What do you think?
Rate this book
Teatr niewidzialnych dzieci
Cześć! Mam na imię Michał i chcę opowiedzieć Wam o nas - niewidzialnych dzieciakach z „Dębowego Lasu". O Kiwaczku, Sylwii, Meandrze i całej reszcie. I o naszym teatrze. I o wielkiej premierze sztuki, którą postanowiliśmy wystawić 13 grudnia 1981 roku... Pechowy dzień, nie czarujmy się, Wiktor od początku to powtarzał. Opowiem też o ciociach Joli, Matyldzie, Lucynie i lrminie. I o Mechanicznym Dziadku. I o Kaloszu! I jeszcze o Mirku i Kalarepie... Kurczę, nie będę dalej wymieniał, bo tu jest za mało miejsca - najlepiej chyba będzie, jeśli po prostu zaczniecie czytać. O ile macie trochę wolnego czasu, oczywiście. Macie? To super! A jeśli nie, no to trudno. Ale tak czy siak pozdrawiamy Was serdecznie - ja i wszystkie inne niewidzialne dzieci. Spróbujcie nas dostrzec.
272 pages, Hardcover
First published May 24, 2016
9 people are currently reading
228 people want to read
About the author
Marcin Szczygielski
48 books59 followersPolish writer, graphic designer, journalist & interior designer.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 73 reviews
December 20, 2024
Я очікувала чогось цікавішого якщо чесно. Сильвія ну дуже сильно дратувала, а особливо її «облишмо ілюзії», вона цю фразу постійно всюди пихала, захотілось її стукнути, і взагалі вона мені не сподобалась, хоча плюсик коли вона заступилась за Кароліну здається (не впевнена) перед мамою Кароліни(отут впевнена), і коли доросла людина називає дітей «шмаркач» це показує його рівень інтелекту, або його відсутність. І взагалі я очікувала на якийсь щасливий фінал, можливо, але те, що отримала фігня повна, тобто зробити Сильвію дратуючою особою, а потім просто вбити? Це тупо.
This entire review has been hidden because of spoilers.
April 7, 2022
3,75
"Teatr niewidzialnych dzieci" to książka, która zdecydowanie jest potrzebna na polskim rynku wydawniczym. Opowiada ona o losach Michała i jego bliższych oraz dalszych znajomych, którzy wspólnie z nim zamieszkują różne domy dziecka.
To historia, która może wzruszyć, rozbawić, ale także skłonić do refleksji. Wydaje mi się, że dzieci mogą co prawda nie zrozumieć niektórych aluzji do stanu wojennego czy ogólnej historii Polski z tamtych lat, ale i tak powinni się oni całkiem dobrze bawić na tej książce.
Mnie pierwsza połowa jakoś okropnie się dłużyła, nie mogłam się wciągnąć, bo prawie wcale nie było tam dialogów. Druga połowa wypadła w moich oczach o wiele ciekawiej i żwawiej a końcówka... no cóż, końcówka wyciska łzy.
Myślę, że warto zwrócić uwagę na tę pozycję, bo Marcin Szczygielski stworzył coś na swój sposób przyjemnego, wyjątkowego i pozostającego w głowie czytelnika.
"Teatr niewidzialnych dzieci" to książka, która zdecydowanie jest potrzebna na polskim rynku wydawniczym. Opowiada ona o losach Michała i jego bliższych oraz dalszych znajomych, którzy wspólnie z nim zamieszkują różne domy dziecka.
To historia, która może wzruszyć, rozbawić, ale także skłonić do refleksji. Wydaje mi się, że dzieci mogą co prawda nie zrozumieć niektórych aluzji do stanu wojennego czy ogólnej historii Polski z tamtych lat, ale i tak powinni się oni całkiem dobrze bawić na tej książce.
Mnie pierwsza połowa jakoś okropnie się dłużyła, nie mogłam się wciągnąć, bo prawie wcale nie było tam dialogów. Druga połowa wypadła w moich oczach o wiele ciekawiej i żwawiej a końcówka... no cóż, końcówka wyciska łzy.
