What do you think?
Rate this book
Jamnikarium
Co łączy Napoleona, Wilhelma II i Johna Kennedy’ego? Picassa, Warhola i Prousta? Czechowa, Hockney’a, Marilyn Monroe i Adele? Mehoffera, Pągowską i Nowosielskiego? A jeszcze Waldorffa, Lipińskiego i Mrożka??
JAMNIKOLUBSTWO.
Kto jest kim w jamniczym świecie?
Co jest esencją JAMNICZOŚCI?
Nieoczywista uroda?
Niezależność, waleczność, nieustępliwość…??
Artystyczna dusza???
O tym jest ta książka…
JAMNIKOLUBSTWO.
Kto jest kim w jamniczym świecie?
Co jest esencją JAMNICZOŚCI?
Nieoczywista uroda?
Niezależność, waleczność, nieustępliwość…??
Artystyczna dusza???
O tym jest ta książka…
- GenresPolish Literature
250 pages, Hardcover
Published September 28, 2016
3 people are currently reading
27 people want to read
About the author
Agata Tuszyńska
26 books29 followers"Pisarka, poetka, reportażystka, córka znanego reportera sportowego Bogdana Tuszyńskiego i dziennikarki Haliny Przedborskiej. Ukończyła Wydział Wiedzy o Teatrze na warszawskiej PWST. Wykłada na Uniwersytecie Warszawskim.
Jest autorką popularnych książek o teatrze i biografii m.in. Marii Wisnowskiej, Isaaca Bashevisa Singera oraz Ireny Krzywickiej. Również jej książki autobiograficzne: Rodzinna historia lęku oraz Ćwiczenia z utraty spotkały się z gorącym przyjęciem. Wydana w marcu 2005 bestsellerowa Rodzinna historia lęku (nominowana do Prix Medicis), to dramatyczna i wielowymiarowa opowieść o losach polskich i żydowskich przodków autorki. Zapis walki z chorobą nowotworową jej męża, Henryka Dasko jest tematem osobistej książki Ćwiczenia z utraty (2007), która ukazała się także po francusku i koreańsku. Oskarżona: Wiera Gran - historia śpiewaczki z warszawskiego getta oskarżonej po wojnie o kolaborację z Niemcami, była niekwestionowanym bestsellerem i tematem burzliwych dyskusji. Oskarżona doczekała się wielu zagranicznych wydań, między innymi we Francji, Hiszpanii, Włoszech, Holandii, Grecji i Izraelu, w Niemczech i Stanach Zjednoczonych. Tyrmandowie. Romans amerykański (2012), to opowieść o ostatnim okresie życia autora "Złego" u boku jego amerykańskiej żony Mary Ellen Fox.
Ostatnio wydana Narzeczona Schulza, inspirowana postacią Józefiny Szelińskiej - jedynej kobiety, której B. Schulz zaproponował małżeństwo, była gorąco przyjęta zarówno w Polsce jak i we Francji.
Równolegle z biografistyką i reportażem Agata Tuszyńska uprawia twórczość poetycką.
W swoim dorobku ma m.in. nagrodę im. Ksawerego Pruszyńskiego, przyznawaną przez polski PEN-Club za wybitne osiągnięcia w dziedzinie reportażu literackiego i literacką eseistykę."
Source: http://tuszynska.wydawnictwoliteracki...
Informacje o cywilnym procesie wytoczonym przez rodzinę Władysława Szpilmana za książkę o piosenkarce Wierze Gran: http://www.agatatuszynska.info/Agata_...
