Μπορεί η αγάπη να αντέξει στον χρόνο, ακόμα κι αν αυτοί που τη μοιράζονταν έχουν φύγει πια από τη ζωή; Μπορούν ένας άντρας και μια γυναίκα που συναντιούνται και ερωτεύονται παράφορα στο σήμερα, να αποτελέσουν τη συνέχεια ενός έρωτα ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που έζησαν εβδομήντα σχεδόν χρόνια πριν;
Λίγο πριν οι άνεμοι του πολέμου παρασύρουν τον έναν μακριά από τον άλλον, ο Μανώλης και η Ελένη ενώνονται σε έναν έρωτα που τρέφεται από το πάθος της επανένωσής τους , αψηφώντας το κόστος που αυτός θα έχει για τους ίδιους, αλλά και τους δικούς τους ανθρώπους.
Όταν ο Δημήτρης επισκεφθεί το νησί της μητέρας και του θείου του, θα βρεθεί -μέσα από μια σειρά αναπάντεχων γεγονότων- αντιμέτωπος με παλιές μνήμες και αλήθειες βαθειά θαμμένες. Την ίδια στιγμή, η Ανίτα θα καταλήξει να κρατά στα χέρια της ένα παλιό ρολόι, οι δείχτες του οποίου έχουν σταματήσει για πάντα στη στιγμή που ο έρωτας δύο ανθρώπων πέρασε ανεξίτηλα στην αιωνιότητα. Μαζί με το ρολόι, θα φορέσει στο χέρι της ένα δαχτυλίδι, ανάμνηση του όρκου μιας θυελλώδους αγάπης που έσπασε παντοτινά το φράγμα του χρόνου.
Μια αληθινή ιστορία που δείχνει πόσο ιδιότροπη είναι η μοίρα, πόσο αντέχει μια αγάπη στο χρόνο και πόσο ανάγκη έχουμε τον έρωτα και τη συγχώρεση.
Πολλές φορές η μοίρα κεντά το μέλλον των ανθρώπων κοιτάζοντας πίσω στο παρελθόν τους…
2.5-3/5 Σαφεστατα δεν ειναι αριστουργημα για να εχει 4.74/5. Μια απλη ιστορια..so what! Δεν ειδα κ καμια εξαιρετικη δεινοτητα στη γραφη. Ε οκ! Απλως ειναι βιβλιο που κυλισε γρηγορα. Ουτε μπορω να πω οτι με αγγιξε. Εχω βεβαια κ αλλα 2βιβλια του συγγραφεα. Αυτο ομως δε με καλυψε.
Τον γνωρίσαμε σαν ηθοποιό,αλλά και με την νέα ιδιότητα του συγγραφέα έγραψε ένα εξαιρετικό βιβλίο,με μια καλή γραφή,αν και οι μεγάλοι παράγραφοι είναι λίγο κουραστικοί.΄Ενα μυθιστόρημα που κάνεις μαζί του ένα υπέροχο ταξείδι σε δύο εποχές,που είναι όμορφα δομημένα,με μια ξεχωριστή και συγκινητική ιστορία.Αξέχαστες και όμορφες εικόνες που τις βιώνεις σε κάθε σελίδα και σε συναρπάζει ώστε να μη θέλεις να το σταματήσεις.Και μόνο που καταφέρνει να σε παρασύρει σε ένα ταξείδι και να επικεντρωθείς σε αυτό ,αφήνοντας τους κάθε προβληματισμούς αξίζει να το διαβάσετε.
Δύσκολα ένα βιβλίο μου δημιουργεί τόσο έντονα συναισθήματα.!!!
Μια εκπληκτική, συναρπάστική ιστορία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα. Μια ιστορία που θα θυμάμαι για πολύ καιρό! Ηταν αρκετές οι φόρες που αναγκάστηκα να το σταματήσω και κλείνοντας τα μάτια να βλέπω τις σκηνές να περνάνε μπροστά μου!
Δεν θα ήθελα να γράψω κάτι για την πλοκή του βιβλίου. Το μόνο που θα ήθελα να σας πω ειναι ότι το παρελθόν συναντά το παρόν με ένα τρόπο μοναδικό. Κομμάτι κομματι σε ένα παζλ γεγονότων που έρχεται και συμπληρώνεται και γίνεται ένας υπέροχος πίνακας.
Ενα βιβλίο που θα πρότεινα ανεπιφύλακτα σε όλους. Ενα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί.
Highly cinematographical... a heart-rending WWII story set on a tiny Greek island.
I knew Kostas Krommydas as an actor from his career on Greek TV (and now from The Durrells of Corfu in the UK too) but only recently discovered that he is also a wonderful writer with a great following in my country of Greece. When this book, being one of the author's Greek bestsellers, was translated into English, I jumped at the chance to read it, especially as it was based on a true story - something that intrigued me further.
If I were to describe this book in one word, I'd say it's 'cinematographical'. I guess I should have expected nothing less from a fine actor such as Krommydas; his story has created a host of vivid images in my head that I still can't shake...some are happy and tender, others are tragic and heartbreaking. As I read I felt like I was there on the tiny island where the story unfolded for the most part. The terrible atrocities that the Germans carried out on the island just before they departed at the end of the war filled me with upset, just thinking that this might have happened in real life. For a few days after finishing the book, the injustice and the tragic end of some of the characters continued to haunt me...
