard for his health in the middle of an investigation. His main social concern is the increasing criminality in Norwegian society and the inadequate police resources. A more liberal attitude is brought in through Line, his journalist daughter who has, at times, a tangential relationship with her father’s investigations.
Horst has explained: ‘When I had in mind to create a new, Scandinavian crime hero, I was very conscious of what he should be like. I was tired of reading about detectives who singlehandedly solved murder cases while dead drunk, waking up in the mornings with three-day-old designer stubble and a whisky bottle at the ready on the bedside table. I wanted a central character who was more like the policemen I knew from my daily work in the police force. It turned out to be William Wisting, a fair-minded, exemplary policeman, but above all a decent and genuine human being.’
The recent TV series Wisting is based on two later books,
Chief Inspector Wisting is head of investigations in Larvik, a Norwegian town of 20,000 plus. The novel starts with the discovery of a foot on the beach. The foot has clearly been in the sea for some time. What kickstarts the investigation is that this is the second foot discovered in recent days. However, they both happen to be left feet despite the shoes being of the same brand.
Further investigation and speculation link the feet to three old men who went missing a year earlier. In Larvik, unexplained missings are not common. These three old men and a schizophrenic women are the only such cases in the past few years. What Horst is able to accomplish is to carry us along with this investigation. I remained engrossed as Wisting grapples with the hard work, difficulties and frustrations of trying to make sense of disparate facts as they are revealed by team work.
This is the sixth book in the series but the first one to be published in English. Books # 7-13 have already been translated into English. I look forward to reading them and have already started on the next.one.
Wisting, is a 51 year old widower, father of twins with an ongoing relationship and does not suffer from any apparent vices other than a disregard for his health in the middle of an investigation. His main social concern is the increasing criminality in Norwegian society and the inadequate police resources. A more liberal attitude is brought in through Line, his journalist daughter who has, at times, a tangential relationship with her father’s investigations.
Horst has explained: ‘When I had in mind to create a new, Scandinavian crime hero, I was very conscious of what he should be like. I was tired of reading about detectives who singlehandedly solved murder cases while dead drunk, waking up in the mornings with three-day-old designer stubble and a whisky bottle at the ready on the bedside table. I wanted a central character who was more like the policemen I knew from my daily work in the police force. It turned out to be William Wisting, a fair-minded, exemplary policeman, but above all a decent and genuine human being.’
The recent TV series Wisting is based on two later books,
November 18, 2019
Imagine a big box (book) full of so many tiny jigsaw puzzle pieces and then you start fitting in the pieces and there are so many. Then come the 'eureka' moments when you can recognise a piece of sky or a human foot. And you continue piece by piece. Yes this was a well enjoyed jigsaw puzzle, slightly blurry at the final edge but yes.
April 23, 2015
I am a fan of all Scandinavian mystery crime novels available in English. My favorite authors are Jussi Adler-Olsen, Camilla Lackberg, Asa Larsson, among others. I was so excited and looking forward to have found a new series, saw great reviews about this series and was not very impressed. It was a bit slow, not much to keep me going, very slow and the main character always drained of energy, it kinda transfer his lack of energy to the reader. A real downer without much excitement and in the climax of the book, again the main character disappoints the reader. I know this is book 6 in the series but it is the first available in English in the US, but I do not know I will continue to read the next in the series. I do not recommend this book.
April 22, 2020
4,5/5 αστεράκια.
Τα «Απομεινάρια θανάτου» είναι το πιο πρόσφατο βιβλίο του Νορβηγού Jorn Lier Horst που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Διόπτρα, όμως χρονικά είναι η έκτη κατά σειρά περιπέτεια του Βίλιαμ Βίστιν, η οποία έρχεται να προσθέσει μερικά ακόμα κομμάτια στο παζλ της ζωής και της καριέρας του κεντρικού ήρωά της.
Όταν ένα αθλητικό παπούτσι ξεβράζεται στην ακτή, στην αστυνομία σημαίνει συναγερμός. Γιατί είναι το δεύτερο μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. Και δεν είναι ένα άδειο αθλητικό παπούτσι· είναι ένα παπούτσι φορεμένο σε ένα ακρωτηριασμένο πόδι. Προέρχονται άραγε τα φρικιαστικά αυτά ευρήματα από κάποιο δυστύχημα που συνέβη στον ωκεανό ή μαρτυρούν κάποιο έγκλημα; Η έρευνα της ομάδας του Βίλιαμ Βίστιν εστιάζει στις εξαφανίσεις ανθρώπων που δηλώθηκαν στην περιοχή τους τελευταίους μήνες. Σύντομα, αποκαλύπτεται πως όλοι οι αγνοούμενοι φιλοξενούνταν σε ένα κέντρο φροντίδας ηλικιωμένων ή σχετίζονταν με αυτούς. Και ενώ η μακάβρια λίστα των ακρωτηριασμένων ποδιών μεγαλώνει, τα στοιχεία της έρευνας δείχνουν πως κάποια σχέση υπήρχε ανάμεσα στα θύματα. Μια παλιά ιστορία από το παρελθόν τούς έδενε, ένα παλιό μυστικό τούς ένωνε. Και ο Βίστιν είναι σίγουρος πως η απάντηση σε αυτό το ερώτημα μπορεί να οδηγήσει στον δολοφόνο.
Ταυτόχρονα, η κόρη του η Λίνε έχει αναλάβει να πάρει συνεντεύξεις από κάποιους δολοφόνους που έχουν πλέον αποφυλακιστεί. Στόχος της είναι μια σειρά άρθρων για το κατά πόσο η φυλακή είναι η καλύτερη μέθοδος σωφρονισμού και τις επιπτώσεις της στις ζωές τους. Ένας από τους πρώην φυλακισμένους θα τραβήξει ιδιαίτερα την προσοχή της, ξυπνώντας της την υποψία πως δεν διέπραξε εκείνος τον φόνο για τον οποίο καταδικάστηκε. Όμως ο τύπος αυτός σχετίζεται με έναν από τους αγνοούμενους ηλικιωμένους. Πού τελειώνουν άραγε οι συμπτώσεις και πού ξεκινάνε τα πραγματικά γεγονότα; Και πώς συνδέονται τελικά όλα τα στοιχεία που αφορούν την παράξενη αυτή υπόθεση;
Για τους «πρωτάρηδες» αναγνώστες του Horst, το βιβλίο αυτό αποτελεί μια εξαιρετική εισαγωγή στον κόσμο του αστυνομικού επιθεωρητή Βίλιαμ Βίστιν, μιας και θεωρώ πως είναι από τα καλύτερά του που έχουν κυκλοφορήσει στα ελληνικά ως τώρα. Η υπόθεση που καλούνται να εξιχνιάσουν οι αστυνομικοί είναι καλοφτιαγμένη και ενδιαφέρουσα ως ιδέα. Το ότι τα θύματα ταυτοποιούνται σχεδόν εξαρχής δεν αφαιρεί απολύτως τίποτα από το σασπένς της υπόθεσης – απεναντίας, το ενδιαφέρον για το τι ακριβώς συνέβη στο παρελθόν και οδήγησε στον θάνατό τους, αλλά και το ποιος κρύβεται πίσω απ’ όλο αυτό, κλιμακώνεται συνεχώς, με μια σταθερή ένταση που δεν εφησυχάζει ποτέ. Κάθε νέο στοιχείο της έρευνας προσθέτει ένα παραπάνω κομμάτι στο περίεργο αυτό παζλ και οδηγεί σε νέες υποθέσεις, ενδεχόμενα και σκέψεις σχετικά με το τι μπορεί να συνδέει αυτούς τους ανθρώπους. Η αγωνία κι η ένταση διατηρούνται μέχρι το τέλος, αφού έχουν δημιουργηθεί στο μεταξύ αρκετά ανοιχτά μέτωπα, τα οποία ο συγγραφέας φροντίζει να «μπολιάζει» συνεχώς με νέα στοιχεία, αποκαλύψεις και ανατροπές.
