What do you think?
Rate this book
L'anno dei fiori di papavero
Il calore di una famiglia numerosa e due genitori che si amano: è questo che Nicole ha sempre sognato fin da bambina. Cresciuta da una madre single che non ha mai voluto parlarle di suo padre, né accogliere un altro uomo nello loro piccola "casa di donne", Nicole è fuori di sé dalla gioia quando, a 38 anni, scopre di essere incinta. Talmente felice da sperare che il fidanzato David – da sempre contrario a mettere su famiglia – possa comunque seguirla in questa avventura. Ma quando David la abbandona e Nicole scopre che il bambino ha un problema cardiaco, l'unico rifugio sicuro sarà proprio la tenuta vinicola della madre Marianne. Determinata a sapere se la malattia del bimbo è ereditaria, Nicole riesce finalmente a convincerla a parlarle di suo padre. Un viaggio a ritroso che la porterà in Lorena, a Bar-le-Duc, un villaggio circondato da vigneti e magnifici campi di papavero, dove Marianne aveva lavorato come insegnante negli anni '70, scoprendo a sue spese il radicato astio degli abitanti verso i tedeschi. Ma non tutti vedevano in Marianne una nemica, soprattutto l'affascinante viticoltore Michel, che però era già promesso a un'altra donna…
La storia di un grande amore che supera ogni odio e pregiudizio. Il nuovo, avvincente romanzo di un'autrice da mezzo milione di copie.
La storia di un grande amore che supera ogni odio e pregiudizio. Il nuovo, avvincente romanzo di un'autrice da mezzo milione di copie.
386 pages, Kindle Edition
First published March 14, 2016
19 people are currently reading
538 people want to read
About the author
Corina Bomann
78 books447 followersCorina Bomann, 1974 in Parchim geboren, entdeckte die Welt der Bücher schon recht früh für sich. Als Kind verzierte sie die Exemplare der heimischen Bibliothek mit eigenen "Wachsstift-Illustrationen", später, als sie das Schreiben erlernt hatte, begann sie, eigene kleine Geschichten zu verfassen. Langeweile in Schule und Bus füllte sie mit viel Fantasie aus, sodass aus kleinen Geschichten bald ganze Romane wurden, die zunächst mehrere Kladdehefte füllten. Die Hefte und eine alte Schreibmaschine wichen nach und nach dem Computer; ihre Geschichten entstiegen den Schubladen und fanden ihre Heimat bei Verlagen. Noch heute lebt Corina Bomann in Mecklenburg und nutzt die traumhafte Ruhe und wunderbare Landschaft, um ihre Romane zu spinnen. In ihrer zweiten Heimat Berlin lässt sie sich dagegen vom Puls der lebendigen Stadt inspirieren. Ihre große Liebe gilt der Geschichte, und so finden sich auch in ihrem neuen Roman "Die Schmetterlingsinsel" historische Elemente, die geschickt mit dem Heute verwoben werden.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 77 reviews
June 21, 2022
Eine wunderbare Familiengeschichte. Es geht um Mutter und Tochter, deren Geschichten parallel erzählt werden.
Nicole erfährt endlich, wer ihr Vater ist und wie ihre Mutter ihn damals in den 1970er Jahren in Frankreich kennengelernt hat.
Mir hat das Buch sehr gut gefallen. Sowohl die Geschichte der Mutter - vom Aufwachsen in der Nachkriegszeit bis zur ersten großen Liebe - als auch Nicoles Geschichte haben mir dabei gleichermaßen gut gefallen.
Eine sehr schöne und emotionale Unterhaltungslektüre!
Nicole erfährt endlich, wer ihr Vater ist und wie ihre Mutter ihn damals in den 1970er Jahren in Frankreich kennengelernt hat.
Mir hat das Buch sehr gut gefallen. Sowohl die Geschichte der Mutter - vom Aufwachsen in der Nachkriegszeit bis zur ersten großen Liebe - als auch Nicoles Geschichte haben mir dabei gleichermaßen gut gefallen.
Eine sehr schöne und emotionale Unterhaltungslektüre!
June 17, 2018
Een heerlijk feelgood boek. Verwacht geen diepgang, maar gewoon een romantisch, fijn verhaal. Leest makkelijk weg.
October 7, 2020
***4***
May 22, 2016
3.5
Ich bin ein großer Fan der Bücher von Corina Bomann, daher habe ich mich sehr gefreut, dass netgalley und der Ullstein Verlag mir ein Rezensionsexemplar zur Verfügung gestellt haben.
Der Schreibstil der Autorin ist wieder immer sehr angenehm zu lesen, so dass man zügig in die Geschichte reinfindet. Auch hier hat mir die Geschichte aus der Vergangenheit deutlich besser gefallen. Ich vermute es liegt daran, dass ich mit der Protagonistin Nicole nie wirklich warm geworden bin. Ihr Verhalten direkt zu Beginn hat sie für mich leider unsympathisch gemacht, auch wenn ich ihren Wunsch sehr nachvollziehen kann, aber die Art und Weise funktioniert leider auch nicht. David war sogar noch unsympathischer, denn sein Verhalten war absolut unmöglich, auch wenn hier seine Beweggründe in Ansätzen nachvollziehbar sind.
Marianne's Geschichte fand ich sehr interessant und auch sehr berührend. Ich weiß, dass Deutsche und Franzosen nie die besten Freunde waren, aber dass auch viele Jahre nach dem Krieg noch so ein großer Hass herrschte war mir neu. Wie gesagt hat mich die Geschichte um Marianne sehr berührt, sowohl ihre Erlebnisse in Frankreich als auch in ihrem Elternhaus.
Ich fand es etwas schade, dass ein Erzählstrang nicht weiter fortgeführt wurde und auch mit dem Ende war nicht komplett zufrieden, auch wenn natürlich alle wieder glücklich waren.
Ich bin ein großer Fan der Bücher von Corina Bomann, daher habe ich mich sehr gefreut, dass netgalley und der Ullstein Verlag mir ein Rezensionsexemplar zur Verfügung gestellt haben.
Der Schreibstil der Autorin ist wieder immer sehr angenehm zu lesen, so dass man zügig in die Geschichte reinfindet. Auch hier hat mir die Geschichte aus der Vergangenheit deutlich besser gefallen. Ich vermute es liegt daran, dass ich mit der Protagonistin Nicole nie wirklich warm geworden bin. Ihr Verhalten direkt zu Beginn hat sie für mich leider unsympathisch gemacht, auch wenn ich ihren Wunsch sehr nachvollziehen kann, aber die Art und Weise funktioniert leider auch nicht. David war sogar noch unsympathischer, denn sein Verhalten war absolut unmöglich, auch wenn hier seine Beweggründe in Ansätzen nachvollziehbar sind.
