თეთრი ღამეები. მარადი ქმარი

by Fyodor Dostoevsky

Predlagaemoe vnimaniyu chitatelej novoe sobranie sochinenij F.M.Dostoevskogo v 9 tomakh postroeno po khronologicheskomu printsipu, soglasno kotoromu v kazhdom tome predstavleny ne tol'ko sami proizvedeniya, no i otnosyaschiesya k dannomu periodu zhizni pisatelya pis'mai vospominaniya sovremennikov. V izdanii vpervye publikuetsya kommentarij novogo tipa, vklyuchayuschij, pomimo traditsionnogo literaturovedcheskogo, interpretatsionnyj, smyslovoj kommentarij, vskryvayuschij evangel'skuyu osnovu proizvedenij F.M.Dostoevskogo i ob'yasnyayuschij simvolicheskie detali, `govoryaschie` imena, osobennosti khudozhestvennogo mira pisatelya. V pervom tome predstavleny proizvedeniya, opublikovannye s 1846 po 1859 god, a takzhe kratkaya letopis' zhizni i tvorchestva F.M.Dostoevskogo, ocherk tvorcheskoj i dukhovnoj biografii pisatelya, vyskazyvaniya filosofov, publitsistov, svyaschennosluzhitelej o tvorchestve F.M.Dostoevskogo.

Genres: Fiction, Classics, Russia

265 pages, Paperback

First published January 1, 1848

About the author

Фёдор Михайлович Достоевский (Russian)

Works, such as the novels Crime and Punishment (1866), The Idiot (1869), and The Brothers Karamazov (1880), of Russian writer Feodor Mikhailovich Dostoyevsky or Dostoevski combine religious mysticism with profound psychological insight.

Very influential writings of Mikhail Mikhailovich Bakhtin included Problems of Dostoyevsky's Works (1929),

Fyodor Mikhailovich Dostoevsky composed short stories, essays, and journals. His literature explores humans in the troubled political, social, and spiritual atmospheres of 19th-century and engages with a variety of philosophies and themes. People most acclaimed his Demons(1872) .

Many literary critics rate him among the greatest authors of world literature and consider multiple books written by him to be highly influential masterpieces. They consider his Notes from Underground of the first existentialist literature. He is also well regarded as a philosopher and theologian.

(Russian: Фёдор Михайлович Достоевский) (see also Fiodor Dostoïevski)

Reviews

[marie duthoo · Rating 5 out of 5]

the other woman - lana del rey (gender swap remix)

[Elizabeth Bennet · Rating 5 out of 5]

„წარმოდგენა არ მაქვს, ადამიანმა როგორ უნდა დაიჯეროს ის, რომ ქალს ერთ წუთში სხვა უყვარს და მეორე წამს შენ შეგიყვარებს . აი, ეს დელუზიონიზმი როგორ უნდა გავარომანტიზოთ? საშინელი მანიპულატორია ნასწენკა, და მთავარი პერსონაჟი კიდევ უფრო საშინელია, რადგან ამ ეგოისტი ქალის (გოგოს) სჯეროდა.“
ჩემი აზრით, დოსტოევსკისთვის ამ რომანში სიყვარული არის კიდევ ერთი ფიქცია, რომელსაც ადამიანები ხშირად სჭირდებათ, უბრალოდ არ ასახავს რეალობას. ეს არის არ შემდგარი სურვილების რეალიზების პროცესი და საკუთარ მარტოობასთან ბრძოლა “ოღონდაც მარტო არ დავრჩე და შენ შემიყვარდები თუ რაღაც მოკლედ ჰო ეგ იყო. როგორც ტოლსტოიმ თქვა “Dostoevsky was the writer who revealed the deepest thoughts of the human soul, things we never say to others.” ის ფაქტი, რომ ამ რომანებმა ჩემში ასეთი ძლიერი ბრაზი და ემოციები გამოიწვია, უკვე ნიშნავს, რომ ისინი გენიალურია. 👏👏👏 SLAY DOSTOEVSKY

Review: "White Nights" — Idealized Love and Emotional Delusion

Dostoevsky’s "White Nights" portrays love in a way that feels more like an illusion than reality. The main character, a young man, constructs an idealized version of love that is far removed from real-life emotions and experiences. His relationship with Nastenka feels almost delusional, as he allows his fantasies and desires to shape his understanding of love, without truly understanding the complexities of genuine connection.

The protagonist is deeply consumed by his own illusions, and he quickly convinces himself that Nastenka is the one for him, despite her shifting feelings and the very short time they actually spend together. This naive belief is more about his need for emotional fulfillment than it is about an authentic bond.

Nastenka’s actions, though they may seem affectionate, only reinforce the protagonist’s delusion. She seems to manipulate his emotions, but he doesn't recognize it, believing instead that love is something to be easily obtained. His inability to see the difference between fantasy and reality makes him emotionally unstable and unable to form a meaningful, grounded connection.