Myślę, że warto zwrócić uwagę na tę pozycję, bo Marcin Szczygielski stworzył coś na swój sposób przyjemnego, wyjątkowego i pozostającego w głowie czytelnika.
December 24, 2020
В цій книжці так багато щирого світла...
March 27, 2019
Одна з найкращих книжок Щигельського в укр перекладі. Про дітей-сиріт не часто пишуть наші автори. Ця ж копає глибше.... Значно глибше. Мені сподобалося!
July 3, 2023
najwyraźniej lubie książki dla dzieci
September 20, 2024
3,5/5 ⭐️
February 16, 2022
Ja i literatura dziecięca już od wielu lat nie współgramy ze sobą zbyt sprawnie. Pogłębiająca się infantylizacja dziecięcych historii sprawia, że aż boję się mieć własne potomstwo, żeby nikt nie karmił mi go współczesnymi tworami rodzimych i zagranicznych autorów. Bardzo rzadko trafiam na coś wartościowego przeznaczonego dla młodszego czytelnika. Po “Teatr Niewidzialnych Dzieci” nie sięgnęłabym z kolei pewnie nigdy, gdyby nie koleżanka z pracy, która uznała, że to książka, którą przeczytać wręcz muszę i na pewno mi się spodoba. I - och! - jak bardzo miała rację!
Poznajcie Michała. Naprawdę rezolutnego dziesięciolatka ze Śląska. Jest 1981 rok, a nasz młody bohater jest zakochanym w gwiazdach i kosmosie chłopcem, który całkiem lubi swoje życie, choć nie jest do końca ono typowe, bowiem Michał jest wychowankiem domu dziecka. Jego rodzinę stanowią “ciocie” i “wujkowie” pracujący w ośrodku oraz liczne grono dzieci mieszkających wraz z nim. W następstwie pewnych nieprzyjemnych dla niego zdarzeń, chłopiec zostaje przeniesiony do innego ośrodka. Dębowy Las okazuje się być kompletnie innym domem dziecka aniżeli ten, do którego Michał zdążył się przyzwyczaić. Dlaczego dostał własny pokój? Czemu w domu mieszka tak mało dzieci? I dlaczego ma aż tyle swobody!? Prawdziwą rewolucją tak dla niego, jak i dla reszty mieszkańców Dębowego Lasu okazuje się jednak przybycie do ośrodka jego nowej mieszkanki, Sylwii vel. Agnieszki, która postanawia zorganizować w domu teatr i to wcale nie taki amatroski! Czy wybrana data pierwszej premiery 13.12.1981 okaże się faktycznie pechowa jak zapowiada jeden z chłopców…?
Szczygielski tą powieścią rozłożył mnie na łopatki. Czytałam ją w pracy i musiałam bardzo uważać, żeby momentami nie zalać się łzami jak dziecko! To książka smutna i komiczna jednocześnie, choć nawet humor i pogoda ducha, które przebijają przez co poniektórych bohaterów nie sprawia, że czytelnik ma mniejszą ochotę ronić łzy, co to, to nie!
Choć najboleśniejsze jest prawdopodobnie zakończenie, to mnie najbardziej dotknęła scena, w której Michał rozmawia z ciocią Lucyną. Kobieta tłumaczy mu, że trafił do ośrodka, w którym przebywają dzieci, które przeżyły najbardziej traumatyczne, najsmutniejsze, najgorsze rzeczy, jakie może spotkać dziecko. Michała zaskakują jej słowa, bo on sam nie uważa, żeby spotkało go coś złego. I właśnie w tym momencie przychodziło dla niego chwila samo uświadomienia sobie, że jednak faktycznie tak jest, że to, jak wygląda jego życie jest wynikiem wydarzeń, które spadają na niego od czasu, kiedy był bardzo malutki. Dla Michała jest to bolesny wstrząs…dla czytelnika również. Zalewająca nas fala współczucia wyciska łzy i szlochy, ostrzegam Was!
