What do you think?
Rate this book
Noodweer
Emilia wordt vanuit een leven dat geheel op orde lijkt door een ogenschijnlijk onbeduidend incident teruggeworpen op een bewust verdrongen episode uit haar nabije verleden. Ze wilde niet dat de sporen die het naliet haar geluk en haar liefde in de weg zouden zitten. Maar tot haar vertwijfeling lukt dat niet: iets in haar leven is onafgewerkt achtergebleven.
Zoals alle leed, komt het niet alleen. Emilia woont met haar gezin buitendijks en de dreiging van het stijgende water wordt steeds nijpender. Schermer laat ons van nabij getuige zijn van het levenspad van een veertigjarige vrouw, dat langzaam glibberig en gevaarlijk wordt. Emilia is statisticus en tracht houvast te vinden in een gemiddeld leven, maar wat zij meemaakte ontsnapt aan de veilige stolp van de normaalverdeling.
Na Mensen in de zon overtuigt Schermer andermaal met een scherp en meedogenloos portret van een vrouw die zich vastdraait in goede bedoelingen en de onwil zich door een trauma in de luren te laten leggen.
Zoals alle leed, komt het niet alleen. Emilia woont met haar gezin buitendijks en de dreiging van het stijgende water wordt steeds nijpender. Schermer laat ons van nabij getuige zijn van het levenspad van een veertigjarige vrouw, dat langzaam glibberig en gevaarlijk wordt. Emilia is statisticus en tracht houvast te vinden in een gemiddeld leven, maar wat zij meemaakte ontsnapt aan de veilige stolp van de normaalverdeling.
Na Mensen in de zon overtuigt Schermer andermaal met een scherp en meedogenloos portret van een vrouw die zich vastdraait in goede bedoelingen en de onwil zich door een trauma in de luren te laten leggen.
158 pages, Paperback
First published September 21, 2016
18 people are currently reading
1064 people want to read
About the author
Marijke Schermer
10 books110 followersMarijke Schermer (b. 1975) is a novelist and playwright. In a full-page review, the NRC Handelsblad proclaimed that Schermer is ‘quickly becoming one of the most interesting writers in the Netherlands.’ Her novel Noodweer (2016) was shortlisted for the ECI Literature Prize and has been translated into German, Spanish and Danish. Her novel Love, if that's what it is was shortlisted for the Libris Literature Prize 2020
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 175 reviews
February 3, 2023
The first chapter - alone - haunted my thoughts throughout!!!!
Brilliantly written book — I was left analyzing a secretive situation from several points of view.
Review to follow — (dealing with Covid nastiness at the moment)
Brilliantly written book — I was left analyzing a secretive situation from several points of view.
Review to follow — (dealing with Covid nastiness at the moment)
November 26, 2016
Kijk, er zijn boeken waarvan je denkt 'ik ga dit herlezen'. Dit boek had ik uit de bib. Ik ga het kopen.
Het is ongelofelijk waw. Er staan zinnen in die zo goed zijn dat je ze 6 keer wil lezen en dan toch nog telkens een half uur zit na te denken.
Het is niet het makkelijkste boek, ook niet het makkelijkste thema maar miljaar... Er zit veel in.
Trauma, statistiek, vragen, identiteit, het verhaal in uw hoofd, herinneringen, levensvragen, filosofie, vervreemding, psychologie, het lijf dat spreekt.
Zet u hiervoor neer en neem uw tijd. Ik heb spijt dat het uit is maar toch kon ik niet stoppen met lezen.
Ik was blijkbaar de enige niet.
https://www.nrc.nl/nieuws/2016/10/21/...
Het is ongelofelijk waw. Er staan zinnen in die zo goed zijn dat je ze 6 keer wil lezen en dan toch nog telkens een half uur zit na te denken.
Het is niet het makkelijkste boek, ook niet het makkelijkste thema maar miljaar... Er zit veel in.
Trauma, statistiek, vragen, identiteit, het verhaal in uw hoofd, herinneringen, levensvragen, filosofie, vervreemding, psychologie, het lijf dat spreekt.
Zet u hiervoor neer en neem uw tijd. Ik heb spijt dat het uit is maar toch kon ik niet stoppen met lezen.
Ik was blijkbaar de enige niet.
https://www.nrc.nl/nieuws/2016/10/21/...
July 9, 2022
Mijn eerste Marijke Schermer en ik weet, niet de laatste. Gelaagd, met mooie zinnen. Deze las ik in één adem uit, een boek dat onder mijn huid kroop.
'Ze was het vergeten omdat ze gelukkig was. Ze was gelukkig omdat ze het vergeten was. Of dacht ze alleen maar dat ze gelukkig was? Was een geluk dat gebaseerd was op het uitschakelen van cruciale aspecten van jezelf wel geluk? Kun je zeggen dat iets bij nadere inspectie geen geluk was terwijl het wel zo voelde?Heeft geluk überhaupt iets met die zaken te maken? Staat geluk in zijn puurste ongrijpbare vorm niet ver af van... gebeurtenissen. Ze vergat het niet. De waarheid is dat ze het nooit vergat en dat ze er in bepaalde periodes dagelijks aan dacht.'
August 24, 2023
Emilia has a fulfilling career as a statistician. She has a loving husband, two sons, and a beautiful countryside home. However, when a fleeting moment of panic triggers a haunting memory, the delicate balance of her life begins to unravel. Later, heavy rains cause a flood in their neighborhood and threaten their house. And Emilia’s inner turmoil is just getting bigger and bigger.
