What do you think?
Rate this book
Kyoichiro Kaga #5
Ich habe ihn getötet: Kommissar Kaga ermittelt
I kill him
352 pages, Paperback
First published February 1, 1999
19 people are currently reading
316 people want to read
About the author
Keigo Higashino
192 books8,212 followersAssociated Names:
* Keigo Higashino
* 東野 圭吾 (Japanese)
* 東野圭吾 (Traditional Chinese)
* ฮิงาชิโนะ เคโงะ (Thai)
Keigo Higashino (東野 圭吾) is one of the most popular and biggest selling fiction authors in Japan—as well known as James Patterson, Dean Koontz or Tom Clancy are in the USA.
Born in Osaka, he started writing novels while still working as an engineer at Nippon Denso Co. (presently DENSO). He won the Edogawa Rampo Prize, which is awarded annually to the finest mystery work, in 1985 for the novel Hōkago (After School) at age 27. Subsequently, he quit his job and started a career as a writer in Tokyo.
In 1999, he won the Mystery Writers of Japan Inc award for the novel Himitsu (The Secret), which was translated into English by Kerim Yasar and published by Vertical under the title of Naoko in 2004. In 2006, he won the 134th Naoki Prize for Yōgisha X no Kenshin. His novels had been nominated five times before winning with this novel.
The Devotion of Suspect X was the second highest selling book in all of Japan— fiction or nonfiction—the year it was published, with over 800,000 copies sold. It won the prestigious Naoki Prize for Best Novel— the Japanese equivalent of the National Book Award and the Man Booker Prize. Made into a motion picture in Japan, The Devotion of Suspect X spent 4 weeks at the top of the box office and was the third highest‐grossing film of the year.
Higashino’s novels have more movie and TV series adaptations than Tom Clancy or Robert Ludlum, and as many as Michael Crichton.
* Keigo Higashino
* 東野 圭吾 (Japanese)
* 東野圭吾 (Traditional Chinese)
* ฮิงาชิโนะ เคโงะ (Thai)
Keigo Higashino (東野 圭吾) is one of the most popular and biggest selling fiction authors in Japan—as well known as James Patterson, Dean Koontz or Tom Clancy are in the USA.
Born in Osaka, he started writing novels while still working as an engineer at Nippon Denso Co. (presently DENSO). He won the Edogawa Rampo Prize, which is awarded annually to the finest mystery work, in 1985 for the novel Hōkago (After School) at age 27. Subsequently, he quit his job and started a career as a writer in Tokyo.
In 1999, he won the Mystery Writers of Japan Inc award for the novel Himitsu (The Secret), which was translated into English by Kerim Yasar and published by Vertical under the title of Naoko in 2004. In 2006, he won the 134th Naoki Prize for Yōgisha X no Kenshin. His novels had been nominated five times before winning with this novel.
The Devotion of Suspect X was the second highest selling book in all of Japan— fiction or nonfiction—the year it was published, with over 800,000 copies sold. It won the prestigious Naoki Prize for Best Novel— the Japanese equivalent of the National Book Award and the Man Booker Prize. Made into a motion picture in Japan, The Devotion of Suspect X spent 4 weeks at the top of the box office and was the third highest‐grossing film of the year.
Higashino’s novels have more movie and TV series adaptations than Tom Clancy or Robert Ludlum, and as many as Michael Crichton.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 88 reviews
October 28, 2019
เอาจริงๆ ชื่อในภาษาญี่ปุ่น แปลตรงตัวว่า "ฉันฆ่าเขา" เป็นพลอตเรื่องที่แปลก ที่เล่าเรื่องการฆาตกรรมชายหนุ่มนักเขียนชื่อดัง โดยมีผู้ต้องสงสัยหลายคน ที่ล้วนเชื่อว่า ตนเองเป็นคนที่ฆ่านักเขียน เพียงแต่ไม่ได้ลงมือเอง
แนวทางการเล่าเรื่องนั้น เคโงะ เล่าในรูปแบบผ่านบุคคลที่ 1 คือผู้ต้องสงสัยแต่ละคน สลับไปมาในแต่ละตอน เพื่อให้เราเห็นความคิด (เกือบ) ทั้งหมด ของผู้ต้องสงสัยแต่ละคน และทำให้เราอดคิดตามไปไม่ได้ว่า ใครกันแน่นะ ที่เป็นฆาตกร
สเน่ห์อย่างนึงของงานเขียนของฮิงาชิโนะ เคโงะ นอกจากเรื่องพลอตเรื่องแล้ว ผมคิดว่าคือเรื่องเกี่ยวกับประเด็น 'รักต้องห้าม' ที่ดึงดูดคนอ่านให้คล้อยตาม และเห็นอกเห็นใจคู่รัก จนเราเผลอหลงผิดไปว่าสิ่งที่พวกเค้าทำในหนังสือนั้นเป็นเรื่องที่ดีงาม
ไม่ว่าจะเป็น 夜明けの街で (ความลับนครรุ่งอรุณ) หรือ パラレルワールド・ラブストーリー (Parallel World Love Story) หรือในเล่มที่ผมเพิ่งอ่านล่าสุด 私が彼を殺した (ตายวันแต่ง)
ขึ้นชื่อว่าความรัก ถ้ามันเกิดขึ้นแล้วผมเชื่อว่ามันคือสิ่งที่สวยงาม ความรักแบบหนุ่มสาวของคนที่เป็นพี่น้องอาจจะดูเป็นเรื่องขยะแขยงน่ารังเกียจในมุมของสังคม แต่ถ้าเราเข้าใจความรู้สึกของเด็กกำพร้าสองคนที่โหยหาความอบอุ่น และต้องแยกจากกันไปยาวนานถึง 15 ปี กลับมาเจอกัน ต่อสู้ฝ่าฟันมาด้วยกัน จนกระทั่งตกหลุมรักซึ่งกันและกัน ผมว่ามันคือความสวยงามที่ไม่ควรถูกจารีตประเพณีมาทำให้มันกลายเป็นเรื่องที่น่ารังเกียจขยะแขยง
ผมจึงสงสารและเห็นใจมิวาโกะ กับทาคาฮิโระมากๆ และแอบลุ้นตลอดเรื่องว่าขออย่าให้ทาคาฮิโระเป็นฆาตกรเลย (แต่ที่ผมลุ้นจะสำเร็จมั้ย ไม่บอกนะครับ ไปอ่านกันเอง 5555)
มิวาโกะเลือกที่อยากจะหลุดพ้นจากความรักที่สังคมมองว่าวิปริต ทั้งๆ ที่ตัวเธอเองก็ยังคงรักทาคาฮิโระอยู่สุดหัวใจ การบรรยายของเคโงะในเรื่องความรู้สึกของมิวาโกะนั้น ตัวเคโงะไม่ได้บรรยายตรงๆ แต่ความ minimal ที่เคโงะเขียนนั้น กลับกระทบความรู้สึกผมตอนอ่านมากๆ
หลังจากนี้จะเป็นสปอย ใครยังไม่ได้อ่าน อย่าข้ามมาอ่านนะครับ แต่ใครอ่านแล้ว และสงสัยประเด็นฆาตกร ผมเขียนวิเคราะห์มุมมองของผมเอาไว้แล้ว
********************************************
สุดท้ายพลอตที่เคโงะเขียนใน 私が彼を殺した ปิดท้ายคล้ายๆ กับโคนัน คินดะอิจิ หรืองานเขียนของอกาธา คริสตี้ คือการจับผู้ต้องสงสัยทั้งหมดมาอยู่ด้วยกัน แล้วให้นักสืบเป็นคนค่อยๆ คลี่คลายคดี
แต่ความแปลกอีกอย่างที่แปลกมากๆ ของหนังสือเล่มนี้ คือ เคโงะไม่เฉลยฆาตกรในหนังสือ แต่ทิ้ง clue บางอย่างเอาไว้ แล้วปล่อยให้พวกเราผู้อ่านไปคิดกันเอาเองว่าใครกันแน่ที่เป็นฆาตกร
พูดตรงๆ ผมอ่านจบเมื่อคืนตอนตี 4 เสร็จแล้วเครียดมาก นอนไม่หลับ 55555 เพราะมัวแต่นั่งคิดว่าใครกันนะที่เป็นฆาตกร จนในที่สุดระหว่างขับรถกลับบ้านวันนี้ ก็ได้คำตอบ ปริศนาทั้งหมดของเคโงะถูกไขกระจ่างแล้ว..!!
ใครสงสัยเรื่องใครกันแน่นะที่เป็นฆาตกร ลองอ่านข้อสมมติฐานของผมดูนะครับ คิดเหมือนหรือต่างกันยังไงแลกเปลี่ยนกันได้
สิ่งที่นักสืบคางะแจ้งในตอนสุดท้ายคือ ในรูป 3 ใบนั้น มีของชิ้นนึงที่มีลายนิ้วมือของคนที่ไม่เกี่ยวข้องกับคดีอยู่ในนั้น รูปสามใบมี กล่องใส่ยา, ขวดยา และ กระเป๋าของมิวาโกะ
ผมตัดตัวเลือกขวดยาทิ้งไปก่อน เพราะบางคนอาจจะคิดว่ามีการสลับขวดยาของโฮดากะ กับขวดยาของจุนโกะ แต่ถ้าเราจำกันได้ ตอนสึงุระเข้าห้องจุนโกะนั้น เขาได้เช็ดลายนิ้วมือทั้งหมดออกจากขวดยาไปเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะมีการสลับขวดยาแล้วทำให้เจอลายนิ้วมือ 'ของใครซักคนที่ไม่เกี่ยวกับคดี'
บางคนอาจจะบอกว่า ขวดยาอาจจะถูกสลับตั้งแต่ก่อนจุนโกะตาย (สลับตั้งแต่วันที่จุนโกะไปหาโฮดากะ) ซึ่งก็เป็นไปไม่ได้อีกเช่นกัน เพราะในวันนั้นขวดยาอยู่ชั้นสอง และอยู่กับพวกมิวาโกะและโฮดากะตลอดเวลา
ดังนั้นเหลือตัวเลือกสองตัวก็คือ กล่องใส่ยา และกระเป๋าของมิวาโกะ ผมคิดว่าประเด็นน่าจะเป็นเรื่องของกล่องใส่ยามากกว่า แต่คำถามคือ ลายนิ้วมือใครล่ะ ที่ติดอยู่บนกล่องใส่ยา เป็นลายนิ้วมือของคนที่ไม่เกี่ยวข้องกับคดีด้วย แต่ไม่แปลกใจที่จะพบลายนิ้วมือนี้บนกล่องใส่ยา..
ความคิดแรกคือ ลายนิ้วมือของจุนโกะไง จุนโกะเข้ามาเอายาพิษใส่ในกล่องใส่ยา ก็ต้องเป็นลายนิ้วมือของจุนโกะสิ (ซึ่งคัมบายาชิอยู่ชั้นล่างในตอนนั้น ก็น่าจะเป็นคนฆ่าหรือเปล่านะ) แต่ถ้ามาคิดดีๆ เรื่องที่จุนโกะมาใส่ยาในกล่องใส่ยานี้ นักสืบคางะเฉลยไปตั้งแต่ช่วงคลี่คลายคดีรอบแรกแล้ว ดังนั้นไม่แปลกเลยที่จะมีลายนิ้วมือของจุนโกะอยู่ในกล่องใส่ยา
ถ้าเป็นแบบนั้นทำไมนักสืบคางะ ถึงพูดว่ามี 'ลายนิ้วมือของคนที่ไม่เกี่ยวข้องกับคดี' แทนที่จะพูดว่าเป็นลายนิ้วมือของจุนโกะ
สาเหตุก็เพราะลายนิ้วมือนั้นไม่ใช่ของจุนโกะ (มีประโยคนึงที่ระบุชัดเจนว่า ฝ่ายสืบสวนคิดว่าเป็นลายนิ้วมือของคนที่ไม่เกี่ยวข้องกับคดี ดังนั้นด้วยประโยคนี้เราตัดประเด็นลายนิ้วมือของจุนโกะทิ้งไปได้แน่นอน 100%)
คำถามคือถ้าไม่ใช่จุนโกะคือใคร ถ้าลายนิ้วมือนั้น
1. ไม่แปลกที่จะเจอบนกล่องใส่ยา
2. ไม่เกี่ยวกับคนที่อยู่ที่นั่นเลย
ถ้าเราไปย้อนอ่านตอนที่โฮดากะหยิบกล่องใส่ยามาครั้งแรก มีบทบรรยายไว้แล้วว่า กล่องใส่ยานั้น ภรรยาเก่า ซื้อมาให้ 'เป็นคู่' แปลว่า กล่องใส่ยานี้ มีสองอันที่หน้าตาเหมือนกันเปี๊ยบอยู่ และอีกอันก็น่าจะอยู่กับภรรยาเก่าของโฮดากะนั่นเอง
เป็นไปได้หรือไม่ว่า ฆาตกร จะมีโอกาสได้กล่องใส่ยาของภรรยาโฮดากะมาอยู่ในมือ ใส่ยาพิษเข้าไป แล้วสิ่งที่เค้าทำก็เพียงแค่สลับกล่องใส่ยา ในงานแต่ง (ซึ่งง่ายกว่าการเอายาพิษใส่กล่องเดิม)
ซึ่งพอคิดแบบนี้ มีเพียงคนเดียวที่จะมีโอกาสได้กล่องใส่ยาของภรรยาเก่าโฮดากะมาอยู่ในมือ นั่นก็คือ สีงุระ ผู้ช่วยของโฮดากะนั่นเอง เพราะในบทนึงเค้าบรรยายว่า ภรรยาเก่าของโฮดากะ ส่งของของเธอกลับมาคืนโฮดากะ และของพวกนั้นก็กองอยู่ในห้องของสีงุระ ที่ใช้เป็นออฟฟิศของโฮดากะโปรเจค
พอคิดแบบนี้ทุกอย่างก็ชัดเจน คือ สีงุระ ได้กล่องใส่ยาของภรรยาเก่ามาจากกองของที่ห้องตัวเอง กล่องใส่ยานั้นจึงมีลายนิ้วมือของภรรยาเก่าของโฮดากะอยู่
สึงุระเตรียมยาพิษเอาไว้ในกล่อง หาโอกาสที่จะสลับกล่องใส่ยานั้นในงาน
พอมีจังหวะที่ได้รับกล่องใส่ยามา เขาหย่อนกล่องใส่ยาใส่กระเป๋า พอบริกรเดินมา เขาก็เพียงแค่สลับเอากล่องใส่ยาพิษไปให้บริกร เพื่อเอาไปให้กับโฮดากะ
แน่นอนว่า เราไม่สามารถตัดประเด็นของบ.ก.ยูกิซาสะออกไปได้จากเหตุผลรายล้อม เธอก็ยังมีโอกาสเป็นฆาตกร
แต่ถ้าเราผูกเรื่องกับประเด็นที่นักสืบคางะระบุว่าลายนิ้วมือนี้เป็นจิ๊กซอว์ชิ้นสุดท้าย คำตอบจึงเหลือข้อเดียว คือคนที่จะได้ของของภรรยาเก่าของโฮดากะ มีเพียงซึงุระ ผู้ช่วยคนเดียวเท่านั้น
นี่คือมุมมองของผมนะครับ..
