What do you think?
Rate this book
Najbardziej antykomunistyczna książka wydana w III RP, kontynuacja bestsellerowych Żydów.
Druga po bestsellerowych Żydach książka z obrazoburczego cyklu autora Obłędu ’44 i Paktu Ribbentrop–Beck. Stawia on w niej szokującą tezę: bolszewizm był gorszy od nazizmu, a Stalin gorszy od Hitlera. I na potwierdzenie tej tezy ma mocne argumenty.
Piotr Zychowicz opisuje zapomniane bestialskie zbrodnie popełnione przez Sowietów oraz wojnę wywiadowczą między II RP a ZSRS. W Sowietach znalazły się też opowieści o wielkich prowokacjach KGB i krwawych wewnętrznych czystkach. O gwałcicielach z Armii Czerwonej i kanibalach z łagrów GUŁagu. Autor rozprawia się również z mitami "wielkiej wojny ojczyźnianej", które stanowią fundament polityki historycznej współczesnej Rosji.
Druga po bestsellerowych Żydach książka z obrazoburczego cyklu autora Obłędu ’44 i Paktu Ribbentrop–Beck. Stawia on w niej szokującą tezę: bolszewizm był gorszy od nazizmu, a Stalin gorszy od Hitlera. I na potwierdzenie tej tezy ma mocne argumenty.
Piotr Zychowicz opisuje zapomniane bestialskie zbrodnie popełnione przez Sowietów oraz wojnę wywiadowczą między II RP a ZSRS. W Sowietach znalazły się też opowieści o wielkich prowokacjach KGB i krwawych wewnętrznych czystkach. O gwałcicielach z Armii Czerwonej i kanibalach z łagrów GUŁagu. Autor rozprawia się również z mitami "wielkiej wojny ojczyźnianej", które stanowią fundament polityki historycznej współczesnej Rosji.
488 pages, Paperback
First published November 22, 2016
13 people are currently reading
133 people want to read
About the author
Piotr Zychowicz
20 books85 followersPiotr Zychowicz jest publicystą historycznym. Pisze o drugiej wojnie światowej, zbrodniach bolszewizmu i geopolityce europejskiej XX wieku. W swoich koncepcjach nawiązuje do idei Józefa Mackiewicza, Władysława Studnickiego, Stanisława Cata-Mackiewicza oraz Adolfa Bocheńskiego. Znany z antykomunistycznych i antyendeckich poglądów. Jest zwolennikiem wielonarodowej Rzeczypospolitej.
Opowiada się za prowadzeniem Realpolitik i zajmuje krytyczne stanowisko wobec polskich przywódców z lat 1939-1945. Surowo ocenia politykę Józefa Becka, Władysława Sikorskiego i Stanisława Mikołajczyka. Zarzuca im chciejstwo, naiwność i zbyt hojne szafowanie polską krwią. Operację „Burza” i decyzję o wywołania Powstania Warszawskiego uważa za błędy.
Absolwent Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Był dziennikarzem „Rzeczpospolitej” i tygodnika „Uważam Rze” oraz zastępcą redaktora naczelnego miesięcznika „Uważam Rze Historia”. Obecnie jest redaktorem naczelnym miesięcznika „Historia Do Rzeczy” i zastępcą redaktora naczelnego tygodnika „Do Rzeczy”. Jest jednym — obok Jerzego Haszczyńskiego i Katarzyny Zuchowicz - z inicjatorów akcji „przeciwko polskim obozom“ zorganizowanej w 2005 roku przez dziennik „Rzeczpospolita”. Napisał książki "Pakt Ribbentrop-Beck", "Obłęd '44" oraz "Opcja niemiecka"
Opowiada się za prowadzeniem Realpolitik i zajmuje krytyczne stanowisko wobec polskich przywódców z lat 1939-1945. Surowo ocenia politykę Józefa Becka, Władysława Sikorskiego i Stanisława Mikołajczyka. Zarzuca im chciejstwo, naiwność i zbyt hojne szafowanie polską krwią. Operację „Burza” i decyzję o wywołania Powstania Warszawskiego uważa za błędy.