Schermer explores the profound impact of sexual violence, exploring how a deeply buried secret can resurface unexpectedly and disrupt the carefully constructed facade of normalcy.
The threat of the overflowing river reflects the uncontainable surge of memories that threaten to engulf her. The boundaries of both - house and her protection from the past - can be very fragile.
Breakwater is a haunting examination of memory, trauma, and the resilience of the human spirit.
Schermer explores the profound impact of sexual violence, exploring how a deeply buried secret can resurface unexpectedly and disrupt the carefully constructed facade of normalcy.
The threat of the overflowing river reflects the uncontainable surge of memories that threaten to engulf her. The boundaries of both - house and her protection from the past - can be very fragile.
Breakwater is a haunting examination of memory, trauma, and the resilience of the human spirit.
November 4, 2022
At the start of the year, I read a novel called Love, If That’s What It Is – a panoramic view of a divorce from the couple, their spouses, and children. I called it “one of the first delights of the New Year.” Now, as the year draws to a close, I am once again enchanted by Dutch author Marijke Schermer’s new book, Breakwater.
Once again, Ms. Schermer dives deep into the human psyche. And once again, the focus is a couple: Emilia, a statistician and trauma survivor and her husband Bruch, a physician. Together, they have two young sons and seem to have a great life, but the PTSD of what Emilia has been through – and is psychologically unable to share – is threatening to pull them apart.
Ms. Schermer searingly and successfully captures the emotional pain, shame, and terror that anyone who has gone through a violent rape and physical assault carries with them. As Emilia continues to unravel, questions arise that encapsulate the themes the author is exploring.
Is it a mistake, a missed opportunity, or a form of indecency not to be completely honest and transparent with your partner? Should you turn your back on a key story of your life for the purpose of moving forward with one shared story? Is there a true connection between the facts and the truth, or for that matter, between candor and intimacy? What does “being happy” really mean anyway? When does a prolonged silence fall into the category of a lie?
Like the rain torrents outdoors that are threatening this couple’s physical survival, the inner torrents are tearing apart their emotional survival. Thank you to World Editions for the opportunity to be an early reader of an author I’m liking more and more in return for an honest review.
Once again, Ms. Schermer dives deep into the human psyche. And once again, the focus is a couple: Emilia, a statistician and trauma survivor and her husband Bruch, a physician. Together, they have two young sons and seem to have a great life, but the PTSD of what Emilia has been through – and is psychologically unable to share – is threatening to pull them apart.
Ms. Schermer searingly and successfully captures the emotional pain, shame, and terror that anyone who has gone through a violent rape and physical assault carries with them. As Emilia continues to unravel, questions arise that encapsulate the themes the author is exploring.
Is it a mistake, a missed opportunity, or a form of indecency not to be completely honest and transparent with your partner? Should you turn your back on a key story of your life for the purpose of moving forward with one shared story? Is there a true connection between the facts and the truth, or for that matter, between candor and intimacy? What does “being happy” really mean anyway? When does a prolonged silence fall into the category of a lie?
Like the rain torrents outdoors that are threatening this couple’s physical survival, the inner torrents are tearing apart their emotional survival. Thank you to World Editions for the opportunity to be an early reader of an author I’m liking more and more in return for an honest review.
December 5, 2020
Deed me op verschillende vlakken denken aan de dunnere, oudere romans van Ian McEwan (Black dogs, On Chesil beach, The comfort of strangers) waarin alles tolt rond één markante gebeurtenis, waarin vlijmscherpe en levensechte dialogen het verhaal dragen en waarin een liefdevolle, evenwichtige relatie vanwege het omgaan met externe factoren toch nog driegt te kantelen.
Wat ik te theatraal en dus storend vond, was de metafoor van het noodweer en het water. Geen spoiler, maar wie het gelezen heeft, begrijpt ongetwijfeld wat ik bedoel.
December 18, 2016
'Je zucht' Ja, bij zo'n schone literatuur kan ik niet anders dan zuchten. Waw.
May 26, 2020
2e maall gelezen, en nu de volle vijf sterren. Wat een boek !
July 27, 2019
Puik gestructureerd verhaal, geschreven in een heel leesbare taal. Een voorval in het heden maakt de herinnering aan een verschrikkelijke gebeurtenis uit Emilia’s verleden wakker. Van wat haar toen is overkomen, heeft ze haar man nooit iets verteld. En nu, jaren na datum, lijkt het te laat om dat alsnog te doen. De roman schakelt voortdurend tussen het leven nu met al zijn problemen en akkefietjes, en het leven toen. Er zit een constante dreiging in het boek. Ik zat voortdurend te wachten op de uitbarsting die er sowieso zou gaan komen. Waarom vier en geen vijf sterren? Omdat ik net die uitbarsting, die apotheose dus, wat minder vond. Ik hoorde mezelf denken: “Is het dat maar?” Positief dan weer is dat ik meer dan eens een knoop in mijn maag voelde tijdens het lezen, en dat meeleven is voor mij wat een boek goed maakt.
January 29, 2018
--English below--
Als een zandkasteel op het strand, langzaam opgeslokt door de zee. Zo valt Emilia langzaam uit elkaar. Haar leven, zijzelf, het lijkt een stevig bouwwerk. Maar een vervelende ontmoeting na een tegenvallend toneelstuk, brengt een traumatische ervaring van jaren geleden terug in haar herinnering. Alsof het gisteren gebeurd was.
