ห่มแดน

by ปราปต์

ความตายของนายใหญ่แห่งเวียงอวัศย์ สร้างความเปลี่ยนแปลงอย่างมากให้กับแดนเลฑฑุ์ผู้เป็นบุตรชาย นอกจากไม่ได้สมบัติอะไร เขายังสูญเสียหน้าที่การงาน และยังถูกไล่ล่าจากเงาลึกลับ ปมอดีตกระตุ้นให้เขาต้องการจะกระชากหน้ากากของใครบางคน

แดนเลฑฑุ์ขึ้นเหนือล่องใต้ เดินทางผ่านความสงบงามของสถานที่ท่องเที่ยวและวัฒนธรรมแห่งแดนสยาม ท่ามกลางภยันตรายนานัปการ ความตายคืบคลานเข้าใกล้ และเขาค้นพบว่าสิ่งที่เคยเข้าใจกำลังเริ่มกลับกลาย ด้วยทุกชีวิตบนแดนดินแห่งนี้ ล้วนถูกปกคลุมห่มหุ้มจากหมอกควันประหลาดที่เขาไม่เคยมองเห็น...

257 pages, Paperback

Published September 1, 2016

About the author

Associated Names:
* Prapt (English)
* ปราปต์ (Thai)

นามปากกาของ ชัยรัตน์ พิพิธพัฒนาปราปต์

https://www.facebook.com/prapt.writer

Reviews

[RMN · Rating 3 out of 5]

ค่อนข้างผิดหวังกับสำนวนภาษาที่ใช้ในเล่มนี้มาก หลายๆ คำที่นักเขียนเลือกมาใช้นั้นทำให้อ่านแล้วสะดุดบ่อยมาก คำซ้อนหลายคำที่เราคุ้นเคยถูกตัดทอนออกไปกลายเป็นคำห้วนๆ เช่น เรือกสวนไร่นา>เรือกไร่ , แต่ไหนแต่ไร>แต่ไร , สุมทุมพุ่มไม้>สุมทุม, อินังขังขอบ>อินัง เป็นต้น บ้างก็เรียงคำสลับตำแหน่งใหม่ที่ปกติจะพบเจอได้ในการเขียนกวี กาพย์ กลอน เช่น เปล่าว่าง ไสวสว่าง ฯลฯ หลายคำเป็นคำที่ไม่ค่อยพบเจอบ่อยนักในวรรณกรรมปัจจุบัน เช่น รำงับ หรุบหรู่ ชวาลา ฯลฯ นอกจากนี้ยังมีคำอีกมากมายที่เลือกมาใช้แล้วทำให้รู้สึกว่าจงใจใช้คำเหล่านี้มากจนเกินไปจนทำให้การอ่านไม่รื่นไหล เช่น กางเกงยีนส์เปี่ยมรอยถาก ป่วนใจ เผ็ดเผา ห่มบัง ห่มซ่อน ห่มหุ้ม ที่เจอบ่อยมากๆ คือคำว่า กอปร -*- ทั้งหมดนี้ทำให้เสียอรรถรสในการอ่านไปมาก (คือมีรายละเอียดยิบย่อยอีกเยอะมาก สาธยายไม่หวาดไม่ไหวเลยทีเดียว)

การดำเนินเรื่อง การตัดสลับเปลี่ยนฉาก สำหรับเรื่องนี้เราคิดว่าทำได้ดีกว่า 2 เรื่องที่ผ่านมา ดีในแง่ที่ว่าเวลาอ่านไม่ต้องเปิดย้อนกลับไปอ่านทวนซ้ำว่าเอ๊ะ กำลังพูดถึงอะไรกันแน่หรือว่าตอนนี้กำลังอยู่สถานที่ไหนกันแล้ว มีการเล่าย้อนอดีตตัดสลับอยู่บ่อยครั้งที่ทำให้รู้สึกว่าเข้ามารบกวนการดำเนินเรื่องหลัก การทวนคำพูดของตัวละครที่เพิ่งคิดย้อนกลับไปซ้ำประโยคเดิมย้ำๆ รวมถึงการใส่ข้อมูลเชิงลึกมากเกินความจำเป็น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องพฤติกรรมคนถนัดซ้าย อุปกรณ์/เทคโนโลยี สถานที่ ศิลปวัฒนธรรมพื้นถิ่น ข้อมูลทางการแพทย์ กลายเป็นก้อนข้อมูลที่ดูเป็นการยัดเยียดอย่างจงใจ ไม่เป็นธรรมชาติ

การออกแบบบุคลิกตัวละครทำได้น่าสนใจดี เพียงแต่ว่ามันเยอะเกินไป ตัวละครทุกตัวมีเรื่องราวยิบย่อยกันหมด วางความสัมพันธ์ให้ตัวละครทุกตัวมีความซับซ้อนและมีจุดเชื่อมต่อกันอย่างมีนัยยะ เข้าใจว่าต้องการหลอกล่อคนอ่าน เพียงแต่ว่ามีข้อจำกัดที่ผลงานนี้นำไปประกวดในโครงการเที่ยวเขียนไทยที่มีเงื่อนไขเรื่องจำนวนบทอยู่ ทำให้ต้องบีบทุกอย่างอัดลงไปในพื้นที่ที่จำกัด เวลาอ่านเลยรู้สึกอึดอัด+ปวดหัวมาก

