What do you think?
Rate this book
İntikal
Uzak bir gelecekte, bugün gelişmekte olan bir ülkenin tüm hatlarıyla çökmesinin ardından bir grup insanın ıslak bir cehennemde adım adım yok oluşa yürüyüşü…
İnsanlar itaat etmeme yeteneklerini kaybedip, kendi vahim sonlarına doğru yol aldıklarından habersizdirler. Tüm değer ve inançları terk eden iktidar sert bir kabuğa çekilip tükenişi ekonomik bir kazanca çevirmekte, dar bir sınıfın çıkarları kalabalık ve karmaşık bir insan kalabalığının üzerine karabasan gibi çökmektedir.
İnsanlar itaat etmeme yeteneklerini kaybedip, kendi vahim sonlarına doğru yol aldıklarından habersizdirler. Tüm değer ve inançları terk eden iktidar sert bir kabuğa çekilip tükenişi ekonomik bir kazanca çevirmekte, dar bir sınıfın çıkarları kalabalık ve karmaşık bir insan kalabalığının üzerine karabasan gibi çökmektedir.
100 pages, Paperback
Published January 1, 2016
17 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 11 of 11 reviews
December 25, 2019
Bu senenin son kitaplarından biri Sencer Turunç’un ‘İntikal’ isimli kısa ama orijinal romanı oldu. Bu romanı çok fazla spoiler vermeden en uygun şekilde tanıtmak istiyorum, zira son derece ilginç bulduğumu söylemeliyim. Sencer Turunç’un ilk romanı olma özelliğini taşıyan ‘İntikal’ diğer yandan tür ve içerik olarak da edebiyatımızın alışık olmadığı, bazı açılardan ilkleri bünyesinde taşıdığını düşündüğüm bir eser.
‘İntikal’ en kaba şekliyle sınıflandıracaksak ‘distopya’ türüne ait bir eser. 2056 senesinin Türkiye’sine konuk ediyor bizi. Burada kocaman bir parantez açarak uzun uzadıya eserin muhteva ettiği dünyayı anlatmam lazım ama diğer yandan eserin okunurluluk motivasyonunu sağlayan temel şeyin bu dünya olması, bunu yapmaktan beni alıkoyuyor. Türkçe edebiyatta çok alışık olmadığımız bir şey varsa eğer o da bu tarz evrensel imgeleri yakalayabilmiş, ulusallığını kaybetmiş ‘başka dünya’ anlatılarıdır. Fantastik bir kanalı olmayan daha çok realist bir çizgide seyredip, olası kötü senaryoyu gözler önüne seren Turunç; eserine çok güçlü, sebep-sonuç ilişkisine dayanan siyasal bir altmetin oluşturmuş. Kitabın en başında bizi karşılayan beş sayfalık giriş bölümünde, ülkenin distopik hale gelmesine sebep olan politik süreç ayrıntılarıyla gözler önüne serilmiş. Bazı aşamalarını kendi ülkemizde ya da başka ülkelerin tarihinde izleyebildiğimiz, bazılarını da izleyeceğimizden emin olduğumuz; bazı aşamalarını da izlemeyeceğimizi ümit ettiğimiz bir senaryo var ortada. Son derece mantıklı olan bu tablo bilimsel bir dille kaleme alınmış. Siyasal bilimler de yüksek lisans yaptığım zamanları anımsattı bana. O dile yakın ve yatkın olmayan okuru biraz yabancılaştıracak ve zorlayacak olan bu giriş, romanın okunurluluğu için olumlu bir etkiye mi sebep olur bilmiyorum fakat roman bittiğinde tam anlamıyla kavramak adına önemli bir prolog olduğu kesin. Diğer yandan o giriş olmasaydı, sadece sonrasındaki olayların olduğu metin olsaydı elimizde ne kaybederdik diye de sormadım değil. Fakat öylesi bir eksikliğin metinin içinde giderilmesi mutlaka gerekli olurdu kapsam adına. Bu açık ve bilimsel gösterme şekli bazı okurların hoşlandığı bir şey olmayabilir, tahminim bu yönde; ama benim için olumsuz bir ayrıntı olmadığını söylemem lazım. Farklı ve ilginç buldum.
Yazarın siyaset bilimi konusundaki akış ve kavram bilgisinin son derece iyi olduğunu gösteren girişten sonra, anlattığı o dünyanın içine konuk oluyoruz. Karakterlerimiz Serh, Ayta, Doktor ve Osman ile tanışıyoruz. Başkaları da yer alıyor fakat temel karakterlerimiz bu dört kişi. İktidarın konumlanma alanı olan Bölge’nin hemen dışında seyreden bu karakterlerin, bahsedilen Bölge’ye giriş için yaptıkları yolculuğa tanık oluyoruz. İnsanların kutu konserverlerle beslendiği, bu konserverleri edinebilmek için büyük bedeller ödedikleri; suçun doğasının değiştiği, dinin birleştirici gücünün kaybolduğu; sömürünün level atladığı bir dünya içerisinde, olası düzeni değiştirecek gizli bir planın aktörleri oluyorlar. Kitap kısa, bu yüzden özüne dair spoiler vermek istemediğimden çok fazla bir şey söylemek istemiyorum ama etkileyici bir mücadele yönteminin bu intikal sonucunda elde edildiğini görebileceğinizi söyleyebilirim.