Marianne's Geschichte fand ich sehr interessant und auch sehr berührend. Ich weiß, dass Deutsche und Franzosen nie die besten Freunde waren, aber dass auch viele Jahre nach dem Krieg noch so ein großer Hass herrschte war mir neu. Wie gesagt hat mich die Geschichte um Marianne sehr berührt, sowohl ihre Erlebnisse in Frankreich als auch in ihrem Elternhaus.
Ich fand es etwas schade, dass ein Erzählstrang nicht weiter fortgeführt wurde und auch mit dem Ende war nicht komplett zufrieden, auch wenn natürlich alle wieder glücklich waren.
November 9, 2025
Dit is een fijn tussendoortje. Toegankelijk en makkelijk weg te lezen. Het verhaal is mooi maar ook enigszins voorspelbaar. De kern van het verhaal is waar, weten waar je vandaan komt en je oorsprong kennen. Dat maakte dat ik het boek de moeite waard vond.
March 22, 2016
Inhalt:
Nicole Schwarz ist allein bei ihrer Mutter aufgewachsen. Schon immer hat sie sich eine große Familie gewünscht. Umso mehr freut sie sich über ihre Schwangerschaft. Doch dann erfährt sie, dass ihr Baby mit einem Herzfehler zur Welt kommen wird - die Folge einer Erbkrankheit. Voller Fragen fährt Nicole zu ihrer Mutter Marianne an die Mosel. Bei ihr findet sie Trost. Und endlich eine Antwort auf die Frage nach ihrem Vater. Marianne wollte nie über ihn sprechen. Jetzt beginnt sie zu erzählen: vom Aufwachsen in der Nachkriegszeit, von einer großen Liebe zwischen Deutschland und Frankreich und von den Ressentiments, die der Krieg auf beiden Seiten hinterlassen hat. Nicole will verstehen, woher sie kommt und macht sich auf die Suche nach ihrem Vater ...
Quelle: Ullstein Verlag
Meine Meinung:
Vor wenigen Wochen habe ich dieses schöne Exemplar bei Vorablesen entdeckt und sobald ich das Cover gesehen habe, wollte ich wissen um was es sich bei diesem Buch handelt. Durch die Leseprobe bin ich richtig neugierig geworden und habe dann auch bei der Bewerbung für diese Geschichte mitgemacht und Gewonnen :) Zwar wurde angegeben, dass wir es als Hörbuch erhalten sollten, als ich es jedoch bei mir zuhause als Buch erhalten habe, war ich trotzdem feuer und flamme gleich damit an zu fangen und habe es dann innert wenigen Tagen verschlungen.
Der Einstieg in die Geschichte ist mir bereits bei der Leseprobe durch den flüssigen und interessanten Schreibstil der Autorin sehr leicht gefallen. Das Buch ist aus der Sicht der liebenswürdigen aber auch etwas weinerlichen Nicole geschrieben, die über ihr Leben in der Gegenwart berichtet. Schon immer hat sie sich eine grosse Familie gewünscht und nun mit 38 Jahren ist sie endlich schwanger geworden! Als sie jedoch von ihrer Gynäkologin erfährt, dass ihr Kind vielleicht einen Herzfehler haben wird, gerät ihre ganze Welt aus den Fugen. Die Frage, ob diese Krankheit in der Familie liegt, kann Nicole leider nicht beantworten, da sie nie erfahren hat wer ihr leiblicher Vater war. Aus irgendeinem Grund war ihre Mutter immer sehr verschwiegen gewesen, wenn es darum ging über ihren Vater zu sprechen, doch damit ist nun Schluss. Nicole muss einfach wissen, ob ihr Vater ihrem Kind diesen Herzfehler vererbt hat und ob er noch lebt. Zur gleichen Zeit erzählt uns Marianne, die Mutter von Nicole, immer wieder über ihre Kindheit und Jugend und so erfahren wir zusammen mit Nicole, Schritt für Schritt, genau was damals in den siebzigern in Frankreich passiert ist.
Auch wenn die Spannung nicht immer vorhanden war, konnte mich Corina Bomann immer an ihrer Geschichte fesseln, so dass ich das Buch innert wenigen Tagen gelesen hatte. Nicoles Geschichte aus der Gegenwart hat mir von Anfang an besser gefallen, als die Erzählungen ihrer Mutter in der Vergangenheit. Einerseits fand ich ihren Charakter sympatischer und andererseits schien dieser Teil des Buches realistischer und nicht ganz so schnulzig zu sein. Trotz allem konnte mich vor allem die Kombination dieser zwei Erzählungen gut unterhalten und das Ende war dann auch sehr zufriedenstellend, auch wenn dieser ebenfalls etwas zu kitschig ausgefallen ist.
Fazit:
Die Geschichte von Nicole und ihrer Mutter konnte mich ganz gut unterhalten, mehr als eine leichte Lektüre für Zwischendurch war es dann jedoch auch nicht. Nachdem ich das Buch beendet hatte bin ich auf jeden Fall neugierig auf weitere Bücher dieser Autorin geworden und habe noch einige Geschichten von ihr entdeckt. Irgendwann einmal, wenn ich wieder Lust auf eine leichte Familiengeschichte habe, werde ich sicher wieder nach eines ihrer Erzählungen greifen. Das Mohnblütenjahr bekommt von mir ganz klar eine Leseempfehlung, auch wenn ich mir ein bisschen mehr Spannung und etwas weniger Kitsch gewünscht hätte.
Nicole Schwarz ist allein bei ihrer Mutter aufgewachsen. Schon immer hat sie sich eine große Familie gewünscht. Umso mehr freut sie sich über ihre Schwangerschaft. Doch dann erfährt sie, dass ihr Baby mit einem Herzfehler zur Welt kommen wird - die Folge einer Erbkrankheit. Voller Fragen fährt Nicole zu ihrer Mutter Marianne an die Mosel. Bei ihr findet sie Trost. Und endlich eine Antwort auf die Frage nach ihrem Vater. Marianne wollte nie über ihn sprechen. Jetzt beginnt sie zu erzählen: vom Aufwachsen in der Nachkriegszeit, von einer großen Liebe zwischen Deutschland und Frankreich und von den Ressentiments, die der Krieg auf beiden Seiten hinterlassen hat. Nicole will verstehen, woher sie kommt und macht sich auf die Suche nach ihrem Vater ...
