عیش مدام: فلوبر و مادام بوواری

by Mario Vargas Llosa, عبدالله کوثری

کتاب عیش مدام، اثری نوشتهٔ برندهٔ جایزهٔ نوبل ادبیات، ماریو بارگاس یوسا است که اولین بار در سال ۱۹۷۵ به انتشار رسید. این کتاب، مقاله‌‌ای بلند است که به شکلی بسیار جذاب و آموزنده به تحلیل و بررسی کتاب «مادام بواری» نوشتهٔ گوستاو فلوبر، به عنوان اولین رمان مدرن می‌پردازد. بخش ابتدایی کتاب عیش مدام، لحن و ساختار آثار خودزندگی نامه‌‌ای را به ذهن متبادر می‌کند. بارگاس یوسا سپس در بخش بعدی ساختار و معنی و مفهوم رمان مادام بواری را مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌دهد و نقش آن را در شکل گیری و گسترش رمان‌های مدرن به تفصیل، تشریح می‌کند.

Genres: Nonfiction, Literary Criticism, Literature, Criticism, Essays, France, Writing

255 pages, Paperback

First published January 1, 1975

About the author

Jorge Mario Pedro Vargas Llosa, 1st Marquess of Vargas Llosa, more commonly known as Mario Vargas Llosa, was a Peruvian novelist, journalist, essayist, and politician. Vargas Llosa was one of the Spanish language and Latin America's most significant novelists and essayists and one of the leading writers of his generation. Some critics consider him to have had a more substantial international impact and worldwide audience than any other writer of the Latin American Boom. In 2010, he won the Nobel Prize in Literature "for his cartography of structures of power and his trenchant images of the individual's resistance, revolt, and defeat".
Vargas Llosa rose to international fame in the 1960s with novels such as The Time of the Hero (La ciudad y los perros, 1963/1966), The Green House (La casa verde, 1965/1968), and the monumental Conversation in The Cathedral (Conversación en La Catedral, 1969/1975). He wrote prolifically across various literary genres, including literary criticism and journalism. His novels include comedies, murder mysteries, historical novels, and political thrillers. He won the 1967 Rómulo Gallegos Prize and the 1986 Prince of Asturias Award. Several of his works have been adopted as feature films, such as Captain Pantoja and the Special Service (1973/1978) and Aunt Julia and the Scriptwriter (1977/1982). Vargas Llosa's perception of Peruvian society and his experiences as a native Peruvian influenced many of his works. Increasingly, he expanded his range and tackled themes from other parts of the world. In his essays, Vargas Llosa criticized nationalism in different parts of the world.
Like many Latin American writers, Vargas Llosa was politically active. While he initially supported the Cuban revolutionary government of Fidel Castro, Vargas Llosa later became disenchanted with its policies, particularly after the imprisonment of Cuban poet Heberto Padilla in 1971, and later identified as a liberal and held anti-left-wing ideas. He ran for the presidency of Peru in 1990 with the center-right Frente Democrático coalition, advocating for liberal reforms, but lost the election to Alberto Fujimori in a landslide.
Vargas Llosa continued his literary career while advocating for right-wing activists and candidates internationally following his exit from direct participation in Peruvian politics. He was awarded the 1994 Miguel de Cervantes Prize, the 1995 Jerusalem Prize, the 2010 Nobel Prize in Literature, the 2012 Carlos Fuentes International Prize, and the 2018 Pablo Neruda Order of Artistic and Cultural Merit. In 2011, Vargas Llosa was made the Marquess of Vargas Llosa by Spanish king Juan Carlos I. In 2021, he was elected to the Académie française.

Reviews

[Valeriu Gherghel · Rating 3 out of 5]

Tocmai s-a tipărit o ediție nouă (iunie 2024).

Am scris o recenzie la care am renunțat. Am șters-o. Era convențională, „academică”. Nu merge pe Goodreads. Mai bine fac altceva. Voi încerca să arăt cît de cîștigați ați fi dacă veți răsfoi acest eseu luminos. Pînă una-alta, vă voi spune că se mai găsește în librării. Eu l-am cumpărat în 21 ianuarie 2021, o frumoasă zi de joi, de la librăria Junimea din Iași.

Cam ce informații și frumuseți puteți afla dacă veți citi eseul? Ofer o picătură dintr-o picătură. Veți găsi răspunsuri la întrebări precum:

● Cine l-a determinat pe Flaubert să renunțe la poemele dramatice de felul Ispitirii sfîntului Anton (prima variantă) și să scrie o carte despre adulter? Răspuns la pp.66-70.
● Cît timp i-a luat să termine Madame Bovary? Răspuns la pp.76, 78, 80.
● Ce păstra în camera de lucru? Răspuns la p.84. Printre altele avea și un crocodil împăiat :)
● Cine a fost Louise d'Arcet? A nu se confunda cu Louise Colet, prietena lui mai bine de un deceniu. Răspuns la p.87, 108-109. Numai așa veți descoperi enigma celor două Luize.
● Care au fost autorii lui preferați? Răspuns la pp.90-91. Desigur, nu putea lipsi Cervantes. Și nici Montaigne.
● Cîte cuvinte scria într-o zi de lucru (care la el dura cam 10-12 ore) și cîte propoziții într-o săptămînă. Răspuns p.94.
● Pe cine a plagiat Flaubert? Răspuns la p.116.
● De ce ura de moarte banalitățile încît a redactat un Dicționar de idei primite de-a gata? Răspuns: p.129.
● Care este cea mai amplă metaforă din Doamna Bovary? Răspuns la p.155.
● Ce semnificație are patima achiziției la numita doamnă? Răspuns la pp.159-160, 175.
● Cîte pagini are eseul lui Mario Vargas Llosa. Răspuns la p.273.

