«El mundo de Falcó era otro, y allí los bandos estaban perfectamente definidos: de una parte él, y de la otra todos los demás.» La Europa turbulenta de los años treinta y cuarenta del siglo xx es el escenario de las andanzas de Lorenzo Falcó, ex contrabandista de armas, espía sin escrúpulos, agente de los servicios de inteligencia. Durante el otoño de 1936, mientras la frontera entre amigos y enemigos se reduce a una línea imprecisa y peligrosa, Falcó recibe el encargo de infiltrarse en una difícil misión que podría cambiar el curso de la historia de España. Un hombre y dos mujeres —los hermanos Montero y Eva Rengel— serán sus compañeros de aventura y tal vez sus víctimas, en un tiempo en el que la vida se escribe a golpe de traiciones y nada es lo que parece.
Arturo Pérez-Reverte Gutiérrez, is a Spanish novelist and ex-journalist. He worked as a war reporter for twenty-one years (1973 - 1994). He started his journalistic career writing for the now-defunct newspaper Pueblo. Then, he jumped to news reporter for TVE, Spanish national channel. As a war journalist he traveled to several countries, covering many conflicts. He put this experience into his book 'Territorio Comanche', focusing on the years of Bosnian massacres. That was in 1994, but his debut as a fiction writer started in 1983, with 'El húsar', a historical novella inspired in the Napoleonic era.
Although his debut was not quite successful, in 1988, with 'The Fencing Master', he put his name as a serious writer of historic novels. That was confirmed in 1996, when was published the first book of his Captain Alatriste saga, which has been his trademark. After this book, he could leave definitely journalism for focusing on his career as a fiction writer. This saga, that happens in the years of the Spanish golden age, has seen, for now, seven volumes, where Pérez-Reverte shows, from his particular point of view, historical events from Spanish history in the 16th century.
Apart from these, he also penned another successful works like Dumas Club and Flanders Panel, titles that, among others, made Pérez-Reverte one of the most famous and bestseller authors of Spanish fiction of our era.
Así que me he puesto a darle vueltas a la lectura a ver de dónde le rapiño.
“Pues por la ambientación no le puedo quitar nada, porque el cabrito del Reverte la clava. El inicio de la guerra civil española está logrado de verdad. Te mete dentro y con detalles. Por aquí voy mal. Y para colmo, ¿a qué españolito de cierta edad no le atrae/horripila esa época?”.
“Uff, los personajes impecables, principales (enamoradito me ha dejado el jefe de Falcó) y secundarios. Hay un estudiante falangista que casi no sale y aún así me han gustado las dos pinceladas sobre él. Y el Falcó este (que seguro nos acompañará en futuras entregas) me ha gustado más si cabe que mi añorado Diego Alatriste. Por aquí tampoco, aunque la visión de la vida de Falcó huela sospechosamente a la de Don Digo, salvando las diferencias de época”.
“La trama … tela con la trama : Primo de Rivera cuando estaba encarcelado en Alicante y lo que aconteció (no meto spoiler). Y el ritmo que te engancha y te engancha y te engancha. Nada, nada, aquí tampoco quito”.
“Pues le quito porque es un tocho que tira para atrás ….¡ah!, no, que sin que sirva de precedente en la novela actual nos ha ofrecido una historia redonda en menos de 300 pags”.
“¿En que es un sabihondo y nos mete 100.000 palabros técnicos como en otros de sus libros marineros?. Tampoco, tampoco, que se ha contenido y el lenguaje sólo está salpicado de palabras de la época, no rebosante de ellas.”
Así que iba camino del 10/10 hasta que se me ha ocurrido : LE QUITO 0,01 POR FEO Y POR EL CORTE DE PELO HORRIBUNDO CON EL QUE SALE AL FINAL EN LA FOTO DEL LIBRO. Hale, he dicho. (¡No soy yo nadie buscándome justificaciones, vamos hombre!)
Acaba de estallar la guerra civil española. Año 1936. El gobierno republicano se exilia en Valencia, y Franco y sus secuaces ocupan Salamanca mientras intentan dar el salto definitivo con la conquista de Madrid. Surge una misión muy importante, que encargarán a Falcó, nuestro Humphrey Bogart español del espionaje. Se trata, ni más ni menos, que de infiltrarse en la ciudad “roja” de Alicante, asaltar la cárcel de la población y rescatar al fundador de la Falange, José Antonio Primo de Rivera, que está a punto de ser juzgado y, sin duda alguna, ejecutado.
Un magnífico retrato de los bajos fondos de la España de la guerra civil, narrado por la ágil pluma del maestro Pérez-Reverte. Todo es creíble, la trama (aunque imaginada, está basada en documentos reales), las situaciones, los diálogos, y, sobre todo, los personajes. Falcó es el arquetipo del gángster hollywoodiense, pero adaptado a las modas hispánicas. Aún así, se puede permitir el lujo de fumar Players sin filtro, llevar un Patek Philippe en la pulsera, escribir con una Sheaffer Balance, y tomar tantas cafiaspirinas como le dé la gana y le exija su cabeza. Es una espía con mucha clase. Es nuestro espía. Y como tal se comporta. Está en el bando del alzamiento, pero igual podría haberle pillado en la zona republicana. Porque en la guerra de Falcó “los bandos estaban perfectamente claros: de una parte, él, y de la otra, todos los demás”. Que tiemble el que se ponga por delante.
