Ο τόμος αυτός βασίζεται στο αυτόγραφο Ημερολόγιο 16. 4. 1934 - 14. 12. 1940 και σε δύο ακόμη τετράδια του Σεφέρη, που καλύπτουν ένα μέρος μόνο της ίδιας χρονικής περιόδου. Πρόκειται για το Ημερολόγιο 27. 4. 1935 - 12. 12. 1937 (93 σελίδες) κι ένα μικρό πράσινο τετράδιο με λιγοστές και σκόρπιες, περισσότερο ιδιωτικές, σημειώσεις (22 σελίδες). Οι εγγραφές του Ημερολογίου 27. 4. 1935 - 12. 12. 1937 και του μικρού πράσινου τετραδίου διακρίνονται τυπογραφικά: του πρώτου κλείνονται σε απλές αγκύλες, του δεύτερου σε διπλές.
"...Δεν πιστεύω σ’ αυτούς τους ανθρώπους που φλυαρούν, ή στους άλλους που δεν ξέρουν τι κάνουν· δεν εννοώ να βουλιάξω μέσα στην απερίγραπτη μιζέρια των χαρακτήρων - πιστεύω σε δυο-τρεις ιδέες που προχωρούν, και τώρα ακόμη, ύστερ’ από χιλιάδες χρόνια, σ’ αυτή τη γλώσσα. Γι’ αυτές τις δυο-τρεις ιδέες που πρέπει να ζήσουν εδώ, και μονάχα εδώ θα μπορούσαν να ζήσουν καθώς τις σκέπτομαι, υπομένω αυτή την αθλιότητα."
George Seferis, pen name of Georgios Seferiadis, Greek: Γιώργος Σεφέρης
Awarded the 1963 Nobel Prize in Literature "for his eminent lyrical writing, inspired by a deep feeling for the Hellenic world of culture." First Greek to win the Nobel Prize in Literature.
«Προσπάθησε, κάθε μέρα να θυμάσαι και να πραγματοποιείς τι πιστεύεις. Κι αν χρειαστεί κάποτε για τη ζωή σου, για το σκοπό της ζωής σου, να ξεχάσεις, να γυρίσεις πλευρό, ν’ ανασάνεις, τότε δοκίμασε ν’ αφεθείς ολότελα, να ζήσεις τυφλός για κάποιο διάστημα. Ίσως η γαλήνη που γυρεύεις να βρίσκεται ακριβώς στην ισορροπία μιας τέτοιας θέσης και μιας τέτοιας άρσης. Ζήσε ολόκληρος».
Αθηναϊκή νύχτα, δροσερά σεντόνια Όταν εκδόσω κάτι δικό μου, εύχομαι να εχει την επίτευξη της γραφής του Σεφέρη. Ίσως βρήκα τι με συνδέει με την μαμά. Ίσως, βρήκα τι θα διαβάζω στο εξοχικό μου στο βουνό, παρέα με το τετράποδο φιλαράκι μου και μια ζεστή κούπα κακάο με μέλι. Ίσως να μην χρειάζεται να προλογηθεί φλύαρα κάποιος που πήρε νόμπελ. Απολαυστικό.
Υ.Γ. το πρώτο βιβλίο που πήρα στα χέρια μου, της μαμάς, ελπίζω να μην κιτεται στην Αστροπαλιά, αλλά έστω να το διαβαζει κάποιος άγνωστος εκεί όξω.
"Σκέψη του παροδικού που σε παραλύει. Σπίτια, θάνατοι, χωρισμοί. Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς. Καιρός να σπείρεις, καιρός να θερίσεις, καιρός της θλίψης, καιρός της χαράς, καιρός της αγάπης, καιρός της μοναξιάς. Αν το σκεφτείς έτσι, θα μπορέσεις και στη χαμηλότερη στιγμή να στηριχτείς, γιατί κι αυτή θα ανήκει σ’ έναν από τους καιρούς της ζωής σου".