The Secret Life of the Mind: How Your Brain Thinks, Feels, and Decides

by Mariano Sigman

From one of the world's leading neuroscientists comes a deeply engaging trip into the depths of the human mind.

In The Secret Life of the Mind, neuroscientist Mariano Sigman offers a grand yet concise survey of everything you ever wanted to know about how the mind works.

From research showing that, even as infants, we are able to form notions of mathematics, language, and morality, to how years and years of formal and informal education can fundamentally change our brains and how we experience the world, The Secret Life of the Mind is an accessible and fascinating overview of neuroscience that will help readers begin to understand even the smallest things that make us who we are.

Personal, surprising, and delightfully illuminating, The Secret Life of the Mind is an intimate look into our most intimate selves.

Genres: Nonfiction, Psychology, Science, Neuroscience, Audiobook, Brain, Self Help

277 pages, Hardcover

First published October 1, 2015

About the author

Mariano Sigman obtuvo su licenciatura en Física de la Universidad de Buenos Aires (1997), Doctorado en Neurociencia (Phd) en Rockefeller University (New York) e hizo un post-doctorado en Ciencias Cognitivas (2002-2005) en el College de France (Paris). En el 2006 fundó el Laboratorio de Neurociencia Integrativa de la Universidad de Buenos Aires, que dirige desde entonces.

Ha sido galardonado con los premios académicos internacionales más prestigiosos en su disciplina, incluyendo el premio al joven investigador otorgado por el "College de France, Paris" (2006), el Career Development Award otorgado por Human Frontiers Science Program, que incluye un subsidio de 300.000 US$ (2007) el Premio Enrique Gaviola otorgado por la Academia Nacional de Ciencias Exactas, Físicas y Naturales (2011) y el Scholar Award otorgado por James S. McDonnell Foundation Scholar (2012), que incluye un subsidio de 600.000 US$. Es autor de más de 90 publicaciones en las revistas más prestigiosas de la neurociencia.

Es el director del programa de "Toma de decisiones" del proyecto Human Brain Project https://www.humanbrainproject.eu/ un mega-consorcio que reúne los principales investigadores en neurociencia en Europa para coordinar un proyecto que coordine la comprensión del cerebro humano.

Más allá de la academia, la investigación de Mariano Sigman ha tenido implicaciones prácticas en la medicina (por ejemplo en el diagnostico de pacientes vegetativos o autistas), en la educación (con intervenciones efectivas para mejorar la toma de decisiones y el aprendizaje en escuelas primarias de todo el país) y en el arte, en un proyecto "La morfología de la mirada" que ha sido exhibida en PROA, Nueva York, Austria, México, Japón... Mariano ha trabajado con magos, cocineros ajedrecistas, músicos y artistas plásticos para reunir el conocimiento de la neurociencia a distintos aspectos de la cultura humana.

En los últimos años ha consolidado un puente entre la neurociencia y la educación, organizando la "School of Education, Cognitive and Neural Sciences", con fondos de 4.000.000 US$, publicando el libro "La pizarra de Babel" y coordinando numerosas proyectos en escuelas primarias del país. Es miembro del consejo científico del programa "One Laptop per Child". Ha desarrollado además una extensa carrera de divulgación científica que incluye columnas en las principales radios del país, en programas de televisión y cientos de artículos publicados en distintos medios editoriales.

Reviews

[☘Misericordia☘ ⚡ϟ⚡⛈⚡☁ ❇️❤❣ · Rating 4 out of 5]

Q:
I like to think of science as a ship that takes us to unknown places, the remotest parts of the universe, into the inner workings of light and the tiniest molecules of life. This ship has instruments, telescopes and microscopes, which make visible what was once invisible. But science is also the route itself, the binnacle, the chart leading us towards the unknown. (c)
Q:
Of all the places we travel throughout our lifetimes, the most extraordinary is certainly the land of childhood: a territory that, looked back on by the adult, becomes a simple, naive, colourful, dreamlike, playful and vulnerable space.
It’s odd. We were all once citizens of that country, yet it is hard to remember and reconstruct it without dusting off photos in which, from a distance, we see ourselves in the third person, as if that child were someone else and not us in a different time.
How did we think and conceive of the world before learning the words to describe it? And, while we are at it, how did we discover those words without a dictionary to define them? How is it possible that before three years of age, in a period of utter immaturity in terms of formal reasoning, we were able to discover the ins and outs of grammar and syntax? (c)
When investigating in detail how great experts learned what they know, and avoiding the temptation to draw general conclusions based more on myth, it turns out that the first two premises of Galton’s argument are wrong. The upper limit of learning is not so genetically based, nor is the path towards that upper limit so independent of genetics. Genetics are involved in both parts, but not decisively in either. (c)
Q:
The biological and the cultural are always intrinsically related. And not in a linear manner. In fact, a completely unfounded intuition is that biology precedes behaviour, that there is an innate biological predisposition that can later follow, through the effect of culture, different trajectories. That is not true; the social fabric affects the very biology of the brain. This is clear in a dramatic example observed in the brains of two three-year-old children. One is raised with affection in a normal environment while the other lacks emotional, educational and social stability. The brain of the latter is not only abnormally small but its ventricles, the cavities through which cerebrospinal fluid flows, have an abnormal size as well.
So different social experiences result in completely distinct brains. A caress, a word, an image–every life experience leaves a trace in the brain. These traces modify the brain and, with it, one’s way of responding to things, one’s predisposition to relating to someone, one’s desires, wishes and dreams. In other words, the social context changes the brain, and this in turn defines who we are as social beings.
A second unfounded intuition is thinking that because something is biological it is unchangeable. Again, this is simply not true. For instance, the predisposition to music depends on the biological constitution of the auditory cortex. This is a causal relation between an organ and a cultural expression. However, this connection does not imply developmental determinism. The auditory cortex is not static, anyone can change it just by practising and exercising.
Thus the social and the biological are intrinsically related in a network of networks. This categorical division is not a property of nature, but rather of our obtuse way of understanding it. (c)
Q:
Our choices define us. We choose to take risks or live conservatively, to lie when it seems convenient or to make the truth a priority, no matter what the cost. We choose to save up for a distant future or live in the moment. The vast sum of our actions comprises the outline of our identities. As José Saramago put it in his novel All the Names: ‘We don’t actually make decisions, the decisions make us.’ Or, in a more contemporary version, when Albus Dumbledore lectures Harry Potter: ‘It is our choices, Harry, that show what we truly are, far more than our abilities.’ (c)
Q:
This idea that we all go through a similar educational trajectory, but the ceiling depends on a biological predisposition, was coined and sketched in 1869 by Francis Galton, one of the most versatile and prolific British scientists. The clearest example appears when the predisposition is a body trait. For example, becoming a professional basketball player is much more likely if you are tall. (c)
Q:
The great neurologist Larry Squire sketched a taxonomy that divides learning into two large categories. Declarative learning is conscious and can be explained in words. A good example of this is learning the rules of a game; once the instructions are learned, they can be taught (declared) to a new player. Nondeclarative learning includes skills and habits that are usually achieved without the learner being aware of the process. These are types of knowledge that would be difficult to make explicit in the form of language, such as by explaining them to someone else. (c)
Q:
Establishing this bridge between the implicit and the declarative turns out to be, as we will see, a key variable in every form of learning. (c)
Q:
The myth of genetic talent is based on rare cases and exceptions, on stories and photos that show precocious geniuses with their innocent youthful faces rubbing elbows with the big names of the world’s elite. The psychologists William Chase and Herbert Simon toppled this myth by closely investigating the progression of the great chess geniuses. None of them achieved an exceptionally high level of skill before having completed 10,000 hours of training. What was perceived as precocious genius was shown to be based, in fact, upon intensive and specialized training from a very young age.
The vicious circle functions more or less like that: the parents of little X convince themselves that their offspring is a violin virtuoso and they give the child the confidence and motivation to practise, and, therefore, X improves greatly, to the point of seeming talented. Acting as if someone has talent is an effective way to get them actually to have it. It seems to be a self-fulfilling prophecy. But it is much more subtle than the mere psychological configuration of ‘I think, therefore I am.’ The prophecy produces a series of processes that catalyse the more difficult aspect of learning: tolerating the tedium of the effort involved in deliberate practice. (c)
Q:
Here we see an important idea. An ideal way for us to adapt to new cultural needs is by recycling brain structures that evolved in other contexts to fulfil other functions. The memory palace is a very paradigmatic example. We all struggle to remember numbers, names or shopping lists. But we can easily recall hundreds of streets, the nooks and crannies of our childhood homes, or the houses of our friends when we were growing up. The secret of the memory palace is establishing a bridge between those two worlds, what we want to remember, but find it difficult to, and space, where our memory is right at home. (c)