Kitaba dair politik bir eleştiri yazılabilir. Yaratılan distopik dünya, siyasal argümanlar, ekonominin canavarımsı etkisi, olası sibernetik dünyanın getireceği sorunlar ve daha birçok şey romanın projeksiyonunda konuşulup, tartışılabilir. Bu anlamda eserin çok besleyici olduğunu düşünüyorum. Fantazyaya kaçmayan, realist bir senaryonun ortaya koyulması, birçok bakımdan henüz bireylerin sorgulamadığı ayrıntıları farkındalıkla ele almalarını sağlayabilir. Bu yüzden herkese tavsiye edebileceğim bir roman.
Romanın örgüsü ve kapsamı bir yana edebi yeterliliğine bakacak olursak bu çok ayrı bir konu. Daha uzun ve kapsamlı bir eser olmasını dilerdim. Bölge içi hayal edilebilirken, dışı tüm anlatılanlara rağmen biraz eksik kalmış gibi geldi. Beyne yardımcı hayal ettirme itkisini sağlayan ayrıntılar daha çok olmalıydı. Bu naçizane benim beklentim olabilirdi esere dair.
Şans verip, okumanızı tavsiye edeceğim bir roman. Alışık olmadığımız bir bilimselliği ve besleyiciliği var. Ülkemizde geçen ve Türkçe bir distopya okumanın hissi de son derece ilginç. İyi okumalar diliyorum.
‘İntikal’ en kaba şekliyle sınıflandıracaksak ‘distopya’ türüne ait bir eser. 2056 senesinin Türkiye’sine konuk ediyor bizi. Burada kocaman bir parantez açarak uzun uzadıya eserin muhteva ettiği dünyayı anlatmam lazım ama diğer yandan eserin okunurluluk motivasyonunu sağlayan temel şeyin bu dünya olması, bunu yapmaktan beni alıkoyuyor. Türkçe edebiyatta çok alışık olmadığımız bir şey varsa eğer o da bu tarz evrensel imgeleri yakalayabilmiş, ulusallığını kaybetmiş ‘başka dünya’ anlatılarıdır. Fantastik bir kanalı olmayan daha çok realist bir çizgide seyredip, olası kötü senaryoyu gözler önüne seren Turunç; eserine çok güçlü, sebep-sonuç ilişkisine dayanan siyasal bir altmetin oluşturmuş. Kitabın en başında bizi karşılayan beş sayfalık giriş bölümünde, ülkenin distopik hale gelmesine sebep olan politik süreç ayrıntılarıyla gözler önüne serilmiş. Bazı aşamalarını kendi ülkemizde ya da başka ülkelerin tarihinde izleyebildiğimiz, bazılarını da izleyeceğimizden emin olduğumuz; bazı aşamalarını da izlemeyeceğimizi ümit ettiğimiz bir senaryo var ortada. Son derece mantıklı olan bu tablo bilimsel bir dille kaleme alınmış. Siyasal bilimler de yüksek lisans yaptığım zamanları anımsattı bana. O dile yakın ve yatkın olmayan okuru biraz yabancılaştıracak ve zorlayacak olan bu giriş, romanın okunurluluğu için olumlu bir etkiye mi sebep olur bilmiyorum fakat roman bittiğinde tam anlamıyla kavramak adına önemli bir prolog olduğu kesin. Diğer yandan o giriş olmasaydı, sadece sonrasındaki olayların olduğu metin olsaydı elimizde ne kaybederdik diye de sormadım değil. Fakat öylesi bir eksikliğin metinin içinde giderilmesi mutlaka gerekli olurdu kapsam adına. Bu açık ve bilimsel gösterme şekli bazı okurların hoşlandığı bir şey olmayabilir, tahminim bu yönde; ama benim için olumsuz bir ayrıntı olmadığını söylemem lazım. Farklı ve ilginç buldum.
Yazarın siyaset bilimi konusundaki akış ve kavram bilgisinin son derece iyi olduğunu gösteren girişten sonra, anlattığı o dünyanın içine konuk oluyoruz. Karakterlerimiz Serh, Ayta, Doktor ve Osman ile tanışıyoruz. Başkaları da yer alıyor fakat temel karakterlerimiz bu dört kişi. İktidarın konumlanma alanı olan Bölge’nin hemen dışında seyreden bu karakterlerin, bahsedilen Bölge’ye giriş için yaptıkları yolculuğa tanık oluyoruz. İnsanların kutu konserverlerle beslendiği, bu konserverleri edinebilmek için büyük bedeller ödedikleri; suçun doğasının değiştiği, dinin birleştirici gücünün kaybolduğu; sömürünün level atladığı bir dünya içerisinde, olası düzeni değiştirecek gizli bir planın aktörleri oluyorlar. Kitap kısa, bu yüzden özüne dair spoiler vermek istemediğimden çok fazla bir şey söylemek istemiyorum ama etkileyici bir mücadele yönteminin bu intikal sonucunda elde edildiğini görebileceğinizi söyleyebilirim.
Kitaba dair politik bir eleştiri yazılabilir. Yaratılan distopik dünya, siyasal argümanlar, ekonominin canavarımsı etkisi, olası sibernetik dünyanın getireceği sorunlar ve daha birçok şey romanın projeksiyonunda konuşulup, tartışılabilir. Bu anlamda eserin çok besleyici olduğunu düşünüyorum. Fantazyaya kaçmayan, realist bir senaryonun ortaya koyulması, birçok bakımdan henüz bireylerin sorgulamadığı ayrıntıları farkındalıkla ele almalarını sağlayabilir. Bu yüzden herkese tavsiye edebileceğim bir roman.