Cudowna książka. Nie wiem, jak odebrałoby ją dziecko, ale mną wstrząsnęła bardzo i zachwyciła jednocześnie. Będę polecać!
Poznajcie Michała. Naprawdę rezolutnego dziesięciolatka ze Śląska. Jest 1981 rok, a nasz młody bohater jest zakochanym w gwiazdach i kosmosie chłopcem, który całkiem lubi swoje życie, choć nie jest do końca ono typowe, bowiem Michał jest wychowankiem domu dziecka. Jego rodzinę stanowią “ciocie” i “wujkowie” pracujący w ośrodku oraz liczne grono dzieci mieszkających wraz z nim. W następstwie pewnych nieprzyjemnych dla niego zdarzeń, chłopiec zostaje przeniesiony do innego ośrodka. Dębowy Las okazuje się być kompletnie innym domem dziecka aniżeli ten, do którego Michał zdążył się przyzwyczaić. Dlaczego dostał własny pokój? Czemu w domu mieszka tak mało dzieci? I dlaczego ma aż tyle swobody!? Prawdziwą rewolucją tak dla niego, jak i dla reszty mieszkańców Dębowego Lasu okazuje się jednak przybycie do ośrodka jego nowej mieszkanki, Sylwii vel. Agnieszki, która postanawia zorganizować w domu teatr i to wcale nie taki amatroski! Czy wybrana data pierwszej premiery 13.12.1981 okaże się faktycznie pechowa jak zapowiada jeden z chłopców…?
Szczygielski tą powieścią rozłożył mnie na łopatki. Czytałam ją w pracy i musiałam bardzo uważać, żeby momentami nie zalać się łzami jak dziecko! To książka smutna i komiczna jednocześnie, choć nawet humor i pogoda ducha, które przebijają przez co poniektórych bohaterów nie sprawia, że czytelnik ma mniejszą ochotę ronić łzy, co to, to nie!
Choć najboleśniejsze jest prawdopodobnie zakończenie, to mnie najbardziej dotknęła scena, w której Michał rozmawia z ciocią Lucyną. Kobieta tłumaczy mu, że trafił do ośrodka, w którym przebywają dzieci, które przeżyły najbardziej traumatyczne, najsmutniejsze, najgorsze rzeczy, jakie może spotkać dziecko. Michała zaskakują jej słowa, bo on sam nie uważa, żeby spotkało go coś złego. I właśnie w tym momencie przychodziło dla niego chwila samo uświadomienia sobie, że jednak faktycznie tak jest, że to, jak wygląda jego życie jest wynikiem wydarzeń, które spadają na niego od czasu, kiedy był bardzo malutki. Dla Michała jest to bolesny wstrząs…dla czytelnika również. Zalewająca nas fala współczucia wyciska łzy i szlochy, ostrzegam Was!
Cudowna książka. Nie wiem, jak odebrałoby ją dziecko, ale mną wstrząsnęła bardzo i zachwyciła jednocześnie. Będę polecać!
July 25, 2020
„Teatr Niewidzialnych Dzieci” to doskonały przykład na to, że w rzeczywistości literatura dziecięca nie zna granic wiekowych. Marcin Szczygielski opowiada historię tytułowych niewidzialnych dzieci - mieszkańców domu dziecka na tle wydarzeń lat 80 XX wieku. To opowieść pełna wzruszeń - zwłaszcza w chwilach, gdy poznajemy losy poszczególnych bohaterów; ale też ogromnej dawki humoru. Szczygielski ma niesamowity talent do tego by w przekonujący sposób przybliżać świat oczami dziecka, ale też zachwycać dorosłego czytelnika.
January 27, 2024
3.5
siegając po nią, nie spodziewałam się, ze mi sie spodoba,
mylilam sie jednak, bo okazało sie, ze jest ciekawa, wartościowa, nawet dobrze napisana.
dodatkowym plusem jest to, ze dzieje sie w latach 80 i dobrze jest zachowany klimat tego okresu.
bohaterowie sa czasem irytujący, ale to książka dla dzieci, wiec nie ma w tym nic dziwnego.
siegając po nią, nie spodziewałam się, ze mi sie spodoba,
mylilam sie jednak, bo okazało sie, ze jest ciekawa, wartościowa, nawet dobrze napisana.
dodatkowym plusem jest to, ze dzieje sie w latach 80 i dobrze jest zachowany klimat tego okresu.
bohaterowie sa czasem irytujący, ale to książka dla dzieci, wiec nie ma w tym nic dziwnego.