[The Raven King - Feyzan · Rating 4 out of 5]

Docendo discimus (by teaching, we learn.)

This was a very fascinating and informative reading experience. I learned quite a few new and interesting things about human psyche and the working of a human brain from this book. Human brain is complicated and neuroscience is a very vast topic that can't be cramped up in a small book like this one, but Sigman did a decent job, if not the best, of consolidating information and making it accessible even for those who had no prior knowledge on the topic. However, some part could have benefited from further explanation and elaboration. The information that we got wasn't enough to fully comprehend The secret life of the mind, but it provided, nonetheless, a general idea about the working of human brain.

This book can be divided into three parts. First part is developmental psychology that covers the moral and reasoning capacities of newborns, and goes on to prove that newborns are more capable of learning multiples languages than their adult counterparts. Moving on, in the second part, Sigman explores the complicated world of cognitive psychology in adults and deals with topics such as consciousness, dreaming, effects of drugs on our brain, rational vs intuitive decision making, free will and goes on to explain how optimists and pessimists, like liberals and conservatives, are wired differently. He also introduces us to some of the most fundamental Freudian and Socrates concepts in this chapter. The third and final part is related to education where we are are invited to think of a way to apply the knowledge of neuroscience in educational institutions. Sigman suggests that our current knowledge of human brain can help us create better programs specially for students suffering from dyslexia, which, according to him, is a more phonological problem than a visual one. He then builds on the idea laid out by Socrates that learning is actually remembering and establishes a more radical idea that sometime learning can also be attained by forgetting.

There was quote in my favourite Netflix show The OA that perfectly explains how the acquired knowledge should feel like.

Knowledge is a rumor until it lives in the body.

Learning start with us using our dorsal system and end when our ventral system takes over to automize the process. For example: We exert more effort during the initial phase of learning how to read and later, with practice, reading becomes almost automatic.

If such ideas and concepts fascinates you and/or you want to understand the working of human brain then this book is a perfect starting point. It cover plenty of topics in short, digestable and often bite sized format.

I found quite a few parallels between sigmand's and Jonathan Hadit's thoughts on morality and decision and making. If you are interested you can check out my thoughts on Jonathan Hadit's book The Righteous Mind as well.

[Jamie Smith · Rating 4 out of 5]

Who are you? What makes you tick? What are the historical, biological, social, and educational factors that made you you? It is of course a blend of nature and nurture, but this book comes down firmly on the side of nature, “The conclusion is always the same: a significant portion of the variance – between 20 and 60 per cent – in temperament is explained by the genetic package we are born with.” (p. 182)

Like Gaul, this book is divided into three parts. The first deals with developmental psychology, and looks at experiments that try to understand the reasoning skills of newborns and young children. Since they cannot speak, the tots are evaluated on things like what they focus their attention on, and even, seriously, how hard they suck on their pacifier (which, mysteriously, is called a ‘dummy’ in England and in this book as well. I was very confused the first few times I saw the word.) It all sounds rather bizarre, but apparently these experiments have been replicated sufficiently that they are accepted by scientists who study these things.

Also in part one is an interesting discussion of language acquisition in young children. In another context I remember reading about how Japanese speakers have trouble distinguishing between ‘l’ and ‘r’ sounds, which seems odd to English speakers since they are such distinctly different sounds – to us. Now say the words “that thing” and note where your tongue is for each word; it is between the teeth for ‘that’ and above them on the alveolar ridge for ‘thing.’ To us they are both simply ‘th’ sounds, but in some languages, like Ancient Greek and Old English, speakers’ brains processed them as being distinct enough that they were given separate letters in their alphabets. Getting back to this book the author remarks that “in Spanish there are five vowel sounds, while in French, depending on the dialect, there are up to seventeen (including four nasal vowel sounds).” (p. 23) Dutch, meanwhile, has forty.

The second part of the book deals with cognitive psychology, and covers a wide range of interesting topics, such as the core functions of consciousness, dreaming, and the effects of drug use on our perception of reality. There is an interesting discussion on decision making, which can be summarized as, “When we make a decision by carefully thinking over a small number of elements, we choose better if we take our time. Yet when the problem is complex, in general we make better choices by following our intuition than if we stew over it.” (p. 60)

The third section could be called practical neuroscience, and in it the author attempts to apply what has been learned about how to solve real-world problems, such as designing improved educational curricula.

The book discusses the idea of innate talent in a way I had never considered, and it is worth thinking about. I had always assumed that talent is a real thing, that for certain abilities some people have a lot of it, and some have none at all, but this book takes the position that talent is simply doing the same thing over and over until you get good at it. Psychologists William Chase and Herbert Simon examined chess grandmasters, and found that they only achieved acclaim after they had put in about 10,000 hours of effort. The reasoning goes like this: parents convince themselves that their little darling has a special talent for something, such as tennis. Their praise motivates the child to practice, and she gets better and better, resulting in more praise and more practice, and even better results, and the feedback loops keeps the improvements going. What seems like the maturing of an innate talent is actually just practice, practice, practice.

Finally, the book looks at the malleability of the brain, which does not just respond to stimuli, it changes as a result of them. It really does make a difference when babies are held and stroked and played with, because it builds new neural connections that can then be leveraged for even more complex interactions. Our experiences change our brains, as do our education, beliefs, and social interactions. I once heard someone say, “What are we but the sum of our memories and past experiences?,” and I thought about that as I read through this book. This neuroplasticity, furthermore, is not limited to early childhood. The choices you make as an adult can change your brain and enhance your cognitive skills, so turn off the TV and read a book, dammit, and then write a review. You’ll be better for it.

