A kisdiák nem gondolkodik. A kisdiák vélekedik, összefoglal, értelmez, gondolatai támadnak, eldönti, helyes-e ez vagy az. Ezek az Örök Tanító szavai, kérdései. A kérdéseket ezúttal is D'Orta tanító úr közvetíti. A tanítás gyakorlatától immár elszakadva, két viharos sikerű tanárúrkérem-ízű könyvvel az Én reméljük, meguszom és az Isten ingyér teremtett bennünket című gyerekdolgozat-gyűjteménnyel a háta mögött. A kérdésekben is van némi rosszmájúság: ilyenek vagyunk, ilyenek vagytok, tanító bácsik, mikor nyájasan a a tanítványaitokhoz fordultok. Ezúttal kiváltképp kényes a kérdés, veszedelmesen robbanékony a magja. Mert a kislány, a kisfiú a szexről vélekedik. A Biblia idevágó passzusait értelmezi. Erre vonatkozó irodalmi ismereteit foglalja össze. Szóval D'Orta tanító úr közvéleménykutatást végez. A válaszokban ezúttal sem csalódunk. A kis kamaszok meghökkentően sokat tudnak és meghökkentően keveset. Szexuális nevelésük, akár Romeo és Júlia tanulságos eljegyzése, alulról történik. Egymástól vagy a kulcslyukon keresztül szerzik ismereteiket. Meg, persze, a tévéből. S mert ráadásul a felnőtteknek tetsző válaszokat igyekeznek adni, bájosan idétlenek. Az olasz kisdiák különleges kisdiák, a nápolyi még inkább az. Mégis az olvasó ráismer bennük a mieinkre.
Οι απολαυστικές εκθέσεις των παιδιών από τον Νότο της Ιταλίας έρχονται ξανά να με αφοπλίσουν στο τρίτο βιβλίο του Μαρσέλο Ντ΄ Όρτα. Και ενώ δεν τρελάθηκα τόσο με το προηγούμενο έρχεται ‟Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα αρραβωνιαστήκανε από κάτω” να με ενθουσιάσει. Όπως είχε γίνει και με το ‟Εγώ ελπίζω να τη βολέψω”. Το θέμα της συλλογής αυτής τη φορά είναι ο έρωτας και το σεξ. Τι πραγματικά γνωρίζουν τα παιδιά; Τι μαθαίνουν από το σπίτι, το σχολείο, την τηλεόραση και την εκκλησία; Γέλασα πολύ και παράλληλα προβληματίστηκα για την άγνοια και την κακή πληροφόρηση που μπορεί να έχουν τα παιδιά για ένα τόσο σημαντικό θέμα. Το προτείνω!
"Κύριε, το ήξερα τι είναι το σεξ, σας ορκίζομαι, αλλά τώρα το ξέχασα."
"Όταν με πονάνε τα δόντια μου, κάνω οργασμούς με Όραλ Μπι."
"Πού να ξέρω εγώ πώς γνωριστήκανε οι γονείς μου, μήπως είχα γεννηθεί; Κύριε, μερικές φορές βάζετε αντισχολικές εκθέσεις!"
Απίστευτα διασκεδαστικό, κάθε έκθεση και γέλιο! Τα παιδιά από τη Νάπολι τοποθετούνται γύρω από τον έρωτα και το σεξ με εκθέσεις που δείχνουν την άγνοια, αθωότητα, πονηριά και σοφία που τα χαρακτηρίζουν.
-Μπορεί να είναι φίλοι ένας άντρας και μια γυναίκα; -Για μένα μπορεί να είναι φίλοι ένας άντρας και μια γυναίκα, αλλά είναι καλύτερα αν η γυναίκα είναι άσχημη, επειδή ο άντρας δεν διατρέχει τον κίνδυνο να την ερωτευτεί. Αν η γυναίκα είναι άσχημη, ο μοναδικός κίνδυνος για τον άντρα είναι όταν προχωράει στο δρόμο μαζί της και οι φίλοι του κι όσοι τον ξέρουν του λένε: «Πού το ψάρεψες αυτό το καλαμαροχτάποδο;»
Ξεκίνησε πολύ ωραία! Υπήρχαν εκθέσεις που με έκαναν και γέλασα πολύ! Πιο μετά γινόταν κουραστικό ή/και φλύαρο... Μου έδωσε την αίσθηση ότι κάπου τέλειωναν οι εκθέσεις και έψαχναν παρεμφερή θέματα για να γεμίσουν το βιβλίο. Επίσης με ξένισαν πολύ τα ορθογραφικά λάθη! Δεν ήταν εκφραστικά. Τα εκφραστικά και συντακτικά που κάνουν τα παιδιά φαίνονται και αναγνωρίζονται. Ήταν ορθογραφικά...
