ชายแพศยา

by ว.วินิจฉัยกุล, สุรเดช แก้วท่าไม้ (Illustrator)

‘ชายแพศยา’ เป็นเรื่องชีวิตของคนยุคปัจจุบัน เรามักได้ยินคำว่า ‘หญิงแพศยา’ หมายถึงหญิงหลายใจ พฤติกรรมสำส่อน ที่จริงพฤติกรรมด้านนี้ มีได้ทั้งผู้หญิงผู้ชาย ทำไมจะต้องประณามผู้หญิงฝ่ายเดียว ผู้แต่งเลยเขียนเรื่องนี้ให้เห็นว่าไม่มีเพศไหนดีหรือเลวไปกว่ากัน ขึ้นอยู่กับนิสัยส่วนตัวของบุคคล พฤติกรรมที่ซ้ำซากก่อให้เกิดนิสัย แล้วนิสัยก็จะไปกำหนดเส้นทางชีวิตของคนนั้นอีกที

737 pages, Paperback

First published October 1, 2016

About the author

ว.วินิจฉัยกุล เป็นหนึ่งในนามปากกาของ รองศาสตราจารย์ ดร.คุณหญิงวินิตา ดิถียนต์ ซึ่งเป็นนักประพันธ์นวนิยายชาวไทย นามปากกาที่เป็นที่รู้จักอื่นๆ ได้แก่ แก้วเก้า, รักร้อย, ปารมิตา, วัสสิกา และ อักษรานีย์

Reviews

[RMN · Rating 3 out of 5]

อรยานี ลาออกจากมหาวิทยาลัยมาแต่งงานกับภาคิน นักธุรกิจหนุ่มใหญ่ที่มีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องของวิม เพื่อนชายที่เข้ามาจีบเมื่อแรกพบ แต่ก็เปลี่ยนความสัมพันธ์กลายเป็นเพื่อนกันจนปัจจุบัน มีลูกสาวด้วยกัน 2 คนคือ เพชรร้อย กับพลอยรุ้ง ทั้งคู่นิสัยคนละขั้ว คนหนึ่งดูเรียบร้อยอ่อนหวานคล้ายแม่ อีกคนหนึ่งกล้าได้กล้าเสีย ห้าวๆ คล้ายผู้ชาย โลกของอรยานีมีแค่ครอบครัว เพราะสามีไม่ยอมให้ทำอะไรนอกจากเป็นแม่บ้านและคอยดูแลลูกๆ ลูกๆ สองคนก็ไม่ได้ให้ความสำคัญเธอเท่ากับผู้เป็นพ่อ เพราะคิดว่าแม่ไม่สามารถพึ่งพาหรือช่วยแก้ปัญหาให้ได้ ขนาดที่หลังจากภาคินตายไป อรยานีก็ไม่สามารถเป็นเสาหลักของครอบครัวได้ เนื่องจากสามียกบ้านที่อยู่ให้ลูกคนโต ยกธุรกิจให้ลูกคนเล็ก เวลามีปัญหาอะไรลูกๆ ก็เข้าหาวิม ที่มีศักดิ์เป็นอาแทน แม้กระทั่งคนใช้ในบ้าน ยังจะดูเอาใจใส่วิมมากกว่าด้วยซ้ำ จุดเริ่มต้นของเรื่องทุกอย่างเลยมาจากตรงนี้ ตรงที่โลกใบใหม่ของอรยานีเปิดขึ้นอีกครั้งเมื่อมีเพื่อนเก่าอย่างภูเมฆเข้ามา ในขณะที่่เพชรร้อย ลูกสาวคนโตที่ผิดหวังจากภูมิใจ คนรักที่ไปทำผู้หญิงท้อง ก็เริ่มหาที่ยึดเหนี่ยวใหม่จากทัชชา ผู้ชายที่เข้าหาเธอด้วยวัตถุประสงค์บางอย่าง

