What do you think?
Rate this book
Universe of Metro 2033
Człowiek obiecany
Paweł Majka, dwukrotny laureat Nagrody Literackiej im. Jerzego Żuławskiego, powraca do Uniwersum Metra 2033, by swoją nieokiełznaną wyobraźnią uchylić kolejne zasłony skrywające Kraków A.D. 2033!
Horda jednomyślnych pod wodzą Króla dokończyła dzieła Pożogi. Zabrała ze sobą i poprowadziła ku zagładzie większość z tych, którym udało się przetrwać pierwszy kataklizm. Nowa Huta opustoszała – upadła Federacja i Muzeum. Kombinat poniósł ogromne straty, a ze wschodu, z radioaktywnej pustyni, ciągną nowe przerażające formy życia. Jedyną nadzieją jest nienarodzone dziecko Króla i Ewy – za wszelką cenę należy je sprowadzić do Kombinatu. Chętnych, by posiąść dziecko, jest jednak wielu, a najpotężniejsza z nich wydaje się istota żyjąca pod Wawelem.
Horda jednomyślnych pod wodzą Króla dokończyła dzieła Pożogi. Zabrała ze sobą i poprowadziła ku zagładzie większość z tych, którym udało się przetrwać pierwszy kataklizm. Nowa Huta opustoszała – upadła Federacja i Muzeum. Kombinat poniósł ogromne straty, a ze wschodu, z radioaktywnej pustyni, ciągną nowe przerażające formy życia. Jedyną nadzieją jest nienarodzone dziecko Króla i Ewy – za wszelką cenę należy je sprowadzić do Kombinatu. Chętnych, by posiąść dziecko, jest jednak wielu, a najpotężniejsza z nich wydaje się istota żyjąca pod Wawelem.
400 pages, Paperback
First published November 9, 2016
2 people are currently reading
74 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 6 of 6 reviews
June 4, 2020
"Człowiek Obiecany” Pawła Majki to drugi tom cyklu „O Jednomyślnych”. Akcja dzieje się po zagładzie nuklearnej w moim ukochanym mieście Krakowie, a co za tym idzie stała się lekturą obowiązkową dla takiego krakusa jak ja.
Tym razem, jako czytelnik towarzyszyłam nie tylko mieszkańcom Nowej Huty, ale również tym, którzy ocaleli i schronili się w Tyńcu. Wojskowa struktura podobna w pewnym sensie do tej z Kombinatu jednak ozdobiona mundurami ubarwiła świat przedstawiony w „Człowieku Obiecanym”. Akcja zaś skupiła się na poszukiwaniach Ewy -bohaterki poznanej w pierwszym tomie, jej dziecka oraz na tajemniczej istocie skrytej w jaskini smoka na Wawelu – lub raczej pod nim.
Nie da się ukryć, że lokalizacja, w jakiej rozgrywa się akcja powieści zyskuje dla niej już na starcie dodatkowe punkty. Opisy miasta po Pożodze robią podwójne wrażenie, gdy dotyczą dobrze nam znanych obiektów, do których pałamy dużym sentymentem. Stare miasto pochłonięte przez rośliny z Ogrodu Botanicznego czy Nowa Huta zamieszkała przez przerażające stwory, to tylko dwa z wielu elementów działających na wyobraźnię w tej powieści.
Paweł Majka jest autorem o dużej wyobraźni, posiada pokłady poczucia humoru, którego część udaje mu się czasami wpleść do opowieści oraz potrafi stworzyć dość ciekawie zarysowane postaci, których losy śledzi się z umiarkowanym zainteresowaniem.
Sama „Ziemia Obiecana” jest powieścią dość nierówną wahającą się pomiędzy skrajnymi momentami. „Jeszcze nie pójdę spać; dokończę jeszcze ten rozdział”, a „co tu się właściwie stało?”. Mniej więcej tak przedstawiało się moje balansowanie w trakcie lektury. Wszystko dzięki mieszance polegającej na ciekawym pomyśle oraz miejscami poszatkowanej fabule. Gdy Majka snuje opowieść jednym ciągiem, to jestem w stanie się w nią wciągnąć na tyle, aby być gotową na zarwanie nocy. Jednak, gdy już następuje ten moment nagle czytelnik dostaje dziwną tekstową jajecznicę, w której łatwo się pogubić i stwierdzić, że właściwie nie wiadomo, o co chodzi w całej opowieści.
Podzielenie książki na trzy części może i nie było pomysłem złym, jednak szkoda, że fragmenty poprzedzające przejście jednej w drugą sprawiają, że z wartkiej, wciągającej akcji zostaje wartka i zaburzona akcja.
Z pewnym rozczarowaniem patrzę również na pracę wydawnictwa. Do okładki zastrzeżeń nie mam, jednak w środku znalazłam literówki oraz wydaje mi się, że gdyby redakcja stanęła na wysokości zadania, to te dziwne fragmenty, o których mówiłam można by przekształcić na rzecz tekstu, który czytałoby się o wiele lepiej.
Podsumowując: „Człowiek Obiecany” nie jest powieścią złą, którą spisałabym na straty. Ma kilka wartościowych elementów, które doceniam. Jednocześnie widząc tkwiący w tej powieści potencjał czuję się w obowiązku dać porządnego kopniaka na zachętę dla wszystkich w jakikolwiek sposób zaangażowanych w powstanie tej powieści. Mam nadzieję, że zepną poślady i następna część będzie już pozbawiona wyżej wymienionych niedoskonałości zachowując przy tym to, co posiada w sobie najlepszego.