สรุปตามเกณฑ์ของเราคือ ก็อ่านได้ แต่ไม่อ่านซ้ำแน่ๆ

[Polyj · Rating 3 out of 5]

ช่วงแรกๆ ใช้คำที่เอามาตัดทอนเยอะ เล่นเอางงไปบ้าง แต่ก็อ่านได้เรื่อยๆ
เรื่องราวปริศนาที่พระเอกพบเจอก็ชวนให้ลุ้นน่าติดตามดี
แต่ตอนที่มีข้อมูลของสถานที่ต่างๆ ใส่เข้ามารู้สึกว่ามันทำให้เรื่องอ่านยาก บางที่นี่นึกภาพตามไม่ออก สำหรับคนที่ไม่เคยไป หรือไม่คุ้นกับภาพศิลปะ ประติมากรรม สถาปัตยกรรม ต่างๆ เวลาอ่านเจอที่เขาบรรยายถึงก็ค่อนข้างจะต้องปล่อยเบลอไป แล้วค่อยมาหาเปิดภาพดูในเน็ตเอาทีหลัง (แล้วมันหลายที่ซะด้วย)
จริงๆ อาจะเป็นเพราะเนื้อที่เล่มจำกัด แต่ต้องการใส่แหล่งท่องเที่ยวน่าสนใจและมีคุณค่าของไทยไว้หลายๆที่ เลยทำให้การจัดสรรใส่ข้อมูลสถานที่ดูมากเกินเมื่อเทียบกับเนื้อเรื่อง
ถ้ามองผ่านเรื่องความสมดุลตรงนี้ไป
ตัวพล็อตเรื่อง มีความแปลกใหม่ ปริศนาต่างๆ และการคลายปัญหาก็ทำได้ดี ประเด็นความสัมพันธ์ของตัวละคร ที่มีความซับซ้อนซ่อนเงื่อน เราชอบมากเลยค่ะ รู้สึกดีที่นักเขียนกล้าที่จะเขียนออกมาแนวนี้ และทำได้ดีน่าประทับใจ
ชอบกูรข่ามากมายค่ะ นางเป็นตัวแม่ อ่านจบแล้วรักนางที่สุด

[Ploysay1994 · Rating 2 out of 5]

ได้อ่านงานเล่มเก่าของเขามาแล้ว เสียดายที่งานของปราปต์ตกลงเรื่อยๆ
เล่มนี้ถึงตั้งใจเน้นความหวือหวาอย่างเช่นชื่อตัวละครที่แปลก คล้ายจะมีเอกลักษณ์
แต่กลับยิ่งขับเน้นให้เห็นว่านักเขียนใส่ใจผิดจุด เมื่อเนื้อเรื่องสับสนวุ่นวายและ
ไม่สนุกไม่น่าพอใจแม้แต่มองเป็นเรื่องสืบสวนเพื่อความบันเทิงด้วยซ้ำ

เสียดายแทนเขาเหลือเกิน

[Ninnartsang · Rating 1 out of 5]

เรื่องภาษาที่มีคนวิจารณ์กันเราไม่ว่าอะไรนะถือว่าเป็นสไตล์ของคนเขียน แต่เรามีปัญหากับเนื้อเรื่องมากกว่า ไม่สนุกแถมยังกลวงอย่างแปลกๆ เลือกซื้อมาอ่านเพราะได้ยินชื่อนักเขียนคนนี้ถูกพูดถึง แล้วก็ผิดหวังใหญ่พอสมควร หรืองานนี้ไม่ดีเท่างานเก่าก็ไม่รู้

[Muggle Mat · Rating 5 out of 5]

ชอบการวางคาแรกเตอร์ของตัวละคร แต่ละคนมีปม(ที่โคตรสะเทือนใจ) แล้วทุกคนก็สามารถใช้ชีวิตต่อไปได้ ซึ่งเราว่านี่แหละคือชีวิตจริง เหรียญมี2ด้านเสมอ และยังมีด้านเทาๆข้างๆที่อาจเผลอไผลจนลืมมองไป
.
จริงๆอยากให้เล่าจุดจบหรือเคลียร์ปัญหาของแต่ละคนมากกว่านี้หน่อย คือปูประวัติทุกคนมาอย่างดี แต่ตอนท้ายไม่เคลียร์เลย มันกวนใจไง!!!
.
ชอบที่แทรกเรื่องราวของสถานที่เที่ยว (คือเยอะมาก) แม้จะไม่สมูทก็ตาม คนชอบเที่ยวและเคยไปก็จะอินๆเล่มนี้ไม่ใช่แนวสืบสวนจ๋า แต่มันสะเทือนใจตรงปมตอนเด็กของตัวดำเนินเรื่อง ตีแผ่สังคม...หลังจากอ่านนิยาย(พีคๆ)ของปราปต์มา 3 เล่ม เริ่มรู้แนวทางละ มักแทรกความไม่สมประกอบของคนอยู่ในตัวละครเสมอ ซึ่งมันคือชีวิตจริงไง
.
ส่วนที่สุดของตัวละครที่ประทับใจคือกูรข่า ไอดอลของวงการหญิงไทยสมัยใหม่!

[Pongson · Rating 3 out of 5]

3.5/5