--------

เทียบกับเรื่องที่เคยอ่านมา เราไม่อินกับตัวละครในเรื่องนี้เลย อ่านแล้วไม่มีใครแตะใจเราได้เลยแม้แต่คนเดียว อาจจะเป็นเพราะเล่าแบ็คกราวน์ตัวละครน้อยมากก็เป็นได้ ทำให้อ่านแล้วเกิดคำถามตลอดว่า ทำไมคนนี้ถึงทำแบบนี้ ทำไมถึงพูดแบบนี้ ทำไมถึงแสดงออกแบบนี้ เรียกได้ว่าไม่เข้าใจที่มาที่ไปเลยก็ว่าได้ ไม่เข้าใจว่าอะไรเป็นสาเหตุที่เป็นที่มาของลักษณะนิสัยของตัวละครในเรื่อง เลยทำให้อ่านแล้วคิ้วขมวดตลอด TT_TT คือเรื่องบางเรื่องมันก็ไม่ควรเพิกเฉยหรือปล่อยให้เรื่องมันเลยเถิดมาขนาดนี้อ่ะ อ่านแล้วก็เกิดคำถามตลอดว่า ทำไมๆๆๆ ต่างจากเรื่องก่อนๆ ที่อ่านแล้วรู้สึกเข้าใจที่มาที่ไปของการกระทำตัวละครว่าทำไมถึงทำแบบนั้น อ่านสนุกมันก็สนุกอยู่หรอก แต่รู้สึกว่าเป็นอาหารที่รสชาติต่างไปจากเคยก็เท่านั้นเอง ... เป็นอาหารที่จัดว่าไม่กลมกล่อมเอาซะเลย สำหรับเรานะ

[Baitong93 · Rating 4 out of 5]

ก่อนอื่นเลยคือหน้าปกเล่มนี้เห็นแล้วขนลุกมากกกกกกก
เวลาหยิบมาอ่านคือต้องเปิดอ่านเลย ไม่ต้องไปมองหน้าปกมากเพราะนี่กลัวงู 5555

เล่มนี้เล่าถึงชิวิตของอรยานีแม่ม่ายที่ชีวิตดูเพรียบพร้อมสุดๆ พร้อมกับลูกสาวทั้ง2คน คือเพชรร้อยกับพลอยรุ้ง
โดยในเรื่องนี้ก็จะเป็นการเล่าถึงความสัมพันธ์ของตัวละครทั้งสามกับผู้ชายที่ผ่านเข้ามาในชีวิตว่าแต่ละคนได้เจอผู้ชายแบบไหนบ้าง

ซึ่งเนื้อหาก็ตรงกับชือเรื่องนั้นแหละ ชายแพศยา ก็ตีแผ่ความปลิ้นปล้อน ตอแxล ของผู้ชายที่ทั้งสามคนได้เจอ
เอาจริงๆนี่ว่าเรื่องโกหก ปลิ้นปล้อนนี้มันไม่ขึ้นอยู่กับเพศหรอก จะชายจะหญิงมันก็เป็นได้หมดนั่นแหละ

เรื่องนี้ถือว่าแสดงความเรียลของชีวิตมนุษย์ ไม่ใช่นิยายจ๋าพาฝัน เพราะคนมันไม่มีใครดีไปได้ทั้งหมดหรอก ก็เทาๆดำๆทั้งนั้น
ตอนจบของเรื่อง แต่ละคนก็ได้รับผลของการกระทำของตัวเองไปได้สมเหตุสมผลอยู่
ถือว่าอ่านได้เพลิน ถึงแม้เล่มจะค่อนข้างหนาก็ตามค่ะ

[Pairash Pleanmalai · Rating 5 out of 5]

หนังสือเดินเรื่องไปสามแกน(3ตัวละคร)หลักๆ เดี๋ยวก็ไปโฟกัสที่แม่ เดี๋ยวก็ไปพี่สาว เดี๋ยวก็น้องสาว
ใจก็ลุ้นไปตลอดว่า ตัวละครชายคนไหน ที่จะเป็นเหมือนชื่อหนังสือ หรือ ทุกคนที่เป็นผู้ชาย?