I love historical fiction, and tragic family stories with dark secrets as it is, but this book certainly stands out for the masterful storytelling, the multi-dimensional characters and the flow that is continuous and smooth. I found the book hard to put down, up until the last page, the two timelines merging seamlessly, the characters feeling so lifelike I wished there was a contact at the end of the book so I could write to the real family behind this novel and offer my sincere condolences. But I cannot do that; I can only speak for this book and say that it is one of the best books of WWII Greek fiction I have ever read. For drama and originality, I personally put it up there with Bernières' Captain Corelli's Mandolin... I highly recommend you pick up this book and see where it takes you. It certainly filled my mind with sunny skies and generous views of the Aegean. I will definitely read more from this author.
Απο τα πιο συγκινητικα και ρομαντικα βιβλια που εχω διαβασει!!Με συνεπηρε το τελιωσα μεσα σε μια μερα!!Ο κυριος Κρομμυδας ειναι απο τους πιο αγαπημενους μου συγγραφεις εχω διαβασει ολα του τα βιβλια δημιουργει δυνατους χαρακτηρες και βιβλια που σου μενουν στο μυαλο και μπορουν να σταθουν επαξια ειτε στην τηλεοραση ειτε στο κινηματογραφο!!
Merged review:
Απο τα πιο συγκινητικα και πιο ρομαντικα βιβλια που εχω διαβασει!!Το διαβασα μεσα σε μια μερα και με ταξιδεψε !!Ο κυριος Κρομμυδας ειναι απο τους πιο αγαπημενους μου συγγραφεις εχω διαβασει ολα του τα βιβλια!!Δημιουργει δυνατους χαρακτηρες και βιβλια συναρπαστικα που σου μενουν στο μυαλο!!Τα βιβλια του μπορουν να σταθουν επαξια ειτε στην τηλεοραση ειτε στο κινηματογραφο!!Οποιο βιβλιο του και αν εχω διαβασει δεν με εχει κουρασει ποτε γιατι τα κεφαλαια και οι σκηνες ειναι οπως πρεπει να ειναι λιτα αλλα γεματα συναισθηματα για αυτο και πιστευω οτι μπορουν να γινουν ειτε ταινιες ειτε σειρες στην τηλεοραση!!Η εμπειρια του σαν ηθοποιος φαινεται και στον τροπο που ξεδιπλωνει ενα χαρακτηρα και την πλοκη των γεγονοτων!
Πριν λίγες μέρες επανακυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις "Διόπτρα" το πρώτο μυθιστόρημα του Κώστα Κρομμύδα "Η Ζωή Που Έλειπε", που είχε κάνει αίσθηση με τον χειμαρρώδη συναισθηματισμό του, προκαλώντας τους επάινους του μέγιστου ποιητή και στιχουργού, Μάνου Ελευθερίου! Η νέα επιμέλεια χάρισε στο δυνατό αυτό βιβλίο την πινελιά "που έλειπε" για να αναδειχθεί όλη η ομορφιά του. Νέα πνοή, λοιπόν, πολλαπλές βελτιώσεις κι ένα εξώφυλλο καλαίσθητο, ατμοσφαιρικό και ταξιδιάρικο ανανεώνουν το ενδιαφέρον μας για μια δυνατή ιστορία πολέμου κι αγάπης. ΠΕΡΙΛΗΨΗ Κάπου στο Ιταλοκρατούμενο Αιγαίο ένας δυνατός έρωτας συνδέει την Ελένη και τον Μανόλη. Άσχημες συγκυρίες και οι "άνεμοι" του πολέμου θα χωρίσουν απροσδόκητα το αγαπημένο ζευγάρι που θα μάθει να επιβιώνει με οδηγό την ανεκπλήρωτη αγάπη και τον πόθο της επανασύνδεσης, ανυποψίαστοι για την τραγωδία που τους περιμένει. Χρόνια μετά δυο άνθρωποι, στη δίνη των προσωπικών τους παθών, θα έρθουν αντιμέτωποι με το χθες. Ο Δημήτρης θα αναμετρηθεί με οικογενειακές αναμνήσεις ενώ στα χέρια της αέρινης Αννίτας θα έρθει ένα παλιό ρολογάκι που οι δείκτες του σταμάτησαν στην ώρα της αγάπης ,στην ώρα της οδύνης... Ένας χορός συναισθημάτων κι εποχών που συμπλέκονται κάτω από την εξουσία του έρωτα, νικώντας τον χρόνο, το αίμα και τη μνήμη! ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ Ο αγαπημένος ηθοποιός και μυθιστοριογράφος Κώστας Κρομμύδας έκανε πολύ δυναμικά την είσοδό του στον χώρο του Μυθιστορήματος, με ένα βιβλίο που ανήγαγε ένα οικογενειακό δράμα σε αληθινή υμνωδία στον έρωτα! Πρόκειται για μια ιστορία συγκλονιστική, που υπερβαίνει τον χρόνο ζητώντας τη δικαίωση της Αγάπης, ενώ προτάσσει μοναδικές αξίες, όπως η αξιοπρέπεια, η ελπίδα και η αγάπη στην πατρίδα. Η πένα του συγγραφέα εκκινεί από ένα σκηνικό οικείο στον ίδιο: Πρόκειται για τον μικρόκοσμο ενός γυρίσματος, όπου δυο νεαροί ηθοποιοί γνωρίζουν έναν φλογερό έρωτα, με θέα ένα εξαίσιο βραχώδες τοπίο του Ανατολικού Αιγαίου. Μια παλιά υπόσχεση θα οδηγήσει τα βήματα του Δημήτρη σε ένα μικρό νησί με επονείδιστα αιματοβαμμένα μυστικά, που ερήμην του αφορούν και τον ίδιο! Το νησί αυτό όμως είναι στιγματισμένο με ένα τραυματικό παρελθόν- κι αυτήν τη σκιά τη διαγράφει ο συγγραφέας πάνω από την ψυχή όλων των άλλοτε κατοίκων του! Ο Κρομμύδας δεν προσδιορίζει τον τόπο, ωστόσο ξέρουμε ότι πρόκειται για την ευρύτερη περιοχή των Δωδεκανήσων, διότι αυτή η ανατολική μας περιοχή τελούσε υπό ιταλική επιτροπεία από το 1912 (ως το 1947, εποχή που περιλαμβάνει την περίοδο που μας απασχολεί στο βιβλίο)! Μέσα από γλώσσα πολύ λιτή, χωρίς εξάρσεις ο συγγραφέας αφήνει το συναίσθημα να αναβλύσει αβίαστο και κατορθώνει να μεταδώσει όμορφες εικόνες. Όπως σε όλα του τα βιβλία, έχουμε και στη "Ζωή Που Έλειπε" μια διπλή εναλλαγή. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση, λοιπόν, συνδυάζεται με το τρίτο πρόσωπο και πάνω στον καμβά του παρόντος εξελίσσεται η ιστορία του χθες.Τα μικρά κεφάλαια καθιστούν πιο ευέλικτο τον ρυθμό της αφήγησης. Έχω την αίσθηση, όμως, πως ίσως οι εναλλαγές αυτές είναι πολλές αναλογικά προς την έκταση του βιβλίου. Εντούτοις, αυτό δε μειώνει τη δυναμική αυτής της συνταρακτικής, διττής ιστορίας! Ένας έρωτας στη σύγχρονη εποχή που από τα φώτα της κάμερας , προτιμά το φως των αστεριών.Ένας έρωτας όχημα της μνήμης και της νοσταλγίας. Η ιστορία από τα χρόνια του Πολέμου, όμως, φέρει ένα ειδικό βάρος με πολυάριθμους χαρακτήρες και συναισθήματα που κατακλύζουν κάθε στιγμή της ως το τέλος. Μέσα από την Ελένη και τον Μανόλη καλπάζουμε σε κάμπους κι αγναντεύουμε τη θάλασσα, σε μιαν ομορφιά εικόνων που πασχίζει να αντισταθεί στην ασχήμια του πολέμου. Μαζί με τους ήρωες βιώνουμε τον ζόφο της Κατοχής που με τη άφιξη των Γερμανών θα δείξει το σκληρότερο πρόσωπό της! Σύντομα στιγμιότυπα της Αντίστασης εκτυλίσσονται στη σκιά μιας επιστροφής κι ενός ακόμη απρόσμενου και συγκινητικού έρωτα κόντρα στα στερεότυπα! Η θλιμμένη ζωή των κατοίκων κλιμακώνεται για να κορυφωθεί σε ένα κρεσέντο αγωνίας, θανάτου και ερωτικού σπαραγμού που σημαδεύει τις επόμενες γενιές, μα και την ψυχή του αναγνώστη! Η απανθρωπιά αντάμα με την ανθρωπιά, σε μια αλυσίδα ανατροπών, που αποκαθίστανται πολλά χρόνια αργότερα για να αποκαταστήσουν τη γαλήνη. Η λύση στο σήμερα έρχεται συνεπικουρικά να ολοκληρώσει τον πίνακα των αποκαλύψεων, αφήνοντας μια γλυκόπικρη γεύση. Μέσα σε όλα, αισθάνομαι ότι θα ήθελα ο συγγραφέας να έχει σφυρηλατήσει σε μεγαλύτερο βάθος κάποιες λεπτομέρειες από τα δύσκολα εκείνα χρόνια της Κατοχής στο νησί και τους ξεχωριστούς χαρακτήρες της παλιάς ιστορίας. Η ιταλική Κατοχή στα Δωδεκάνησα στάθηκε κι αυτή πολύ σκληρή κι απλώς εντάθηκε με την παρουσία των Γερμανών.Αυτό το κομμάτι δεν το είδαμε σε μεγάλη επάρκεια, καθώς υποτάχθηκε σαφώς στην ερωτική δίνη των ηρώων.Ένιωσα πως ο χρόνος περνά γρήγορα και ήθελα να ζήσω λίγο περισσότερο την προσμονή και το δράμα των κατοίκων τη δύσκολη 6ετια ('39-'45). Ο συγγραφέας ωστόσο ιχνηλάτησε πειστικά τις βασικές διαδρομές της οδύνης των κεντρικών ηρώων του. Σκηνοθέτησε, επίσης, υποβλητικές σκηνές με τη συνδρομή, μάλιστα, της φύσης, καθιστώντας τη θάλασσα "εξομολόγο" και το "Σπήλαιο της Σιωπής" βουβό μάρτυρα του ανθρώπινου πάθους και της θείας πνοής του έρωτα! Είδαμε, ακόμη, την αγωνία στα μάτια των παιδιών, τη μανία του κατακτητή ενώ ιδιαίτερη σημειολογία απέκτησε ο δεσμός ανθρώπου και ζώου, ακριβώς με τον τρόπο που συνέβη με τη σκυλίτσα στην "Ουρανόεσσα". Εδώ έχουμε ένα άλογο, ζώο που, παραδοσιακά στην ελληνική γραμματεία- από τον Όμηρο, μέχρι τον Καβάφη (και σε παγκόσμια μυθιστορήματα σαν τα Άλογα του Χειμώνα και το Άλογο του Πολεμου) παρουσιάζεται συνοδοιπόρος αχώριστος του ανθρώπου και της μοιρας του. Το φινάλε στη "Η Ζωή Που Έλειπε" επιφυλάσσει μιαν εξέλιξη δυσπρόσιτη στην κοινή