PS. ตอนท้ายผู้แปลก็มีให้ความเห็นเอาไว้ ซึ่งก็เหมือนกับสิ่งที่ผมคิดเป๊ะเลย
แนวทางการเล่าเรื่องนั้น เคโงะ เล่าในรูปแบบผ่านบุคคลที่ 1 คือผู้ต้องสงสัยแต่ละคน สลับไปมาในแต่ละตอน เพื่อให้เราเห็นความคิด (เกือบ) ทั้งหมด ของผู้ต้องสงสัยแต่ละคน และทำให้เราอดคิดตามไปไม่ได้ว่า ใครกันแน่นะ ที่เป็นฆาตกร
สเน่ห์อย่างนึงของงานเขียนของฮิงาชิโนะ เคโงะ นอกจากเรื่องพลอตเรื่องแล้ว ผมคิดว่าคือเรื่องเกี่ยวกับประเด็น 'รักต้องห้าม' ที่ดึงดูดคนอ่านให้คล้อยตาม และเห็นอกเห็นใจคู่รัก จนเราเผลอหลงผิดไปว่าสิ่งที่พวกเค้าทำในหนังสือนั้นเป็นเรื่องที่ดีงาม
ไม่ว่าจะเป็น 夜明けの街で (ความลับนครรุ่งอรุณ) หรือ パラレルワールド・ラブストーリー (Parallel World Love Story) หรือในเล่มที่ผมเพิ่งอ่านล่าสุด 私が彼を殺した (ตายวันแต่ง)
ขึ้นชื่อว่าความรัก ถ้ามันเกิดขึ้นแล้วผมเชื่อว่ามันคือสิ่งที่สวยงาม ความรักแบบหนุ่มสาวของคนที่เป็นพี่น้องอาจจะดูเป็นเรื่องขยะแขยงน่ารังเกียจในมุมของสังคม แต่ถ้าเราเข้าใจความรู้สึกของเด็กกำพร้าสองคนที่โหยหาความอบอุ่น และต้องแยกจากกันไปยาวนานถึง 15 ปี กลับมาเจอกัน ต่อสู้ฝ่าฟันมาด้วยกัน จนกระทั่งตกหลุมรักซึ่งกันและกัน ผมว่ามันคือความสวยงามที่ไม่ควรถูกจารีตประเพณีมาทำให้มันกลายเป็นเรื่องที่น่ารังเกียจขยะแขยง
ผมจึงสงสารและเห็นใจมิวาโกะ กับทาคาฮิโระมากๆ และแอบลุ้นตลอดเรื่องว่าขออย่าให้ทาคาฮิโระเป็นฆาตกรเลย (แต่ที่ผมลุ้นจะสำเร็จมั้ย ไม่บอกนะครับ ไปอ่านกันเอง 5555)
มิวาโกะเลือกที่อยากจะหลุดพ้นจากความรักที่สังคมมองว่าวิปริต ทั้งๆ ที่ตัวเธอเองก็ยังคงรักทาคาฮิโระอยู่สุดหัวใจ การบรรยายของเคโงะในเรื่องความรู้สึกของมิวาโกะนั้น ตัวเคโงะไม่ได้บรรยายตรงๆ แต่ความ minimal ที่เคโงะเขียนนั้น กลับกระทบความรู้สึกผมตอนอ่านมากๆ
หลังจากนี้จะเป็นสปอย ใครยังไม่ได้อ่าน อย่าข้ามมาอ่านนะครับ แต่ใครอ่านแล้ว และสงสัยประเด็นฆาตกร ผมเขียนวิเคราะห์มุมมองของผมเอาไว้แล้ว
********************************************
สุดท้ายพลอตที่เคโงะเขียนใน 私が彼を殺した ปิดท้ายคล้ายๆ กับโคนัน คินดะอิจิ หรืองานเขียนของอกาธา คริสตี้ คือการจับผู้ต้องสงสัยทั้งหมดมาอยู่ด้วยกัน แล้วให้นักสืบเป็นคนค่อยๆ คลี่คลายคดี
แต่ความแปลกอีกอย่างที่แปลกมากๆ ของหนังสือเล่มนี้ คือ เคโงะไม่เฉลยฆาตกรในหนังสือ แต่ทิ้ง clue บางอย่างเอาไว้ แล้วปล่อยให้พวกเราผู้อ่านไปคิดกันเอาเองว่าใครกันแน่ที่เป็นฆาตกร
พูดตรงๆ ผมอ่านจบเมื่อคืนตอนตี 4 เสร็จแล้วเครียดมาก นอนไม่หลับ 55555 เพราะมัวแต่นั่งคิดว่าใครกันนะที่เป็นฆาตกร จนในที่สุดระหว่างขับรถกลับบ้านวันนี้ ก็ได้คำตอบ ปริศนาทั้งหมดของเคโงะถูกไขกระจ่างแล้ว..!!
ใครสงสัยเรื่องใครกันแน่นะที่เป็นฆาตกร ลองอ่านข้อสมมติฐานของผมดูนะครับ คิดเหมือนหรือต่างกันยังไงแลกเปลี่ยนกันได้
สิ่งที่นักสืบคางะแจ้งในตอนสุดท้ายคือ ในรูป 3 ใบนั้น มีของชิ้นนึงที่มีลายนิ้วมือของคนที่ไม่เกี่ยวข้องกับคดีอยู่ในนั้น รูปสามใบมี กล่องใส่ยา, ขวดยา และ กระเป๋าของมิวาโกะ
ผมตัดตัวเลือกขวดยาทิ้งไปก่อน เพราะบางคนอาจจะคิดว่ามีการสลับขวดยาของโฮดากะ กับขวดยาของจุนโกะ แต่ถ้าเราจำกันได้ ตอนสึงุระเข้าห้องจุนโกะนั้น เขาได้เช็ดลายนิ้วมือทั้งหมดออกจากขวดยาไปเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะมีการสลับขวดยาแล้วทำให้เจอลายนิ้วมือ 'ของใครซักคนที่ไม่เกี่ยวกับคดี'
บางคนอาจจะบอกว่า ขวดยาอาจจะถูกสลับตั้งแต่ก่อนจุนโกะตาย (สลับตั้งแต่วันที่จุนโกะไปหาโฮดากะ) ซึ่งก็เป็นไปไม่ได้อีกเช่นกัน เพราะในวันนั้นขวดยาอยู่ชั้นสอง และอยู่กับพวกมิวาโกะและโฮดากะตลอดเวลา
ดังนั้นเหลือตัวเลือกสองตัวก็คือ กล่องใส่ยา และกระเป๋าของมิวาโกะ ผมคิดว่าประเด็นน่าจะเป็นเรื่องของกล่องใส่ยามากกว่า แต่คำถามคือ ลายนิ้วมือใครล่ะ ที่ติดอยู่บนกล่องใส่ยา เป็นลายนิ้วมือของคนที่ไม่เกี่ยวข้องกับคดีด้วย แต่ไม่แปลกใจที่จะพบลายนิ้วมือนี้บนกล่องใส่ยา..
ความคิดแรกคือ ลายนิ้วมือของจุนโกะไง จุนโกะเข้ามาเอายาพิษใส่ในกล่องใส่ยา ก็ต้องเป็นลายนิ้วมือของจุนโกะสิ (ซึ่งคัมบายาชิอยู่ชั้นล่างในตอนนั้น ก็น่าจะเป็นคนฆ่าหรือเปล่านะ) แต่ถ้ามาคิดดีๆ เรื่องที่จุนโกะมาใส่ยาในกล่องใส่ยานี้ นักสืบคางะเฉลยไปตั้งแต่ช่วงคลี่คลายคดีรอบแรกแล้ว ดังนั้นไม่แปลกเลยที่จะมีลายนิ้วมือของจุนโกะอยู่ในกล่องใส่ยา
ถ้าเป็นแบบนั้นทำไมนักสืบคางะ ถึงพูดว่ามี 'ลายนิ้วมือของคนที่ไม่เกี่ยวข้องกับคดี' แทนที่จะพูดว่าเป็นลายนิ้วมือของจุนโกะ
สาเหตุก็เพราะลายนิ้วมือนั้นไม่ใช่ของจุนโกะ (มีประโยคนึงที่ระบุชัดเจนว่า ฝ่ายสืบสวนคิดว่าเป็นลายนิ้วมือของคนที่ไม่เกี่ยวข้องกับคดี ดังนั้นด้วยประโยคนี้เราตัดประเด็นลายนิ้วมือของจุนโกะทิ้งไปได้แน่นอน 100%)
คำถามคือถ้าไม่ใช่จุนโกะคือใคร ถ้าลายนิ้วมือนั้น
1. ไม่แปลกที่จะเจอบนกล่องใส่ยา
2. ไม่เกี่ยวกับคนที่อยู่ที่นั่นเลย
ถ้าเราไปย้อนอ่านตอนที่โฮดากะหยิบกล่องใส่ยามาครั้งแรก มีบทบรรยายไว้แล้วว่า กล่องใส่ยานั้น ภรรยาเก่า ซื้อมาให้ 'เป็นคู่' แปลว่า กล่องใส่ยานี้ มีสองอันที่หน้าตาเหมือนกันเปี๊ยบอยู่ และอีกอันก็น่าจะอยู่กับภรรยาเก่าของโฮดากะนั่นเอง
เป็นไปได้หรือไม่ว่า ฆาตกร จะมีโอกาสได้กล่องใส่ยาของภรรยาโฮดากะมาอยู่ในมือ ใส่ยาพิษเข้าไป แล้วสิ่งที่เค้าทำก็เพียงแค่สลับกล่องใส่ยา ในงานแต่ง (ซึ่งง่ายกว่าการเอายาพิษใส่กล่องเดิม)
ซึ่งพอคิดแบบนี้ มีเพียงคนเดียวที่จะมีโอกาสได้กล่องใส่ยาของภรรยาเก่าโฮดากะมาอยู่ในมือ นั่นก็คือ สีงุระ ผู้ช่วยของโฮดากะนั่นเอง เพราะในบทนึงเค้าบรรยายว่า ภรรยาเก่าของโฮดากะ ส่งของของเธอกลับมาคืนโฮดากะ และของพวกนั้นก็กองอยู่ในห้องของสีงุระ ที่ใช้เป็นออฟฟิศของโฮดากะโปรเจค
พอคิดแบบนี้ทุกอย่างก็ชัดเจน คือ สีงุระ ได้กล่องใส่ยาของภรรยาเก่ามาจากกองของที่ห้องตัวเอง กล่องใส่ยานั้นจึงมีลายนิ้วมือของภรรยาเก่าของโฮดากะอยู่
สึงุระเตรียมยาพิษเอาไว้ในกล่อง หาโอกาสที่จะสลับกล่องใส่ยานั้นในงาน
พอมีจังหวะที่ได้รับกล่องใส่ยามา เขาหย่อนกล่องใส่ยาใส่กระเป๋า พอบริกรเดินมา เขาก็เพียงแค่สลับเอากล่องใส่ยาพิษไปให้บริกร เพื่อเอาไปให้กับโฮดากะ
แน่นอนว่า เราไม่สามารถตัดประเด็นของบ.ก.ยูกิซาสะออกไปได้จากเหตุผลรายล้อม เธอก็ยังมีโอกาสเป็นฆาตกร
แต่ถ้าเราผูกเรื่องกับประเด็นที่นักสืบคางะระบุว่าลายนิ้วมือนี้เป็นจิ๊กซอว์ชิ้นสุดท้าย คำตอบจึงเหลือข้อเดียว คือคนที่จะได้ของของภรรยาเก่าของโฮดากะ มีเพียงซึงุระ ผู้ช่วยคนเดียวเท่านั้น
นี่คือมุมมองของผมนะครับ..
