Σημείο απόλυτο, η μοναξιά μου: ίσια, στρωτή, χωρίς καμιάν ανωμαλία όπου να πιαστεί το βλέμμα. Προσπαθώ να συγκεντρώσω μια δύναμη σχεδόν μαγνητική, σαν αυτή που κουνά τα τραπεζάκια, για να ιδώ μέσα μου λίγο φως. Ώσπου να καταστραφεί κανείς, μπορεί να υπάρξει κάτι πιο δυνατό. Όμως δεν μου μένει πια πολλή δύναμη...
George Seferis, pen name of Georgios Seferiadis, Greek: Γιώργος Σεφέρης
Awarded the 1963 Nobel Prize in Literature "for his eminent lyrical writing, inspired by a deep feeling for the Hellenic world of culture." First Greek to win the Nobel Prize in Literature.
Ο μόνος αναγνωστικος στόχος για φέτος είναι οι Μέρες του Σεφέρη, ενας στόχος που τέθηκε ενστικτωδώς χωρίς να το αναλύσω και πολύ. Το πρώτο βιβλίο μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Ενα ταξίδι στον χρόνο με την μοναδική γραφή του ποιητή.
…έπρεπε να φτάσω στο κατώφλι της αυτοκαταστροφής για να καταλάβω τουλάχιστο πως το σπουδαίο δεν είναι ν’ αλλάξουμε τη ζωή μας, ονειροπολώντας μιαν άλλη πιο ενδιαφέρουσα, αλλά να κάνουμε να λαλήσει τούτη τη ζωή, όπως μας δόθηκε, την καθημερινή, την ταπεινή, την ανθρώπινη, όπου το καθετί που μπορούσε να γυρέψουμε «πρέπει» να υπάρχει. Σ’ αυτή τη δική μας ζωή, την αναφαίρετη και τη μοναδική (αφού κανένας άλλος δεν την έχει), που δίνει το χυμό στα έργα μας και τα κάνει όμοια μ’ εμάς, πρέπει να μάθουμε να βλέπουμε το θαύμα.
"Ας είναι, έπρεπε να φτάσω στο κατώφλι της αυτοκαταστροφής για να καταλάβω τουλάχιστο πως το σπουδαίο δεν είναι ν’ αλλάξουμε τη ζωή μας, ονειροπολώντας μιαν άλλη πιο ενδιαφέρουσα, αλλά να κάνουμε να λαλήσει τούτη τη ζωή, όπως μας δόθηκε, την καθημερινή, την ταπεινή, την ανθρώπινη, όπου το καθετί που μπορούσε να γυρέψουμε πρέπει να υπάρχει. Σ’ αυτή τη δική μας ζωή, την αναφαίρετη και τη μοναδική (αφού κανένας άλλος δεν την έχει), που δίνει το χυμό στα έργα μας και τα κάνει όμοια μ’ εμάς, πρέπει να μάθουμε να βλέπουμε το θαύμα."
Ένας χάρτης προς το μυαλό ενός ποιητή είναι σαν ένας χάρτης που οδηγεί προς την δυνατότητα για απέραντη έμπνευση, φαντασία και γνώση. Είναι το πρώτο βιβλίο που με φέρνει σε δάκρυα, αφού συνδιάζει την οικειότητα με τον αναγνώστη με την απλή καταγραφή τυχαίων σκέψεων και εμπνεύσεων. Κατά εμένα η σειρά αυτών των βιβλίων δικαιώνει τις γραφές του Σεφέρη, αφού μας ξεδιπλώνει τον τρόπο σκέψης του, όπως και τα αισθήματα που κυρίως τον καταβάλουν, όσον αφορά την καθημερινή του ζωή. Έτσι μπορεί κανείς να παραλληλίσει τις εκδιδόμενες συλλογές του, με τον εσωτερικό του εαυτό, ως αποτέλεσμα μιας εκτενούς (και υποκειμενικής) ανάλυσης των διασήμων γραπτών του ποιητή. Η ηδονή που προσφέρει η ανάγνωση ενός τέτοιας εμβέλειας γραπτού είναι ασυναγώνιστη, όπως και η τροφή που μπορεί να μας δώσει για γράψιμο. Εκτίμηση: 5/5
Με αυθύπαρκτη λογοτεχνική αξία, τα ημερολόγια του Σεφέρη (τουλάχιστον από τον πρώτο τόμο που διάβασα—και έχω ήδη παραγγείλει τον επόμενο) σου αποκαλύπτουν την ανθρώπινη πλευρά του ποιητή, αυτή που δεν μπορείς να δεις έχοντας μόνο διαβάσει τα ποιήματα. Καταλαβαίνεις όλες τις διαστάσεις που μορφώνουν τα «παιδιά» του Σεφέρη, την επίδραση της κοινωνίας και της πολιτικής, είτε θετικά είτε αδιάφορα. Προσθέτει δε στην αναγνωστική ευωχία, η καταγραφή των γεγονότων ιδίως της πολιτικής ζωής από πρώτο χέρι.
ποιήματα που ξεκινάνε κι άλλα που τελειώνουν, μεταφράσματα αλλά κι ένα βλέμμα μέσα από την κλειδαρότρυπα. η αθήνα χιονισμένη, παρατηρήσεις για τα έντομα, σκέψεις για την γραφή και την τέχνη, αναγνώσεις, αναφορές.
«τι κοινό έχουν οι διαδοχικές μας καταστάσεις; τι κοινό έχουμε οι άνθρωποι μεταξύ μας; - τι βάρος;» * «τα βιβλία, αν αξίζουν, είναι αποθήκες ζωής.»
Τι μπορώ να πω; Μελαγχολία αλλά και έμπνευση, ματαιότητα αλλά και ενθάρρυνση μέσα από ένα πλήθος "βαρειών" συναισθηματικών καταστάσεων με τις οποίες ο καθένας μπορεί τραγικά να συσχετιστεί. Σοφά αποφθέγματα μιας σπουδαίας προσωπικότητας!