No me cabe la menor duda de que el autor ha estereotipado a nuestro personaje, exagerándolo si cabe, acercándolo lo más posible a su propio ideal. Y le sale un chulo muy bien conseguido. Tanto que es capaz de echarlo todo a perder por rescatar a quien puede poner en peligro su propia vida. Esa Eva Rengel que promete muchas emociones en próximas entregas.
Ya sé que hay muchas novelas de espías en el mercado literario. Y muchos y grandes autores (le Carré, Fleming, Ludlum, etc) que han creado auténticos iconos del panorama. Pero faltaba un personaje por estos pagos que pudiera hablarles de tú a tú. Parece ser que Arturo Pérez-Reverte quiere ponerle remedio a esa situación. Por eso aplaudo con fervor y doy la bienvenida a Lorenzo Falcó. El espía que NO surgió del frío. Pata negra. Azafrán del bueno.
«El mundo de Falcó era otro, y allí los bandos estaban perfectamente definidos: de una parte él, y de la otra todos los demás»
La historia que se nos narra aquí forma parte de un capítulo, una parte en la vida y aventuras de un hombre, un espía. Y su nombre es, Bond, James Bon.. Ah, no, no, no, no, disculpad reseña equivocada. Me confirman por el pinganillo, que Bond ha caído ante este otro hombre, ahora sí. Su nombre es Falcó, Lorenzo Falcó. Y esta, mis queridos amigos y amigas, es su historia.
"Falcó miró el Patek Philippe en su muñeca izquierda. Faltaba un cuarto de hora para que el tren parase cinco minutos en la estación Narbonne. Apenas dedicó un vistazo al baqueteado maletín de piel de cerdo que estaba con el sombrero y la gabardina en la red portaequipajes, sobre su cabeza. No había nada dentro, excepto unos libros viejos para darle algo de peso aparente. Lo necesario— pasaporte, cartera con dinero francés, alemán y suizo, un tubo de cafiaspirinas, pitillera de carey, encendedor de plata y una pistola Browning de calibre 9 mm con seis balas en el cargador— lo portaba encima"
Falcó, primer libro de la trilogía que como resultado no se trata de otra cosa más que una sublime introducción. El autor, Arturo Pérez-Reverte, nos lleva a una muy turbulenta y deliciosamente ambientada España y Europa de los años treinta, del siglo XX. Poniendo de está forma el escenario perfecto o mejor dicho el coto de caza perfecto, para las andanzas de nuestro memorable y cabroncete protagonista, Lorenzo Falcó.
Falcó es un contrabandista de armas, un espía sin escrúpulos, si hablamos de Lorenzo Falcó hablamos de un tipo sinvergüenza y amoral, es un chulo muy elegante, mujeriego, aventurero sin bandera, sin causa salvo la propia, y que es un agente del SNIO, al servicio del caudillo (de momento).
Comenzada la historia, somos llevados después de una magistral y soberbia introducción de Falcó y los objetos que porta en un tren. En medio de una mision, al otoño del año 1936. En una España marcada por una frontera, entre la zona republicana y la zona socialista, que se van reduciendo, y es a costa de la sangre con la que regaron estas tierras. Todo por unas causas u otras, ideologías o partidos, a una línea en este momento muy imprecisa, tensa y peligrosa.
Nuestro protagonista Falcó recibe el encargo de infiltrarse en una difícil misión que podría cambiar el curso de la historia de España. Un hombre y dos mujeres los hermanos Montero y Eva Rengel, serán sus compañeros de aventura, o quien sabe con Falcó, tal vez, acaben siendo sus víctimas, en un tiempo en el que la vida y el destino se escriben a golpe de poder, traiciones y nada se puede dar por hecho o sabido, pues nada es lo que parece.
Reverte entrelaza magistralmente realidad y ficción en esta historia protagonizada por un nuevo y fascinante personaje, comparable a su legendario Alatriste. Una narrativa sublime que nos pone en escena, nos muestra su reparto de personajes. Ni uno que no tenga "algo" ese alma que los identifica y los hace reales. Levanta el telón en cada escena, lugar o momento con una prosa, que literalmente te hace imposible el que puedas apartar los ojos del libro.
En Falcó, Reverte nos sumerge en los inicios de la Guerra Civil de 1936-1939, cuando empieza a ser claro que el golpe militar se ha quedado a medias. Además, en el libro vemos que algunos personajes, no los más listos, sino por que saben como van las cosas, anticipan una guerra larga y sangrienta. Ambas facciones han llamado en su ayuda a sus aliados de otros países.
La Guerra Civil española, fue la guerra más sangrienta desde la primera guerra mundial y previo paso a la Segunda Guerra Mundial y, de hecho, sirvió de prueba para las nuevas armas que, poco después la devastación que causaron fue enorme. Por ejemplo, la Fuerza Aérea de los nazis, que tantísimo arrasó.
Se Mataba, violaba y saqueaba impunemente a españoles de ambos bandos, con el permiso de las autoridades, la republicana y la franquista. Año 1936 en el que acontece la acción de Falcó, ambos bandos se está matando de una manera frenética.
Lorenzo Falcó, es un espía del bando nacional que "trabaja" para el, (Servicio Nacional de Información y Operaciones), SNIO. Nos muestra su particular mirada, pues es 100%, sin duda, un personaje revertiano. A través de sus ojos y de su curiosa mentalidad, veremos cómo son las dos zonas en las que se ha dividido España.