Absolwent Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Był dziennikarzem „Rzeczpospolitej” i tygodnika „Uważam Rze” oraz zastępcą redaktora naczelnego miesięcznika „Uważam Rze Historia”. Obecnie jest redaktorem naczelnym miesięcznika „Historia Do Rzeczy” i zastępcą redaktora naczelnego tygodnika „Do Rzeczy”. Jest jednym — obok Jerzego Haszczyńskiego i Katarzyny Zuchowicz - z inicjatorów akcji „przeciwko polskim obozom“ zorganizowanej w 2005 roku przez dziennik „Rzeczpospolita”. Napisał książki "Pakt Ribbentrop-Beck", "Obłęd '44" oraz "Opcja niemiecka"
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 7 of 7 reviews
September 18, 2017
3,5/5 gwiazdek
Dobra książka. Bardzo podobały mi się wywiady ("Rozmowy o Sowietach") dotykające tematów z różnych okresów historycznych Rosji. Jest też sporo informacji o sukcesach Radzieckiego wywiadu (Operacja "Trust" jest historią nadającą się na film) - trochę szkoda że tak subiektywnych, trudno mi uwierzyć że Polacy nie odnieśli nawet jednego sukcesu w tych czasach. Rozdziały na temat zbrodni popełnionych na Polakach oraz na temat sytuacji w Związku Radzieckim również opisane są bardzo szczegółowo. Jedynie rozdział Antysowieci nie przypadł mi do gustu.
To czego natomiast nie mogę wybaczyć autorowi to stronniczości, która nie przystoi historykowi. Wymowa tej książki jest oczywista, autor próbuje udowodnić pewną tezę, ale to nie oznacza że ma prawo komentować wydarzenia w taki sposób jak zrobił to w wywiadzie z prof. Ciechanowskim (rozmowa dotyczyła planów sztabów polskiego wojska na zachodzie dotyczących odbicia Polski w teoretycznej Trzeciej Wojnie Światowej):
- Zychowicz - Czy zastanawiano się, co po wyzwoleniu Polki zrobić z aparatem komunistycznym? Z wszystkimi tymi Bierutami. Gomułkami, Bermanami?
- Ciechanowski - Nikt nie snuł jakiś krwiożerczych planów odwetowych. O masowym wieszaniu komunistów na drzewach nie było mowy
- Zychowicz - Szkoda
To "szkoda" wprawiło mnie w obrzydzenie nie mniejsze niż w rozdziałach o mordach i gwałtach dokonywanych przez Sowietów. Autor opisuje najgorsze zbrodnie XX wieku, a potem posługuje się retoryką sprawców w celu ich ukarania . To oczywiste że tacy zbrodniarze zasługują na najwyższy wymiar kary, ale nie oznacza to, że rozwiązaniem sprawy są samosądy i wieszanie ludzi na drzewach! Prowadziłoby to tylko do identycznych historii jak te opisywane w tej właśnie ksiązce, w latach 20 i 30 w Sowietach - pogromy, denuncjowanie sąsiadów, samosądy.. Od historyka naprawdę oczekuję więcej.. Jeśli to jest ta reklamowana "niepoprawność" to mnie to mierzi..
Dobra książka. Bardzo podobały mi się wywiady ("Rozmowy o Sowietach") dotykające tematów z różnych okresów historycznych Rosji. Jest też sporo informacji o sukcesach Radzieckiego wywiadu (Operacja "Trust" jest historią nadającą się na film) - trochę szkoda że tak subiektywnych, trudno mi uwierzyć że Polacy nie odnieśli nawet jednego sukcesu w tych czasach. Rozdziały na temat zbrodni popełnionych na Polakach oraz na temat sytuacji w Związku Radzieckim również opisane są bardzo szczegółowo. Jedynie rozdział Antysowieci nie przypadł mi do gustu.
To czego natomiast nie mogę wybaczyć autorowi to stronniczości, która nie przystoi historykowi. Wymowa tej książki jest oczywista, autor próbuje udowodnić pewną tezę, ale to nie oznacza że ma prawo komentować wydarzenia w taki sposób jak zrobił to w wywiadzie z prof. Ciechanowskim (rozmowa dotyczyła planów sztabów polskiego wojska na zachodzie dotyczących odbicia Polski w teoretycznej Trzeciej Wojnie Światowej):
- Zychowicz - Czy zastanawiano się, co po wyzwoleniu Polki zrobić z aparatem komunistycznym? Z wszystkimi tymi Bierutami. Gomułkami, Bermanami?