Quelle: Ullstein Verlag
Meine Meinung:
Vor wenigen Wochen habe ich dieses schöne Exemplar bei Vorablesen entdeckt und sobald ich das Cover gesehen habe, wollte ich wissen um was es sich bei diesem Buch handelt. Durch die Leseprobe bin ich richtig neugierig geworden und habe dann auch bei der Bewerbung für diese Geschichte mitgemacht und Gewonnen :) Zwar wurde angegeben, dass wir es als Hörbuch erhalten sollten, als ich es jedoch bei mir zuhause als Buch erhalten habe, war ich trotzdem feuer und flamme gleich damit an zu fangen und habe es dann innert wenigen Tagen verschlungen.
Der Einstieg in die Geschichte ist mir bereits bei der Leseprobe durch den flüssigen und interessanten Schreibstil der Autorin sehr leicht gefallen. Das Buch ist aus der Sicht der liebenswürdigen aber auch etwas weinerlichen Nicole geschrieben, die über ihr Leben in der Gegenwart berichtet. Schon immer hat sie sich eine grosse Familie gewünscht und nun mit 38 Jahren ist sie endlich schwanger geworden! Als sie jedoch von ihrer Gynäkologin erfährt, dass ihr Kind vielleicht einen Herzfehler haben wird, gerät ihre ganze Welt aus den Fugen. Die Frage, ob diese Krankheit in der Familie liegt, kann Nicole leider nicht beantworten, da sie nie erfahren hat wer ihr leiblicher Vater war. Aus irgendeinem Grund war ihre Mutter immer sehr verschwiegen gewesen, wenn es darum ging über ihren Vater zu sprechen, doch damit ist nun Schluss. Nicole muss einfach wissen, ob ihr Vater ihrem Kind diesen Herzfehler vererbt hat und ob er noch lebt. Zur gleichen Zeit erzählt uns Marianne, die Mutter von Nicole, immer wieder über ihre Kindheit und Jugend und so erfahren wir zusammen mit Nicole, Schritt für Schritt, genau was damals in den siebzigern in Frankreich passiert ist.
Auch wenn die Spannung nicht immer vorhanden war, konnte mich Corina Bomann immer an ihrer Geschichte fesseln, so dass ich das Buch innert wenigen Tagen gelesen hatte. Nicoles Geschichte aus der Gegenwart hat mir von Anfang an besser gefallen, als die Erzählungen ihrer Mutter in der Vergangenheit. Einerseits fand ich ihren Charakter sympatischer und andererseits schien dieser Teil des Buches realistischer und nicht ganz so schnulzig zu sein. Trotz allem konnte mich vor allem die Kombination dieser zwei Erzählungen gut unterhalten und das Ende war dann auch sehr zufriedenstellend, auch wenn dieser ebenfalls etwas zu kitschig ausgefallen ist.
Fazit:
Die Geschichte von Nicole und ihrer Mutter konnte mich ganz gut unterhalten, mehr als eine leichte Lektüre für Zwischendurch war es dann jedoch auch nicht. Nachdem ich das Buch beendet hatte bin ich auf jeden Fall neugierig auf weitere Bücher dieser Autorin geworden und habe noch einige Geschichten von ihr entdeckt. Irgendwann einmal, wenn ich wieder Lust auf eine leichte Familiengeschichte habe, werde ich sicher wieder nach eines ihrer Erzählungen greifen. Das Mohnblütenjahr bekommt von mir ganz klar eine Leseempfehlung, auch wenn ich mir ein bisschen mehr Spannung und etwas weniger Kitsch gewünscht hätte.
October 20, 2017
Als echte Corina Bomann fan heb ik weer ontzettend van dit boek genoten. Meteen al bij het begin zit je helemaal in het verhaal. Inmiddels is Winterbloesem uitgekomen en dat ligt hier ook al te wachten.
Read
May 8, 2016Lange nicht so schön, wie z.B. die Sturmrose, nur die Rückblicke mit Marianne konnten mich faszinieren, Nicole nervte mich -
April 18, 2018
recensione completa sul blog https://romanceealtririmedi.wordpress...
Ho acquistato L’anno dei fiori di papavero alcuni mesi fa e da tempo aspettava l’occasione di essere letto. La voglia di primavera che ho in questo periodo è stata la spinta finale che mi ha portato a prendere in mano questo romanzo.
Le protagoniste assolute di questa storia sono Marianne e Nicole due donne tedesche, madre e figlia, unite da un affetto profondo.
Nicole è una donna di quasi quarant’anni che lavora in un’agenzia di viaggi e da sempre ha il desiderio di diventare madre. Quando resta incinta si ritrova a dover affrontare da sola la gravidanza perché viene lasciata dal suo storico fidanzato che non si è sentito pronto per diventare padre. Nicole ha un carattere forte, non si perde d’animo e decide di affrontare e crescere da sola questo bambino ma, un giorno, durante un accertamento, viene diagnosticato al feto una malformazione cardiaca. Questa notizia ovviamente per Nicole è una “doccia gelata”, ma rappresenta anche l’occasione per scoprire qualcosa di più sul suo passato.
Ho acquistato L’anno dei fiori di papavero alcuni mesi fa e da tempo aspettava l’occasione di essere letto. La voglia di primavera che ho in questo periodo è stata la spinta finale che mi ha portato a prendere in mano questo romanzo.
Le protagoniste assolute di questa storia sono Marianne e Nicole due donne tedesche, madre e figlia, unite da un affetto profondo.
Nicole è una donna di quasi quarant’anni che lavora in un’agenzia di viaggi e da sempre ha il desiderio di diventare madre. Quando resta incinta si ritrova a dover affrontare da sola la gravidanza perché viene lasciata dal suo storico fidanzato che non si è sentito pronto per diventare padre. Nicole ha un carattere forte, non si perde d’animo e decide di affrontare e crescere da sola questo bambino ma, un giorno, durante un accertamento, viene diagnosticato al feto una malformazione cardiaca. Questa notizia ovviamente per Nicole è una “doccia gelata”, ma rappresenta anche l’occasione per scoprire qualcosa di più sul suo passato.
February 1, 2020
Mit Corina Bomann kann man im Grunde nichts falsch machen.
Wie immer hat die Geschichte zwei Handlungsstränge. Wobei mir der in der Gegenwart was weniger gefallen hat. Denn die Entscheidung, die Nicole trifft für Leben, ist schon sehr egoistisch und das bei einer Erwachsenen Person. Davids Reaktion ist erstmal noch weniger nachvollziehbar. Die Geschichte von David und Nicole ist ans ich ein bestes Beispiel, dass sprechenden Menschen geholfen werden kann.