[Afrooz · Rating 4 out of 5]

با اختلاف، بهترین کتابی که در ماه‌های گذشته از ابتدای سال خواندم. سفر به اعماق ذهن و مغز از طریق آزمایش های علمی و مبتنی بر اصول نوروساینس. به هر کسی که علاقه داره بدونه چرا یک چنین کارهایی رو در زندگیمون انجام میدیم خوندن این کتاب رو پیشنهاد میکنم

[Forough · Rating 5 out of 5]

فصل اول:
آزمایش پستانک ملتزوف: نوزادان توان تشخیص پستانکی که در تاریکی در دهانشان گذاشته شده بود بین دو پستانک نرم و هموار و ناهموار و دارای برجستگی را در نور روز داشتند. رد فلسفه تجربه گرایی! مغز لوح سفید نیست. مغز می تواند بین ماهیت های حسی تناظر خود به خودی برقرار کند مثلا مغز می تواند بین چشایی و شنوایی/ بین بینایی و لامسه تناظر برقرار کند.
اشتباه پیاژه: کودک ده ماهه تشخیص می دهد که جسم زیر کدام دستمال پنهان شده است تا اینجا قانون بقای شی! پس از پنهان کردن زیر دستمال اول جلوی چشم کودک شی را جابجا میکنیم اما کودک همچنان همان دستمال را انتخاب می کند. پیاژه: نوزادان هنوز به طور کامل قانون بقای شی را درک نکرده اند. تحلیل جدید: هر چند نوزادان می دانند شی جابجا شده اما قادر به تغییر تصمیم از پیش گرفته شده خود نیستند. قشر پیشانی مغز هنوز رشد کافی نکرده! نکته اینکه نوزادان به سمت اشتباه می روند اما نگاه خیره شان به سمت درست باقی می ماند.
آزمایش درک ریاضی: نوزاد یک روزه درک ریاضی دارد به این معنا که اگر سلسه ای از تصاویر یه تایی را ببیند و سپس دو تصویر یکی سه تایی و دیگری چهارتایی را به اون نشان دهند، به تصویر چهارتایی خیره میشود که نشان دهنده تعجب اوست.
ازمایش زبان میلر: نوزادان کمتر از پنج روز به واژه هایی گوش کنند که همه مال زبان هلندی بودند به جز یکی از آنها که ژاپنی بود. نوزادان وقتی زبان تغییر میکرد با سدت بیشتری پستانک هایشان را مک میزدند. مغز انسان مستعد زبان است!
صحبت کردن کودکانه با مکث بین کلمات کمک به کودک است تا مرزهای شناسایی واج ها را در فضای اصوات بین شش تا نه ماهگی ایجاد کند.
بر مبنای تحقیقات علوم اعصاب شناختی درک اولین کلمات، پرداخت جمله ها و ... در بین تک‌زبانه ها و دو زبانه ها یکسان است.، در دو زبانه ها زبان ها با هم قاطی نمی شوند. رسد بهتر و سریعتر در مهار توجه دو زبانه ها، احتمال زوال عقل در دوزبانه ها کمتر است.
آزمایش حدس و گمان ملتزوف: اگر بزرگسالی دکمه ای را به جای دست با سر بفشارد و رخداد جالبی برای کودک رخ دهد کودم هم به جای دست با سر آن را خواهد فشرد. وی تصور کرد که کودک از بزگسال تقلید میکند. سالها بعد گرگلی نشان داد که کودک میداند که بزرگسال باهوش است و به همین دلیل اینکار را میکند. اگر بزرگسال در دستش چیزی باشد و با سر بفشارد کودک با دست خواهد فشرد اما اگر دستش خالی باشد و با سر بفشارد کودک هم با سر خواهد فشرد.
تاتر وین: عروسک مثلث تلاش می کند ار تپه ای بالا برود مربع وارد شده و او را به پایین پرتاب میکند سپس دایره به او کمک میکند به بالای تپه برود. پس از تاتر هر دو عروسک مربع و دایره در معرض دید نوزاد قرار میگیرد و او عروسک مربع را انتخاب میکند.
آزمایش روی نوزادان نه ماه تا یکسال نشان میدهد درکی از عدالت دارند. آنها بین عروسکی که دزدی کرده و عروسکی که کمک کرده آن را که کمک کرده انتخاب می کنند. در مرحله بعد عروسکی را انتخاب میکنند که از دزد دزدی کند یا به کمک کننده کمک کند.
نوزادان کسانی را که شبیه خودشان هستند بیشتر دوست دارند. آزمایش وین نشان داد نوزاد بین دو گزینه نخود سبز و کلوچه هر کدام را انتخاب کند بعدا در تاتر عروسکی را انتخاب خواهد کرد که انتخابی شبیه به خودش داشته است.
حق مالکیت: کودکان زیر دو سال می گویند مال من است چون من میخوامش. در دوسالگی درکی از حق دیگران پیدا می کنند و می گویند مال من است چون اول من برداشتمش و این ذهنیت که اولین مالک حقی نامحدود دارد تا بزرگسالی هم باقی می ماند.
کودکان چهارساله در نمایشی که بر سر شکلات بود ترجیح میدادند با کسی که شکلات را قرض کرده دوست شوند تا کسی که شکلات را دزدیده. همچنین ترجیح میدادند با کسی که مجبور به دزدی بوده دوست شوند تا کسی که بی دلیل دزدی کرده. اما وقتی دلیل آنها را می پرسیدیم دلایل دیگری از جمله زیبایی را مطرح می کردند.