PS. ตอนท้ายผู้แปลก็มีให้ความเห็นเอาไว้ ซึ่งก็เหมือนกับสิ่งที่ผมคิดเป๊ะเลย
July 8, 2023
2.5
Nhà soạn kịch Hodaka Makoto bị đầu độc ngay tại đám cưới. Cuốn sách có ba phạm:
• Kanbayashi Takahiro, anh trai của cô dâu. Takahiro duy trì mối quan hệ loạn luân với em gái cũng là cô dâu, Miwako.
• Suruga Naoyuki, trợ lý của Makoto. Người luôn hận Makoto đã cướp đi người anh ta yêu.
• Yukizasa Kaori, người yêu cũ của Makoto, luôn hận Makoto đã chia tay cô ta mà cưới người khác.
Okay, thật ra mình không dự định đọc quyển này... bởi nó tương tự Ai đã giế cô ấy? (điều mình sẽ nói sau).
Xen kẽ nhau giữa ba góc nhìn của ba nghi pham. Lột tả các mối ác cảm của ba nghi phạm dành cho nạn nhân, nhưng có lẽ mình chỉ thích cảm xúc của Takahiro và nó khiến mình chạnh lòng - mình không có quyền phán xét gì tình cảm của anh ta cả, chỉ là cảm thấy nó thật buồn.
Còn diễn biến thì mình chỉ thấy nhàm chán... dù nhịp truyện nhanh nhưng nó cứ khiến mình không có hứng thú. Và tương tự như Tập 3 Ai đã giết cô ấy? , cuốn sách này không tiết lộ hung thủ, mà người đọc phải tự đoán bằng manh mối tác giả để lại. Thú thật mình không phải người thích thể loại "tương tác" như này, thậm chí mình cũng không muốn biết hung thủ là ai :))) nên đọc xong mình cũng lười xem spoiler. Chủ yếu vì mình muốn đọc hết series về Thanh tra Kaga Kyoichiro nên phải đọc thôi.
Nhà soạn kịch Hodaka Makoto bị đầu độc ngay tại đám cưới. Cuốn sách có ba phạm:
• Kanbayashi Takahiro, anh trai của cô dâu. Takahiro duy trì mối quan hệ loạn luân với em gái cũng là cô dâu, Miwako.
• Suruga Naoyuki, trợ lý của Makoto. Người luôn hận Makoto đã cướp đi người anh ta yêu.
• Yukizasa Kaori, người yêu cũ của Makoto, luôn hận Makoto đã chia tay cô ta mà cưới người khác.
Okay, thật ra mình không dự định đọc quyển này... bởi nó tương tự Ai đã giế cô ấy? (điều mình sẽ nói sau).
Xen kẽ nhau giữa ba góc nhìn của ba nghi pham. Lột tả các mối ác cảm của ba nghi phạm dành cho nạn nhân, nhưng có lẽ mình chỉ thích cảm xúc của Takahiro và nó khiến mình chạnh lòng - mình không có quyền phán xét gì tình cảm của anh ta cả, chỉ là cảm thấy nó thật buồn.
Còn diễn biến thì mình chỉ thấy nhàm chán... dù nhịp truyện nhanh nhưng nó cứ khiến mình không có hứng thú. Và tương tự như Tập 3 Ai đã giết cô ấy? , cuốn sách này không tiết lộ hung thủ, mà người đọc phải tự đoán bằng manh mối tác giả để lại. Thú thật mình không phải người thích thể loại "tương tác" như này, thậm chí mình cũng không muốn biết hung thủ là ai :))) nên đọc xong mình cũng lười xem spoiler. Chủ yếu vì mình muốn đọc hết series về Thanh tra Kaga Kyoichiro nên phải đọc thôi.
December 21, 2019
เฮ้ย ชอบแฮะ อ่านจบแล้วแทบจะต้องไปเปิดอ่านใหม่อีกรอบ
"ฉันฆ่าเขา"
"ผมฆ่าเขา"
"ฉันไม่ได้ฆ่าเขา"
"ผมไม่ได้ฆ่าเขา"
เรื่องราวของหนุ่มนักเขียนเพลย์บอย ทิ้งผู้หญิง สั่งให้ไปทำแท้ง ตัดความสัมพันธ์ได้ง่ายเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ที่ต้องมาตายในวันแต่งงานของตัวเอง
ส่วนฆาตกรนั้น ไอ้เรื่องแรงจูงใจนี่แทบไม่ต้องไปถามถึง เพราะหนุ่มเพลย์บอยนี่เรียกได้ว่ามีคนจองกระถินไว้เยอะ
Keigo ทำเสมอกับเรื่องขนาดยาวของเขา คือการใส่ความเป็นมนุษ์ไว้ในนิยายอย่างเต็มเปี่ยม
ทั้งดราม่าความสัมพันธ์ต้องห้าม ทั้งเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด ทั้งการให้คุณค่ากับความรัก ที่ใส่มาหมด
เนื้อเรื่องเดินเรื่องผ่านผู้เล่าสามคน พี่ชายของเจ้าสาว ผู้ช่วยของผู้ตาย และ บ.ก. สำนักพิมพ์ต้นสังกัด
ทุกคนล้วนเดินเรื่อง เล่าเรื่องผ่านมุมมองของตัวเอง พูดกับคนอ่าน
เรียกได้ว่าเราเป็น "คนใน" ได้รู้เห็นจิตใจ และพฤติกรรมของตัวละครตัวนั้นๆ โดยตลอด
แต่จนกว่าจะจบเล่ม เราแทบจะไม่มีทางรู้ได้เลยว่าผู้เล่าคนนั้น เล่าเรื่องไหนจริง เรื่องไหนโกหก
อารมณ์ไหนจริง อารมณ์ไหนหลอก
เรียกได้ว่าได้ข้อมูล แต่ก็ไม่รู้ว่าข้อมูลที่ได้มานั้นเป็นข้อเท็จจริงรึเปล่า
คนที่จะตอบปัญหาได้ ต้องมองมาจาก "คนนอก" เท่านั้น
และคนนอกคนนั้นคือ "คางะ"
Keigo นี่ set "คางะ" เอาไว้เท่มาก
ไปๆ มาๆ รู้สึกว่า "คางะ" เท่กว่า "ยุกาว่า" แห่งซีรีย์ "กาลิเลโอ" ซะอีก
เล่มนี้ไม่มีเฉลย
ตำรวจ "คางะ" แสดงฝีมือในการสืบข้อมูล รวบรวมข้อมูลระดับเทพให้ทึ่งอีกแล้ว
แล้วเอาข้อมูลที่สืบมาได้ มาวางแผ่ไว้ตรงหน้า ให้คนอ่านตัดสินเอาเองว่า "ใครคือฆาตกร"
มันโหดร้ายมากตรงที่ปกติ "Keigo" จะไม่เหลือข้อสงสัยที่เป็นตะกอนรอวันฟุ้งไว้ในใจคนอ่าน
แต่รอบนี้ไม่ใช่อย่างนั้น เพราะคำเฉลยที่คนอ่านวิเคราะห์เอง คิดเอง แล้วพึงพอใจในคำตอบของตัวเองมันเป็นเหมือนตะกอนจมอยู้ก้นแก้ว
มันอาจจะฟุ้งขึ้นมาให้คลางแคลงในคำวินิจของตัวเองได้ตลอด
แล้วถามตัวเองว่า "ใช่จริงๆ เหรอ"
ถึงบอกว่าอ่านจบแล้วต้องกลับไปอ่านใหม่อีกรอบ
"ฉันฆ่าเขา"
"ผมฆ่าเขา"
"ฉันไม่ได้ฆ่าเขา"
"ผมไม่ได้ฆ่าเขา"
เรื่องราวของหนุ่มนักเขียนเพลย์บอย ทิ้งผู้หญิง สั่งให้ไปทำแท้ง ตัดความสัมพันธ์ได้ง่ายเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ที่ต้องมาตายในวันแต่งงานของตัวเอง
ส่วนฆาตกรนั้น ไอ้เรื่องแรงจูงใจนี่แทบไม่ต้องไปถามถึง เพราะหนุ่มเพลย์บอยนี่เรียกได้ว่ามีคนจองกระถินไว้เยอะ
Keigo ทำเสมอกับเรื่องขนาดยาวของเขา คือการใส่ความเป็นมนุษ์ไว้ในนิยายอย่างเต็มเปี่ยม
ทั้งดราม่าความสัมพันธ์ต้องห้าม ทั้งเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด ทั้งการให้คุณค่ากับความรัก ที่ใส่มาหมด
เนื้อเรื่องเดินเรื่องผ่านผู้เล่าสามคน พี่ชายของเจ้าสาว ผู้ช่วยของผู้ตาย และ บ.ก. สำนักพิมพ์ต้นสังกัด
ทุกคนล้วนเดินเรื่อง เล่าเรื่องผ่านมุมมองของตัวเอง พูดกับคนอ่าน
เรียกได้ว่าเราเป็น "คนใน" ได้รู้เห็นจิตใจ และพฤติกรรมของตัวละครตัวนั้นๆ โดยตลอด
แต่จนกว่าจะจบเล่ม เราแทบจะไม่มีทางรู้ได้เลยว่าผู้เล่าคนนั้น เล่าเรื่องไหนจริง เรื่องไหนโกหก
อารมณ์ไหนจริง อารมณ์ไหนหลอก
เรียกได้ว่าได้ข้อมูล แต่ก็ไม่รู้ว่าข้อมูลที่ได้มานั้นเป็นข้อเท็จจริงรึเปล่า
คนที่จะตอบปัญหาได้ ต้องมองมาจาก "คนนอก" เท่านั้น
และคนนอกคนนั้นคือ "คางะ"
Keigo นี่ set "คางะ" เอาไว้เท่มาก
ไปๆ มาๆ รู้สึกว่า "คางะ" เท่กว่า "ยุกาว่า" แห่งซีรีย์ "กาลิเลโอ" ซะอีก
เล่มนี้ไม่มีเฉลย
ตำรวจ "คางะ" แสดงฝีมือในการสืบข้อมูล รวบรวมข้อมูลระดับเทพให้ทึ่งอีกแล้ว
แล้วเอาข้อมูลที่สืบมาได้ มาวางแผ่ไว้ตรงหน้า ให้คนอ่านตัดสินเอาเองว่า "ใครคือฆาตกร"
มันโหดร้ายมากตรงที่ปกติ "Keigo" จะไม่เหลือข้อสงสัยที่เป็นตะกอนรอวันฟุ้งไว้ในใจคนอ่าน
แต่รอบนี้ไม่ใช่อย่างนั้น เพราะคำเฉลยที่คนอ่านวิเคราะห์เอง คิดเอง แล้วพึงพอใจในคำตอบของตัวเองมันเป็นเหมือนตะกอนจมอยู้ก้นแก้ว
มันอาจจะฟุ้งขึ้นมาให้คลางแคลงในคำวินิจของตัวเองได้ตลอด
แล้วถามตัวเองว่า "ใช่จริงๆ เหรอ"
ถึงบอกว่าอ่านจบแล้วต้องกลับไปอ่านใหม่อีกรอบ
December 21, 2020
หนังสือบางเล่ม เราไม่ควรรู้อะไรมากก่อนอ่านเป็นดีที่สุด
แต่กับหนังสือบางเล่ม .. อย่างเช่นเล่มนี้
อ่านสปอยล์ไว้สักหน่อยก็น่าจะดี ;P
ความสุขของนิยายสืบสวนคือตอนจบ .. ที่ทุกอย่างมันคลี่คลาย
แต่เคโงะก็ทำให้เราคาใจเป็นเรื่องที่สองแล้ว
เป็นวิธีที่ไม่โอเคเลย ไม่ชอบเลย
หนังสือสนุกมาตลอด แต่ตอนจบแบบนี้ไม่โอเค >,<
ปล. กับสำนวนแปลเล่มนี้
เราไม่ชอบคำว่า "หยั่งงี้" ที่หลุดออกมาหลายประโยคเลย
รู้ล่ะ ว่าเขียนเป็นภาษาพูด แต่มันสะกดให้ถูกได้นี้นา
"อย่างงี้" ก็ยังพอเข้าใจได้
อ่านแล้วสะดุด ขัดใจทั้งเรื่องเลย
แต่กับหนังสือบางเล่ม .. อย่างเช่นเล่มนี้
อ่านสปอยล์ไว้สักหน่อยก็น่าจะดี ;P
ความสุขของนิยายสืบสวนคือตอนจบ .. ที่ทุกอย่างมันคลี่คลาย
แต่เคโงะก็ทำให้เราคาใจเป็นเรื่องที่สองแล้ว
เป็นวิธีที่ไม่โอเคเลย ไม่ชอบเลย
หนังสือสนุกมาตลอด แต่ตอนจบแบบนี้ไม่โอเค >,<