Transcriu un pasaj, poate vă fac curioși:

«Cînd a văzut pentru prima dată romanul Doamna Bovary publicat în La Revue de Paris, descurajat, Flaubert i-a scris lui Louis Bouilhet: „Această carte vădește mult mai multă răbdare decît geniu, mult mai multă muncă decît talent”. O sută optsprezece ani mai tîrziu, combinînd altfel cuvintele maestrului, putem formula o frază mai justă despre cartea pe care o iubim: geniul lui e plămădit din răbdare, iar talentul e doar rezultatul muncii lui» (pp.272-273).

P. S. Excelente observațiile despre funcția naratorului colectiv și despre stilul indirect liber în Madame Bovary (pp.209-237).

[Michael Finocchiaro · Rating 5 out of 5]

An incredibly insightful piece of literary criticism, Mario Vargas Lllosa clearly was deeply influenced by Flaubert and particularly Madame Bovary. The Perpetual Orgy is an incredible analysis of Bovary as to how he feels about the book, about the origins and insane originality of it and finally how modern it was particularly for the middle of the 19th C. Read this and Bovary and then his gorgeous The Bad Girl. Truly an invigorating and inspiring literary voyage awaits you.

Fino's Mario Vargas Llosa Reviews:
Fiction
The Cubs and Other Stories (1959) TBR
The Time of the Hero (1963)
The Green House (1966)
Conversation in the Cathedral (1969)
Captain Pantoja and the Special Services (1973)
Aunt Julia and the Scriptwriter (1977)
The War of the End of the World (1981)
The Real Life of Alejandro Mayta (1985)
Who Killed Palomino Molero? (1987)
The Storyteller (1989)
In Praise of the Stepmother (1990)
Death in the Andes (1996)
The Notebooks of Don Rigoberto (1998)
The Feast of the Goat (2001)
The Way to Paradise (2003)
The Bad Girl (2007)
The Dream of the Celt (2010)
The Discrete Hero (2015)
The Neighborhood (2018)
Harsh Times (2021) TBR

Non-Fiction
The Perpetual Orgy (1975)
A Fish Out of Water (1993)
Letters to a Young Novelist (1998)

[Fabian · Rating 4 out of 5]

So you’ve read Madame Bovary—& now what? "Temptations of St. Anthony"? Gee, that one seems so wholly different from Madame Bovary, the story of “unrequited passion” which is a perennial favorite among literati & book enthusiasts the world over. So, instead, tackle The Perpetual Orgy, perhaps the most extensive research paper ever written by an indisputable genius. Mario Vargas Llosa’s oeuvre is a valediction of Flaubert’s greatness. It is surely included in his extensive repertoire of novels (The War of the End of the World, Conversation in the Cathedral, The Real Life of Alejandro Mayta…) because it carries the significant heft of a novel: it (like the autobiography Antes que anochezca, or the historical semi-fiction Schindler’s List and Vargas Llosa’s The Feast of the Goat, or the epic nonfiction The Labyrinth of Solitude by Octavio Paz) is as thrilling as a real novel; as relevant, & passionate, & as literary as any actual novel. Reading it was a pleasure; a pleasure I know only afforded those who have read the Flaubert classic, who have also cemented some type of relationship with it (everyone who’s read it to its tragic conclusion will have had formed some sort of relationship, or reaction, to it, definitely).

In intrepid form, Vargas Llosa does what many could only dream of doing: he has answered that age old question I really know what I like—but why? He gives us an actual explanation as to his personal tastes—he manages to inspire the lover of literature to remain in awe at such pointed and astute adulation.“Emma was killing herself in order that I might live” Vargas Llosa ruminates, with tremendous guts & guile. (This seems to be the same logic behind Woolf’s decision to kill off the Septimus Warren Smith in that other interplay of contrasts, the classic Mrs.Dalloway.) I have discovered that the very reason one reads scenes of death or violence is because the action contrasts so severely with the reader’s own menial everyday. This is called living vicariously through literature. Because the reader doesn’t suffer, because the only thing he must overcome is the next page of text, & then the next, & the next—the scenes of calamity are particularly delicious. Vargas Llosa has the Flaubertian scholar completely down—this novel-sized novel-conscious nonfiction extends the possibilities of the classic novel, already more than 150 years old.

The Perpetual Orgy is the most adequate, the most reverent, of companion pieces. Making Flaubert’s story the central work of this enterprise is what finally merges the poetics of the Latin American 20th century maestro with the French 19th century one. It was a real treat to go through Madame Bovary’s genesis. Her origin tale is enthralling, perhaps the topic of an entire separate work! It was a creation born of multiple sources, the sum of experiences that the writer had under his belt, pitted out into the world with the same austerity as a confessional.

The novel, “the very exemplar of the closed work, of the book that is a perfect circle,” took a considerable time of “gestation”—for the chemical reaction to actually occur. When Vargas Llosa writes about the humility given objects by Flaubert, the reader realizes just how strong that bond between both literary giants is. “The human suffuses things & things the human." There is an inherent tenderness, an overbearing respect for Madame Bovary that it really,truly becomes an indispensable text to accentuate the overall Flaubert experience.