Jest autorką popularnych książek o teatrze i biografii m.in. Marii Wisnowskiej, Isaaca Bashevisa Singera oraz Ireny Krzywickiej. Również jej książki autobiograficzne: Rodzinna historia lęku oraz Ćwiczenia z utraty spotkały się z gorącym przyjęciem. Wydana w marcu 2005 bestsellerowa Rodzinna historia lęku (nominowana do Prix Medicis), to dramatyczna i wielowymiarowa opowieść o losach polskich i żydowskich przodków autorki. Zapis walki z chorobą nowotworową jej męża, Henryka Dasko jest tematem osobistej książki Ćwiczenia z utraty (2007), która ukazała się także po francusku i koreańsku. Oskarżona: Wiera Gran - historia śpiewaczki z warszawskiego getta oskarżonej po wojnie o kolaborację z Niemcami, była niekwestionowanym bestsellerem i tematem burzliwych dyskusji. Oskarżona doczekała się wielu zagranicznych wydań, między innymi we Francji, Hiszpanii, Włoszech, Holandii, Grecji i Izraelu, w Niemczech i Stanach Zjednoczonych. Tyrmandowie. Romans amerykański (2012), to opowieść o ostatnim okresie życia autora "Złego" u boku jego amerykańskiej żony Mary Ellen Fox.
Ostatnio wydana Narzeczona Schulza, inspirowana postacią Józefiny Szelińskiej - jedynej kobiety, której B. Schulz zaproponował małżeństwo, była gorąco przyjęta zarówno w Polsce jak i we Francji.
Równolegle z biografistyką i reportażem Agata Tuszyńska uprawia twórczość poetycką.
W swoim dorobku ma m.in. nagrodę im. Ksawerego Pruszyńskiego, przyznawaną przez polski PEN-Club za wybitne osiągnięcia w dziedzinie reportażu literackiego i literacką eseistykę."
Source: http://tuszynska.wydawnictwoliteracki...
Informacje o cywilnym procesie wytoczonym przez rodzinę Władysława Szpilmana za książkę o piosenkarce Wierze Gran: http://www.agatatuszynska.info/Agata_...
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 3 of 3 reviews
April 29, 2020
Dzisiaj o książce kuriozalnej, godnej celebrytki, a nie ważnej postaci polskiej literatury. Agata Tuszyńska to pisarka nierówna, obok świetnych i wzbudzających kontrowersje biografii Singera, Krzywickiej, Tyrmandów czy Wiery Gran, napisała wciągającą “Rodzinną historię lęku”, pretensjonalne “Ćwiczenia z utraty” i odrobinę kuriozalną “Narzeczoną Schulza”. Oceniam, bo przeczytałem każdą jej książkę i niestety zauważam, że autorka śmiało kroczy ku literackiemu piekłu, które wypełnione jest banałem, wtórnością i śmiesznością. “Jamnikarium” czyta się jak list motywacyjny do pracy w tymże..
Książka, której współautorem jest Lonia, jamnik Tuszyńskiej, to opowieść zrodzona z miłości do psów, zwłaszcza (niespodzianka!) jamników. Znajdziecie w niej trochę historii, kilkadziesiąt dobrze wybranych cytatów ze znanych i lubianych, ciekawostki o Lońci (i Tuszyńskiej), sporo ilustracji (z jamnikami) oraz almanach (jamników) znanych postaci (i tych trochę mniej znanych, ale z autorką zaprzyjaźnionych). Książek ze zbiorami anegdot i opowiastek o zwierzętach były dziesiątki, w tym m.in. świetne “Nasze zwierzęta” Anny Iwaszkiewicz, “Między zwierzętami” Nałkowskiej, co by wymienić ostatnio wznawiane pozycje. Obok tych pozycji “Jamnikarium” jednak stać nie powinno, chyba że ustawiacie książki na regałach na zasadzie “wysp tematycznych”. Ale to wątłe usprawiedliwienie.
Oczywiście Tuszyńska potrafi posługiwać się aparatem reporterskim i zrobiła do książki olbrzymi “research”, poskładała opowieść z setek wątków i dygresji ale utknęła w braku dystansu i przeroście formy nad treścią. Nawet świetne ilustracje, za które odpowiada Zuzanna Malinowska, swoim nadmiarem sprawiają, że zamiast cieszyć się z ich ciętej ironii i specyficznego uroku, zaczynamy błagać o jakieś urozmaicenie.