Romanın örgüsü ve kapsamı bir yana edebi yeterliliğine bakacak olursak bu çok ayrı bir konu. Daha uzun ve kapsamlı bir eser olmasını dilerdim. Bölge içi hayal edilebilirken, dışı tüm anlatılanlara rağmen biraz eksik kalmış gibi geldi. Beyne yardımcı hayal ettirme itkisini sağlayan ayrıntılar daha çok olmalıydı. Bu naçizane benim beklentim olabilirdi esere dair.
Şans verip, okumanızı tavsiye edeceğim bir roman. Alışık olmadığımız bir bilimselliği ve besleyiciliği var. Ülkemizde geçen ve Türkçe bir distopya okumanın hissi de son derece ilginç. İyi okumalar diliyorum.
December 26, 2021
Genç bir kalem Sencer Turunç. Çoğu eli kalem tutan yazın insanı gibi bu ilk romanını kendi parasıyla Cinius Yayınların’dan çıkarmış (ben de aynı yoldan zorunlu olarak geçtim). Kısa bir distopik roman gibi dursa da bence deneysel roman sınıfına da girebilir. Çünkü günümüz içinde distopik bir tablo yaratmış yazar. Hiç yabancısı olmadığımız bir ülkenin çökmesiyle birlikte sadece ayakta kalmaya çalışan bir grubun umutsuz yürüyüşleri anlatılıyor.
Sencer Turunç aldığı lisans eğitiminin (Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi) hakkını romana vermiş. Sosyo-ekonomik değerlendirmelerin yanısıra ideolojik ve toplumsal kavramlar da ilginç bir tarzda yansıtılmış bu kısa romanda. Zaten kitapta gördüğüm eksiklik romanın kısalığı, bu nedenle çok parçalı puzzle çözülse de tam çerçeveye oturmuyor, kabarık kalıyor.
O kadar çok konuyu yüz sayfaya sığdırmak bir deney, güncel argo ağız kullanımıyla (koduğum, hassiktir, lan) uzak bir gelecekte yaşanmayı anlatmak bir deney, cemaat, dergah gibi dinsel kavramlarla, marjinal, nihilist vb kavramları aynı potada buluşturmak bir deney. Konusundan ve roman kahramanlarından bahsetmeyeceğim. Ancak bir yavru kedi için gözyaşı döken bir kadının iki adamı usturayla doğraması gibi karakterler romanın sert yapısını anlatıyordur sanırım. Kolay bir roman değil, bir kez daha okumam gerekiyor, başlangıçtaki açıklayıcı bazı bilgiler romanın sonrası için yararlı (bu da bir deney).
Ben sol dünya görüşü içinde olup da anarşizm sempatisi duyan bir kalem olarak değerlendirdim yazarı. İkinci romanını da okuduktan sonra Sencer Turunç hakkında edebiyat açısından daha sağlıklı değerlendirme yapacağım sanırım. İlgiyle okunuyor…
Sencer Turunç aldığı lisans eğitiminin (Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi) hakkını romana vermiş. Sosyo-ekonomik değerlendirmelerin yanısıra ideolojik ve toplumsal kavramlar da ilginç bir tarzda yansıtılmış bu kısa romanda. Zaten kitapta gördüğüm eksiklik romanın kısalığı, bu nedenle çok parçalı puzzle çözülse de tam çerçeveye oturmuyor, kabarık kalıyor.
O kadar çok konuyu yüz sayfaya sığdırmak bir deney, güncel argo ağız kullanımıyla (koduğum, hassiktir, lan) uzak bir gelecekte yaşanmayı anlatmak bir deney, cemaat, dergah gibi dinsel kavramlarla, marjinal, nihilist vb kavramları aynı potada buluşturmak bir deney. Konusundan ve roman kahramanlarından bahsetmeyeceğim. Ancak bir yavru kedi için gözyaşı döken bir kadının iki adamı usturayla doğraması gibi karakterler romanın sert yapısını anlatıyordur sanırım. Kolay bir roman değil, bir kez daha okumam gerekiyor, başlangıçtaki açıklayıcı bazı bilgiler romanın sonrası için yararlı (bu da bir deney).
Ben sol dünya görüşü içinde olup da anarşizm sempatisi duyan bir kalem olarak değerlendirdim yazarı. İkinci romanını da okuduktan sonra Sencer Turunç hakkında edebiyat açısından daha sağlıklı değerlendirme yapacağım sanırım. İlgiyle okunuyor…
August 1, 2020
3,8
Distopya oxumağı ən çox sevdiyim mövzulardan biridir. Bu kitabın da mövzusu distopik olduğundan və bir türk yazarın qələmindən çıxdığından olduqca marağımı çəkdi.
Yaradılan dünya bütün dəhşətləri ilə real idi. Kitabın giriş hissəsində bütün bunlara yol açan səbəblər silsiləsi sadalanırdı və bu yerdə bütün bunların bizlər üçün də qaçınılmaz olduğunu fərq edirik.
İlk öncə onu qeyd etmək istəyirəm ki, əsər boyunca bəzi yerlərdə çətinlik çəkdim, çünki terminlərdən istifadə olunmuşdu(çox da rastlaşmadıqlarım). Ola bilsin, bu iqtisadi və siyasi terminlərə çox da bələd olmamağımdan irəli gəlir. Amma yenə də düşünürəm ki, yazar daha çox insana xitab etmək adına ən azından bəzi sözləri başqa cür ifadə edə bilərdi. Amma yenə oxunaqlı bir əsərdir və oxunmağa da dəyər deyə düşünürəm👍
Əsərdə Ayta və Serh adlı əsas qəhrəmanlarımızın Doktor deyilən və Osman adlı iki şəxsə "Bölge" adlanan yerə getmək üçün kömək etməsini və yolda başlarına gələnləri görürük əsasən. Onlar getdikcə yazar da öz növbəsində hadisələri şərh etməyə davam edirdi və bu dünya ilə əlaqəli başqa detalları da nəzərimizə çatdırırdı. Mən əsərdə ən çox onu bəyəndim ki, yazar fəlsəfik baxımdan qabaqcıl və açıq fikirli biridi, fikirləri də tutarlı idi.