[brunella · Rating 5 out of 5]

mario vargas llosa culiao hijodeputa te odio y te desprecio eres el mejor prosista en español de los últimos cien años y decidiste volverte un fascista cojudo no puedo creer que escribiste esta tesina a los putos treinta y ocho años aunque en verdad habría sido peor si la hubieras escrito más joven conchetumare porque las últimas perras cinco pinches páginas de esta huevada son sublimes e increíbles maldita sea son perfectas conchetumare y se nota que leiste un culo pretencioso asqueroso te odio por qué todas las citas APARECEN EN EL FRANCÉS ORIGINAL CONCHETUMARE YO NO LEO FRANCÉS te odio mario vargas llosa odio que hayas escrito oraciones tan bellas y que encima tengas el ojo crítico histórico y literario que solamente puede tener un weon que escribe putas buenas pinches novelas y que en cada maldita página de mierda yo tenga que googlear cinco palabras nuevas en serio mario vargas llosa comenzarás a toser en tres días TE ODIO Y TE DESPRECIO

[Amir · Rating 4 out of 5]

چرا این کتاب؟

همیشه خیره شدن به کسایی که دارن کاری رو با لذت انجام میدن برام خوشایند بوده. این کس‌ می‌تونه یکی از داداشام باشه موقع غذا خوردن، می‌تونه یه بچه باشه موقع بازی کردن با اسباب‌بازی یا نوشتن چیزی با ماژیک روی دیوار، می‌تونه یه دختر و پسر باشه که خوب به هم میان موقع دل دادن و قلوه گرفتن، حالا هم می‌تونه یه نوسنده باشه موقعی که داره از عشقش به یه نویسنده‌ی دیگه حرف می‌زنه
.
یوسا سرسختانه عاشق اما بواری فلوبر هست و خوندن عیش مدامش با اون خودش یه عیش مدام مضاعفه

چرا باید خوندش؟

بدیهی‌ترین دلیلش اینه که این کتاب نوشته‌ی یکی از بهترین نویسنده‌های عصرمونه راجع‌به یکی از بهترین رمان‌های تاریخ‌مون. کتاب سه بخش داره. بخش اولش به ارتباط شخصی یوسا با این رمان برمی‌گرده و به خاطره‌بازی‌هاش با این رمان. بخش دوم سعی می‌کنه ساختار رمان رو از لابه‌لای خود رمان و نامه‌های فلوبر به اطرافیانش واکاوی کنه. و بخش سوم مربوط هست به ارتباط این رمان با عصر خودش و با عصر ما

راهنمای بوواری‌خوانی به زبان فارسی

مادام بوواری (ترجمه مهدی سحابی)+ مقدمه‌ی ترجمه‌ی محمد قاضی از این رمان (مشروح وقایع دادگاهی شدن این رمان)+ عیش مدام


و در ضمن تیکه‌های خوب کتاب رو توی کامنت‌های همین مرور می‌تونید ببینید

[Leonard Gaya · Rating 5 out of 5]

« Le seul moyen de supporter l’existence, c’est de s’étourdir dans la littérature comme dans une orgie perpétuelle » (carta de Gustave Flaubert a Mlle Leroyer de Chantepie del 4 de septiembre de 1858). De ahí el título de esta magistral crítica que Mario Vargas Llosa escribió en el 1974 sobre Madame Bovary, sin duda la obra más famosa del “anacoreta de Croisset”.

La orgía perpetua consta de tres distintos enfoques a la novela de Flaubert. La primera es subjetiva: el autor peruano narra cuales fueron sus primeros encuentros con Emma Bovary y de qué modo le impactaron su personalidad y sus circunstancias: su rebeldía y la violencia que ejerce silenciosamente sobre ella la pequeña sociedad patriarcal donde vive; el carácter melodramático, erótico y, en cierto modo, religioso de sus romances. También Vargas Llosa pone en descubierto detalles graciosos, como el fetichismo del botín que manifiesta el narrador (¿tal vez el mismo Flaubert?) en varios puntos de la novela.

En segundo lugar, Vargas Llosa aclara de manera metódica y detallada algunas de las preguntas que el lector pueda tener sobre el origen de Madame Bovary, el proceso creativo de Flaubert, sus fuentes de inspiración, su vida privada y sus lecturas mientras escribía su novela—y como influyeron en ella. También nos entrega un estudio sobremanera interesante sobre el estilo de autor: su supuesto “realismo”, el tratamiento de los personajes y de las cosas, la alianza temática entre el dinero y el amor, el carácter andrógino de la heroína, y las series binarias que aparecen por todos los lados en la novela (pero pueden pasar desapercibidas si no se presta atención).

Parte del análisis narrativo que expone Vargas Llosa es de índole estructuralista / morfológico, y en cierto modo muy comparable a la famosa disección que Gérard Genette hizo de la Recherche de Proust un par de años antes, en Figures III. Así pues, Varga Llosa destaca los procesos de distorsión temporales en la novela de Flaubert: el tiempo singular, iterativo, inmóvil e imaginario; asimismo, los cambios de modo narrativo: el narrador plural del principio de la novela, el narrador invisible y a veces filósofo, los diálogos entre personajes; y finalmente el uso revolucionario (en su momento) del estilo indirecto libre.

En tercer y último lugar, el análisis de Vargas Llosa trata de indicar algunas de las influencias históricas que Madame Bovary tuvo sobre la novela de fines del siglo XIX y principios del XX, en especial los movimientos realistas (Maupassant, Zola) y formalistas (Henry James, Joyce) y, más adelante, el “Nouveau Roman” (Samuel Beckett, Nathalie Sarraute, Alain Robbe-Grillet...).