Nicole, die allein von ihrer Mutter erzogen wurde und ihren Vater nicht kennt, versucht nun endlich Antwort auf ihre Fragen zu bekommen. Und Marianne sieht ein das ihrer Tochter endlich ihre Geschichte erzählen muss.
Die Geschichte spielt in der Nachkriegszeit und das war an sich sehr interessant. Mir hat diese um einiges besser gefallen auch von den Charakteren her, obwohl die ein oder andere Sache etwas vorhersehbar war.
Für ein paar schöne Lesestunden lohnt sich das Buch auf alle Fälle.
Wie immer hat die Geschichte zwei Handlungsstränge. Wobei mir der in der Gegenwart was weniger gefallen hat. Denn die Entscheidung, die Nicole trifft für Leben, ist schon sehr egoistisch und das bei einer Erwachsenen Person. Davids Reaktion ist erstmal noch weniger nachvollziehbar. Die Geschichte von David und Nicole ist ans ich ein bestes Beispiel, dass sprechenden Menschen geholfen werden kann.
Nicole, die allein von ihrer Mutter erzogen wurde und ihren Vater nicht kennt, versucht nun endlich Antwort auf ihre Fragen zu bekommen. Und Marianne sieht ein das ihrer Tochter endlich ihre Geschichte erzählen muss.
Die Geschichte spielt in der Nachkriegszeit und das war an sich sehr interessant. Mir hat diese um einiges besser gefallen auch von den Charakteren her, obwohl die ein oder andere Sache etwas vorhersehbar war.
Für ein paar schöne Lesestunden lohnt sich das Buch auf alle Fälle.
January 5, 2021
Een fijn boek om het jaar mee te beginnen. Het leest makkelijk en ik was meteen mee met het verhaal. En een beetje romantiek kan geen kwaad 😊.
May 29, 2021
Gewoon mooi boek !!
September 6, 2022
Een leuk boek om in de vakantie te lezen
October 19, 2024
Fantasitisch verhaal, vanaf het begin zat ik er helemaal in. Echt van genoten.
March 12, 2021
Fijn verhaal om te lezen...mooie roman
September 11, 2021
Een gekunsteld verhaal om de naoorlogse Frans Duitse banden onder de aandacht te brengen.
February 27, 2017
L'anno dei fiori di papavero ha per protagonista Nicole. L'unica cosa che Nicole ha sempre desiderato è una famiglia numerosa, la cosa che le è mancata essendo cresciuta solo con la madre. Il suo fidanzato David però non è d'accordo, così quando Nicole scopre di essere incinta, il loro rapporto si incrina e finisce. A qual punto, dopo aver scoperto che il suo bambino ha un difetto cardiaco, Nicole si rivolge alla madre Marianne per tentare di scoprire s quel difetto può essere stato ereditato da quel padre che non ha mai conosciuto e di cui Marianne si è sempre rifiutata di parlare. Marianne non avrà altra scelta se non quella di raccontare a Nicole del periodo che passò in Lorena, dove lavorò come insegnante di tedesco e dove conobbe Michel.
Questa storia, sospesa tra passato e presente, racconta le vicende di due donne che hanno avuto il coraggio di seguire il proprio cuore.
La gravidanza di Nicole e il difetto cardiaco del suo bambino, diventano un modo per scoprire finalmente la verità su suo padre e sul passato della madre, storie di cui Marianne non ha fatto mai parola. A questo punto la storia si sdoppia, torniamo indietro fino agli anni '70, gli anni in cui una giovane Marianne, insegnante di tedesco, viene spedita in un paesino della Lorena, un luogo in cui era ancora radicato l'odio per i tedeschi.
Non è la prima volta che leggo un romanzo della Bomann, anche stavolta ho apprezzato particolarmente il suo stile scorrevole, elegante e ricercato nonchè la narrazione divisa tra due storie, una che si sviluppa nel presente e l'altra nel passato. Essendo un'amante di storia, mi è piaciuta tantissimo la parte ambientata negli anni '70 in Lorena, ho trovato la storia di Marianne davvero molto bella e intrigante.
Allo stesso tempo nel presente abbiamo la storia di Nicole, una donna il cui desiderio più grande è sempre stato quello di avere una bella famiglia, desiderio che si scontra con quello del suo fidanzato. Nicole e Marianne hanno molti aspetti in comune, entrambe sono forti, indipendenti e coraggiose. Le loro storie un po' si compensano e ovviamente si intrecciano.
Un romanzo emozionante, dalle ambientazioni magiche. Una storia commovente in cui l'amore gioca un ruolo importante.
Questa storia, sospesa tra passato e presente, racconta le vicende di due donne che hanno avuto il coraggio di seguire il proprio cuore.
La gravidanza di Nicole e il difetto cardiaco del suo bambino, diventano un modo per scoprire finalmente la verità su suo padre e sul passato della madre, storie di cui Marianne non ha fatto mai parola. A questo punto la storia si sdoppia, torniamo indietro fino agli anni '70, gli anni in cui una giovane Marianne, insegnante di tedesco, viene spedita in un paesino della Lorena, un luogo in cui era ancora radicato l'odio per i tedeschi.
Non è la prima volta che leggo un romanzo della Bomann, anche stavolta ho apprezzato particolarmente il suo stile scorrevole, elegante e ricercato nonchè la narrazione divisa tra due storie, una che si sviluppa nel presente e l'altra nel passato. Essendo un'amante di storia, mi è piaciuta tantissimo la parte ambientata negli anni '70 in Lorena, ho trovato la storia di Marianne davvero molto bella e intrigante.
Allo stesso tempo nel presente abbiamo la storia di Nicole, una donna il cui desiderio più grande è sempre stato quello di avere una bella famiglia, desiderio che si scontra con quello del suo fidanzato. Nicole e Marianne hanno molti aspetti in comune, entrambe sono forti, indipendenti e coraggiose. Le loro storie un po' si compensano e ovviamente si intrecciano.
Un romanzo emozionante, dalle ambientazioni magiche. Una storia commovente in cui l'amore gioca un ruolo importante.
October 29, 2017
Het klaprozen jaar van Corina Bomann is een boek dat ik zeker kan aanbevelen. Het ziet er ook nog eens erg mooi uit, met de klaprozen op de pagina’s.
Het verhaal gaat over Nicole, die droomt van een groot gezin. Als ze zwanger wordt, blijkt dat haar baby een erfelijke hartafwijking heeft. Omdat ze is opgegroeid zonder vader dwingt ze haar moeder, die nooit iets heeft gezegd, om over haar vader te vertellen.