Bu dünyada insanlar ilkin yaşam formlarına qayıdıblar, yəni tək dərdləri həyatda qalmaq və acından ölməmək olan vəhşi varlıqlara çevriliblər. İqtisadi çöküş üzündən insanlar yoxsulluq içindədilər və əlbəttə yoxsul insanları nə din, nə Tanrı, nə ideologiyalar maraqlandırmır. Həyatdakı məqsədlərini itirmiş və tək dərdi həyatda qalmaq olan insanların olduğu dünyada hər cür dəhşətli şeylərə hazır olmalısız.
Bir şeyi də qeyd etmək istəyirəm ki, əsərin qısa deyil, daha uzun olmasını və bu dünyanın daha çox təsvir edilməsini istərdim. Düzdü, başlanğıc olaraq, fikir maraqlıdı, səbəblər tutarlıdı. Amma məsələn, biz bu bölgədən kənara çıxıb onlardakı vəziyyəti də bilməliydik məncə. Və bir də sonu, bəlkə də ideal sondu, amma mənə görə deyil.
Qısacası, əsərə bir şans verməlisiz, ona görə ki, türkcə bir distopik əsər oxumaq olduqca maraqlıdı, digər tərəfdən yazarın yaratdığı distopya ilə tanış olmaq və onun siyasət, din, ekosistem, iqtisadiyyat və s. haqqındakı fikirləri ilə tanış olub yaşadığımız və yaşaya bilmə ehtimalımız olan dünyanı sorğulamaq faydalı bir şey olacaq👍📚
"Çok trajik bir şeydi. İnsan, toplumsal iktidarın kendisi üzerinden gerçekleşiyor olmasını yadırgamayan ve dahası bunu fark etmeden sahiplenebilen bir canlıyken, üstüne bir de kendisini akıllı sanıyordu."
"Sonuçta ahlak bir matematik değildi. Sürekli inşa edilen, değişebilen ve yeri geldiğinde de kıçına tekme basılabilen bir şeydi."
Distopya oxumağı ən çox sevdiyim mövzulardan biridir. Bu kitabın da mövzusu distopik olduğundan və bir türk yazarın qələmindən çıxdığından olduqca marağımı çəkdi.
Yaradılan dünya bütün dəhşətləri ilə real idi. Kitabın giriş hissəsində bütün bunlara yol açan səbəblər silsiləsi sadalanırdı və bu yerdə bütün bunların bizlər üçün də qaçınılmaz olduğunu fərq edirik.
İlk öncə onu qeyd etmək istəyirəm ki, əsər boyunca bəzi yerlərdə çətinlik çəkdim, çünki terminlərdən istifadə olunmuşdu(çox da rastlaşmadıqlarım). Ola bilsin, bu iqtisadi və siyasi terminlərə çox da bələd olmamağımdan irəli gəlir. Amma yenə də düşünürəm ki, yazar daha çox insana xitab etmək adına ən azından bəzi sözləri başqa cür ifadə edə bilərdi. Amma yenə oxunaqlı bir əsərdir və oxunmağa da dəyər deyə düşünürəm👍
Əsərdə Ayta və Serh adlı əsas qəhrəmanlarımızın Doktor deyilən və Osman adlı iki şəxsə "Bölge" adlanan yerə getmək üçün kömək etməsini və yolda başlarına gələnləri görürük əsasən. Onlar getdikcə yazar da öz növbəsində hadisələri şərh etməyə davam edirdi və bu dünya ilə əlaqəli başqa detalları da nəzərimizə çatdırırdı. Mən əsərdə ən çox onu bəyəndim ki, yazar fəlsəfik baxımdan qabaqcıl və açıq fikirli biridi, fikirləri də tutarlı idi.
Bu dünyada insanlar ilkin yaşam formlarına qayıdıblar, yəni tək dərdləri həyatda qalmaq və acından ölməmək olan vəhşi varlıqlara çevriliblər. İqtisadi çöküş üzündən insanlar yoxsulluq içindədilər və əlbəttə yoxsul insanları nə din, nə Tanrı, nə ideologiyalar maraqlandırmır. Həyatdakı məqsədlərini itirmiş və tək dərdi həyatda qalmaq olan insanların olduğu dünyada hər cür dəhşətli şeylərə hazır olmalısız.
Bir şeyi də qeyd etmək istəyirəm ki, əsərin qısa deyil, daha uzun olmasını və bu dünyanın daha çox təsvir edilməsini istərdim. Düzdü, başlanğıc olaraq, fikir maraqlıdı, səbəblər tutarlıdı. Amma məsələn, biz bu bölgədən kənara çıxıb onlardakı vəziyyəti də bilməliydik məncə. Və bir də sonu, bəlkə də ideal sondu, amma mənə görə deyil.
Qısacası, əsərə bir şans verməlisiz, ona görə ki, türkcə bir distopik əsər oxumaq olduqca maraqlıdı, digər tərəfdən yazarın yaratdığı distopya ilə tanış olmaq və onun siyasət, din, ekosistem, iqtisadiyyat və s. haqqındakı fikirləri ilə tanış olub yaşadığımız və yaşaya bilmə ehtimalımız olan dünyanı sorğulamaq faydalı bir şey olacaq👍📚
"Çok trajik bir şeydi. İnsan, toplumsal iktidarın kendisi üzerinden gerçekleşiyor olmasını yadırgamayan ve dahası bunu fark etmeden sahiplenebilen bir canlıyken, üstüne bir de kendisini akıllı sanıyordu."