Ik begrijp hoofdpersonage Emilia niet altijd. Haar keuzes zijn de mijne niet. En toch kruipt ze in je hoofd, leef je met haar mee. Geen woord teveel. Het verhaal is meeslepend, spannend, en ook schokkend. Het roept vragen op, die in het boek niet beantwoord zullen worden, maar die achterblijven om er zelf mee te worstelen.
De belangrijkste vraag: kan je een traumatische ervaring laten verdwijnen, alsof het nooit s gebeurd, weghalen uit je systeem. En kan je er dan voor zorgen dat het geen invloed heeft op je leven, dat je je leven kan leiden alsof het nooit is gebeurd. Emilia treedt haar trauma gewapend tegemoet.. Het is een titanenstrijd die je als lezer uitgeput achterlaat. Wat je leest het verhaal in één ruk uit.
Ik twijfel tussen 4 of 5 sterren. Het hangt er vanaf hoe lang het verhaal mij bij blijft, en mijn gevoel erbij ook. Een puntje van kritiek: ik heb soms wat moeite met lange dialogen met zinnen met telkens één of twee woorden. Misschien ligt het aan mij, maar ik vind ze niet interessant en verlies bovendien het zicht op wie nou eigenlijk wat zegt. Voorlopig 4 sterren.
ps nu heb ik echt een vrolijk boek nodig om te lezen...
--------
ENGLISH
Like a sandcastle on the beach, slowly swallowed by the sea. This is how Emilia slowly falls apart. Her life, she herself, it seems like a solid structure. But a nasty encounter after a disappointing theatre visit brings back a traumatic experience from years ago. As if it happened yesterday.
I do not always understand Emilia, the main character. Her choices are not mine. And yet she creeps into your head, you live her life, feel what she feels. Not a word too much. The story is compelling, exciting, and shocking. It raises questions that will not be answered in the book, but which are left behind for the reader to chew on.
The most important question: can you make a traumatic experience disappear, as if it never happened, remove it from your system. And can you ensure that it does not affect your life, that you can lead your life as if it had never happened. Emilia arrives armed to battle with her trauma. It is a titanic struggle that leaves you the reader leave exhausted.
I am in doubt if it is a 4 or 5 star book. It depends on how long the story stays with me, and my feelings about it too. A point of criticism: I have some trouble with long dialogues with sentences with only one or two words. Maybe it's me, but I do not find them interesting and also lose sight of who actually says what. 4 stars. for now.
ps now i really need a happy book
Als een zandkasteel op het strand, langzaam opgeslokt door de zee. Zo valt Emilia langzaam uit elkaar. Haar leven, zijzelf, het lijkt een stevig bouwwerk. Maar een vervelende ontmoeting na een tegenvallend toneelstuk, brengt een traumatische ervaring van jaren geleden terug in haar herinnering. Alsof het gisteren gebeurd was.
Ik begrijp hoofdpersonage Emilia niet altijd. Haar keuzes zijn de mijne niet. En toch kruipt ze in je hoofd, leef je met haar mee. Geen woord teveel. Het verhaal is meeslepend, spannend, en ook schokkend. Het roept vragen op, die in het boek niet beantwoord zullen worden, maar die achterblijven om er zelf mee te worstelen.
De belangrijkste vraag: kan je een traumatische ervaring laten verdwijnen, alsof het nooit s gebeurd, weghalen uit je systeem. En kan je er dan voor zorgen dat het geen invloed heeft op je leven, dat je je leven kan leiden alsof het nooit is gebeurd. Emilia treedt haar trauma gewapend tegemoet.. Het is een titanenstrijd die je als lezer uitgeput achterlaat. Wat je leest het verhaal in één ruk uit.
Ik twijfel tussen 4 of 5 sterren. Het hangt er vanaf hoe lang het verhaal mij bij blijft, en mijn gevoel erbij ook. Een puntje van kritiek: ik heb soms wat moeite met lange dialogen met zinnen met telkens één of twee woorden. Misschien ligt het aan mij, maar ik vind ze niet interessant en verlies bovendien het zicht op wie nou eigenlijk wat zegt. Voorlopig 4 sterren.
ps nu heb ik echt een vrolijk boek nodig om te lezen...
--------
ENGLISH
Like a sandcastle on the beach, slowly swallowed by the sea. This is how Emilia slowly falls apart. Her life, she herself, it seems like a solid structure. But a nasty encounter after a disappointing theatre visit brings back a traumatic experience from years ago. As if it happened yesterday.
I do not always understand Emilia, the main character. Her choices are not mine. And yet she creeps into your head, you live her life, feel what she feels. Not a word too much. The story is compelling, exciting, and shocking. It raises questions that will not be answered in the book, but which are left behind for the reader to chew on.
The most important question: can you make a traumatic experience disappear, as if it never happened, remove it from your system. And can you ensure that it does not affect your life, that you can lead your life as if it had never happened. Emilia arrives armed to battle with her trauma. It is a titanic struggle that leaves you the reader leave exhausted.
I am in doubt if it is a 4 or 5 star book. It depends on how long the story stays with me, and my feelings about it too. A point of criticism: I have some trouble with long dialogues with sentences with only one or two words. Maybe it's me, but I do not find them interesting and also lose sight of who actually says what. 4 stars. for now.
ps now i really need a happy book
March 4, 2017
Ik ben serieus onder de indruk van dit boek. Zowel van de zinnen als van het verhaal. Heel sterk.