April 17, 2024
Cudowna podróż w czasie, poruszająca historia. Cieszę się, że po Czarnym Młynie, który mnie nie zachwycił, ponownie sięgnęłam po książkę pana Szczygielskiego. I autor wynagrodził mi zaufanie, którym go obdarzyłam, z nawiązką. To jest książka,do której na pewno wrócę.
Read
December 31, 2018Коли я вперше дізналася, що зробила країна, в якій я жила, з Чехословаччиною, це мене сильно вразило. Це був шмат розділеної провини, яку я ірраціонально відчуваю. Можливо, саме тому мене так тягне на цю тему: як жили Польща або Чехія в період радянської окупації.
Це як колупати вавку.
«Театр невидимих дітей» - це розповідь хлопчика з сиротинцю про своє життя, яке якраз припадає на цей період, аж до кульмінаційного моменту, коли в місто заходять танки.
Отже, такі складові: окупована Польща, інтернатський побут (фігурують два інтернати з дуже різними порядками), і, до речі, театр. Він там справді є, в назві він не заради красного слівця, діти намагаються поставити самотужки виставу про самих себе і випадково, самі того не розуміючи, зачіпають дещо дуже актуальне для тодішньої Польщі.
Відразу маю спойлернути: в цій книжці один з важливих персонажів загине. Я не вважаю, що в дитячих книжках ніхто не має гинути, радше, навпаки, думаю, що краще, щоб перша зустріч зі смертю і горем була у дитини паперовою, аніж реальною. Але краще знати завчасно й бути готовим до контейнерування дитячих емоцій, правильно?
Ще книжки на цю ж тему:
Ірена Доускова «Гордий Будьщо»
Петр Сіс, «Стіна»
Це як колупати вавку.
«Театр невидимих дітей» - це розповідь хлопчика з сиротинцю про своє життя, яке якраз припадає на цей період, аж до кульмінаційного моменту, коли в місто заходять танки.
Отже, такі складові: окупована Польща, інтернатський побут (фігурують два інтернати з дуже різними порядками), і, до речі, театр. Він там справді є, в назві він не заради красного слівця, діти намагаються поставити самотужки виставу про самих себе і випадково, самі того не розуміючи, зачіпають дещо дуже актуальне для тодішньої Польщі.
Відразу маю спойлернути: в цій книжці один з важливих персонажів загине. Я не вважаю, що в дитячих книжках ніхто не має гинути, радше, навпаки, думаю, що краще, щоб перша зустріч зі смертю і горем була у дитини паперовою, аніж реальною. Але краще знати завчасно й бути готовим до контейнерування дитячих емоцій, правильно?
Ще книжки на цю ж тему:
Ірена Доускова «Гордий Будьщо»
Петр Сіс, «Стіна»
March 14, 2018
Ta powieść nie wpisuje się w nurt głoszący, że każdy jest architektem swego losu. Gdybym była na miejscu Michała - głównego bohatera - i ktoś powiedziałby mi, że mój los zależy ode mnie, dałabym w mordę.
To bardzo mądra książka właśnie o tym, jak los bywa przewrotny, jak w jednej chwili wszystko się zmienia i zaczynasz żyć nie swoje życie, bo przecież nie tak miało być.
To wspaniała książka o prawdziwej przyjaźni między rówieśnikami, ale także między dzieckiem a dorosłym.
To piękna powieść o emocjach "niewidzialnych dzieci", dzieci nikomu niepotrzebnych, niechcianych.