"Sonuçta ahlak bir matematik değildi. Sürekli inşa edilen, değişebilen ve yeri geldiğinde de kıçına tekme basılabilen bir şeydi."
January 14, 2023
Başarılı bir distopya örneği olmuş İntikal. Kişisek olarak bu türü sevmediğim için beni içine almadı kitap. Ancak bu türü sevenler için oldukça başarılı bir kitap olabileceğini düşünüyorum.
August 30, 2020
İntikal, son tahlilde başarılı bulduğum bir ilk eser. Kitabın dramatik kurgusu, post-apokaliptik atmosferi, karamsar finali etkileyici. Kolay unutulmayacak imgeler barındırıyor. Bir gün sinemaya da uyarlanabileceğini düşünüyorum.
April 16, 2022
Türk yazarlarının bilim kurgu konusunda başarılı olduklarını düşünüyorum. Zamanın ruhunu yakalayıp bunu bilim kurguya etkili şekilde uyarladıklarında etkili sonuçlar ortaya çıkıyor. Sencer Turunç, bu eserinde bize sadece uzak bir geleceği anlatmıyor, aynı zamanda uzun çağlardır mevcut olan ekonomik sistemleri ve bunun insanlık üzerindeki sonuçlarını da dahil ediyor. Çoğu bilim kurguda geçmiş ile bağ koparılır, bazı katastrofik olaylar oldu her şey değişti, şimdi başka bir yapı var, insanlık değişti, eski düzen de değişti denir. Aslında gerçeklikten uzaktır. Zira mevcut yaşadığımız çağa çok dikkatle baktığımızda sömürü düzeninin aslında sadece şekil değiştirdiğini fark edebiliriz, tabii bunu gerçekten görmek isterseniz ve gözlerini kapatmazsanız.
Bilim kurgunun fantastik tarzdan ayrılan en keskin özelliklerinin ilki gerçeklikten kopmaması, ikincisi ise fantastik tarzın masalsı yönünden net şekilde ayrılmasıdır. Fantastik türde iyiler daima kazanırken bilim kurguda iyilerin kazanması şartı yoktur. Bu eseri okumaya başladığımda böyle bir beklenti ile başlamadım. Yazarın distopik bir gelecekten kısa bir kesiti alıp önümüze koymasını ise anlamlı buldum. Kitabın diğer pek çok bilim kurgudan ayrılan yanı da giriş bölümü. Sürpriz bozan olmaması için bu kısımdan bahsedemiyorum.
Yazara bu tarzda vereceği eserlerde yolu açık olmasını temenni ediyorum.
Bilim kurgunun fantastik tarzdan ayrılan en keskin özelliklerinin ilki gerçeklikten kopmaması, ikincisi ise fantastik tarzın masalsı yönünden net şekilde ayrılmasıdır. Fantastik türde iyiler daima kazanırken bilim kurguda iyilerin kazanması şartı yoktur. Bu eseri okumaya başladığımda böyle bir beklenti ile başlamadım. Yazarın distopik bir gelecekten kısa bir kesiti alıp önümüze koymasını ise anlamlı buldum. Kitabın diğer pek çok bilim kurgudan ayrılan yanı da giriş bölümü. Sürpriz bozan olmaması için bu kısımdan bahsedemiyorum.
Yazara bu tarzda vereceği eserlerde yolu açık olmasını temenni ediyorum.
May 19, 2020
Öncelikle distopik kurgulara meraklı arkadaşlara tavsiyemdir. Bu topraklarda geçen (benim okuduğum) ilk distopya. Fikir benim çok hoşuma gitti, sonlarına doğru ne olacağını merak ettim. Bundan yıllar sonra nasıl olacak acaba diye derinlemesine düşünmemiş olduğumu farkettim. Homo Deus'tan sonra İntikal'i okumuş olmam bende sarsıcı bir etki yaptı. Spoiler vermek istemiyorum ama tavsiye edeceğim kitaplardan biri oldu. Türk bir yazarın distopyası okunmaya değer.
February 8, 2023
Geleceğe “İntikal” etmiş kalemin bu ilk romanı 2016’da yayınlanmış. Sekiz yıl önce ustalıkla kurgulanmış bir 2056 yılı var Sencer Turunç’un kitabında. Öngörüleri, sayfalarda canlanan resimleri incelediğimizde, ilginç ve güzel olan o ki, birçok tespit onca yılı beklemeden hayata geçmiş durumda 2023’ün “Bölge”sinde.
“İkiyüzlü itaatin ve örtülü bir hakikatin” yerleştiği vicdan, erken “örselenen umutları” duymaz olur Turunç’un kitabında. “…şehrin ölü derisini ezen botların” sesi de yankılanmaz o vicdanda.
İyi ki bunlar 2056 yılında yaşanacak deseniz de, kitabın birçok yerinde canlanan gelecek fotoğrafında “dehşet içinde kaçışan toz tanelerinden bazıları, aldığınız nefes içerisine yerleşip boğazınıza sarılabilir.”
Açlığın acımasızlığıyla “milliyetçilik ve dini“ terk eden yoksullar ile “Sömürü düzeni içinde iyi para kazanıp sonra bu parayı harcayan” ardından “acısı bol yerlere giderek ruhlarını doyuran” enteller de paylarına düşen paylanmayı bolca alıyor sayfalarda.
