السيد بنتيلا وخادمه ماتي

by Bertolt Brecht, برتولد بريخت, عبد الرحمن بدوي (Translator )

السيد بنتيلا وخادمه ماتي ( 1940 ): مسرحية فكاهية تجمع بين الواقعية والروح الشعرية بطلها شخصية مزدوجة فهو في صحوه صاحب أملاك حريص علي تنمية ثروته عن طريق استغلال القوى البشرية بأقل أجر ويتعاون مع القسيس والمحامي لقضاء مآربه، وفي غيابه عن الوعي يصبح إنسانا يتعاطف مع العمال فى بساطة ومودة إلي حد مصادقة سائقه الماكر الذكي ماتي.
تدور أحداث المسرحية حول هذا التناقض التام بين حالتي الغياب عن الوعي والصحو، الذي تنتقل عدواهما إلي ابنته إيفا. يتقدم لخطبتها شاب تافه من الباحثين عن الثروة وتحاول التخلص منه بحيلة يعاونها فيها ماتي، ولكن الخطيب يتغاضى عن الإهانة حرصا علي الصفقة المربحة، فيطرده بنتيلا ويعلن أنه سيزوج ابنته من رجل شريف: ماتي. فهل يتزوج ماتي إيفا؟
وأمام السفرة في الحفلة بنتيلا صاح بلا رحمة
"لا أعطي بنتي للسمكة" وأراد ليعطيها الخادم
فأجاب الخادم: لا أقدر! لا تصلح بنتك لي زوجة

Genres: Plays, Classics, Drama, Theatre, German Literature, Fiction, School

169 pages, Paperback

First published January 1, 1948

About the author

Eugen Berthold Friedrich Brecht was a German poet, playwright, and theatre director. A seminal theatre practitioner of the twentieth century, Brecht made equally significant contributions to dramaturgy and theatrical production, the latter particularly through the seismic impact of the tours undertaken by the Berliner Ensemble—the post-war theatre company operated by Brecht and his wife and long-time collaborator, the actress Helene Weigel—with its internationally acclaimed productions.

From his late twenties Brecht remained a life-long committed Marxist who, in developing the combined theory and practice of his 'epic theatre', synthesized and extended the experiments of Piscator and Meyerhold to explore the theatre as a forum for political ideas and the creation of a critical aesthetics of dialectical materialism. Brecht's modernist concern with drama-as-a-medium led to his refinement of the 'epic form' of the drama (which constitutes that medium's rendering of 'autonomization' or the 'non-organic work of art'—related in kind to the strategy of divergent chapters in Joyce's novel Ulysses, to Eisenstein's evolution of a constructivist 'montage' in the cinema, and to Picasso's introduction of cubist 'collage' in the visual arts). In contrast to many other avant-garde approaches, however, Brecht had no desire to destroy art as an institution; rather, he hoped to 're-function' the apparatus of theatrical production to a new social use. In this regard he was a vital participant in the aesthetic debates of his era—particularly over the 'high art/popular culture' dichotomy—vying with the likes of Adorno, Lukács, Bloch, and developing a close friendship with Benjamin. Brechtian theatre articulated popular themes and forms with avant-garde formal experimentation to create a modernist realism that stood in sharp contrast both to its psychological and socialist varieties. "Brecht's work is the most important and original in European drama since Ibsen and Strindberg," Raymond Williams argues, while Peter Bürger insists that he is "the most important materialist writer of our time."

As Jameson among others has stressed, "Brecht is also ‘Brecht’"—collective and collaborative working methods were inherent to his approach. This 'Brecht' was a collective subject that "certainly seemed to have a distinctive style (the one we now call 'Brechtian') but was no longer personal in the bourgeois or individualistic sense." During the course of his career, Brecht sustained many long-lasting creative relationships with other writers, composers, scenographers, directors, dramaturgs and actors; the list includes: Elisabeth Hauptmann, Margarete Steffin, Ruth Berlau, Slatan Dudow, Kurt Weill, Hanns Eisler, Paul Dessau, Caspar Neher, Teo Otto, Karl von Appen, Ernst Busch, Lotte Lenya, Peter Lorre, Therese Giehse, Angelika Hurwicz, and Helene Weigel herself. This is "theatre as collective experiment [...] as something radically different from theatre as expression or as experience."