อ่านนิยายของอาจารย์ ได้ประสบการณ์ชีวิตสูง บวก EQ ที่ได้
เนื้อเรื่องลื่นไหล สนุก แป็บๆก็จบแล้ว ตอนจบคราวนี้ก็ไม่ผิดหวังนะ

[ดินสอ สีไม้ · Rating 3 out of 5]

เรื่องนี้ ถ้าจะถามว่าสนุกมั๊ย ก็ต้องตอบว่าสนุก
เพียงแต่เราไม่ค่อยถูกใจกับความคิดและการกระทำของตัวละคร
แม้ว่ามันจะสมจริงที่สุด
มนุษย์ที่แท้ก็แบบนี้แหละ ไม่ได้มีเหตุผลรองรับทุกการกระทำ
ทำตามอารมณ์บ้าง ทำตามหัวใจบ้าง ผิดพลาดบ้าง
บางครั้งก็ทำผิด ทั้งๆ ที่รู้ว่าผิด แต่ก็ปล่อยให้มันเป็นไป
อาจจะด้วยทิฐิ ด้วยความทะนงตน
ความเชื่อมั่นในตนเองว่าเรื่องแบบนั้นมันคงไม่เกิดขึ้นกับเราหรอก
ความผิดพลาดซ้ำๆ ที่เคยเห็นตัวอย่างมานับไม่ถ้วนนั้น
จะต้องยกเว้นเราไปเสียคนหนึ่ง
เป็นเพราะเราเหนือกว่าคนอื่นๆ ที่เคยพลาดมา ฯลฯ

[Patrawan Dear]

#ชายแพศยา / ว.วินิจฉัยกุล

เล่มใหม่ของอาจารย์ว.ค่ะ ราคาสูงลิบถึง 700 บาท ต้องกัดฟันซื้อมา เพราะไม่เคยผิดหวังกับงานของอาจารย์เลย ก็เป็นแฟนพันธุ์แท้กันมาเนิ่นนานนี่คะ ครั้งนี้หยิบมาดูรูปประกอบอีกทีก่อนเก็บ เพราะเห็นว่าจะพิมพ์ใหม่ ราคาถูกลงค่ะ

เล่มนี้เป็นเรื่องราวชีวิตหลังสามีตายของสาววัยใกล้ห้าสิบที่ยังคงสวยและสาวกว่าวัย เนื้อเรื่องกล่าวถึงทั้งเรื่องราวรักใคร่ของตัวเธอเอง และลูกสาววัยยี่สิบปลายทั้งสองคนของเธอ คล้ายๆมีตัวเอกเป็นผู้หญิงสามคน ซึ่งแต่ละคนก็พบเจอผู้ชายในแบบแตกต่างกันไป ไม่ซ้ำแนวกันค่ะ

อ่านแล้วก็ให้รู้สึกปลงๆนะคะ ถึงแม้ผู้ชายในเรื่องมันจะแพศยาสมชื่อเรื่องจริงๆ แต่อารมณ์และสติของผู้หญิงนี่ก็เป็นด่านคัดกรองผู้ชายที่จะเข้ามามีบทบาทในชีวิตของแต่ละคนจริงๆ ใครปล่อยให้อารมณ์เป็นใหญ่ ไม่ว่าจะอารมณ์เปลี่ยวร้าง หรืออารมณ์ที่ถูกปลุกเร้าจากวัยใกล้สามสิบ...กับรถด่วนขบวนสุดท้าย...ชีวิตก็เจอกับหายนะได้ทั้งนั้น โดยเฉพาะเมื่อหลอกตัวเอง พยายามคิดเข้าข้างตัวเอง หรือ ยื้อเวลา ซ้ำซ้อนเข้าไปอีก

เรื่องดำเนินไปแบบเรียบๆ นิ่งๆ แต่ค่อยๆซึมลึกค่ะ ไม่หวาน ไม่ฮา ไม่หื่น ไม่หวือหวา ไม่มีฉากเซอร์วิสใดๆ แต่มีความเรียล ลึก และหนักแน่น มีประเด็นให้คิดต่อ มีคติเตือนใจ และจบลงแบบกำลังงาม เหมาะกับคนอ่านในวัยผู้ใหญ่ คุ้มค่ากับราคาอยู่นะคะ ใครรับงานแนวนี้ได้ คิดว่าไม่น่าจะผิดหวัง อยากให้ลองหามาอ่านกัน