Powieść może być punktem wyjścia do rozmowy z dzieckiem o wartości przyjaźni, ale też o stracie i depresji. Wszystkie te uczucia i stany są bardzo obrazowo opisane z perspektywy dziecka. Bardzo polecam
To bardzo mądra książka właśnie o tym, jak los bywa przewrotny, jak w jednej chwili wszystko się zmienia i zaczynasz żyć nie swoje życie, bo przecież nie tak miało być.
To wspaniała książka o prawdziwej przyjaźni między rówieśnikami, ale także między dzieckiem a dorosłym.
To piękna powieść o emocjach "niewidzialnych dzieci", dzieci nikomu niepotrzebnych, niechcianych.
Powieść może być punktem wyjścia do rozmowy z dzieckiem o wartości przyjaźni, ale też o stracie i depresji. Wszystkie te uczucia i stany są bardzo obrazowo opisane z perspektywy dziecka. Bardzo polecam
May 7, 2021
Wow!
Nie spodziewałam się tego co dostałam.
Książka składa się z dwóch części, pierwsza to krótki wstęp, który mnie osobiście nie wciągnął, ale gdy przechodzimy do drugiej to rozpoczyna się magia. Historia dzieci bardzo mnie pochłonęła, byłam zaskoczona poruszoną tematyką oraz finałem. Bohaterowie budzą sympatię i przenoszą nas do swojego świata, aż chce się czytać.
Nie spodziewałam się tego co dostałam.
Książka składa się z dwóch części, pierwsza to krótki wstęp, który mnie osobiście nie wciągnął, ale gdy przechodzimy do drugiej to rozpoczyna się magia. Historia dzieci bardzo mnie pochłonęła, byłam zaskoczona poruszoną tematyką oraz finałem. Bohaterowie budzą sympatię i przenoszą nas do swojego świata, aż chce się czytać.
January 8, 2021
Studiowanie polonistyki daje mi czasem okazję do pięknych lektur, po które z pewnością sama bym nie sięgnęła. Wspaniała, poruszająca, napisana z ogromnym zrozumieniem i humorem a co najważniejsze z umiejętnością dostrzeżenia niewidzalnych.
February 2, 2022
Wspaniała wzruszająca ciekawa książka z cudownym klimatem bogatym kontekstem historycznym i zawierająca bardzo dużo postaci których poznawanie daje wiele radości. Dobra do czytania w zimę. Polecam wersję audio
November 4, 2022
3,5
Sierociniec. Wszystko pokazane od środka. Opisane z perspektywy dziecka. Taka była potrzebna.
Przeszkadzał mi czas akcji. Polska, lata 80 ubiegłego wieku. Nie przepadam za tym okresem.
Czasem miałam wrażenie, jakby autor opowiadał swoją własną historię. Nie jestem tego pewna i nie mam jak tego potwierdzić, aczkolwiek było pare elementów, które by się zgadzały.
Tytuł mega inspirujący, skradł moje serce.
Ale okładkaaa>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Pod względem graficznym i fakt, że jest w twardej oprawie, działa jak najbardziej na "+".
Sierociniec. Wszystko pokazane od środka. Opisane z perspektywy dziecka. Taka była potrzebna.
Przeszkadzał mi czas akcji. Polska, lata 80 ubiegłego wieku. Nie przepadam za tym okresem.
Czasem miałam wrażenie, jakby autor opowiadał swoją własną historię. Nie jestem tego pewna i nie mam jak tego potwierdzić, aczkolwiek było pare elementów, które by się zgadzały.
Tytuł mega inspirujący, skradł moje serce.
Ale okładkaaa>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Pod względem graficznym i fakt, że jest w twardej oprawie, działa jak najbardziej na "+".
October 9, 2020
Tę książkę czytałam synowi na głos, ale przyznam że wciągnęła nas tak samo, aczkolwiek zapewne z różnych przyczyn.
Michał mieszka w domu dziecka - ale jest jednym z nielicznych dzieci, które straciło oboje rodziców. Michał lubi pisać i rysować, a jego największym marzeniem jest podróż w kosmos i spotkanie Mirosława Hermaszewskiego. Jako że chłopak ma talent do pisania, skrupulatnie opisuje swoje życie w domu dziecka - najpierw w Rybniku, potem w Siemianowicach. Poznajemy więc wychowanków i wychowawców, zakazy, przywileje, przebieg dnia, problemy, troski i radości dzieci. Co ważne dla odbioru tej książki - wszystko to widziane z perspektywy dziecka.