Αν και δεν είναι από εκείνα τα βιβλία που σε κρατάνε καθηλωμένο στη θέση σου ή προκαλούν έντονο καρδιοχτύπι με την εξέλιξή τους, η πλοκή του κερδίζει με την εξυπνάδα, τη ζωντάνια της, την «καθαρή» γραφή και τον ρεαλισμό της. Τα μικρά κεφάλαια (χαρακτηριστικό του συγγραφέα) διατηρούν τη συνοχή μεταξύ των όσων συμβαίνουν, αλλά και αμείωτο τον παλμό της αφήγησης. Και μπορεί να έχουμε συνηθίσει τα σκανδιναβικά μυθιστορήματα να είναι στην πλειοψηφία τους «σκληρά» όσον αφορά την υπόθεση και τους δράστες των εγκλημάτων που πραγματεύονται, όμως τα βιβλία του Horst θυμίζουν παλιά, καλή, «καθαρή» αστυνομική λογοτεχνία, με πιο ήρεμους ρυθμούς και πιο παραδοσιακές τεχνικές διαλεύκανσης της υπόθεσης. Και ο Βίστιν εξάλλου είναι ένας παραδοσιακός μεσήλικας αστυνόμος, που σίγουρα αντιμετωπίζει κι αυτός διάφορα προσωπικά προβλήματα, όμως απέχει από το μοτίβο του Σκανδιναβού ντετέκτιβ που συναντούμε συνήθως. Όλο αυτό όμως καταφέρνει να κερδίσει τις εντυπώσεις εξίσου επιτυχημένα, κυρίως επειδή ο συγγραφέας γνωρίζει εξαιρετικά να χειρίζεται την πένα και τη φαντασία του.
Από την άλλη, οι συνεντεύξεις που παίρνει η Λίνε από πρώην καταδίκους μπορεί να φαντάζουν ως ένας ακόμα κρίκος που συνδέεται με την κυρίως αστυνομική έρευνα, όμως είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό. Μέσα από αυτό το συγγραφικό εύρημα, αναδεικνύονται ορισμένα κοινωνικά ζητήματα που απασχολούν τη σύγχρονη κοινωνία: το κατά πόσο ο εγκλεισμός σε μια φυλακή αποδεικνύεται η καλύτερη μέθοδος σωφρονισμού, το πώς διαμορφώνεται ο χαρακτήρας του ατόμου μέσα στη φυλακή, το πώς επιδρά όλο αυτό στην ψυχολογία του, το κοινωνικό στίγμα που φέρει μετά την αποφυλάκισή του, η δύσκολη επανένταξή του στην κοινωνία και την καθημερινότητα κ.α. Πολλά από τα λόγια των πρώην καταδίκων εκφράζουν σκέψεις που έχουμε κάνει οι περισσότεροι σχετικά με το συγκεκριμένο ζήτημα· σκέψεις που ουσιαστικά αποτυπώνουν την κοινή λογική, και γι’ αυτό ίσως φαντάζουν και πιο οικείες. Επιπλέον, αποτελούν το αλατοπίπερο και τη φυγή του μυαλού -για λίγο- από την αστυνομική έρευνα που διαδραματίζεται λίγο πιο πέρα.
Τα «Απομεινάρια θανάτου» αποτελούν ένα εξαιρετικό δείγμα του πώς μια «απλή» αστυνομική υπόθεση μπορεί να εξελιχθεί σε ένα συναρπαστικό αστυνομικό θρίλερ, χωρίς περιττές σάλτσες, βία και καταστάσεις τραβηγμένες από τα μαλλιά. Όσο πρέπει συναρπαστικό, ακριβές, δραματικό και εύστοχο, το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί αναμφίβολα μια πολύ καλή επιλογή για τους φανατικούς του είδους.
Η κριτική μου για το βιβλίο και στο site "Book City" και τον παρακάτω σύνδεσμο: Απομεινάρια θανάτου
Τα «Απομεινάρια θανάτου» είναι το πιο πρόσφατο βιβλίο του Νορβηγού Jorn Lier Horst που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Διόπτρα, όμως χρονικά είναι η έκτη κατά σειρά περιπέτεια του Βίλιαμ Βίστιν, η οποία έρχεται να προσθέσει μερικά ακόμα κομμάτια στο παζλ της ζωής και της καριέρας του κεντρικού ήρωά της.
Όταν ένα αθλητικό παπούτσι ξεβράζεται στην ακτή, στην αστυνομία σημαίνει συναγερμός. Γιατί είναι το δεύτερο μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. Και δεν είναι ένα άδειο αθλητικό παπούτσι· είναι ένα παπούτσι φορεμένο σε ένα ακρωτηριασμένο πόδι. Προέρχονται άραγε τα φρικιαστικά αυτά ευρήματα από κάποιο δυστύχημα που συνέβη στον ωκεανό ή μαρτυρούν κάποιο έγκλημα; Η έρευνα της ομάδας του Βίλιαμ Βίστιν εστιάζει στις εξαφανίσεις ανθρώπων που δηλώθηκαν στην περιοχή τους τελευταίους μήνες. Σύντομα, αποκαλύπτεται πως όλοι οι αγνοούμενοι φιλοξενούνταν σε ένα κέντρο φροντίδας ηλικιωμένων ή σχετίζονταν με αυτούς. Και ενώ η μακάβρια λίστα των ακρωτηριασμένων ποδιών μεγαλώνει, τα στοιχεία της έρευνας δείχνουν πως κάποια σχέση υπήρχε ανάμεσα στα θύματα. Μια παλιά ιστορία από το παρελθόν τούς έδενε, ένα παλιό μυστικό τούς ένωνε. Και ο Βίστιν είναι σίγουρος πως η απάντηση σε αυτό το ερώτημα μπορεί να οδηγήσει στον δολοφόνο.
Ταυτόχρονα, η κόρη του η Λίνε έχει αναλάβει να πάρει συνεντεύξεις από κάποιους δολοφόνους που έχουν πλέον αποφυλακιστεί. Στόχος της είναι μια σειρά άρθρων για το κατά πόσο η φυλακή είναι η καλύτερη μέθοδος σωφρονισμού και τις επιπτώσεις της στις ζωές τους. Ένας από τους πρώην φυλακισμένους θα τραβήξει ιδιαίτερα την προσοχή της, ξυπνώντας της την υποψία πως δεν διέπραξε εκείνος τον φόνο για τον οποίο καταδικάστηκε. Όμως ο τύπος αυτός σχετίζεται με έναν από τους αγνοούμενους ηλικιωμένους. Πού τελειώνουν άραγε οι συμπτώσεις και πού ξεκινάνε τα πραγματικά γεγονότα; Και πώς συνδέονται τελικά όλα τα στοιχεία που αφορούν την παράξενη αυτή υπόθεση;
Για τους «πρωτάρηδες» αναγνώστες του Horst, το βιβλίο αυτό αποτελεί μια εξαιρετική εισαγωγή στον κόσμο του αστυνομικού επιθεωρητή Βίλιαμ Βίστιν, μιας και θεωρώ πως είναι από τα καλύτερά του που έχουν κυκλοφορήσει στα ελληνικά ως τώρα. Η υπόθεση που καλούνται να εξιχνιάσουν οι αστυνομικοί είναι καλοφτιαγμένη και ενδιαφέρουσα ως ιδέα. Το ότι τα θύματα ταυτοποιούνται σχεδόν εξαρχής δεν αφαιρεί απολύτως τίποτα από το σασπένς της υπόθεσης – απεναντίας, το ενδιαφέρον για το τι ακριβώς συνέβη στο παρελθόν και οδήγησε στον θάνατό τους, αλλά και το ποιος κρύβεται πίσω απ’ όλο αυτό, κλιμακώνεται συνεχώς, με μια σταθερή ένταση που δεν εφησυχάζει ποτέ. Κάθε νέο στοιχείο της έρευνας προσθέτει ένα παραπάνω κομμάτι στο περίεργο αυτό παζλ και οδηγεί σε νέες υποθέσεις, ενδεχόμενα και σκέψεις σχετικά με το τι μπορεί να συνδέει αυτούς τους ανθρώπους. Η αγωνία κι η ένταση διατηρούνται μέχρι το τέλος, αφού έχουν δημιουργηθεί στο μεταξύ αρκετά ανοιχτά μέτωπα, τα οποία ο συγγραφέας φροντίζει να «μπολιάζει» συνεχώς με νέα στοιχεία, αποκαλύψεις και ανατροπές.
