Cestovatel, věž a červ

by Alberto Manguel

As far as one can tell, human beings are the only species for which the world seems made up of stories, Alberto Manguel writes. We read the book of the world in many guises: we may be travelers, advancing through its pages like pilgrims heading toward enlightenment. We may be recluses, withdrawing through our reading into our own ivory towers. Or we may devour our books like burrowing worms, not to benefit from the wisdom they contain but merely to stuff ourselves with countless words.With consummate grace and extraordinary breadth, the best-selling author of "A History of Reading "and "The Library at Night" considers the chain of metaphors that have described readers and their relationships to the text-that-is-the-world over a span of four millennia. In figures as familiar and diverse as the book-addled Don Quixote and the pilgrim Dante who carries us through the depths of hell up to the brilliance of heaven, as well as Prince Hamlet paralyzed by his learning, and Emma Bovary who mistakes what she has read for the life she might one day lead, Manguel charts the ways in which literary characters and their interpretations reflect both shifting attitudes toward readers and reading, and certain recurrent notions on the role of the intellectual: "We are reading creatures. We ingest words, we are made of words. . . . It is through words that we identify our reality and by means of words that we ourselves are identified."

Genres: Nonfiction, Books About Books, Philosophy, Essays, Literature, Language, Cultural

Paperback

First published May 28, 2013

About the author

Alberto Manguel (born 1948 in Buenos Aires) is an Argentine-born writer, translator, and editor. He is the author of numerous non-fiction books such as The Dictionary of Imaginary Places (co-written with Gianni Guadalupi in 1980) and A History of Reading (1996) The Library at Night (2007) and Homer's Iliad and Odyssey: A Biography (2008), and novels such as News From a Foreign Country Came (1991).

Manguel believes in the central importance of the book in societies of the written word where, in recent times, the intellectual act has lost most of its prestige. Libraries (the reservoirs of collective memory) should be our essential symbol, not banks. Humans can be defined as reading animals, come into the world to decipher it and themselves.

Reviews

[Jeffrey Keeten · Rating 5 out of 5]

Cosmic Man by Hildegard von Bingen

”The book is many things. As a repository of memory, a means of overcoming the constraints of time and space, a site for reflection and creativity, an archive of the experience of ourselves and others, a source of illumination, happiness, and sometimes consolation, a chronicle of events past, present, and future, a mirror, a companion, a teacher, a conjuring-up of the dead, an amusement, the book in its many incarnations, from clay tablet to electronic page, has long served as a metaphor for many of our essential concepts and undertakings.”

Every time I read an Alberto Manguel book, I always think to myself, why haven’t I read everything this man has written? His relationship to books is on a DNA level that speaks to the heart of my own relationship with books.

Part one: The Reader as Traveler

”To live, then, is to travel through the book of the world, and to read, to make one’s way through a book, is to live, to travel through the world itself.”

We simply can’t travel physically everywhere. I love to travel, but sometimes there are places or events that are adventures best experienced from the armchair. Unless one has a time travelling machine, we need writers to take us by the hand and usher us back in time to see through their eyes the building of pyramids, the crash of swords on shields, or the horrors of the black death. There is no real separation for me between travelling physically and travelling mentally. It is essential, I believe, to do both, and each enhances the other.

”The pages to come promise a point of arrival, a glimmer on the horizon; the pages already read allow for the possibility of recollection. And in the present of the text we exist suspended in a constantly changing moment, an island of time shimmering between what we know of the text and what yet lies ahead. Every reader is an armchair Crusoe.”

One of the hazards of reading a Manguel book is the long list of must read books that are sprinkled throughout his text like reader beacons. I’m always pleased when I’ve read something he references, but I also feel a dash of inferiority, all too often, when he leads me to something I haven’t had a chance to venture into yet.

”And we, as followers of Dante’s journey, accepting the role now assigned to us, must in turn lose our ordinary identity and become pilgrims ourselves, transformed through the act of reading into necessary characters in the story, addressed by Dante, over and over again, to warn us, guide us, instruct us, beseech us to reflect and to do our enlightened best.”

Dante puts an extra responsibility on the reader to be involved in his story. After all, hell potentially affects us all, depending on what level of belief you have for an afterlife. We should all pay attention. Manguel had me tearing my library apart looking for my copy of collected Dante that clearly is listed on my library inventory, but alas the book eludes me. It is only after some searching of my memory that I remember loaning my copy to my son with the jocular, magnanimous words...just go ahead and keep it. *sigh* I read Dante in college, of course, and definitely need to walk with him, talk with him again, and give myself a few vivid nightmares for a week or so.

Manguel quotes Orhan Pamuk from his book Silent House, which I have not read... dagnabbit. ”You can’t start out again in life, that’s a carriage ride you only take once, but with a book in your hand, no matter how confusing and perplexing it might be, once you’ve finished it, you can always go back to the beginning; if you like, you can read it through again, in order to figure out what you couldn’t understand before, in order to understand life.”