Het verhaal van Marianne wordt verteld in de periode waarin het zich afspeelde, tijdens de moeizame jaren na de Tweede Wereldoorlog, en dan blijkt dat Marianne zelf ook problemen had. Nicole besluit op zoek te gaan naar haar vader.
Het verhaal wordt goed verteld, in twee tijdsperioden en in twee landen, waardoor je geboeid blijft lezen. Door de manier van vertellen is er telkens een soort van cliffhanger, waardoor je door het boek heen vliegt en door het relaas van Marianne in de tijd na de oorlog wordt nog eens onderstreept hoe veel invloed een oorlog heeft op mensen.
De schrijfstijl is fijn. Het verhaal leest lekker weg.
Je leeft met de emoties van de personages, die heel goed worden weergegeven.
Het is een boeiend, meeslepend, romantisch verhaal en adembenemend. Ik vond het jammer dat ik het uit had.
De auteur was mij niet onbekend, al haar boeken zijn pareltjes en ook aanraders. Ik ben een grote fan van haar boeken.
Het klaprozenjaar is een absolute aanrader.
Het verhaal gaat over Nicole, die droomt van een groot gezin. Als ze zwanger wordt, blijkt dat haar baby een erfelijke hartafwijking heeft. Omdat ze is opgegroeid zonder vader dwingt ze haar moeder, die nooit iets heeft gezegd, om over haar vader te vertellen.
Het verhaal van Marianne wordt verteld in de periode waarin het zich afspeelde, tijdens de moeizame jaren na de Tweede Wereldoorlog, en dan blijkt dat Marianne zelf ook problemen had. Nicole besluit op zoek te gaan naar haar vader.
Het verhaal wordt goed verteld, in twee tijdsperioden en in twee landen, waardoor je geboeid blijft lezen. Door de manier van vertellen is er telkens een soort van cliffhanger, waardoor je door het boek heen vliegt en door het relaas van Marianne in de tijd na de oorlog wordt nog eens onderstreept hoe veel invloed een oorlog heeft op mensen.
De schrijfstijl is fijn. Het verhaal leest lekker weg.
Je leeft met de emoties van de personages, die heel goed worden weergegeven.
Het is een boeiend, meeslepend, romantisch verhaal en adembenemend. Ik vond het jammer dat ik het uit had.
De auteur was mij niet onbekend, al haar boeken zijn pareltjes en ook aanraders. Ik ben een grote fan van haar boeken.
Het klaprozenjaar is een absolute aanrader.
January 17, 2017
Paesaggio idilliaco descritto molto bene, excursus storici molto interessanti, rapporto madre figlia intenso e rielaborazione delle esperienze familiari. Con queste premesse è quindi un libro che mi è piaciuto molto.
Quest'autrice è veramente brava nello descrivere i luoghi: sono rimasta affascinata dai vigneti tedeschi e naturalmente anche dai campi di papavero francesi. Praticamente stavo per fare la valigia e partire anche io insieme a Nicole.
Mi sono piaciute molto le regressioni sulla vita della mamma, Donna con la D maiuscola che ha potuto contare sempre e solo su di se rimanendo però una mamma dolce e affettuosa. Queste tra l'altro sono state introdotte in una maniera fantasiosa, tramite le fotografie, e l'ho trovato veramente originale.
Interessanti sono i racconti di questa donna tedesca trasferita in Francia dopo la seconda guerra nazionale. Il nazismo viene affrontato in un modo molto particolare.
Che i disagi vissuti dalla figlia nel presente siano una rielaborazione dei disagi del passato della madre e che magicamente si risolvano insieme contemporaneamente è una cosa scontata come finale del libro...ma comunque il mio giudizio sul libro rimane positivo.
Quest'autrice è veramente brava nello descrivere i luoghi: sono rimasta affascinata dai vigneti tedeschi e naturalmente anche dai campi di papavero francesi. Praticamente stavo per fare la valigia e partire anche io insieme a Nicole.
Mi sono piaciute molto le regressioni sulla vita della mamma, Donna con la D maiuscola che ha potuto contare sempre e solo su di se rimanendo però una mamma dolce e affettuosa. Queste tra l'altro sono state introdotte in una maniera fantasiosa, tramite le fotografie, e l'ho trovato veramente originale.
Interessanti sono i racconti di questa donna tedesca trasferita in Francia dopo la seconda guerra nazionale. Il nazismo viene affrontato in un modo molto particolare.
Che i disagi vissuti dalla figlia nel presente siano una rielaborazione dei disagi del passato della madre e che magicamente si risolvano insieme contemporaneamente è una cosa scontata come finale del libro...ma comunque il mio giudizio sul libro rimane positivo.
September 13, 2023
L'anno dei fiori di papavero è arrivato nella mia libreria grazie alle classiche offerte: "2 libri a 9,90". È stato scelto perché conoscevo già l'autrice @corinabomann Mi piace molto come scrive, infatti "Il segreto di Mathilda" è uno dei miei eletti.
Anche questo non mi ha deluso, anzi. L'ho letto tutto d'un fiato. Troviamo due linee temporali diverse, molti segreti e cose non dette. Oltre a qualche colpo di scena che non guasta mai. La scrittura è semplice e per questo scorrevole. I dialoghi e le descrizioni sono abbastanza bilanciati. Ho apprezzato tantissimo il collegamento con le fotografie, capirete solo leggendo il libro. Non voglio rischiare di spoilerare, quindi vi dirò semplicemente che per me ne vale la pena. È un libro toccante, travolgente e misterioso che vi farà amare i paesaggi francesi. Ci sono anche alcuni cenni alla seconda guerra mondiale che ho trovato interessanti e per nulla invasivi.
Anche questo non mi ha deluso, anzi. L'ho letto tutto d'un fiato. Troviamo due linee temporali diverse, molti segreti e cose non dette. Oltre a qualche colpo di scena che non guasta mai. La scrittura è semplice e per questo scorrevole. I dialoghi e le descrizioni sono abbastanza bilanciati. Ho apprezzato tantissimo il collegamento con le fotografie, capirete solo leggendo il libro. Non voglio rischiare di spoilerare, quindi vi dirò semplicemente che per me ne vale la pena. È un libro toccante, travolgente e misterioso che vi farà amare i paesaggi francesi. Ci sono anche alcuni cenni alla seconda guerra mondiale che ho trovato interessanti e per nulla invasivi.
December 13, 2019
Story intriguing, writing style a bit simplistic and downright lazy
The storyline moves along quite engrossing . Just when I settled in for a good read my brain stumbled over some odious choice of words or metaphors that made my eyes roll: ....wahnsinnig verliebt......sieht aus wie Kevin Costner....top ten Leute....toller Mann...