فصل دو:
آستانه تصمیم گیری در مغز با سنجش هزینه اشتباه کردن و زمان موجود برای تصمیم گیری انجام می شود. مغز این آستانه را تعیین می کند که سودهای تصمیم را بهینه کند. مغز زمان را از طریق شمردن ضربان قلب، قدم ها، تنفس، نوسان آهنگ یا ضرب موسیقی می سنجد. از طرفی اگر گرایش به سمت یکی از گزینه ها باشد نورون هایی که اطلاعات را به نفع آن گزینه گرد می آورند با بار الکتریکی اولیه ای کارشان را شروع می کنند که انگار مسابقه را زودتر شروع کرده اند.
آزمایش نمایش اعداد به صورت بسیار سریع: پاسخگو هر چند در سطح خودآگاه به علت سرعت بالای نمایش عدد را ندیده است اما وقتی پس از پایان میپرسند عدد کوچکتر از پنج بوده یا بزرگتر معمولا پاسخ درستی می دهد. پس می توان گفت شم در مغز با تصمیم های منطقی چندان تفاوتی ندارد.
در آزمایش بازی شطرنج چند ثانیه پیش از حرکت غلط ضربان قلب بازیکن تغییر می کند یعنی در وضعیتی که هنوز بیشمار گزینه دارد قلب پیش از انجام تصمیم اشتباه وحشت می کند. اگر بازیکن می توانست به صدای قلبش گوش کند شاید تصمیم اشتباه را نمی گرفت. در واقع تعارضی بین شم و علم نیست.
یافته های علمی نشان می دهد در تصمیمات ساده داشتن معیار و در تصمیمات پیچیده تکیه شم منجر به انتخاب های بهتری می شود.
آزمایش انتخاب شریک جنسی بر اساس بو نشان داد نتیجه انتخاب در واقع بر اساس تفاوت در مجموعه سازگاری بافتی اصلی افراد است که منجر به نسلشان خزانه ایمنی بهتری داشته باشد دقیقا مانند خزندگان. جالب است که موش ماده در هنگام بازداری بوی خزانه مشابه خود را می پسندد یعنی پس از لقاح بهتر است در نزدیکی خویشان خودمان باشیم تا از ما مراقبت کنند.
راه طبیعی تقویت اعتماد به نفس در تصمیم گیری مان اینست که یاد بگیریم روی حالت های بدنمان تمرکز کنیم. نغز اگر ببیند عرق می کنیم، تپق می زنیم یا نگاهمان را می دزدیم فقدان اعتماد به نفس را احساس می کند.
مغز افراد خوشبین به طور گزینشی فراموش می کند. وقتی خبر خوبی را دریافت می کنیم تقریبا فعالیت در مغز همه یکسان صورت می گیرد اما فعالیت مغزی وقتی خبر بدی می‌شنویم در افراد متفاوت است. این توازن است که فرد را خوشبین یا بدبین میکند. دوران بلوغ دوران خوشبینی بیش از حد است.
مغز ما دو عیب در حس اعتماد به نفس دارد. یک اینکه تمایل داریم به آنچه از پیش به آن باور داشته ایم را تایید کنیم. در واقع دنبال ان هستیم که تعصب خودمان را یا شواهد تایید کننده دیگری تغذیه کنیم، پیش داوری، خطای هاله ای. دو هم اینکه می توانیم نوشان ها و تغییرات داده ها را کلا نادیده بگیریم.
از جمله ویژگی‌های مغز یکی هم اینست که خوش بینانه تر از چیزهایی هستند که داده های واقعی پیشنهاد می دهند.
مغز گاهی مبتنی بر اخلاق فایده گرایی مسائل را تحلیل می کند و گاهی مبتنی بر اخلاق وظیفه گرا. بررسی ها نشان داده وقتی به زبان غیر مادری صحبت می کنیم بخش تحلیل و استدلال مغز فعال تر می شود و مغز با رویکردی فایده گرایانه موضوعات را تحلیل می کند.
اعتماد و سخاوتمندی ریشه های ژنتیک دارند. از طرفی ترشح هورمون اکسی توسین نیز در بروز رفتار سخاوتمندانه موثر است از طرفی کمبود این هورمون با بروز اوتیسم رابطه مثبت دارد اما اینچنین نیست که صرفا با تزریق هورمون مشکل اوتیسم حل شود.
رفتار ما در قبال کسب که فکر می کنیم به ما خیانت می کنند غیر دوستانه می شود. ترس از اینکه احمق جلوه کنیم باعث رفتار غیردوستانه ما می شود. در واقع اعمال خودخواهانه خودمان منجر به این می شود که باور کنیم همه فاسدند که منتج به این باور که ممکن است فاسد باشند می شوند و همین امر کا را خودخواه تر می کند. از طرفی وقتی رفتاری از سر اعتماد می کنیم انگار در معرض چیزی لذت بخش قرار گرفته ایم و مغز همان رفتار را بروز می دهد.
وقتی بین انتظار اخلاقی ما از یک شخص و رفتارش اختلافی استثنایی وجود دارد مغز نادیده می گیرد. این سرسختی مغز هسته اعتماد اجتماعی است.
فصل سوم:
طی آزمایشات مشخص شد اگر فردی تصویر یک زن را به عنوان زن زیبا انتخاب کند و با شعبده بازی آن تصویر جابجا شود و دلایل انتخابش را از او بپرسند او شروع به ذکر دلایلی می کند برای توجیه انتخابی که در واقع اصلا نکرده است اما باور دارد که انتخاب کرده است.
انسن نمی تواند خودش را قلقلک بدهد چون وقتی خودش عملی را انجام می دهد بین عمل و تبعاتش فاصله. ای نیست ولی وقتی دیگری اینکار را می کند نیم ثانیه فاصله است. این امر باعث می شود حیرتی ایجاد می شود که به لذت منجر می شود.
بیماران اسکیزوفرنیک نمی توانند تشخیص دهند صدایی که در سرشان است متعلق به خودشان است دقیقا مانند رویا که ما خلقش می کنیم اما در هنگام دیدن رویا نمی توانیم این را تشخیص دهیم.
در واقع مغز سرچشمه فرایندهای ناآگاه است که کمی پیش از وقوع بر خود مغز آشکار می شوند و مغز آنها را به عنوان چیزی از خودش شناسایی می کند.
فصل چهارم:
آگاهی کلید روشن و خاموش دارد. در خواب، بیهوشی، کما خاموش می شود. در برخی مواقع ناگهانی و در مورد خواب به مرور این اتفاق می افتد.
در رویا نورون های حرکتی که بدن را به حرکت در می آورند مهار می شوند در هنگام برگشت به بیداری این ارتباط مجدد برقرار می شود. حرکت در خواب یا فلج خواب دو نوع مشکل مغزی است که ارتباط بدن و مغز به درستی برقرار نمی شود.
حافظه طی یکی از اولین فازهای خواب تثبیت می شود. در آزمایشگاه نشان داده شد اگر فردی در روز کلمات جدیدی یاد بگیرد و در خواب با دستگاه به نواهایی که با ریتم مغزشان هماهنگ شده گوش دهد یادگیری بهتری خواهد داشت. اما این کار صرفا در سطح آزمایشی انجام شده است.
مغز در خواب نمی تواند تشخیص دهد که خالق رویا خودش است مانند افراد اسکیزوفرنیک.