- Ciechanowski - Nikt nie snuł jakiś krwiożerczych planów odwetowych. O masowym wieszaniu komunistów na drzewach nie było mowy
- Zychowicz - Szkoda
To "szkoda" wprawiło mnie w obrzydzenie nie mniejsze niż w rozdziałach o mordach i gwałtach dokonywanych przez Sowietów. Autor opisuje najgorsze zbrodnie XX wieku, a potem posługuje się retoryką sprawców w celu ich ukarania . To oczywiste że tacy zbrodniarze zasługują na najwyższy wymiar kary, ale nie oznacza to, że rozwiązaniem sprawy są samosądy i wieszanie ludzi na drzewach! Prowadziłoby to tylko do identycznych historii jak te opisywane w tej właśnie ksiązce, w latach 20 i 30 w Sowietach - pogromy, denuncjowanie sąsiadów, samosądy.. Od historyka naprawdę oczekuję więcej.. Jeśli to jest ta reklamowana "niepoprawność" to mnie to mierzi..
October 1, 2023
Daję 5 gwiazdek, przede wszystkim dlatego, że pamięć o tym czym był ZSRR i jakie krzywdy wyrządził ludzkości powinna być odświeżana każdemu kolejnemu pokoleniu. Hitler był potworem, nazistowskie Niemcy odcisnęły tragiczne piętno na Europie i nie tylko, ale to co zawdzięczamy komunizmowi i jego sowieckiej "implementacji" wymyka się wszelkim normom i ramom. To wystarczający powód, aby tę książkę promować.
No dobra, ale jaka to książka - jak autor podszedł do tak olbrzymiego i trudnego tematu. No cóż, po pierwsze - dość wybiórczo, ale przecież inaczej nie mógł. Historia sowieckiego imperium to materiał na dziesiątki (albo i więcej) tomów - Zychowicz pisze o najbardziej drastycznych przykładach, które bardzo plastycznie ukazują jak naprawdę wyglądał ZSRR. A jak pisze?
- Po pierwsze: to nie jest w 100% typowa książka historyczna; wprawdzie Zychowicz często korzysta ze źródeł, cytuje innych autorów, podpiera się faktami, ale też zdarza mu się "ulać" - gdy odzywają się w nim (głównie kresowe) sentymenty i wtedy więcej jest romantycznych uniesień niż chłodnej analizy. Zazwyczaj ten zabieg pomaga książce (lepiej się wtedy czyta, nie będąc zawodowym historykiem, a zwłaszcza będąc Polakiem), ale czasami Zychowicz totalnie odjeżdża - jak np. w rozdziale o anty-sowietach albo przy zabitych sowieckich szpiegach, którzy mieli być wymieniani na polskich
- Po drugie: jest tu sporo smaczków, "historyjek" które nie sposób znaleźć w tradycyjnych podręcznikach - np. o działalności wywiadowczej/kontrwywiadowczej w okresach międzywojnia, realiach w których podpisywano traktat ryski, zdarzeniach pomiędzy 1-szym a 17-tym września we wschodniej Polsce, tym co się stało z dowódcami sprzymierzonych z Polską oddziałów niepolskich w wojnie 20-roku, itp. Dosłownie skarby, czytałem z zapartym tchem.
- Po trzecie: to nie jest lektura lekka i przyjemna, i nie "piję" tu do pióra Zychowicza (które jest naprawdę OK), ale do tego że jak mawiał klasyk - ze wschodu nigdy nic dobrego nie przyszło. W książce pełno jest drastycznych, "technicznych" szczegółów dot. zbrodni sowieckich. Jak mordowano jeńców, jak "pacyfikowano" ludność cywilną, jak egzekwowano "plany" - jakkolwiek durne one by nie były. To NIE jest miła lektura, ona dołuje, zasmuca i powoduje że ręce zwijają się w pięści w bezsilnej wściekłości.