I felt a lack of attention or ideas for better word choices....as if maybe her readers would not care? I find this too bad, since otherwise I liked the way she wove her tale together and related some of this relatively recent history of France and Germany in quite a fascinating way!
The storyline moves along quite engrossing . Just when I settled in for a good read my brain stumbled over some odious choice of words or metaphors that made my eyes roll: ....wahnsinnig verliebt......sieht aus wie Kevin Costner....top ten Leute....toller Mann...
I felt a lack of attention or ideas for better word choices....as if maybe her readers would not care? I find this too bad, since otherwise I liked the way she wove her tale together and related some of this relatively recent history of France and Germany in quite a fascinating way!
February 12, 2025
Corina Bomann debuteerde in 2001 met haar roman Der Schattengeist en haar eerste boek dat in het Nederlands is vertaald was het in 2014 uitgebrachte Het vlindereiland. Ze brak pas echt goed door met de serie De vrouwen van de Leeuwenhof, waarvan het eerste deel in 2019 werd uitgebracht en sindsdien is ze niet meer weg te denken in de wereld van de Feelgoodroman. Een paar jaar eerder verscheen Het klaprozenjaar (2017), waarin onder andere de naweeën van de Tweede Wereldoorlog nog zichtbaar zijn.
Van haar gynaecologe hoort Nicole Schwarz dat het kind waarvan ze in verwachting is een erfelijke hartafwijking heeft. Noch in de familie van haar moeder, die haar alleen heeft opgevoed, noch in die van de verwekker van het kind, komt deze aandoening voor. Het kan dus niet anders dan dat de oorzaak van het probleem aan vaderskant ligt. Haar moeder Marianne heeft echter nooit iets over haar vader willen vertellen, maar op aandringen van Nicole doet vertelt ze nu na tientallen jaren stilzwijgen haar verhaal. Dit leidt er uiteindelijk toe dat ze naar hem op zoek gaat.
De lezer maakt al meteen kennis met protagonist Nicole Schwarz en kan zich haar gevoel, nadat ze te horen heeft gekregen dat haar nog ongeboren kind een erfelijke hartafwijking heeft, erg goed voorstellen. Een dergelijke mededeling hoop en verwacht je immers nooit te hoeven vernemen en als dat toch onverhoopt gebeurt, komt het aan als een harde klap. Deze boodschap is in zekere zin een van de rode draden van het verhaal, want wat zich in de plot voordoet, is allemaal hier naartoe te herleiden. Dit geldt eigenlijk zowel voor de verhaallijn in het heden, als die in het verleden, waarin naar voren komt waarom haar moeder Marianne nooit heeft willen vertellen wie haar vader is.
Behalve de medische aandoening bevat het boek nog een aantal andere thema’s, zoals vertroebelde relaties en de destijds – dertig jaar na de Tweede Wereldoorlog – vijandige houding tussen Duitsland en Frankrijk. Deze zijn alle door het hele verhaal verweven, zowel in de verhaallijn van Nicole (in het heden) als die van Marianne (in het verleden). Wat beide vrouwen te vertellen hebben, is over het algemeen verschillend van aard, maar eveneens onlosmakelijk met elkaar verbonden. In ieder geval zorgt dit alles er wel voor dat de lezer enigszins nieuwsgierig wordt naar hoe het hen allebei vergaat. Op zich is dit allemaal niet zo heel erg verrassend en soms was een en ander zelfs te voorzien. Voor het overige kabbelt de plot rustig voort, met zo nu en dan een onverwachte situatie.
Doordat de gebeurtenissen vanuit de perspectieven van Nicole en Marianne worden verteld, kom je wel het nodige over hen te weten, maar heel uitvoerig gaat de auteur niet op hun karakters en persoonlijkheden in. Toch krijg je een behoorlijke indruk van hen, en de ene keer is dat iets positiever dan de andere keer, want beiden zijn nog weleens erg wisselvallig van aard. Dit laatste geldt ook wel voor de schrijfstijl, die soms wat simpel en eenvoudig oogt, maar ook regelmatig iets fijnzinniger is, hoewel je niet moet verwachten dat Bomann ineens prachtige en bloemrijke metaforen hanteert.
Over het geheel genomen is Het klaprozenjaar absoluut geen vervelende roman om te lezen, maar een literair hoogstandje is het evenmin. Dit is natuurlijk ook helemaal niet de bedoeling van de auteur. Ondanks de ongecompliceerde geest van het verhaal, heeft het desondanks wel een paar emotionelere fragmenten en lijkt het tevens de boodschap uit te stralen dat als je maar met elkaar praat veel misverstanden voorkomen kunnen worden. En dit laatste is uiteraard een waarheid als een koe.
Van haar gynaecologe hoort Nicole Schwarz dat het kind waarvan ze in verwachting is een erfelijke hartafwijking heeft. Noch in de familie van haar moeder, die haar alleen heeft opgevoed, noch in die van de verwekker van het kind, komt deze aandoening voor. Het kan dus niet anders dan dat de oorzaak van het probleem aan vaderskant ligt. Haar moeder Marianne heeft echter nooit iets over haar vader willen vertellen, maar op aandringen van Nicole doet vertelt ze nu na tientallen jaren stilzwijgen haar verhaal. Dit leidt er uiteindelijk toe dat ze naar hem op zoek gaat.
De lezer maakt al meteen kennis met protagonist Nicole Schwarz en kan zich haar gevoel, nadat ze te horen heeft gekregen dat haar nog ongeboren kind een erfelijke hartafwijking heeft, erg goed voorstellen. Een dergelijke mededeling hoop en verwacht je immers nooit te hoeven vernemen en als dat toch onverhoopt gebeurt, komt het aan als een harde klap. Deze boodschap is in zekere zin een van de rode draden van het verhaal, want wat zich in de plot voordoet, is allemaal hier naartoe te herleiden. Dit geldt eigenlijk zowel voor de verhaallijn in het heden, als die in het verleden, waarin naar voren komt waarom haar moeder Marianne nooit heeft willen vertellen wie haar vader is.
Behalve de medische aandoening bevat het boek nog een aantal andere thema’s, zoals vertroebelde relaties en de destijds – dertig jaar na de Tweede Wereldoorlog – vijandige houding tussen Duitsland en Frankrijk. Deze zijn alle door het hele verhaal verweven, zowel in de verhaallijn van Nicole (in het heden) als die van Marianne (in het verleden). Wat beide vrouwen te vertellen hebben, is over het algemeen verschillend van aard, maar eveneens onlosmakelijk met elkaar verbonden. In ieder geval zorgt dit alles er wel voor dat de lezer enigszins nieuwsgierig wordt naar hoe het hen allebei vergaat. Op zich is dit allemaal niet zo heel erg verrassend en soms was een en ander zelfs te voorzien. Voor het overige kabbelt de plot rustig voort, met zo nu en dan een onverwachte situatie.