Αγαπημένος Ντ'Ορτα. Ακόμα ένα απολαυστικοτατο βιβλίο του με τον αθώο και ωμό τρόπο που βλέπουν τα παιδιά από την δική τους οπτική γωνία τα πράγματα. Παραπάνω δεν λέω γιατί ποιο απόσπασμα να πρωτοβαλεις. Το μόνο που με ψιλοχαλασε ήταν ότι από ένα σημείο και μετά έπιανε και άλλα θέματα εκτός από τον έρωτα και το σεξ. Διαβάζεται όμως απνευστι και δεν θες να το αφήσεις. Ευτυχώς που φοράμε μάσκες,γιατί γελούσα μόνη μου στα μέσα που το διάβαζα πηγαίνοντας για δουλειά 😁
L’amore tra un uomo e una donna è una cosa molto delicata, molto sottile, bisogna avere prudenza, perché se si sbaglia è una grana. Adoro 🥰
Sicuramente datato, ma qualche sorriso me l’ha strappato. Mi chiedo: se gli stessi argomenti venissero riproposti oggi, che risposte darebbero i bambini?
Αποφάσισα να κάνω μια συνολική κριτική για το έργο του εν λόγω κυρίου μιας και δεν πρόκειται για λογοτεχνικά βιβλία, οπότε δεν κρίνονται δέουσας σημασίας κι ανάλυσης.
Τα εν λόγο βιβλία έπεσαν πριν μερικούς μήνες στα χέρια μου κατά λάθος, αφού ήταν ένα δώρο προς τον αρραβωνιαστικό μου. Τυχαία άρχισα να τα ξεφυλλίζω και μιας και δεν πρόκειται για τίποτα κουλτουριάκο, η ανάγνωσή τους ήταν ιδιαίτερα γρήγορη. Πέραν όμως αυτού ήταν κι ιδιαίτερα ευχάριστη.
Ευχάριστη όχι γιατί ήταν τόσο ξεκαρδιστικά όσο θα περίμενα μετά απ’ αυτά που είχα ακούσει. Κι όχι, γιατί δεν ήταν! Αλλά ήταν πολύ χαριτωμένα! Χαριτωμένα γιατί μεγαλώνοντας ξεχνάς πως είναι να είσαι παιδί και πάνω απ’ όλα πως είναι να σκέφτεσαι σαν παιδί. Χάνεις την αθωότητα σου κι η πολυπλοκότητα της σκέψης έρχεται να ισοπεδώσει κάθε πράξη και τρόπο έκφρασης, που δεν χρειάζεται στυγνή λογική κι εξαντλητική επεξεργασία, αλλά να βγαίνει μέσα από την καρδιά. Με λόγια απλά, που αν και μπορεί να φαίνονται χαζά στα αυτιά μερικών, μέσα στην απλότητά τους, κρύβουν τις μεγαλύτερες αλήθειες.
Μέσα απ’ αυτή τους την αθωότητα, μέσα απ’ αυτόν, τον μη στερεοτυπικό τρόπο σκέψης κι έκφρασης, τα παιδιά αυτά έρχονται να φέρουν ένα χαμόγελο στα χείλη μας αλλά και ταυτόχρονα έναν προβληματισμό για το πόσο πολύ έχουμε χάσει την ουσία των πραγμάτων κι αναλωνόμαστε σε ανούσιες καταστάσεις.
Βέβαια, αν και τα ονόματα των παιδιών δεν αναφέρονται, κάτι το οποίο καλώς πράττεται, δεν είμαι απόλυτα σύμφωνη με την πρωτοβουλία του εν λόγο κυρίου αν κι εφόσον τα λεφτά από το ένα εκατομμύριο αντίτυπα και βάλε που έχουν πουληθεί πάνε στην τσέπη του. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, θεωρώ απαράδεκτο από έναν εκπαιδευτικό να εκμεταλλεύεται προς όφελός του τις αγνές καρδιές και τα λόγια καθαρής ψυχής που έχουν βγει απ’ αυτά τα παιδιά. Αν υπάρχουν φιλανθρωπικοί λόγοι στη μέση, το συζητάμε, να γίνω λίγο πιο ελαστική και να υποχωρήσω.
Σίγουρα δεν πρόκειται για κάτι αξιομνημόνευτο. Πρόκειται όμως για κάτι αγνό, γλυκό κι αμόλυντο, το οποίο σίγουρα μπορεί να φέρει το χαμόγελο στα χείλη σας, όσο άσχημα και να νιώθετε μέσα σας.