I think sometimes readers are so intent on finishing the journey through a book that they forget to slow down, maybe even just stop completely to look at the scenery or take a moment to savor the light fantastic of wonderfully written sentences or luxuriate in the gorgeous human interactions illuminated by an inspired pen or maybe allow the emotions of love, joy, and sorrow of the characters to fully blossom in their own hearts. Sometimes I simply have to set a book aside, go for a walk, pick up another book to read for a while, or just simply sit stunned for a moment and let myself slowly come back to “real life.” Reading should overwhelm you, and if it isn’t, you aren’t reading the right books, or you simply aren’t allowing yourself to be castaway on the ink waves of endless possibilities. It isn’t about how many books you’ve read, it is the number of books that you have gnawed every enlightening morsel from, leaving only bleached bones behind.

”Now we must once more learn to read slowly, profoundly, comprehensively, whether on paper or on the screen: to travel in order to return with what we’ve read. Only then will we, in the deepest sense, be able to call ourselves readers.”

Part two: The Reader in the Ivory Tower



I have recently made the decision to divorce myself from the greedy, mostly mindless, shallowness of the world of business and have placed myself in my own ivory tower. I’m typing these words from my beautiful, sheesham desk in my home office, surrounded by bulging shelves of books, a Scottish Terrier who though sleeping is guarding my back from torches and pitchforks, and all those interesting objects that I have collected on my travels that inspire me to seek unseen mountains, to listen to the murmurs of distant seas, and experience the diversity of cultures that will help me see the world with fresh eyes. Needless to say, what a relevant section to read at this point in my life.

”It was Coleridge who began the tradition of seeing Hamlet as a man ‘paralyzed by excess of thought.’”

Readers always run the risk of snapping the final tethers that bind us to this Earth. Hamlet is, of course, a voracious reader, and some would say that he becomes so enamored with the way things should be that he struggles to deal with the way things actually are. I often say how wonderful it would be if I could write the dialogue for all the people in my life. Think how brilliantly life would move along if I had that power. Unfortunately, though literature gives a manual for how life should be, unless everyone reads what you read and interprets it the way that you do, this is just one of those impossible dreams. Life, even at the best of times, is always going to fall short of the pillow box of literary experiences. Hamlet finds this realization to be more than he can live with; of course, the rest of us readers have to soldier on and keep trying to apply what we learn from our reading to those around us.

”’How weary, stale, flat, and unprofitable,’ he says, ‘seem to me all the uses of this world!’” If only Hamlet could have stayed in the enclosed rose scented garden of his library. Hamlet insists ”to confront the book in his hands with the book of the world.” It is like comparing a whale to a toadstool.

”Today, the reader in the ivory tower has become emblematic of yet another position. At a time when the values that our societies put forward as desirable are those of speed and brevity, the slow, intense, reflective process of reading is seen as inefficient and old fashioned.”

I love the whole process of pondering, of masticating on a problem. I love to hear the rusted gears of my brain start to turn and the scurrying feet of all those clerks running down the hallways searching the corners of my brain for a gem of a thought that I’ve shoved into the matrix from something I’ve read or experienced that may shed light or add layers to the current problem I am wrestling with. I’ve been known to be witty or even charming, but it is only a foil to buy time in the face of someone needing an answer...now.

Quick, snap decisions are sexy and venerated, but when they are held up to the light of day, they frequently melt into a puddle. If you are a speed junky or suffering from massive ADHD or just enjoy swimming at the shallow end of the pool, then the current world is probably to your liking, but to someone like myself, who prefers to dive into the deep end and explore the nooks and crevices, the prospect of moving faster never leads to satisfaction.

I’m the guy who will find the mermaid.

Part three: The Bookworm



”Seen from the perspective of those who do not read or inordinately care for books, the passionate engagement with the page seems vacuous and unhealthy, resulting, as in Grandville’s cartoon, in a creature not of flesh and blood but of paper and ink. Every reader, past and present, has a least once heard the injunction: ‘Stop reading! Go out and live!’--as if reading and life were two separate states of being.”

I heard some statistic that only 90 million Americans ever read a book. That means that 210 million Americans are not readers of any sort. If we parse down the 90 million, we would probably find that only a fraction of them are voracious readers. Somewhere in the process of growing up, whether it is in the school system or the seduction of TV and video games or just plain laziness, people somehow never develop a relationship with books. Reading is work, pleasurable work for those of us who see the cost in time a small matter compared to the benefits of emerging on the other side of our reading experience either entertained or enlightened or both.

The attitudes that most Americans have toward books is appalling and baffling to those of us who consider books to be better worthwhile companions than most people. These people, dare I say book haters, are dismissive and even disparaging towards reading and those who read. One statement I hear all the time is, “I wish I had time to read.” Implying of course that I have SO much more time in my pathetic life to read than they do. My reply has become, “Everyone has time to read. You just choose to do other things.” When I say it, I try to imply back that what they consider to be “better” than reading is mostly just a frivolous waste of time, in my opinion. Every time I’m waiting in a doctor’s office or at the auto shop, I look around at my fellow human beings and watch them stare blankly at the wall or play a game on their phone, rather than read. I can practically watch the unused little gray cells fall screaming from their ears.

