คำมั่นสัญญา

by ทมยันตี

หากจะมีบทประพันธ์สักเรื่องหนึ่งที่อบอุ่น และทำให้หัวใจคุณพองโตไปด้วยกลิ่นไอของความรักและรัก นั้น…หนักแน่น แจ่มใส งดงามอยู่ในความรู้สึกของคุณ ให้คุณผูกพันกับเรื่องราวเสมือนหนึ่งตัวเอง…สะอื้นให้ไปกับตัวละคร รักของเขาและเธอ…ชลันดาและสาริน ในคำมั่นสัญญา จะเป็นรักหนึ่งที่อยู่ในความทรงจำแสนดีนั้น

“ในความรัก…พี่รินไม่เลือกตัวเอง แต่เลือกเกียรติยศและไม่ใช่ของพี่ริน หากเป็นเกียรติยศของน้องดา…น้องดางดงามมาตลอด ขอให้งดงามจนวาระสุดท้าย”

หยาดน้ำตาที่เปื้อนอาบแก้มให้กับรักและคำมั่นสัญญาของชลันดา-สาริน นั้น แทนความรู้สึกมากมายที่โถมประดังเข้าลึกในหัวใจผู้อ่าน…ไม่ยากนักที่คุณ…ที่คนหัวใจอ่อนโยนจะเสียน้ำตา และสิ่งที่สูญเสียนั้นก็ไม่ได้แทนความหมายของความเป็นคนอ่อนแอ คนเข้มแข็งเช่นสาริน ชายชาติทหารเช่นเขา ก็เสียน้ำตาให้กับเราที่มีให้และได้รับจากชลันดา…

“น้องดารักพี่ริน…ด้วยทั้ง หมดเท่าที่มนุษย์จะพึงรักได้ รักโดยไม่ต้องการอะไรตอบแทน แม้แต่ความรัก”

รักที่ยิ่งใหญ่แท้จริงจะอยู่ในหัวใจที่ยิ่งใหญ่พอกัน กว้างขวางพอกัน และเชื่อใจอย่างที่สุด นับแต่รอยยิ้มแรกจนหยาดน้ำตาสุดท้าย…

Genres: Drama, Romance

488 pages, Paperback

First published January 1, 1986

About the author

ทมยันตี เป็นนามปากกาของ คุณหญิงวิมล เจียมเจริญ เกิดที่กรุงเทพมหานคร บิดาเป็นทหารเรือ ส่วนเชื้อสายทางมารดาเคยเป็นชาววัง วิมลศึกษาชั้นประถมปีที่ 1 ถึงมัธยมปีที่ 8 ที่โรงเรียนเขมะสิริอนุสสรณ์ จากนั้นเข้าศึกษาต่อคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ แต่ภายหลังเปลี่ยนมาเรียนคณะพณิชยศาสตร์และการบัญชี จนจบอนุปริญญา วิมลสมรสครั้งแรกกับ นายสมัคร กล่ำเสถียร และได้หย่าขาดจากกัน ต่อมาสมรสกับ ร.ต.ท.ศรีวิทย์ เจียมเจริญ (ยศขณะนั้น) มีบุตรด้วยกัน 3 คน และต่อมาได้เลิกร้างกัน และวิมลได้ฟ้อง พ้นตำรวจเอกศรีวิทย์ เรียกค่าอุปการะเลี้ยงดูบุตรเป็นคดีความยืดเยื้อกันไปถึงสามศาล

ขณะเรียนในชั้นปีที่ 3 มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ไปสมัครเป็นครูสอนวิชาภาษาไทยโรงเรียนเซนต์โยเซฟคอนแวนต์ เมื่อโรงเรียนรับสมัครเข้าเป็นอาจารย์ จึงลาออกจากธรรมศาสตร์ โดยระหว่างสอนหนังสือก็ได้เขียนหนังสือไปพร้อมกันด้วย

หลังจากเป็นแกนนำสำคัญของชมรมแม่บ้านโจมตีขบวนการนักศึกษาในเหตุการณ์ 6 ตุลา พ.ศ. 2519 วิมลได้เป็นสมาชิกสภาปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน และต่อมาในปี พ.ศ. 2520 ได้เป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ, ปี พ.ศ. 2522 เป็นสมาชิกวุฒิสภา, และปี พ.ศ. 2527 ได้เป็นผู้อำนวยการองค์การขนส่งมวลชนกรุงเทพ