وقتی در طی روز با خودمان حرف می زنیم داریم خیال پردازی می کنیم که تجلی حالتی است که از لحاظ شکل و محتوا شبیه به رویاهاست. در مطالعه چنانچه حواسمان پرت شده و خیال پردازی کنیم همچنان در حال مرور کلمه به کلمه آگاهی هستیم اما اطلاعات به سطح آگاهی مان نمی رسد بنابراین با مرور دوباره متن این اطلاعات روی اطلاعات قبلی می نشینند و مطالعه اولیه بی فایده نخواهد بود.
در ادامه فصل به تاثیر مواد افیونی و توهم زا بر روی نغز پرداخته می شود.
فصل پنج:
ریشه سبک آموزش غرب در مکالمه سقراط و منون است که طی آن سقراط با بهره گیری از دانش پیشین یک برده به او روش اعمال تغییر در یک مربع را جوری که مساحت آن دو برابر شود آموخت. در این روش معلم چیزهای جدید را به شاگرد می گوید و از اون درباره چیزهایی که از قبل می‌دانسته پرسش می کند. طی تحقیقات مشخص شده دانش آموزان چینی ضرب دو رقمی در دو رقمی را بهتر از دانش آموزان غربی فرا میگیرند و دلیل اینست که در غرب معلم آنچه را شاگرد می داند از او می پرسد و آنچه را نمی داند به او می گوید اما در چین معلم روش محاسبه دو رقمی در دو رقمی را به شاگرد نمی گوید در حالیکه شاگرد این را نمی داند. بلکه از او می پرسد که به نظرت چطور همچین ضربی انجام می شود. در این حالت شاگرد با ازمون و خطا بالاخره راه درست را پیدا می کند.
فرآیندی در تثبیت دانش است که اسمش تمرین است. جذب دانش به خو��ی خود یک چیز است و جذب آن به گونه ای مه بتوان ابرازش کرد یه چیز دیگر. توانایی ابراز دانش تنها پس از تمرین حاصل می شود.
بر خلاف تصور رایج حد بالای یادگیری آنقدرها هم بر اساس ژنتیک نیست و مسیر به سوی آن هم هم آن قدرها از ژنتیک مستقل نیست.
ژنتیک محدودیتی بر توانایی انسان نیست. ویولن نوازان امروزی می توانند قطعاتی را که زمانی کسی نمی توانست بنوازد به راحتی بنوازند. چون ساعت های بیشتری را صرف تمرین کرده اند، چون نقطه رسیدن به هدفشان تغییر کرده و چون روش های آموزشی بهتری دارند.
بسته ژنتیکی که با آن به دنیا می آییم بهش قابل توجهی از اختلاف بین بیست تا شصت درصد در خلق و خو را توضیح می دهد‌ و نیم دیگر را ظرف محیطی و اجتماعی توضیح می دهد.
آنچه به استعداد تعبیر می کنیم ودیعه ای ذاتی نیست بلکه ثمره ای است که از کار و تلاش به وجود می آید.
مثلا بسیاری از مردمان چین و ویتنام گوش مطلق دارند کهدر موسیقی به عنوان موهبت می شناسیم و دلیل ان زبان آنهاست که از نوزادی مجبورند تفاوت های آوایی زا از هم تشخیص دهند. طی تحقیقی هیچ یک از نوابغ شطرنج پیش از ۱۰ هزار ساعت تمرین نتوانستند به ان سطح از مهارت نائل بیایند. در واقع آنکه نابغه پیش رس تلقی می شده از سن خیلی پایین تحت تعلیم های تخصصی و شدید بوده است.
حافظه تصور می کنیم بخش منفعلانه تفکرمان است در واقع تمرینی خلاقانه است.
یادگیری در نوزادی بسیار زمان بر و انرژی بر است اما ما فراموش کرده ایم که تمام زمان و توانمان را در چند سال به آموزش زبان، حرکت کردن و... اختصاص داده ایم. طبعا در بزرگسالی هم همان‌قدر زمان و تمرین برای یادگیری مطالب جدید داریم.
ما در ابتدا برای خواندن کلمات تک تک حروف انها را می خوانیم پس خواندن کلمه ده حرفی دو برابر خواندن کلمه پنج حرفی زمان می برد اما پس از یادگیری و به ذهن سپردن الفبای کلمات این رابطه از بین می رود و سرعت خواندن هر دو کلمه یکسان می شود که به آن موازی سازی می گویند. نکته این است که این دو مرحله به همین ترتیب باید اجرا شوند. در فرانسه به اشتباه خوانش کل نگر را به بچه ها آموزش دادند که به فاجعه آموزشی انجامید.
انگیزه و تلاش دوپامین تولید می کنند و این هورمون مقاومت مغز را در برابر تغییر کم میکند که این امر باعث فراگیری می شود. برای پشتکار در یادگیری باید با انگیزه و تلاش و خارج از حوزه امن و فراتر از آستانه پذیرشمان کار کنیم. آن جایی که سقف اجرایی خود می دانیم معمولا حد نهایی مان نیست بلکه فقط نقطه تعادلمان است.
خلاصه آنکه برای یادگیری هرگز دیر نیست. چیزی که در بزرگسالی تغییر می کند آن است که انگیزه مان در آنچه پیشتر یاد گرفته ایم به دام می افتد. بازیابی وجد و‌ شوق، پشتکار، انگیزه وقت گذاشتن نقطه شروع طبیعی برای کسانی است که حقیقتا می خواهند یاد بگیرند.
فصل ششم:
خوانش پریشی ربط چندانی به انگیزه و هوش ندارد بلکه نتیجه مشکل خاصی در آن نواحی از مغز است که بینایی را به واج شناسی مربوط می کند. اما به این معنا نیست که برگشت ناپذیر است یا نمی شود آن را بهبود بخشید. بازی حذف یک واج از یک کلمه تمرینی عللی برای خواندن است. پاسخ مغزی به واج ها در یک‌سالگی نشان دهنده مشکلاتی است که موقع شروع به خواندن با ان مواجه شوند. کودکانی که توان تفکیک پذیری پایین تری در سامانه واج شناسی شان دارند مستعد خوانش پریشی هستند.
مغز انسان در طی تکامل آموخته که سگی که از نیم رخ می بیند با سگی که از تمام ره میبیند یکسان است. به همین ترتیب تصور میکند p و q یکسان هستند به همین دلیل کودکان اینها را به اشتباه به جای هم می نویسند.
پرسش مستقیم بهترین شیوه برای کشف دنیای درونی یک نوجوان نیست. بهترین شیوه آنست که چیزی نپرسیم و بگذاریم خودشان حرف بزنند.
بچه ها نوعی غریزه تدریس دارند، هر بچه ای با هر نوع دانشی دوست دارد آن را به اشتراک بگذارد. ما در قابلیت یادگیری با دیگر حیوانات شریکیم ولی تفاوت ما در آموزش دادن به دیگران است.
زبان مادری بچه ها زبان مادرشان نیست، زبان دوستانشان است.
مربی موقع تدریس یاد می گیرد. بچه ها موقع تدریس مفاهیمی را سازمان دهی می کنند که پیشتر به صورت ساختاری جدید کسب کرده اند، ساختاری که برای به یا آوردن مناسب تر است.