”Being a bookworm need not always carry a negative connotation. We are reading creatures, we ingest words, we are made of words, we know that words are our means of being in the world, and it is through words that we identify our reality and by means of words that we are ourselves identified.”

It is detrimental to the experience of being human not to read. I’ve tried to tempt many friends and family members to become readers, but with little success. It seems we are either readers or not readers, with an occasional lost soul finding his way back to sanity out of his bookless wilderness. Of course, I will continue to hone my pitch and take a trip to the crossroads if I have to, if it means I can find a way to inspire new legions of people to become readers.

If you wish to see more of my most recent book and movie reviews, visithttp://www.jeffreykeeten.com
I also have a Facebook blogger page at:https://www.facebook.com/JeffreyKeeten

[Valeriu Gherghel · Rating 2 out of 5]

2 - 2,5.

Din această conferință ținută de A.M. în 2011 (la University of Pennsylvania, așezămînt fundat în 1740), cel mai mult mi-au plăcut pozele și comentariul lor doct și rafinat. Am reținut că, într-o miniatură dintr-un manuscris medieval legat în roșu, „Grandes heures de Rohan” (aprox. 1430-1435), Moise este înfățișat, sub un cer de un albastru egiptean, gîngurind fericit într-un coș asemănător unui „rotulus” (deci, unei cărți). Un rotulus (sau volumen) avea forma unui sul. Cititorul care-l deschidea putea urmări un text scris pe coloane, numai cu majuscule, fără spații între cuvinte, fără paragrafe și fără semne de punctuație.

Alberto Manguel pare să creadă că ori de cîte ori parcurge o carte (Ghilgameș sau Divina commedia), cititorul se identifică întotdeauna cu un personaj. De obicei, principal. Dacă urmărești Ulysses de Joyce, te transformi (printr-un miracol subit) într-un soț rătăcitor prin Dublin, într-un „cocu” fericit. E numai un mod suav și imprecis de a vorbi. După o vîrstă, „lectura de identificare” (cititor feminin = Otilia din Enigma Otiliei; cititor masculin fraged = Felix din Enigma Otiliei) nu mai este posibilă. Rămîi un spectator uscat și indiferent la trăirile și freamătul celor doi tineri la fel de enigmatici.

[Sinem A. · Rating 4 out of 5]

"hap niyetine bi doz Manguel" diyebiliriz kitap için. kısacık bir kitap olmasının yanında yazar "okumanın tarihi" kitabında eksik kalan meteforları bu kitabında tamamladığını söylüyor.

[Argos · Rating 2 out of 5]

Manguel'in ilk kitaplarından "Okumanın Tarihi", "Okuma Günlüğü", " Geceleyin Kütüphane" olağanüstü güzel deneme kitaplarıydı. Daha sonra çıkan "Okumalar Okuması"nda o tadın biraz kaçmış olduğunu hissettim. Bu kitabı ise gerçekten kötü. Çok birikimli ve entellektüel donanımlı olduğu bilinen Manguel bu kitabını herkesi "derin okuyucu" kabul ederek yazmış. Bir çok karakter ve kitabı aracı kullanıp kendince metaforlar yaratmaya çalışmış. Dünyanın okumamız gereken bir kitap olduğunu söylerken ne kadar doğru bir saptama yapıyorsa, okuru farklı karakterlere büründürmek için bilgiçlikle absürd yaklaşımlar sergilemesi de o kadar yanlış olmuş.
Bir edebiyatçı ya felsefi metin yazmaya kalkmamalı bunu felsefecilere bırakmalı ya da edebi bir düşünceyi felsefi kuram olarak okuyucuya sunmamalı. Bunu yaptığında, bu kitapta olduğu gibi okuyucu ezen, kafasına zorla entellektüel yükünü boşaltan, okuması çok zor ve neticede bir kaşık bal için bir çuval keçi boynuzu yemek zorunda kalınan bir yapıt çıkar ortaya. Ben bazı cümleleri iki- üç kere okuma gafletine düştüm sonuç değişmedi.

[Tuna Turan · Rating 4 out of 5]

Kitap pek çok şeydir. Anıların ambarı, zaman ve mekanın koyduğu kısaltmaları aşma aracı, derin düşünme ve yaratılıcılık alanı, kendimizin ve başkalarının deneyim havuzu, aydınlatma, mutluluk, bazende avunç kaynağı...
Kısaca kitap; öze açılan kapı!

[Simge · Rating 5 out of 5]

Okurun ve okumanın "niteliği"ne yönelik, metaforlarla farklı bir hale bürünmüş, şahane bir Manguel kitabı...Büyük keyif alarak çevirdim kitap boyunca sayfaları...Benim için en güzel bonus da, (zaman zaman konuyla ilgili spoiler almış olsam da:)) konunun tadımlık olarak diğer kitaplar aracılığıyla anlatılmış / desteklenmiş olmasıydı. Okunmalı!

[Chris Via]

Video review: https://www.youtube.com/watch?v=0vTbP...