There are few areas of modern theatrical culture that have not felt the impact or influence of Brecht's ideas and practices; dramatists and directors in whom one may trace a clear Brechtian legacy include: Dario Fo, Augusto Boal, Joan Littlewood, Peter Brook, Peter Weiss, Heiner Müller, Pina Bausch, Tony Kushner and Caryl Churchill. In addition to the theatre, Brechtian theories and techniques have exerted considerable sway over certain strands of film theory and cinematic practice; Brecht's influence may be detected in the films of Joseph Losey, Jean-Luc Godard, Lindsay Anderson, Rainer Werner Fassbinder, Nagisa Oshima, Ritwik Ghatak, Lars von Trier, Jan Bucquoy and Hal Hartley.

During the war years, Brecht became a prominent writer of the Exilliteratur. He expressed his opposition to the National Socialist and Fascist movements in his most famous plays.

Reviews

[Heleen · Rating 4 out of 5]

"I suffer from horrible fits of senseless sobriety" = best line ever.

[Μαρία Γεωργιάδου · Rating 2 out of 5]

Καλός και χρυσός ο Μπρεχτ αλλά δεν μου πάει. Πάω να ακούσω καναδυό τραγούδια του Μικρούτσικου μπας και μου φύγουν οι τύψεις.

[Çağdaş T · Rating 4 out of 5]

Hem Epik tiyatro hem de Brecht ile tanışmış oldum. Brecht'in dünya görüşünü ve savunduğu ideolojiyi (komünizm) satır aralarında hissedebiliyorsunuz, arka planda da Fin kültürüne ait temalarla.

Mitos Boyut'un 1. hamur kağıt ile basım yapması ve dipnotların kitabın arkasında olması hoşuma gitmedi. Çeviri oldukça başarılıydı. Brecht külliyatına sahip olan tek yayınevi olan Mitos boyut'a yine de şükranlar.

[flo🌀 · Rating 4 out of 5]

unglaublich komisch, ich musste mehrfach laut lachen

[Fadia Tarek · Rating 3 out of 5]

"أنت لست سيئا لهذه الدرجة ... فأنت تصبح إنساناً تقريباً عندما تشرب"

[Shrook · Rating 3 out of 5]

السيد بونتيلا مالك ضيعة بونتيلا يسكر أكثر مما يصحو، يسكر السيد بونتيلا فيسترد إنسانيته مجردة من الطبقية وأوهام طبقته الاجتماعية فيعامل الفقراء والخدم عنده بكل عطف ومراعاة ، ولكن ما أن يفيق من صحوته كما يقول ويسترد كافة أقنعة طبقته حتي يتحول لشخص إقطاعي تقليدي يري أن الفقراء وخدمه أدني منه ولا ينتمون لدائرة البشر .
ماتي الذي يجاري سيده والذي طرد أكثر من مرة من أماكن عمله لأنه يفكر ويعترض علي رؤسائه .

[بسام عبد العزيز · Rating 2 out of 5]

يظل بريخت أكبر الادباء المدافعين عن الإشتراكية من خلال أعمالهم في رأيي.. و لكنه هنا في الحقيقة لم يكن على المسوى المامول .. أيضا في رأيي..

بالطبع الأسلوب الساخر لبريخت يطغى على المسرحية... الإسلوب التهكمي من مظاهر الحياة البرجوازية ..استخدامه للكوميديا السوداء في وصف حالة الفقراء تحت حكم السيد بونتيلا مالك الأرض..
و من خلال قلب الأوضاع و المنطق المعكوس يحاول بريخت أن ينتقد أوضاع الرأسمالية.. فنجد بطل المسرحية .. السيد بونتيلا سكرانا طوال الوقت.. و لكنه يستيقظ من سكرته أحيانا.. في "نوبات مرضية" كما يطلق عليها.. فالمنطق المعكوس يجعل السكر هو الحالة الطبيعية و الصحو هى حالة "مرضية" في نظر بونتيلا و يحاول دائما ان يعالج نفسه منها لأنها تجعله شخصا "آخر غير طبيعي"!
نفس المنطق المعكوس الذي يجعل السيد بونتيلا يظن ان الزوجة تقوم بترقيع الجوارب لزوجها لأنها تحبه.. إلى أن يحاول ماتي سائقه الخاص أن يشرح له أن ترقيع الجوارب يكون لأسباب اقتصادية أولا قبل ان يكون بدافع الحب.. لكن بالطبع السيد بونتيلا الغني لن يستطيع فهم منطق الفقراء..
و هكذا طوال احداث المسرحية .. نجد بريخت يركز بشدة على المنطق المعكوس للحقائق في حياة الثري بونتيلا..