April 30, 2018
Binnen twee dagen uitgelezen (zwarte gaten waar ik in val, vul ik graag met lezen (en sporten, maar dat moet nu net wat minder)). De laatste bladzijden nog even bewaard, wilde nog geen afscheid nemen van het buitendijkse huis vol geheimen, stilte, trauma en kolkend water. Dat verdriet en die onoverbrugbare afstand, het onbegrip en de eenzaamheid - en wat is eigenlijk het verschil tussen kunnen en willen? Moeten we niet vaker erkennen dat we nooit écht bij de pijn van de ander komen, simpelweg omdat het niet kan?
Toegevoegd aan 't lijstje favorieten, lees Schermer!
Toegevoegd aan 't lijstje favorieten, lees Schermer!
February 16, 2023
“Breakwater”, by Marijke Schermer, translated from the Dutch by Liz Waters, packs a lot into slim volume! That’s what great writing can do!
Emilia and Bruch live “outside the dike” in a rural area of the Netherlands with their two small sons Leo and Osip.
From the beginning Schermer sets an uneasy tone, we get a vague sense of impending doom, and several scenes cinema-graphically set us up and then prove relatively innocuous. An effective way to keep us on edge!
Soon it is clear that there was a horrifyingly violent episode in Emilia’s past that she has intentionally kept from Bruch, not wanting it to color or distort the way he sees her.
How much of our pasts do we owe our most intimate life-partner? When does the omission become a betrayal of trust? “Breakwater” explores the larger questions about all kinds of communication in a marriage.
Schermer builds the tension as Emilia and Brunch’s home is about to be flooded, a fitting metaphor for the flood of “truth” Emilia is holding back.
You can prepare a home for a flood, but can you prepare a marriage for a secret that could shatter it to the core?
Marijke Schermer, in addition to being a novelist, is a playwright (also widely translated) and her talent shines in her deft use of dialogue to skillfully and succinctly reveal her characters, and her ability to build a propulsive plot within the novel framework.
Thanks to World Editions for an advanced reader copy of this unique novel.
Emilia and Bruch live “outside the dike” in a rural area of the Netherlands with their two small sons Leo and Osip.
From the beginning Schermer sets an uneasy tone, we get a vague sense of impending doom, and several scenes cinema-graphically set us up and then prove relatively innocuous. An effective way to keep us on edge!
Soon it is clear that there was a horrifyingly violent episode in Emilia’s past that she has intentionally kept from Bruch, not wanting it to color or distort the way he sees her.
How much of our pasts do we owe our most intimate life-partner? When does the omission become a betrayal of trust? “Breakwater” explores the larger questions about all kinds of communication in a marriage.
Schermer builds the tension as Emilia and Brunch’s home is about to be flooded, a fitting metaphor for the flood of “truth” Emilia is holding back.
You can prepare a home for a flood, but can you prepare a marriage for a secret that could shatter it to the core?
Marijke Schermer, in addition to being a novelist, is a playwright (also widely translated) and her talent shines in her deft use of dialogue to skillfully and succinctly reveal her characters, and her ability to build a propulsive plot within the novel framework.
Thanks to World Editions for an advanced reader copy of this unique novel.
February 15, 2017
Noodweer is prachtig geschreven. De spanning wordt langzaam opgebouwd. De dialogen zijn heel realistisch. Ik zie de kinderen ook zo voor me. De gevoelens en gedachten van Emilia zijn soms moeilijk te begrijpen, maar op het moment dat ik het lees vind ik het logisch. Kortom: een knap staaltje literatuur.
https://lalageleest.wordpress.com/201...
https://lalageleest.wordpress.com/201...
May 30, 2020
Wat een mooie schrijfster is dit. Ik las nu twee boeken van haar en hoop ook haar debuut nog te lezen en natuurlijk haar toekomende boeken. Hele gevatte discussies, herkenbare gedachten, mooie overpeinzingen en reflecties, over eenzaamheid, over samensmelting. Een spannend verhaal, altijd hier en daar ook wat humor, levensechte personages, mooi weergegeven 'huiselijkheden', kleine werelden op zich: wat wil je nog meer?
January 21, 2023
On the surface, Emilia and Bruch appear to have a stellar marriage. Bruch is an internist/rheumatologst specializing in auto-immune conditions. Emilia is a statistician, focusing on the data rather than what comprises the numbers and bell curves. They have two young sons and live on the outskirts of Amsterdam, outside of the dikes.
One evening they go to a play and after it's over Emilia goes looking for Bruch. As she is looking around, a male acquaintance comes up behind her and covers her eyes and mouth while pushing up against her. To him, it's just a joke. To Emilia, it is a trigger for her Post-Traumatic Stress Disorder, triggering memories of an assault and rape that she was subject to about a decade ago. For whatever, reason, she has never told Bruch about this and, after this 'joke', she begins to decompensate.
As a clinical social worker and psychotherapist, I was taken by the psychological dynamics of this novel. Emilia has done everything she can to repress her memories and now they are welling up. I found Bruch's work as an auto-immune specialist fascinating in that it focuses on the body attacking its own self. As the rain beats down on Amsterdam, and Emeilia and Bruch, are at more and more risk, I couldn't help but think of Emilia's flooding of emotions coming at her.