Buena parte de este examen sobre Madame Bovary se basa en obras anteriores. En primer lugar, la correspondencia del mismo Flaubert, en especial sus numerosas cartas a su amante, Louise Colet, en las que analiza su proceso creativo. Vargas Llosa también responde extensamente a otros críticos, como Jean-Paul Sartre en su famoso estudio, L'Idiot de la famille, y Albert Thibaudet con su monografía inequívocamente titulada Gustave Flaubert.

En suma, La orgía perpetua es una lectura indispensable para todo amante de Flaubert y de literatura en general. (Si tiene el lector curiosidad, aquí tiene mi humilde reseña sobre Madame Bovary.)

[Parinaz · Rating 5 out of 5]

" تنها راه تحمل هستی این است که در ادبیات غرقه شوی، همچنان که در عیشی مدام. "
گوستاو فلوبر-نامه به دوشیزه لوروایه دشانتپی

حسی که هنگام خوانش مادام بواری داشتم، حس نفرت نسبت به بواری و معشوقانش و حس دلسوزی نسبت به شارل بینوا بود، چنان که بعد از خوانش عیش مدام، احساسات و نظراتم متفاوت تر از آن‌چه که بود، شد.
مادام بواری رمانی پیش‌رو بود. من هنگام خوانشش با پیش زمینه‌ای قبلی انتخابش کرده بودم، با این‌حال عیش مدام مرا روشن‌تر از پیش ساخت. به نظرم در این کتاب یوسا، دینی را که بر گردن خود نسبت به فلوبر حس می‌کرد، ادا کرد.
فلوبر می‌نوشت، خط می‌زد، و بعد برای خود به صدای بلند می‌خواند. او در انتخاب کلمات و اسامی به وزن و آهنگ آن‌ها دقتی وسواس‌گونه می‌کرد. طوری که یوسا درباره اش می‌گوید: " نوشتن این کتاب اگر مرگ نویسنده در میان نبود، هرگز پایان نمی‌یافت."
فلوبر، شخصیت‌هایش را به مدت ۵ سال زندگی کرد. او بعدها در نامه‌ای نوشت:
"شخصیت‌های خیالی‌ام بر من اثر می‌گذارند، تسخیرم می‌کنند یا بهتر بگویم من‌ام که آن‌ها را در خود راه می‌دهم. وقتی داشتم مسموم شدن اما بوواری را می‌نوشتم طعم غلیظ آرسنیک در دهانم بود، آن‌چنان خودم را مسموم کرده بودم که دوبار پشت سرهم وضع گوارشم به هم خورد، حمله ها خیلی جدی بود، چون شامی را که خورده بودم، بالا آوردم."

چیزی که من در هنگام خوانش مادام بوواری به آن کم‌دقتی کردم این بود که متوجه نشدم فلوبر تا چه اندازه جنبه‌های اروتیک در رمانش به‌کار برده است. فلوبر عادت به دید زدن پا داشته است، این‌گونه بود که پا و کفش زن در مادام بوواری هم نقش مهمی را پذیرفته است.
" ببین جامه‌ی سیاه و پوتین‌های کوچک سیاه، جوراب لطیف و سفید اِما که مثل تکه‌ای از پای برهنه‌ی اوست به چشم می‌خورد."

من‌ اگر این کتاب را نمی‌خواندم، مانند این بود که مادام بوواری را نصفه رها کرده باشم.
00/1/22
_
من‌ عمل خواندن را برای این کتاب دو بار مرتکب شده‌ام، آن‌گونه که خود فلوبر زوج بودن را، دوگانگی و ماهیت دوتایی را، با وسواسی بیمارگون درکتابش رعایت کرده است. احساس می‌کنم فلوبر در من باعث دگرگونی‌ای شده است که علتش را نمی‌توانم پیدا کنم. دلم می‌خواست کتاب را برای بار دوم بخوانم تا باز هم از احوالات فلوبر بدانم. می‌خواهم باز اما را نیز _فلوبر را_ در دستانم بگیرم اما زمانش را نمی‌دانم.
00/11/25

[Fereshteh · Rating 5 out of 5]

یوسا دیروز تولدش بوده اگه من تو تولدش بودم یه مجسمه از فلوبر بهش میدادم یا اما بواری.
اینکه بدونی نویسنده های محبوبت چی دوست دارن و چرا
کلی کیف داره بهترینش اینه که میدونی چی بخونی و چجوری بخونی

[E8RaH!M · Rating 4 out of 5]

ادبیات:
این سه راهی به یقین است که یا تو یا تو یا تو*

این کتاب تلاقی 3 نفری است که میلم به ادبیات را کم و بیش وام دارشون هستم: گوستاو فلوبر، ماریو وارگاس یوسا و عبدالله کوثری.

از طرفی کتاب اظهار دِینی است که از طرف یوسا به استاد خودش فلوبر.

اگر مادام بوواری را خوانده اید شاید بعد از خواندن عیش مدام لازم باشد یک بار دیگر جزییاتی که از دیده پنهان بوده را به همراه یوسا مرور کنید.
تعاریفی که از ادبیات ارائه شده و سیر تحول از کلاسیک به مدرن را یوسا به خوبی توضیح میدهد. نقش راوی، زمان، زاویه دید، طرح و نقشه ی رمان در فصلهای گوناگون برای مخاطب علاقه مند به ادبیات، نویسندگی شرح داده شده است.

برداشتم این است که یوسا در برخی جاها بیش از اندازه دچار احساسات شده.