ปล. กับสำนวนแปลเล่มนี้
เราไม่ชอบคำว่า "หยั่งงี้" ที่หลุดออกมาหลายประโยคเลย
รู้ล่ะ ว่าเขียนเป็นภาษาพูด แต่มันสะกดให้ถูกได้นี้นา
"อย่างงี้" ก็ยังพอเข้าใจได้
อ่านแล้วสะดุด ขัดใจทั้งเรื่องเลย
November 14, 2019
นิยายฆาตกรรมอีกเล่มในซีรี่ย์คุณตำรวจคางะ คุณคางะก็จะมีความเท่ห์ในสไตล์ของเค้า เป็นคนละเอียดยิบ กัดไม่ปล่อยคล้ายๆอาจารย์ยุกาว่าในคราบตำรวจ
เรื่องนี้เล่าเรื่องแบบเล่าจากมุมมองของแต่ละคน ให้คล้ายๆเป็นบทภาพยนตร์ ซึ่งสิ่งที่เล่ามา ก็ใช่ว่าจะเชื่อได้ แต่ละคนต่างปิดบังบางอย่างไว้คนละนิดละหน่อย
และมีความพิเศษอยู่ตรงที่ให้คิดเองว่าใครคือคนร้าย กรี๊ดดดดดดด ชั้นไม่ชอบอ่านนิยายจบแบบเปิดเลย ให้ตายสิ แต่จริงๆแล้วมีคำใบ้อยู่ ซึ่งอยู่หน้าท้ายสุดนู่นนนน และโชคดีที่ผู้แปลรู้ทันได้เพิ่มคำใบ้ไว้ให้ ชั้นก็ยังคิดตั้งนาน เฮ้ออออ
เรื่องคร่าวๆ คือ เจ้าบ่าวที่เป็นผู้กำกับภาพยนตร์และนักเขียนบทดัง จู่ๆก็ตายกลางงานแต่งงาน
ผู้ต้องสงสัยมีสามคน คือ
- พี่ชายเจ้าสาว ซึ่งสนิทกันเกินกว่าพี่ชายกับน้องสาว
- เพื่อนเจ้าสาวที่เคยมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเจ้าบ่าว
- เพื่อนร่วมงานเจ้าบ่าวที่เคยถูกแย่งคนรักไป
ทั้งสามคนล้วนมีแรงจูงใจมากพอที่จะฆ่าเจ้าบ่าว แต่ใครล่ะที่เป็นคนฆ่าได้สำเร็จ ไปอ่านเอง
เรื่องนี้เล่าเรื่องแบบเล่าจากมุมมองของแต่ละคน ให้คล้ายๆเป็นบทภาพยนตร์ ซึ่งสิ่งที่เล่ามา ก็ใช่ว่าจะเชื่อได้ แต่ละคนต่างปิดบังบางอย่างไว้คนละนิดละหน่อย
และมีความพิเศษอยู่ตรงที่ให้คิดเองว่าใครคือคนร้าย กรี๊ดดดดดดด ชั้นไม่ชอบอ่านนิยายจบแบบเปิดเลย ให้ตายสิ แต่จริงๆแล้วมีคำใบ้อยู่ ซึ่งอยู่หน้าท้ายสุดนู่นนนน และโชคดีที่ผู้แปลรู้ทันได้เพิ่มคำใบ้ไว้ให้ ชั้นก็ยังคิดตั้งนาน เฮ้ออออ
เรื่องคร่าวๆ คือ เจ้าบ่าวที่เป็นผู้กำกับภาพยนตร์และนักเขียนบทดัง จู่ๆก็ตายกลางงานแต่งงาน
ผู้ต้องสงสัยมีสามคน คือ
- พี่ชายเจ้าสาว ซึ่งสนิทกันเกินกว่าพี่ชายกับน้องสาว
- เพื่อนเจ้าสาวที่เคยมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเจ้าบ่าว
- เพื่อนร่วมงานเจ้าบ่าวที่เคยถูกแย่งคนรักไป
ทั้งสามคนล้วนมีแรงจูงใจมากพอที่จะฆ่าเจ้าบ่าว แต่ใครล่ะที่เป็นคนฆ่าได้สำเร็จ ไปอ่านเอง
July 5, 2020
เราชอบเป็นพิเศษที่ตัวละครเรื่องนี้มีน้อย และความสัมพันธ์ไม่ได้โยงใยมหึมาอลังการแบบเล่มอื่น
เล่มนี้ไม่มีทริควิทยาศาสตร์หรือการซ่อนเงื่อนซับซ้อนใดๆ จัดว่าเล่าเรื่องตรงไปตรงมา และเล่าแบบเส้นตรงด้วย เรียกว่าเป็นผลงานที่มีความ simplicity มากกว่าเล่มอื่นๆ ของคุณเคโงะค่ะ
มีความอกาธา คริสตี ผสมโคนัน คนอ่านสามารถจับพิรุธตัวละครและคอยสังเกตสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ในเล่มเพื่อคาดเดาว่าใครกันแน่ที่เป็นฆาตกรได้
แต่ตอนจบนี่ต้องร้อง 'เดี๋ยวๆๆๆๆ เดี๋ยวนะ'
จบแบบนี้ก็ต้องพลิกกลับไปดู clues ที่หย่อนๆ วางทิ้งไว้ในแต่ละบทเอง
ตายวันแต่ง อยู่ในซีรีส์คางะ (อ่านแล้วก็คิดว่า เรื่องนี้ทำละครต้องน่าดูแน่นอนอ่ะ บทส่งตัวละครสุดๆ)
เป็นเรื่องราวของคุณเจ้าสาวที่เป็นกวีคนดังแห่งยุค เป็นสาวออฟฟิศที่เป็นกวี จึงเขียนบทกวีที่เข้าถึงจิตใจของหญิงสาวรุ่นใหม่และมนุษย์ทำงานในออฟฟิศ
เจ้าบ่าวเป็นอดีตนักเขียนนิยายระดัยเบสต์เซลเลอร์ที่ผันตัวมาทำงานสร้างหนังสร้างละคร
ตัวละครหลัก นอกจากคุณเจ้าบ่าวเจ้าสาวแล้ว ก็มีแค่
-พี่ชายของเจ้าสาว
-บ.ก.ของเจ้าสาว และ
-เพื่อน(ผู้ช่วย)เจ้าบ่าว ที่ต้องคอยจัดการตามล้างตามเช็ดทุกเรื่องที่เจ้าบ่าวไปทำ รวมถึงเรื่องผู้หญิงคนอื่นๆ ของเจ้าบ่าวด้วย
ซึ่งการเล่าเรื่องก็จะเล่าผ่าน 3 มุมมองของ 3 ตัวละครหลักที่อยู่รอบเจ้าบ่าวเจ้าสาวนี่ล่ะ
เล่มนี้จัดว่าสนุกเลยค่ะ ไม่ได้อ่านงานคุณเคโงะที่แตะระดับนี้นานแล้วนะ :-)
เล่มนี้ไม่มีทริควิทยาศาสตร์หรือการซ่อนเงื่อนซับซ้อนใดๆ จัดว่าเล่าเรื่องตรงไปตรงมา และเล่าแบบเส้นตรงด้วย เรียกว่าเป็นผลงานที่มีความ simplicity มากกว่าเล่มอื่นๆ ของคุณเคโงะค่ะ
มีความอกาธา คริสตี ผสมโคนัน คนอ่านสามารถจับพิรุธตัวละครและคอยสังเกตสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ในเล่มเพื่อคาดเดาว่าใครกันแน่ที่เป็นฆาตกรได้
แต่ตอนจบนี่ต้องร้อง 'เดี๋ยวๆๆๆๆ เดี๋ยวนะ'
จบแบบนี้ก็ต้องพลิกกลับไปดู clues ที่หย่อนๆ วางทิ้งไว้ในแต่ละบทเอง
ตายวันแต่ง อยู่ในซีรีส์คางะ (อ่านแล้วก็คิดว่า เรื่องนี้ทำละครต้องน่าดูแน่นอนอ่ะ บทส่งตัวละครสุดๆ)
เป็นเรื่องราวของคุณเจ้าสาวที่เป็นกวีคนดังแห่งยุค เป็นสาวออฟฟิศที่เป็นกวี จึงเขียนบทกวีที่เข้าถึงจิตใจของหญิงสาวรุ่นใหม่และมนุษย์ทำงานในออฟฟิศ
เจ้าบ่าวเป็นอดีตนักเขียนนิยายระดัยเบสต์เซลเลอร์ที่ผันตัวมาทำงานสร้างหนังสร้างละคร
ตัวละครหลัก นอกจากคุณเจ้าบ่าวเจ้าสาวแล้ว ก็มีแค่
-พี่ชายของเจ้าสาว
-บ.ก.ของเจ้าสาว และ
-เพื่อน(ผู้ช่วย)เจ้าบ่าว ที่ต้องคอยจัดการตามล้างตามเช็ดทุกเรื่องที่เจ้าบ่าวไปทำ รวมถึงเรื่องผู้หญิงคนอื่นๆ ของเจ้าบ่าวด้วย
ซึ่งการเล่าเรื่องก็จะเล่าผ่าน 3 มุมมองของ 3 ตัวละครหลักที่อยู่รอบเจ้าบ่าวเจ้าสาวนี่ล่ะ
เล่มนี้จัดว่าสนุกเลยค่ะ ไม่ได้อ่านงานคุณเคโงะที่แตะระดับนี้นานแล้วนะ :-)
February 7, 2023
เล่มนี้สำหรับเราสนุกมากกกกกก เกินคาดมาก อ่านแบบไม่ได้คิดอะไรเลยแต่หนังสือบังคับให้ต้องอ่านไปคิดไป จนจบแล้วก็ยังไม่เ��ิกคิด 555555
เรื่องนี้สำหรับเรารู้สึกว่ามันลงตัวมาก แม้กระทั่งส่วนประกอบเล็กๆ อย่างคำโปรยบนหน้าปกหนังสือ พอเรื่องเฉลยทำให้เราชอบคำว่า “ว่าที่ฆาตกร” กับ “คิดว่าตัวเองฆ่าแต่ไม่ได้ลงมือ” มากๆๆๆๆ
และยังลงตัวกับการที่ให้ดำเนินเรื่องผ่านมุมมองตัวละครหลัก 3 คน ซึ่งก็คือว่าที่ฆาตกรนั่นแหละ ซึ่งมันเจ๋งสำหรับเรื่องนี้มากเลย เพราะสุดท้ายจะจับทุกคนมาอยู่รวมกันแล้วสืบว่าทั้งหมดนี้เป็นฝีมือใคร บางคนก็โกหก บางคนก็เล่าไม่หมด บางคนก็มี hint หย่อนไว้อย่างแนบเนียนบ้าง โต้งๆ บ้าง ถ้าเป็นคนที่อ่านไปคิดไปต้องชอบมากแน่ๆ ส่วนคนที่อ่านไปพยายามคิดไปแต่คิดไม่ออก (แบบเรา) ถึงกับเหวอในตอนท้าย ยังดีที่มีข้อความจากผู้แปลและรีวิวยาวๆ ในนี้ช่วยเอาไว้เลยอ๋อ…ขึ้นมาได้ 😅 เพราะที่เราคิดไว้นี่ไปคนละทิศคนละทางเลย
แต่ขอบ่นเรื่องสำนวนการแปล ตรงบทพูด คำว่า “ยังไงๆ” ที่ผู้แปลใช้เป็น “ไงๆ” แทน มันค่อนข้างจะ…..ฮื้อ ขัดใจจจจจจจจ 55555555555
เรื่องนี้สำหรับเรารู้สึกว่ามันลงตัวมาก แม้กระทั่งส่วนประกอบเล็กๆ อย่างคำโปรยบนหน้าปกหนังสือ พอเรื่องเฉลยทำให้เราชอบคำว่า “ว่าที่ฆาตกร” กับ “คิดว่าตัวเองฆ่าแต่ไม่ได้ลงมือ” มากๆๆๆๆ
และยังลงตัวกับการที่ให้ดำเนินเรื่องผ่านมุมมองตัวละครหลัก 3 คน ซึ่งก็คือว่าที่ฆาตกรนั่นแหละ ซึ่งมันเจ๋งสำหรับเรื่องนี้มากเลย เพราะสุดท้ายจะจับทุกคนมาอยู่รวมกันแล้วสืบว่าทั้งหมดนี้เป็นฝีมือใคร บางคนก็โกหก บางคนก็เล่าไม่หมด บางคนก็มี hint หย่อนไว้อย่างแนบเนียนบ้าง โต้งๆ บ้าง ถ้าเป็นคนที่อ่านไปคิดไปต้องชอบมากแน่ๆ ส่วนคนที่อ่านไปพยายามคิดไปแต่คิดไม่ออก (แบบเรา) ถึงกับเหวอในตอนท้าย ยังดีที่มีข้อความจากผู้แปลและรีวิวยาวๆ ในนี้ช่วยเอาไว้เลยอ๋อ…ขึ้นมาได้ 😅 เพราะที่เราคิดไว้นี่ไปคนละทิศคนละทางเลย
แต่ขอบ่นเรื่องสำนวนการแปล ตรงบทพูด คำว่า “ยังไงๆ” ที่ผู้แปลใช้เป็น “ไงๆ” แทน มันค่อนข้างจะ…..ฮื้อ ขัดใจจจจจจจจ 55555555555
August 11, 2023
อ่านเล่มนี้จบแล้ว ต้องของขอบคุณหน้าจากใจนักแปลจริงๆ 😂 แต่รวมๆแล้วเล่มนี้ดีมากก สนุกกก
January 2, 2024
อ้ากกกกกกก ทำไมฉันเปิดปีด้วยหนังสือเช่มนี้ ค้างคาโคตรๆ
เป็นอะไรที่อ่านจบแล้วต้องกลับไปอ่านบทสุดท้ายอีกรอบ แบบเอ๊ะ ฉันพลาดตรงไหนไปมั้ยน๊ะ
ชอบที่เรื่องนี้ตัวละครไม่เยอะดี แล้วก็เล่าในมุมมองของคนวงใน (คนในเหตุการณ์) ไม่ใช่ในมุมของคนสืบ มันได้ได้ข้อมูล ได้เหตุการณ์เยอะดี ไม่ต้องมาค้างคาแล้วค่อยมาเฉลยบู้มๆทีเดียวตอนจบ
ดีๆ จะไปหาเล่มอื่นในเซทนี้มาอ่านเพิ่ม
เป็นอะไรที่อ่านจบแล้วต้องกลับไปอ่านบทสุดท้ายอีกรอบ แบบเอ๊ะ ฉันพลาดตรงไหนไปมั้ยน๊ะ
ชอบที่เรื่องนี้ตัวละครไม่เยอะดี แล้วก็เล่าในมุมมองของคนวงใน (คนในเหตุการณ์) ไม่ใช่ในมุมของคนสืบ มันได้ได้ข้อมูล ได้เหตุการณ์เยอะดี ไม่ต้องมาค้างคาแล้วค่อยมาเฉลยบู้มๆทีเดียวตอนจบ
ดีๆ จะไปหาเล่มอื่นในเซทนี้มาอ่านเพิ่ม
May 3, 2016
Yeah, okay, so this was kinda cool.
