En los albores del siglo xxi las religiones del mundo se enfrentan a transformaciones radicales. Todas ellas deben coexistir unas con otras y también con los demás símbolos y creaciones culturales, como si extraídas de su contexto temporal y espacial estuvieran al alcance de todos y expuestas a ser utilizadas para fines fundamentalistas o individuales. La era post-secular debe intentar superar la disputa entre religiones y secularismos, en favor de una sociedad civil mundial que obliga a los pueblos de diversas creencias a avanzar por un «camino común». Una obra que reflexiona sobre la posición del individuo, de los judíos, de los cristianos, de los musulmanes y los ateos acerca del «espíritu» del cosmopolitismo. La globalización ofrece a las religiones del mundo la oportunidad de desprenderse de sus ataduras territoriales y de redescubrir y reforzar sus dimensiones, sus redes y sus conceptos de "comunidad" transnacionales. Sin embargo, al propio tiempo, esta situación pone en cuestión sus aspiraciones monopolizadoras, y las religiones del mundo se ven obligadas a competir y a comunicarse unas con otras en el ámbito público que configuran los medios de comunicación de masas.
Ulrich Beck was a German sociologist. He coined the term risk society and was a professor of Sociology at Munich University and the London School of Economics.
Un saggio sulla religiosità del terzo millennio non può che essere interessante, se poi l'autore, che pure è un sociologo, si sforza di usare un linguaggio il più razionale possibile, è ancora più interessante. Purtroppo non va oltre le tre stelle, perché chi scrive è pur sempre un sociologo e deve usare termini ridicoli, perifrasi auliche, intorcinamenti logici e via così. Apprezzo lo sforzo. Altra pecca è il focalizzarsi sull'Europa e il cristianesimo riformato, riservando alle altre religioni e agli altri continenti un paio di capitoli. Troppo poco per un argomento così pervasivo.
Domnívám se, že se autorův pojem vlastního Boha, nejvíce hodí právě na českého člověka, který na otázku víry nejčastěji odpovídá: "nepotřebuji církev ani kostely, ale v něco věřím, něco, co mě přesahuje" a "kutilsky" si tak tvoří - ač možná často nevědomě - onoho vlastního Boha. Ulrich Beck v tomhle mění zorný úhel pohledu na náboženství, sekularizace náboženství nezničila, ale transformovala (individualizovala). Je to už třetí kniha kterou jsem od něj přečetl a tak jako u těch předchozích (Co je to globalizace a Riziková společnost), jsem měl pocit, že čtu kus poctivé sociologie.
Dense German theology/philosophy/sociology in English translation. Parts of the author's argument I caught: Religion is individualized once when people split it into denominations, and individualized a second time when it becomes so private that everyone seems to have a god of his or her own. Following one's own conscience rather than the dictates of a communal religion can have a positive or negative effect on one's behavior, depending, it seems, on whether one is a good or bad person to start with. Following one's own intellect allows one at least to consider other religions, heresies, atheisms, etc. Religious bodies bid for people's hearts and minds by announcing inclusive, universalist trends. Unfortunately, they are never perfectly inclusive; someone is always left out and treated as "other", and this can have dangerous effects.
This book is in Lesley University's new Divinity School library, where I read it while marooned for 90 minutes. Aside from what I described, it went over my head.