Se le encomienda una misión en la parte de España controlada por la República. Misión que, vosotros mismos tendréis que averiguar de que trata aquí, además con saber algo de Historia, se sabrá ya lo que hay. El libro transcurre en la preparación y el desarrollo de esta misión. Nos ayuda a conocer a Falcó, entre otros personajes y sobretodo, cómo era el peligroso y arriesgado trabajo del espía, en territorio "enemigo".
Trata la pura ideología, la creencia en valores podriamos decir, elevados, superiores, por los que merece la pena matar o arriesgar la vida llegando, en casos extremos, a recurrir la idea de que una causa es más importante que uno mismo. Ideologías, que dieron paso a años de horrores con enormes pérdidas humanas. Un modo de transportarnos a los lectores a estos tiempos tan duros y oscuros. No hay que olvidar nuestra historia, y debemos aprender de todos nuestros innumerables errores, tropezando en la misma piedra. El libro, es una interpretación de lo que fue la primera mitad del siglo XX en Europa, una parte sangrienta y muy dura.
Me gustó las diferentes caras que nos muestra Reverte, los lugares, bandos e ideologías. Aquí tenemos desde agentes en territorio enemigo, ese clásico espía doble, que nunca suele acabar nada bien, hasta un camisa vieja repartiendo la propaganda falangista con la mano izquierda y con la derecha en el bolsillo, agarrando la pistola.
Falcó un personaje revertiano total, es guapo, sinvergüenza, simpático, lúcido, mujeriego, en la treintena, sin escrúpulos y que solo sigue a un bando, el suyo. De una buena familia jerezana, algo así como la oveja negra, o un bala perdida. Le echaron de la Armada, y se hizo después de esto un contrabandista, y finalmente estalló la situación en España, y en el SNIO decidieron usar sus servicios y habilidades.
Tiene numerosas facetas oscuras, un enorme escepticismo cínico ante todo que le lleva a no servir a nadie más que a sí mismo. La lucidez y el desapego que muestra es enorme, pues antes de entrar a los servicios del Almirante, llega a preguntarle con indiferencia si están a favor o en contra del alzamiento. Pero, Falcó tiene un personaje que está a la altura, o incluso supera en el logro de captar mi interés, veremos.
Eva Rengel, un personaje que me ha encantado es joven, muy inteligente, valiente, misteriosa, obserbadora y con dos dedos de frente. Es uno de los mejores personajes femeninos que yo he leído hasta ahora de Reverte. Una mujer muy revertiana. Una joven militante de la Falange en el territorio enemigo de la República. Que se juega la vida, junto a otros, para ayudar en la misión de Falcó. En resumen, Eva Rengel es tanto un personaje como una mujer, exquisita.
¿Será Eva el contrapunto de Falcó?, ¿Son dos personas parecidas o distintas?, ¿ Será ella quién representa esa ideología, y todas esas causas superiores? Lo sabréis leyendo a través de una intensa relación. Muy intensa.
Con una narrativa, sublime, absorbente, notable prosa, impecable y directa. Reverte, una vez más me conquista e impresiona, sin innecesarias descripciones, lo hace de manera certera, logra transmitir exactamente lo que quiere. De una manera muy, muy imaginativa y sencilla para sus lectores a los que absorbe y transporta sin remedio allá donde nos guíe. Enganchandonos sin remedio hasta el final. Utilizando como su narrador, en tercera persona, a través de la mirada de Falcó.
Libro magníficamente construido, y que está documentado y estructurado, de una manera sublime, historia que entrelaza la realidad y la ficción, están integradas de manera impecable a través de personajes que me han encantado. Y como guinda del pastel, nos da una trama que me ha mantenido pegado literalmente a sus páginas y unas cuantas horas de pura gozada sin poder soltarlo.
Plato cinco estrellas, suculento. Personajes que están cocinados en su punto, son atrayentes e interesantes. La historia contiene un puntazo de condimentos perfecto. Cada línea aquí es una gozada. Cada momento es digno de releer, lo hice varias veces. En resumen, es imposible soltarlo. Exquisito manjar, servido en bandeja de plata, en el Valhalla. Acompañado por un vino. Uva de los mejores viñedos. Fermentación y aroma, en un equilibrio perfecto.
Declaro en esta reseña, para que seáis testigos, de mi amor por Eva Rengel. Over💘Eva, 4Ever.
Първа част от многообещаваща поредица, с главен герой истински мачо, но с интересен вътрешен свят и мироглед.
Действието се развива в началото на Испанската гражданска война и очаквам с нетърпение да узная, какво е приготвила Фортуна за нашия храбър авантюрист.
Периодът е много интересен и не е твърде пренаселен откъм добри романи.
Pues realmente me ha gustado mucho. No tengo ningún 'pero' que ponerle, sólo un "¿en serio, señor Pérez-Reverte? Entiendo que nuestro protagonista sea "irresistible" (y digo nuestro porque una vez expuesto al publico, éste nos pertenece un poco), pero hasta este punto? Permítame una sonrisa".
En realidad, dos estrellas y media, a punto del tres, después de muchas dudas. Y le bajo a dos porque de una persona como Pérez Reverte se espera siempre algo más que una novela correcta y clásica de espías a lo James Bond.
Se nota que se ha documentado sobre la época, la narración no aburre en ningún momento, no sobra texto en demasía, todo funciona y encaja en una dinámica de estilo clásico con todos sus clichés. Pero a la obra le falta algo, le falta ese toque que convierte las historias en inolvidables o al menos memorables. Por decir un equivalente en cine, sería como esas pelis de serie B, hechas con "oficio", pero que no llegan a clásicos y están lastrados por los lugares comunes de su género.