For obvious reasons people at work have a tendency to push books by Japanese authors onto me (if I am not drawn to them myself), and after having read one of this authors books before I tried to read some of his other releases but never quite got into them. When I took a peak at this one, though, I was intrigued (and amused at the "their parents were killed in a car accident" trope which seems to come up in just about every second Japanese novel I read). And to be honest, it is taking all of my willpower to not order all of this authors books from my trusted Japanese online shop NOW.
The subtitle is actually misleading, because it's not Detective Kaga who is solving the case, it's you. The reader. And while you get hints, you won't find the solution inside the book, which may not be for everyone. You can try googling - in Japanese I found the result I was looking for, but I think if you take the time and look at the aspects mentioned in the hints it's possible to find it.
In either case, it's definitely a nice change to the other crime books you find. I also enjoyed the way it was told, and looking back certain things that made me go, Huh, the first time now make sense which actually is all kinds of cool if you ask me.
Whether now or later (maybe after reading that OTHER Japanese crime novel I just started), I really do need to read more by Higashino Keigo. And maybe other Japanese crime authors as well. Good thing I already can read the language :D
For obvious reasons people at work have a tendency to push books by Japanese authors onto me (if I am not drawn to them myself), and after having read one of this authors books before I tried to read some of his other releases but never quite got into them. When I took a peak at this one, though, I was intrigued (and amused at the "their parents were killed in a car accident" trope which seems to come up in just about every second Japanese novel I read). And to be honest, it is taking all of my willpower to not order all of this authors books from my trusted Japanese online shop NOW.
The subtitle is actually misleading, because it's not Detective Kaga who is solving the case, it's you. The reader. And while you get hints, you won't find the solution inside the book, which may not be for everyone. You can try googling - in Japanese I found the result I was looking for, but I think if you take the time and look at the aspects mentioned in the hints it's possible to find it.
In either case, it's definitely a nice change to the other crime books you find. I also enjoyed the way it was told, and looking back certain things that made me go, Huh, the first time now make sense which actually is all kinds of cool if you ask me.
Whether now or later (maybe after reading that OTHER Japanese crime novel I just started), I really do need to read more by Higashino Keigo. And maybe other Japanese crime authors as well. Good thing I already can read the language :D
June 20, 2016
Agatha Christie does it better :-)
This book doesn't tell you who the murderer is, but leaves you with a clues to find him/her and I'm kinda like ¯\_(ツ)_/¯
This book doesn't tell you who the murderer is, but leaves you with a clues to find him/her and I'm kinda like ¯\_(ツ)_/¯
March 29, 2020
ชอบค่ะ แต่ไม่ชอบตอนจบแบบนี้
June 6, 2024
ตายวันแต่ง (Watashi ga kare o koroshita) - เป็นนิยายสืบสวนสอบสวนคดีที่ 5 ในซีรีส์นายตำรวจคางะ เคียวอิจิโร่ ซึ่งตายวันแต่งนี้ถือว่าดีเกินคาดมาก ๆ ตอนแรกผมคิดว่าคงจะน่าเบื่อแหง ๆ เพราะตัวเล่มนั้นหนาเหลือเกิน แต่ที่ไหนได้ สนุกดีว่ะ
ถามว่ามันสนุกอย่างไร ตายวันแต่งนั้นใช้วิธีการเล่าแบบ "ใครฆ่าเธอ" ผสมกับ "เจตนาร้าย" คือเคโงะแกจะให้บทมุมมองบุคคลที่ 3 มาให้เราอ่าน - เริ่มเรื่องด้วยการเสียชีวิตของเจ้าบ่าวตัวปัญหากลางงานวิวาห์ และให้เราวิเคราะห์เอาในตอนสุดท้ายว่า ใครกันแน่ที่เป็นฆาตกร ซึ่งว่าที่ฆาตกรในเรื่องนั้นได้แก่
คนแรก คัมบาบาชิ มาคาฮิโระ พี่ชายเจ้าสาว ผู้มีความสัมพันธ์อันน่าเคลือบแคลงกับน้องสาว
คนที่สอง สึรุงะ นาโอยูกิ ผู้ช่วยและเพื่อนสนิทของผู้ตาย แต่แฝงปมพยาบาท
คนสุดท้าย ยูกิซาสะ คาโอริ เพื่อนเจ้าสาวผู้เป็นแม่สื่ออย่างไม่เต็มใจ
ถ้าอ่านจากชื่อว่าที่ฆาตกรแล้ว ลักษณะนิสัยของพวกเขานั้นมีความเป็นไปได้ทุกคนที่จะเป็นฆาตกร ทั้งการกระทำ ความลับ ความพยาบาท แรงจูงใจ คือมันเป็นไปได้หมดทุกคน ซึ่งมันสะท้อนให้เห็นว่า อารมณ์ความรู้สึกที่ตัวละครแสดงออกนั้น ล้วนแต่เป็นอารมณ์ปกติของมนุษย์ มีรัก โลภ โกรธ หลง เป็นเรื่องธรรมดา ฆาตกรไม่จำเป็นจะต้องมีบุคลิกโหดร้ายทารุณ แต่จะเป็นเเค่คนธรรมดาอย่างเรา ๆ นี้ก็ได้ ดังนั้น ตายวันแต่งจึงเป็นนิยายอีกหนึ่งเล่มที่มีลายเส้นเคโงะทิ้งไว้ แม้จะไม่ดราม่าหนักมาก แต่ก็สะท้อนเรื่องความเป็นมนุษย์ได้ดี และเล่มนี้ยังเป็นการเล่นลูกล่อลูกชนระหว่างเคโงะและผู้อ่านอีกด้วย
เมื่ออ่านจนจบแล้ว นายตำรวจคางะของเราคือเท่ห์เสมอ มาน้อยแต่ต่อยหนัก และสุดท้ายอยากจะขอบคุณจากใจนักแปล ที่มาช่วยวิเคราะห์ขยายความเข้าใจในตอนจบของเรื่อง ถือว่าเป็น warning นะ ไปอ่านนิยายมาก่อนนะ ค่อยมาอ่านจากใจนักแปล ไม่งั้นละก็เจอสปอยแหง ๆ แล้วจะเสียอรรถรสป่าว ๆ
ในเรื่องใครฆ่าเธอ ผมมั่นใจมาก ๆ ว่าผมทายตัวฆาตกรถูก แล้วมันก็ถูกจริง ๆ (วัดจาก comment คนอ่าน) แต่สำหรับตายวันแต่งนี้ "ผมทายผิดแฮะ" แล้วในความเห็นของคุณละ คิดว่าใครเป็นฆาตกร ?
"อดคิดไม่ได้ว่าระหว่างผมกับแมวตัวนี้ ตอนนี้ใครเปลี่ยวเหงามากกว่ากันนะ" - P. 69.
ถามว่ามันสนุกอย่างไร ตายวันแต่งนั้นใช้วิธีการเล่าแบบ "ใครฆ่าเธอ" ผสมกับ "เจตนาร้าย" คือเคโงะแกจะให้บทมุมมองบุคคลที่ 3 มาให้เราอ่าน - เริ่มเรื่องด้วยการเสียชีวิตของเจ้าบ่าวตัวปัญหากลางงานวิวาห์ และให้เราวิเคราะห์เอาในตอนสุดท้ายว่า ใครกันแน่ที่เป็นฆาตกร ซึ่งว่าที่ฆาตกรในเรื่องนั้นได้แก่
คนแรก คัมบาบาชิ มาคาฮิโระ พี่ชายเจ้าสาว ผู้มีความสัมพันธ์อันน่าเคลือบแคลงกับน้องสาว
คนที่สอง สึรุงะ นาโอยูกิ ผู้ช่วยและเพื่อนสนิทของผู้ตาย แต่แฝงปมพยาบาท
คนสุดท้าย ยูกิซาสะ คาโอริ เพื่อนเจ้าสาวผู้เป็นแม่สื่ออย่างไม่เต็มใจ
ถ้าอ่านจากชื่อว่าที่ฆาตกรแล้ว ลักษณะนิสัยของพวกเขานั้นมีความเป็นไปได้ทุกคนที่จะเป็นฆาตกร ทั้งการกระทำ ความลับ ความพยาบาท แรงจูงใจ คือมันเป็นไปได้หมดทุกคน ซึ่งมันสะท้อนให้เห็นว่า อารมณ์ความรู้สึกที่ตัวละครแสดงออกนั้น ล้วนแต่เป็นอารมณ์ปกติของมนุษย์ มีรัก โลภ โกรธ หลง เป็นเรื่องธรรมดา ฆาตกรไม่จำเป็นจะต้องมีบุคลิกโหดร้ายทารุณ แต่จะเป็นเเค่คนธรรมดาอย่างเรา ๆ นี้ก็ได้ ดังนั้น ตายวันแต่งจึงเป็นนิยายอีกหนึ่งเล่มที่มีลายเส้นเคโงะทิ้งไว้ แม้จะไม่ดราม่าหนักมาก แต่ก็สะท้อนเรื่องความเป็นมนุษย์ได้ดี และเล่มนี้ยังเป็นการเล่นลูกล่อลูกชนระหว่างเคโงะและผู้อ่านอีกด้วย
เมื่ออ่านจนจบแล้ว นายตำรวจคางะของเราคือเท่ห์เสมอ มาน้อยแต่ต่อยหนัก และสุดท้ายอยากจะขอบคุณจากใจนักแปล ที่มาช่วยวิเคราะห์ขยายความเข้าใจในตอนจบของเรื่อง ถือว่าเป็น warning นะ ไปอ่านนิยายมาก่อนนะ ค่อยมาอ่านจากใจนักแปล ไม่งั้นละก็เจอสปอยแหง ๆ แล้วจะเสียอรรถรสป่าว ๆ
ในเรื่องใครฆ่าเธอ ผมมั่นใจมาก ๆ ว่าผมทายตัวฆาตกรถูก แล้วมันก็ถูกจริง ๆ (วัดจาก comment คนอ่าน) แต่สำหรับตายวันแต่งนี้ "ผมทายผิดแฮะ" แล้วในความเห็นของคุณละ คิดว่าใครเป็นฆาตกร ?
"อดคิดไม่ได้ว่าระหว่างผมกับแมวตัวนี้ ตอนนี้ใครเปลี่ยวเหงามากกว่ากันนะ" - P. 69.
October 16, 2021
จบแบบนี้จริงๆรึ 😂
การดำเนินเรื่องสนุกมาก มีการดำเนินเรื่องสไตล์แบบอกาธา คริสตี้ด้วย ถือว่าเป็นการสรุปเรื่องแปลกใหม่ดีสำหรับเรา
การดำเนินเรื่องสนุกมาก มีการดำเนินเรื่องสไตล์แบบอกาธา คริสตี้ด้วย ถือว่าเป็นการสรุปเรื่องแปลกใหม่ดีสำหรับเรา
June 11, 2021
(4/5) สนุกมากๆ เป็นอีกเรื่องนึงของเคโงะที่อ่านรวดเดียวจบไม่มีเบรคเลย ชอบการเขียนโดยเล่าจากมุมมองของตัวละครแต่ละตัว ทำให้น่าติดตามมากๆ ส่วนตอนจบก็คือโอ้ว ไม่นึกว่าคุณเคโงะเค้าจะกล้าขนาดนี้
January 11, 2019
Ich liebe normalerweise die Bücher von Keigo Higashino weil sie immer sehr clever sind und am Ende eine Auflösung mit der man oft nicht rechnet.
Allerdings hatte ich bei diesem Buch meine Probleme. Ich kam nicht richtig in die Story rein und die Charaktere waren etwas unsympathisch teilweise. Am schlimmsten fand ich aber leider das Ende
Allerdings hatte ich bei diesem Buch meine Probleme. Ich kam nicht richtig in die Story rein und die Charaktere waren etwas unsympathisch teilweise. Am schlimmsten fand ich aber leider das Ende
June 3, 2022
เอ่อออออ..... เอ่ออออ.... เอ่อออออ....
อ่านจบแล้วไม่รู้ว่าจะเขียนรีวิวยังไงดี....
สำหรับเรา ต้องใช้สมาธิพอสมควรในการอ่านหนังสือเล่มนี้ เพราะเคโงะเขียนเรื่องนี้โดยผ่านมุมมองของคน 3 คน เวลาอ่านเราต้องปรับโฟกัสในหัวตามให้ทัน
ถ้าเรื่องนี้ถูกทำเป็นหนังคงจะสนุกมาก แต่พอเป็นหนังสืออ่านแล้วยอมรับว่างงนิดหน่อย เพราะบทมันตัด ฉับ ฉับ ฉับ แต่รวมๆแล้วก็สนุกดี ถือว่าเป็นหนังสือแนวที่ไม่ได้อ่านบ่อยนัก
ไม่ขอสปอยอะไรนอกจากคำว่า.... เอ่ออออออออ 😑😑
ถ้าใครชอบอ่านหนังสือแนวปกติ เรื่องนี้ผ่านไปได้เลยค่ะ แต่สำหรับเรา เรื่องนี้อ่านแล้วคุ้มดีเพราะต้องพลิกหน้าไปมาบ่อยๆ และอาจจะต้องอ่านรอบที่สองเร็วๆนี้ 😂
อ่านจบแล้วไม่รู้ว่าจะเขียนรีวิวยังไงดี....