Yazar, romanda çokça yer alan siyasal, sosyal, tıbbi, termodinamik kavramlar ile (okuyucunun bilgisi oranında) kesintiye neden olsa da, güzel köprüler kuruyor tarihle. “Reddedilenlerin biçimlendirdiği bir kimlikte” siz de kendinizi bulabilirsiniz.
Kitabın ortalarına kadar ağır, yaygın giden anlatım, bir anda coşup, su gibi çağlayarak menziline varıyor ve “Ayta’nın yüreğine iğne gibi yavaşça batan Doktor’un sesi” gibi, mutlu bir “baloncukta sızıyor”.
Bu ilk eseri için Turunç’un emeğine ve zihnine sağlık.
“İkiyüzlü itaatin ve örtülü bir hakikatin” yerleştiği vicdan, erken “örselenen umutları” duymaz olur Turunç’un kitabında. “…şehrin ölü derisini ezen botların” sesi de yankılanmaz o vicdanda.
İyi ki bunlar 2056 yılında yaşanacak deseniz de, kitabın birçok yerinde canlanan gelecek fotoğrafında “dehşet içinde kaçışan toz tanelerinden bazıları, aldığınız nefes içerisine yerleşip boğazınıza sarılabilir.”
Açlığın acımasızlığıyla “milliyetçilik ve dini“ terk eden yoksullar ile “Sömürü düzeni içinde iyi para kazanıp sonra bu parayı harcayan” ardından “acısı bol yerlere giderek ruhlarını doyuran” enteller de paylarına düşen paylanmayı bolca alıyor sayfalarda.
Yazar, romanda çokça yer alan siyasal, sosyal, tıbbi, termodinamik kavramlar ile (okuyucunun bilgisi oranında) kesintiye neden olsa da, güzel köprüler kuruyor tarihle. “Reddedilenlerin biçimlendirdiği bir kimlikte” siz de kendinizi bulabilirsiniz.
Kitabın ortalarına kadar ağır, yaygın giden anlatım, bir anda coşup, su gibi çağlayarak menziline varıyor ve “Ayta’nın yüreğine iğne gibi yavaşça batan Doktor’un sesi” gibi, mutlu bir “baloncukta sızıyor”.
Bu ilk eseri için Turunç’un emeğine ve zihnine sağlık.
October 20, 2021
Apaçi'ye kıyasla çok daha sürükleyici, güzel kurgulanmış bir eser. Bayıldım desem yeridir. Yazar, distopik evreni o kadar güzel kurmuş, günümüzle parallelikler de kurarak, o kadar ince detaylarla işlemiş ki, keyifle bir oturuşta kendini okutturan, merak ettiren, hayal kurduran bir eser ortaya çıkmış. Günümüzde de yansımalarını görebileceğimiz başarılı analizlerle dolu bu serüvenin sonu da tüm giriş ve gelişme kısımları kadar başarılı bence.
Doktor'un neden konserveden yemeyi reddedip, kraker yediği aklıma takılmıştı, sonrasında hikayenin sonunda bu kadar etkili olacağını asla tahmin edemezdim. Gerçi oradan sonra okudukça, acaba mı dedirten ufak detaylarla ilmek ilmek örülmüş hikaye o beklenen sona.
Doktor'un neden konserveden yemeyi reddedip, kraker yediği aklıma takılmıştı, sonrasında hikayenin sonunda bu kadar etkili olacağını asla tahmin edemezdim. Gerçi oradan sonra okudukça, acaba mı dedirten ufak detaylarla ilmek ilmek örülmüş hikaye o beklenen sona.
July 19, 2022
Bu kitaba daha uzun bir şeyler yazmak istiyorum ancak aradan zaman geçtiği için yeniden okumam gerekiyor. Bu nedenle şimdilik kısa tutucağım.
Kitabın en başarılı bulduğum yanlarından biri günümüzde çoğumuzun hissettiği çökmüşlüğü, sömürüyü, yok oluşu ve apaçık adaletsizliği yine çoğumuzun sahip olduğu bir kabullenme ile anlatmayı başarması idi. Kendi alanında mutlu/memnun yaşama ihtiyacına sahip, dünya'dan bağımsızca varolmaya çabalayan, bunun hayalini kuran karakterler bu nokta da empati kurabilmemi sağladı. Bu nedenle kitabın özellikle ilk kısımlarından oldukça zevk aldım. Tüm bunlarin bir distopyada geçiyor olması ise adeta günümüzle dalga geçen trajikomik bir anlatım yaratmış.
Bir diğeri ise diyologların ne kadar hayatın içinden geldiğiydi. Özelikle karakterleri ve onların toplumları ve kendi hakklarındaki düşüncelerini konuşma dilinde anlatan bir eser için bu çok önemli. Ancak beni etkileyen başka bir boyutu ise günlük konuşma dilinin kitaba kattığı sadelik ve gerçeklik. Aslında bir önceki kısımda bahsettiğim, "ya burası aynen bizim dünyamız" dedirttiren hissi de aynen bu konuşma dili sayesinde hissedebiliyorsunuz.
Kitabın sonlarına doğru beni rahatsız etmeye başlayan durum aslında beni kitaba çeken özelliklerin, o dünya'daki (ve ya aslında yeni terimlerle bizim dünyamızı açıklayan kısımların) kitabı işgal etmeye başlamasıydı. Ben merkezileşme (centralization) temasını ekonomi/politik eleştiri olarak çok yerinde bulmuştum. Tarım sonrasi tüm toplumlar bir çeşit merkezileşme/modernleşme rejimleridir. Emek, ürün, hammadde ve sermayeyi belli merkezlere çekerken geriye kalanları köşelere, kendi başlarının çaresine bakmaya bırakır. Kitap bu durumunun hissiyatını çok başarılı bir şekilde verdi.