λογική, που ωστόσο διαθέτει απόλυτη ιστορική εγκυρότητα και αποδίδει παραστατικά τη θηριωδία αυτού του Πολέμου! Στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου αποσαφηνίζεται και ο τόσο ιδιαίτερος τίτλος, με τρόπο συγκινησιακό. Ο αναγνώστης, μέσα από την έκβαση αυτήν, λοιπόν, στοχάζεται μοιραία πάνω στα όρια της ανθρώπινης αντοχής και στην ανθρώπινη ηθική- αποζητώντας την ύψιστη κάθαρση: Τη Συγχώρεση, που απαλύνει την ψυχή και συνιστά το απώτατο σκαλοπάτι ηθικής ωρίμανσης του ατόμου. Αυτό είναι το πολυτιμότερο απαύγασμα "Της Ζωής Που Έλειπε"... Με όλα αυτά, στο συγγραφικό του ντεμπούτο, ο Κώστας Κρομμύδας προσέφερε στο κοινό του μια μοναδική, πρωτότυπη ιστορία από την Κατοχή, με πτυχές άγνωστες που προσφέρει συγκίνηση, προσθέτοντας στην ιστορική μας μνήμη ένα κομμάτι που σίγουρα έλειπε. Ένα βιβλίο που αξίζει να γνωρ΄ισετε για τις άφθονες συγκινήσεις είναι "Η Ζωή Που Έλειπε"- και πολύτιμη παρακαταθήκη για τον Κώστα Κρομμύδα, προδιαγράφοντας- σαν..."προφητεία από το μέλλον "- την αξιόλογη συγγραφική του πορεία, που τόσο δυνατές στιγμές έχει χαρίσει στο αναγνωστικό κοινό την τελευταία 4ετία!
Είναι από εκείνα τα βιβλία που όταν τα διαβάζεις νιώθεις πως περπατάς μαζί με τους ήρωες του. Ακολουθείς πιστά κάθε βήμα τους και κάνεις και εσύ τις ίδιες κινήσεις με εκείνους. Που νιώθεις πως είσαι και εσύ μέρος της ιστορίας αλλά και που βιώνεις κάθε συναίσθημα που ξεπετάγατε γυρίζοντας τις σελίδες.
Μια αληθινή όμορφη ιστορία που κατά την γνώμη μου θα έπρεπε να γίνει ταινία. Κάθε πρόταση με έκανε να φαντάζομαι τις ανάλογες σκηνές. Απλό,λιτό κ άκρως συγκινητικό βιβλίο. Παρελθόν -παρόν... τα παιχνίδια που παίζει η μοίρα στην ζωή μας, μας αποκαλύπτουν για άλλη μια φορά πως τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Ανίτα Χερτς και Δημήτρης Βουδούρης. Νέοι, όμορφοι και διάσημοι ηθοποιοί. Τους διαλέγουν για το καστ μιας ταινίας που θα γυριστεί μεταξύ άλλων σε ένα νησί δίπλα σε αυτό της μητέρας του Δημήτρη, θα γνωριστούν και θα ερωτευτούν. Όταν ο Δημήτρης έχει κενό μεταξύ των γυρισμάτων, αποφασίζει να πραγματοποιήσει την τελευταία επιθυμία του αδελφού της μητέρας του, Νίκου, που η σορός του αποτεφρώθηκε στη Βουλγαρία: να σκορπίσει τις στάχτες του στο νησί από το οποίο το έσκασε μικρός μαζί με την αδελφή του για να μην πέσουν στα χέρια των Γερμανών κατακτητών. Ταυτόχρονα, η Αννίτα δεν παύει να σκέφτεται την ετοιμοθάνατη γιαγιά της πίσω στο Βερολίνο, μια γυναίκα που δε μίλησε ποτέ για το παρελθόν της στην Ελλάδα από όπου κατάγεται και τώρα στο νεκροκρέβατο τη συντροφεύουν ένα ρολόι με αλυσίδα κι ένα δυσβάσταχτο μυστικό. Ποιος είναι ο άντρας στη φωτογραφία του ρολογιού; Τι συνέβη στη ζωή της γιαγιάς Ελένης; Γιατί η μητέρα του Δημήτρη τον εξόρκισε να μην πει στους κατοίκους του νησιού που θα επισκεφθεί ποιος πραγματικά είναι; Γιατί ο Δημήτρης νιώθει ότι κινδυνεύει και από ποιους; Τι συνέβη στο νησί λίγες μέρες πριν αποχωρήσουν οριστικά οι ηττημένοι Γερμανοί και πώς γίνεται αυτό το γεγονός να επηρεάζει τις ζωές κάποιων ανθρώπων ως σήμερα;
«Η ζωή που έλειπε» είναι το πρώτο μυθιστόρημα του κυρίου Κρομμύδα, που επανακυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα σε νέα, επιμελημένη, φροντισμένη και συμπληρωμένη έκδοση. Πρόκειται για μια τραγική, συγκινητική και άκρως αληθινή ιστορία, γεμάτη ανατροπές, εκπλήξεις και μυστικά που με κράτησε σε αγωνία ως την τελευταία σελίδα. Πολλές φορές, όταν έχω γνωρίσει κάποιον συγγραφέα όχι μέσα από το πρώτο του βιβλίο και παρακολουθώ την εξέλιξή του, αν πέσει στα χέρια μου το πρώτο του το διαβάζω με συγκατάβαση και αρκετή ελαστικότητα, γιατί έχω δει πώς έχει εξελιχθεί ή βελτιωθεί από τότε. Με αυτές τις σκέψεις ξεκίνησα και αυτό το μυθιστόρημα, σύντομα όμως τα παράτησα όλα και αφέθηκα στη ρεαλιστική, ανθρώπινη πλοκή και στα οικεία χαρακτηριστικά της γραφής του κυρίου Κρομμύδα που δεν έχει πάψει από τότε να εμπλουτίζεται και να αλλάζει προς το καλύτερο.