สำหรับเรา ต้องใช้สมาธิพอสมควรในการอ่านหนังสือเล่มนี้ เพราะเคโงะเขียนเรื่องนี้โดยผ่านมุมมองของคน 3 คน เวลาอ่านเราต้องปรับโฟกัสในหัวตามให้ทัน
ถ้าเรื่องนี้ถูกทำเป็นหนังคงจะสนุกมาก แต่พอเป็นหนังสืออ่านแล้วยอมรับว่างงนิดหน่อย เพราะบทมันตัด ฉับ ฉับ ฉับ แต่รวมๆแล้วก็สนุกดี ถือว่าเป็นหนังสือแนวที่ไม่ได้อ่านบ่อยนัก
ไม่ขอสปอยอะไรนอกจากคำว่า.... เอ่ออออออออ 😑😑
ถ้าใครชอบอ่านหนังสือแนวปกติ เรื่องนี้ผ่านไปได้เลยค่ะ แต่สำหรับเรา เรื่องนี้อ่านแล้วคุ้มดีเพราะต้องพลิกหน้าไปมาบ่อยๆ และอาจจะต้องอ่านรอบที่สองเร็วๆนี้ 😂
June 15, 2021
I'm going to read the whole book again,because I need to figure out who the murderer is.
September 14, 2025
ใครชอบอ่านนิยายสืบสวนแบบรอเฉลยไปเรื่อยๆ ให้ข้ามเล่มนี้ไปได้เลย จบเรื่องแบบทำให้ต้องคิดหัวแตกมาก
ขอบคุณคนแปลและชาวเน็ตที่ช่วยผมไว้ TT
ใครไม่อยากโดนสปอยล์โปรดหลีกเลี่ยงการหารีวิวอ่านก่อนอ่าน
ขอบคุณคนแปลและชาวเน็ตที่ช่วยผมไว้ TT
ใครไม่อยากโดนสปอยล์โปรดหลีกเลี่ยงการหารีวิวอ่านก่อนอ่าน
May 24, 2016
Am Tag der Hochzeit der erfolgreichen Lyrikerin Miwako Kanbayashi mit Hodaka Makoto stirbt der Bräutigam überraschend. Im Zusammenhang damit kommt es zu einem weiteren Todesfall, der als Selbstmord inszeniert sein könnte. Drei Verdächtige äußern sich in Ichform abwechselnd zu den Ereignissen und ihren gegenseitigen Beziehungen: Suruga, der Manager Makotos, der Bruder Takahiro der Braut und die Lektorin der Braut. Jeder von ihnen verfolgte handfeste eigene Interessen und hatte zu der geplanten Hochzeit eigenwillige Ansichten. Weitere Personen tauchen auf. Zu klären ist, wer Mittel, Motiv und zur Tatzeit Gelegenheit zur Tat an dem Drehbuchautor hatte. Auch wenn die drei Berichterstatter anscheinend den exakten Verlauf wiedergeben, muss man als Leser damit rechnen, dass sie gerissen taktieren, dass man selbst etwas übersieht oder dass am Ende keiner der Verdächtigen überführt werden kann. Höchst interessant sind dabei die Emotionen, die die Berichterstatter bei anderen Figuren wahrnehmen und was sie damit über sich selbst preisgeben. Offen werden zunächst keine Emotionen gezeigt, was in Zusammenhang mit einer geplanten Hochzeit zu einer eigenartig unterkühlten Atmosphäre führt. Miwako und ihr Bruder waren Waisen, die nach den Tod der Eltern getrennt wurden und sich erst als Erwachsene wiederfanden. Auch andere Figuren kennen sich von früher; Beschützerinstinkte, Konkurrenz um handfeste materielle Werte und Erpressung sind zu verzeichnen. Schließlich betritt wie mit einem Tusch der scharfsinnige Kommissar Kaga diese Bühne streng verborgener Emotionen. Er vermittelt mit beeindruckender Selbstgewissheit den Eindruck, dass er diesen Zeugen gewachsen ist und den Täter überführen wird. Taga will vermutlich mit seinem Auftritt das schwächste Glied in der Kette verunsichern und so erreichen, dass durch bröckelnde Loyalität diese Person, selbst wenn sie unschuldig wäre, dennoch den Täter zu einem Geständnis veranlassen wird. Das Ende ist ungewöhnlich – und tatsächlich hat Kaga ein Indiz parat, das ich auch bei höchster Aufmerksamkeit beim Lesen übersehen hatte.
Wer sich - trotz des unpassenden Klappentexts - vorstellen kann, den Roman noch einmal von vorn zu beginnen und das entscheidende Indiz nun mit anderen Augen zu sehen, findet einen äußerst raffinierten Krimi, bei dem mich besonders die verborgenen Gefühle der Figuren fasziniert haben.
4 1/2 von 5 Sternen
Wer sich - trotz des unpassenden Klappentexts - vorstellen kann, den Roman noch einmal von vorn zu beginnen und das entscheidende Indiz nun mit anderen Augen zu sehen, findet einen äußerst raffinierten Krimi, bei dem mich besonders die verborgenen Gefühle der Figuren fasziniert haben.
4 1/2 von 5 Sternen
August 15, 2024
Ein Krimi abwechselnd aus der Ich-Perspektive der drei Hauptverdächtigen erzählt.
Ich bin selbst nicht auf den Mörder gekommen (das Buch selbst nennt diesen nicht, sondern gibt nur Hilfestellung zur Lösung). Das kann für manche ein Reiz an diesem Buch sein, für andere am Ende sehr frustrierend (für mich war es beides)
Dennoch war es super spannend und ich habe die zweite Hälfte in einem Rutsch durchgelesen!
Ich habe die Lösung dann übrigens über eine japanische Buchrezensionenseite gefunden (meine spärlichen Japanischkenntnisse wurden dabei gut von Google Übersetzer unterstützt). Man hätte vermutlich selbst drauf kommen können, wenn man nach den Hinweisen am Ende den Roman nochmal gut durchkämmt hätte, aber dafür war ich dann zu ungeduldig^^'
Der japanische Blogeintrag mit der Lösung:
https://www.setugenblog.com/suiri-hin...
Ich bin selbst nicht auf den Mörder gekommen (das Buch selbst nennt diesen nicht, sondern gibt nur Hilfestellung zur Lösung). Das kann für manche ein Reiz an diesem Buch sein, für andere am Ende sehr frustrierend (für mich war es beides)
Dennoch war es super spannend und ich habe die zweite Hälfte in einem Rutsch durchgelesen!
Ich habe die Lösung dann übrigens über eine japanische Buchrezensionenseite gefunden (meine spärlichen Japanischkenntnisse wurden dabei gut von Google Übersetzer unterstützt). Man hätte vermutlich selbst drauf kommen können, wenn man nach den Hinweisen am Ende den Roman nochmal gut durchkämmt hätte, aber dafür war ich dann zu ungeduldig^^'
Der japanische Blogeintrag mit der Lösung:
https://www.setugenblog.com/suiri-hin...
Read
November 15, 2018I'll have to start again because I can't figure out who the murderer is / why or how that person could have done it 🙈
So frustrating
So frustrating
September 12, 2025
วิธีการเล่าเรื่องแปลกใหม่ดี ใช้การเล่าผ่านมุมมองของผู้ต้องสงสัยสามคนสลับไปมา โดยเล่าตั้งแต่ที่มาที่ไป แรงจูงใจ ความรู้สึกนึกคิดของตัวละครเมื่อต้องเผชิญกับสถานการณ์ต่างๆ เพราะเจาะลึกมุมมองบุคคลก็เลยทำให้ไม่เห็นภาพรวม ตอนที่เฉลยคดีและนักสืบคางะเล่าเหตุการณ์เพิ่มเติมก็เลยรู้ว่าส่วนที่เล่าไม่หมดมีเยอะมาก อย่างไรก็ตามเราไม่ค่อยชอบวิธีการเล่าเรื่องแบบนี้เท่าไหร่ เพราะมันทำให้อินกับแรงจูงใจมากเกินไป รู้สึกว่าคนคนนี้ตายไปก็อาจจะดีแล้ว เลยไม่ค่อยกระตือรือร้นที่จะรู้ว่าสรุปเรื่องราวจริงๆมันเป็นยังไง
เคโงะสร้างตัวละครได้น่าหงุดหงิดดี โดยเฉพาะสองพี่น้องคัมบายาชิ ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าพี่น้องที่จากกันไปตั้งแต่เด็กกลับมาเจอกันตอนโตมันจะรักกับฉันท์ชู้สาวได้ยังไง โดยเฉพาะคนพี่รู้ตัวทุกอย่างแต่ก็เลือกที่จะทำ ไม่เห็นใจไม่เข้าข้างทั้งสิ้น
ตอนจบของเรื่องไม่มีการชี้เป้าคนร้ายตัวจริง ทำแค่ขมวดเบาะแสต่างๆแล้วส่งให้คนอ่าน ซึ่งสำหรับคนที่อ่านๆหยุดๆเป็นเดือนกว่าจะจบแบบเรางงมาก จะย้อนกลับไปหาเบาะแสตรงนั้นก็หาไม่เจอ มันอยู่หน้าไหนหว่า จนตอนนี้ก็เลยยังรู้สึกค้างคาอยู่ ไม่รู้จะคุยกับใครด้วยคนอื่นเขาอ่านจบกันไปเป็นชาติจนลืมเนื้อเรื่องกันไปหมดแล้ว
เคโงะสร้างตัวละครได้น่าหงุดหงิดดี โดยเฉพาะสองพี่น้องคัมบายาชิ ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าพี่น้องที่จากกันไปตั้งแต่เด็กกลับมาเจอกันตอนโตมันจะรักกับฉันท์ชู้สาวได้ยังไง โดยเฉพาะคนพี่รู้ตัวทุกอย่างแต่ก็เลือกที่จะทำ ไม่เห็นใจไม่เข้าข้างทั้งสิ้น
ตอนจบของเรื่องไม่มีการชี้เป้าคนร้ายตัวจริง ทำแค่ขมวดเบาะแสต่างๆแล้วส่งให้คนอ่าน ซึ่งสำหรับคนที่อ่านๆหยุดๆเป็นเดือนกว่าจะจบแบบเรางงมาก จะย้อนกลับไปหาเบาะแสตรงนั้นก็หาไม่เจอ มันอยู่หน้าไหนหว่า จนตอนนี้ก็เลยยังรู้สึกค้างคาอยู่ ไม่รู้จะคุยกับใครด้วยคนอื่นเขาอ่านจบกันไปเป็นชาติจนลืมเนื้อเรื่องกันไปหมดแล้ว
This entire review has been hidden because of spoilers.
November 20, 2025
Trochę się wymęczyłem. Sytuacja wyjściowa dziwnie przypomina "Złą wolę" (ofiarą jest pisarz o nazwisku Hodaka (!), który zaraz ma się żenić i wyruszać w podróż poślubną), wszyscy bohaterowie, łącznie z trupem, są skrajnie antypatyczni, a Kaga pojawia się dopiero na 198 stronie, ale gdy już jest, robi się fajnie. Najlepszy jest finał, gdy wszyscy podejrzani zbierają się w jednym miejscu, a Kaga śmieje się, że będzie jak u "Agathy Christie".