เพิ่มเติมอีกนิด ถึงแม้ว่าชื่อเรื่องจะเป็นชายแพศยา แต่ผู้ชายดีๆก็ยังมีอยู่นะคะ ไม่ถึงกับสิ้นหวังไปซะทีเดียว ลองดูค่ะ :)

[Phuwong · Rating 4 out of 5]

เรื่องราวชีวิตของผู้หญิงสามคนแม่ลูก อรยานี เพชรร้อย และ พลอยรุ้ง กับผู้ชายหลากหลายรูปแบบที่เข้ามาในชีวิตของพวกเธอ

เป็นนวนิยายชีวิตร่วมสมัยที่ให้อุท���หรณ์สอนใจหญิงกับการเลือกคู่ครอง มีแต่ความเรียลและเรียลกับอารมณ์และความรู้สึกของมนุษย์ ผู้เขียนพาเราไปพบกับนิยาม "ชายแพศยา" ในแบบต่าง ๆ ผ่านตัวละครชายทั้ง 7 วิม ภาคิน ไท ภูเมฆ ภูมิใจ ทัชชา และ ณพงศ์ ทั้งชายผู้ผ่านการแต่งงานมาแล้วหลายครั้ง ชายผู้มีครอบครัวแล้วแต่ก็ยังอยากหาเศษหาเลยกับหญิงอื่น ชายผู้อ่อนแอกลับกลอก ชายผู้มีเบื้องหลังอันดำมืด ปอกลอก ทำร้ายผู้หญิง ฯลฯ หลายคนมีภาพลักษณ์ภายนอกที่หล่อเหลา สง่างามรามเทพบุตร และเบื้องหลังฟอนเฟะ (แต่ในจำนวนนี้ก็ยังมีตัวละครที่เป็นผู้ชายดี ๆ ให้ผู้หญิงยังมีความหวังอยู่นะ!) ซึ่งสิ่งที่จะช่วยผู้หญิงคัดกรองคนที่เข้ามาในชีวิตได้ก็คือสติ...สติล้วน ๆ เลยจริง ๆ ถ้าปล่อยให้ความรักนำพาจนลุ่มหลง คิดเข้าข้างตัวเอง รีบร้อนตัดสินใจ โอกาสพลาดในชีวิตก็มีสูงทีเดียว

สนุกและได้แง่คิดในการใช้ชีวิตดีครับ เชื่อว่าต่อให้หยิบหนังสือเล่มนี้มาอ่านในอีกยี่สิบสามสิบปีข้างหน้าก็จะไม่มีวันล้าสมัย ตราบใดที่อารมณ์รัก ใคร่ โกรธ หลง ยังมีอยู่ในตัวมนุษย์

[Katheryn Wang · Rating 5 out of 5]

เรียกได้ว่าครบรสกันเลยทีเดียวนะคะ สำหรับเรื่องชายแพศยา ถ้าใครบอกว่าผู้ชายไม่ตอแหล ลองอ่านเล่มนี้แล้วคุณจะรู้ว่า ผู้ชายไม่ตอแหล แต่เค้ามีมารยาและปกปิดเก่งรวมถึงโกหกเนียนๆแน่นอนค่ะ

อ่านไปอารมณ์ก็พรุ่งปรี๊ดเป็นช่วงๆ ผู้หญิงไม่ว่าจะอยู่ในอารมณ์ไหน ถ้าหากได้ผู้ชายมาคอยดึงสติก็จะโอนอ่อนผ่อนตาม อาจจะเป็นเพราะอย่างน้อย...ผู้ชายคนนั้นก็เอาใจใส่เรา จึงทำให้ผู้หญิงเห็นดีงามตามนั้นได้ไม่ยาก ไม่ว่าผู้หญิงวัยไหน ก็ตกหลุมมารยาของผู้ชายได้ง่ายๆ

ผู้ชาย...บางทีมันก็ อสรพิษ ภัยเงียบจริงๆค่ะ

ปล.อินมาก อ่านเสร็จเล่าให้แม่ฟัง แม่ถามละครเหรอ
ป่าวจ๊ะแม่...แค่นิยาย

[Sahachad Bank · Rating 2 out of 5]