Doordat de gebeurtenissen vanuit de perspectieven van Nicole en Marianne worden verteld, kom je wel het nodige over hen te weten, maar heel uitvoerig gaat de auteur niet op hun karakters en persoonlijkheden in. Toch krijg je een behoorlijke indruk van hen, en de ene keer is dat iets positiever dan de andere keer, want beiden zijn nog weleens erg wisselvallig van aard. Dit laatste geldt ook wel voor de schrijfstijl, die soms wat simpel en eenvoudig oogt, maar ook regelmatig iets fijnzinniger is, hoewel je niet moet verwachten dat Bomann ineens prachtige en bloemrijke metaforen hanteert.
Over het geheel genomen is Het klaprozenjaar absoluut geen vervelende roman om te lezen, maar een literair hoogstandje is het evenmin. Dit is natuurlijk ook helemaal niet de bedoeling van de auteur. Ondanks de ongecompliceerde geest van het verhaal, heeft het desondanks wel een paar emotionelere fragmenten en lijkt het tevens de boodschap uit te stralen dat als je maar met elkaar praat veel misverstanden voorkomen kunnen worden. En dit laatste is uiteraard een waarheid als een koe.
December 17, 2017
Questo è il secondo romanzo dell’autrice che leggo.
Per un certo periodo di tempo l’avevo evitata, convinta che scrivesse romanzi troppo mielosi e troppo simili agli Harmony che ancora si trovano nelle edicole.
Poi con “L’isola delle farfalle” mi sono dovuta ricredere. Per cui ho letto con piacere questo secondo romanzo dell’autrice tedesca.
Corina Bomann ama scrivere storie con più fabule intrecciate e frequenti cambi di punto di vista e di salti temporali.
Anche in questo romanzo l’autrice non si smentisce. La storia inizia presentando al lettore Nicole, una donna di trentotto anni che vive a Colonia, single e incinta di quattro mesi. Il compagno storico David, padre del bambino, l’ha infatti lasciata alla notizia della gravidanza.
Uno dei patti silenziosi della coppia era proprio quello di rimanere una famiglia composta da due persone; Nicole però, con l’avanzare dell’età, sceglie di dimenticare questo patto e riesce a rimanere incinta. David si infurierà talmente tanto da lasciare entrambi senza pensare di voltarsi indietro.
Crescere un figlio da sola non è il vero dramma della storia. Al feto infatti viene diagnosticata una malattia cardiaca e la ginecologa di Nicole le consiglia di scavare nel passato della sua famiglia, cercando di capire se il difetto sia ereditario, rendendo necessaria un’operazione pre-natale.
Ma Nicole non ha mai conosciuto il padre, perché la madre, Marianne, da cui la donna si rifugia quando scopre la triste notizia, non ne hai mai voluto parlare.
Così alla prima fabula si aggancia la seconda fabula, quella degli Anni Settanta, che ci porta indietro nel tempo, a conoscere una giovane Marianne, figlia di un pittore di fama mondiale, che desidera solo avere una vita semplice e insegnare il francese. Disapprovata dal padre per la sua scelta, Marianne va a vivere da sola, fino al giorno in cui vince un programma di scambio per docenti e inizia la sua avventura in un piccolo borgo della Lorena.
Così l’autrice fa saltare il lettore da un’epoca a un’altra, svelando i drammi della madre che sono destinati a divenire anche quelli della figlia.
Una storia preziosa, scritta con cura, che restituisce due ambientazioni diverse in modo eccellente, due generazioni in modo eccellente, due personalità differenti in modo eccellente.
Un romanzo che intrattiene e fa riflettere sul ruolo della famiglia, sul peso che i figli hanno nella vita e su come i segreti celati per tanti anni siano destinati a essere svelati nel futuro, perché contengono la chiave per risolvere i drammi del presente.
Nicole e Marianne sono figlia e madre, donne forte e concrete, che hanno tanto amato e che sono state scottate dall’amore; donne che saranno destinate a leccarsi le ferite in solitudine, mettendo al primo posto la loro vita e quella dei figli che sono nati dall’amore, un amore rinnegato o venuto a mancare per colpa delle circostanze.
“L’anno dei fiori di papavero” è un romanzo delicato e introspettivo, un romanzo che parla di donne destinato a un pubblico prettamente femminile, che sceglie di relegare gli uomini in secondo piano perché è attraverso la felicità personale che queste donne sbocceranno e non per merito della presenza o assenza dei maschi che hanno amato o creduto di amare.
Anche questa seconda della Bomann mi ha soddisfatto, per cui sono sicura che leggerò altro di questa autrice in un futuro prossimo.
Per un certo periodo di tempo l’avevo evitata, convinta che scrivesse romanzi troppo mielosi e troppo simili agli Harmony che ancora si trovano nelle edicole.
Poi con “L’isola delle farfalle” mi sono dovuta ricredere. Per cui ho letto con piacere questo secondo romanzo dell’autrice tedesca.
Corina Bomann ama scrivere storie con più fabule intrecciate e frequenti cambi di punto di vista e di salti temporali.
Anche in questo romanzo l’autrice non si smentisce. La storia inizia presentando al lettore Nicole, una donna di trentotto anni che vive a Colonia, single e incinta di quattro mesi. Il compagno storico David, padre del bambino, l’ha infatti lasciata alla notizia della gravidanza.
Uno dei patti silenziosi della coppia era proprio quello di rimanere una famiglia composta da due persone; Nicole però, con l’avanzare dell’età, sceglie di dimenticare questo patto e riesce a rimanere incinta. David si infurierà talmente tanto da lasciare entrambi senza pensare di voltarsi indietro.
Crescere un figlio da sola non è il vero dramma della storia. Al feto infatti viene diagnosticata una malattia cardiaca e la ginecologa di Nicole le consiglia di scavare nel passato della sua famiglia, cercando di capire se il difetto sia ereditario, rendendo necessaria un’operazione pre-natale.
Ma Nicole non ha mai conosciuto il padre, perché la madre, Marianne, da cui la donna si rifugia quando scopre la triste notizia, non ne hai mai voluto parlare.