Tym razem, jako czytelnik towarzyszyłam nie tylko mieszkańcom Nowej Huty, ale również tym, którzy ocaleli i schronili się w Tyńcu. Wojskowa struktura podobna w pewnym sensie do tej z Kombinatu jednak ozdobiona mundurami ubarwiła świat przedstawiony w „Człowieku Obiecanym”. Akcja zaś skupiła się na poszukiwaniach Ewy -bohaterki poznanej w pierwszym tomie, jej dziecka oraz na tajemniczej istocie skrytej w jaskini smoka na Wawelu – lub raczej pod nim.
Nie da się ukryć, że lokalizacja, w jakiej rozgrywa się akcja powieści zyskuje dla niej już na starcie dodatkowe punkty. Opisy miasta po Pożodze robią podwójne wrażenie, gdy dotyczą dobrze nam znanych obiektów, do których pałamy dużym sentymentem. Stare miasto pochłonięte przez rośliny z Ogrodu Botanicznego czy Nowa Huta zamieszkała przez przerażające stwory, to tylko dwa z wielu elementów działających na wyobraźnię w tej powieści.
Paweł Majka jest autorem o dużej wyobraźni, posiada pokłady poczucia humoru, którego część udaje mu się czasami wpleść do opowieści oraz potrafi stworzyć dość ciekawie zarysowane postaci, których losy śledzi się z umiarkowanym zainteresowaniem.
Sama „Ziemia Obiecana” jest powieścią dość nierówną wahającą się pomiędzy skrajnymi momentami. „Jeszcze nie pójdę spać; dokończę jeszcze ten rozdział”, a „co tu się właściwie stało?”. Mniej więcej tak przedstawiało się moje balansowanie w trakcie lektury. Wszystko dzięki mieszance polegającej na ciekawym pomyśle oraz miejscami poszatkowanej fabule. Gdy Majka snuje opowieść jednym ciągiem, to jestem w stanie się w nią wciągnąć na tyle, aby być gotową na zarwanie nocy. Jednak, gdy już następuje ten moment nagle czytelnik dostaje dziwną tekstową jajecznicę, w której łatwo się pogubić i stwierdzić, że właściwie nie wiadomo, o co chodzi w całej opowieści.
Podzielenie książki na trzy części może i nie było pomysłem złym, jednak szkoda, że fragmenty poprzedzające przejście jednej w drugą sprawiają, że z wartkiej, wciągającej akcji zostaje wartka i zaburzona akcja.
Z pewnym rozczarowaniem patrzę również na pracę wydawnictwa. Do okładki zastrzeżeń nie mam, jednak w środku znalazłam literówki oraz wydaje mi się, że gdyby redakcja stanęła na wysokości zadania, to te dziwne fragmenty, o których mówiłam można by przekształcić na rzecz tekstu, który czytałoby się o wiele lepiej.
Podsumowując: „Człowiek Obiecany” nie jest powieścią złą, którą spisałabym na straty. Ma kilka wartościowych elementów, które doceniam. Jednocześnie widząc tkwiący w tej powieści potencjał czuję się w obowiązku dać porządnego kopniaka na zachętę dla wszystkich w jakikolwiek sposób zaangażowanych w powstanie tej powieści. Mam nadzieję, że zepną poślady i następna część będzie już pozbawiona wyżej wymienionych niedoskonałości zachowując przy tym to, co posiada w sobie najlepszego.
July 14, 2024
Ta książka ma dobre fragmenty (nawet zabawne), przedstawiające nowe elementy świata (w końcu „wchodzimy” na teren Krakowa) ale przejścia między nimi są i męczące, i na siłę… Cała historia się zamyka i wyjaśnia wątki z pierwszego tomu, o których w okolicach połowy „Człowieka obiecanego” dowiadujemy się że wymagają wyjaśnienia. Duża część postaci przedstawiona szablonowo, w przypadku niektórych widać zmiany zachowania (wraz z ich powodami), inne zmieniają się tak, jak wymaga tego w danym momencie bieg fabuły. Tempo akcji bardzo nierówne, czasem pozwala się wczuć w świat i sytuację, by za chwilę wpaść w „szybko, szybko, zanim się zorientujemy że to nie ma sensu”. Pomimo powracających z pierwszego tomu postaci i próby utrzymania ciągłości narracji można czytać bez znajomości pierwszego tomu (jest dość odwołań, a powracające postacie są wystarczająco wprowadzone).
July 24, 2018
Pierwszy tom, "Dzielnica Obiecana" mnie nie porwał. Liczyłam trochę, że ten lepiej sobie poradzi. Liczyłam i się przeliczyłam. Odniosłam wrażenie że autor pisząc, momentami zapominał co ma pisać. Bo chwilami historia ciągnie się niemiłosiernie, a chwilami jest pisana na szybko i bez większego zastanowienia, byle by skończyć. W ogóle koniec wyglądał jakby autor miał gdzieś w tyle głowy że ma napisać książkę na taki a taki limit słów, i nagle sobie przypomniał że należy książkę skończyć bo sięgamy tego limitu.
Bardzo szkoda że historia jednak nie została lepiej skonstruowana, bo fajnie by było poczytać ciekawą historię Krakowa w świecie Metro 2033.
Bardzo szkoda że historia jednak nie została lepiej skonstruowana, bo fajnie by było poczytać ciekawą historię Krakowa w świecie Metro 2033.
March 19, 2017
Postapo to taki fajny temat, a już zwłaszcza z Krakowem w tle. Szkoda, że autor ciągle potyka się o nieskładnie zbudowane zdania, nieumiejętność prowadzenia akcji, budowania napięcia i do tego tak sobie napisane postaci
February 5, 2017
na początki trochę się ciągnie; rozkręca się gdzieś za połową, za to punkt kulminacyjny jak dla mnie... bomba! ;)
Displaying 1 - 6 of 6 reviews