Ten aspekt książki bardzo interesował mojego syna - omawialiśmy tematy związane z życiem w dużej grupie dzieci (super), pewnych wolności (też super), ale i zakazów (mniej fajnie) oraz braku rodziców (beznadziejnie).
Ciąg dalszy: https://przeczytalamksiazke.blogspot....
Michał mieszka w domu dziecka - ale jest jednym z nielicznych dzieci, które straciło oboje rodziców. Michał lubi pisać i rysować, a jego największym marzeniem jest podróż w kosmos i spotkanie Mirosława Hermaszewskiego. Jako że chłopak ma talent do pisania, skrupulatnie opisuje swoje życie w domu dziecka - najpierw w Rybniku, potem w Siemianowicach. Poznajemy więc wychowanków i wychowawców, zakazy, przywileje, przebieg dnia, problemy, troski i radości dzieci. Co ważne dla odbioru tej książki - wszystko to widziane z perspektywy dziecka.
Ten aspekt książki bardzo interesował mojego syna - omawialiśmy tematy związane z życiem w dużej grupie dzieci (super), pewnych wolności (też super), ale i zakazów (mniej fajnie) oraz braku rodziców (beznadziejnie).
Ciąg dalszy: https://przeczytalamksiazke.blogspot....
February 19, 2024
3.4/5☆
April 26, 2024
„niekiedy jest już tak źle, że potem może być tylko lepiej” mam ciarki na całym ciele, przepiękna historia.
June 3, 2022
"Teatr niewidzialnych dzieci" to historia dziesięcioletniego Michała, który jest wychowankiem domu dziecka. Gdy zostaje przeniesiony do kolejnej placówki poznaje Sylwię, która za wszelką cenę pragnie wystawić przedstawienie 13.12.1981 roku. Ich kolega - Wiktor - miał rację twierdząc, że to będzie pechowy dzień.
Książka ta przedstawia życie w domu dziecka w latach '80 XX wieku. Dodatkowo akcja rozgrywa się na tle zdarzeń historycznych, dzięki czemu młody czytelnik może w przystępny sposób dowiedzieć się na czym polegała np. Solidarność oraz co to związki zawodowe.
Historia Michała oraz każdego innego dziecka poznanego w książce jest przykra - część rodziców nie żyje, inni siedzą w więzieniu, a jeszcze inni znaleźli nowego partnera a "stare" dziecko oddali do domu dziecka, by odwiedzać je od święta.
Jednakże historia każdego dziecka, szczególnie Michała i Meandra, mnie poruszyła na swój sposób oraz wzruszyła.
Przygoda z Teatrem Niewidzialnych Dzieci pokazuje, że każde dziecko jest wyjątkowe, choć niektóre są "niewidzialne".
Książka ta przedstawia życie w domu dziecka w latach '80 XX wieku. Dodatkowo akcja rozgrywa się na tle zdarzeń historycznych, dzięki czemu młody czytelnik może w przystępny sposób dowiedzieć się na czym polegała np. Solidarność oraz co to związki zawodowe.
Historia Michała oraz każdego innego dziecka poznanego w książce jest przykra - część rodziców nie żyje, inni siedzą w więzieniu, a jeszcze inni znaleźli nowego partnera a "stare" dziecko oddali do domu dziecka, by odwiedzać je od święta.
Jednakże historia każdego dziecka, szczególnie Michała i Meandra, mnie poruszyła na swój sposób oraz wzruszyła.
Przygoda z Teatrem Niewidzialnych Dzieci pokazuje, że każde dziecko jest wyjątkowe, choć niektóre są "niewidzialne".
September 27, 2019
Дуже щира історія про хлопчика Міхала з польського дитячого будинку, якому пощастило (чи не пощастило) жити в часи змін. Спочатку читається тяжкувато, але в другій половині книжки затягує так, що годі і відірватися.