ชายแพศยา เป็นเรื่องราวของสามแม่ลูกที่พัวพันกับผู้ชายถึง 7 คน มีทั้งคนดีและเลว
...ในความเห็นส่วนตัว ให้ 2 ดาวครึ่ง ผมว่าครึ่งเล่มแรกน่าเบื่อ อ่านแล้ววางอยู่หลายครั้ง พอเข้าสู่ครึ่งเล่มหลังเริ่มสนุก มีจุดพลิกผันของตัวละครเยอะ ตอนใกล้จะจบก็ทนอ่านไม่ไหว รำคาญตัวละครตัวหนึ่งมากๆๆๆๆๆ เลยทิ้งช่วงไปนานทั้งๆที่ใกล้จะจบแล้ว กลับมาอ่านอีกครั้งตอนช่วง 50 หน้าสุดท้าย เนื้อเรื่องกลับมาสนุกอีกรอบ ลุ้นไปกับชะตากรรมของตัวละคร จบได้สวย...

[KATT. · Rating 5 out of 5]

ชายแพศยา : ว.วินิจฉัยกุล


เนื้อเรื่องเกี่ยวกับผู้หญิงม่ายที่ยังสวย และมีลูกสาวสองคนที่นิสัยแตกต่าง หลังจากสามีตาย กรอบต่างๆที่(เหมือนจะ)เคยเป็นเกราะป้องกันก็พังทลาย หนังสือเรื่องนี้มีเสน่ห์ตรงที่ทำให้ทุกตัวละครเป็นสีเทาหมด เลยทำให้ตัวละครทุกตัวมีมิติ และมีพัฒนาการของตัวละคร ตั้งแต่ต้นจนจบ ที่ชอบมากคือสะท้อนจุดต่ำสุดของความโสมมในใจคนได้ดีมากๆ จริงๆน่าจะเอามาเป็นแบบเรียนให้เด็กๆ ได้อ่านเป็นหนังสือนอกเวลา โดยเฉพาะเด็กผู้หญิง เพราะหนังสือเล่มนี้ให้อะไรหลายๆอย่างมากๆ ทั้งในเรื่องของปัญหาครอบครัว การเลี้ยงดูลูก มายาคติต่างๆเกี่ยวกับการแต่งงาน และความรักในช่วงหนุ่มสาว ไปจนถึงวัยกลางคน และความเหลื่อมล้ำในสังคม

ยกให้เป็นหนังสืออีกเล่มในดวงใจ ❤️

[Muchi Muchima · Rating 4 out of 5]

ถามว่าเรื่องนี้เป็นไง
ก็สนุกอยู่นะ เร่งความอยากรู้ดี อยากคิดตามว่าตอนต่อไปจะเป็นยังไง

แต่ช่วงแรก ๆ ยอกเลยว่าเนือยและรำคาญจิตมาก ๆ

เมื่อ ผญ ที่เปราะบาง อารมณ์อ่อนไหว มาเจอกับ ผช แพศยา

ถามว่าผู้ชายแพศยาไหม ผู้หญิงก็ไม่ต่างกันหรอก ใครจะสามารถบอกได้ว่าใครดีกว่าใคร

นิยายเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า บาปกรรมมีจริง

ถ้าคุณไม่เคยจริงใจกับใครก็อย่าหวังว่าใคร
จะจริงใจตอบกลับ

ถ้าทำตัวเองให้ดีไม่ได้ก็อย่าหวังว่าใครอื่นจะทำได้ ใครคิดได้เร็วก็ดีไป ใครคิดได้ช้าก็น่าเศร้า

ป.ล. เพชรร้อยเป็นตัวละครที่น่ารำคาญที่สุดในโลก (เรื่อง) ละ
ป.ล.2 อาวิม (ถึงนางจะเจ้าชู้ แต่งงานมาสามรอบ) นางมีความคิดดีนะ เข้าท่าที่สุดละในเรื่องนี้
ป.ล.3 แพศยาจนเกือบวินาทีสุดท้าย
ป.ล.4 จบแบบสุขสันต์ค่าาาาา

[Kamon SecondAccount · Rating 2 out of 5]

