What do you think?
Rate this book
The Rediscovery of Teaching
The Rediscovery of Teaching presents the innovative claim that teaching does not necessarily have to be perceived as an act of control but can be understood and configured as a way of activating possibilities for students to exist as subjects. By framing teaching as an act of dissensus, that is, as an interruption of egological ways of being, this book positions teaching at the progressive end of the educational spectrum, where it can be reconnected with the emancipatory ambitions of education. In conversation with the works of Emmanuel Levinas, Paulo Freire, Jacques Ranciere, and other theorists, Gert Biesta shows how students' existence as subjects hinges on the creation of existential possibilities, through which students can assert their "grown-up" place in the world. Written for researchers and students in the areas of philosophy of education, educational theory, curriculum theory, teaching, and teacher education, The Rediscovery of Teaching demonstrates the important role of teachers and teaching in the project of education as emancipation towards grown-up ways of being in the world.
122 pages, Paperback
Published May 23, 2017
11 people are currently reading
74 people want to read
About the author
Gert J.J. Biesta
39 books33 followersGert Biesta is Professor of Educational Theory at the School of Education and Lifelong Learning, University of Exeter and Visiting Professor for Education and Democratic Citizenship at Örebro University and Mälardalen University, Sweden.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 8 of 8 reviews
Read
April 12, 2021Het scherpt je eigen denken om samen met Biesta de ideeën van filosofen als Hannah Arendt en Emmanuel Levinas te verkennen.
In 2018 verscheen de Nederlandse vertaling van The Rediscovery of Teaching (2017) van onderwijswetenschapper Gert Biesta, De terugkeer van het lesgeven. Het motto is van de Franse onderwijspedagoog Philippe Meirieu: ‘Een leerling-subject is in staat in de wereld te zijn, zonder zichzelf in het centrum van de wereld te willen plaatsen.’ Om deze volwassen, niet egocentrische levenshouding door leerlingen te kunnen bereiken zijn de leraar en zijn lespraktijk van belang. Dit boek is een pleidooi voor het herontdekken en herwinnen van het lesgeven en de leraar. Daarmee rijst direct de vraag: zijn we het lesgeven dan kwijtgeraakt?
De afgelopen decennia, waarin een wereldwijde onderwijscompetitie woedde en veel docenten verstrikt raakten in het web van de meetindustrie, werd de rol van de leraar gereduceerd tot een van de variabelen in het totale onderwijsproces. Zijn taak werd vaak geminimaliseerd tot een onderwijsbegeleider die het leren van zijn leerling faciliteert en controleert. Het lesgeven was effectief als de leraar de gewenste opbrengsten produceerde. En die opbrengsten moesten te allen tijde beter en hoger worden.
Onderwijs werd steeds meer een controlerend proces, waarbij de leerlingen als objecten werden voorzien van kennis en vaardigheden ten behoeve van deze gewenste leeropbrengsten. Voor die leeropbrengsten lag de verantwoordelijkheid bij de leraar. De leerling werd niet beschouwd als een denkend, willend en handelend subject dat ook een aandeel had in dit onderwijsproces. De existentiële dimensie – wat doet er echt toe in opvoeding en onderwijs en wat is daarin de opdracht voor opvoeders en leraren? – raakte steeds verder op de achtergrond.
Niet voor niets voelde de beroepsgroep zich juist in deze tijd erg aangesproken door de vernieuwende taal over onderwijs van Biesta. Zijn beroemde drieslag, kwalificatie, socialisatie en subjectificatie, bewerkstelligde een doorbraak in het denken over onderwijs. Goed onderwijs, volgens Biesta, is meer dan alleen kwalificatie en vindt plaats op het snijvlak van al deze drie domeinen, waarbinnen een betekenisvol evenwicht gerealiseerd zou moeten worden. Indien onderwijs en opvoeding weer beschouwd worden vanuit een existentieel perspectief is de leraar geen variabele meer, maar de belangrijkste schakel. De vraag is dan hoe lesgeven ertoe doet en waardoor lesgeven ertoe doet. Deze onderwijspedagogische opdracht staat in De terugkeer van het lesgeven centraal.
In 5 hoofdstukken en een epiloog neemt Biesta zijn lezer mee in boeiende, meanderende, soms wat mystieke verkenningen rond belangrijke termen en concepten uit de onderwijsfilosofie: uniciteit, volwassen vrijheid, subjectvorming, emancipatie, democratie, lesgeven en leren. Zo laat Biesta zien dat de concepten ‘lesgeven’ en ‘leren’ geen onlosmakelijke twee-eenheid zijn, zoals we vaak denken, en dat niet alles in het onderwijs om leren zou moeten draaien. Juist door het leren buiten het klaslokaal te houden ontstaan er nieuwe openingen en raken we de kern van de pedagogische opdracht: lesgeven is een kwalitatieve ontmoeting tussen de leraar en de jonge mens, waarbij het verlangen in het kind gewekt wordt om op een volwassen manier in de wereld te staan.