Αν και δεν είναι από εκείνα τα βιβλία που σε κρατάνε καθηλωμένο στη θέση σου ή προκαλούν έντονο καρδιοχτύπι με την εξέλιξή τους, η πλοκή του κερδίζει με την εξυπνάδα, τη ζωντάνια της, την «καθαρή» γραφή και τον ρεαλισμό της. Τα μικρά κεφάλαια (χαρακτηριστικό του συγγραφέα) διατηρούν τη συνοχή μεταξύ των όσων συμβαίνουν, αλλά και αμείωτο τον παλμό της αφήγησης. Και μπορεί να έχουμε συνηθίσει τα σκανδιναβικά μυθιστορήματα να είναι στην πλειοψηφία τους «σκληρά» όσον αφορά την υπόθεση και τους δράστες των εγκλημάτων που πραγματεύονται, όμως τα βιβλία του Horst θυμίζουν παλιά, καλή, «καθαρή» αστυνομική λογοτεχνία, με πιο ήρεμους ρυθμούς και πιο παραδοσιακές τεχνικές διαλεύκανσης της υπόθεσης. Και ο Βίστιν εξάλλου είναι ένας παραδοσιακός μεσήλικας αστυνόμος, που σίγουρα αντιμετωπίζει κι αυτός διάφορα προσωπικά προβλήματα, όμως απέχει από το μοτίβο του Σκανδιναβού ντετέκτιβ που συναντούμε συνήθως. Όλο αυτό όμως καταφέρνει να κερδίσει τις εντυπώσεις εξίσου επιτυχημένα, κυρίως επειδή ο συγγραφέας γνωρίζει εξαιρετικά να χειρίζεται την πένα και τη φαντασία του.
Από την άλλη, οι συνεντεύξεις που παίρνει η Λίνε από πρώην καταδίκους μπορεί να φαντάζουν ως ένας ακόμα κρίκος που συνδέεται με την κυρίως αστυνομική έρευνα, όμως είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό. Μέσα από αυτό το συγγραφικό εύρημα, αναδεικνύονται ορισμένα κοινωνικά ζητήματα που απασχολούν τη σύγχρονη κοινωνία: το κατά πόσο ο εγκλεισμός σε μια φυλακή αποδεικνύεται η καλύτερη μέθοδος σωφρονισμού, το πώς διαμορφώνεται ο χαρακτήρας του ατόμου μέσα στη φυλακή, το πώς επιδρά όλο αυτό στην ψυχολογία του, το κοινωνικό στίγμα που φέρει μετά την αποφυλάκισή του, η δύσκολη επανένταξή του στην κοινωνία και την καθημερινότητα κ.α. Πολλά από τα λόγια των πρώην καταδίκων εκφράζουν σκέψεις που έχουμε κάνει οι περισσότεροι σχετικά με το συγκεκριμένο ζήτημα· σκέψεις που ουσιαστικά αποτυπώνουν την κοινή λογική, και γι’ αυτό ίσως φαντάζουν και πιο οικείες. Επιπλέον, αποτελούν το αλατοπίπερο και τη φυγή του μυαλού -για λίγο- από την αστυνομική έρευνα που διαδραματίζεται λίγο πιο πέρα.
Τα «Απομεινάρια θανάτου» αποτελούν ένα εξαιρετικό δείγμα του πώς μια «απλή» αστυνομική υπόθεση μπορεί να εξελιχθεί σε ένα συναρπαστικό αστυνομικό θρίλερ, χωρίς περιττές σάλτσες, βία και καταστάσεις τραβηγμένες από τα μαλλιά. Όσο πρέπει συναρπαστικό, ακριβές, δραματικό και εύστοχο, το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί αναμφίβολα μια πολύ καλή επιλογή για τους φανατικούς του είδους.
Η κριτική μου για το βιβλίο και στο site "Book City" και τον παρακάτω σύνδεσμο: Απομεινάρια θανάτου
February 25, 2020
Μετά από αγωνιώδη αναμονή, το έκτο βιβλίο της σειράς των περιπετειών του επιθεωρητή Βίστιν βρίσκεται στα χέρια μας -το οποίο, αν δεν απατώμαι, είναι και το πρώτο βιβλίο της σειράς που εκδόθηκε στην αγγλική γλώσσα. Όχι, για να μην λέμε πως μόνο εμείς δεν τα εκδίδουμε με τη σειρά. Αλλά αυτό, είναι μια άλλη ιστορία, που αφορά μόνο τους ψυχαναγκαστικούς της παρέας. Στα δικά μας, τώρα, ο Horst επανέρχεται με ένα βιβλίο που, για μένα, είναι από τα καλύτερα της σειράς, από τα πιο συγκροτημένα και ολοκληρωμένα, μα και από τα πιο έντονα, μέσα στην απλότητά τους, που χωρίς να το προσπαθεί ιδιαίτερα, καταφέρνει να μας κάνει να ανατριχιάσουμε και να βυθιστούμε στην ιστορία του.
Ένα αριστερό αθλητικό παπούτσι εντοπίζεται σε μια παραλία, πράγμα που ίσως να μην αποτελούσε πρόβλημα, αν αυτό δεν ήταν φορεμένο σε ένα πόδι... ακρωτηριασμένο -πράγμα που σημαίνει πως κάπου υπάρχει και το υπόλοιπο σώμα ή και, πιθανότατα, ένας νεκρός άνθρωπος. Τα πράγματα, ωστόσο, γίνονται ακόμα πιο άγρια και περίπλοκα όταν ένα ακόμα τέτοιο εύρημα ανακαλύπτεται στην παραλία, και δεδομένου ότι είναι και αυτό αριστερό, σίγουρα δεν ανήκει στον ίδιο άνθρωπο. Άραγε, έχει γίνει κάποιο τρομακτικό ατύχημα που δεν γνωρίζει κανείς γι' αυτό ή κάποιος δολοφονεί ανθρώπους και ξεφορτώνεται τα πτώματά τους στη θάλασσα; Αυτή η εμφάνιση ανθρώπινων μελών σχετίζεται με την εξαφάνιση τριών ηλικιωμένων κι ενός παρανοϊκού σχιζοφρενή, ή πρόκειται για δύο άσχετα μεταξύ τους γεγονότα;
Ο Βίστιν και η ομάδα του αναλαμβάνουν για μία ακόμα φορά δράση, αποφασισμένοι να φέρουν τις πέρας μια αποστολή που στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο περίπλοκη και ιδιαίτερη, απ' όσο αρχικά μπορεί να υποθέσει κανείς. Σε αυτό δεν συμβάλλουν μόνο τα διαμελισμένα σώματα και τα ανθρώπινα μέλη που ξεβράζει το κύμα στην ακτή, αλλά κάποιος που, όπως όλα δείχνουν, δρα υπογείως, σε μια προσπάθεια να κρατήσει κρυμμένα μυστικά που εδώ και δεκαετίες καταφέρνουν και βρίσκονται πίσω από το σκοτάδι, και που αν έρθουν στο φως, οι συνέπειες μπορεί να είναι καταστροφικές για τον ίδιο -και όχι μόνο. Ο άνθρωπος αυτό σίγουρα δεν ανταποκρίνεται στα εξιδανικευμένο εγκληματικά πρότυπα του σύγχρονου αστυνομικού, ούτε να έχει τη νουάρ αισθητική θρυλικών δραστών που έμειναν στην ιστορία, όμως η γήινη αυτή προσέγγισή του, είναι αυτή που εν τέλει κερδίζει τις εντυπώσεις και το ενδιαφέρον μας.