Emilia and Bruch are at a crisis. She is conflicted about telling him about her assault, wondering if she waited too long and 'why now'?. She begins acting in ways incongruent with her usual self, ruminating on her attack and its impact of her life. Bruch senses there is something wrong but Emilia is loathe to let anything out. Instead, she dallies in self-harm - driving while under the influence, drinking too much, and pushing Bruch out of her circumference.
The novel, by Marijke Schermer, is brilliantly written and I applaud the excellence of its translation from the Dutch by Liz Waters. The narrative is smooth and poetic; past and present may be superimposed but it is always clear where the protagonist is in her personal history.
I read this book in two sittings and it was difficult to come up for air. It is both tender and visceral. I was able to share Emilia's torments and struggles to overcome her fate as a 'victim'. The novel is especially pertinent in the vortex of the 'me too' movement. It speaks not only to an assault and rape, but to the aftermath of a life halted by violence and the difficulty of attempting to resume what was once taken for granted.
One evening they go to a play and after it's over Emilia goes looking for Bruch. As she is looking around, a male acquaintance comes up behind her and covers her eyes and mouth while pushing up against her. To him, it's just a joke. To Emilia, it is a trigger for her Post-Traumatic Stress Disorder, triggering memories of an assault and rape that she was subject to about a decade ago. For whatever, reason, she has never told Bruch about this and, after this 'joke', she begins to decompensate.
As a clinical social worker and psychotherapist, I was taken by the psychological dynamics of this novel. Emilia has done everything she can to repress her memories and now they are welling up. I found Bruch's work as an auto-immune specialist fascinating in that it focuses on the body attacking its own self. As the rain beats down on Amsterdam, and Emeilia and Bruch, are at more and more risk, I couldn't help but think of Emilia's flooding of emotions coming at her.
Emilia and Bruch are at a crisis. She is conflicted about telling him about her assault, wondering if she waited too long and 'why now'?. She begins acting in ways incongruent with her usual self, ruminating on her attack and its impact of her life. Bruch senses there is something wrong but Emilia is loathe to let anything out. Instead, she dallies in self-harm - driving while under the influence, drinking too much, and pushing Bruch out of her circumference.
The novel, by Marijke Schermer, is brilliantly written and I applaud the excellence of its translation from the Dutch by Liz Waters. The narrative is smooth and poetic; past and present may be superimposed but it is always clear where the protagonist is in her personal history.
I read this book in two sittings and it was difficult to come up for air. It is both tender and visceral. I was able to share Emilia's torments and struggles to overcome her fate as a 'victim'. The novel is especially pertinent in the vortex of the 'me too' movement. It speaks not only to an assault and rape, but to the aftermath of a life halted by violence and the difficulty of attempting to resume what was once taken for granted.
February 6, 2023
“When everything’s back to normal. When we know each other and what’s happened can’t soil me in his eyes. Then I’ll tell him.”
The love is fresh between Emilia and Bruch when it happened, that phase of unlimited interest in one another, hours of daydreaming and exploration. It is severed by a violence Emilia could never have imagined. She is violated, brutalized, and she must decide whether to let this into her new relationship by telling Bruch. She distances herself, decides to keep it a secret so it cannot define their relationship or intrude upon their intimacy. She manages for twelve years, rearing children with Bruch, establishing a new home in the country. Then an innocent thing happens, and the poisonous memory explodes.
An unrelenting rain threatens their home, set in a pastoral and uninsurable landscape along a river, beyond the safety of the dike. Bruch makes plans, packs sandbags, moves furniture, as Emilia becomes distant, questioning the decision not to tell him what had happened to her those many years ago. If the floodwaters reach their home, they will lose everything. If this trauma becomes dialogue between them, they might lose something more precious, their trust.
Thank you to NetGalley and World Editions for providing this eARC.
The love is fresh between Emilia and Bruch when it happened, that phase of unlimited interest in one another, hours of daydreaming and exploration. It is severed by a violence Emilia could never have imagined. She is violated, brutalized, and she must decide whether to let this into her new relationship by telling Bruch. She distances herself, decides to keep it a secret so it cannot define their relationship or intrude upon their intimacy. She manages for twelve years, rearing children with Bruch, establishing a new home in the country. Then an innocent thing happens, and the poisonous memory explodes.
An unrelenting rain threatens their home, set in a pastoral and uninsurable landscape along a river, beyond the safety of the dike. Bruch makes plans, packs sandbags, moves furniture, as Emilia becomes distant, questioning the decision not to tell him what had happened to her those many years ago. If the floodwaters reach their home, they will lose everything. If this trauma becomes dialogue between them, they might lose something more precious, their trust.
Thank you to NetGalley and World Editions for providing this eARC.
Read
April 10, 2025Herlezing, misschien gaan alle boeken van Marijke Schermer eigenlijk over hetzelfde
January 13, 2017
Het was moeilijk om het boek weg te leggen als je iets anders moet doen, je zit er direct in als je eenmaal begint. Het is een heftig boek, waarbij je goed op moet letten omdat je al snel de draad kwijt kan raken, dat je niet meer weet wie wat zegt. Zowel de cover als de titel passen bij het boek, het geeft een tipje van de sluier weer, waar het onder andere over kan gaan, maar daar wordt je je pas halverwege van bewust. De auteur weet de spanning goed op te bouwen, Langzaamaan laat ze steeds meer zien van Emilia, om uiteindelijk te knallen met een goed plot die je niet verwacht.