นอกจากจะมีความสามารถในการเขียนแล้ว ทมยันตียังเคยมีชื่อเสียงโด่งดังเป็นที่นิยมอย่างสูงในฐานะนักพูด แนวการพูดของทมยันตี คือโน้มนำให้ประชาชนรักชาติ เสียสละเพื่อชาติ และมีความยึดมั่นในชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ ในช่วงเหตุการณ์ 6 ตุลา พ.ศ. 2519 วิมลมีบทบาทเป็นแกนนำสำคัญของชมรมแม่บ้าน ซึ่งเป็นการรวมกลุ่มของภรรยาข้าราชการ ภรรยานายพล และแม่บ้าน มีบทบาทโจมตีขบวนการนักศึกษาว่าเป็นผู้บ่อนทำลายมิตรประเทศ (สหรัฐอเมริกา) [1] ภายหลังเหตุการณ์ดังกล่าว วิมลได้รับแต่งตั้งให้เป็นสมาชิกสภาปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน

งานเขียนครั้งแรก

วิมลเริ่มเขียนเรื่องสั้นเป็นครั้งแรกเมื่ออายุ 14 ปี ขณะเรียนอยู่ชั้นม. 4 ได้ตีพิมพ์ลงในนิตยสาร ศรีสัปดาห์ และได้เขียนเรื่องสั้นต่อเนื่องอยู่ถึง 11 ปี ขณะที่เริ่มเขียนเรื่องยาวเรื่องแรกคือเรื่อง ในฝัน เมื่ออายุ 19 ปี ใช้นามปากกา โรสลาเรน ตีพิมพ์ในนิตยสารศรีสัปดาห์ วิมลเขียนเรื่องสั้นและนวนิยายจนอายุ 70 ปีจึงเลิกเขียน

นามปากกา 5 ชื่อ ได้แก่

1. โรสลาเรน
เป็นนามปากกาแรก เทียบคำในภาษาฝรั่งเศสแปลว่า "กุหลาบราชินี" ใช้เขียนเรื่องรักพาฝันหรือจินตนิยาย

2. ลักษณวดี
ใช้สำหรับเขียนนวนิยายรัก ส่วนใหญ่เป็นเนื้อหาของเหล่าเจ้าหญิงเจ้าชาย

3. กนกเรขา
ใช้สำหรับแต่งเรื่องตลกเบาสมอง แต่ที่สร้างชื่อเสียงให้มากที่สุดคือ

4. ทมยันตี
นามปากกาที่ใช้แต่งเรื่องราวที่สะท้อนชีวิตและสังคม รวมทั้งแต่งเรื่องแนวจิตวิญญาณ

5. มายาวดี
ใช้เขียนเรื่องเกี่ยวกับศาสตร์แห่งเทวะ หรือเรื่องเล่าจากตำนาน

แม้ไม่ปรากฏว่างานเขียนของทมยันตีเคยได้รับรางวัลสำคัญ แต่เป็นที่ยอมรับทั่วไปว่าทมยันตีถือเป็นนักเขียนที่ประสบความสำเร็จ มีผลงานได้รับความนิยมอย่างสูงเป็นจำนวนมาก เหตุผลที่ไม่มีผลงานของทมยันตีได้รับรางวัลทางวรรณกรรมใด ๆ นั้น เป็นเพราะทมยันตีไม่ประสงค์ให้นำผลงานของตนไปส่งประกวด และปฏิเสธการรับรางวัลทั้งปวง ทมยันตีได้เคยให้สัมภาษณ์ไว้ว่า “ฉันเคยได้รับรางวัลจากพระหัตถ์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ฯ มาแล้ว นั่นคือรางวัลสูงสุดในชีวิต จากนั้นไม่เคยอยากได้รางวัลใด ๆ อีกเลย” และในขณะนี้ ทมยันตีได้เริ่มลงมือเขียนเรื่อง 'จอมศาสดา' ซึ่งจะเป็นเรื่องสุดท้ายที่ทมยันตีจะเขียนแล้ว จากนั้นทมยันตีจะหันหน้าเข้าสู่ความสงบใต้ร่มพระศาสนา