Ουσιαστικά, το βιβλίο "παίζει" με μια πολύ απλή ιδέα η οποία, παράλληλα, προσφέρει πολλή τροφή για σκέψη, ενώ είναι εξαιρετικά πολυδιάστατη, άρα και πολύ ενδιαφέρουσα στην ανάλυσή της. Άραγε, ένας άνθρωπος γεννιέται δολοφόνος ή γίνεται στην πορεία, επηρεασμένος από τον τρόπο ζωής του ή και από κάποια μεμονωμένα γεγονότα που μπορεί να τον σημάδεψαν; Υπάρχουν άνθρωποι που φτάνουν στο σημείο να αφαιρέσουν μια ζωή επειδή έτυχε ή δεν είχαν άλλη επιλογή, ή υποσυνείδητα, κάποιος που διαπράττει ένα τέτοιο έγκλημα, ήθελε να φτάσει σε αυτό; Μπορεί κάποιος να μετανιώσει πραγματικά για μια τέτοια πράξη κι αν ναι, ή και αν δεν ήθελε κάτι τέτοιο να συμβεί, είναι βέβαιο πως δεν θα το επαναλάβει ποτέ στο μέλλον; Αν περάσει μία φορά τη διαχωριστική αυτή γραμμή, που είμαι βαμμένη με ανθρώπινο αίμα, τι μπορεί, αλήθεια, να τον εμποδίσει από το να το επαναλάβει στο μέλλον; Ρητορικές ερωτήσεις που φέρουν μαζί τους πολλές απαντήσεις, και που κάθε μία από αυτές θα περάσει από το μυαλό σας, μαζί με δεκάδες απαντήσεις, καθ' όλη την διάρκεια της ανάγνωσης του βιβλίου αυτού.
Ο Horst έχει δημιουργήσει ένα καθαρόαιμο αστυνομικό δράμα, που διαθέτει μια ιδιαίτερα κινηματογραφική ταυτότητα -στοιχείο που δικαιολογεί τη μεταφορά των περιπετειών του Βίστιν στη Νορβηγική τηλεόραση, γεγονός που ανακοινώθηκε κι επίσημα τον περασμένο μήνα-, και που καθηλώνει τον αναγνώστη μέσα από την απλότητα και την φυσικότητά του. Ίσως να είναι κάπως παλιομοδίτικο όλο αυτό, αλλά προσωπικά ένιωσα να μου έχει λείψει ένα βιβλίο αυτού του ύφους, με όλη την αστυνομική έρευνα να ξεδιπλώνεται βήμα προς βήμα, με κυρίαρχη τη λογική και όχι τις ακρότητες, σε όλα τα επίπεδα, και που σε κερδίζει περισσότερο με τους χαρακτήρες του και την προσπάθειά τους να διαλευκάνουν ένα μυστήριο που βρίσκεται στα χέρια τους, παρά με την ιδιομορφία του και την περιπλοκότητά του, στοιχεία που έτσι όπως πάει το πράγμα θα καταλήξουν, αντί για θετικά, να είναι αρνητικά.
Ένα αριστερό αθλητικό παπούτσι εντοπίζεται σε μια παραλία, πράγμα που ίσως να μην αποτελούσε πρόβλημα, αν αυτό δεν ήταν φορεμένο σε ένα πόδι... ακρωτηριασμένο -πράγμα που σημαίνει πως κάπου υπάρχει και το υπόλοιπο σώμα ή και, πιθανότατα, ένας νεκρός άνθρωπος. Τα πράγματα, ωστόσο, γίνονται ακόμα πιο άγρια και περίπλοκα όταν ένα ακόμα τέτοιο εύρημα ανακαλύπτεται στην παραλία, και δεδομένου ότι είναι και αυτό αριστερό, σίγουρα δεν ανήκει στον ίδιο άνθρωπο. Άραγε, έχει γίνει κάποιο τρομακτικό ατύχημα που δεν γνωρίζει κανείς γι' αυτό ή κάποιος δολοφονεί ανθρώπους και ξεφορτώνεται τα πτώματά τους στη θάλασσα; Αυτή η εμφάνιση ανθρώπινων μελών σχετίζεται με την εξαφάνιση τριών ηλικιωμένων κι ενός παρανοϊκού σχιζοφρενή, ή πρόκειται για δύο άσχετα μεταξύ τους γεγονότα;
Ο Βίστιν και η ομάδα του αναλαμβάνουν για μία ακόμα φορά δράση, αποφασισμένοι να φέρουν τις πέρας μια αποστολή που στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο περίπλοκη και ιδιαίτερη, απ' όσο αρχικά μπορεί να υποθέσει κανείς. Σε αυτό δεν συμβάλλουν μόνο τα διαμελισμένα σώματα και τα ανθρώπινα μέλη που ξεβράζει το κύμα στην ακτή, αλλά κάποιος που, όπως όλα δείχνουν, δρα υπογείως, σε μια προσπάθεια να κρατήσει κρυμμένα μυστικά που εδώ και δεκαετίες καταφέρνουν και βρίσκονται πίσω από το σκοτάδι, και που αν έρθουν στο φως, οι συνέπειες μπορεί να είναι καταστροφικές για τον ίδιο -και όχι μόνο. Ο άνθρωπος αυτό σίγουρα δεν ανταποκρίνεται στα εξιδανικευμένο εγκληματικά πρότυπα του σύγχρονου αστυνομικού, ούτε να έχει τη νουάρ αισθητική θρυλικών δραστών που έμειναν στην ιστορία, όμως η γήινη αυτή προσέγγισή του, είναι αυτή που εν τέλει κερδίζει τις εντυπώσεις και το ενδιαφέρον μας.
Ουσιαστικά, το βιβλίο "παίζει" με μια πολύ απλή ιδέα η οποία, παράλληλα, προσφέρει πολλή τροφή για σκέψη, ενώ είναι εξαιρετικά πολυδιάστατη, άρα και πολύ ενδιαφέρουσα στην ανάλυσή της. Άραγε, ένας άνθρωπος γεννιέται δολοφόνος ή γίνεται στην πορεία, επηρεασμένος από τον τρόπο ζωής του ή και από κάποια μεμονωμένα γεγονότα που μπορεί να τον σημάδεψαν; Υπάρχουν άνθρωποι που φτάνουν στο σημείο να αφαιρέσουν μια ζωή επειδή έτυχε ή δεν είχαν άλλη επιλογή, ή υποσυνείδητα, κάποιος που διαπράττει ένα τέτοιο έγκλημα, ήθελε να φτάσει σε αυτό; Μπορεί κάποιος να μετανιώσει πραγματικά για μια τέτοια πράξη κι αν ναι, ή και αν δεν ήθελε κάτι τέτοιο να συμβεί, είναι βέβαιο πως δεν θα το επαναλάβει ποτέ στο μέλλον; Αν περάσει μία φορά τη διαχωριστική αυτή γραμμή, που είμαι βαμμένη με ανθρώπινο αίμα, τι μπορεί, αλήθεια, να τον εμποδίσει από το να το επαναλάβει στο μέλλον; Ρητορικές ερωτήσεις που φέρουν μαζί τους πολλές απαντήσεις, και που κάθε μία από αυτές θα περάσει από το μυαλό σας, μαζί με δεκάδες απαντήσεις, καθ' όλη την διάρκεια της ανάγνωσης του βιβλίου αυτού.