เล่มนี้เป็นแนวปัญหาชีวิตของหญิงม่ายและครอบครัวค่ะ
.
เรื่องเล่าจากมุมมองของ 'อรยานี' เธอแต่งงานกับหนุ่มใหญ่ 'ภาคิน' ซึ่งเป็นญาติของเพื่อนชายชื่อ 'วิม' ทั้งคู่มีลูกสาวสองคนคือเพชรร้อยกับพลอยรุ้ง ภาคินรักใคร่ดูแลทุกคนอย่างดี ส่งลูกไปเรียนเมืองนอก รับฟังความต้องการของลูก ให้เกียรติภรรยาเสมอต้นเสมอปลาย ทุกคนมองว่าครอบครัวนี้ช่างอบอุ่น น่าอิจฉา
.
จนภาคินเสียชีวิตลง ทุกคนก็เหมือนจะเคว้งคว้าง เพชรร้อยมีปัญหากับการหาชายคนรัก พลอยรุ้งต้องพิสูจน์ตัวเองว่าสืบทอดกิจการของพ่อไหว ส่วนอรยานีก็พบเพื่อนชายคนใหม่ที่สร้างความหวั่นไหวให้กับเธอ
.
การเดินเรื่องเป็นแบบที่ชินกันของผู้แต่ง ตัวละครหนึ่งอาจเปิดฉากมาเป็นคนแบบนี้ แต่พอนานเข้าก็จะพลิกบทเป็นคนอีกแบบหนึ่ง การตัดสินใจในวันนี้ของตัวเอกอาจไม่ใช่เรื่องดีที่สุดเมื่อเดินเรื่องผ่านไปสักพักแล้ว เรียกได้ว่าทุกอย่างเป็นสีเทาหมด
.
โดยส่วนตัวแล้ว ไม่ค่อยอินกับเรื่องนี้เท่าไหร่ มีความรู้สึกเข้าไม่ถึงอรยานี ไม่เข้าใจปฏิกิริยาขวนขวายอยากมีสามีสุดชีวิตของเพชรร้อย (เพชรร้อยเป็นตัวละครที่ไม่เข้าใจที่สุดแล้วในเรื่อง สุดโต่งจัง) แอบรำคาญวิธีพูดของพลอยรุ้งหลายครั้ง--ทำไมพูดเหมือนเด็กวัยรุ่นทั้งที่อยู่ในวัยทำงานแล้ว ถึงจะบอกว่าเป็นคนนิสัยห้าวก็เถอะ
.
..และรู้สึกว่าพล็อตเรื่องนี้ดูเป็นละครตลาดมาก มีฉากตบตี ยกพวกรุมทำร้าย ...ซึ่งทุกทีงานของอาจารย์จะไม่ได้ตลาดขนาดนี้ หรือถึงพล็อตจะใช่ก็บรรยายจนซอฟต์และดูดีมีสกุลอย่างบอกไม่ถูก แต่เล่มนี้ไม่เลย ตลาดมาก
.
โดยรวมแล้ว สำนวนดีเหมือนเดิมค่ะ แต่ไม่ถูกใจพล็อตกับตัวละครเอาเลย

[punch · Rating 2 out of 5]

ไม่รู้เพราะยังเด็กรึเปล่า แต่ไม่อินกับความรู้สึกนึกคิดของตัวละครหลายเลย ไม่อินกับคู่หลายๆ คู่ด้วย รำคาญกับความเพ้อและหวังลมๆ แล้งๆ ของแต่ละคน ถ้าถามว���าสนุกไหม ก็สนุก มาสนุกสุดช่วงกลางใกล้ๆ ท้ายเรื่อง กว่าจะฝ่าช่วงต้นมาก็วางๆ หยิบๆ ไม่ค่อยชอบตอนจบ รู้สึกไม่พีคเท่าที่ควร ยังอึนๆ คิดว่า เออ ให้มันจบสักทีเหอะ
ชอบธีมที่ตีแผ่ว่าไม่ได้มีแต่ผู้หญิงที่แพศยา ผู้ชายก็ร้ายไม่แพ้กัน แต่พอใส่ตัวละครที่ค่อนข้างโง่ (ขอใช้คำว่าโง่เลยนะคะ) แบบเพชรร้อยมา ถึงกับไม่เกลียดผู้ชายเท่าที่ควร เกลียดผู้หญิงมากกว่าที่เตือนเท่าไรก็ไม่ฟัง
ส่วนตัวไม่ค่อยชอบเล่มนี้ ข้อคิดของเรื่อง obvious และ shallow ไปหน่อย ตัวละครชอบคิดอะไรประหลาดอีก