[Eylül Görmüş · Rating 4 out of 5]

Bayılarak okuduğum Alberto Manguel'in en iyi kitaplarını başta mı okumuşum da daha vasat olanlar sona mı kalmış yoksa ilişkimiz bir metal yorgunluğundan mı muzdarip bilemiyorum ama son birkaç Manguelim beni pek mutlu etmedi maalesef. (Neyse, Hayali Yerler Sözlüğü ile bu işi toparlayacağız gibime geliyor.)

Alt başlığı "Metafor Olarak Okur" olan "Gezgin, Kule ve Kitapkurdu"nda okurların metinle kurdukları ilişkiyi anlatan metaforlar zincirini irdeliyor. Bu alt başlık önemli çünkü metaforları metaforlar aracılığıyla didikliyor kitap, haliyle biraz ağır bir metin. Ben Manguel'in küçük hikayeler anlatıp büyük fikirleri onlar aracılığıyla bize izah etmesini çok seviyorum, bu kitapsa hikaye bakımından seyrek, fikir bakımından yoğun bir metin, neredeyse felsefik diyebileceğimiz zihin egzersizleriyle dolu.

Okurluğa dair 3 metaforu inceliyor yazar. Gezgin olarak okur, fildişi kulede okur ve dünyanın mucidi olarak okur alt başlıklarıyla 3 ana bölümden oluşuyor kitap. Bu "okurluk" durumlarını incelerken de edebiyat tarihinden iyi bildiğimiz türlü karakterlerden faydalanıyor; Emma Bovary, Hamlet, Don Kişot gibi. Kitabın son cümlesi aslında tüm meramını anlatıyor ve çerçeveyi toparlıyor, burada bulunsun isterim: "İster gezgin, ister fildişi kulenin bir sakini veya kitapları yalayıp yutanlar olarak okur metaforlarına ödünç verilmiş anlamlar asla aynı kalmazlar. (...) Biz okuyan yaratıklarız, sözcükleri sindiririz, sözcüklerden meydana geliriz, sözlerin dünyada bulunmamıza araç olduğunu biliriz, ayrıca gerçekliğimizi sözcüklerle belirleriz, bizler de sözcüklerle özdeşleşiriz."

Ben açıkçası kurmacanın bu denli yapısöküme uğratılması taraftarı değilim - duyguyu ıskalıyoruz böyle yapınca gibime geliyor. Bu arada bu kitap aslında yazarın 2011'de verdiği bir konferansın metniymiş, belki konuşma olarak okunduğunda başka türlü bir dinamizme sahip olabilir, bilemiyorum.

Kötü bir kitap değil asla ama bir Okumalar Okuması veya Okumanın Tarihi veya Merak veya Kelimeler Şehri kalibresinde de değil kanımca. Aynı işi oralarda çok daha iyi yapıyor Manguel. Böyle.

[NAMIK SOMEL · Rating 4 out of 5]

Bir kitabı yüzeysel ve hızlı okumak mı, yoksa metinleri sindire sindire okumak mı doğru bir yöntemdir. Kutsal kitaplardan, Gılgamış Destanı'na, Dante'nin İlahi Komedya'sından Shakespeare 'e insanoğlunun okuma deneyimi, kitap delisi ve kitap kurdu kavramları anlatılmış. Öğrenciliğinde dört yıl Borges' e kitap okumuş olan yazar, kitap okurlarınına bir bakış açısı sunmaya çalışmış. Bu güzel denemeyi severek okudum. Tavsiyede bulunan ve kitabı bana hediye eden dostum Ramazan Diler'e teşekkür ederim.

[Baris Ozyurt · Rating 3 out of 5]

“Toplumdan elini ayağını çeken aydınların genel anlayışı da farklı sebepler ve farklı iddialarla Marksist düşünürler için alay konusu olmuştu. Antonio Gramsci aydının rolünün, Hamlet’in aksine, beklemek ve düşünceye dalmak olmadığını şiddetle savunanlardandı, ona göre toplumun çetrefilli sorunlarını ortaya koyup irdelemesi ve çözüme ulaştırması gerekirdi, ayrıca kapitalizmden sosyalizme geçişte sorumluluk almalı ve sosyalist devleti idare etmeliydi; yalnızca devrimci elit değil okuyan bütün halk onun zekâ becerilerini bilinçli olarak yerine getirmeliydi.

Gramsci aydının toplumdaki rolüyle fazlasıyla ilgiliydi. Salt ansiklopedik bilgiyle sınırlı kültür fikrini topa tutar ve bazı öğrencilerle profesyonellerin hiyerarşik olarak kendilerini kitlelerden ayırıcı tavır takındıklarını düşünürdü. ‘Hayatını kesin ve vazgeçilmez bir görevi yerine getirerek geçiren ve yürüttüğü faaliyet onlarınkinden yüz kat daha değerli olan en vasıflı işçiden bile farklı ve üstün görürler kendilerini. Gelgelelim bu kültür değil, bilgiçlik taslamadır, bilme zekâsı değil, bilgiyi satma zekâsıdır ve ona karşı tepki göstermek kesinlikle doğru olur.’ Gramsici’ye göre, ‘bütün insanlar aydındır ama toplumdaki herkes aydınların işlevlerine sahip değildir; başka bir deyişle herkes sosyal aydın işlevi görmez.’ “(s.76)