October 10, 2019
„Театърът на невидимите деца“ (изд. „Труд“) е съвременен детски роман на полския писател Марчин Шчигелски. За българските читатели това е първа среща с популярния в родината си автор, и една от редките възможности за досег с актуална история за подрастващи, която засяга теми, една идея по-близки до родната действителност. Главен герой в книгата е Михал – малко момче с големи мечти, през чиито очи виждаме как изглежда живота по социалните институции през 80-те години. Романът идва в превод от Лина Василева и с чудесна корица от Матея Аркова. Прочетете ревюто на "Книжни Криле": https://knijnikrile.wordpress.com/201...
December 25, 2022
4.5 ⭐️
Wiecej takich ksiazek!!!
Wzruszajaca, niepowtarzalna, z wartosciami. I dodatkowe punkty za czas akcji ;).
Wiecej takich ksiazek!!!
Wzruszajaca, niepowtarzalna, z wartosciami. I dodatkowe punkty za czas akcji ;).
August 30, 2022
Kupiłam „Teatr niewidzialnych dzieci” w okolicznościach, w których nigdy nie chciałabym kupować książek. Pod koniec lutego na moim wydziale został zorganizowany kiermasz, podczas którego za dowolną cegiełkę można było kupić książki, a cały zysk przeznaczony był na pomoc Ukrainie. W ciągu kolejnych dni zachodziłam i zdobywałam różne ciekawe egzemplarze. Jednym z nich była właśnie opowieść Marcina Szczygielskiego.
I przerażające jest, jak bardzo łączy się ona z sytuacją polityczną. Historia mieszkającego w domu dziecka Michała rozgrywa się na samym początku lat osiemdziesiątych. Zachęciła mnie nie tylko nietypowa lokalizacja, ale zwłaszcza umiejscowienie w czasie. Opis zapowiada odwołanie do wprowadzenia stanu wojennego. Choć ma to miejsce dopiero w samym finale.
Fascynujące jest śledzenie wszystkich elementów ważnych dla okresu komunizmu w Polsce w książce dla dzieci. Różne drobne elementy są na tyle nieoczywiste dla młodego czytelnika, że prawdopodobnie będzie potrzebował wyjaśnień od kogoś starszego. A to w dalszej perspektywie może stanowić wspaniałą okazję do rozmowy o rodzinnych losach i obserwowanych naocznie historycznych wydarzeniach.
I tu dochodzę do tego, co jest w tej pozycji przerażające. Finał to nie jest „10+”, jak głosi oznaczenie na okładce. To wydarzenie drastyczne, brutalne, okrutne tym bardziej, że pokrzywdzonymi są dzieci. Czytanie w okolicznościach wojennych, ze świadomością, co dzieje się kilkaset kilometrów od nas, dla wielu może być zbyt trudne.
Osobiście jednak uważam, że warto. Zawsze dobrze jest nie tylko poznawać historię, ale zwłaszcza odnajdywać w literaturze uniwersalne uczucia strachu, niepewności i lęku o kolejny dzień, które powracają w każdym pokoleniu i mogą budować między nimi nić porozumienia.
I przerażające jest, jak bardzo łączy się ona z sytuacją polityczną. Historia mieszkającego w domu dziecka Michała rozgrywa się na samym początku lat osiemdziesiątych. Zachęciła mnie nie tylko nietypowa lokalizacja, ale zwłaszcza umiejscowienie w czasie. Opis zapowiada odwołanie do wprowadzenia stanu wojennego. Choć ma to miejsce dopiero w samym finale.
Fascynujące jest śledzenie wszystkich elementów ważnych dla okresu komunizmu w Polsce w książce dla dzieci. Różne drobne elementy są na tyle nieoczywiste dla młodego czytelnika, że prawdopodobnie będzie potrzebował wyjaśnień od kogoś starszego. A to w dalszej perspektywie może stanowić wspaniałą okazję do rozmowy o rodzinnych losach i obserwowanych naocznie historycznych wydarzeniach.