Het boek is heel erg beeldend en helder geschreven, maar kan, zoals gezegd, nogal warrig overkomen als je even niet oplet bij de gesprekken. Zo te verder je in het boek komt, zo te beter je snapt waarom Emilia zich gedragt zoals ze zich gedraagt. Je krijgt met haar te doen, maar ook met haar kinderen en haar man. Je voelt het verdriet, de pijn en de strijd van Emilia, je begrijpt haar waarom ze een bepaalde episode geheim probeert te houden. Het is iets wat je niet snel aan iemand vertelt, ook al is dat beter van wel, zeker aan je partner, maar soms is iets te heftig en kan je er simpelweg niet over praten.
Het verhaal is origineel, maar kan voor sommigen die iets soortgelijks hebben meegemaakt, herkenbaar overkomen.
Ik had overigens verwacht dat het boek dikker zou zijn en hoop dan ook dat dit het eerste deel is, dat er nog een vervolg komt, want voor mijn gevoel is het verhaal nog niet af. Heb het gevoel dat het eind afgekapt is. De laatste zin kan me namelijk niet overtuigen of het echt wel zo is.
Het boek is heel erg beeldend en helder geschreven, maar kan, zoals gezegd, nogal warrig overkomen als je even niet oplet bij de gesprekken. Zo te verder je in het boek komt, zo te beter je snapt waarom Emilia zich gedragt zoals ze zich gedraagt. Je krijgt met haar te doen, maar ook met haar kinderen en haar man. Je voelt het verdriet, de pijn en de strijd van Emilia, je begrijpt haar waarom ze een bepaalde episode geheim probeert te houden. Het is iets wat je niet snel aan iemand vertelt, ook al is dat beter van wel, zeker aan je partner, maar soms is iets te heftig en kan je er simpelweg niet over praten.
Het verhaal is origineel, maar kan voor sommigen die iets soortgelijks hebben meegemaakt, herkenbaar overkomen.
Ik had overigens verwacht dat het boek dikker zou zijn en hoop dan ook dat dit het eerste deel is, dat er nog een vervolg komt, want voor mijn gevoel is het verhaal nog niet af. Heb het gevoel dat het eind afgekapt is. De laatste zin kan me namelijk niet overtuigen of het echt wel zo is.
December 7, 2017
Wat een ongelooflijk knap geschreven boekje!
Alles klopt in ‘Noodweer’: het verhaal, de personages, de structuur, de taal, de sfeer…. Marijke Schermer schrijft geen zin of geen passage te veel of te weinig. Vanaf de eerste pagina tot de laatste regel wist de schrijfster mij in haar verhaal te betrekken. Ik had nooit het gevoel dat het verhaal vaart verloor of dat een gebeurtenis niet ter zake deed in het boek. Dat maakt ‘Noodweer’ bijna tot een perfect verhaal!
Het hoofdpersonage, Emilia, kruipt onder je huid en in je hoofd – als lezer probeer je antwoorden te geven op de vragen die zij zichzelf stelt omdat je je in haar situatie waarschijnlijk net hetzelfde zou afvragen.
De sleutelvraag is of je een traumatische ervaring kan uitwissen door ze te verzwijgen – niet enkel voor de ander maar ook voor jezelf. Het antwoord op die vraag ontvouwt zich naarmate het boek vordert. De wending op het einde komt zowel voor de lezer als voor Emilia compleet onverwachts en bewijst hoe ingenieus Marijke Schermer haar verhaal weet op te bouwen.
Zelf heb ik het boekje in een paar uur uitgelezen en ondertussen stormde het buiten - het geluid van de regen en de wind pasten perfect bij de lectuur van ‘Noodweer’.
Alles klopt in ‘Noodweer’: het verhaal, de personages, de structuur, de taal, de sfeer…. Marijke Schermer schrijft geen zin of geen passage te veel of te weinig. Vanaf de eerste pagina tot de laatste regel wist de schrijfster mij in haar verhaal te betrekken. Ik had nooit het gevoel dat het verhaal vaart verloor of dat een gebeurtenis niet ter zake deed in het boek. Dat maakt ‘Noodweer’ bijna tot een perfect verhaal!
Het hoofdpersonage, Emilia, kruipt onder je huid en in je hoofd – als lezer probeer je antwoorden te geven op de vragen die zij zichzelf stelt omdat je je in haar situatie waarschijnlijk net hetzelfde zou afvragen.
De sleutelvraag is of je een traumatische ervaring kan uitwissen door ze te verzwijgen – niet enkel voor de ander maar ook voor jezelf. Het antwoord op die vraag ontvouwt zich naarmate het boek vordert. De wending op het einde komt zowel voor de lezer als voor Emilia compleet onverwachts en bewijst hoe ingenieus Marijke Schermer haar verhaal weet op te bouwen.
Zelf heb ik het boekje in een paar uur uitgelezen en ondertussen stormde het buiten - het geluid van de regen en de wind pasten perfect bij de lectuur van ‘Noodweer’.
June 18, 2017
De hoofdpersoon Emilia verhuist met haar man Bruch en twee kinderen van de stad naar een buitendijks huis in de provincie. Ze hebben een goede relatie, zijn een gelukkig gezin en voelen zich veilig en beschermd in hun huis. Langzaamaan komt het vertrouwen en de openheid in hun huwelijk onder druk te staan. Vlak na haar kennismaking met Bruch heeft Emilia een ingrijpend voorval meegemaakt, dat ze destijds voor hem heeft verzwegen.