لكنني لم أستمتع كثيرا بالمسرحية.. شعرت بها مفككة ... كل جزء على حدة.. لا يوجد موضوع رئيسي .. بل هى أشبه ما تكون باسكتشات مسرحية شبه منفصلة بطلاها السيد بونتيلا الثري السكير .. و سائقه الخاص ماتي الشخص الذكي الساخر..

كذلك العديد من الحوارات بين الأبطال تبدو غير مفهومة.. اعتقد بسبب الترجمة في الأغلب..

في المجمل مسرحية متوسطة في رأيي .. ليست من أعمال المفضلة لبريخت..

[Shams Alizada · Rating 4 out of 5]

I'm currently translating this piece for theatre. Honestly at first I didn't like it, but after analyzing sentences one by one, I could see deep meaning.

P.S. I love drunk Puntila

[Liedzeit Liedzeit · Rating 4 out of 5]

Nachdem ich das Stück in einer etwas wirren Version auf der Bühne gesehen habe, dachte ich, es könne nicht schaden, das einmal zu lesen.

Und überraschenderweise war das Stück, zumindest was den Text betrifft, doch praktisch werkgetreut aufgeführt worden.

Worum geht es? Der Herr Puntila ist Gutsbesitzer in Finnland und besitzt 90 Kühe, sowie Wälder, von denen er eventuell einen verkaufen möchte.

Die Tochter Eva ist mit einem Attaché verlobt, aber ihr kommen Zweifel an der Richtigkeit ihrer Wahl.
Und so geschieht es, dass Puntila seinen Chauffeur Matti (den Knecht), den er eigentlich nicht kennt, aber im Suff als Freund einstuft, als Alternative vorstellt.

Tatsächlich ist Puntila mehr oder weniger ständig betrunken, denn nur besoffen, ist er Mensch. Andererseits kann er nur nüchtern Kontrakte schließen, was zu Problemen führt.

Um den Attaché dazu zu bringen, die Verlobung zu lösen, geht Matti mit Eva in die Sauna. Die Schulden des Attachés sind allerdings groß genug, um darüber hinwegzusehen. Aber da spricht Puntila ein Machtwort. Ist aber Matti ein geeigneter Gatte? Oder vielmehr sie eine geeignete Gattin für ihn? Das will durchgespielt werden. Kann sie Heringe essen, oder Socken stopfen. Socken stopfen, nicht aus Liebe, sondern aus Sparsamkeit. „Ich werfe Ihnen Ihre Unbildung nicht vor. Sie haben bei der Wahl Ihrer Eltern Unglück gehabt und nichts Richtiges gelernt.”, sagt er.

Wenn er abends heimkomme, fehle ihr die Feinfühligkeit, zum Beispiel: Maulhalten. Dafür schneidet sie gut ab, als sie die Möglichkeit betrachten, dass er, Matti, in der Nacht vom Herren zum Einsatz gerufen wird. Leider nimmt Eva ihm einen Klaps auf den Po übel. So dass auch hinsichtlicher dieser Ehe der jungen Frau Zweifel kommen.

Und auch Puntila hat Zweifel. Fast, wirft er ihr vor, hätte sie den Attaché genommen, „nur weil ich es befohlen habe, weil du keinen Charakter hast.”

Was mir der Dichter wirklich sagen will, weiß ich nicht. Aber wen schert das?

[Linus Arnold · Rating 5 out of 5]

Großartig!