Το μυθιστόρημα είναι κυρίως ερωτικό και κοινωνικό, χωρίς να αδιαφορεί για τον ορισμό του ιστορικού, μιας και οι συνθήκες ζωής κατά τη διάρκεια της ιταλικής και στη συνέχεια της γερμανικής κατοχής σε έναν τόπο που δεν κατονομάζεται είναι παραστατικότατες και διασταυρωμένες. Ο συγγραφέας, με αφορμή τη γνωριμία του με έναν από τους μάρτυρες των γεγονότων, έστησε στο μυαλό του μια έξυπνα δομημένη ιστορία που ακροβατεί επιτυχώς ανάμεσα στο μελό και την τρυφερότητα. Επειδή ακριβώς είναι γραμμένο από άντρα, και μάλιστα στην πρώτη του τότε συγγραφική απόπειρα, έχει ακριβώς τα στοιχεία που αγαπώ προσωπικά ως αναγνώστης: συναίσθημα και ερωτισμός που δεν ξεχειλίζουν αλλά στέκονται διακριτικά στο πλάι της αφήγησης, σκληρές, απάνθρωπες σκηνές, πάνω στις οποίες βασίζεται η κεντρική ιδέα και έναν υπέροχο δεύτερο ρόλο, που αγάπησα με πάθος, την Κάρμη.
Η αφήγηση της ιστορίας εκτυλίσσεται παράλληλα στο παρόν, εναλλάξ με τριτοπρόσωπη αφ��γηση και την πρωτοπρόσωπη του Δημήτρη, και στο παρελθόν. Το ερωτικό στοιχείο είναι τόσο όσο χρειάζεται, ο αναγνώστης πέφτει από τη μια απορία στην άλλη, οι σκηνές που αναπαριστώνται φωτίζουν σταδιακά τις πτυχές της βασικής ιδέας, σε μια κλιμακούμενη εξιστόρηση που μου έκοψε την ανάσα. Πολλές φορές παρασύρθηκα κι έκανα δικές μου σκέψεις για το τι πραγματικά συνέβη, για το τι δένει την Αννίτα με τον Δημήτρη, προσπαθούσα δηλαδή να βρω απαντήσεις στα ερωτήματα που μου άφηνε επανειλημμένα ο κύριος Κρομμύδας, ώσπου στο τέλος, φυσικά τίποτε από αυτά δεν ίσχυε και κανένα από αυτά δεν ολοκληρώθηκε σαν από μηχανής θεό. Λογικοφανώς, ουσιαστικά, ρεαλιστικά, απόλυτα δικαιολογημένα τα κομμάτια του παζλ ήρθαν κι έδεσαν, η ιστορία έφτασε στο τέλος της χωρίς ούτε ένα ξέφτι και στην τελευταία σελίδα απλώς αφέθηκα να πιστέψω στη δύναμη του έρωτα και στη διηνεκή μαγεία της αέναης αγάπης.
«Η ζωή που έλειπε» ήταν η πρώτη απόπειρα του συγγραφέα να εισέλθει στον κόσμο του σύγχρονου ελληνικού μυθιστορήματος τέσσερα χρόνια πριν και χάρηκα που επανεκδόθηκε, γιατί είναι ένα κείμενο γεμάτο πανανθρώπινες αξίες, διαχρονικά μηνύματα και ξετυλίγει μια ιστορία που θα κερδίσει και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη γιατί δεν επικεντρώνεται σε συκγκεριμένα άτομα-πρωταγωνιστές αλλά σε ένα ολόκληρο νησί, γεμάτο τύψεις και ενοχές για την πιο φρικιαστική πτυχή του πολέμου. Συγκροτημένο, μαζεμένο, σωστά οργανωμένο, χωρίς φιοριτούρες και περιττά στολίδια, ήταν η πολύ καλή αρχή μιας πένας που συνεχίζει να πειραματίζεται και να αποδίδει στο χαρτί έναν αεικίνητο εσωτερικό κόσμο.