Ο Horst έχει δημιουργήσει ένα καθαρόαιμο αστυνομικό δράμα, που διαθέτει μια ιδιαίτερα κινηματογραφική ταυτότητα -στοιχείο που δικαιολογεί τη μεταφορά των περιπετειών του Βίστιν στη Νορβηγική τηλεόραση, γεγονός που ανακοινώθηκε κι επίσημα τον περασμένο μήνα-, και που καθηλώνει τον αναγνώστη μέσα από την απλότητα και την φυσικότητά του. Ίσως να είναι κάπως παλιομοδίτικο όλο αυτό, αλλά προσωπικά ένιωσα να μου έχει λείψει ένα βιβλίο αυτού του ύφους, με όλη την αστυνομική έρευνα να ξεδιπλώνεται βήμα προς βήμα, με κυρίαρχη τη λογική και όχι τις ακρότητες, σε όλα τα επίπεδα, και που σε κερδίζει περισσότερο με τους χαρακτήρες του και την προσπάθειά τους να διαλευκάνουν ένα μυστήριο που βρίσκεται στα χέρια τους, παρά με την ιδιομορφία του και την περιπλοκότητά του, στοιχεία που έτσι όπως πάει το πράγμα θα καταλήξουν, αντί για θετικά, να είναι αρνητικά.
February 22, 2020
I wa fortunate enough to receive ARCs of the first two books in The Cold Case Quartet featuring Chief Inspector William Wisting: The Katharina Code and The Cabin. The third is due for publication in May. Then the first series of Wisting was broadcast on BBC4. Enough to whet anyone's whistle. Terrific Scandi noir. I decided to go back to where it all began...
Jorn Lier Horst's first book that introduces the reader to the Norwegian detective CI William Wisting is Dregs. A baffling plot that keeps the reader guessing until the very end. In Stavern, around midsummer, a severed left foot in a training shoe is washed up on the shore, and then another and another... altogether four left feet in a single week. Bizarre, confusing, little if no evidence to go on... a case that leads to a good level of frustration for Wisting and his colleagues, and me for that matter! Is there any possible connection to the disappearance of three elderly men and a woman the previous August? Just how do you proceed with such an investigation?
Dregs is an enjoyable read although I did have trouble at times keeping track of the many Norwegian names! I have the next in the series - Closed for Winter - in the TBR pile...
Too many books, too little time!
Jorn Lier Horst's first book that introduces the reader to the Norwegian detective CI William Wisting is Dregs. A baffling plot that keeps the reader guessing until the very end. In Stavern, around midsummer, a severed left foot in a training shoe is washed up on the shore, and then another and another... altogether four left feet in a single week. Bizarre, confusing, little if no evidence to go on... a case that leads to a good level of frustration for Wisting and his colleagues, and me for that matter! Is there any possible connection to the disappearance of three elderly men and a woman the previous August? Just how do you proceed with such an investigation?
Dregs is an enjoyable read although I did have trouble at times keeping track of the many Norwegian names! I have the next in the series - Closed for Winter - in the TBR pile...
Too many books, too little time!
June 7, 2020
This is the first nordic novel I've read that was not noir with the main character tormented or forced to deal with corruption within their organization. (The usual irritating/ladder-climbing/brown-nosing supervisor is there--but no corruption.) The storyline was interesting and characters are well written.
There is a large number of characters in this novel and I did have a bit of trouble keeping up with all of them towards the end of it. But it was a good read and I'd recommend it to others looking for a good detective mystery.
There is a large number of characters in this novel and I did have a bit of trouble keeping up with all of them towards the end of it. But it was a good read and I'd recommend it to others looking for a good detective mystery.
April 11, 2018
William Wisting’s career as a law enforcement professional who became a Chief Inspector in the Criminal Investigation Department of Lavrik Police mirrors that of DREGS author Jorn Lier Horst. The author, one of Norway’s most experienced crime fighters introduces Wisting as he is immediately called to a crime scene at a tourist beach south of Oslo where he is confronted by a training shoe with a severed foot inside that has washed along the shore. What is disconcerting is that it is the second left footed training shoe with a human foot inside that has appeared in a six day period.
Wisting is an interesting character who has been a widow for three years and has begun a relationship with a woman named Suzanne. He is the father of twins one of which is his daughter, Line, a journalist who plays a significant role in the novel. Wisting is well respected and the type of law enforcement individual, unlike some colleagues, who shuns publicity. He is very workmanlike in his approach to crime and follows the mantra that there are no coincidences when investigating. Other important characters that Lier Horst develops include; Espen Mortensen, a young crime technician, Ebbe Slettaker, an oceanologist, Nils Hammer, the leader of the Narcotics Division, Torunn Borg, a female colleague, and Audun Vetti, the Assistant Chief of Police, an arrogant careerist who has difficulty making critical decisions.
Wisting and his colleagues are at a loss after examining missing person’s files from the previous year. They have come up with a series of names, that at the outset lead nowhere, but after pursuing further examination there appear to be some interesting coincidences. Torkel Lauritzen, a widower who suffered from the effects of a stroke had resided at the Stavern Nursing Home. Otto Saga, a former Air Force officer who suffered from dementia also lived at the Stavern Nursing Home. Sverre Lund, an old school teacher went missing after leaving his home, and Hanne Richter, a nursery teacher, and a diagnosed schizoid paranoiac has disappeared.
Lier Horst twists the plot by having Wisting’s journalist daughter, Line on an assignment that brings her to interview murderers who have served their time in prison. Her goal is to investigate the impact of punishment on homicidal killers, believing that a milder use of coercion by the state could contribute to a more humane society. Line’s second interview subject is Ken Ronny Hague who had killed a policeman in 1991. The victim was the same age and an acquaintance of her father which brought back memories from when Line was eight years old. When she learned of the case her father was dealing with, her boss informed her that her newspaper was sending a team to Lavrik to cover the missing “feet” story.
Lier Horst deftly works the poor care at the Stavern Nursing Home into the plot as patients and then a care giver from the home go missing. Wisting grows very frustrated with the lack of progress in the investigation as “everything seemed so meaningless and improbable,” particularly as two more left footed training shoes with human feet float ashore. A major break takes place when Hannah Richter tells Wisting she believes it was her sister that is one of the missing. For Wisting the coincidences seemed to build as the house in which Hanne Richter lived before her disappearance was owned by Christian Hague, but he died three weeks before she disappeared. Interestingly, his heir was his grandson, Ken Ronny Hague, the convicted cop killer who was interviewed by Wisting’s daughter. What the reader is left with is the beginning of the unraveling of the spider’s web that the author has created.
It seemed that all the presumed dead or missing people knew each other. They may have formed their own intelligence unit that feared for a Soviet invasion of Norway in 1970. Wisting comes across a photo of five men, but only four of which can be identified. After showing the photo to his father, Wisting learns the identity of the fifth man, Carsten Meyer, who had worked at the Norwegian Defense Department Research Institute. From this point on it seems that the crime investigation should come together, but it does not and Wisting becomes even more frustrated as bodies, minus their left foot are uncovered by a mini-submarine employed by the police after the calculations of Ebbe Slettaker.
Lier Horst’s conclusion is somewhat predictable, but there is an element of surprise, particularly in the role played by Line. Wisting is a practitioner of deductive logic and in the end he will figure it out. Despite the plethora of bodies, the author keeps the bloodshed to a minimum, unlike many other practitioners of this genre. Lier Horst has had a number of his novels translated into English, the next being CLOSED FOR WINTER. If you enjoyed DREGS, you should try the next in the series, for me I have yet to decide.
Wisting is an interesting character who has been a widow for three years and has begun a relationship with a woman named Suzanne. He is the father of twins one of which is his daughter, Line, a journalist who plays a significant role in the novel. Wisting is well respected and the type of law enforcement individual, unlike some colleagues, who shuns publicity. He is very workmanlike in his approach to crime and follows the mantra that there are no coincidences when investigating. Other important characters that Lier Horst develops include; Espen Mortensen, a young crime technician, Ebbe Slettaker, an oceanologist, Nils Hammer, the leader of the Narcotics Division, Torunn Borg, a female colleague, and Audun Vetti, the Assistant Chief of Police, an arrogant careerist who has difficulty making critical decisions.