[Otto · Rating 3 out of 5]

Komödie ganz nett, angeblich sein populärstes Stück (Wikipedia). Natürlich mit Lehreffekt, wie halt so bei Brecht.

[Issa · Rating 1 out of 5]

I don’t really know how they consider him as a great dramatist!

[محمد ذهني · Rating 2 out of 5]

رقبة قزازة وقلبي فيها انحشر. شربت كاس واتنين وخامس عشر. قابلت ناس م الخمرة ترجع وحوش. وناس م الخمرة ترجع بشر.

هذا المقطع الجاهيني بلخص المسرحية عن الإقطاعي المتوحش الذي يعود لإنسانيته كلما سكر.
المسرحية كلاسيكية شعبية ليس بها الدراما المعروفة وإنما عبارة عن مشاهد متقطعة لحالات صحو وسكر السيد بونتيللا وأعتقد أن الكاتب كان يريد التبشير بالاشتراكية عندما كتبها في عز الحرب العالمية الثانية. فهي -الاشتراكية- الوجه الآخر للإنسان. الوجه الفطري الذي يعود إليه كلما نسي نفسه وماله وأطماعه. وهو ما يحققه الخمر لبونتيللا. فهو يعطف على الفقراء ويواسي من ظلمهم و يشتهي الفقيرات ويشعر بجمال الطبيعة.
رغم بدائية الرواية إلا أنها جعلتني أفكر في الاشتراكية بعد انهيار رموزها. و كيف أنها مثل كثير من الأفكار المجيدة بل والأديان العظيمة، كيف تشوهت و برزت عيوبها وانطمست حسناتها حتى نتج عنها مسخاً لايمت لها بصفة إلا الاسم الذي يجعلنا نعيب على الأصل ناسين كيف كان، وما سبب وجوده إلا تحقيق السعادة للضعفاء.

[Mojtaba Rafiei-korogan · Rating 3 out of 5]

برشت در این اثر هم مثل بسیاری از آثارش تضادهای طبقاتی‌ی جامعه را تصویر می‌کند؛ تضادهای خشک و خشن که راه پیشرفت و شکوفایی را بر طبقه‌ی کارگر می‌بندد. اما حالا می‌توان شاهد درهم‌رفتگی‌ی جهان مرفهان و ستم‌دیدگان شد، با یک کاتالیزور: الکل. الکل جهانی فانتزی برای پونتیلا می‌سازد که در آن دخترش می‌تواند به عقد یک راننده (ماتی) درآید. هرچند برشت فانتزی را نمی‌پذیرد و آن را مضحک می‌داند

[Keith · Rating 4 out of 5]

A very amusing play with a range of amusing characters, particularly the unpredictable Puntilla and his companion Matti. Even though it speaks of a different time when landlords ruled over disenfranchised populations, the contradictions of the rich still resonate.

[Melika Khoshnezhad · Rating 2 out of 5]

آقای برشت، دوستت دارم و ازت خسته شدم.
این نمایشنامه خیلی شبیه نمایشنامه‌های قبلی برشت بود و همان نقد نظام سرمایه‌دار و رابطه‌ی ارباب و بنده و فلان و بیسار. و راستش احساس می‌کنم دیگر آن‌قدر برشت به این مضامین در آثارش پرداخته که از دستش خسته شدم با اینکه متوجه اهمیت این مضامین و دغدغه‌های فکری‌اش هستم. تنها وجه تمایز این اثر با آثاری که پیش از این از او خواندم در دوگانه بودن شخصیت ارباب پونتیلا بود. ارباب پونتیلا موقع هوشیاری آدم خیلی بدی بود، اما وقتی مست می‌کرد مهربان می‌شد،‌ همه را به یاد می‌آورد و به فکر همه بود که به‌ نظرم نشان از دوگانگی‌ها و تناقضات ذاتی نظام سرمایه‌داری و خودِ سرمایه‌دار در چنین نظامی دارد. به جز این سایر موقعیت‌ها و مضامین گویی تکرار همان موضوعاتی بود که در آثار پیشینش نیز دیده و خوانده بودیم.