Aż trudno uwierzyć, że to wszystko było naprawdę. Gdyby ktoś to wymyślił, powiedziałbym że to chory umysł i potrzebne jest leczenie. Ale niestety, to wszystko udokumentowana prawda i to w tym wszystkim najgorsze ;( Które fragmenty najbardziej mną wstrząsnęły? Dużo tego - ma swój wydźwięk operacja "Trust", trochę się zamyśliłem przy słowach Suworowa na temat kampanii fińskiej (żeby nie było - Suworowa uważam za hochstaplera i cwaniaczka, ale tu ma kilka dobrych punktów), totalnie rozwaliły mnie paragrafy o "czyszczeniu" więzień politycznych przed nacierającymi Niemcami.
Warto przeczytać. Chociażby dlatego aby wiedzieć dlaczego komunizm należy tępić w każdej postaci, w samym zarodku. I dlaczego Rosję trzeba spacyfikować raz na zawsze, aby chronić narody Europy i Azji.
No dobra, ale jaka to książka - jak autor podszedł do tak olbrzymiego i trudnego tematu. No cóż, po pierwsze - dość wybiórczo, ale przecież inaczej nie mógł. Historia sowieckiego imperium to materiał na dziesiątki (albo i więcej) tomów - Zychowicz pisze o najbardziej drastycznych przykładach, które bardzo plastycznie ukazują jak naprawdę wyglądał ZSRR. A jak pisze?
- Po pierwsze: to nie jest w 100% typowa książka historyczna; wprawdzie Zychowicz często korzysta ze źródeł, cytuje innych autorów, podpiera się faktami, ale też zdarza mu się "ulać" - gdy odzywają się w nim (głównie kresowe) sentymenty i wtedy więcej jest romantycznych uniesień niż chłodnej analizy. Zazwyczaj ten zabieg pomaga książce (lepiej się wtedy czyta, nie będąc zawodowym historykiem, a zwłaszcza będąc Polakiem), ale czasami Zychowicz totalnie odjeżdża - jak np. w rozdziale o anty-sowietach albo przy zabitych sowieckich szpiegach, którzy mieli być wymieniani na polskich
- Po drugie: jest tu sporo smaczków, "historyjek" które nie sposób znaleźć w tradycyjnych podręcznikach - np. o działalności wywiadowczej/kontrwywiadowczej w okresach międzywojnia, realiach w których podpisywano traktat ryski, zdarzeniach pomiędzy 1-szym a 17-tym września we wschodniej Polsce, tym co się stało z dowódcami sprzymierzonych z Polską oddziałów niepolskich w wojnie 20-roku, itp. Dosłownie skarby, czytałem z zapartym tchem.
- Po trzecie: to nie jest lektura lekka i przyjemna, i nie "piję" tu do pióra Zychowicza (które jest naprawdę OK), ale do tego że jak mawiał klasyk - ze wschodu nigdy nic dobrego nie przyszło. W książce pełno jest drastycznych, "technicznych" szczegółów dot. zbrodni sowieckich. Jak mordowano jeńców, jak "pacyfikowano" ludność cywilną, jak egzekwowano "plany" - jakkolwiek durne one by nie były. To NIE jest miła lektura, ona dołuje, zasmuca i powoduje że ręce zwijają się w pięści w bezsilnej wściekłości.
Aż trudno uwierzyć, że to wszystko było naprawdę. Gdyby ktoś to wymyślił, powiedziałbym że to chory umysł i potrzebne jest leczenie. Ale niestety, to wszystko udokumentowana prawda i to w tym wszystkim najgorsze ;( Które fragmenty najbardziej mną wstrząsnęły? Dużo tego - ma swój wydźwięk operacja "Trust", trochę się zamyśliłem przy słowach Suworowa na temat kampanii fińskiej (żeby nie było - Suworowa uważam za hochstaplera i cwaniaczka, ale tu ma kilka dobrych punktów), totalnie rozwaliły mnie paragrafy o "czyszczeniu" więzień politycznych przed nacierającymi Niemcami.
Warto przeczytać. Chociażby dlatego aby wiedzieć dlaczego komunizm należy tępić w każdej postaci, w samym zarodku. I dlaczego Rosję trzeba spacyfikować raz na zawsze, aby chronić narody Europy i Azji.