Ni que decir que al ser tan clásico todo, tan visto incluso en el propio autor, resulta abrumadoramente previsible en sus "sorpresas" y giros argumentales, al menos para lectores que ya conozcan las querencias de Pérez. Los personajes, situaciones y diálogos parecen impostados, como si actuaran en lugar de vivir con naturalidad. Según leía, me recordaba a esas películas de Garci que imitan el cine negro americano clásico con mujeres que se entregan a diálogos cortantes e ingeniosos (y artificiosos) con aire interesante y cigarrillos en la mano, todo muy pose, muy peliculero, muy vintage... El protagonista es macho hasta los tuétanos, un antihéroe típico de estas historias, con su propio código, que lucha su propia guerra, que mata friamente, que siente debilidad por las mujeres... o sea, un poco James Bond con licencia para matar y para... más cosas (en un libro tan corto se debe de tirar a tres mujeres mínimo). Pero la obra es tan fría que ni logras odiar a persona semejante (un asesino, a fin de cuentas). Supongo que la intención del autor no era hacer arte y ensayo, sino una serie de novelas ligeras de aventuras sin más pretensiones que entretener un rato. Si es así, pues está bien. Logra su cometido. Eso sí, me ha gustado el toque políticamente incorrecto del autor de hacer que su personaje protagonista pertenezca al bando de Franco en la guerra Civil. Hay que tener mucho valor para hacer eso en los tiempos que corren... Eso sí me ha gustado. Seguro que esto levanta más de una ampolla y sarpullidos varios en sensibilidades modernas...
Confieso que mi reseña no va a ser imparcial. Para mí Pérez Reverte es un gran contador de historias y mi admiración es grande, sobre todo desde que leí "La piel del tambor". Empecé a leer el libro sin mucho interés por los comentarios que había leído y he de admitir que el comienzo no me cautivó y me remitía a una novela de aventuras como Alatriste, asumiendo las diferencias. Pero he de confesar que me ha embaucado de nuevo y me lo he bebido, aunque me gusta siempre ralentizar los finales de lo que leo, tal vez por dilatar la despedida. Le he puesto 4, cuando podría ser algo más pero sin llegar al 5. En su beneficio, os confieso que he decidido leer el segundo libro de la saga, "Eva", que no me atraía nada.
Λοιπόν να σας πω τι έπαθα με το φαλκό. Σε γενικές γραμμές αγαπώ πολύ τον Ρεβέρτε και σπεύδω πάντα να διαβάζω ότι βιβλίο του κυκλοφορεί. Το ίδιο έκανα και με το φαλκό. Η συγγραφική ικανότητα του συγγραφέα είναι γνωστή σε όλους και δε χρειάζεται συστάσεις. Είναι όμως ρε παιδί μου κάποια βιβλία μου που ενώ δεν έχουν κάποιο πολύ φοβερό ψεγάδι να τους προσάψεις νιώθεις ότι κινούνται μέσα σε μια μετριότητα που στο τέλος της ανάγνωσης δε σου αφήνει κάτι φοβερό για να θυμάσαι. Αυτό έπαθα και εγώ με το Φαλκό. Παρόλο που η περίληψη στο οπισθόφυλλο του βιβλίου με είχε προϊδεάσει πολύ θετικά τελικά δε μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα με το αποτέλεσμα. Τα 3 αστεράκια είναι περισσότερο 2,5 και υπέρ του μαθητή λόγω συμπάθειας και όχι γιατί ειλικρινά μου άρεσε τόσο πολύ. Μέσα θα βρει κανείς στοιχεία που αγαπά να διαβάζει σε βιβλία του Ρεβέρτε όπως οι πλήρως καταρτισμένες ιστορικές αναφορές και όλα τα συγγραφικά κλισέ που κάνουν τον συγγραφέα να ξεχωρίζει όμως η μαγιά στη συγκεκριμένη περίπτωση θαρρώ ότι δεν πέτυχε καθώς το αποτέλεσμα είναι αρκετά προβλέψιμο και στιγμές αρκετά μονότονο ενώ για να μαι ειλικρινής για πρώτη φορά σε βιβλίο του Ρεβέρτε ο κεντρικός ήρωας δεν είχε να μου πει πάρα πολλά πράγματα ίσως ακριβώς λόγω αυτής της προβλεψιμότητας που ένιωσα από ένα σημείο και μετά.
Malo, malo y malo hasta aburrir. 290 páginas a las que le sobran las 175 primeras. Capítulos y situaciones que no aportan absolutamente nada, personajes que aparecen al principio de la historia y cuya posible importancia posterior queda reducida a nada o directamente no vuelven a aparecer, con páginas llenas de clichés y estereotipos,... Eso sí, piernas contorneadas, caderas potentes y pechos generosos para parar un tren.
Una aventura muy estimulante. Con una trama demasiado corta, pero con un personaje protagonista único, muy carismático y con sus propias reglas. Muy bien ambientado. Deseando seguir con la segunda, muy buena lectura.
Убеден съм, че зад привидната лекота, с която текат сюжетите на Перес-Реверте, се крият години на упорит писателски труд и задълбочено проучване на историческа фактология. Този автор съумява да потопи читателя в конкретната епоха почти мигновено, с майсторски загатнати щрихи и детайли, без пространни и отегчителни описания, оставяйки на въображението да свърже дребните точици в цялостна картина.