[Mohammad · Rating 4 out of 5]

ساخت استعاره از ناتوانی زبان در به تصویر کشیدن واقعیت ملموس ناشی می‌شود. استعاره در این زمینه به عنوان تأییدی بر این ناکارآمدی ظاهر نمی‌شود بلکه تلاش می‌کند ناتوانی زبان را کاهش دهد. منگوئل با استفاده از سه استعاره‌ی خواننده به مثابه‌ی مسافر؛ خواننده‌ی عزلت گزیده‌ی برج عاج‌نشین و خواننده‌ی کرمِ کتاب، تلاش میکند نشان دهد چگونه تجربه‌ی خواندن در طول زمان در قالب این سه استعاره بازنمایی شده. منگوئل برای بیان مقصود عمدتاً از گیلگمش و نوشته‌های آگوستین قدیس، دانته، شکسپیر، سروانتس و فلوبر استفاده کرده. چیزی که این شاخه از تاریخِ خواندن را جذاب می‌کند، سیر تحول هر یک از این استعاره‌ها هستند. مثلاً از دید اومانیست‌ها نیت نهفته در برج عاجی که خواننده برای گریز از تکالیف جهان به آن پناه می‌برد، لزوم اولویت حیات فردی ذهن بر قاعده‌ی عام را تقویت می‌کند و در نهایت موجب شکوفایی می‌سود. در مقابل، متفکران مارکسیست چنین خواننده ای را به دلیل عدم حضور در گذار از کاپیتالیسم به سوسیالیسم مورد نکوهش قرار می‌دادند. اما نکته‌ای که جای خالی‌اش حس میشد این بود هیچ کجای کتاب از امکان همپوشانی احتمالی این سه استعاره سخن نگفته و مصادیقی که ذکر کرده هر کدام فقط در یکی از این استعاره‌ها جای می‌گیرند. در حالی که فکر می‌کنم اکثر خواننده‌ها در دوره‌های مختلف زندگی هم مسافر بوده‌اند، هم ساکن برج عاج و هم کرم کتاب. یا شاید این خود یک استعاره‌ی جدید باشد: خواننده‌ی مسافرِ برج‌نشینِ کرم کتاب

[Michael · Rating 4 out of 5]

The three chapters of the work comprise an edited version of the author's 2011 Rosenbach Lectures, delivered at the University of Pennsylvania. In the book, he expands on some themes introduced in his excellent A History of Reading regarding the importance of metaphor in constructing and understanding a written work. While the occasional nature of these remarks make their brevity understandable and even inevitable, I found myself wanting more; although, given my absolute fascination with the words of my favorite writer on reading, I know that nothing short of a fortnight spent chatting with Manguel in his library would satisfy my wants. Failing that, I gladly read anything he has written and always profit from his words. He is a writer who makes one think. Not only do I think about what he has to say about a text, I often have to revisit that text in order to try out new perspectives he has given me. Alberto Manguel is one of the most intelligent and best-read authors I have ever encountered. Even such a brief offering as this is well worth the time invested in reading it.

[Mehmet]

Bu kitapta, "okumanın" tarihini okuyoruz. "Okur" insanların zihninde neyi çağrıştırıyordu? Okumak nasıl bir fiil olarak insanların zihninde tezahür etti; bunları görüyoruz.
Tarihi boyutuyla ele alan yazar yer yer görselleri de kullanmış. Bu görsellerde "okur"un zihinlerde oluşturduğu imgenin resme nasıl dönüştüğünü de görmüş oluyoruz.

[Gabriela Ventura · Rating 4 out of 5]

Alberto Manguel é ótimo até nos textos de fôlego mais curto, como os simpáticos ensaios reunidos nessa coletânea. Com erudição e bom humor, e a partir de três metáforas específicas (o viajante, a torre e a traça do título) Manguel fala sobre as ideias acerca da figura do leitor - e, ato contínuo, da representação da leitura - ao longo dos séculos. Uma delícia.

[Cintia Andrade · Rating 5 out of 5]

Que coisa maravilhosa esse livro. Manguel traça três perfis como arquétipos de leitores: o leitor-viajante, o leitor isolado em sua torre de marfim e o leitor-traça (bookworm), que devora livros mas não os absorve de forma alguma. Ele relaciona cada tipo de leitor a um clássico da literatura (A Divina Comédia, Hamlet e Dom Quixote, respectivamente), então acho que ajuda se você tiver lido estes livros. Muito bem escrito, muito fluido e muito inteligente. Recomendo muito.