I tu dochodzę do tego, co jest w tej pozycji przerażające. Finał to nie jest „10+”, jak głosi oznaczenie na okładce. To wydarzenie drastyczne, brutalne, okrutne tym bardziej, że pokrzywdzonymi są dzieci. Czytanie w okolicznościach wojennych, ze świadomością, co dzieje się kilkaset kilometrów od nas, dla wielu może być zbyt trudne.
Osobiście jednak uważam, że warto. Zawsze dobrze jest nie tylko poznawać historię, ale zwłaszcza odnajdywać w literaturze uniwersalne uczucia strachu, niepewności i lęku o kolejny dzień, które powracają w każdym pokoleniu i mogą budować między nimi nić porozumienia.
January 6, 2022
4.5 - Książka jest naprawdę BARDZO dobra… Opisuje rzeczywistość dzieci w domach dziecka, w czasach PRL-u (także podczas wprowadzenia stanu wojennego). Bohaterowie są naprawdę świetnie wykreowani. Z wieloma z nich bardzo się związałam. Ciocia Jola i ciocia Lucyna to tak cudowne, ciepłe i miłe postacie, że naprawdę chciałabym spotkać takie osoby na swojej drodze. Brakuje mi jedynie rozwiązania wątku Kiwaczka - wiemy w tym temacie naprawdę niewiele. Książka jest zdecydowanie warta przeczytania przez każdego z Nas. Duży podziw należy się także autorowi - panu Szczygielskiemu. Naprawdę cieszę się, że trafiłam na tę książkę i mogłam ją przeczytać.
Read
December 15, 2019Практично до самого фіналу була певна, що поставлю книзі заслужених 5 зірочок. Та останні сторінки змінили все. Але у мене залишилося неприємне відчуття незавершеності. Ось історія стає все динамічнішою, ось нарешті кульмінація. Сторінки перегортаються все швидше, книгу просто неможливо відкласти, і тут — бах! Кінець. Всі вузлики наче і розплутано, всі ниточки розв’язано, але якось так невміло і штучно, що стає просто образливо за цю, без сумніву, сильну книгу.
April 19, 2022
Nie wiem do jakiej grupy wiekowej skierowana jest ta książka, ale czytając ją miałam wrażenie, że jest dziecinna, ale jednak skierowana do dorosłego czytelnika. Nie ma tu żadnej magii, elementów fantastyki. Jest to smutna historia chłopca, który spędził swoje dzieciństwo w domach dziecka w czasach PRLu i który opowiada o swoich perypetiach, wydawałoby się, że w sposób pozytywny, ale jest w tym ukryta ironia. Obiektywnie jest to dobra książka, poruszająca ważne problemy, osobiście jednak wolałabym przeczytać w to miejsce coś innego.
May 25, 2022
Найкраще, що я прочитав цього року. Сильний ефект, що налетів на мене, збагнув тільки під сам кінець. Сумую за своїми дітьми, які з початку війни перебувають у Польщі. Та ще й головний герой, автор п'єси, народився в місті їх проживання. І тут воєнний стан і в книзі. Та й історія дуже чуйна та повчальна, особливо для батьків. Показує, що навіть покинута батьками й таврована суспільством, кожна дитина має талан. І тільки любов дозволяє його не згубити. Однозначно в мій особистий топ кращих з найкращих.
December 20, 2022
Sięgnęłam, po tą książkę w biegu, głównie przez intrygujący tytuł i okładkę. Początek, który jest nieco przydługim wstępem do historii nie wyróżnił się niczym, po prostu był. Ale im dalej tym historia i bohaterowie lepiej z sobą współgrali. Ich relacje były calkowicie szczere. A gorzkie zakończenie zaskoczyło mnie. To jak wiele wątków sztuki wystawianej przez dzieci można przełożyć na ich późniejsze życie jest wręcz zatrważające. Czytając ostatnie rozdziały, odczuwałam wiele emocji. I tego oczekuję od dobrze napisanej książki.
Displaying 1 - 30 of 73 reviews