"Фалко" не направи изключение и за пореден път, докато четях роман на дон Артуро, сърфирах в глобалното пространство, за да се запозная допълнително с въпросната времева рамка. Периодът е прелюбопитен - Испания е разкъсвана от Гражданска война - от едната страна на барикадите са поддръжниците на военната диктатура на Франсиско Франко (монархисти, фашисти, фалангисти, карлисти, алфонисти...), подкрепени също и от режимите на Италия и Германия, а от другата - републиканци, комунисти, анархисти... зад които стоят бригадите на Коминтерна и СССР.
В тези мракобесни времена на политически убийства и репресии, ежедневие във всяка от двете половини на Испания, разделени от фронтовата линия, е принуден да оцелява главният герой Лоренсо Фалко, бивш контрабандист и настоящ агент под прикритие към НСИО - Националната служба за информация и оперативна дейност (в контролираната от Франко част). Хората най-общо казано имат две опции - да се превърнат в кръвожадни вълци или да станат жертвени агнета. Ясно е каква роля си е избрал Фалко. Циник и безскрупулен тип, ала същевременно чаровен по един лесно обясним начин (кой не харесва лошите момчета, мм?!), той все пак е изградил някакъв собствен кодекс на честта, който ще го накара да поведе своя лична война напук на политическите авторитети, за които животът и смъртта са просто бездушни статистически сводки... Харесах!
Δεν μπορώ να πω πως η προσπάθεια του Reverte να πλάσει έναν ήρωα τύπου James Bond εν μέσω του Ισπανικού εμφύλιου με έπεισε! Για μένα ο Φαλκό δεν είχε καμία γοητεία ως χαρακτήρας και δεν θα μάθω και αν αλλάζει κάτι στα επόμενα δύο βιβλία αφού δε μου δημιουργήθηκε η επιθυμία να τα διαβάσω μετά απ' αυτό! Τα στοιχεία που μου άρεσαν ήταν η σχέση του Φαλκό με τον προϊστάμενο του και μια δυο ανατροπές αλλά δεν ήταν αρκετές για να μου αρέσει η ιστορία που αναλώνεται σε μεγάλο βαθμό σε αχρείαστες λεπτομέρειες και σε ερωτικές περιπέτειες και σκέψεις του πρωταγωνιστή! 1.5/5
Es un clásico el lector que odia a Reverte, como el que no aguanta a Sabina o el que advierte que Bolaño está sobrevalorado. Por eso me fastidia tener que hacer una crítica mala de este libro, por ser un tópico cultureta y gafapasta. Y eso que me aventuré a leerlo sin prejuicios y dispuesto a disfrutarlo como un best seller sin mayor pretensión.
Yo no sé mucho de la Guerra Civil del 36, pero, pese a que le pese al autor, esta novela trata sobre la Guerra y se le ve de lejos que asume la cosmovisión de la derecha. Esto no me parece ni bien ni mal, pero opino que es hipócrita que de primeras se niegue la mayor. Una vez asumido esto, he de apuntar que soy presa de mis últimas lecturas de Umbral sobre el conflicto: el ambientillo de falangistas ya me es familiar. Tal vez ese haya sido mi error. Para mí, la España de la época, que imagino chusca y pobre (por muy ricos que sean los personajes), se parece más a lo cutre de la Vaquilla de Berlanga o a la imaginería que usa el propio Umbral en sus libros: aceite de ricino, escritores falangistas talentosos, bases falangistas matonas, monjas emputecidas, un Franco gordinflón que toma café y pastas de mantequilla, tardes de toros... No sé. Para mí la Guerra Civil es cosa de Alfredos Landas y Giménez Caballeros. Y que vengan a decirme que en ella andaba James Bond no me cuadra mucho.
Por poner un ejemplo, las primeras páginas del César Visionario de Umbral te meten más en el ambiente guerracivilista que todo este libro. O sin ir más lejos, la canción de Sabina De purísima y oro se me hace un compendio de tales imágenes mucho más eficiente que Falcó.
Aunque sea en base a tales ideas preconcebidas, la ambientación me ha parecido pobre y plana. Y muy impostada, pues no me cuadra de ningún modo el lujo centro europeo que se pretende evocar en mitad de la provincia de Murcia. Como detalle ejemplificador: la repetición sistemática de esa decena de marcas que Reverte se encarga de concatenar (el reloj, los cigarrillos, la pitillera). Tal vez de esa manera se pretendía conformar un personaje atractivo e hipermolón, lo cual parece el único propósito del autor. Sin ningún disimulo.
Todos sus interlocutores siempre le dicen a Falcó lo guapo que es, lo elegante que viste y lo bien que se desenvuelve en la vida. Si se cruza con una señora, está claro que ésta se lo quiere tirar. Y si va a jugar al billar, sabes de antemano que Falcó va a ganar la partida (y con chulerías además). En un alarde de genialidad, Falcó suelta chistes del rollo"milito en el sindicato del PHC: Partido Hidráulico Contemplativo. Me gusta ver correr el agua bajo los puentes" que pretenden mostrar su gran elocuencia y que hacen del relato un poco patético.
Se ve de lejos que el libro está hecho para crear un "protagonista de saga" en el que todo está dispuesto para molar. Su apellido tenía que ser guay y sonar a catalán y él tenía que ser un pijo rebelde de vuelta de todo al que le da igual morir. Tal retrato más que efectivo, es un ejercicio de onamismo desmesurado que te saca de la historia continuamente, pues ves las descripciones más como un trámite que como un intento sincero de crear a un ser humano. Cosa que sí era Alatriste, por cierto.