เกียรติยศที่ได้รับ

เครื่องราชอิสริยาภรณ์ วิมลได้รับเครื่องราชอิสริยาภาณ์ตริตาภรณ์มงกุฎไทย ตริตาภรณ์ช้างเผือกและ ทุติยาภรณ์มงกุฎไทย ต่อมาได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ จุตถจุลจอมเกล้า เป็น “คุณหญิง” เมื่อวันที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2548

ผลงานรวมเล่ม

ในนามปากกา "ทมยันตี"

คู่กรรม, กษัตริยา, เถ้ากุหลาบ, กฤตยา, ใยเสน่หา, แม่ดอกสวะ, เมียน้อย, เวียงกุมกาม, ร่มฉัตร, รอยลิขิต, ยอดอนงค์, รักลวง, รักที่ต้องมนตรา, ราชาวดี, แก้วกัลยาของแผ่นดิน, แก้วกลางดง, มงกุฎหนาม, เจ้าแม่, โซ่สังคม, มณีร้าว, เทพบุตรสุดแสบ, แนวสุดท้าย, ใบไม้ที่ปลิดปลิว, แผลหัวใจ, เพลงชีวิต, วันที่รอคอย, สะพานดาว, สองชีวิต, สายรุ้ง, สำรองรัก, ศิวาลัย, สตรีหมายเลขหนึ่ง, สุริยวรรมัน, สุดหัวใจ, อย่าลืมฉัน, อันธการ, อตีตา, อธิราชา, ล่า, ไวษณวี, คำมั่นสัญญา, คู่กรรมภาคสอง, คุณหญิงนอกทำเนียบ, จิตา, จดหมายถึงลูกผู้ชาย, ชามี, ฌาน, ดาวเรือง, ดาวนภา, ตราบาป, ตะวันลา, ถนนสายหัวใจ, ทิพย์, นายกหญิง, นางเอก, บาป, ประกาศิตเงินตรา, พิเธีย, พี่เลี้ยง, พิษสวาท, ทวิภพ, คลื่นชีวิต, รายากุนิง

ในนามปากกา "โร

Reviews

[Clairdenoon · Rating 5 out of 5]

*ในความรัก..พี่รินไม่เลือกตัวเอง แต่เลือกเกียรติยศ และไม่ใช่ของพี่ริน หากเป็นเกียรติยศของน้องดา...น้องดางดงามมาตลอดขอให้งดงามจนวาระสุดท้าย*

~*น้องดารักพี่ริน...ด้วยทั้งหมดเท่าที่มนุษย์จะพึงรักได้ รักโดยไม่ต้องการอะไรตอบแทน แม้กระทั่งความรัก*

โอยยย.......สลบบบToT...sos...ดีงามตรึงใจลึกซึ้งถึงจิตวิญญาณเกินจะเอ่ย..

นับถือทุกท่านที่กล้าหาญอ่านทุกตัวอักษรยาวไปจนถึงบรรทัดสุดท้ายค่ะ ยิ่งใครอ่านวนไปนี่ไหว้เลย*^*

...ซึ่งเราป๊อดเราไม่กล้า...ฮือออ...ToT

#ซื้อเก็บไว้เป็นเกียรติเป็นศรีกับshelfค่ะ^^♡

[Misspharaoh · Rating 5 out of 5]

ครั้งเดียวก็เกินพอในชีวิตนี้ กับการอ่านนิยายแบบนี้แล้วเศร้าสะเทือนทรวง น้ำตาไหลเหมือนท่อประปาแตก อึนไปหลายวันแท้ เอา 5 ดาวไปเลยค่ะป้ากับความเศร้ารันทด หลังจากนี้ต้องหาอะไรสดใสๆมาปลอบประโลมใจอันบอบช้ำ ฮือออออ พี่ริน❤️น้องดา 😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭

[ดินสอ สีไม้ · Rating 4 out of 5]