[Mojtaba Shirani · Rating 3 out of 5]

کتاب مسافر برج کرم با زاویه دید جالبی به برسی خواندن کتاب میپردازه در ظاهر به 3 نوع مطالعه و مطالعه کننده رو در نظر گرفته اما اگه عمیق تر بشیم می‌بینیم نه تنها در نوع بلکه به بررسی تغییر هر کدام از این دسته ها در طول زمان هم پرداخته به این صورت که زمان چطوری تونسته هر کدوم از این استعاره ها رو درون خودش تغییر بده
خود کتاب یه سفره بین کتاب های مختلف، نویسنده ها و شخصیت هاشون که بازه بزرگی رو هم شامل میشه از قرون وسطی تا مدرنیته از بین‌النهرین تا یونان و رم و... در مورد خود استعاره ها یه بخشی از متن کتاب اینقدر خوب بیان کرده که خودشو پایین بیارم بهتر از اینه که خودم بیان کنم:
جوامع از هر استعاره اصلی ای سلسله استعاره ها را به وجود می آورند جهان به مثابه کتاب با زندگی به منزلهٔ سفر پیوند مییابد و از اینجا خواننده به مسافری بدل میگردد که اوراق کتاب را می پیماید ولی گاه مسافر در این سفر به مکان و ساکنان آن توجهی ندارد و میشود گفت که فقط از مأمنی به مامن دیگر می رود؛ بنابراین عمل خواندن محدود به مکانی میشود که مسافر در آنجا از عالم کناره میگیرد - عوض آنکه در جهان زندگی کند. استعاره توراتي برج که بر پاکدامنی و بکارت اشاره دارد و در غزل غزل های سلیمان و مواد تصویری قرون وسطا در مورد عروس و مریم باکره به کار می رود، سده ها بعد به برج عاج خواننده استحاله می یابد که حامل معانی منفی ناظر بر انفعال و بی علاقگی به مسائل اجتماعی، نقطه مقابل خواننده مسافر، است. استعاره مسافر تحول می یابد و درنهایت زائر متون مثل همه موجودات ،فانی طعمه کرم مرگ میشود - استعاره ای خوفناک از آفتی کوچک که اوراق کتابها را میجود و کاغذ و جوهر را می بلعد. این استعاره مجدداً ظاهر می گردد و درست همان طور که کرم خواننده مسافر را می بلعد، خواننده مسافر (گاهی) کتاب ها را می بلعد، نه برای آنکه از معرفتی که در آنها مندرج است (و زندگی به نمایش میگذارد بهره ای ببرد بلکه تنها به این منظور که از کلمات پُر شود و در نتیجه همان کار مرگ را تکرار کند. از این رو چون خواننده مثل کرم موش یا موش سیاه است - موجودی است که برای او کتاب و زندگی نه غذا بلکه خوراک به حساب می آید مورد تمسخر قرار میگیرد.
متن کتاب سنگین بود یه مقدار ولی جذابیت برای سلیقه من رو حداقل داشت

[Sahiden35 · Rating 4 out of 5]

Alberto Manguel benim için, köklerinden beslenirken, güneşi yeterince emmiş kocaman bir çınar ağacı. Gölgesi geniş, yemyeşil yapraklı, devasa gövdeli...O'nu okurken bir dalına salıncak kurup efil efil sallandığımı hissediyorum.
Borges'e kitap okurken, artık hangi kitapları okuduysa Allah zihin açıklığı vermiş Manguel'e. Okumayı, seyahat etmeyi, biriktirmeyi, görmeyi, yaşamayı, yaşadığını anlatmayı, bilmeyi, bilgiyi aktarmayı, kitapları...Öyle geniş bir dünya.
"Dünya okumanız gereken bir kitaptır. Kitap ve yol - her iki metafor müthiş yalınlık ve genele yayılan farkındalığın avantajına sahip olduğundan imgeden fikre geçiş pürüzsüz ve doğal biçimde gerçekleşir. Demek ki yaşamak dünyanın kitabında yolculuğa çıkmaktır, okumak yani bir kitabın içinde yolunu bulmak ise, yaşamak, dünyanın kendisine yolculuk etmektir."

[selcuk · Rating 4 out of 5]

Edebiyatın pek çok eseri ve karakteri aracılığıyla kitaba ve farklı okur hallerine dair bir kitap. Kitabı dünyaya benzeten Manguel, okuru da bazen bu dünyada yolculuk yapan bir gezgine; bazen insanlardan kaçıp kendi kulesine kapanan bir münzeviye; bazen de bütün kitapları okuyarak dünyanın bilgisine sahip olacağını zanneden bir kitapkurduna benzetiyor. Kendi okuma hallerimi ifade etmeme yardımcı olan ve Manguel’in kapsamlı edebiyat bilgisiyle bana yeni fikirler veren bir okuma oldu.