Trochę próbuję się powstrzymać przed tym, co za chwilę napiszę, bo to będą słowa ostre, ale przyszły mi one do głowy gdy tylko zobaczyłem o czym Tuszyńska napisała książkę i już nie odejdą ode mnie, zatem pozwólcie, że się podzielę. Otóż w zawód reportera, zwłaszcza “pracującego” swoją biografią wpisana jest chęć dzielenia się z czytelnikiem każdą chwilą i Tuszyńska to przez lata wykorzystywała doskonale. Już podczas lektury “Ćwiczeń z utraty” odczuwałem swoisty dyskomfort z powodu tej manieryczności i nic nie wnoszącego do literatury ekshibicjonizmu. Książką o Loni i jamnikach Tuszyńska pokazuje, że żadne stworzenie znajdujące się w jej otoczeniu nie jest bezpieczne i może znaleźć się w jej kolejnej książce. A ponieważ nie jestem szczególnie przekonany, że będzie to portret literacko wartościowy, to jednak z Czarkiem na spacerach pozdrawiać będziemy autorkę z bezpiecznego dystansu.
Książka, której współautorem jest Lonia, jamnik Tuszyńskiej, to opowieść zrodzona z miłości do psów, zwłaszcza (niespodzianka!) jamników. Znajdziecie w niej trochę historii, kilkadziesiąt dobrze wybranych cytatów ze znanych i lubianych, ciekawostki o Lońci (i Tuszyńskiej), sporo ilustracji (z jamnikami) oraz almanach (jamników) znanych postaci (i tych trochę mniej znanych, ale z autorką zaprzyjaźnionych). Książek ze zbiorami anegdot i opowiastek o zwierzętach były dziesiątki, w tym m.in. świetne “Nasze zwierzęta” Anny Iwaszkiewicz, “Między zwierzętami” Nałkowskiej, co by wymienić ostatnio wznawiane pozycje. Obok tych pozycji “Jamnikarium” jednak stać nie powinno, chyba że ustawiacie książki na regałach na zasadzie “wysp tematycznych”. Ale to wątłe usprawiedliwienie.
Oczywiście Tuszyńska potrafi posługiwać się aparatem reporterskim i zrobiła do książki olbrzymi “research”, poskładała opowieść z setek wątków i dygresji ale utknęła w braku dystansu i przeroście formy nad treścią. Nawet świetne ilustracje, za które odpowiada Zuzanna Malinowska, swoim nadmiarem sprawiają, że zamiast cieszyć się z ich ciętej ironii i specyficznego uroku, zaczynamy błagać o jakieś urozmaicenie.
Trochę próbuję się powstrzymać przed tym, co za chwilę napiszę, bo to będą słowa ostre, ale przyszły mi one do głowy gdy tylko zobaczyłem o czym Tuszyńska napisała książkę i już nie odejdą ode mnie, zatem pozwólcie, że się podzielę. Otóż w zawód reportera, zwłaszcza “pracującego” swoją biografią wpisana jest chęć dzielenia się z czytelnikiem każdą chwilą i Tuszyńska to przez lata wykorzystywała doskonale. Już podczas lektury “Ćwiczeń z utraty” odczuwałem swoisty dyskomfort z powodu tej manieryczności i nic nie wnoszącego do literatury ekshibicjonizmu. Książką o Loni i jamnikach Tuszyńska pokazuje, że żadne stworzenie znajdujące się w jej otoczeniu nie jest bezpieczne i może znaleźć się w jej kolejnej książce. A ponieważ nie jestem szczególnie przekonany, że będzie to portret literacko wartościowy, to jednak z Czarkiem na spacerach pozdrawiać będziemy autorkę z bezpiecznego dystansu.
February 27, 2018
Ciekawa ksiazka o jamnikach slynnych ludzi. Po przeczytaniu ksiazki wiem ze istnieja psy I jamniki, a definicja male psy o wielkim sercu z charakterkiem idealnie do nich pasuje. Pozycja zawiera wiele fotografii, rysunkow I obrazow z jamnikami. Szybko sie czyta! Polecam wszystkim jamnikolubcom.
Displaying 1 - 3 of 3 reviews