October 2, 2020
เป็นอีกเล่มในซีรีส์คางะ สนุก น่าติดตาม และจบเรื่องได้...เอ่อ...ต้องไปอ่านเอาเอง
February 10, 2025
[4.5⭐️]
November 3, 2019
เรื่องย่อ
โฮดากะ มาโกโตะ นักเขียนนิยายชื่อดังเสียชีวิตอย่างกะทันหันในระหว่างงานแต่งงานกับคัมบายาชิ มิวาโกะ กวีสาวดาวรุ่งพุ่งแรง ตำรวจสืบสวนพบว่ามาโกโตะเสียชีวิตเนื่องจากยาพิษ แต่ใครที่มีแรงจูงใจในการฆาตกรรม จะเป็นพี่ชายแท้ๆของเจ้าสาวที่มีความสัมพันธ์อันน่าเคลือบแคลงกับน้องสาว หรือจะเป็นเพื่อนร่วมงานของมาโกโตะที่สั่งสมความไม่พอใจมาโกโตะมาตลอด หรือ���่าจะเป็นบรรณาธิการสาวของมิวาโกะที่เคยแนะนำให้รู้จักกับมาโกโตะ
ก่อนอื่นต้องยอมรับก่อนเลยว่าอ่านจบแล้วถึงกับต้องอุทานออกมาดังๆว่า เ-ี้ยอะไรวะเนี่ย จบแบบนี้จริงๆเหรอ อุตส่าห์อ่านมาตั้งนาน แต่บอกแบบนี้ไม่ใช่หนังสือห่วยนะ แต่เป็นกลวิธีในการเล่าเรื่องที่เคโงะใช้การเล่าผ่านตัวละครหลัก 3 คนที่มีแรงจูงใจในการฆาตกรรมคือ คัมบายาชิ ทาคาฮิโระ พี่ชายของมิวาโกะ เจ้าสาว, ยูกิซาสะ คาโอริ บรรณาธิการของมิวาโกะที่เป็นคนแนะนำให้รู้จักกับมาโกโตะ และสึรุนะ นาโอยูกิ เพื่อนร่วมงานและลูกน้องในบริษัทของมาโกโตะ ซึ่งการเล่าเรื่องผ่านตัวละครทั้ง 3 คนสลับกันไปมาเป็นตัวดำเนินเรื่องให้เดินไปข้างหน้าพร้อมๆกับการเฉลยปมและแรงจูงใจที่เป็นเหตุผลให้ต้องการฆ่ามาโกโตะ แต่ยิ่งเรื่องราวผ่านไปแต่ละหน้าก็ยิ่งสับสนว่าสรุปแล้วใครเป็นฆาตกรกันล่ะเนี่ย แล้วยิ่งมาพีคเอาในช่วงท้ายอีกว่าทั้ง 3 คนต่างเผยไต๋ในการฆาตกรรมมาโกโตะออกมาแต่สุดท้ายไต๋ที่ทั้ง 3 คนเผยออกมากลับไม่ใช่สาเหตุที่มาโกโตะถูกฆ่าตาย แล้วสรุปใครล่ะเป็นฆาตกรแล้วฆ่ามาโกโตะด้วยสาเหตุอะไร ฆ่าด้วยวิธีไหน??? โอ๊ย!!! ยิ่งอ่านยิ่งงง 555
แนะนำคนที่จะอ่านเรื่องนี้ต้องรวบรวมสมาธิในการอ่านเยอะๆ อย่าให้มีอะไรมารบกวนเป็นอันขาด เพราะอาจจะพลาดจุดสำคัญในเรื่องเอาได้ อ่านเรื่องนี้จบแล้วพาลนึกไปถึงเรื่อง "แรกรัก" นิยายญี่ปุ่นอีกเล่มของสำนักพิมพ์อมรินทร์ที่อ่านจบแล้วต้องมาไล่อ่านอีกครั้งถึงจะรู้ว่าใครเป็นคนร้าย ใครอ่านจบรอบเดียวแล้วรู้ตัวฆาตกรเลยนี่ถือว่าเทพมากไปเป็นนักสืบแบบเชอร์ล็อค โฮล์มสได้เลย ^_^
สรุปเป็นอีกหนึ่งผลงานของเคโงะที่ใช้เทคนิคในการเล่าเรื่องแพรวพราว(แต่ยังไม่ประทับใจเท่าปาฏิหาริย์ร้านชำนามิยะ) ใช้ฉากการสรุปเรื่องราวเหมือนนิยายของอกาธา คริสตี้ ที่ให้ผู้ต้องสงสัยทั้งหมดรวมทั้งนักสืบมารวมตัวกันอยู่ในห้องเดียวกันเพื่อชี้แจงถึงแรงจูงใจและการสืบสวนเพื่อเฉลยตัวฆาตกร??? ใครอยากอ่านนิยายสืบสวนสอบสวนที่จบแบบทำเอาอึ้ง ต้องมานั่งวนเวียนคิดแล้วคิดอีกว่าสุดท้ายใครเป็นฆาตกรกันล่ะเนี่ยก็ไม่สมควรพลาดด้วยประการทั้งปวง
โฮดากะ มาโกโตะ นักเขียนนิยายชื่อดังเสียชีวิตอย่างกะทันหันในระหว่างงานแต่งงานกับคัมบายาชิ มิวาโกะ กวีสาวดาวรุ่งพุ่งแรง ตำรวจสืบสวนพบว่ามาโกโตะเสียชีวิตเนื่องจากยาพิษ แต่ใครที่มีแรงจูงใจในการฆาตกรรม จะเป็นพี่ชายแท้ๆของเจ้าสาวที่มีความสัมพันธ์อันน่าเคลือบแคลงกับน้องสาว หรือจะเป็นเพื่อนร่วมงานของมาโกโตะที่สั่งสมความไม่พอใจมาโกโตะมาตลอด หรือ���่าจะเป็นบรรณาธิการสาวของมิวาโกะที่เคยแนะนำให้รู้จักกับมาโกโตะ
ก่อนอื่นต้องยอมรับก่อนเลยว่าอ่านจบแล้วถึงกับต้องอุทานออกมาดังๆว่า เ-ี้ยอะไรวะเนี่ย จบแบบนี้จริงๆเหรอ อุตส่าห์อ่านมาตั้งนาน แต่บอกแบบนี้ไม่ใช่หนังสือห่วยนะ แต่เป็นกลวิธีในการเล่าเรื่องที่เคโงะใช้การเล่าผ่านตัวละครหลัก 3 คนที่มีแรงจูงใจในการฆาตกรรมคือ คัมบายาชิ ทาคาฮิโระ พี่ชายของมิวาโกะ เจ้าสาว, ยูกิซาสะ คาโอริ บรรณาธิการของมิวาโกะที่เป็นคนแนะนำให้รู้จักกับมาโกโตะ และสึรุนะ นาโอยูกิ เพื่อนร่วมงานและลูกน้องในบริษัทของมาโกโตะ ซึ่งการเล่าเรื่องผ่านตัวละครทั้ง 3 คนสลับกันไปมาเป็นตัวดำเนินเรื่องให้เดินไปข้างหน้าพร้อมๆกับการเฉลยปมและแรงจูงใจที่เป็นเหตุผลให้ต้องการฆ่ามาโกโตะ แต่ยิ่งเรื่องราวผ่านไปแต่ละหน้าก็ยิ่งสับสนว่าสรุปแล้วใครเป็นฆาตกรกันล่ะเนี่ย แล้วยิ่งมาพีคเอาในช่วงท้ายอีกว่าทั้ง 3 คนต่างเผยไต๋ในการฆาตกรรมมาโกโตะออกมาแต่สุดท้ายไต๋ที่ทั้ง 3 คนเผยออกมากลับไม่ใช่สาเหตุที่มาโกโตะถูกฆ่าตาย แล้วสรุปใครล่ะเป็นฆาตกรแล้วฆ่ามาโกโตะด้วยสาเหตุอะไร ฆ่าด้วยวิธีไหน??? โอ๊ย!!! ยิ่งอ่านยิ่งงง 555
แนะนำคนที่จะอ่านเรื่องนี้ต้องรวบรวมสมาธิในการอ่านเยอะๆ อย่าให้มีอะไรมารบกวนเป็นอันขาด เพราะอาจจะพลาดจุดสำคัญในเรื่องเอาได้ อ่านเรื่องนี้จบแล้วพาลนึกไปถึงเรื่อง "แรกรัก" นิยายญี่ปุ่นอีกเล่มของสำนักพิมพ์อมรินทร์ที่อ่านจบแล้วต้องมาไล่อ่านอีกครั้งถึงจะรู้ว่าใครเป็นคนร้าย ใครอ่านจบรอบเดียวแล้วรู้ตัวฆาตกรเลยนี่ถือว่าเทพมากไปเป็นนักสืบแบบเชอร์ล็อค โฮล์มสได้เลย ^_^
สรุปเป็นอีกหนึ่งผลงานของเคโงะที่ใช้เทคนิคในการเล่าเรื่องแพรวพราว(แต่ยังไม่ประทับใจเท่าปาฏิหาริย์ร้านชำนามิยะ) ใช้ฉากการสรุปเรื่องราวเหมือนนิยายของอกาธา คริสตี้ ที่ให้ผู้ต้องสงสัยทั้งหมดรวมทั้งนักสืบมารวมตัวกันอยู่ในห้องเดียวกันเพื่อชี้แจงถึงแรงจูงใจและการสืบสวนเพื่อเฉลยตัวฆาตกร??? ใครอยากอ่านนิยายสืบสวนสอบสวนที่จบแบบทำเอาอึ้ง ต้องมานั่งวนเวียนคิดแล้วคิดอีกว่าสุดท้ายใครเป็นฆาตกรกันล่ะเนี่ยก็ไม่สมควรพลาดด้วยประการทั้งปวง
May 12, 2019
看书一时爽，推理火葬场。
这本书对于只是想看故事最后有个结局的读者来说，体验可能是一到两颗星，因为最终凶手没通过作者的口说出来；但对于喜欢推理的人来说，是一个目前没有正确答案的问卷，希望在有生之年能看到答案。
以下是我对线索的整理及推理，涉嫌剧透，谨慎下拉。
推理请直接拉到第6点。
1.推理的基础是前女友准子，猫和穗和都是服用了准子改装的药而死（硝酸士的宁）。相关涉案人士已全部在书中出场，不涉及隐藏人物。以及开放式结局不是因为作者写崩了写不出结局。
2.整理一下毒药丸的去向。
一瓶鼻炎药有12粒，改装失败了一粒，准子服用了一粒，一共剩10粒。
【2粒】 — 准子潜入穗和家，放入药盒 — 穗和丢了 — 哥哥神林捡起 — 1粒喂猫测试药效 — ｛结果｝神林手上持有一颗
【8粒】— 处理尸体的时候带回了准子家 — 雪笹偷一颗 — 骏河偷一颗 — 骏河匿名威胁神林投毒，药丸转到神林手上 — ｛结果｝雪笹有一粒，神林有一粒（即神林手头共两颗）
此处留意的是到底最后准子家剩多少颗药丸。
雪笹第一次描述（第三章）是“桌上散落两个打开的空胶囊，瓶子倒出8粒”，第一次对质（倒数第四章）加贺也同意这种说法并确认瓶里共八颗，最后一章加贺突然说是加上散落的才6粒（第六章加贺说的是房间最终剩下6粒），雪笹偷完剩6粒，我觉得是加贺脑子瓦特了或者随后有人在他们离场后又偷了一粒。
所以出现了支线，到底最终准子家剩多少颗药丸。雪笹和骏河是不可能对药的颗数撒谎的，因为两人的证词相互印证，要不就是加贺说谎，要不就是后续有人再去偷了。
3.交药。
根据2，目前毒药的分布是 ：
【1粒】组装失败，【1粒】准子吃了，【1粒】神林喂猫，【1粒】穗和吃了，【1粒】雪笹交出，【1粒】神林交出。
如果按雪笹的说法准子房间瓶子最后剩6粒药的话，药齐了，那穗和吃的就是神林手上的其中一颗（喂猫剩的或骏河给的）。
如果按加贺抽风的说法还少了一颗，那就先让神林把手头另一颗交出来，再跟另一个人对质。（按丢药顺序，另一个人肯定不是准子）
4.加贺终章说法划重点。
a.美和子的包，药瓶和小药盒上有不明指纹。
b.指纹不是在场的人或穗和的。
c.指纹是本应留下痕迹的人的指纹。
d.听懂这番话的人是凶手。
我分析本应留下指纹痕迹又不在现场的，有三个人，准子、西和绘里和侍应生。准子拿过药盒，西和绘里拿过包，传过药盒，有可能碰过药瓶。侍应生传过药盒。
不明指纹能让人起疑，我觉得应该是在不合理的地方，比如药盒或药瓶内部，比如侍应生的指纹留在了药盒内，再比如说美和子药瓶上有准子的指纹（？！），再比如说准子的药瓶上有西和的指纹（？！）。
5.小细节。
a.准子在药盒里放了两粒药。
b.穗和在家时让美和子婚礼前备2粒药（第二章）。
c.穗和交给美和子的药瓶里有10粒药，骏河交给服务生时药盒有一颗药。
d.死后穗和药瓶里剩9粒药，都没有毒（倒数第八章）。
6.我的推理。
做过很多假设，最后觉得这个更符合上面的细节，所以最终给出的是下面这个推理。
【凶手是在场的所有嫌疑人，美和子不知情。】
雪笹想让美和子有更多的灵感，嫁给一个烂人跟新郎戏剧性的在婚礼上死亡，后者更有利于创作，也更能保护美和子。
骏河想帮准子复仇，另外穗和的公司已每况愈下，如果能和雪笹联手，美和子会是新的摇钱树。
神林想保护妹妹，或者说想妹妹继续留在身边。
过程应该是这样，在处理完准子尸体后，雪笹发现骏河偷药，二人坦白联手。然后找到神林商量对策（婚礼前一天晚上，美和在在美容院，神林闲逛）。然后三人定下计策，用准子的毒药瓶换掉美和子手头的药瓶。三人此时手头一共有4粒药，加上准子家里的6粒，一共有10粒，跟美和子手上药瓶的药丸数量一致。但他们需要试药效，因此神林毒杀流浪猫，剩9粒毒药。