[Carlos · Rating 4 out of 5]

La fascinación que ejerce la lectura sobre nosotros es enigmática, casi mística: ser capaces de (re)crearnos a nosotros mismos tan sólo con ir posando los ojos sobre letras impresas, viajar a otros parajes –e incluso otras dimensiones–; en suma, alimentar nuestra imaginación, nuestro intelecto, nuestro espíritu… y sobre esta fascinación gira el libro de Alberto Manguel “El viajero, la torre y la larva”.
El volumen se compone de tres apartados: “El lector como viajero”, “El lector en la torre de marfil” y “La larva de los libros”. El primero nos invita a imaginarnos el orbe como un titánico libro, y recorrerlo, viajarlo, como el acto de su lectura… es decir: al descubrirlo, lo estamos leyendo.
El segundo nos refiere al erudito cenobita, al anacoreta que se encierra en su torre para consagrarse al estudio y a la lectura (que, como bien refiere el autor, ha tenido sus detractores y sus defensores); y la última jornada hace una comparación con una alimaña que consume “literalmente” los libros –es decir, se alimenta de ellos–, pero sin obtener ningún beneficio. Todos aquellos que devoran obra tras obra, pero nada permanece en su interior.
Aunque breve, la erudición de Manguel –el libro es pletórico en cuanto a referencias literarias, pictóricas y filosóficas– nos entrega una visión lúcida y precisa sobre el arte de la lectura; como bien dice Javier Rodríguez Marcos, “toda su obra defiende tanto la gran literatura como la soberana libertad del lector. Permite una lectura cada vez más profunda, cada vez más intensa y cada vez distinta”. No podría estar más de acuerdo.

[Haymone Neto · Rating 4 out of 5]

Ensaio curto, mas profundo e cheio de referências, sobre as diversas metáforas existentes em torno da figura do leitor. Para quem, como nós, gosta de ler e se vê nessas metáforas, esse texto é quase uma conversa entre amigos.

[Walter · Rating 4 out of 5]

Adorei! O leitor como metáfora é um ensaio de crítica literária que explica muito bem os diferentes papeis do leitor no decorrer da história. Parece interessante vislumbrar que, por muito que tenham evoluído as civilizações e as artes, o papel do leitor e a experiência deste com o livro, mantenha-se tão sumamente vital para a descoberta e evolução ontológica do homem.

Vale a pena se deliciar com as referências de distintas eras do mundo, que se entrecruzam num belo delineado que traz a experiência da leitura como eixo fulcral da obra do uruguaio Alberto Manguel.

[Uva Costriuba · Rating 4 out of 5]

gostei. é uma piração bem específica, mas o discurso me pegou e fui junto nas viagens.

[Nadia · Rating 3 out of 5]

كتاب عن القراءة و القارئ سواء بوصفه مسافرا او بتعاليه في برجه العاجي أو كمخترع العالم .
كعادته ينقلنا مانغويل عبر نصوص مختارة بعناية ليتحدث عن فعل القراءة و علاقته بالانسان في كينونة وجوده فمن ملحمة جلجاميش و العهد القديم الى هاملت مرورا بدون كيخوتة و مدام بوفاري نكون أمام حضور القارئ كاستعارة و كوجود.

[Mariane De Liz · Rating 5 out of 5]

Concordo plenamente com o que diz a orelha do livro: Alberto Manguel é muito erudito sem se deixar levar pela arrogância de ser um grande conhecedor da literatura. Trata os leitores como seus iguais, e instiga a leitura dos grandes clássicos sem preconceitos. Excelente leitura!

[Sümeyye Yıldız]

Kendinde anlattığı şeyi deneyime dönüştüren bir metin. Bir yolcu olarak ilerlemek ve dünyanın söz ile olan bütün bağlarına uğramak. Okumak ve kitaplar üzerine zaman içinde verilen anlamları edebi metinlerdeki karakterler üzerinden okuyan bir kitap. Manguel kitabın ve sözün insan için ne olduğunun farkında. Ara ara acaba ben hangisiyim diye sormuyor değilsiniz. Okur, kitapkurdu, yaratık, accadia hastası,..
"Bizler okuyan varlıklarız, sözcükleri sindirir, sözcüklerden meydana geliriz, sözlerin bizim dünyada bulunma aracımız olduklarını biliriz, üstelik gerçekliğimizi sözcüklerle belirleriz ve bizler de sözcükler aracılığıyla tanınırız". s.107

[Mariana · Rating 5 out of 5]

https://www.instagram.com/p/CBVtYTkjhDB/

“O Leitor como metáfora” de Alberto Manguel foi publicado no Brasil pela editora Sesc em uma edição belíssima, com diagramação perfeita para conversar com o texto nas margens.

Manguel vai se debruçar sobre três principais metáforas que simbolizam o leitor e sua relação com a literatura; enfatizando seus aspectos positivos e negativos.

🔸O Leitor como Viajante
Fazendo um paralelo com “A Divina Comédia”, o autor desenvolve a ideia da leitura como descoberta do mundo.
Ao mesmo tempo que a leitura permite conhecer novos lugares, culturas, experiências, ela também pode fazer com que o leitor se deixe levar apenas pela aventura e não encontre sentido na viagem, evitando o exercício de autorreflexão.

“A experiência da leitura e a experiência da viagem vida afora espelham uma a outra” p.31

🔸O Leitor na Torre de Marfim
Aqui temos referência à Hamlet, que por vezes se vê paralisado pelo excesso de pensamento. A Torre de Marfim que surgiu como um refúgio para reflexão em busca da compreensão e tradução do mundo, passou a ter uma conotação negativa de esconderijo intelectual, um local para fugir e se alienar do mundo.