Το συγκεκριμένο βιβλίο ειναι το πρωτο βιβλιο που διαβαζω απο τον κ. Κρομμυδα και με εχει αφησει με τις καλύτερες εντυπώσεις. Το βιβλίο μιλα για δυο ηθοποιούς που με αφορμή τα γυρίσματα μιας ταινίας βρέθηκαν σε εναν τοπο που θα σηματοδοτούσε πολλα για αυτούς και το παρελθόν των οικογενειών τους. Το βιβλιο διαδραματίζεται σε δυο χρόνους, του παρόντος των ηρώων και του παρελθόντος το οποιο οι ίδιοι ανακαλυπτουν με διαφορα συγγραφικά τεχνάσματα. Το βιβλιο είναι από τα καλύτερα που εχω διαβάσει μια πολυ ενδιαφέρουσα ιστορία με ενα μυστικο και μια παρεξήγηση που σε κρατάν σε αγωνία. Δεν έχει περιττές περιγραφές, επαναλήψεις και γενικά ολα εκείνα που με εχουν κάνει να μην αγαπήσω πολλά βιβλία. Ο μονος λογος που δεν πέρνει 5/5 είναι γιατί το τέλος είναι τοσο προβλέψιμο και τοσο όμοιο με πολλα αλλα ελληνικά βιβλία, κάτι που εμένα δεν μου άρεσε καθως από το συγκεκριμένο βιβλίο περιμενα να μου δωσει το κατι παραπανω. Δεν εχω αρκετά καλα λογια να προσθέσω το συστήνω σε όλους χωρις καμια επιφύλαξη...!!!!!
Για εμένα ήταν το βιβλίο που έλειπε από τη συλλογή μου παρ'όλο που ο συγγραφέας το είχε γράψει χρόνια πριν . Ένα βιβλίο που για μία ακόμα φορά με γέμισε με συναίσθημα από τις πρώτες σελίδες και προσμονή της εξέλιξης της ιστορίας, για αυτό και τα βιβλία αυτού του συγγραφέα τα διαβάζω πολύ γρήγορα γιατί δε μπορώ να περιμένω . Ένα απλά εξαιρετικά βιβλίο καλογραμμένο, άμεσο μιας όμορφης ιστορίας που μας συγκίνησε και μας έκανε να ταξιδέψουμε . Απλά διαβάστε το αξίζουν πολλά μπράβο στις ιστορίες του και στα βιβλία του αλλά πάνω από όλα στο ταλέντο του συγγραφέα .
Το συγκεκριμένο βιβλιο δεν εχει να ζηλέψει τιποτα μα τιιιιποτα απολυτως απο μια ταινια!📚 Λιγο οι περιγραφες του κ. Κρομμύδα ..λιγο οι σκηνες που εκτυλίσσονται.. λιγο τα συναισθήματα που βιωνεις διαβάζοντας το.. σε "εθιζουν"! Σας το προτεινω ανεπιφύλακτα! Και κρατώ στο μυαλο και στη καρδιά .. πως η δυναμη της συγχώρεσης ειναι μεγαλη αρετη!!!
Ένα βιβλίο ίσως το καλύτερο του συγγραφέα για εμένα,το οποίο μπλέκει περίτεχνα τις κακές στιγμές του πολέμου με μία όμορφη ερωτική ιστορία η οποία είναι γραφτό της να ξεκινήσει μέσα στον πόλεμο και να ολοκληρωθεί μετά από δεκαετίες από δύο νέους,με κρυφό πρωταγωνιστή την μοίρα φυσικα!!!!!!
Τελειώνοντας το βιβλίο η Ζωή που έλειπε του Κώστα Κρομμύδα, έχω τόσο έντονα συναισθήματα χαράς και θλίψης ταυτόχρονα. Ένα βιβλίο που με ταξίδεψε σε ένα όμορφο νησί μας, που όμως δεν αναφέρεται ποιο είναι, με καθήλωσε με την ιστορία του, έχοντας τρομερή περιέργεια να δω τι γίνεται στην συνέχεια… Ένα μέρος της ιστορίας, μας μεταφέρει στα χρόνια της Κατοχής, ενώ το άλλο στο σήμερα, μιλάει για δύο μεγάλους έρωτες, από αυτούς που σπάνια συναντάς στην ζωή σου, ένας τότε και ένας τώρα… πολλά τα κοινά στοιχεία και πάντα ένα κομμάτι της ιστορίας που λείπει. Ξέροντας πως πρόκειται για αληθινή ιστορία, διάβαζα και ένιωσα να ταυτίζομαι με τους ήρωες της ιστορίας. Το νησί με την υπέροχη θέα του, την γαλάζια θάλασσα, τις μυστηριώδης σπηλιές του, τους φιλόξενους κατοίκους και ένα μυστικό καλά κρυμμένο. Ο συγγραφέας μας ταξιδεύει στο ίδιο νησί στα χρόνια της Κατοχής, της πείνας, της εξαθλίωσης, της υποταγής μιας περιόδου δύσκολης όπως την έζησαν τότε οι Έλληνες σε όλη την χώρα και εμείς έχουμε μάθει και ακούσει την ιστορία και ίσως έχουμε φανταστεί ως ένα σημείο. Δύο διαφορετικές εποχές πλεγμένες μεταξύ τους, με δύο ζευγάρια με τόσο έντονες ομοιότητες μεταξύ τους, με οδηγούς τον έρωτα και την μοίρα γνώρισαν ο ένας τον άλλο αλλά και τις ρίζες τους. Ομολογώ ότι έκλαψα όταν διάβαζα τον τρόπο που χρησιμοποίησαν οι Γερμανοί για να σκοτώσουν τον Μανώλη, δια λιθοβολισμού και όσα ακόμη έκαναν στο χωριό λίγο πρίν φύγουν από εκεί….. Δεν θέλω να πω περισσότερα για να μην προδώσω κάτι σημαντικό το μόνο που θέλω να πω είναι πως είναι ένα βιβλίο που σε γεμίζει συναισθήματα που σε κάνουν να το αγαπήσεις και να λυπάσαι που έχει τελειώσει… Ευχαριστώ για το όμορφο ταξίδι τον κο Κρομμύδα.