خلاص

*مصرعی تغییر یافته متعلق به یکی از اشعار سید صابر موسوی:

دلم آنقدر گرفته‌ست که چشمم را تو
پل زده از دل این کاسه‌ی پرخون تا تو

مشکلی هست که این گونه مردد ماندم
آن طرف منتظرم نیست کسی حتی تو

دو نگاهند یکی شاد و یکی ناباور
این دو راهی به یقین است که یا تو یا تو

راه افتادم و یک آن پل... پایم لرزید
پس خداحافظی نیمه‌تمامی با تو

دلم آنقدر گرفته‌ست که هی می‌خندم
کارم از گریه گذشته‌ست چرا؟ زیرا تو...

[Mehrdad Zaa · Rating 4 out of 5]

عیش مدام ادای دین یوسا است به رمان «مادام بواری» اثر فلوبر. پس قبل از مطالعه‌ی کتاب لازم است مادام بواری را خوانده باشید. این کتاب علاوه بر اینکه موجب درک عمیقتر رمان مادام بواری می‌شود، کلاسی آموزشی است برای کسانی که قصد نوشتن یا نقد کردن دارند. عبدالله کوثری مترجم کتاب نیز هدف خود را از ترجمه‌ی این اثر فراگیری نویسندگان و منتقدان جوان از یوسا دانسته است.
خواننده آگاه می‌شود که فلوبر برای خلق اثر جاودانش، چه زحمتی را به جان خریده و بیش از چهار سال برای نوشتن آن وقت صرف کرده، گاهی تمام روز را به نوشتن تنها یک جمله اختصاص داده است. خود یوسا برای نوشتن این کتاب بیش از سه هزار صفحه دست‌نوشته‌های فلوبر را خوانده است، تلاشی که شاید از حوصله‌ی تمامی منتقدان و نویسندگان کشورمان خارج باشد. عیش مدام در کل کتاب خوش‌خوانی است:
اِما می‌کوشد تا خلأ اساسی زندگی‌اش را با تملک چیزها جبران کند. ما نخستین نشانه‌های بیگانگی‌ای را می‌یابیم که یک قرن بعد بر مردان و زنان جامعه‌ی صنعتی چیره می‌شود. مصرف به عنوان مفری برای اضطراب و تلاش برای پر کردن خلائی که در زندگی مدرن خصلت عمده‌ی هستی فرد شده. لوروی تاجر در واقع کارکردی مانند تبلیغات امروزی دارد و هوشمندانه اشتیاق گنگ اِما را به سوی دکان خود می‌کشد.

[Hilda hasani · Rating 4 out of 5]

به نظر من هر کسی که می خواهد نویسنده شود، یا می نویسد، یا قصد نوشتن و تاثیر گذاشتن دارد، از الزامات است پس از خواندن مادام بوآوری این کتاب از یوسای بزرگ را بخواند. یوسا تمام ناگفتنی های نگته فلوبر و مغز او را حین نوشتن مادام بوآری برایمان آشکار می کند. او در این راه تنها به شیفتگی خود به فلوبر بسنده نمی کند و آثار پیشینیان خود که آن ها نیز به نقد مادام بوآری نشسته اند بررسی می کند تا بتواند صحبت هایش را اسکلت بندی کند. خواندن این کتاب مثل مزه مزه کردن دوبارۀ طعم فوق العادۀ مادام بوآری بود. به علاوه ترجمۀ فوق العادۀ عبدالله کوثری روی این کتاب این وسواس را برایم ایجاد کرد که از این به بعد هر کتابی از یوسا خواستم بخوانم با ترجمۀ او باشد. مترجمی که هم قامت نویسنده ظاهر می شود.

[Siamak Rostamip · Rating 4 out of 5]

یوسا از ستایشگران فلوبر و بوواری است و کتاب ادای دِینی به آن دو. صفحه به صفحه‌ی کتاب برایم خواندنی بود.
کتاب سه بخش کلی دارد: بخش اول تجربه‌ی یوسا از خواندن رمان فلوبر است، همچنین احساساتی که در او برانگیخته شد. بخش دوم، یوسا سوال‌هایی طرح می‌کند و خودش به آن پاسخ می‌دهد، مثل آن قسمت خواندنی درباره منابعی که فلوبر برای نوشتن داستان از آنها استفاده کرده. و همچنین ت��ضیحاتی درباره فرم داستان و شخصیت‌پردازی. بخش سوم عمدتا به ابداعات و تاثیرات رمان فلوبر می‌پردازد که عده‌ای آنرا نخستین رمان مدرن می‌خوانند.
اگر مثل من از خواندن مادام بوواری لذت برده باشید احتمالا کتاب یوسا را دوست خواهید داشت.

[Stefania · Rating 3 out of 5]

No solo se aprende de el libro de Madame Bovary y de Flaubert como escritor sino también de literatura crítica. Ha sido genial me ha encantado.

PD: voy a releer Madame Bovary si o si.

[ZaRi · Rating 4 out of 5]

"ماریو بارگاس یوسا" در "عیش مدام" ، درباره‌ تاثیر بی‌اندازه‌ "اما بوواری" در زندگی‌ خود می‌گوید: "شماری اندک از شخصیت‌های داستانی تاثیری چنان ژرف بر زندگی من نهاده‌اند که بسیاری از آدم‌های واقعی که می‌شناختم قادر به آن نبوده‌اند."
یوسا همچنین در این کتاب درباره‌ تاثیر مادام بوواری می‌گوید:

"اغلب درباره‌ی «مادام بوواری» تکرار می‌کنند که این رمان به یک ضربت خود را از رومانیستم جدا کرد و اغازگر جنبش رئالیسم شد. اگر بگوییم این رمان به جای انکار رمانتیسم، آن را به کمال رساند، به حقیقت نزدیک‌تر است."
یوسا همچنین در نزدیکی مادام بوواری به ادبیات رمانتیسم در عیش مدام می‌گوید:
«برخی رمانتیک‌ها (همچون لامارتین و شاتوبریان) صورت ذهنی واقعیت را توصیف می‌کردند و برخی دیگر (مثل هوگو) توهم را به جای واقعیت می‌نشاندند. فلوبر این واقعیت مثله شده را گسترش داد و آن نیمه‌ای را که تخیل رمانتیک‌ها از میان برداشته بود به آن افزود (البته بی‌آنکه مثل زولا، اویسمان و دوده در سال‌های بعد، توهم رمانتیک را سرکوب کند). در این رمان اجزای سازنده‌ی عشق رمانتیک جملگی حضور دارند: فوران احساسات، تقدیر تراژیک، زبان شور و شوقی آتشین. رابطه‌ی میان لئون و اِما که کم و بیش تمامی فصل اول قسمت سوم را تشکیل می‌دهد، اگر از بافت اصلی رمان جدا شود، به آسانی در رمانی رومانتیک جای می‌گیرد.»

[Sepehr · Rating 4 out of 5]

نقدش رو در ریویو مادام بوواری نوشتم.

[Antonella · Rating 4 out of 5]

Maravilloso ensayo sobre Madame Bovary de Gustave Flaubert. Con un estilo único y muy claro, Vargas Llosa desanuda y explicita muchos puntos destacados de este clásico francés del siglo XIX. Desde su experiencia personal e íntima con la obra nos va desmenuzando cada uno de los componentes de este hito literario; sus complejos personajes, los que se mueven por la novela con una cautela desbordante de realidad; sus escenarios de provincia y de ciudad, donde la extrema antinomia de las vidas que allí se desarrollan tienden a marcar los deseos y expectativas, no solo de Madame Bovary sino de la mayoría de los personajes que conviven en su mundo; los sentimientos y fantasías de almas que aspiran a otra diferente de la que llevan o pueden alcanzar, en fin, la permanente dualidad de un mundo que se maneja por opuestos, por la realidad real y la imaginaria que chocan de manera permanente creando un profundo vacío, donde la desolación, el tedio y el conformismo son soportados y vividos de manera diferente por cada una de las almas que habitan en esta novela.
Además, en este ensayo, también se analiza la influencia que las experiencias vividas y conocidas por Flaubert tuvieron sobre la composición literaria. Cómo este autor francés llevó al extremo la idea de que lo que sucede en la realidad es material fundante de toda buena obra literaria, que aquello que nos toca vivir o los acontecimientos que nos toca conocer son el material para cimentar la construcción de la obra.
Trabaja con los tiempos y los narradores, con el estilo y las técnicas de escritura. Es un ensayo verdaderamente interesante para profundizar la narrativa de Flaubert.
El único punto en contra que encontré es que la edición que yo tengo (no sé si será en todas igual) no tiene traducidos los pasajes transcriptos en francés. Esto es algo negativo porque Vargas Llosa cita mucho de textos originales en este idioma y al desconocerlo, se pierde parte del significado total del ensayo.

[Piero Marmanillo · Rating 5 out of 5]

Excelente análisis minucioso de Madame Bovary a cargo de una eminencia de la literatura actual, el Premio Nobel y miembro de la Academia Francesa Mario Vargas Llosa.

[Mahbubeh · Rating 3 out of 5]

این کتاب نقدی از ماریا بارگاس یوسا بر کتاب مادام بوواری بود. در مورد موضوعات مختلف از جمله پیشینه داستان، چگونگی نوشتن داستان، فرم و سبک داستان، تحلیل شخصیت های داستان، و اینکه چرا مادام بوواری کتاب مهمی است صحبت میکنه. کتاب خوبی بود و دید خوب و بازتری نسبت به این کتاب بهم داد.

[Satar Mahmoudi · Rating 4 out of 5]

سهیل خرسند یک کلاه بردار گودریدزی است! فریب ریویوهای بلندش را نخورید و چون من به او سفارش کتاب ندهید.(تمام ریویو های امسال با این هشدار برای رسوا کردن این شیاد شروع خواهد شد.)
پیشتر از ده سال پیش مادام بواری را خواندم ولی بسیاری از تصاویرش هنوز برایم زنده و در جلوی چشمانم تازه است. علاقه و مشابهتی که بین خود و اِما بواری احساس می‌کنم گاه و بیگاه این رمان را پس سالها موضوع صحبتم با دوستان می‌کند. با کتاب یوسا تصادفا آشنا شدم ولی همیشه نقد و اظهار نظر نویسندگان راجع به آثار یکدیگر برایم جذاب بوده است. کتاب به خوبی در چند فصل مشخص از زاویه های مختلف به این رمان و زندگی فلوبر نور می تاباند. برش های یوسا از متن کتاب و نامه های شخصی فلوبر به درک بهتر ما از اِما بواری کمک می‌کند. قصد دارم مجدد مادام بواری را بخوانم و ریویویی برای آن بنویسم اما بنظرم چکیده نگاه یوسا به اِما آنجایی است که او را به دن کیشوت تشبیه کرده و در وصف این دو چنین می نویسد: آنان می کوشند آرزوهایشان را محقق کنند، جنون این دو و شکوه این دو در همین نهفته است.»
این توصیف از اِما شاید توصیف انسان مدرن و بخصوص ما ایرانیانی باشد که سالها بواسطه رمان و اخیرا فیلم و سریال با دنیای جدید آشنا شده‌ایم: ناتوانی اِما در سازگار شدن با زندگی به طور عمده ریشه در کتاب‌هایی دارد که او می خواند. داستان های رمانتیک که در ذهن این زن واقعیتی آرمانی ساخته‌اند که با واقعیت واقعی تطابق ندارد.
صفحات پایانی کتاب بحث های فنی تری راجع به زمان‌های مختلف رمان، انواع روایت و راوی ها دارد که می‌تواند در حکم یک جزوه آموزشی برای افرادی باشد که به نوشتن به سبک فلوبر علاقه دارند.
نام کتاب وام دار این تکه از نامه فلوبر یه دوشیزه لوروایه د شانتپی است: تنها راه تحمل هستی این است که در ادبیات غرق شوی،همچنان که در عیشی مدام.( عیاشی هم شاید ترجمه بدی نباشد)