Interessant thema : moeten partners elkaar alles vertellen ? En is het uberhaupt mogelijk om een ingrijpend iets te verzwijgen zonder dat de relatie uiteindelijk onder druk komt te staan.
Mooie opbouw van het verhaal. Alweer graag gelezen ...
Interessant thema : moeten partners elkaar alles vertellen ? En is het uberhaupt mogelijk om een ingrijpend iets te verzwijgen zonder dat de relatie uiteindelijk onder druk komt te staan.
Mooie opbouw van het verhaal. Alweer graag gelezen ...
June 9, 2017
Ongemakkelijk van begin tot einde. Emilia's verkramptheid kruipt onder de huid en terwijl het water stijgt, groeit de paniek: moet ze haar man vertellen wat haar destijds is overkomen? Knap boek, rake stijl en mooie, kraakheldere zinnen.
September 30, 2017
Gelezen in kader van de eci literatuurprijs. Ik zit dit jaar in de lezersjury. Een boek dat ik anders nooit zou lezen maar het viel me echt enorm mee. Zorgvuldige opbouw, verrassende wendingen binnen de hoofdstukken. Intelligent en toch heel toegankelijk. Een mooie start.
November 19, 2025
?Een favoriet boek van onze juf van Leeskring Leiderdorp. Dat maakte mij nieuwsgierig dus.
🤔De schrijfstijl sprak mij weer aan en de verhaallijn met een verrassend einde was ook weer prima. Een van mijn favoriete gelezen boeken in 2025!
=> In het oog ga ik dit jaar nog lezen.
MW8/6/25
🤔De schrijfstijl sprak mij weer aan en de verhaallijn met een verrassend einde was ook weer prima. Een van mijn favoriete gelezen boeken in 2025!
=> In het oog ga ik dit jaar nog lezen.
MW8/6/25
September 13, 2017
Goed geschreven boek. Het raakt me, ik word helemaal meegesleept in de gedachten van Emilia. Ja, dit boek blijft nog wel een tijdje in mijn hoofd zitten...
November 13, 2020
Este texto escrito por la dramaturga y novelista neerlandesa Mirijke Scherme, que en 2013 con su primera novela (Gente bajo el agua) fue seleccionada como mejor debut por el diario Thouw, y La persona normal quedó finalista en 2017 por el principal galardón literario de los Países Bajos y Bélgica: el ECI. Es una novela que a partir de la primeras páginas apuesta a una pareja que enmarca a la típica familia muy unidad, pero con la amenaza al asecho, que en todo momento procura destruir esa felicidad. Bruch, un médico, Emilia, una estadística, y sus dos hilas, y de paso la niñera. Un retrato agudo y despiadado de una mujer que se atasca en las buenas intenciones y la renuencia a dejarse engañar por el trauma.
La historia comienza con el acercamiento, durante una noche de fiesta de una buena amiga, donde inesperadamente agarran a Emilia por la cintura por detrás y es sacada de su vida segura como colega, madre y esposa de Bruch. Emilia retrocede en el tiempo. El trasfondo de sus vidas, sus hijos, amigos, la casa, se destacan lo suficiente para poner todo en la luz correcta. Treinta y algo las vidas de Emilia y Bruch que se conocen, salen varias veces, lo disfrutan, se divierten, lo cual a la vista arroja una relación a largo plazo, hasta que una noche es violada brutalmente Emilia por una hombre que merodeaba su casa. En estado grave y en un hospital dura una semana, esto añadido sin tener contacto con Bruch, el cual más luego llama para retomar su vida con él.
Mas grave que la violación es el hecho de que se ha lo ha ocultado a Bruch. Ella duda de haber hecho lo correcto. Empieza a beber y poco a poco pierde el control de su vida. La desconfianza reemplaza la confianza y la rendición y luego algo cambia: si ella ha ocultado algo, es posible que Bruch también tenga un secreto en su vida. Y: ‟Es extraño que no haya dicho nada en todos estos años, pero ¿qué tan extraño es que él nunca le haya preguntado nada todos esos años?
Es una novela con una trama que se podría sacar mayor partida, donde se encuentra el dolor y la tristeza de lo que resulta indivisible. El dolor personal que parece demasiado manejable en silencio y resulta indigerible cuando sabes las cosas horribles que te sucedieron. La soledad de un campo, vive en las afueras de la ciudad, de los diques, que en temporada de lluvia se convertía en caos por las inundaciones, lluvia a chorros, donde el nivel del agua hacia que todos se trasladasen a la parte superior de la casa, así termina, la casa toda anegada e bajo el agua y siendo rescatado por un helicóptero.
La historia comienza con el acercamiento, durante una noche de fiesta de una buena amiga, donde inesperadamente agarran a Emilia por la cintura por detrás y es sacada de su vida segura como colega, madre y esposa de Bruch. Emilia retrocede en el tiempo. El trasfondo de sus vidas, sus hijos, amigos, la casa, se destacan lo suficiente para poner todo en la luz correcta. Treinta y algo las vidas de Emilia y Bruch que se conocen, salen varias veces, lo disfrutan, se divierten, lo cual a la vista arroja una relación a largo plazo, hasta que una noche es violada brutalmente Emilia por una hombre que merodeaba su casa. En estado grave y en un hospital dura una semana, esto añadido sin tener contacto con Bruch, el cual más luego llama para retomar su vida con él.