“Numa época em que os valores que a nossa sociedade apresenta como desejáveis são os da velocidade e brevidade, o lento, intenso e reflexivo processo da leitura é visto como ineficiente e antiquado.” p. 104

🔸A Traça
Citando Dom Quixote e, por vezes, Madame Bovary, o autor desenvolve a questão do consumo desenfreado das palavras sem se beneficiar de seus significados e ser devorado por elas, já o ponto positivo está na vivacidade com que o leitor se envolve com o texto. A ingestão cuidadosa das palavras é crucial para diferenciar uma leitura profunda de uma superficial.

“Todo leitor já sentiu, ao menos uma vez, o poder avassalador de uma criatura de palavras, apaixonando-se por certo personagem, detestando visceralmente outro, tendo a esperança de emular um terceiro.” p. 113

Leitura mais que recomendada, com um texto acessível, me identifiquei em diversas situações.

[Rogerio Lopes · Rating 5 out of 5]

Sendo esse meu primeiro contato com o autor, acredito que essa seja uma boa porta de entrada para sua obra. É um texto curto e muito abrangente, dando uma boa ideia da erudição de Manguel e de algumas ideias que lhe são caras. Me ressenti um pouco de má vontade para com livros digitais, mas considerando ser um texto de 2013 me pergunto se o autor ainda mantém o sentimento. Feitas essas considerações o que temos é uma interessantíssima análise da forma como o leitor e o hábito da leitura tem sido vistos através dos séculos por meio de três metáforas: o viajante, a torre e a traça. Passando por Gilgamesh, Santo Agostinho, Dante, Shakespeare, Cervantes e Flaubert somos apresentados a essas três metáforas e a forma como elas modificaram a visão do hábito da leitura, do leitor e do próprio mundo. Sendo um livro sobre livros temos alguns spoilers de algumas obras, sendo talvez o mais grave os referentes a Madame Bovary, talvez sendo indicado a leitura deste primeiro. Vale ainda dizer que os leitores de Ende tem um digamos brinde; ao descobrirem ainda mais uma camada no já multifacetado A História Sem Fim. Ainda que tenha sido escrito depois do Uma História da Leitura me parece ser interessante ler esse primeiro, já que de certa forma o autor traça um panorama sobre o assunto de forma ao mesmo tempo resumida e extremamente ampla. Um último adendo com relação a essa edição do Sesc me parece que eles teriam sido mais felizes em acrescentar a tradução dos textos nas notas que reproduzem textos em francês.

[Guilherme Smee · Rating 4 out of 5]

Neste livro muito interessante, fácil de ler, gostoso e rápido de se embrenhar de Alberto Manguel, o autor traz três tipos de leitores. O primeiro é o viajante, o mais nobre deles, que usa os livros para descobrir novos mundos e, a partir desses mundos utilizar suas lições vivendo sua vida. O segundo tipo, é aquele que vive numa torre de marfim, que não sai de casa ou de sua vizinhança e não vive o mundo, preferindo se isolar nos mundos seguros da leitura. O último tipo, é aquele que devora tudo que é tipo de livro, que é tido como o "louco dos livros", é a traça, inseto que literalmente devora o conteúdo dos livros, que os digere. As metáfora de Manguel são incríveis, mas acho que em vez de separar em três qualidades de leitores, precisamos ter a noção de abrigamos, em momentos divergentes e no mesmo instante, os três tipos de leitores. Comigo, pelo menos é assim. Não acho que eu guarde apenas uma metáfora pétrea dessas em mim, mas uma variância que torna o hábito de ler tão recompensador e dinâmico.

[pri muniz · Rating 4 out of 5]

“somos criaturas leitoras, ingerimos palavras, somos feitos de palavras, sabemos que palavras são nosso meio de estar no mundo, e é através das palavras que identificamos nossa realidade e por meio de palavras somos, nós mesmos, identificados.” alberto manguel posiciona o leitor em três estados: viajante do mundo, isolado em uma torre e devorador de livros na personificação de uma traça. todos os três com lados positivos e negativos, sob diferentes pontos de vista. embora o livro tenha um pézinho na leitura teórica, ele se torna simples de ler para quem gosta da temática. e gosto, especialmente, do leitor enquanto viajante. como lembra o autor utilizando uma citação de agostinho: a leitura é uma forma de viajar, “não por lugares, mas por sentimentos”.

Post no @segundaorelha
Post no Medium

[Júlia Rodrigues · Rating 4 out of 5]

"(...) A ficção, nesse sentido, é exemplar, e se a aparente infinidade de enredos não esgota as possibilidades de nossas interações com o mundo, alguma parte disso, um certo episódio ou personagem, um detalhe particular numa história, talvez nos ilumine em um momento decisivo de nossas vidas. (...)"

"(...) Somos criaturas leitoras, ingerimos palavras, somos feitos de palavras, sabemos que palavras são nosso meio de estar no mundo, e é através das palavras que identificamos nossa realidade e por meio de palavras somos, nós mesmos, identificados."

Uma leitura tranquila, interessante e gostosa para se fazer e refletir acerca do que caracteriza um leitor. O texto faz uma bela retomada histórica por exemplos literários e imagens, fazendo a gente ter ainda mais vontade de ler alguns clássicos.