November 4, 2019
"Sowieci. Opowieści niepoprawne politycznie II" to zbiór tekstów Piotra Zychowicza publikowanych na przestrzeni kilku lat w prasie oraz kilka wcześniej niepublikowanych, napisanych na potrzeby tej publikacji. Połowa książki to wywiady z historykami. Pozostała część pogrupowana tematycznie to artykuły o sylwetkach antysowietów, sowieckim wywiadzie, charakterystyce systemu komunistycznego i zbrodniach na Polakach.
Całość nie tworzy więc zwartej całości i nie opisuje Związku Sowieckiego w sposób usystematyzowany i wyczerpujący. Czyta się to jednak bardzo dobrze - nigdy dość książek przypominających potworności i bestialstwo Sowietów. Zychowicz pisze: "Siedemdziesiąt pięć lat bolszewickiego panowania miało dla narodów, które znalazły się pod sowiecką okupacją, katastrofalne długofalowe skutki. Skutki, które trwają do dziś i odpowiadają za olbrzymią część problemów, z którymi borykają się Rosja, Ukraina i inne kraje byłego ZSRS. System sowiecki przeprowadził bowiem negatywną selekcję społeczną. [...] Komunizm nie zdeprawował bowiem tylko Rosjan. Zdeprawował wszystkich ludzi, nad którymi zapanował."
Całość nie tworzy więc zwartej całości i nie opisuje Związku Sowieckiego w sposób usystematyzowany i wyczerpujący. Czyta się to jednak bardzo dobrze - nigdy dość książek przypominających potworności i bestialstwo Sowietów. Zychowicz pisze: "Siedemdziesiąt pięć lat bolszewickiego panowania miało dla narodów, które znalazły się pod sowiecką okupacją, katastrofalne długofalowe skutki. Skutki, które trwają do dziś i odpowiadają za olbrzymią część problemów, z którymi borykają się Rosja, Ukraina i inne kraje byłego ZSRS. System sowiecki przeprowadził bowiem negatywną selekcję społeczną. [...] Komunizm nie zdeprawował bowiem tylko Rosjan. Zdeprawował wszystkich ludzi, nad którymi zapanował."
January 26, 2021
Jedna z lepszych książek jakie czytałam w życiu.
December 9, 2016
List of conversations with experts in subject of communists & work never published before, also press work. It's accurate analysis of soviet system in historical details. I recommend it to these who cannot read many biographical & historical books with subject of soviets and want to know a lot of it. The full picture.
December 10, 2016
Ciekawa ale niestety nie tak dobra jak "Zydzi" tego samego autora.
April 17, 2017
Generalnie wszystko co czytałem Zychowicza bardzo mi się podobało i tak jest tym razem. Następną książką będzie Żydzi. Zgadzam się z opinią że Komunizm to jest najstraszliwszy system niszczący całe narody. Wyzuwający z człowieczeństwa i jedynym sposobem by ten system trwał jest wszechobecny terror. Terror dotyczący wszelkich ludzi i wszelkich klas. Systemy autorytarne zresztą tak działają jak się skończy zewnętrzny wróg szuka się wewnętrznego. W książce jest też masę opisów mniej znanych epizodów mordowania przez Sowietów Polaków czy to 1937 podczas czystek wymordowano około 200 tyś naszych rodaków pozostających za wschodnią granicą, czy tez mordy w 1941 podczas wycofywania się Rosjan pod naporem Niemców nie mniej bestialskie niż zdarzenia na Wołyniu. Później bombardowania Warszawy aż do Powstania Warszawskiego. Opisuje też jak wyglądła ofensywa Armii Czerwonej była tak skuteczna mimo ze brakowało broni jednostkom frontowym to jednostki sPecjalne NKWD i Smiersz były dobrze uzbrojone i czekały na tyłach gotowe strzelać do cofających się jednostek liniowych. Wreszcie opsuje losy i jak wyglądał przemysł mordowania ludzi w Katyniu.
Wszystko to warto przeczytać.
Wszystko to warto przeczytać.
Displaying 1 - 7 of 7 reviews