准子、雪笹、骏河、美和子都知道穗和觉得药效不够，需要备2颗药，而穗和不愿在婚礼上鼻炎发作，应该是准备直接吃两颗药维持药效。他们把1粒无毒的药与9粒毒药混在一起替换原有的药，当晚神林与美和子在咖啡厅碰头后替换掉（即此时美和子手上的是准子的药瓶，因为加1粒无毒的比换9粒有毒的要快）。
【由于穗和会吃两颗药，因此必然会吃到一颗毒药。】
然后婚礼当天，雪笹和骏河都特意没碰药盒，但骏河发现药盒里只有一颗药，为了确保穗和能吃下毒药，他们需要拿回美和子处的毒药，加到药盒里变成2粒。而药盒里只有一粒药的原因是，药不是美和子放的，可能是由伴娘或西和绘里放的，他们不知道穗和的习惯。
于是雪笹回收美和子手上的毒药瓶，换回原来的药瓶，然后找西和/侍应生在毒药瓶中取一颗加进药盒；或是在发现后及时让西和加药，后续回收毒药瓶。此时毒药瓶中共8粒药（1正常7毒，或8毒），美和子手头的药瓶也是9粒真药（换药时被抽出一粒加进毒药瓶或回收毒药瓶时处理掉一粒）。
穗和死后，神林、雪笹分别从毒药瓶里取出一颗药恢复计划中自己手头药的数量，此时药瓶里剩（1正常5毒，或6毒）。雪笹和骏河见面，还毒药瓶。骏河把毒药瓶擦掉指纹后印上准子指纹，归位。但药瓶内的西和（大概率）/侍应生指纹并未擦掉。【对应了最后加贺说的不明身份但又应该出现的指纹，加贺说的药瓶应该是准子的药瓶，穗和的药瓶上西和或侍应生都不算不明身份。但他们的指纹如果出现在准子的药瓶上，就算不明身份，但考虑到这曾经被换成了美和子手上的药瓶，这个指纹的出现是应该的。】
最后骏河让警察发现准子的尸体。
此时，由于无法辨别毒药与普通药的区别，他们无法判别准子药瓶里剩下的有没有正常药丸，因此无法回收真药。根据加贺描述的矛盾，现场有7粒药丸和6粒药丸，我认为他的意思是有7粒形式上的药丸，但只有6粒有毒。他应该是以此为契机发现这手法的。
综上，我的推理是接近全员恶人。除了最后几章，前面的个人叙述应该都有个人修饰部分（参见《恶意》），只能说他们都杀了穗和，“美和子的未来”成为了推动这个局的大部分原因。
然而最后美和子的崩溃也是…我觉得她以此为契机后续会成为很有传奇色彩的作家吧，毕竟像她哥说的她一直在演戏。细思极恐的是如果美和子不像表面上看上去那么单纯，那可能整件事都是她策划的，她需要一个传奇的背景、需要摆脱哥哥，于是看透了这几个人性格的她选择以嫁给穗和的方式策划了一起谋杀。本来可能是借准子之手做成殉情的局（通知准子说穗和要结婚），现在计划有变但结局还是达到了期望。
以上。
PS 神林当科学家的我觉得也没那么傻，9颗有毒药丸均匀分成10颗也可以呀（好吧他的时间可能不够）。如果能成功分装，那就除非警方验总药量判定大概几粒药丸了。
PPS 感谢看到这里忍受我絮絮叨叨推理完的人，过几年说不定我再翻起这本书推理思路又变了也未可言之。但目前我自己分析的结局中我觉得可能性比较大的是这个手法。
这本书对于只是想看故事最后有个结局的读者来说，体验可能是一到两颗星，因为最终凶手没通过作者的口说出来；但对于喜欢推理的人来说，是一个目前没有正确答案的问卷，希望在有生之年能看到答案。
以下是我对线索的整理及推理，涉嫌剧透，谨慎下拉。
推理请直接拉到第6点。
1.推理的基础是前女友准子，猫和穗和都是服用了准子改装的药而死（硝酸士的宁）。相关涉案人士已全部在书中出场，不涉及隐藏人物。以及开放式结局不是因为作者写崩了写不出结局。
2.整理一下毒药丸的去向。
一瓶鼻炎药有12粒，改装失败了一粒，准子服用了一粒，一共剩10粒。
【2粒】 — 准子潜入穗和家，放入药盒 — 穗和丢了 — 哥哥神林捡起 — 1粒喂猫测试药效 — ｛结果｝神林手上持有一颗
【8粒】— 处理尸体的时候带回了准子家 — 雪笹偷一颗 — 骏河偷一颗 — 骏河匿名威胁神林投毒，药丸转到神林手上 — ｛结果｝雪笹有一粒，神林有一粒（即神林手头共两颗）
此处留意的是到底最后准子家剩多少颗药丸。
雪笹第一次描述（第三章）是“桌上散落两个打开的空胶囊，瓶子倒出8粒”，第一次对质（倒数第四章）加贺也同意这种说法并确认瓶里共八颗，最后一章加贺突然说是加上散落的才6粒（第六章加贺说的是房间最终剩下6粒），雪笹偷完剩6粒，我觉得是加贺脑子瓦特了或者随后有人在他们离场后又偷了一粒。
所以出现了支线，到底最终准子家剩多少颗药丸。雪笹和骏河是不可能对药的颗数撒谎的，因为两人的证词相互印证，要不就是加贺说谎，要不就是后续有人再去偷了。
3.交药。
根据2，目前毒药的分布是 ：
【1粒】组装失败，【1粒】准子吃了，【1粒】神林喂猫，【1粒】穗和吃了，【1粒】雪笹交出，【1粒】神林交出。
如果按雪笹的说法准子房间瓶子最后剩6粒药的话，药齐了，那穗和吃的就是神林手上的其中一颗（喂猫剩的或骏河给的）。
如果按加贺抽风的说法还少了一颗，那就先让神林把手头另一颗交出来，再跟另一个人对质。（按丢药顺序，另一个人肯定不是准子）
4.加贺终章说法划重点。
a.美和子的包，药瓶和小药盒上有不明指纹。
b.指纹不是在场的人或穗和的。
c.指纹是本应留下痕迹的人的指纹。
d.听懂这番话的人是凶手。
我分析本应留下指纹痕迹又不在现场的，有三个人，准子、西和绘里和侍应生。准子拿过药盒，西和绘里拿过包，传过药盒，有可能碰过药瓶。侍应生传过药盒。
不明指纹能让人起疑，我觉得应该是在不合理的地方，比如药盒或药瓶内部，比如侍应生的指纹留在了药盒内，再比如说美和子药瓶上有准子的指纹（？！），再比如说准子的药瓶上有西和的指纹（？！）。
5.小细节。
a.准子在药盒里放了两粒药。
b.穗和在家时让美和子婚礼前备2粒药（第二章）。
c.穗和交给美和子的药瓶里有10粒药，骏河交给服务生时药盒有一颗药。
d.死后穗和药瓶里剩9粒药，都没有毒（倒数第八章）。
6.我的推理。
做过很多假设，最后觉得这个更符合上面的细节，所以最终给出的是下面这个推理。
【凶手是在场的所有嫌疑人，美和子不知情。】
雪笹想让美和子有更多的灵感，嫁给一个烂人跟新郎戏剧性的在婚礼上死亡，后者更有利于创作，也更能保护美和子。
骏河想帮准子复仇，另外穗和的公司已每况愈下，如果能和雪笹联手，美和子会是新的摇钱树。
神林想保护妹妹，或者说想妹妹继续留在身边。
过程应该是这样，在处理完准子尸体后，雪笹发现骏河偷药，二人坦白联手。然后找到神林商量对策（婚礼前一天晚上，美和在在美容院，神林闲逛）。然后三人定下计策，用准子的毒药瓶换掉美和子手头的药瓶。三人此时手头一共有4粒药，加上准子家里的6粒，一共有10粒，跟美和子手上药瓶的药丸数量一致。但他们需要试药效，因此神林毒杀流浪猫，剩9粒毒药。
准子、雪笹、骏河、美和子都知道穗和觉得药效不够，需要备2颗药，而穗和不愿在婚礼上鼻炎发作，应该是准备直接吃两颗药维持药效。他们把1粒无毒的药与9粒毒药混在一起替换原有的药，当晚神林与美和子在咖啡厅碰头后替换掉（即此时美和子手上的是准子的药瓶，因为加1粒无毒的比换9粒有毒的要快）。
【由于穗和会吃两颗药，因此必然会吃到一颗毒药。】
然后婚礼当天，雪笹和骏河都特意没碰药盒，但骏河发现药盒里只有一颗药，为了确保穗和能吃下毒药，他们需要拿回美和子处的毒药，加到药盒里变成2粒。而药盒里只有一粒药的原因是，药不是美和子放的，可能是由伴娘或西和绘里放的，他们不知道穗和的习惯。
于是雪笹回收美和子手上的毒药瓶，换回原来的药瓶，然后找西和/侍应生在毒药瓶中取一颗加进药盒；或是在发现后及时让西和加药，后续回收毒药瓶。此时毒药瓶中共8粒药（1正常7毒，或8毒），美和子手头的药瓶也是9粒真药（换药时被抽出一粒加进毒药瓶或回收毒药瓶时处理掉一粒）。
穗和死后，神林、雪笹分别从毒药瓶里取出一颗药恢复计划中自己手头药的数量，此时药瓶里剩（1正常5毒，或6毒）。雪笹和骏河见面，还毒药瓶。骏河把毒药瓶擦掉指纹后印上准子指纹，归位。但药瓶内的西和（大概率）/侍应生指纹并未擦掉。【对应了最后加贺说的不明身份但又应该出现的指纹，加贺说的药瓶应该是准子的药瓶，穗和的药瓶上西和或侍应生都不算不明身份。但他们的指纹如果出现在准子的药瓶上，就算不明身份，但考虑到这曾经被换成了美和子手上的药瓶，这个指纹的出现是应该的。】
最后骏河让警察发现准子的尸体。
此时，由于无法辨别毒药与普通药的区别，他们无法判别准子药瓶里剩下的有没有正常药丸，因此无法回收真药。根据加贺描述的矛盾，现场有7粒药丸和6粒药丸，我认为他的意思是有7粒形式上的药丸，但只有6粒有毒。他应该是以此为契机发现这手法的。
综上，我的推理是接近全员恶人。除了最后几章，前面的个人叙述应该都有个人修饰部分（参见《恶意》），只能说他们都杀了穗和，“美和子的未来”成为了推动这个局的大部分原因。
然而最后美和子的崩溃也是…我觉得她以此为契机后续会成为很有传奇色彩的作家吧，毕竟像她哥说的她一直在演戏。细思极恐的是如果美和子不像表面上看上去那么单纯，那可能整件事都是她策划的，她需要一个传奇的背景、需要摆脱哥哥，于是看透了这几个人性格的她选择以嫁给穗和的方式策划了一起谋杀。本来可能是借准子之手做成殉情的局（通知准子说穗和要结婚），现在计划有变但结局还是达到了期望。
以上。
PS 神林当科学家的我觉得也没那么傻，9颗有毒药丸均匀分成10颗也可以呀（好吧他的时间可能不够）。如果能成功分装，那就除非警方验总药量判定大概几粒药丸了。
PPS 感谢看到这里忍受我絮絮叨叨推理完的人，过几年说不定我再翻起这本书推理思路又变了也未可言之。但目前我自己分析的结局中我觉得可能性比较大的是这个手法。
May 29, 2016
Ich bin begeistert von diesem Buch! Wieder einmal etwas völlig Neues vom Autor. Drei Verdächtige, die alle aus der Ich-Perspektive heraus abwechselnd die Geschehnisse wiedergeben, wobei sie in der wörtlichen Rede natürlich die Unwahrheit sagen können und der Ablauf in den erzählten Phasen lückenhaft sein kann. Zwar zeigt Kommissar Kaga am Ende mit dem Finger auf den Mörder, aber genau da bricht das Buch ab. Wir Leser wissen also nicht mit absoluter Sicherheit, wen der Kommissar meint. Wir können uns nur auf die Hinweise zur Lösung verlassen und selbst auf die Suche gehen. Doch da eben bin ich mir nicht sicher, denn derjenige, auf den der Hinweis zeigt, kann meiner Meinung nach nicht derjenige welcher sein... mysteriös...
11/10 Punkte - ein Buch, dass mich schwerlich aus seinen Fängen lässt
http://sunsys-blog.blogspot.de/2016/0...
11/10 Punkte - ein Buch, dass mich schwerlich aus seinen Fängen lässt
http://sunsys-blog.blogspot.de/2016/0...
April 5, 2024
เจ้าบ่าวถูกฆาตกรรมก่อนเข้าพิธีแต่งงาน และผู้ต้องสงสัยมีทั้งหมด 3 คน ซึ่งมี 2 คนบอกว่าตัวเองเป็นคนฆ่า แล้วอีกคนล่ะ? สรุปแล้วใครฆ่า? หรือฆ่าตัวตาย?
ชอบที่เรื่องนี้เล่าเรื่องผ่านบุคคลที่หนึ่ง นักเขียนได้ให้โอกาสแต่ละตัวละครเล่าเรื่องในมุมมองของตัวเอง ซึ่งแน่นอนว่าจุดใดที่เป็นภัยต่อตัวเองย่อมไม่ถูกพูดถึงเป็นแน่
พล็อตไม่ได้แปลกใหม่อะไร เป็นการสืบสวนแนวทดลอง แต่การเล่าเรื่องแบบนี้ และตอนจบแบบปริศนา ทำให้เรื่องนี้น่าสนใจมากขึ้น
ปล.เรื่องนี้อุตส่าห์เป็นซีรีย์คางะ ที่คุณคางะมีบทน้อยมาก แต่ก็ฟาดแรงอยู่
ชอบที่เรื่องนี้เล่าเรื่องผ่านบุคคลที่หนึ่ง นักเขียนได้ให้โอกาสแต่ละตัวละครเล่าเรื่องในมุมมองของตัวเอง ซึ่งแน่นอนว่าจุดใดที่เป็นภัยต่อตัวเองย่อมไม่ถูกพูดถึงเป็นแน่
พล็อตไม่ได้แปลกใหม่อะไร เป็นการสืบสวนแนวทดลอง แต่การเล่าเรื่องแบบนี้ และตอนจบแบบปริศนา ทำให้เรื่องนี้น่าสนใจมากขึ้น
ปล.เรื่องนี้อุตส่าห์เป็นซีรีย์คางะ ที่คุณคางะมีบทน้อยมาก แต่ก็ฟาดแรงอยู่
Displaying 1 - 30 of 88 reviews