[Her van Dav · Rating 5 out of 5]

"La vida secreta de la mente" es de esos libros de divulgación en los que uno pasa en un continuo estado de asombro. Claro que el cerebro, sus funciones e implicaciones son tan amplias que no logran cubrirse en un libro de 200 páginas, pero Mariano Sigman ha logrado sintetizar los más recientes descubrimientos en neurociencia -la menos los de antes de 2015, fecha en que se publicó el libro-.
Los temas por los que pasa este libro son tan amplios como interesantes: la moralidad, el desarrollo de la conciencia, el desarrollo del pensamiento y el lenguaje, el ser religioso, las implicaciones de los descubrimientos neurocientíficos en la enseñanza y el aprendizaje, entre otros.
Se los recomiendo si gustan de conocer sobre el cerebro, pero creo que se aprovecha más con un cuaderno y pluma al lado, para ir anotando, subrayando y haciendo esquemas. Seguro será uno de los libros que releeré más adelante.

[Oleksandr Golovatyi · Rating 5 out of 5]

Cool book, especially I like how brain work while we reading and teach reading in childhood.

[Mahdi · Rating 3 out of 5]

کتاب خوبیه؛ در واقع یه مقدار علمی و سخت خوانه ولی واقعا اطلاعات جالب و جذابی به آدم میده که جای دیگه نمیشه پیداشون کرد

[M.rmt · Rating 2 out of 5]

برای آشنایی با علوم شناختی بد نبود. از منشا تفکر و ذهن ناخود آگاه شروع کرد تا تاثیر نوروساینس بر آموزش و پرورش.

[Sonya · Rating 4 out of 5]

يك كتاب علمي به زبان ساده و با شرح ازمايش هاي جالب مغزي كه درباره كاركرد مغر و به چالش كشيدن باورهاي غلط بسياري اطلاعات مفيدي دارد

[عبدالرحمن عقاب · Rating 2 out of 5]

‏ (كيف يفكّر الدماغ ويشعر ويقرّر؟) عنوانٌ مضلّل! يعدُ ولا يفي.‏
قام الكاتب بتجميع العديد من الأفكار واعتمد على "آحاد" الدراسات، ليصف لنا القليل المتناثر من ‏عمل "الدماغ" بدلاً من أن يجمع ذلك في طرحٍ متكامل كما كنت أتوقع بناءً على عنوان الكتاب.
لم يخلُ الكتاب من جديدٍ ومهمّ لكنّه قليل متناثر. جاء الكتاب في مجمله ضعيفًا، كثير الدوران حول ‏محاور يختارها ولا يُفلح في الإحاطة بها أو الوصول إلى عمقها، فكان بذلك قليل الفائدة.
الأجدر أن نرى الكتاب تجميعًا لمقالاتٍ أكثر منه كتابًا، والأولى أن نراه حديثًا عن دراسات حديثةٍ ‏و"مثيرة للاهتمام" بدل طرحه تصوّرًا متكاملاً عن "عمل الدماغ". كما أنّه جاء أقرب إلى الحديث ‏‏"الشعبوي" منه إلى الطرح العلمي الرصين.
عجبتُ للكاتب ( وهو عالم الأعصاب) ينقد تصوّرًا قائمًا ويصفه بأنه خرافة، أو يتبنّى رأيًا ويبني عليه ‏تصوّرا بناءً على دراسةٍ هنا أو هناك! فلا تكاد تطمئن إلى "متانة" ما يتبنّاه، ولا أن تقتنع بـ"بطلان" ما ‏يريد أن ينقضه.

[Lolly K Dandeneau · Rating 4 out of 5]

via my blog: https://bookstalkerblog.wordpress.com/
“So different social experiences result in completely distinct brains. A caress, a word, an image- every life experience leaves a trace in the brain. “

Interesting to think that our social lives do leave traces on our brains, changing how we react, think, feel. It all matters, even the things our brains leave out, discard. This book is full of fascinating information about our minds, that glorious brain. From earlier studies about babies and the changing science behind new studies that greatly change what we thought was true, to the beauty of bilingual upbringings and how it alters the brain, everything within this book is of importance to every human being. The studies into what is good, bad, fair and unfair really express that some things could be innate. How do newborns recognize intentions so soon? How is morality formed?

Bias is a funny beast, and none of us are without it. As we are told in this book, just look at history. What about love? How much is scientific, it is pheromones alone? Not so fast. What about our decisions? How often are our choices based on instinct, and what exactly is instinct? Is it supernatural, is it our brain working faster, always a step ahead of our body? What about our beliefs in opposition with the reality we exist in? Why do we remain steadfast in our beliefs, be they positive or negative, regardless of evidence contrary to said belief? Is it our brain?

Why do we forgot horrible pain, ‘selective forgetting’, as mothers do after childbirth? Was Freud really Working in the Dark, just what is consciousness? And while I can tickle you, why can’t I tickle myself? How does our brain take in visual stimulus? I find this sentence very loaded. “In some sense, then, dreams and schizophrenia have similarities, since they both revolve around not recognizing the authorship of our own creations.” It’s an interesting comparison. We need to understand our brain, it’s as vast and mysterious as outer space. A study on a woman after a car crash, thought to be an in vegetative state brings forth provocative questions about the bigger choices to be made. How do we know someone isn’t still ‘in there’ and just can’t communicate in the usual way? What if readings show the brain is active? What does any of it mean? How much more do we have to learn? How will this effect those thought to be in vegetative states and the future decisions to be made on their behalf?

Why is sleep necessary? Is it possible to learn while sleeping? Is sleep’s only purpose to cleanse, and repair? Interesting to think our brain is still highly active when we sleep, and that during the day, “our brain frequently unmoors from reality and creates its own thoughts. We often spend a large part of the day talking to ourselves.” All of this much like night dreaming but we are awake! Personally, I have always wondered about lucid dreaming, often doing so myself, usually when I am about to do something wonderful and realize I am dreaming, my dream tends to fall apart from there and up, and out of sleep- I awake. Comes in handy for bad dreams though!

How do substances affect us? Are the more ‘harmless’ substances really safe for the young? Read on about the experiments into cannabis. This book is one of the most informative works I have read, and I have some questions now about this gelatinous computer I carry in my noggin. Do I have the questions? Wait, is it my BRAIN with all the questions, and can the brain respond truthfully about itself? I am talking in circles. It’s crucial to understand our bodies, and the brain appears to still be the control center so why wouldn’t you be curious?

Fascinating journey into the mind/brain… the self.

Publication Date: June 27, 2017

Little, Brown and Company

[Salamon · Rating 4 out of 5]

هدف اولیه‌ی من از خوندن این کتاب آشنایی بیشتر با فرآیندهای ناخودآگاه ذهنی بود که تا حدی بهش رسیدم. ولی در واقع تمرکز این کتاب بر علم اعصاب و رابطه‌ی اون با چیزیه که روانشناسی و عملکرد بیرونی ما رو تشکیل میده. تا پیش از دو فصل آخر این کتاب به نظرم بیشتر شبیه جزیره‌هایی از آزمایش‌ها و تحلیل‌های بسیار جالب در مورد موضوعات مختلف از فرآیندهای ذهنی کودک و زیرساخت ذهنی تا عشق و اعتماد به نفس و خواب بود که الزاما پیوستگی مطلوبی نداشت. در دو فصل آخر تلاش برای رد کردن ریسمانی از همه‌ی این موضوعات و ایجاد نوعی یکپارچگی مشهود بود. نمیتونم بگم که به نظرم این تلاش صد در صد موفقیت‌آمیز بود ولی در هر صورت از دو فصل آخر بسیار بیشتر از فصل‌های قبل لذت بردم. بحث تغییر و چگونگی تغییر و آموزش و حقایق ذاتی آموزشی ما بسیار جذاب بود.
در کل خوندن این کتاب با تصویری منسجم از ابتدا کار راحتی نبود و همین باعث شد مدت نسبتا زیادی رو صرف خوندنش کنم ولی قطعا این کتاب در نوع نگاه من به زندگی تغییر ایجاد خواهد کرد.