[Soroor · Rating 4 out of 5]

چند سالی می‌شود که با خواندن کتاب‌هایی با محتوای نامه‌ها، مقالات، درس‌گفتارها، مصاحبه‌ها و اتو/بیوگرافی‌های نویسندگان عجین شده‌ام. گاه به دنبال علاقمند شدن به نویسنده‌ای خاص به‌دنبال به‌اصطلاح پشت صحنه‌ی نوشتن‌هایش می‌روم و گاه برعکس گاهی با خواندن این قبیل کتاب‌ها به دنبال خواندن آثارشان می‌روم. از آن جمله گوستاو فلوبر بوده است که بعد از خواندن مادام بوواری کتاب "نوشتن مادام بوواری" را خواندم. به همین روی با ذوق فراوان "عیش مدام" را نیز خریدم و خواندم. اعتراف می‌کنم خواندنش در بخش‌هایی اصلا ساده نبود برای خواننده‌ی عامی چون من. اما به دلیل علاقه‌ام به فرایند خلق آثارهنری مخصوصاً آثار ادبی و نیز مبانی نظری هنر از این کتاب بسیار لدت برده و آموختم. با عیش مدام فهمیدم که چند سال گذشته پس از خواندن مادام بوواری فهم ناقصی از آن داشته‌ام و بزرگی آن را به خوبی نفهمیده‌ام. فکر می‌کنم لازم است دوباره آن را بخوانم و این بار با دید پخته‌ترم از ادبیات و دغدغه‌های ذهنی جدیدم.

جالب اینجاست در طی برنامه‌ی مطالعه‌ی شخصی‌ام از آثار کلاسیک تا جدید که چندی است آن را کلید زده‌ام و در صدر آن دن‌کیشوت قرار داشته حالا با هر کتابی مواجه می‌شوم رد پای دن‌کیشوت را در آن می‌بینم و اهمیت آن را به همراه مادام بوواری برای رمان مدرن بیشتر درک می‌کنم.

از جمله در این کتاب نیز یوسا به وجوه شباهت و تفاوت سروانتش و فلوبر می‌پردازد که بسیار برایم شیرین بود.

[Belinda Lorenzana · Rating 4 out of 5]

- Vargas Llosa está loco de amor por Madame Bovary y lo deja claro desde el principio. La gran ventaja es que el ensayo se vale de ese amor para abordar la novela desde la perspectiva de la historia de la literatura (es decir, el chisme) y la estructura (narradores, manejo del tiempo, reiteraciones y símbolos).

- ¡Qué cantidad de escondites que, después de señalados, hasta parecen evidentes! Eso es devoción por un texto literario.

- El estudio se lee fácilmente, y se disfruta. Lo malo es que nos deja con ganas de volver a leer la novela. Y una no puede pasar el resto del año leyendo Madame Bovary, ya estuvo bueno. O mejor no.

- Vargas Llosa es muy mi compa, pero habría sido un detallazo de su parte que tradujera todas las citas textuales en francés (que son casi la mitad del libro), en especial porque el traductor de mi Kindle no fue a la primaria y mi francés tampoco.

- Siguiente nota en Goodreads: ¡Madame Bovary, por dios!

[Mohsen Rajabi · Rating 3 out of 5]

کتاب یک وجه خوب دارد و یک وجه بد.

وجه بدش این هست که یوسا، یکی از طرفداران دوآتشه فلوبر هست، و به خاطر همین بعضی از قضاوت هایش بیطرفانه و منصفانه نیست.

وجه خوب این کتاب، که تاحدودی آن وجه بد را از بین می برد، این است که یوسا یکی از بزرگترین نویسنده های دنیا و عاشق داستان است، و به خاطر همین ریزه کاری های داستانی مادام بواری و آثار فلوبر را به خوبی فهمیده است. به خاطر همین، نقدهایی که از داستان و نحوه روایت داستان دارد، بسیار خوب است.

کتاب سه فصل دارد که فصل اول به نظرم فصل بد کتاب است، فصل دوم فصل خوب، و فصل سه، تقریبا پایان بندی کتاب است، و با اینحال برای خواندن کتاب، باید همه اش را خواند... چون در همان فصل اول نکات خوبی هست.

واضح هم هست که قبل از خواندن این کتاب، باید کتاب مادام بواری نوشته گوستاو فلوبر را از قبل خواند.

[Hossein · Rating 3 out of 5]

هم مادام بواری را خوانده بودم هم کارهای یوسا در دستم بود. خواندن این کتاب در خصوص نگارش مادام بواری و نثر فلوبر اطلاعات ارزشمندی به آدم می دهد. به شناخت نگاه یوسا هم بسیار کمک می ک��د و نکته های جالبی در خصوص نوشتن داشتن توسط بزرگانی مثل این دو به شما می آموزد
مخصوصن اگه به نوشتن می پردازید توصیه می شود

[Katayoon · Rating 4 out of 5]

تنها راه تحمل هستی این است که در ادبیات غرقه شوی، همچنان که در عیشی مُدام...