Wisting and his colleagues are at a loss after examining missing person’s files from the previous year. They have come up with a series of names, that at the outset lead nowhere, but after pursuing further examination there appear to be some interesting coincidences. Torkel Lauritzen, a widower who suffered from the effects of a stroke had resided at the Stavern Nursing Home. Otto Saga, a former Air Force officer who suffered from dementia also lived at the Stavern Nursing Home. Sverre Lund, an old school teacher went missing after leaving his home, and Hanne Richter, a nursery teacher, and a diagnosed schizoid paranoiac has disappeared.
Lier Horst twists the plot by having Wisting’s journalist daughter, Line on an assignment that brings her to interview murderers who have served their time in prison. Her goal is to investigate the impact of punishment on homicidal killers, believing that a milder use of coercion by the state could contribute to a more humane society. Line’s second interview subject is Ken Ronny Hague who had killed a policeman in 1991. The victim was the same age and an acquaintance of her father which brought back memories from when Line was eight years old. When she learned of the case her father was dealing with, her boss informed her that her newspaper was sending a team to Lavrik to cover the missing “feet” story.
Lier Horst deftly works the poor care at the Stavern Nursing Home into the plot as patients and then a care giver from the home go missing. Wisting grows very frustrated with the lack of progress in the investigation as “everything seemed so meaningless and improbable,” particularly as two more left footed training shoes with human feet float ashore. A major break takes place when Hannah Richter tells Wisting she believes it was her sister that is one of the missing. For Wisting the coincidences seemed to build as the house in which Hanne Richter lived before her disappearance was owned by Christian Hague, but he died three weeks before she disappeared. Interestingly, his heir was his grandson, Ken Ronny Hague, the convicted cop killer who was interviewed by Wisting’s daughter. What the reader is left with is the beginning of the unraveling of the spider’s web that the author has created.
It seemed that all the presumed dead or missing people knew each other. They may have formed their own intelligence unit that feared for a Soviet invasion of Norway in 1970. Wisting comes across a photo of five men, but only four of which can be identified. After showing the photo to his father, Wisting learns the identity of the fifth man, Carsten Meyer, who had worked at the Norwegian Defense Department Research Institute. From this point on it seems that the crime investigation should come together, but it does not and Wisting becomes even more frustrated as bodies, minus their left foot are uncovered by a mini-submarine employed by the police after the calculations of Ebbe Slettaker.
Lier Horst’s conclusion is somewhat predictable, but there is an element of surprise, particularly in the role played by Line. Wisting is a practitioner of deductive logic and in the end he will figure it out. Despite the plethora of bodies, the author keeps the bloodshed to a minimum, unlike many other practitioners of this genre. Lier Horst has had a number of his novels translated into English, the next being CLOSED FOR WINTER. If you enjoyed DREGS, you should try the next in the series, for me I have yet to decide.
December 13, 2020
Σκανδιναβικό μυστήριο με έναν ήρωα, αστυνομικό επιθεωρητή της διπλανής πόρτας, χωρίς πάθη, στα οποία περιλαμβάνεται και το πάθος της προσωπικής προβολής. Ένας άνθρωπος δηλαδή που κάνει τη δουλειά του, μεγάλο μέρος της οποίας είναι οι λογικοί συσχετισμοί και ζει σε μια μικρή πόλη νότια του Όσλο. Συνεπώς δε θα βρει ο αναγνώστης ούτε αίμα, ούτε κυνηγητά, πολύ περισσότερο δε νυχτερινές κραιπάλες, προσωπικούς δαίμονες και προβληματικούς συγγενείς.
Ίσως αυτά όλα είναι που δεν θα κερδίσουν τον εθισμένο αναγνώστη στις βορινές αστυνομικές περιπέτειες.
Ο Βίστιν λοιπόν καλείται να λύσει το μυστήριο ξεβρασμένων αριστερών ποδιών σε παραλίες κοντά στο Όσλο. Και καλά το πρώτο ... ο αναγνώστης αισθάνεται μια μεγάλη περιέργεια και ένα είδος έκπληξης για το εύρημα αλλά όταν βρίσκεται το δεύτερο και το τρίτο τότε, εύλογα αναρωτιέται τί είναι όλο αυτό και πώς θα καταλήξει.
Η πλοκή είναι κάπως επίπεδη και ίσως, σε κάποια σημεία βαρετή. Την κάνει ακόμη δυσκολότερη η κούραση που βιώνει ο επιθεωρητής, ένα είδος σωματικής και ψυχικής κατάρρευσης η οποία παραπέμπει συνειρμικά τον αναγνώστη στα δικά του - εμένα τουλάχιστον με έκανε να βιώσω ένα είδος ταύτισης και συνεπακόλουθου άγχους (περίοδος πανδημίας κορονοϊού και εξαντλητικές συνθήκες δουλειάς για ορισμένους από εμάς).
Πάντως στην πορεία της ανάγνωσης, μου δημιουργήθηκε το εύλογο ερώτημα "μα τόσα πολλά αριστερά πόδια;;" και περίμενα να δω πώς θα κουμπώσει το παζλ, πράγμα φυσικά το οποίο γίνεται στο τέλος, με αρκετή επιτυχία.
Τόσο σε αυτό όσο και στο προηγούμενο βιβλίο του ίδιου που διάβασα σχετικά πρόσφατα, υπάρχει ένα κεντρικό κοινωνικό σχόλιο. Ο Βίστιν έχει μία κόρη δημοσιογράφο η οποία εμπλέκεται στη ροή των γεγονότων με την ανάθεση από την εφημερίδα της, ενός κύκλου συνεντεύξεων με πρώην καταδικασμένους για ανθρωποκτονίες και νυν αποφυλακισμένους. Ο στόχος των συνεντεύξεων είναι η κριτική του σωφρονιστικού συστήματος με την έννοια του αν κατάφερε να διορθώσει ή επέτεινε την καταστροφή του χαρακτήρα και η επιλογή ίσως ενός διαφορετικού είδους τιμωρίας, ηπιότερου, με τελικό στόχο την πιο ανθρώπινη κοινωνία.
Η επιλογή του εκδοτικού οίκου να κυκλοφορεί ενδιάμεσα βιβλία από μια σειρά θα πρέπει να επανεξεταστεί. Αυτό ήταν το 6ο και το προηγούμενο που διάβασα και πρώτο ήταν το 7ο.
Ίσως αυτά όλα είναι που δεν θα κερδίσουν τον εθισμένο αναγνώστη στις βορινές αστυνομικές περιπέτειες.
Ο Βίστιν λοιπόν καλείται να λύσει το μυστήριο ξεβρασμένων αριστερών ποδιών σε παραλίες κοντά στο Όσλο. Και καλά το πρώτο ... ο αναγνώστης αισθάνεται μια μεγάλη περιέργεια και ένα είδος έκπληξης για το εύρημα αλλά όταν βρίσκεται το δεύτερο και το τρίτο τότε, εύλογα αναρωτιέται τί είναι όλο αυτό και πώς θα καταλήξει.
Η πλοκή είναι κάπως επίπεδη και ίσως, σε κάποια σημεία βαρετή. Την κάνει ακόμη δυσκολότερη η κούραση που βιώνει ο επιθεωρητής, ένα είδος σωματικής και ψυχικής κατάρρευσης η οποία παραπέμπει συνειρμικά τον αναγνώστη στα δικά του - εμένα τουλάχιστον με έκανε να βιώσω ένα είδος ταύτισης και συνεπακόλουθου άγχους (περίοδος πανδημίας κορονοϊού και εξαντλητικές συνθήκες δουλειάς για ορισμένους από εμάς).
Πάντως στην πορεία της ανάγνωσης, μου δημιουργήθηκε το εύλογο ερώτημα "μα τόσα πολλά αριστερά πόδια;;" και περίμενα να δω πώς θα κουμπώσει το παζλ, πράγμα φυσικά το οποίο γίνεται στο τέλος, με αρκετή επιτυχία.