Dicho todo lo cual, el libro tiene un argumento simplón cuyo mayor problema es que, si tienes unas nociones básicas de historia, sabes el final: a Primo de Rivera lo fusilan. Por ello, desde el primer momento se sospecha que alguien va a traicionar a Falcó y no es difícil averiguar quién (o quién es un agente doble). Y ningún vuelta de tuerca, vaya.
Eso sí, el estilo es aseado y correcto y Pérez Reverte sabe escribir. Pero en lugar de ir a libro por año, debería darle un par de vueltas más a algunas historias (como ésta) y producir obras más armadas.
"Фалко" е началото на нова поредица на Артуро Перес-Реверте, чийто главен герой се явява нещо като винтидж Джеймс Бонд. Самият автор казва: "Той е 100% испански характер, шпионин, контрабандист, според обстоятелствата; лошо момче от добро семейство, човек, който работи за себе си, дори когато го прави за другите".
Действието е бързо, описанията точни и грабващи без излишни детайли, сцената на развитие на историята - Испания по време на гражданската война. Жените са обичайно фатални, но играчка в ръцете на Фалко (или не съвсем?), политиката я има, а новият елемент е - няколко силни сцени на мъчения по време на разпити. Реверте продължава да натиска газта на писателската си дарба до максимум. Ще чакам и следващите книги от поредицата с интерес.
Книгата обхваща интересен исторически период, за който няма писано много. В един пренаситен пазар от книги за лагерите е глъдка свеж въздух да видим войната на друго място. Според мен ако обаче четателя не прочете допълнително историческа информация действието е малко объркано. Ако авторът беше отделил повече страници, за да ни въведе исторически или просто беше спестил имена на фракции, места, т. н щеше да бъде страхотен роман.
Pérez-Reverte gusta o no gusta. Así que aunque yo vaya a decir aquí que el libro me ha gustado mucho, que Pérez-Reverte crea con Falcó un magnífico personaje, que la historia está magníficamente ambientada, que los personajes, tanto el principal protagonista Falcó, como el Almirante y los demás secundarios están genialmente descritos, que la trama es buena, que usa hechos históricos y los da un pequeña vuelta de tuerca, que reparte a diestra y siniestra y nunca mejor dicho, y que he disfrutado muchísimo con su lectura, aún así, si los libros de Pérez-Reverte no te gustan no te leas este porque no va a gustarte tampoco. Pero si te gusta Pérez-Reverte, si disfrutaste con el genial Diego Alatriste, con Falcó lo harás también. Y si no has leído nunca a Pérez-Reverte olvídate de clichés y sumérgete en su lectura, después nos cuentas
A pesar de que el estilo de Reverte no me gusta, tengo que reconocer que la ambientación y detalle en la recreación de los primeros meses de la Guerra Civil española es de admirar. Que un libro consiga despertar el interés en alguien para profundizar en esa época significa que parte de su objetivo lo ha cumplido. Para cualquiera que le gusta la ficción histórica creo que es una buena lectura.
Pero gran parte de la valoración es gracias solamente a eso, por que la trama se queda corta. Menos mal que tiene pocas páginas. Y tampoco los personajes me han llegado, demasiado arquetipos de lo que debería ser una buena novela de espías.
Здравейте, приятели! Тук съм отново да ви говоря за Реверте и световете, които създава. Това е първа книга от поредицата за приключенията на Фалко. А кой е той? След малко ще разберете.
Фалко е от най-добрите момчета за всичко по време на Испанската война. С мрачно минало, в което е вършил какво ли не, забъркан в мръсни сделки по цялата планета, без страх да пролее кръв, когато е нужно, и с умения да оцелява винаги и при всяко положение. Той няма чест, няма идеали, не служи на каузи – знае колко да поиска, знае кога да говори и кога да мълчи. Неустоим за жените, той се втурва в авантюра след авантюра, в която колкото по-голям е рискът, толкова повече той желае да завоюва поредния трофей. По стечение на обстоятелствата е вербуван на страната на франкистите и участва в операции на вражеска републиканска територия. Той е наясно, че конфликтът, в който испанци убиват испанци, има световно измерение, и от едната страна Хитлер и Мусолини, а от другата Сталин подклаждат войната. Но в мътни води най-лесно се лови риба, както гласи поговорката.
El libro es decepcionante y se salva por muy poco de una estrella.
La primera mitad es aburrida y está mal ejecutada:
1.-Demasiada descripciones y detalles de personas y lugares que no van a ser relevantes para la historia. 2.- Personajes estereotipados con los que es difícil empatizar. 3.- Ambiente noir de postín, inverosímil en la España de la época.
La caracterización de Falco es excesiva e increíble. El tipo iba cepillándose a mujeres de pechos generosos y caderas deslumbrantes por la España del 36 como el que va hoy en día de fiesta por Ibiza. El tratamiento de las escenas de sexo y el cuerpo femenino es repetitivo y roza lo cutre.
Es cierto que en la segunda mitad el autor tira de oficio y la cosa remonta, porque la trama se pone interesante y las escenas grotescas se reducen.
Por otro lado hay un tufo a Casablanca en la concepción del personaje principal que tira para atrás.
Se queda en novela de aeropuerto. Las narices más finas deberían abandonarlo antes de las 130 primeras páginas.