ολοκληρωνοντας το βιβλιο ' η ζωη που ελειπε', η αισθηση που σου μενει ειναι αυτη της λυτρωσης και της δικαιωσης, μιας εκ των μεγαλύτερων αρετων αυτης της πλασης. Με ποση πικρια θα εμενε ποτισμενη η ψυχη της Ελενης, αν δεν προλαβαινε ποτε ν' αποκαλυψει το σημαντικοτερο βιωματικο κομματι της ζωης της;Τελικα η Μοιρα κατεχει παντα τον ρολο της τιμωρου και του λυτρωτη οπου και οπως της αρμοζει..Διαβαζοντας οποιοσδηποτε το βιβλιο δεν μπορει να εναντιωθει σ' αυτην την αποψη. Θελω να σε ευχαριστησω που μου εδωσες τη δυνατοτητα μεσα απο την αποτυπωση της συγκεκριμενης ιστοριας να βρεθω σε παραδεισενιους προορισμους και να εκτιμησω τη δυναμη της συγχωρεσης. Ταυτιστηκα με τους ηρωες, πονεσα, τσατιστηκα και χαμογελασα μαζι τους. Δεν ελειψαν οι στιγμες που συγκινηθηκα (αρκετες φορες), και δακρυσα, οσο υπερβολικο κι αν ακουστει, ειναι αληθεια!! Ανακουφιστηκα κλεινοντας το οπισθοφυλλο με την εκβαση των γεγονοτων..Ομολογω πως σε αντιθετη καταληξη αυτης θα μου εμενε η γευση του 'πληγωθηκα'. Alexia Τεχνικα ειναι ενα αναγνωσμα ισσοροπημμενο με απολυτη αλληλουχια αναπτυξης των γεγονοτων και η δομη των κεφαλαιων ειναι τετοια που δυσκολα σταματας ακομη και για να κοιμηθεις.... Η αγωνια και η αδημονια ειναι συναισθηματα που χαρακτηριζουν την πορεια της αναγνωσης. Δυνατα συναισθηματα και ευστοχα. Εξαιρετικο λεξιλογιο και εκφρασεις που απαντουν η προϋγουμενη στην επομενη προταση, χωρις να αφηνουν καμια αμφιβολια και απορια. Δεν περιμενα κατι λιγοτερο!! Σ' ευχαριστω και παλι συγχαρητηρια!!
This entire review has been hidden because of spoilers.
Βασικοί πρωταγωνιστές της ιστορίας είναι ένα ζευγάρι διάσημων ηθοποιών η Ανίτα και ο Δημήτρης. Τους παίρνουν στο καστ μιας νέας ταινίας,εκεί γνωρίζονται και ερωτεύονται παράφορα. Η ιστορία εξελίσσεται στο παρόν αλλά και με αναφορές στο παρελθόν. Αν και ουσιαστικά είναι η πρώτη συγγραφική προσπάθεια του συγγραφέα ομολογώ να πω πως είναι μια ιστορία που θα σε αγγίξει βαθιά. Ένα καλογραμμένο κοινωνικό αισθηματικό μυθιστόρημα,βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα. Στην αρχή να πω την αλήθεια φοβήθηκα λίγο με αυτή την προοπτική,ότι δηλαδή βασίζεται σε αληθινά γεγονότα,προτιμώ τη φαντασία του συγγραφέα να καλπάζει στα μάτια και τη σκέψη μου,εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ έξυπνο στόρι. Ναι μεν είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα αλλά ο συγγραφέας το έχει φέρει έτσι ώστε να σου εξάψει και την φαντασία και την αγωνία. Οι αναφορές στο παρελθόν είναι τόσες όσες χρειάζονται,ώστε να μην σε κάνει να βαρεθεις αλλά και να κουραστείς καθόλη τη διάρκεια της ανάγνωσης. Η αλήθεια είναι ότι τα πισωγυρισματα είναι κάτι που με φοβίζει σε ένα μυθιστόρημα,εδώ ήταν ακριβώς όσο έπρεπε,χωρίς υπερβολές και χρονοβόρες περιγραφές. Εδώ λοιπόν βλέπουμε τον "έρωτα" να πρωταγωνιστεί και την μοίρα να ορίζει τις ζωές των ανθρώπων. Ένα πολύ όμορφο βιβλίο,το απόλαυσα και το χάρηκα !
" Η καρδιά μου χτυπούσε τόσο δυνατά και γρήγορα,που νόμιζα πως θα εκραγεί . Ένιωθα τον φόβο να παραλύει τα μέλη μου ,κι ενώ ήθελα να τρέξω να κρυφτώ,δεν μπορούσα να κάνω ούτε βήμα "
I'm not a regular romance reader, but Cave of Silence caught my attention for a number of reasons, not least of which the fact it's based on real events. Hard as it is to believe, the series of unlikely coincidences is real, and Krommydas does an excellent job of putting it all to paper. The story takes place in Greece for the most part, which is strangely appropriate given the part destiny plays in the heroes' lives. Indeed, one might say that fate is the real protagonist of this story, along with the Island; a place reluctant to share its secrets are unearthed only gradually and reluctantly.
Krommydas writes in an immediate way, interplaying between the first-person point of view for the hero and a third-person one for the heroine. The book can be a bit of a slow burn at first, starting off in an idyllic setting. Don't let that fool you, though: it becomes increasingly harder to put it down as it progresses and the past starts casting its long shadow on the present.