Wereld verwijst bij Biesta naar de natuurlijke en sociale wereld en volwassenheid is synoniem voor een verantwoordelijke manier van leven in relatie tot de andere mens en het andere. Vanuit de optiek van Biesta staat een te groot accent op leren deze volwassenheid juist in de weg. Leren ziet hij als een van de manieren om existentiële mogelijkheden in het onderwijsproces te scheppen.
De leerling zelf staat dus niet centraal. De ontmoeting met de ander en het andere stimuleert het verlangen naar volwassen vrijheid in het kind. Niet door als leraar en opvoeder het kind op moraliserende toon te vertellen wat wenselijk is voor zijn eigen leven en dat van anderen met wie hij de planeet deelt, wel door de afweging van wat wenselijk is in het bestaan van deze jonge mens tot ‘een levendige vraag’ te laten worden. Dit kind kan zo een relatie vormen met zijn eigen verlangens, waardoor hij zich dan niet meer laat sturen maar die hij zelf aanstuurt. Daarmee bevrijden de opvoeder en de leraar het kind uit de netten van zijn eigen verlangens en worden opvoeding en onderwijs tot een emancipatorisch proces.
Het scherpt als lezer enorm je denken om de theorieën van Hannah Arendt en Emmanuel Levinas, die ten grondslag liggen aan de subject-vorming bij Biesta, samen met hem te verkennen. Deze twintigste-eeuwse filosofen hebben met elkaar gemeen dat subjectvorming niet in je eigen handen ligt. Maar waar bij Arendt eigen initiatieven moeten worden opgepikt door anderen, zodat ik als subject in de wereld kan verschijnen, ligt bij Levinas de oorsprong hiervan juist buiten mij en komt deze tot mij door het appel dat de ander op mij doet.
Overal in De terugkeer van het lesgeven resoneert de fundamentele invloed van Levinas op het denken van Biesta. Onderwijs als een roep, als een uitnodiging van de ander om mijn volwassen vrijheid te tonen. Toch dient niet alles wat in potentie bij sommige kinderen aanwezig is, ontwikkeld te worden om tot deze volwassen manier van leven te kunnen komen. Een onontkoombare vraag is dan welke talenten wel ontwikkeld dienen te worden om goed leven en goed samenleven mogelijk te maken in een samenleving waar economische en ecologische crises ons dagelijks leven bedreigen. Criminaliteit is immers ook een talent en vraagt om onderbreking; ook dat is de onderwijspedagogische opdracht.
Een goed verstaander begrijpt dat het lezen van het werk van Biesta geen sinecure is. Wie houdt van een intellectuele uitdaging en nader wil kennismaken met het gedachtegoed van Arendt, Meirieu, Paulo Freire, Jacques Rancière en met name Levinas, zal niet teleurgesteld worden. Door het lezen van dit boek zal de beroepsgroep de bedoeling van onderwijs verder omarmen en zich deze niet meer laten afnemen door welke vernieuwing dan ook die haar naar een zijlijn in het onderwijsproces manoeuvreert.
De leraar en het lesgeven doen ertoe voor ons bestaan als zelfstandig individu in de wereld én met de wereld. Alleen door een oprechte ontmoeting waarin de leraar het kind verleidt om lesstof te doordenken zal het kind ‘in staat zijn in de wereld te zijn, zonder zichzelf in het centrum van de wereld te willen plaatsen.’ Daarmee is het lezen van De terugkeer van het lesgeven een prachtige exercitie, die concentratie vergt, maar die de lezer beloont met een intense verrijking van zijn gedachten over taal en onderwijs.
In 2018 verscheen de Nederlandse vertaling van The Rediscovery of Teaching (2017) van onderwijswetenschapper Gert Biesta, De terugkeer van het lesgeven. Het motto is van de Franse onderwijspedagoog Philippe Meirieu: ‘Een leerling-subject is in staat in de wereld te zijn, zonder zichzelf in het centrum van de wereld te willen plaatsen.’ Om deze volwassen, niet egocentrische levenshouding door leerlingen te kunnen bereiken zijn de leraar en zijn lespraktijk van belang. Dit boek is een pleidooi voor het herontdekken en herwinnen van het lesgeven en de leraar. Daarmee rijst direct de vraag: zijn we het lesgeven dan kwijtgeraakt?