[Márcio · Rating 5 out of 5]

Uma vez perguntaram-me se acaso eu tivesse de ir para uma ilha deserta e pudesse escolher um livro, qual seria. Tenho imensa dificuldades para tais questionamentos (assim como para questões do tipo "de que eu mais gosta"; as respostas são múltiplas). No entanto, "Madame Bovary" veio de imediato à minha mente e assim o expressei. É um dos livros que mais me marcaram, tendo-o lido ao fim da adolescência, e muitas vezes vem à minha mente durante estes anos desde então.

"A orgia perpétua" de Vargas Llosa de certa forma responde o meu porquê de considerá-lo uma obra mestra. Além disso, é um livro de um primor e de uma escrita sedutora. Llosa desde o início deixa claro que se trata de uma obra pela qual é imensamente apaixonado. E no entanto, tal paixão, impressa na longa introdução ao livro, dá lugar a uma apreciação da obra de Flaubert como a de um estudioso que toma o seu tema com responsabilidade, dissecando autor e obra.

Para aqueles que procuram e gostam de livros sobre o processo de escrita, mas não manuais de escrita (como são chatos!); para quem tem em "Madame Bovary" um livro para a vida; para quem aprecia a obra de Flaubert; eis uma obra necessária e que se lê com prazer, de escrita fluente, sedutora, arrebatadora.

[Raúl · Rating 5 out of 5]

Quizá para los académicos no sea el mejor estudio sobre Flaubert y Madame Bovary, pero este largo ensayo, lleno de pasión, de devoción, es para mí una de las mejores introducciones a la teoría y práctica de la novela. Desglosando en detalle y con un triple método Madame Bovary (desde la experiencia personal como lector, a través del análisis pormenorizado de los elementos de construcción literaria y estilo de Flaubert) y finalmente, para dar un breve resumen de la dispar influencia literaria de esta novela.

Hay un punto muy flojo, que contradice otros puntos del estudio, que es en el que se discute la creación de imágenes y la obsesión por el estilo de Flaubert. Otro punto a considerar en la edición es que, dada la gran cantidad de citas en francés, proveniente de la novela y la correspondencia, y en menor proporción, de otros estudiosos, y que llega a casi el 20% de extensión del texto, estas citas no están traducidas, lo cuál impide su lectura u obligan a estar con un traductor automático siempre disponible.

Por otra parte, uno de los libros más recomendables para estudiar la construcción de la novela, y muy recomendable para leer en paralelo la correspondencia de Flaubert y volver a revisitar Yonville.

[Pedram · Rating 4 out of 5]

پیش از این کتاب، یوسا را در مقام منتقد ادبی‌ با دو مقاله بینظیر یکی‌ راجع به " خولیو کورتاسار " و دیگری در باب " ادبیات " می‌شناختم. این کتاب که نمونه یک پژوهش عمیق و سترگ ادبی‌ ‌ست، میتواند دستور العملی ارزنده درباره چگونگی مواجه با هر اثر بزرگ هنری نیز تلقی شود. برای درک بهتر شاهکار فلوبر و اینکه یک اثر هنری برای رسیدن به قله کمال چه روند پر زحمت و طاقت فرسایی را باید طی‌ کند خواندن این کتاب ضروری مینماید.

[Sadegh Yazdani · Rating 5 out of 5]

این کتاب انگیزه مرا نسبت به ادبیات و خواندن زندگینامه های نویسندگان چه خودنوشت و چه بر اساسِ دیدگاهِ نویسنده،دوصدچندان کرد. نویسنده ای ادبیاتی،اثر نویسنده ای دیگر را تحلیل میکند،بسیار زیباست.دریچه ای که این کتاب به روی من باز کرد را هیچگاه توانِ بیانش را ندارم.درود بر فلوبر،درود بر ماریو بارگاس یوسا❤️❤️❤️❤️❤️

[Jacob Hurley · Rating 4 out of 5]

This is a great study of Madame Bovary by this LLosa, who is apparently one of the great South American writers. It's defintely the work of a writer and not a scholar, in that its fixation on novelistic devices is always on the most cutting edge and advanced (and not easily quantifiable, as academics prefer) and yet never strays far from the opening essay about his deep connection with reading the novel. His analysis of the work is mostly twofold: first, he discusses in great depth the famous Flaubertian rigor, the endless revision and fighting for 'le mot juste' as a result of his overly romantic youth; second, Llosa performs a great exegesis of narratorial perspective. The former is a fascinating topic but one just as easily gathered from Llosa's main source (the letters of Flaubert), but the latter is where the real money-shot lies - while Flaubert is always praised for his objectivity, his integration of cliched pulp and platitudes along with the intermittent assumption of characters' thoughts and voices make his novels a much more varied affair, and LLosa's exegesis misses very little (to my eye). Moreover, his attention to the juxtapositions of time and content within chapters are very astute observations within Bovary, and his discussion of the more philosophic, editorializing passage seem to satisfactorily reconcile them with the totally distanced attitude of Flaubert. The result, which Llosa concludes on, is that Flaubert's method of novelization represents a very pure and perfect form of social analysis that is the basic foundation for the consolatory effect of literature, a 'negative participation in society' in Llosa's terms; this is as good a study on both Bovary and its profundity as you could ever hope for.

[Mandana. · Rating 4 out of 5]

«دلدار همه‌ی رمان‌ها، قهرمان زن همه‌ی نمایشنامه‌ها و اوی ناشناس همه کتاب‌های شعر.»