Τόσο σε αυτό όσο και στο προηγούμενο βιβλίο του ίδιου που διάβασα σχετικά πρόσφατα, υπάρχει ένα κεντρικό κοινωνικό σχόλιο. Ο Βίστιν έχει μία κόρη δημοσιογράφο η οποία εμπλέκεται στη ροή των γεγονότων με την ανάθεση από την εφημερίδα της, ενός κύκλου συνεντεύξεων με πρώην καταδικασμένους για ανθρωποκτονίες και νυν αποφυλακισμένους. Ο στόχος των συνεντεύξεων είναι η κριτική του σωφρονιστικού συστήματος με την έννοια του αν κατάφερε να διορθώσει ή επέτεινε την καταστροφή του χαρακτήρα και η επιλογή ίσως ενός διαφορετικού είδους τιμωρίας, ηπιότερου, με τελικό στόχο την πιο ανθρώπινη κοινωνία.
Η επιλογή του εκδοτικού οίκου να κυκλοφορεί ενδιάμεσα βιβλία από μια σειρά θα πρέπει να επανεξεταστεί. Αυτό ήταν το 6ο και το προηγούμενο που διάβασα και πρώτο ήταν το 7ο.
January 31, 2020
Dregs, is very much cut from the same cloth as Wallander or Beck: this is Scandi crime and not Nordic noir. It's a thoughtful police procedural, not a melancholic investigation of the dark night of the soul.
I swiftly felt at ease with this solid, old-school Scandinavian detective. His investigation is told in an accessible, unfussy literary style. Events happen sequentially, from the perspective of the main characters, without jumping around in time or relying on stunt misdirection to mislead the reader. There are few cliff-hangers or radical reversals. Instead the tangled aspects of the mystery are gradually revealed amid a building sense of menace.
Readers who enjoy fast-paced action thrillers – let’s say Jo Nesbo or Arne Dahl – may find Dregs a little too leisurely and subdued, however. Fans of Henning Mankell will feel far more at home. Wisting may owe a little too much to Wallander, in fact – he suffers from a mysteriously debilitating illness which saps his energy and intellect. There’s even a mention of diabetes, so I suspect it’s a deliberate tribute.
The subplot involving Wisting’s journalist daughter and her interviews with ex-offenders opened an interesting can of worms, too. It neatly adds to the confusion surrounding the main investigation by casting doubt on the guilt of a previously convicted criminal. But the nuanced discussion about imprisonment, retribution, rehabilitation and social exclusion provides more intellectual stimulation than most crime-thrillers aspire to achieve.
It was also refreshing to read a murder-mystery where the victims weren’t all female, where violence against women or children wasn’t the core of the story.
An engaging read and an inviting start to the series. I shall read more…
8/10
There's more reviews on crime and thrillers over at http://www.murdermayhemandmore.net - see you there!
I swiftly felt at ease with this solid, old-school Scandinavian detective. His investigation is told in an accessible, unfussy literary style. Events happen sequentially, from the perspective of the main characters, without jumping around in time or relying on stunt misdirection to mislead the reader. There are few cliff-hangers or radical reversals. Instead the tangled aspects of the mystery are gradually revealed amid a building sense of menace.
Readers who enjoy fast-paced action thrillers – let’s say Jo Nesbo or Arne Dahl – may find Dregs a little too leisurely and subdued, however. Fans of Henning Mankell will feel far more at home. Wisting may owe a little too much to Wallander, in fact – he suffers from a mysteriously debilitating illness which saps his energy and intellect. There’s even a mention of diabetes, so I suspect it’s a deliberate tribute.
The subplot involving Wisting’s journalist daughter and her interviews with ex-offenders opened an interesting can of worms, too. It neatly adds to the confusion surrounding the main investigation by casting doubt on the guilt of a previously convicted criminal. But the nuanced discussion about imprisonment, retribution, rehabilitation and social exclusion provides more intellectual stimulation than most crime-thrillers aspire to achieve.
It was also refreshing to read a murder-mystery where the victims weren’t all female, where violence against women or children wasn’t the core of the story.
An engaging read and an inviting start to the series. I shall read more…
8/10
There's more reviews on crime and thrillers over at http://www.murdermayhemandmore.net - see you there!
September 21, 2021
Δεύτερο βιβλίο του Horst που διαβάζω και έμεινα ικανοποιημένος, με την έννοια ότι ήταν αυτό που περίμενα και ήθελα να διαβάσω τη δεδομένη χρονική στιγμή. Μια αστυνομική υπόθεση, με έναν φυσιολογικό επιθεωρητή, πολύ ωραία ατμόσφαιρα και περιγραφές και με λεπτομερή και χωρίς υπερβολές καταγραφή της αστυνομικής έρευνας. Μου άρεσε ιδιαίτερα η παρουσία της κόρης του Wisting, η οποία προσφέρει ουσιαστικό βάθος στην ιστορία και της δίνει και έξτρα προεκτάσεις. Σε σχέση με το προηγούμενο βέβαια, (Έγκλημα στα Φιόρδ) η ιστορία ήταν λιγότερο ενδιαφέρουσα και η δράση έχει κρατηθεί στο ελάχιστο.
Καθώς το διάβαζα, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ο Horst αποτελεί για εμένα ένα αναγνωστικό λιμάνι. Δεν υπάρχουν εξάρσεις, ούτε συναρπαστικές περιπέτειες, αλλά επικρατεί μια γνώριμη ευχάριστη ηρεμία, σαν καταφύγιο για όταν θέλω να χαλαρώσω και να απολαύσω ένα όμορφο διήγημα.
Βαθμολογία: 6,8/10
Καθώς το διάβαζα, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ο Horst αποτελεί για εμένα ένα αναγνωστικό λιμάνι. Δεν υπάρχουν εξάρσεις, ούτε συναρπαστικές περιπέτειες, αλλά επικρατεί μια γνώριμη ευχάριστη ηρεμία, σαν καταφύγιο για όταν θέλω να χαλαρώσω και να απολαύσω ένα όμορφο διήγημα.
Βαθμολογία: 6,8/10
June 1, 2019
This was a really solid introduction to the William Wisting series by Jorn Lier Horst. The story plot builds little by little in a way that allowed me to stay very connected with the way the story developed without less important side stories. In saying that however, there was still sufficient interest in the characters to get some insight into them as people as well which I really like.
This is actually the 6th book in this series.. I usually prefer to start at the first but I got my hands on this one as it was the first to be translated from the Norwegian I think.
The plot centers around a number of severed feet inside shoes that get washed up on the shoreline over a period of time.. it’s an intriguing read and I thoroughly recommend especially if you enjoy the Nordic Noir genre.
This is actually the 6th book in this series.. I usually prefer to start at the first but I got my hands on this one as it was the first to be translated from the Norwegian I think.
The plot centers around a number of severed feet inside shoes that get washed up on the shoreline over a period of time.. it’s an intriguing read and I thoroughly recommend especially if you enjoy the Nordic Noir genre.
July 15, 2022
μια περίεργη ιστορία που καλείται να λύσει ο αστυνομικός Βίστιν και η ομάδα του! Μια ασυνήθιστη ιστορία για γερά νεύρα!
October 31, 2012
This is Jorn Lier Horst's first book to be translated into English.I will certainly read more in the series (6 books so far) when they are available. The only complaint I would make is that, as the case is resolved, the explanation that is given simply comes from our being told what happened. Someone explains to us, as if we are being lectured. This is a non-dramatic, cop-out way of bringing detective fiction to a close and is, unfortunately, very common in detective fiction. I see this as a quality that typifies a lot of European (including British) detective fiction, while much American fiction allows the "discovery" to come out in a way that maintains tension. Much European fiction ends with a confession, while American fiction features cases where the truth is drawn out through conflict. This is a huge over-simplification and perhaps it comes from my vast reading of detective fiction which includes the good, the bad and the ugly, rather than the best!
