Komiek Wim Witteman, op latere leeftijd door het 'grote toneel' ontdekt, ligt op sterven en ziet zijn leven aan hem voorbijgaan. Zijn vader, zijn moeder, zijn toneelpartner Jo, de clown Henk en Tineke, zijn geliefde... Maar vooral zijn autistische broer Peter, met wie hij een wel heel bijzondere band had.
Bernlef (previously J. Bernlef) is the pseudonym of Dutch writer, poet, and translator Hendrik Jan Marsman. He occasionally used the nom de plume: Henk Bernlef.
Between 1959 and 2012 Bernlef wrote a large number of novels, stories and poems. Amongst others he received the Constantijn Huygens prijs (1984), the AKO Literatuurprijs (1987) and the PC Hooftprijs (1994). His work is characterized by a sober language and an unflagging fascination with the workings of the human memory. His most famous novel is Hersenschimmen (1984) and describes the process of dementia from the point of view of the sufferer, Maarten Klein. (Source: de Volkskrant 29/10/2012)
Na Hersenschimmen mijn tweede Bernlef, en al net zo'n droevig verhaal. Ik heb nog vijf andere titels van Bernlef op mijn plankje staan, hopelijk zijn ze niet allemaal zo deprimerend.
Een komiek die acteur geworden is, ligt op sterven en zijn gedachten en herinneringen, heden en verleden lopen allemaal door elkaar. Hij probeert zich de tekst herinneren van het toneelstuk dat hij aan het leren was, maar bovenal denkt hij aan Peter, zijn autistische broer .
Net als bij Hersenschimmen kreeg ik ook hier een liedje van Spinvis in mijn hoofd, in dit geval zijn huidige single "Lente '22". Tekstfragmenten van beide onder de spoiler tag:
Vanuit het perspectief van een stervende man, in zijn laatste momenten. Bernelf beschrijft het zo goed, dat je je afvraagt hoe hij het bij leven geschreven kan hebben. Doet denken aan hersenschimmen, maar toch weer heel uniek
Wat een kutboek. Je weet niet waar het over gaat, oke, dat kan met Bernlef, maar wat er dan langzaam wel duidelijk wordt tja dat hangt ook niet echt samen. Onbegrijpelijke brij. 90 bladzijden te dik
“Hij vertelde over een kind dat maar niet praten wilde. Tot het bijna vier was en toen plotseling als eerste woord ‘help’ riep. Niet pappa of mamma maar ‘help’. Net Peter. Peter sprak alle woorden uit alsof hij ‘help!’ riep.” Geboorte werd hem zijn dood. Waiting for Godot. Samuel Becket.