[Elizabeth]

Recommended by Isabel Martínez Abascal.

[Alvand · Rating 4 out of 5]

اساسا آنچه که مارو میسازه تصمیم‌های ما هستن.
این تصمیم‌ها از کجا ناشی میشن؟ مغز ما چطور هماهنگی‌ها رو انجام میده؟ کدوم قسمت از مغز ما چه کاری رو به چه صورتی انجام میده؟
وقتی بچه هستیم مغز ما چه ویژگی‌هایی داره و وقتی بزرگ میشیم چطور تغییر می‌کنه؟
وقتی داریم خواب می‌بینیم یا مواد مصرف می‌کنیم، چه اتفاقی داره تو مغزمون میافته؟
در مورد یادگیری چطور؟ اصلا مغز چطوری یه چیزیو یاد میگیره؟
و در کل اینکه علوم اعصاب چه نقشی می‌تونن در زندگی ما داشته باشن؟

جواب همه‌ی سوالات بالا در این کتاب بررسی شده.
یه کتاب علمی خوب که دید ما رو نسبت به مغز و اعصاب بازتر می‌کنه.
.
چرا ۵ ستاره ندادم: بنظرم کتاب میتونست جذاب‌تر از این نوشته بشه، یخورده شبیه به مقالات علمی نوشته شده بود که واسه خواننده معمولی جذابیت رو کاهش میداد، مثلا بنظرم بهتر بود فقط به نتایج آزمایش‌های علمی اشاره میشد نه اینکه مو به مو اون آزمایش‌ها اورده بشه.

[Bill · Rating 4 out of 5]

I got my copy of The Secret Life of the Mind from a Goodreads giveaway.

Much of the first half of this book is covered in more detail in Consciousness and the Brain by Stanislaus Dehane, one of Mariano Sigman's mentors, but the last half of Secret Life focuses on the way that the brain orders the things it learns and on pedagogic implications of the science of learning. Secret Life is worth reading for this, even if one has read Dehane's book.

In short, this is a fascinating survey of recent neuroscience, but one which can sometimes be a little short on detail. I'll read many parts of it again to drink in Sigman's pedagogical conclusions, but I would recommend Dehan's book for people seeking more detail.

[Taveri · Rating 3 out of 5]

Most of the content I was familiar with - so perhaps I am well read or watch a lot of PBS and the Knowledge Network. There were a few new things such as the exreriment with the Waking Game. Each time an animal was named a person was to move their right hand; each time a piece of furniture, their left (page 98). People continued to react even when asleep. Being able to control temperature of one's fingertips was another (page 185).

There were also a couple of quips: from Woody Allen "Confidence is what you have before you understand the problem." and Groucho Marx "Those are my principles, and if you don't like them...well, I have others."

The book became more of a chore to read toward the end.

[CA · Rating 3 out of 5]

Escrito de una manera muy accesible, sus capítulos son cortos, en algunos casos si me hubiera gustado que ahondara más, pero es una buen punto de inicio, para que te hagas una idea de los temas que te llaman la atención y busques libros sobre eso.

[Zemmiphobe · Rating 3 out of 5]

This book is a collection of reports on how the brain performs various processes like emotions and decision making and learning. These are all really broad topics in the realm of neuroscience. It was definitely an interesting collection of the current literature and it was well worth the read for that alone. Despite that though, this book has some major flaws. The biggest one being that there is little continuity in the collection. It has a nice collection of studies which tell about several different aspects of brain function, but it fails to pull them together into one cohesive explanation. It is like a thesis that has lost sight of the original thesis statement. It gets lost in tangents and anecdotes, and though they're interesting, you get to the end wondering if you've actually come to any real conclusions. Also, there was a problem with the use of over simplified metaphors. There was one section which talked about memory and specifically pointed out how these simplified metaphors were supposed to increase ones ability to remember what was learned, but I have to argue that this is dependent on the metaphor actually being good. You can't just throw them in everywhere and anywhere to get that effect.

I still recommend it. It is a nice collection, like a long meta-analysis written in a casual style. But do not expect it to explain very large and complicated brain processes like learning and emotion, they are not so straight forward for a book like this.

[Carlo Ruggiero · Rating 3 out of 5]

There were some interesting parts to this book. However, I did have an issue with the narrator's pronunciation of certain words. Call me a perfectionist, but when I hear something that I know to be incorrect, it irks me that no one thought to catch it. Analogous and nuclear were used several times and stated as analo-jus and nuk-ular. Sorry, pet peeve of mine. Can't remember some other examples at this time.

[Mariana Lectora · Rating 3 out of 5]

"La vida secreta de la mente" Mariano Sigman
Un libro que nos muestra los distintos procesos que lleva a cabo la mente humana explicados con experimentos hechos para ejemplificar mejor y así poder comprender un poco de todo lo que hace la mente para que podamos elegir, prevenir, actuar y hasta nuestro sistema de valores. Éstos y más temas aborda este libro.

11/2024
3.5 ⭐️

[Mobina golsefatan · Rating 4 out of 5]

«.باور دارم جدایی بین رشته‌های علمی صرفا پذیرش توانایی محدود ماست در یادگیری و فهمیدن چند حوزه ‌ی علمی. در طبیعت چنین مرزی وجود ندارد»
زندگی پنهان ذهن ازسری کتاب‌های «ترویج علم» نشر نو است (البته من به این اسم صدا می‌زنم این سری رو ) که جرعه‌ای از علوم اعصاب به شما می‌نوشاند و الحق هم خوش می‌نوشاند! نویسنده نوروساینتیست است که خودش را تحت تاثیر کتاب «گودل، اشر، باخ» می‌بیند. از ارجاعت هنری‌اش مشخص است که این استاد دانشگاه اهل فیلم و موسیقی و ادبیات هم هست. کتاب بسیار روان است! تمامی موضوعات با بیان آزمایش‌های جذاب صورت گرفته مطرح می‌شوند و همین کتاب را پرکشش می‌کند. فهرست را که نگاه می‌کنید گستردگی نوروساینس توی چشمتان فرو می‌رود اما نگران نباشید! سیگمان خیلی تخصصی صحبت نمی‌کند، موضوعات را بسط نمی‌دهد و عمیق نمی‌شود. (هرچند در تمامی کتاب شما را به فکرکردن وامی‌دارد)
مثل بیشتر کتاب‌های ترویج علمی نشر نو شرط لذت بردن از کتاب علاقه و اندکی اطلاعات است همانطور که خود سیگمان می‌گوید آنچه می‌خواهید یادبگیرید نباید فاصله‌ی زیادی با دانش پیشین شما از بحث داشته باشد تا یادگیری به خوبی انجام شود.
همین.