Mas grave que la violación es el hecho de que se ha lo ha ocultado a Bruch. Ella duda de haber hecho lo correcto. Empieza a beber y poco a poco pierde el control de su vida. La desconfianza reemplaza la confianza y la rendición y luego algo cambia: si ella ha ocultado algo, es posible que Bruch también tenga un secreto en su vida. Y: ‟Es extraño que no haya dicho nada en todos estos años, pero ¿qué tan extraño es que él nunca le haya preguntado nada todos esos años?
Es una novela con una trama que se podría sacar mayor partida, donde se encuentra el dolor y la tristeza de lo que resulta indivisible. El dolor personal que parece demasiado manejable en silencio y resulta indigerible cuando sabes las cosas horribles que te sucedieron. La soledad de un campo, vive en las afueras de la ciudad, de los diques, que en temporada de lluvia se convertía en caos por las inundaciones, lluvia a chorros, donde el nivel del agua hacia que todos se trasladasen a la parte superior de la casa, así termina, la casa toda anegada e bajo el agua y siendo rescatado por un helicóptero.
January 21, 2023
On the surface, Emilia and Bruch appear to have a stellar marriage. Bruch is an internist/rheumatologst specializing in auto-immune conditions. Emilia is a statistician, focusing on the data rather than what comprises the numbers and bell curves. They have two young sons and live on the outskirts of Amsterdam, outside of the dikes.
One evening they go to a play and after it's over Emilia goes looking for Bruch. As she is looking around, a male acquaintance comes up behind her and covers her eyes and mouth while pushing up against her. To him, it's just a joke. To Emilia, it is a trigger for her Post-Traumatic Stress Disorder, triggering memories of an assault and rape that she was subject to about a decade ago. For whatever, reason, she has never told Bruch about this and, after this 'joke', she begins to decompensate.
As a clinical social worker and psychotherapist, I was taken by the psychological dynamics of this novel. Emilia has done everything she can to repress her memories and now they are welling up. I found Bruch's work as an auto-immune specialist fascinating in that it focuses on the body attacking its own self. As the rain beats down on Amsterdam, and Emeilia and Bruch, are at more and more risk, I couldn't help but think of Emilia's flooding of emotions coming at her.
Emilia and Bruch are at a crisis. She is conflicted about telling him about her assault, wondering if she waited too long and 'why now'?. She begins acting in ways incongruent with her usual self, ruminating on her attack and its impact of her life. Bruch senses there is something wrong but Emilia is loathe to let anything out. Instead, she dallies in self-harm - driving while under the influence, drinking too much, and pushing Bruch out of her circumference.
The novel, by Marijke Schermer, is brilliantly written and I applaud the excellence of its translation from the Dutch by Liz Waters. The narrative is smooth and poetic; past and present may be superimposed but it is always clear where the protagonist is in her personal history.
I read this book in two sittings and it was difficult to come up for air. It is both tender and visceral. I was able to share Emilia's torments and struggles to overcome her fate as a 'victim'. The novel is especially pertinent in the vortex of the 'me too' movement. It speaks not only to an assault and rape, but to the aftermath of a life halted by violence and the difficulty of attempting to resume what was once taken for granted.
One evening they go to a play and after it's over Emilia goes looking for Bruch. As she is looking around, a male acquaintance comes up behind her and covers her eyes and mouth while pushing up against her. To him, it's just a joke. To Emilia, it is a trigger for her Post-Traumatic Stress Disorder, triggering memories of an assault and rape that she was subject to about a decade ago. For whatever, reason, she has never told Bruch about this and, after this 'joke', she begins to decompensate.
As a clinical social worker and psychotherapist, I was taken by the psychological dynamics of this novel. Emilia has done everything she can to repress her memories and now they are welling up. I found Bruch's work as an auto-immune specialist fascinating in that it focuses on the body attacking its own self. As the rain beats down on Amsterdam, and Emeilia and Bruch, are at more and more risk, I couldn't help but think of Emilia's flooding of emotions coming at her.
Emilia and Bruch are at a crisis. She is conflicted about telling him about her assault, wondering if she waited too long and 'why now'?. She begins acting in ways incongruent with her usual self, ruminating on her attack and its impact of her life. Bruch senses there is something wrong but Emilia is loathe to let anything out. Instead, she dallies in self-harm - driving while under the influence, drinking too much, and pushing Bruch out of her circumference.
The novel, by Marijke Schermer, is brilliantly written and I applaud the excellence of its translation from the Dutch by Liz Waters. The narrative is smooth and poetic; past and present may be superimposed but it is always clear where the protagonist is in her personal history.
I read this book in two sittings and it was difficult to come up for air. It is both tender and visceral. I was able to share Emilia's torments and struggles to overcome her fate as a 'victim'. The novel is especially pertinent in the vortex of the 'me too' movement. It speaks not only to an assault and rape, but to the aftermath of a life halted by violence and the difficulty of attempting to resume what was once taken for granted.
April 17, 2020
Heftig boek! Ik moet even pauze nemen voordat ik aan het volgende begin. Dat overkomt me zelden. Mooie dubbelzinnige titel.
October 19, 2020
*** 3,75 ***
February 17, 2021
Jeetje, mooi!!!
Displaying 1 - 30 of 175 reviews