Ancak bu konu hakkında kitabın bize yansıtabileceği şeyler açılabilirdi. Ve ya daha doğrusu getilen yeni ekonomik ve politik açıklamalar kitabın kısa cüssesi için fazla yer kapladılar. Kitabın ya daha uzun olması ve tüm herşeyin üzerinde hakkettikleri kadar durmasını ve ya zaten kurmuş olduğu konseptler üzerinden ilerlemesini tercih ederdim.
Kitapta olan olayların da önplana geçmesi ile bana biraz daha günümüzde sık sık denk geldiğimiz distopik/fantezi filmlerini anımsattı.
Kitabı tekrar okuduğumda hem biraz ne kastettiğimi açarım hem de karakterler hakkındaki görüşlerimden bahsederim diye düşünüyorum.
Kitabın en başarılı bulduğum yanlarından biri günümüzde çoğumuzun hissettiği çökmüşlüğü, sömürüyü, yok oluşu ve apaçık adaletsizliği yine çoğumuzun sahip olduğu bir kabullenme ile anlatmayı başarması idi. Kendi alanında mutlu/memnun yaşama ihtiyacına sahip, dünya'dan bağımsızca varolmaya çabalayan, bunun hayalini kuran karakterler bu nokta da empati kurabilmemi sağladı. Bu nedenle kitabın özellikle ilk kısımlarından oldukça zevk aldım. Tüm bunlarin bir distopyada geçiyor olması ise adeta günümüzle dalga geçen trajikomik bir anlatım yaratmış.
Bir diğeri ise diyologların ne kadar hayatın içinden geldiğiydi. Özelikle karakterleri ve onların toplumları ve kendi hakklarındaki düşüncelerini konuşma dilinde anlatan bir eser için bu çok önemli. Ancak beni etkileyen başka bir boyutu ise günlük konuşma dilinin kitaba kattığı sadelik ve gerçeklik. Aslında bir önceki kısımda bahsettiğim, "ya burası aynen bizim dünyamız" dedirttiren hissi de aynen bu konuşma dili sayesinde hissedebiliyorsunuz.
Kitabın sonlarına doğru beni rahatsız etmeye başlayan durum aslında beni kitaba çeken özelliklerin, o dünya'daki (ve ya aslında yeni terimlerle bizim dünyamızı açıklayan kısımların) kitabı işgal etmeye başlamasıydı. Ben merkezileşme (centralization) temasını ekonomi/politik eleştiri olarak çok yerinde bulmuştum. Tarım sonrasi tüm toplumlar bir çeşit merkezileşme/modernleşme rejimleridir. Emek, ürün, hammadde ve sermayeyi belli merkezlere çekerken geriye kalanları köşelere, kendi başlarının çaresine bakmaya bırakır. Kitap bu durumunun hissiyatını çok başarılı bir şekilde verdi.
Ancak bu konu hakkında kitabın bize yansıtabileceği şeyler açılabilirdi. Ve ya daha doğrusu getilen yeni ekonomik ve politik açıklamalar kitabın kısa cüssesi için fazla yer kapladılar. Kitabın ya daha uzun olması ve tüm herşeyin üzerinde hakkettikleri kadar durmasını ve ya zaten kurmuş olduğu konseptler üzerinden ilerlemesini tercih ederdim.
Kitapta olan olayların da önplana geçmesi ile bana biraz daha günümüzde sık sık denk geldiğimiz distopik/fantezi filmlerini anımsattı.
Kitabı tekrar okuduğumda hem biraz ne kastettiğimi açarım hem de karakterler hakkındaki görüşlerimden bahsederim diye düşünüyorum.
July 21, 2025
İntikal, kaç yıldır bende sırasını bekleyen ve nihayet geçen yıl sonunda okuduğum bir roman oldu. Öncelikle romanı bir türlü elime alamayışımın nedenini, biraz da kendime bir not olarak düşeyim buraya; çokça distopya okumuş ve herhalde 20 sene kadar önce bu türü ilk kez 1984 ile okumaya başlamış ve o dönemde kalbimi resmen sıkıştıran o romandan sonra diğer ünlü distopik eserleri de görmüş biri olarak, zamanla aslında nasıl da bir distopya içinde olduğumuzu ve bu geçmiş eserlerin bizi bugün yaşadığımız dünyaya karşı uyarma işlevine haiz olduğunu fark ettiğimden, “zaten bir distopyanın içindeyiz, üstü kalsın!” psikolojisine girmiştim sanırım. Bu bağlamda İntikal’e gelecek olursam, yorumlarda da belirtildiği gibi bu eserin ilk göze çarpan özelliklerinden biri, pek çok okuyucu tarafından bilinen diğer ünlü distopik romanlardan farklı olarak yakın bir geleceği bize resmetmesi; kitabı okurken bunu fark ettiğimde bana değişik gelen bir yönü oldu bu. Sonda söyleyeceğimi de başta söyleyeyim; Sencer Turunç, tam da içinde bulunduğumuz toplumsallığın karanlık gidişine karşı bizi açıkça uyarmış, tabiri caizse, “bakın aklımızı başımıza almazsak ahan da olacağı bu” demiş; kitabın sonunda hissettiğim şey tam olarak bu oldu.