In essence, the novel highlights how the protagonist’s emotional naivety and idealization of love lead him into a delusional state, unable to recognize the true nature of human connection. It’s a reflection on the dangers of idealizing love and the emotional turmoil that comes with it.

Review: "The Eternal Husband" — Betrayal and Injustice

"The Eternal Husband" was an emotional burden for me. As someone who can't stand betrayal and has no tolerance for cheaters, this book deeply irritated me. Dostoevsky presents betrayal as something almost casual, something certain characters just "do," but for me, that's completely unacceptable.

Grigory Velchaninov and Natalia Trusotskaya, who go to great lengths to justify their deceitful actions, fail to recognize that their behavior has nothing to do with conscience or redemption. This book is not just about betrayal; it's about how these actions are normalized, which is something I simply can't accept.

I’d rather avoid books like this, as it focuses on unworthy people and their unjust actions, which offer nothing meaningful in my view.

[Lizi Iosava · Rating 5 out of 5]

"შენი ხელი ცივია , ჩემი-ცეცხლივით მხურვალე . რარიგ ბეცი ხარ , ნასტენკა"♥️

დოსტოევსკის „თეთრი ღამეები“ არის სუფთა, გულწრფელი და ტკბილად სევდიანი მოთხრობა სიყვარულზე და მარტოობაზე. მთავარი გმირი – მეოცნებე – მარტოსული, გულღია ადამიანი, რომელიც ცხოვრებას სიზმარივით უყურებს. მისთვის სიყვარული იდეაა, რომელსაც ბოლოს ნასტენკაში ხედავს.

მათ შორის კავშირი სწრაფად ჩნდება – ნაზი, მტკივნეული და სავსე იმედით. მაგრამ როცა ნასტენკას ძველი სიყვარული ბრუნდება, მეოცნებე რჩება მარტო, გულგატეხილი, თუმცა მაინც მადლიერი, რომ სუფთა გრძნობა ერთხელ მაინც შეიგრძნო.
ესაა მოთხრობა იმ სიყვარულზე, რომელიც არ რჩება, მაგრამ სამუდამოდ ტოვებს კვალს გულში.

„მარადი ქმარი“ – შურისძიება, დამცირება და წრეზე დატრიალებული ბედი

დოსტოევსკის „მარადი ქმარი“ ერთ-ერთი ყველაზე ირონიული და მტკივნეული ნაწარმოებია მამაკაცის ფსიქოლოგიური დაცემის შესახებ. ველჩანინოვი – ჭკვიანი, ცინიკოსი, ყოფილი საყვარელი. პაველ პავლოვიჩი – მოტყუებული, სუსტი და თითქოს დაბადებიდან ქმრის როლისთვის განწირული კაცი. სწორედ ამიტომაც ეწოდება „მარადი ქმარი“ – არა კონკრეტული ცოლის, არამედ ცხოვრების წინაშე დამორჩილებული, მუდამ მეორეხარისხოვანი ადამიანი.

თხრობა ვითარდება ძველი ღალატის ჩრდილში – ცოლი მკვდარია, მაგრამ მისი აჩრდილი ისევ ტრიალებს. პაველ პავლოვიჩი თითქოს შურისძიებისთვის ბრუნდება ველჩანინოვთან, მაგრამ სინამდვილეში... მას სიყვარული და დამცირება ერთმანეთში აქვს არეული.

დოსტოევსკი გვიჩვენებს კაცის სასოწარკვეთას, რომელსაც ვერც შურისძიება აცოცხლებს და ვერც პატიება ათავისუფლებს. ეს ტრაგიკომიკური სურათია – ტკივილის, დაბნეულობისა და გაუცნობიერებელი ბრალის.

[тая]

Мне сложно назвать "Белые ночи" трогательной повестью. Должно быть, я была слишком недовольна поступками главной героини и приняла эту историю близко к сердцу. Я не могла позволить себе насладиться богатыми описаниями жизни мечтателя, я лишь пыталась раскусить героев.
Я знаю, что точно не назвала бы Настеньку "спасительницей" типа, какой её принято считать в рамках уроков литературы. Если и давать оценку героине, то скажу так, она невежественная и одинокая душа, не получившая в своё время должного родительского внимания (конечно, её вины в этом нет). Как бы жаль мне её не было, мне так сильно хотелось ругаться, когда я смотрела, как она, не осознавая, что делает, причиняла боль и выказывала свое неуважение к мечтателю посредством пустых обещаний. Мой малый жизненный опыт говорит мне лишь о том, что как бы кто из нас ни страдал - каждому из нас дано нести ответственность за самих себя. Мне кажется, милая и несчастная героиня чересчур отчаянно стремилась быть услышанной и любимой, что перестала слышать саму себя - она бросилась в поиски утешения и любви не к "своему" человеку.