Πάντα οι ιστορίες που αφορούσαν τον πόλεμο του 1940 μου κινούσαν το ενδιαφέρον και μου δημιουργούσαν πολλά έντονα συναισθήματα. Η "Ζωή που έλειπε" είναι ένα βιβλίο που όσο καλά πράγματα και να πω παρακάτω, δεν φτάνουν. Μια ακόμη καλογραμμένη ιστορία με σεβασμό στα πρόσωπα και στα γεγονότα της εποχής. Μια αληθινή ιστορία αγάπης που κάλλιστα θα μπορούσε να γίνει κινηματογραφική ταινία. Ο τρόπος γραφής σε ταξιδεύει και η εναλλαγή του από την μία εποχή στην άλλη, σε κρατά συνεχώς σε εγρήγορση. Κατά την γνώμη μου είναι ίσως το καλύτερο βιβλίο του κυρίου Κρομμύδα, και ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία. Το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους!!!
Ένα αρκετά καλό βιβλίο που πραγματικά διαβάζεται με μια ανάσα. Υπάρχουν δυο ιστορίες μια στο παρον και μια στο παρελθον, την εποχη της γερμανικής κατοχής. Η κεντρική ιστορια ειναι αυτη του παρελθόντος που κρύβει ενα μυστικό . Πραγματικά ο συγγραφέας σου δίνει κομάτια του πάζλ με πολυ μαεστρία και ανακαλύπτεις το μυστικό παρα μονο στο τελος. Το μόνο που ίσως δεν μου αρεσε ηταν οτι η ιστορια στο παρον ειχε το αναμενόμενο τελος και γενικα ολη ηταν πολυ προβλέψιμη. Ηταν το πρώτο βιβλίο που διαβασα αυτου του συγγραφέα και πραγματικα ενθουσιάστηκα
Eνα μυθιστόρημα που σε καθηλώνει και σε συγκινεί..Αγαπημένο μου στοιχείο η παρουσία της Κάρμης που λειτουργεί σα σύμβολο μέσα στη συγκλονιστική αυτή ιστορία. Το προτείνω ανεπιφύλακτα!
This was one of those stories that will stay with you forever. This is my first time reading this author and will definitely not be my last. After discovering I have Greek blood in my veins I could not wait to read this book. Eleni and Manolis's story is one of a love so strong and true that not war or even death could stop. I have to admit to shedding a river of tears while reading their story and advise you keep the tissues close at hand.
Καλημέρα σας,με ρυθμούς χελώνας έφτασε στο τέλος του άλλο ένα πολύ όμορφο ταξιδακι. Δυστυχώς δεν μπορώ να διαβάσω όπως πριν, γιατί πολύ απλά δεν είμαι όπως πριν ... Τους τελευταίους μήνες παρέα με τον καρκίνο , τις χημειοθεραπείες,τις εξετάσεις όσο μπορώ και όταν μπορώ διαβάζω λίγες σελίδες . Ο λόγος που επέλεξα το βιβλίο αυτό να διαβάσω είναι ότι έχω διαβάσει κι άλλα βιβλία του συγγραφέα και μου αρέσει πολύ όπως γράφει. Ένα βιβλίο που όσοι το διαβάσουν θα το αγαπήσουν όπως και τους ήρωες του και θα νιώσουν έντονα συναισθήματα. Όσο το διάβαζα ένιωθα λες και έβλεπα ταινία στον κινηματογράφο. Μου άρεσε πολύ και σας το προτείνω 📚
Από το οπισθόφυλλο ⤵️ Μπορεί η αγάπη να αντέξει στον χρόνο, ακόμα κι αν αυτοί που τη μοιράζονταν έχουν φύγει πια από τη ζωή? Μπορούν ένας άντρας και μια γυναίκα που συναντιούνται και ερωτεύονται παράφορα στο σήμερα να αποτελέσουν τη συνέχεια ενός έρωτα ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που έζησαν εβδομήντα σχεδόν χρόνια πριν?
Λίγο πριν οι άνεμοι του πολέμου παρασύρουν τον έναν μακριά από τον άλλον, ο Μανόλης και η Ελένη ενώνονται σε έναν έρωτα που τρέφεται από το πάθος της επανένωσής τους, αψηφώντας το κόστος που αυτός θα έχει για τους ίδιους, αλλά και τους δικούς τους ανθρώπους. Όταν ο Δημήτρης επισκεφθεί το νησί της μητέρας και του θείου του, θα βρεθεί -μέσ’ από μια σειρά αναπάντεχων γεγονότων- αντιμέτωπος με παλιές μνήμες και αλήθειες βαθιά θαμμένες. Την ίδια στιγμή, η Ανίτα θα καταλήξει να κρατά στα χέρια της ένα παλιό ρολόι τσέπης, οι δείκτες του οποίου έχουν σταματήσει για πάντα στη στιγμή που ο έρωτας δύο ανθρώπων πέρασε ανεξίτηλα στην αιωνιότητα. Μαζί με το ρολόι, θα φορέσει στο χέρι της ένα δαχτυλίδι, ανάμνηση του όρκου μιας θυελλώδους αγάπης που έσπασε παντοτινά το φράγμα του χρόνου.
Μια αληθινή ιστορία που δείχνει πόσο ιδιότροπη είναι η μοίρα, πόσο αντέχει μια αγάπη στον χρόνο και πόση ανάγκη έχουμε τον έρωτα και τη συγχώρεση.
This entire review has been hidden because of spoilers.