De afgelopen decennia, waarin een wereldwijde onderwijscompetitie woedde en veel docenten verstrikt raakten in het web van de meetindustrie, werd de rol van de leraar gereduceerd tot een van de variabelen in het totale onderwijsproces. Zijn taak werd vaak geminimaliseerd tot een onderwijsbegeleider die het leren van zijn leerling faciliteert en controleert. Het lesgeven was effectief als de leraar de gewenste opbrengsten produceerde. En die opbrengsten moesten te allen tijde beter en hoger worden.
Onderwijs werd steeds meer een controlerend proces, waarbij de leerlingen als objecten werden voorzien van kennis en vaardigheden ten behoeve van deze gewenste leeropbrengsten. Voor die leeropbrengsten lag de verantwoordelijkheid bij de leraar. De leerling werd niet beschouwd als een denkend, willend en handelend subject dat ook een aandeel had in dit onderwijsproces. De existentiële dimensie – wat doet er echt toe in opvoeding en onderwijs en wat is daarin de opdracht voor opvoeders en leraren? – raakte steeds verder op de achtergrond.
Niet voor niets voelde de beroepsgroep zich juist in deze tijd erg aangesproken door de vernieuwende taal over onderwijs van Biesta. Zijn beroemde drieslag, kwalificatie, socialisatie en subjectificatie, bewerkstelligde een doorbraak in het denken over onderwijs. Goed onderwijs, volgens Biesta, is meer dan alleen kwalificatie en vindt plaats op het snijvlak van al deze drie domeinen, waarbinnen een betekenisvol evenwicht gerealiseerd zou moeten worden. Indien onderwijs en opvoeding weer beschouwd worden vanuit een existentieel perspectief is de leraar geen variabele meer, maar de belangrijkste schakel. De vraag is dan hoe lesgeven ertoe doet en waardoor lesgeven ertoe doet. Deze onderwijspedagogische opdracht staat in De terugkeer van het lesgeven centraal.
In 5 hoofdstukken en een epiloog neemt Biesta zijn lezer mee in boeiende, meanderende, soms wat mystieke verkenningen rond belangrijke termen en concepten uit de onderwijsfilosofie: uniciteit, volwassen vrijheid, subjectvorming, emancipatie, democratie, lesgeven en leren. Zo laat Biesta zien dat de concepten ‘lesgeven’ en ‘leren’ geen onlosmakelijke twee-eenheid zijn, zoals we vaak denken, en dat niet alles in het onderwijs om leren zou moeten draaien. Juist door het leren buiten het klaslokaal te houden ontstaan er nieuwe openingen en raken we de kern van de pedagogische opdracht: lesgeven is een kwalitatieve ontmoeting tussen de leraar en de jonge mens, waarbij het verlangen in het kind gewekt wordt om op een volwassen manier in de wereld te staan.
Wereld verwijst bij Biesta naar de natuurlijke en sociale wereld en volwassenheid is synoniem voor een verantwoordelijke manier van leven in relatie tot de andere mens en het andere. Vanuit de optiek van Biesta staat een te groot accent op leren deze volwassenheid juist in de weg. Leren ziet hij als een van de manieren om existentiële mogelijkheden in het onderwijsproces te scheppen.
De leerling zelf staat dus niet centraal. De ontmoeting met de ander en het andere stimuleert het verlangen naar volwassen vrijheid in het kind. Niet door als leraar en opvoeder het kind op moraliserende toon te vertellen wat wenselijk is voor zijn eigen leven en dat van anderen met wie hij de planeet deelt, wel door de afweging van wat wenselijk is in het bestaan van deze jonge mens tot ‘een levendige vraag’ te laten worden. Dit kind kan zo een relatie vormen met zijn eigen verlangens, waardoor hij zich dan niet meer laat sturen maar die hij zelf aanstuurt. Daarmee bevrijden de opvoeder en de leraar het kind uit de netten van zijn eigen verlangens en worden opvoeding en onderwijs tot een emancipatorisch proces.
Het scherpt als lezer enorm je denken om de theorieën van Hannah Arendt en Emmanuel Levinas, die ten grondslag liggen aan de subject-vorming bij Biesta, samen met hem te verkennen. Deze twintigste-eeuwse filosofen hebben met elkaar gemeen dat subjectvorming niet in je eigen handen ligt. Maar waar bij Arendt eigen initiatieven moeten worden opgepikt door anderen, zodat ik als subject in de wereld kan verschijnen, ligt bij Levinas de oorsprong hiervan juist buiten mij en komt deze tot mij door het appel dat de ander op mij doet.