[ernst · Rating 3 out of 5]

Komödie über den Klassenamtagonismus zwischen Bourgeoisie und Proletariat. Brecht hats unter größeren Mühen 1940/41 geschrieben. Angesichts der Höhe der wirklichen Widersprüche zu diesem Zeitpunkt ist es einerseits trivialisierend, ein derartiges Stück zu schreiben, andererseits aber auch wieder bewundernswert, dass es ihm überhaupt gelungen ist, noch so viel Humor zu entwickeln. Es gibt auch eine durchaus angekündige Ebende, die sich gegen Ende zunehmend auftut. Dennoch liest sich das Stück etwas zäh. Auf der Bühne oder als Film kann ich es mir sehr viel unterhaltsamer vorstellen.

[Jonas Keen · Rating 4 out of 5]

4,25/5- Mega gut, würde ich (wie alle anderen Stücke) unfassbar gerne mal als Theater sehen!
Die Dialektik von Herrschaft und Knechtschaft wurde hier anhand eines Alkoholikers, der betrunken gütig scheint, nüchtern abgeklärt tyrannisch und seinem Chauffeur perfekt dargelegt und aufgezeigt, ebenso das fehlende Entrinnen aus diesem Verhältnis mithilfe von sich selbst deklarierenden „guten“ Herren.
Da fragt man sich glatt wie der Staat als Herr ein besserer sein soll.
Einziges Manko, ähnlich wie bei den anderen Stücken, das es aufgeführt vermutlich einfach nochmal viel besser ist bzw. wäre.

[Heba Muhammad · Rating 3 out of 5]

ما إن تنهيها حتى تجدك تُساءل نفسك لماذا يوقع المرء نفسه في بئر الغربة غربته عن نفسه وإنسانيته ؟!
تعرفت من خلالها على المسرح الملحمي وهى ثاني قراءاتي لبريخت بعد الأم شجاعة كلاهما له نفس الأسلوب اللوحات المتفرقة التي تحمل عناوين لا تجعل منها حبكة درامية بمعنى الكلمة كما عرف عن بريخت . رغم أن السرد أحيانا في مسرحه مرهق في الحوار أو في الأناشيد إلا أنه لا يمكن أن تقول عن أفكاره إلا أنها بارعة كذلك النماذج الشخصية متقنة غير منفصلة عن الفكرة .

[Sésame · Rating 4 out of 5]

du théâtre qui se moque des bourgeois donc c super

bouquin trouvé dans une boîte à livre et lu à voix haute à deux pendant une longue rando à travers l'auvergne, du coup l'expérience de lecture est aussi pour beaucoup dans la note

[Heba Tariq · Rating 3 out of 5]

آن الأوان لكي يدير الأتباع ظهورهم لك
و السيد الطيب سيجدونه سريعا
عندما يصبحون سادة أنفسهم

[Atef Fawzy · Rating 4 out of 5]

تلقى الضوء على الإقطاعيين والعلاقة بين السيد والخادم وكيفية معاناة الأخير

[Esraa Gibreen · Rating 2 out of 5]

مسرحية باهتة.
ليس بها حبكة أو تتطور للشخصيات أو قضية تناقشها.

[Laura · Rating 3 out of 5]

مسرحية لا منطقية، منطقية جدا والعكس صحيح

[Carmen · Rating 4 out of 5]

bewahrt euch vor dem Alkoholismus

[Mary]

sehr unterhaltsam, ich musste des öfteren sogar lachen 😂

[Vincent Chappet · Rating 5 out of 5]

J’ai joué Puntila, quel plaisir

[Karl · Rating 4 out of 5]

I don’t normally read plays. I found this pretty funny. The level of absurdity wouldn’t really work in a novel, but in this format it’s quite good.

[MarcOS · Rating 4 out of 5]

Eine schöne Komödie, die zwei Weltbilder kollidieren lässt.

Die Zwischenspiele können sich etwas in die Länge ziehen.

[Gianluca Valente · Rating 3 out of 5]

Ein einfacher und präziser Text, in dem bescheidene Figuren wichtige Botschaften vermitteln, nämlich den Widerstand gegen die Macht.