[maja julia · Rating 5 out of 5]

let it be known, że przeczytałam tylko białe noce z tego tłumaczenia, bez sobowtóra – and about them: as a certified yearner who will rather imagine herself in a relationship with someone not available rather than actually talk to available people, this one hit a bit too close to home – przemyślenia tytułowego "marzyciela" były dla mnie trochę jak wylanie kubła zimnej wody na głowę though i can't say i didn't enjoy the pain: overall, a much needed wake up call

[Denis Blinov · Rating 5 out of 5]

Очень необычный и действительно непохожий на себя классического Достоевский — мистика в основе сюжета, не совсем мрачный и депрессивный Петербург, хотя у героя, конечно, явные проблемы с психикой.

[Conor Ryan · Rating 4 out of 5]

Если вы не уверены, ли будете наслаждаться творчествами Достоевского, или просо хотете введение в его, то рекомендую это. Вот и здесь суть многих Достоевских книг. Ли согласитесь с Достоевскими-совершенно разное дело. Считаю его далеким, тем не менее хорошим другом.

[marina furdyna · Rating 4 out of 5]

Boże jak mi szkoda tego Goladkina, a czytałam z bólem brzucha! Dlatego odejmuję jedną gwizdkę. Ten Dostojewski to wprowadza nastrój!

[Polina · Rating 3 out of 5]

Главная героиня - редкая дура. Кажется, Достоевский написал этот рассказ с меня.

[Toronjadze Mariami · Rating 5 out of 5]

თეთრი ღამეების კითხვა როცა დავასრულე, შინაგანად გავნადგურდი თითქოს....

[Izumi · Rating 5 out of 5]

Dawno nie czułxm tak intensywnych emocji

[Niakunka 33 · Rating 3 out of 5]

რომ შემეძლოს, 3.5☆-ს დავუწერდი.
მოკლედ რომ ვთქვა "მარადი ქმარი" იყო ორი 40-წელს გადაცილებული, ეგზომ უცნაური ბატონის დიალოგი 190 გვ-ის განმავლობაში.

[Alex Lupin · Rating 2 out of 5]

(Ocena tylko sobowtora!!!!)
białe noce czytałam wczesniej i były piękne. natomiast sobowtór mnie zmęczył i wyprol że wszelkich emocji

[Fatih Kutan · Rating 4 out of 5]

Dostoyevski’nin Öteki’sini [çev. Ergin Altay, İletişim Y., 226 s., 2011], özellikle romanın beşinci bölümünü çok beğendim. Beşinci bölümde Dostoyevski, zaten fazlasıyla çekici olan çift kişileştirdiği kahramanını, bir kar, yağmur, sis kumpasının içine doğru koşar adım yollandırıyor. Bu, Dostoyevski’nin ilerideki başyapıtlarının karanlık kahramanlarını, onların ruhlarının ve çevrelerinin ve dahi Rus cemiyetlerinin o gri tasvirini daha ikinci romanında başarılı bir şekilde çattığını gösteriyor. Öteki ile Dostoyevski, ilerideki kitaplarına bir çıkış patikası oluşturmuş. Joseph Frank’in kitabın sonunda yer alan yazısında, Öteki'nin kahramanı Bay Golyadkin’in bir önceki ve ilk romanı İnsancıklar'ın kahramanı Devuşkin’in farklı bir satha oturtularak yaratılmış bir devamı olduğu yorumunu okuduğumuzdaysa, Öteki’nin yeri önü ve ardı bağlantıları açısından sağlamlaşıyor. Beni asıl hoşnut bırakan tarafıysa, özellikle kitabın sonlarına doğru Bay Golyadkin’in iç konuşmaları içinde geçen serseri mayın hüviyetindeki taşlamalardı. Sözgelimi, Fransız romanları kızlarımızın ahlakını çok ama çok bozuyor farkında değil misiniz? “Evet, izin verin, dostça önce şunu söyleyeyim size: İşler böyle yürümüyor. Sonra, sizi de, size Fransız romanları okuttukları için anne babanızı da adamakıllı kırbaçlamak gerekir. Çünkü Fransız romanları iyi bir şey öğretmez insana. Zehirdir Fransız romanları… zehir, kraliçem!” [Şayet VI'dan, Yolcu, sayı 71]

[Olga Malyavina · Rating 3 out of 5]

Перечитала после фильма "The Double" Ричарда Айоади. В первой трети текста была уверена, что читаю желчную и жесткую "АнтиШинель". Мол, раз маленькие люди имеют все чувства, тем хуже для них; если они тоже Люди, пусть не теряют человеческий облик. Но нет, бормотание с рефренами оказалось продолжением "Шинели", про маленького человека со своим подпольным внутренним миром и трагедией существования в хищном и нищем мире чиновников. Утомительное произведение с отличной идеей, но слабой реализацией. Фильм, кстати, получился очень даже по сравнению с первоисточником.

[Katja · Rating 2 out of 5]

"Двойник" -- странная, бормотливая история сумасшествия чиновника Голядкина, вариант "Цахеса" Гофмана, где поведение подлого двойника настраивает весь свет против главного героя. Единственное произведение Достоевского, одобренное Набоковым.