[Kanyarat Phophum · Rating 2 out of 5]

อ่านแล้วรำคาญบทแม่กับลูกสาวคนโตมากๆ แม่คือไม่มีความเป็นผู้นำเลย โดนหลอกง่ายอีกต่างหาก แต่ลูกสาวคนโตผู้ชายที่มาหลอกแผนเยอะมากๆ แต่พอรู้ความจริงนางก็ไม่ยอมเชื่ออีกนึกว่าเป็นคนดี จนต้องเจอกับตัวถึงรู้

[Ploy · Rating 3 out of 5]

Interestingly shown that life is all about gray areas. Not a touching book but fun to read.

[Chompoo Choti · Rating 3 out of 5]

เรื่องนี้อ่านจบด้วยความรู้สึกหน่วงๆ ดีเหมือนกันค่ะ เพราะด้วยความที่มันเป็นแนวหนังสือสมัยใหม่ในยุคปัจจุบันอ่านไปแม้จะไม่ต้องคิดมากเหมือนกับเรื่องราวในอดีตแต่เรื่องราวของหนังสือมันกลับสร้างความเหนื่อยหน่ายหัวใจของตัวละครให้เราได้เห็นในแง่ถึงครอบครัวและความสัมพันธ์ของตัวละครที่เรียกว่าไม่ซับซ้อนแต่ก็ปวดตับเอาได้เบาๆ ค่ะ

คำว่าชายแพศยาอาจจะฟังดูเหมือนแปลกๆ เพราะเราไม่ได้เรียกใช้กันบ่อยนักแต่ด้วยความหมายเราก็ว่ามันไม่แปลกใหม่เลยล่ะค่ะ เพราะเค้าก็อธิบายคำนี้ในความหมายเรื่องของการสำส่อน มักมากในทางที่ฟังแล้วไม่ค่อยดีเอาเสียเลย แล้วเรื่องนี้มันไม่ได้เลือกเลยว่าจะเป็นเพศไหนเพศเดียวเพราะมันปรากฏได้กับทั้งสองเพศอยู่แล้ว


ชายแพศยา จะว่าไปแล้วก็เหมือนเป็นเรื่องเล่าของครอบครัวหนึ่ง #ภาคินและอรยานี เป็นคู่สามี-ภริยาที่ภายนอกเหมือนรักกันมากมาย ทั้งสองแต่งงานกันโดยภาคินทำหน้าที่เป็นหัวหน้าครอบครัวโดยมีภริยาเป็นแม่บ้านแล้วก็มีลูกสาวสองคน #เพชรร้อย กับ #พลอยรุ้ง ซึ่งลูกสาวทั้งสองคนต่างก็มีนิสัยคนละอย่างโดยคนพี่ออกแนวเรียบร้อย นิ่มนวล แต่ว่ากับน้องสาวคนเล็กกลับออกแนวห้าวๆ กล้าๆ เพราะฉะนั้นเมื่อภาคินผู้เป็นพ่อเสียชีวิตลูกสาวทั้งสองก็ต่างได้รับผิดชอบในสิ่งที่พ่อจัดหาให้กันคนละอย่าง โดยคนพี่ก็รับในเรื่องมรดกตกทอดที่พ่อจัดให้ไปแต่ไม่ได้เข้ามาข้องเกี่ยวกับธุรกิจอย่างน้องสาวที่พ่อมองออกว่าน้องสาวอย่างพลอยรุ้งนั้นสามารถรับมือได้ ส่วนอรยานี หม้ายสาววัย 48 ปีแน่นอนว่าด้วยความเป็นเมียและแม่ที่ถูกกำหนดมาเลยเหมือนกับอาจจะดูไม่เก่งไม่กล้ากับอะไรเลยเพราะเธอเองแต่งงานตั้งแต่ยังอายุน้อยและเรียนไม่จบแต่ว่านั่นไม่ใช่ปัญหาเลยเพราะว่าสามียามมีชีวิตก็เอาใจใส่ แถมน้องชายซึ่งเป็นญาติของสามี คือ วิม นี่ก็เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกับอรยานีอีก ก็เลยเหมือนว่าเธอเองเมื่อสิ้นสามีไปก็ไม่ได้เคว้างคว้างเสียทีเดียว