Şimdi geleyim biraz daha yakından birkaç kritiğe. Yine yorumlarda da değinilmiş olan, kitabın giriş kısmı; bu kısmı okurken, ben bir sosyal-bilimci makalesi mi okuyorum diye şöyle bir duraksamıştım; distopyaların edebi yönü, malum, diğer edebiyat eserleri gibi değildir, buna ağırlık vermezler fakat Turunç’un sosyal bilim dilini eserinde bu denli baskın kullanmasını bir zaaf olarak gördüm; 4 yıldız verecekken beni bundan alıkoyan da ağırlıklı olarak bu yönü oldu diyebilirim. Yazarı buradan da tanıyoruz, malum; kendisi sosyal bilim okumaları konusunda güçlü fakat bunu akademik makalelerinizde kullansanız, romana bu denli yansıtmasanız veya daha incelikli bir şekilde işleseniz bu “sınıfsallık” ve Marks’ımızdan mülhem “ekonomik alt-yapı” meselesini, daha hoş olurdu kanaatindeyim Sencer Bey:) Gereksiz uzun kitapların taraftarı da değilim fakat bu kritik eşliğinde romanın bazı boşlukları da biraz daha incelikle işlenseydi, çok daha ustalıklı bir iş çıkabilirdi diye düşünüyorum. Elbette malum, yazarın ilk eserlerinden, ben naçizane bende bıraktığı izlenimleri yazıyorum.
Birkaç şeye daha değinmek istiyorum; kitapta karakterler de fazla değil, gereksiz bir kalabalık yok en azından. Karakterler biraz daha işlenebilirdi ve kurgu nereye gidecek acaba diye düşünerek okumaya devam ettim ve şunu belirteyim; kitap, sonuçta romanlarda genel olarak beklenen güçlü bir sonla bitmiş; mesajın en çarpıcı yönü orada geldi bence. Gerçekten de okuyucu, kitabı okurken sonu nereye varacak hissinden, o en sondaki çarpıcı ve bence gerçekten de içinde bulunduğumuz toplumsallıktaki ve hatta küresel anlamda radikal ötesi değişikliğin, daha doğru bir ifadeyle “dönüşüm”ün bizi götürebileceği yeri duvara çarpmış gibi bir farkındalığa geçerek tamamlıyor romanı. En azından bende öyle oldu ve bu, öyle distopik bir şey falan da değil artık, şu gidişe gözümüzü açıp bakarsak baya baya “gerçekçi” bir son, üzgünüm ama öyle.
Kitabı bitirdiğim ilk zamanlarda belki daha çok şey de yazabilirdim ama bende kalanlar, okuyacak olanlara da fazla ipucu vermeden bunlar oldu nihai olarak. Okunmalı mı, olunmalı; özellikle de Türkiye’de insanlar okusun bu romanı. Kalemine sağlık Sencer Turunç.
Şimdi geleyim biraz daha yakından birkaç kritiğe. Yine yorumlarda da değinilmiş olan, kitabın giriş kısmı; bu kısmı okurken, ben bir sosyal-bilimci makalesi mi okuyorum diye şöyle bir duraksamıştım; distopyaların edebi yönü, malum, diğer edebiyat eserleri gibi değildir, buna ağırlık vermezler fakat Turunç’un sosyal bilim dilini eserinde bu denli baskın kullanmasını bir zaaf olarak gördüm; 4 yıldız verecekken beni bundan alıkoyan da ağırlıklı olarak bu yönü oldu diyebilirim. Yazarı buradan da tanıyoruz, malum; kendisi sosyal bilim okumaları konusunda güçlü fakat bunu akademik makalelerinizde kullansanız, romana bu denli yansıtmasanız veya daha incelikli bir şekilde işleseniz bu “sınıfsallık” ve Marks’ımızdan mülhem “ekonomik alt-yapı” meselesini, daha hoş olurdu kanaatindeyim Sencer Bey:) Gereksiz uzun kitapların taraftarı da değilim fakat bu kritik eşliğinde romanın bazı boşlukları da biraz daha incelikle işlenseydi, çok daha ustalıklı bir iş çıkabilirdi diye düşünüyorum. Elbette malum, yazarın ilk eserlerinden, ben naçizane bende bıraktığı izlenimleri yazıyorum.
Birkaç şeye daha değinmek istiyorum; kitapta karakterler de fazla değil, gereksiz bir kalabalık yok en azından. Karakterler biraz daha işlenebilirdi ve kurgu nereye gidecek acaba diye düşünerek okumaya devam ettim ve şunu belirteyim; kitap, sonuçta romanlarda genel olarak beklenen güçlü bir sonla bitmiş; mesajın en çarpıcı yönü orada geldi bence. Gerçekten de okuyucu, kitabı okurken sonu nereye varacak hissinden, o en sondaki çarpıcı ve bence gerçekten de içinde bulunduğumuz toplumsallıktaki ve hatta küresel anlamda radikal ötesi değişikliğin, daha doğru bir ifadeyle “dönüşüm”ün bizi götürebileceği yeri duvara çarpmış gibi bir farkındalığa geçerek tamamlıyor romanı. En azından bende öyle oldu ve bu, öyle distopik bir şey falan da değil artık, şu gidişe gözümüzü açıp bakarsak baya baya “gerçekçi” bir son, üzgünüm ama öyle.
Kitabı bitirdiğim ilk zamanlarda belki daha çok şey de yazabilirdim ama bende kalanlar, okuyacak olanlara da fazla ipucu vermeden bunlar oldu nihai olarak. Okunmalı mı, olunmalı; özellikle de Türkiye’de insanlar okusun bu romanı. Kalemine sağlık Sencer Turunç.
Displaying 1 - 11 of 11 reviews