Un libro entretenido que cumple perfectamente con su cometido, es más, me he reído aunque no sea esa la intención del autor. http://entremontonesdelibros.blogspot...
Spionage plus Liebesgeschichte plus interessanter geschichtlicher Hintergrund? Das klang nach einer Geschichte ganz nach meinem Geschmack. Ich habe mich daher von Cover und Klappentext ködern lassen und mich erfolgreich bei vorablesen.de um ein Exemplar beworben. Mein erster Eindruck der Romans war auch tatsächlich sehr gut. Der Autor hat einen tollen Schreibstil, der gut zur Geschichte passt. Die Beschreibungen sind nicht besonders ausführlich, das hätte die actiongeladene Story aber auch nur ausgebremst. Stattdessen liegt der Fokus auf der rasanten Handlung und den Dialogen. Ich habe bisher noch keinen Roman des Autors gelesen, daher kann ich nicht sagen, ob diese Gewichtung von Landschaftsbeschreibungen gegenüber Handlung und Dialogen einfach seinem normalen Stil entspricht oder ob sie speziell auf diese Geschichte abgestimmt ist. In jedem Fall hat es mir gut gefallen, dass man vor allem dank des hohen Anteils an direkter Rede ganz nah am Geschehen dran ist. Beeindruckt war ich auch von der Art und Weise, wie der Autor Figuren beschreibt. Fast immer ist es ihm mit einem Satz gelungen, vor meinen inneren Augen ein Bild der Person entstehen zu lassen.
Wie schon erwähnt war das historische Setting eines der Dinge, die mich an diesem Roman gereizt haben. Zu der Zeit, in der die Geschichte spielt, befindet sich in Spanien gerade die Franco-Diktatur im Aufbau. Der Autor hat für seinen Serienauftakt hervorragend recherchiert – er überschüttet einen nicht mit unnötigen Informationen, beschreibt das Setting aber mit viel Sachkenntnis. Ich hatte das Gefühl, nach dem Lesen einen ganz guten Überblick über die damalige politische Situation zu haben. Ein paar Mal bin ich mit der Vielzahl an militärischen, paramilitärischen und sonstigen Gruppierungen allerdings doch durcheinandergekommen.
Der Roman hat eine spannende Story zu bieten, wenn auch nicht ganz das, was ich mir von einer Spionagegeschichte erwartet hätte. Bei Falcos Mission geht es eigentlich nicht so sehr ums Spionieren, sondern um die Vorbereitung einer militärischen Aktion. In jedem Fall habe ich mich nie gelangweilt, weil es viele actionreiche Szenen gibt. Definitiv enttäuscht war ich dagegen von der Liebesgeschichte, die sehr viel weniger emotional und mitreißend ausfällt als ich gehofft hatte.
So weit so gut. Warum also die schlechte Wertung? Der Grund ist, dass ich „Der Preis, den man zahlt“ als sehr sehr frauenfeindlich wahrgenommen habe und mir der Ärger darüber so ziemlich alles andere vergällt hat. Das fängt schon bei den Beschreibungen an: Bei jeder einzelnen neuen Frauenfigur erfährt man als allererstes lang und breit, wie hübsch der Protagonist sie findet (das hängt offenbar vor allem von der Form der Beine ab). Allgemein ist das hier eine der Geschichten, in der Frauen nur zum V��geln und Retten da sind. Eva Rengel, eigentlich eine interessante Frauenfigur, wird letztendlich doch zum hilflosen „Prinzesschen in Not“ degradiert. Vorher hatte Falco in einer Szene, die mir besonders sauer aufgestoßen ist, aus ihren kurzen Haaren, fehlender Schminke und ungemachten Fingernägeln geschlossen, dass sie wohl eine Lesbe sein muss. Eine wirkliche Liebesbeziehung kann hier schon deshalb nicht entstehen, weil der Protagonist gar nicht in der Lage ist, eine Frau als gleichberechtigte Partnerin anzusehen.
Ich weiß nicht, ob man Franco wirklich als Spion bezeichnen kann oder ob die Kurzbeschreibung so bloß griffiger klang. Im Grunde ist er einfach ein Söldner, der sich für andere die Hände schmutzig macht. Ich bin wirklich sehr zwiegespalten, was mein Urteil über ihn angeht: Seine ruhige, besonnene Art und seine Furchtlosigkeit waren mir an sich schon sympathisch, aber sein arrogantes Machogehabe ist mir wie gesagt extrem auf die Nerven gegangen.
Fazit
Das hier hätte so ein gelungener Roman werden können: Toller Schreibstil, gründlich recherchiert, spannende Story. Aber so viel Chauvinismus geht einfach gar nicht, tut mir leid. Diese Reihe werde ich wohl eher nicht weiterlesen.
أكثر الأشياء روعة وجمالاً لأي قارئ مهما بلغت درجة وعيه وكثرة إطلاعه هي لحظة إكتشاف كاتب جديد بالنسبة له، في البداية تتوجس قليلا منه كأنها جثة ملقاة على الأرض وتبقى خائفا من الإقتراب تحسباً لأي ردة فعل مباغتة.. وهنا أول ترجمة للمؤلف بالعربية عن الجاسوسية تعيد إلينا أمجاد جمعة الشوان ورأفت الهجان 😁
من المفاجأ لي أنه بعد حوالي أربع سنوات أجد نفسي ممسكاً مرة أخرى بالقلم والورقة لكي أحصي الأسماء ودورهم في القصة فالشخصيات مرسومة بدقة وبراعة شديدة كما أن أحداث الرواية حقيقية إلا أن الشخصيات غير ذلك.