หลังช่วงชีวิตที่อรยานีเป็นหม้าย ผู้เขียนก็ได้ร่ายยาวให้กับตัวละครอีกหลายตัวโผล่ออกมามีบทบาทให้กับสาวๆ สามแม่ลูก ซึ่งแต่ตัวที่โผล่ออกมานั้นต่างก็มารับบทบาทชายหนุ่มที่เหมือนเข้ามาเติมเต็มชีวิตที่เหมือนเคว้งคว้างโหวงเหวงให้มีชีวิตชีวา และนั่นก็เป็นเรื่องราวที่ถูกถ่ายทอดให้เราเห็นถึงคำว่า ชายแพศยา ได้อย่างดีเพราะมันจะมีเรื่องราวหลากหลายที่เมื่อเราอ่านไปแล้วก็รู้สึกอึดอัดเหลือใจ ซึ่งโดยปกติเราก็ทำใจไว้แล้วตัวละครของผู้เขียนแต่ละตัวไม่ได้ใสซื่อบริสุทธิ์แต่เขามีความเป็นสีเทาหม่นปนเปื้อนอยู่ อะไรที่เราคิดว่ามันใช่ก็ไม่ใช่ อะไรคิดว่ามันไม่น่าเกิดก็เกิด ซึ่งสารภาพว่าเรื่องนี้ตัวเองไม่อินตรงการกระทำของตัวละครอยู่หลายตัวและหลายเหตุการณ์อยู่เหมือนกันค่ะ อย่างที่ชัดเจนเลยคือตัวแม่อย่างอรยานีกับความ “พลาด” ในบางอย่าง หรือว่าไม่ก็เพชรร้อยที่แรกๆ ก็เหมือนมองเห็นความเป็นผู้หญิงอ่อนไหว หัวอ่อนแต่เมื่อมองถึงวัยที่เกือบ 30 ปีแล้วการกระทำบางอย่างกลับแสดงออกคล้ายบุคคลไร้สมองเสียจริงๆ หรือว่าไม่ก็ตรรกะของการจับคู่ที่มันแลดูเหมือนเล่นขายของ เด้งไปหาคนนั้นทีเด้งกลับมาหาคนนี้ทีมันเลยทำให้เหมือนว่าจะเล่นอะไรของเธอเนี่ย ตรงนี้ล่ะค่ะที่ทำให้คนอ่านไม่อินตรรกะและเหตุผลของตัวละครสักเท่าไหร่

แม้ว่าอาจจะมีส่วนไม่ชอบอยู่แต่เราก็ยังมีส่วนที่ชอบอยู่มากกว่านะคะ อย่างน้อยๆ ในเรื่องของการดำเนินเรื่องที่แม้ไม่หวือหวาแต่เราก็อยากรู้ไปเรื่อยๆ ว่ามันจะจบหรือว่าไปต่อได้อย่างไร ซึ่งอ่านไปอ่านมาจนจบเรื่องนี้ก็คล้ายกับอีกหลายๆ เรื่องที่ว่าเราไม่ได้เร่งรีบให้อ่านจบเพื่อนจะปิดหนังสือ แต่เราอยากอ่านจบเพื่อจะได้มองเห็นว่าตัวละครจะจัดการตัวเองได้อย่างไรหลังจากที่ต้องเจอกับความอิรุงตุงนังของเรื่องราวและอารมณ์ในหนังสือแล้ว เพราะฉะนั้นเรื่องนี้แม้ว่าพล็อตอาจจะแปลกที่ไม่อินด้วยในบางเหตุผลแต่ในเรื่องของความน่าติดตามมันก็ยังไม่น่าพลาดด้วยประการทั้งปวงสำหรับงานของเขียนนามปากกานี้ค่ะ