[David · Rating 4 out of 5]

"En la gesta por entender el pensamiento humano, la división entre biología, psicología y neurociencia es una mera declaración de castas. A la naturaleza no le importan las barreras artificiales del conocimiento. El cerebro actual es prácticamente igual al de 60.000 años atrás, por lo menos cuando el hombre moderno migró de África y la cultura era completamente distinta. Esto muestra de forma contundente que el devenir y el potencial de expresión de un individuo se forjan en su nicho social. Uno de los argumentos de este libro es que también es virtualmente imposible entender el comportamiento humano ignorando los rasgos del órgano que lo constituye: el cerebro. La manera en que interactúan y se ponderan el conocimiento social y el biológico depende por supuesto de cada caso y sus circunstancias. Hay algunos casos en que la constitución biológica es decisiva. Otros están determinados fundamentalmente por la cultura y la trama social."

Mariano Sigman

[Moha Arzhang · Rating 3 out of 5]

بخش اول کتاب برای من از همه جذاب‌تر. بخش‌های بعدی گرچه جذابیتشان بخش اول نمی‌رسید اما باز هم طوری بودند که آدم رغبت خواندن را از دست ندهد.
کتاب گرچه ترجمه‌ی عالی‌ای ندارد�� اما قابل قبول است. ولی قطعاً ویراستاری‌اش بد است. نام دو نفر به عنوان ویراستار، این خطا را غیرقابل قبولتر می‌کند. مثلاً این که این دو ویراستار اسم فردی را نیکلاس لئونارد سعدی نگه داشته باشند بیشتر شبیه شوخی می‌ماند. (ص ۱۳۴) یا این که psi در صفحه‌ی ۱۳۷ پسی و یک صفحه بعد «سای» ترجمه شده باشد. در صفحه‌ی ۲۵۳ از مسیر قدامی (پشتی) و شکمی نام برده می‌شود و به شکلی گیج‌کننده در صفحه‌ی بعد مسیر خلفی (عقبی) و قدامی (جلویی) در جدول آمده‌اند که من حداقل نفهمیدم بالاخره کدام عقب و کدام جلوست. همچنین مترجم اشتباهاً نوشته است پدر و دوچرخه هجاهای مشابه دارند (که البته در انگلیسی دارند) اما گویا ویراستاران کتاب را نمی‌خوانده‌اند که بفهمند این عبارت غلط است، انگار آن را فقط نگاه می‌کرده اند. اما شاهکار ویراستاری را در صفحه‌ی ۱۴۷ میتوانید مشاهده کنید: «شروع می‌کنند به استدلال بر له انتخابی که در واقع نکرده اند.» بر له، از ابتدایی ترین خطاهای نوشتاری ای ست که ویراستاران را از آن حذر می‌کنند

[Isabel · Rating 4 out of 5]

P. 11- "Neste livro, o cérebro é visto desde longe, do local onde o pensamento começa a tomar forma. E aí, onde a psicologia se encontra com a neurociência, navegaram, numa completa promiscuidade de disciplinas, biólogos, físicos, matemáticos, psicólogos, antropólogos, linguistas, engenheiros, filósofos, médicos. E também cozinheiros, ilusionistas, músicos, xadrezistas, escritores, artistas. Esta obra é o resultado dessa mistura."

P. 284- "A transparência do pensamento humano é a ideia que resume este livro numa frase."

"The Brain—is wider than the Sky— 
For—put them side by side—
The one the other will contain
With ease—and You—beside—

The Brain is deeper than the sea—
For—hold them—Blue to Blue—
The one the other will absorb—
As Sponges—Buckets—do—

The Brain is just the weight of God—
For—Heft them—Pound for Pound—
And they will differ—if they do—
As Syllable from Sound—"

Emily Dickinson

[Carlos G Hermida · Rating 4 out of 5]

Dudaba entre lo simple y lo científico del libro, empezaba a leer esperando algo mas complejo, más desarrollado, me generó dudas, ¿ era el libro que esperaba leer ?. Hasta el final no lo supe.
Una forma sutil de mostrarte lo simple y lo complejo de la mente humana, que de mejor manera que con ejemplos de estudios realizados sobre pruebas sencillas o cotidianas de como funciona nuestra mente.
Muy enfocado en mostrar nuestra mente en las edades primarias, para demostrar como es en las adultas. Con una fase final del libro orientada más a la labor divulgativa y docente, que personalmente me ha llevado a subir la nota al libro.

Me ha sorprendido gratamente, hacerme ver que un libro que en su lectura me generó dudas y pocas expectativas, se ha convertido en el gusto final de un buen trago de vino.

[Farzin Akbari · Rating 5 out of 5]

بهترین کتابی بود که درمورد مغز مطالعه کردم و باعث شد خودمو بیشتر بشناسم. فقط از تجرمه اش ناراضی بودم.
نشر نو خیلی بهتر از این حرف‌ها توی ترجمه روان خوب کار میکرد ولی این کارش جالب نبود ولی محتوا کتاب فوق ‌العادست.

[Arjun Kumar · Rating 4 out of 5]

The author has very well summed up a mountain load of research findings in psychology and neuroscience in a clear and interesting way that is accessible to everyone. Overall, it leans more towards breadth than depth and so would be a good starter for anyone inclined towards the neuroscientific aspect of psychology.

[Yuliia Zadnipriana · Rating 4 out of 5]

Після прочитання таких книг я, й без того досить преземлена, спускаюсь ще нижче на землю.

Й думаю про те, що немає у нас ніякої душі, духу, вогника і нічого такого.
⠀
Є мозок, зв'язки між нейронами, мільйони реакцій і рухів, недоступних нашому оку.
Все працює чітко, все підпорядковано одній меті. І все може згаснути в один момент,
а нічого й не залишиться, крім спогадів
у пам'яті тих, хто нас знає😕
⠀
Наш мозок — дивовижне творіння природи. Те, що може на перший погляд здаватися магією, легко пояснюється наукою.
І ця книга розкриває безліч таємниць!
⠀
Вона дивовижна. Той випадок, коли шукаєш воду, а її немає. Кожен розділ, кожна думка знаходяться на своєму місці.
Лаконічно, доступно, пізнавально.
Настільки, що іноді відриваєш погляд від прочитаного, щоб сказати "ніфіга ж собі!" або зачитати шматочок хоч комусь,
хто є поруч.
Бо ж так кортить поділитись прочитаним!
⠀
Раджу цю книгу кожному.
А особливо якщо ви в пошуках хорошого нонфіку. Це скарб!

Єдине, що мене збентежило (не змісту стосується) — це те, як часто на сторінках майорить словосполучення
"приймати рішення".
Його там так багато, що я аж почала сумніватись у своїх знаннях.

[Mehdi Agha Lotfi · Rating 4 out of 5]

در انتهای کتاب علت نوشتن این کتاب اینگونه شرح داده شده : تلاشی برای شفاف ساختن تفکر بشر اما نکته ای که در طول خواندن کناب برام خیلی جالب بود این موضوع بود که این کتاب بعضی از مفاهیمی که در کتاب تئوری سقلمه که یک تئوری اقتصادی هست را بخوبی شرح داده بود و این موضوع که علوم به هم ارتباط دارند را به زیبایی برام به تصویر کشید.