تدور الأحداث في فترة الحرب الأهلية في إسبانيا أثناء صعود فرانكو -الكاودييو- وتمزيق الدولة لفصائل عدة وتناحرهم بين اليمين واليسار. بل وبين الفصائل وأنفسها وتغليب النفس عن المصالح العامة فالخيانة أمرا سهلا وكذلك القتل والحب والحياة والموت أيضا.. وبطلنا -فالكو- هو جاسوس للنظام الفرانكوي أحد الأدوات المهمة والعناصر الأساسية لجهاز (سنيو) ورغم مافيه من مساوئ وعيوب إلا أنك لن تنكر أناقته وحرفيته الشديدة لدرجة إعجابك به رغم كونك متأكد من قذارته فهو يؤدي عمله بأي وسيلة وفي اي مكان وتحت أي ضغط ومهما بلغت حقارة العمل فهو لديه فلسفة وحيدة في الحياة (نحن مجرد عساكر في لعبة يديرها الآخرون).
Μετά το εξαιρετικό "Καλοί άνθρωποι σε σκοτεινούς καιρούς" ο Ρεβέρτε επεστρέψε στην μετριότητα των τελευταίων έργων του. Καλογραμμένο, όπως πάντα, αλλά χωρίς ιδιαίτερη πρωτοτυπία και προβλέψιμο.
Trafiquant. Tueur. Mercenaire. Falcó est un professionnel du meurtre, son but: la perfection (du moins y tendre) de l'action, elle doit être efficace, sans parcelle d'état d'âme. Début de la guerre civile espagnole, donc 1936. Une fiction greffée dans la réalité historique, maîtrisée par Pérez-Reverte. Deuxième roman lu de cet auteur, ça ne sera pas le dernier
Τον Arturo Pérez-Reverte τον αγαπώ όσο λίγους συγγραφείς. Έχω διαβάσει όλα τα βιβλία του που έχουν κυκλοφορήσει στα ελληνικά και πάντα ανυπομονώ για το επόμενο. Ακόμα κι όταν δεν εκπληρώνει όλες μου τις προσδοκίες ή διαφωνώ μαζί του, συνεχίζω να δηλώνω φανατική αναγνώστριά του.
Ο Φαλκό είναι ένας ήρωας που (θα μπορούσε να) έχει να πει πολλά. Είναι μυστηριώδης, γοητευτικός, ικανός, πολυμήχανος, αδίστακτος. Σε μια δύσκολη εποχή, γεμάτη κινδύνους για την Ισπανία, εκείνος ξέρει πώς να ελίσσεται και να φέρνει εις πέρας οποιαδήποτε αποστολή του ανατεθεί. Η επιτυχία του ως κατάσκοπος συναγωνίζεται την επιτυχία του στο γυναικείο φύλο. Κι όμως, παρόλο που ο ήρωας αυτός με κέρδισε, η ίδια η ιστορία δεν κατάφερε να με κερδίσει. Τη βρήκα πολύ αδύναμη, λίγη. Πολύ μπλα μπλα για το τίποτα, πολλή προετοιμασία για τόσο πενιχρά αποτελέσματα. Πολλές πληροφορίες που προσωπικά δεν με ενδιέφερε να μάθω. Φαντάζομαι πως στους Ισπανούς η ιστορία της δεκαετίας του '30 θα είναι περισσότερο γνώριμη και πολλά από τα γεγονότα που αναφέρονται στην πλοκή οικεία. Σε εμένα δεν ήταν. Και ενώ αγαπώ να μαθαίνω ιστορικά γεγονότα μέσω ενός μυθιστορήματος, εδώ όχι απλά με άφησαν αδιάφορη αλλά και με κούρασαν επιπλέον. Η γραφή του Reverte παραμένει γλαφυρή και πλούσια, όμως εδώ η ίδια η πλοκή τη χωλαίνει. Απλά δεν είναι αρκετή.
Το βιβλίο το διάβασα και δεν με ταλαιπώρησε ιδιαίτερα. Όμως δεν λυπήθηκα που τελείωσε. Λυπήθηκα που ένας χαρακτήρας σαν τον Φαλκό δεν αξιοποιήθηκε όπως του έπρεπε και του άξιζε. Αν ο συγγραφέας επιχειρήσει να επιστρέψει σε αυτόν τον ήρωα, ελπίζω να το κάνει με μια ιστορία αντάξια της προσωπικότητάς του. Και εννοείται πως θα τον ακολουθήσω στις νέες του περιπέτειες!
No puedo ser objetiva con Reverte, sé que es un escritor que levanta pasiones y odios a partes iguales, encontrándome yo entre el primer lote. Si algo es capaz de hacer este escritor, es sacarte las entrañas, retorcértelas y volver a colocarlas cuidadosamente con mucho mimo.
Falcó me ha encantado, no como otras novelas de Reverte, pero tiene una lectura ágil en un escenario difícil. El ambiente está muy conseguido, al menos en mi caso, me ha teletransportado a una época que no he vivido más que por lo que cuentan otros. Muy interesante también desde el punto de vista político en el que se cuenta la historia.
El personaje, como no, un chulo y un fresco sin remordimientos por nada. Supongo y/o espero, que aún nos quede mucho Falcó por descubrir.
"Sólo dispongo de una vida, dijo. Un breve momento entre dos noches. Y el mundo es una aventura formidable que no estoy dispuesto a perderme".