Overal in De terugkeer van het lesgeven resoneert de fundamentele invloed van Levinas op het denken van Biesta. Onderwijs als een roep, als een uitnodiging van de ander om mijn volwassen vrijheid te tonen. Toch dient niet alles wat in potentie bij sommige kinderen aanwezig is, ontwikkeld te worden om tot deze volwassen manier van leven te kunnen komen. Een onontkoombare vraag is dan welke talenten wel ontwikkeld dienen te worden om goed leven en goed samenleven mogelijk te maken in een samenleving waar economische en ecologische crises ons dagelijks leven bedreigen. Criminaliteit is immers ook een talent en vraagt om onderbreking; ook dat is de onderwijspedagogische opdracht.
Een goed verstaander begrijpt dat het lezen van het werk van Biesta geen sinecure is. Wie houdt van een intellectuele uitdaging en nader wil kennismaken met het gedachtegoed van Arendt, Meirieu, Paulo Freire, Jacques Rancière en met name Levinas, zal niet teleurgesteld worden. Door het lezen van dit boek zal de beroepsgroep de bedoeling van onderwijs verder omarmen en zich deze niet meer laten afnemen door welke vernieuwing dan ook die haar naar een zijlijn in het onderwijsproces manoeuvreert.
De leraar en het lesgeven doen ertoe voor ons bestaan als zelfstandig individu in de wereld én met de wereld. Alleen door een oprechte ontmoeting waarin de leraar het kind verleidt om lesstof te doordenken zal het kind ‘in staat zijn in de wereld te zijn, zonder zichzelf in het centrum van de wereld te willen plaatsen.’ Daarmee is het lezen van De terugkeer van het lesgeven een prachtige exercitie, die concentratie vergt, maar die de lezer beloont met een intense verrijking van zijn gedachten over taal en onderwijs.
November 29, 2020
The work of Biesta can hardly be ignored these days. His view on what it can mean to be teacher is layed out in 5 philosophical and theoretical chapters. In his well known style (a lot of information, 'densly' written) he tries to move away from teaching as means of control or the absence of teaching as freedom for the learner. Instead he presents a third option, that of 'dissensus', a way of interrupting the learner through interrogation and verification. All the well known themes of his work are also present in this book: trust, freedom, being a subject and coming into and being with the world.
July 28, 2021
The ambitions, generally, are good. Being "grown-up" is a worthwhile aim. Too often Biesta begins a section by establishing a "might" or a "perhaps" which he then treats as gospel. The convolutions regarding Levinas are muddled and either need far more detailed exploration or leaving well alone. The final assertion that teachers serve their students best by not knowing them doesn't gel with my experience and seems to me silly.
October 12, 2022
Zeer fundamentele denker over de pedagogische dimensie van het onderwijs en de rol en verantwoordelijkheid van de docent daarin. Niet makkelijk om te lezen van wel heel helder. Alsof hij met een fileermes het denken over pedagogiek en onderwijs analyseert. Een 'must read' voor iedereen in het onderwijs. Ik herken veel van de vragen uit mijn tijd in opleiding als pedagoog in de nadagen van het personalisme (1970-1980 in Utrecht).
April 9, 2025
🏫 Riflessione tutto sommato interessante ma ho trovato il libro molto filosofico/astratto, secondo me inserire qualche esempio in più avrebbe aiutato chi legge a concretizzare meglio le idee presentate.
Read
December 24, 2024me lo tuve que leer para clase, es un poco denso pero está muy bien organizado y te lleva muy bien por el hilo de pensamiento
September 27, 2019
The Rediscovery of Teaching is often hard to follow but nevertheless an important book.
Biesta's message is that the purpose of teaching is to awaken a desire to be grown up - meaning the desire to exist in and with the world.
The message is expressed with the help of some strikingly relevant philosophical questions which emerge in the contrast between Freire's and Rancière's respective views on Education.
Besides the main idea, Biesta also comments on some key issues in today's Education discourse such as:
- the conflict between the child-oriented and the societally-oriented perspectives
- the conflict between the populist and the idealist view on the purpose of Education
- Temporality of school
NOTE: I read the Swedish translation so my wording may be off from the English original...
Biesta's message is that the purpose of teaching is to awaken a desire to be grown up - meaning the desire to exist in and with the world.
The message is expressed with the help of some strikingly relevant philosophical questions which emerge in the contrast between Freire's and Rancière's respective views on Education.
Besides the main idea, Biesta also comments on some key issues in today's Education discourse such as:
- the conflict between the child-oriented and the societally-oriented perspectives
- the conflict between the populist and the idealist view on the purpose of Education
- Temporality of school
NOTE: I read the Swedish translation so my wording may be off from the English original...
December 12, 2021
Interesting thoughts, and nice to follow his attempts to defend teachers in the pedagogical debate. Bit to philosophical for my taste, sometimes making it difficult to follow his reasoning.
Displaying 1 - 8 of 8 reviews