January 31, 2016
Dregs is a straightforward police procedural that is very much in the Scandinavian style – a relatively dour detective, an understated narrative with close attention to detail, and realist in its depiction of police work and society. The plot works at the level of carefully revealing the solving of a puzzle rather than being driven by action and tension. Dregs starts at a relatively sedate pace, slowing moving pieces into place, and it’s only as the telling progresses that the extent of the puzzle and intricacies of the plot is revealed. The result is an intriguing tale, with a nice denouement and explanation concerning the discovery of four severed feet that sit at the heart of the story. There is also a strong sub-plot in which the main detective’s journalist daughter is writing a feature about six people who have been released from prison after serving a sentence for murder, which sets out some interesting questions about justifiable homicide and regimes of punishment.
January 19, 2020
This is the first book I've read in this series and I am so glad I started at the beginning. Looking forward to reading more with this fantastic character, Inspector William Wisting and and his journalist daughter Line. Loved it 🌟
This one involved a mystery where severed feet turn up on beach shores and after a few it is clear there is a murderer at large. Wisting and his team proceed to investigate, but as the investigation goes along it is clear it is much more complex, with a motive I honestly didn't see coming. I loved the way Jorn Lier Horst weaved this clever tale that kept me guessing throughout. I also enjoy his supporting cast and loved Line's role. The short chapters are so full of mystery that they kept me wanting more.
Such a fantastic police procedural and mystery and I am looking forward to the next one I already.
Thank you to Sandstone Press and NetGalley for this review copy and to the author for a fantastic series.
This one involved a mystery where severed feet turn up on beach shores and after a few it is clear there is a murderer at large. Wisting and his team proceed to investigate, but as the investigation goes along it is clear it is much more complex, with a motive I honestly didn't see coming. I loved the way Jorn Lier Horst weaved this clever tale that kept me guessing throughout. I also enjoy his supporting cast and loved Line's role. The short chapters are so full of mystery that they kept me wanting more.
Such a fantastic police procedural and mystery and I am looking forward to the next one I already.
Thank you to Sandstone Press and NetGalley for this review copy and to the author for a fantastic series.
July 4, 2021
3,5 αστεράκια για την 6η συνέχεια των περιπετειών του Βιλιαμ Βίστιν! Είναι από τους συγγραφείς που δεν απογοητεύουν το κοινό τους, σταθερή καλή αξία και ποιότητα γραφής, χωρίς τρομερές εξάρσεις ή ανατροπές. Το μυστήριο λύνεται με ένα βήμα τη φορά και πασπαλισμένο πάντα με την αναμειξη του Βίλιαμ ή/ και της Λίνε, της κόρης του, η οποίαως συνήθως αντιλαμβάνεται λάθος την κατάσταση, πέφτει στο στόμα του λύκου και μετά τη σώζουν έξωθεν δυνάμεις. Ο Βίλιαμ είναι αυτό που θα περίμενα από έναν σκανδιναβό, ψυχραιμος, στωικός, χωρίς σκαμπανεβάσματα, αφοσιωμένος σε αυτό που κάνει με δυνατό ηθικό κώδικα. Δεν είναι από τους συγγραφείς που θα μου θέσουν κοινωνικά και ηθικά διλήμματα (Μάνκελ, Λάρσον) αλλά θα μου προσφέρει μια καλογραμμένη και καλοειπωμένη ιστορία με τρόπο που να θέλω να διαβάσω και τη συνέχειά της!
December 3, 2022
Intriguing Scandi crime novel. There are quite a few books in the Wisting series, not all translated into English (yet?) and now turned into a couple of BBC series which I would definitely recommend. Some of the translation in this novel felt a bit clunky but it was an interesting story with some nice twists and turns. I would read more!
April 17, 2023
Well-written with likable characters.
March 26, 2023
Εκτιμώ την τηλεοπτική σειρά Wisting οπότε ίσως να ξενέρωσα λίγο περισσότερο με την "σοβαρά τώρα;" πλοκή
May 5, 2020
I love Nordic Noir. I love Jo Nesbo, Jussi Adler Olsen, Stieg Larsson, and many more. One author I have never understood the appeal of is Henning Mankell and his Wallender books.
Jorn Lier Horst, sadly, shares more with Mankell than the others. These books are similar in that every character is one-dimensional, and even after finishing the book, you have little idea of their feelings or motivations. Lier Horst is an ex-policeman and he writes the procedural parts quite well... but he has a tendency to repeat and explain things many times... to what end I do not know. I also tired of reading how many cups of coffee everyone was drinking.
If the main character of William Wisting was cardboard... the rest are even worse. Just random names for random scenes. I have no idea what they look like, what their interests or biases are. Nothing. The speech is like they are robots talking to each other. It's not natural, and it is jarring.
What sets it slightly higher than Mankell's Wallender books is the actual plot was quite interesting... the mystery was intriguing. I liked the way it unravelled... in logic... if not in intrigue. The whole thing was quite boring.
How much of this is down to the author and how much down to the translation by Anne Bruce I have no idea, but a typical pice of prose would be "Wisting woke up. He felt terrible. He had a dry mouth. He showered and had breakdast and then drove to work. At work he had trouble finding a coffee pot that was being used, but eventually found one and he poured a cup of coffee and sent to chair a meeting"... then they'd chat about nothing in particular at the meeting... and he'd drine and interview someone... or have this odd unpersonal relationship with his girlfriend and also with his daughter. There's no emotion. Affection. Nothing. As an author Lier Horst was a brilliant policeman. It also didn't help that the spelling of one of the victims' names changed about three times throughout the book, and also one character was described as 'medium build' on one page and thereafter 'a big man'. Come on Mr or Mrs editor!
I have actually purchased the first 3... so will plod on with the next one at some point.
One final thing that is annoying is that it's obvious that this isn't the first of the Wisting books. I found out while reading that it's actually the sixth.. but is the first to be translated into English and they still haven't done the first five, which makes me wonder how bad they are. The third book in English won many awards, so maybe they get better... one can hope. I don't understand wht book publishers start hafway through a series with translations. They did that with Nesbo's Harry Hole books (starting with the third). Stop it! It's trés annoying!
Jorn Lier Horst, sadly, shares more with Mankell than the others. These books are similar in that every character is one-dimensional, and even after finishing the book, you have little idea of their feelings or motivations. Lier Horst is an ex-policeman and he writes the procedural parts quite well... but he has a tendency to repeat and explain things many times... to what end I do not know. I also tired of reading how many cups of coffee everyone was drinking.
If the main character of William Wisting was cardboard... the rest are even worse. Just random names for random scenes. I have no idea what they look like, what their interests or biases are. Nothing. The speech is like they are robots talking to each other. It's not natural, and it is jarring.
What sets it slightly higher than Mankell's Wallender books is the actual plot was quite interesting... the mystery was intriguing. I liked the way it unravelled... in logic... if not in intrigue. The whole thing was quite boring.
How much of this is down to the author and how much down to the translation by Anne Bruce I have no idea, but a typical pice of prose would be "Wisting woke up. He felt terrible. He had a dry mouth. He showered and had breakdast and then drove to work. At work he had trouble finding a coffee pot that was being used, but eventually found one and he poured a cup of coffee and sent to chair a meeting"... then they'd chat about nothing in particular at the meeting... and he'd drine and interview someone... or have this odd unpersonal relationship with his girlfriend and also with his daughter. There's no emotion. Affection. Nothing. As an author Lier Horst was a brilliant policeman. It also didn't help that the spelling of one of the victims' names changed about three times throughout the book, and also one character was described as 'medium build' on one page and thereafter 'a big man'. Come on Mr or Mrs editor!
I have actually purchased the first 3... so will plod on with the next one at some point.
One final thing that is annoying is that it's obvious that this isn't the first of the Wisting books. I found out while reading that it's actually the sixth.. but is the first to be translated into English and they still haven't done the first five, which makes me wonder how bad they are. The third book in English won many awards, so maybe they get better... one can hope. I don't understand wht book publishers start hafway through a series with translations. They did that with Nesbo's Harry Hole books (starting with the third). Stop it! It's trés annoying!
Displaying 1 - 30 of 356 reviews