เรื่องราวความรัก ที่ถูกทำให้กลายเป็นเรื่องต้องห้ามกันไปเอง
วิธีเล่าแบบทมยันตีนั้น
ไม่ได้บอกเล่าความรู้สึกนึกคิดของตัวละครอย่างถ่องแท้
หากบรรยายอากัปกิริยาละเอียดลออ จนเราเข้าใจและสัมผัสได้
ถึงความรู้สึกภายในใจของตัวละครแต่ละตัว
มันละเอียดอ่อน ซึมลึก และดราม่า
อ่านแล้วก็น้ำตาคลอๆ ไปเป็นระยะ
เป็นเพราะอ่านมาไม่รู้กี่รอบแล้วด้วยแหละ
ที่ทำให้เราพาลจะเศร้าไปก่อนเนื้อเรื่องที่อ่านเสียเรื่อยไป
อ่านจบเล่ม โยนความขัดใจด้วยค่านิยมปัจจุบันที่เกาะใจจนหนาแน่นทิ้งไป
คงไว้แต่ความรู้สึกอิ่มเอม ละเมียดละไม เหมือนได้พบเพื่อนเก่าที่คุ้นเคย
คำมั่นสัญญา คือความละเมียดละไมแห่งอดีตวัยเยาว์ค่ะ

[Doco · Rating 4 out of 5]

หยิบกระดาษทิชชู่เตรียมไว้ให้พร้อม เพราะถึงจะเป็นนิยายเล่มเดียวจบก็สามารถทำให้ร้องไห้ได้ตั้งแต่ครึ่งเรื่องยันตอนจบ อะไรมันจะเศร้าได้ขนาดนั้น สงสารพระเอกนางเอก ชีวิตรันทดมาก แต่ถึงเศร้าก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกอยากวางเลย กลับทำให้เราอยากติดตามเอาใจช่วยไปกับชีวิตพระนางจนถึงตอนจบ

[林雅君 · Rating 4 out of 5]

ในโลกนี้ สรรพสิ่งย่อมแปรเปลี่ยน
หากในหัวใจ คำมั่นสัญญาย่อมเป็นนิรันดร์

ทั้งเศร้าทั้งซึ้ง ความรักที่บริสุทธิ์ ความรักที่ไม่ต้องการอะไรตอบแทน แม้กระทั่งความรัก... อ่านจบแบบอึนๆ รู้สึกหมดแรง แสบตาไปหมด ตอนนี้ขอกลับไปฮีลใจในทุ่งลาเวนเดอร์สักพัก 😢😢😢

[Nattapan · Rating 5 out of 5]

Understandable but very poignant.

[WolfMama · Rating 4 out of 5]

การที่จะรักใครสักคน รักโดยมิหวังครอบครอง รักโดยมีหวังสิ่งตอบแทน รักด้วยหัวทั้งหมด ผูกพันกันลึกซึ้งเกินกว่ากายา มี้เพียงความรักเช่นนี้เท่านั้นที่คงทนถาวรใต้คำมั่นสัญญาแม้ในวันที่ต้องลาจาก

[Stories and Teller · Rating 5 out of 5]

ร้องไห้จนเหนื่อย สงสารสุดๆ

[Pichamon Herault · Rating 5 out of 5]

มากกว่า 10 รอบที่อ่านไป อ่านจนจะจำบทพูดของตัวละครได้😆 มีความหลังกับคำว่า "ริน" "พี่ริน" เลยทำให้ทั้งอ่านทั้งจดตอนที่ประทับใจไว้ 1 ในนิยายในดวงใจ

[Phat'Kul Silparat · Rating 5 out of 5]

เป็นนิยายเล่มแรกที่อ่าน ยืมออกมาจากชั้นหนังสือของห้องสมุด อ่านเรื่องแรกก็โศกนาฏกรรมเลย 55555 แต่สนุกดีค่ะ เป็นอีกเรื่องของทมยันตีที่เขียนเรื่อง หน้าที่และความรัก บางทีก็มักจะแยกกัน :)

[Maneechan · Rating 5 out of 5]

ร้องไห้หนักมากตั้งแต่ผ่านไปครึ่งเล่ม ไม่กล้าหยิบมาอ่านบ่อยๆ เลย อ่านจบแล้วดาวน์ไปอยู่หลายวัน

[TiTle Jinnapat · Rating 4 out of 5]

อ่านแล้วรู้สึกซึ้งไปกับตัวละคร ทั้ง ๆ ที่ตอนต้นมันน่ารักมาก ๆ แต่ตอนท้าย ๆ นี่เรียกน้ำตามากเลยทีเดียว ความรักของพี่รินกับน้องดาเป็นความรักที่บริสุทธิ์จริง ๆ