Così alla prima fabula si aggancia la seconda fabula, quella degli Anni Settanta, che ci porta indietro nel tempo, a conoscere una giovane Marianne, figlia di un pittore di fama mondiale, che desidera solo avere una vita semplice e insegnare il francese. Disapprovata dal padre per la sua scelta, Marianne va a vivere da sola, fino al giorno in cui vince un programma di scambio per docenti e inizia la sua avventura in un piccolo borgo della Lorena.
Così l’autrice fa saltare il lettore da un’epoca a un’altra, svelando i drammi della madre che sono destinati a divenire anche quelli della figlia.
Una storia preziosa, scritta con cura, che restituisce due ambientazioni diverse in modo eccellente, due generazioni in modo eccellente, due personalità differenti in modo eccellente.
Un romanzo che intrattiene e fa riflettere sul ruolo della famiglia, sul peso che i figli hanno nella vita e su come i segreti celati per tanti anni siano destinati a essere svelati nel futuro, perché contengono la chiave per risolvere i drammi del presente.
Nicole e Marianne sono figlia e madre, donne forte e concrete, che hanno tanto amato e che sono state scottate dall’amore; donne che saranno destinate a leccarsi le ferite in solitudine, mettendo al primo posto la loro vita e quella dei figli che sono nati dall’amore, un amore rinnegato o venuto a mancare per colpa delle circostanze.
“L’anno dei fiori di papavero” è un romanzo delicato e introspettivo, un romanzo che parla di donne destinato a un pubblico prettamente femminile, che sceglie di relegare gli uomini in secondo piano perché è attraverso la felicità personale che queste donne sbocceranno e non per merito della presenza o assenza dei maschi che hanno amato o creduto di amare.
Anche questa seconda della Bomann mi ha soddisfatto, per cui sono sicura che leggerò altro di questa autrice in un futuro prossimo.
June 9, 2023
Das Mohnblütenjahr" van Corina Bomann is een prachtige roman die je meeneemt op een meeslepende en ontroerende reis door het leven van twee vrouwen, moeder en dochter, in vergelijkbare situaties. Bomann weet de lezer te betoveren met haar verhaal, waarin je meeleeft, meebangt en meeliefhebt.
Het boek vertelt het verhaal van Nicole, een zwangere vrouw wiens leven op zijn kop staat. Haar langdurige relatie met David eindigt abrupt wanneer ze hem vertelt dat ze zwanger is. David wilde geen kinderen en voelt zich bedrogen. Ondertussen ontdekt Nicole ook nog dat haar ongeboren kind een hartafwijking heeft, mogelijk erfelijk bepaald. Ze begint haar zoektocht naar antwoorden in de familie van David en neemt contact op met haar eigen moeder. Eindelijk wil Nicole meer te weten komen over haar vader, die ze nooit heeft gekend.
Via flashbacks krijgt de lezer inzicht in het leven van Marianne, de moeder van Nicole. Als jong meisje was Marianne al gefascineerd door de Franse taal en Frankrijk, maar binnen haar eigen familie stuitte ze altijd op weerstand. Als volwassen vrouw besluit ze haar droom waar te maken en neemt ze deel aan een uitwisselingsprogramma als lerares. Voor een jaar mag ze lesgeven op een Franse school. Het kleine Franse dorpje Bar-le-Duc wordt voor Marianne een korte periode het middelpunt van haar leven, waar ze liefde, pijnlijk verlies en levenslang geluk ervaart.
Corina Bomann weet op meesterlijke wijze zowel vroegere als huidige wrok tussen mensen in Frankrijk en Duitsland te verweven in haar verhaal. Familiedruk en beïnvloeding spelen ook een grote rol in het boek. Het is een ontroerende roman die elke pagina weet te boeien. De auteur laat zien dat het belangrijk is om open te staan, te vechten voor je leven en dromen, en ook bereid te zijn risico's te nemen.
"Das Mohnblütenjahr" is een emotionele en meeslepende roman die je raakt tot in het diepst van je hart. Corina Bomann bewijst opnieuw haar talent voor het creëren van gelaagde personages en het vertellen van meeslepende verhalen. Dit boek herinnert ons eraan dat het leven vol uitdagingen en verrassingen zit, maar dat we altijd de kracht hebben om te vechten voor ons geluk. Een absolute aanrader voor liefhebbers van romantiek, familieverhalen en tijdloze emoties.
Het boek vertelt het verhaal van Nicole, een zwangere vrouw wiens leven op zijn kop staat. Haar langdurige relatie met David eindigt abrupt wanneer ze hem vertelt dat ze zwanger is. David wilde geen kinderen en voelt zich bedrogen. Ondertussen ontdekt Nicole ook nog dat haar ongeboren kind een hartafwijking heeft, mogelijk erfelijk bepaald. Ze begint haar zoektocht naar antwoorden in de familie van David en neemt contact op met haar eigen moeder. Eindelijk wil Nicole meer te weten komen over haar vader, die ze nooit heeft gekend.
Via flashbacks krijgt de lezer inzicht in het leven van Marianne, de moeder van Nicole. Als jong meisje was Marianne al gefascineerd door de Franse taal en Frankrijk, maar binnen haar eigen familie stuitte ze altijd op weerstand. Als volwassen vrouw besluit ze haar droom waar te maken en neemt ze deel aan een uitwisselingsprogramma als lerares. Voor een jaar mag ze lesgeven op een Franse school. Het kleine Franse dorpje Bar-le-Duc wordt voor Marianne een korte periode het middelpunt van haar leven, waar ze liefde, pijnlijk verlies en levenslang geluk ervaart.
Corina Bomann weet op meesterlijke wijze zowel vroegere als huidige wrok tussen mensen in Frankrijk en Duitsland te verweven in haar verhaal. Familiedruk en beïnvloeding spelen ook een grote rol in het boek. Het is een ontroerende roman die elke pagina weet te boeien. De auteur laat zien dat het belangrijk is om open te staan, te vechten voor je leven en dromen, en ook bereid te zijn risico's te nemen.
"Das Mohnblütenjahr" is een emotionele en meeslepende roman die je raakt tot in het diepst van je hart. Corina Bomann bewijst opnieuw haar talent voor het creëren van gelaagde personages en het vertellen van meeslepende verhalen. Dit boek herinnert ons eraan dat het leven vol uitdagingen en verrassingen zit, maar dat we altijd de kracht hebben om te vechten voor ons geluk. Een absolute aanrader voor liefhebbers van romantiek, familieverhalen en tijdloze emoties.
This entire review has been hidden because of spoilers.
December 17, 2017
4,5 stelline
Wow.
Di quest’autrice non avevo mai letto nulla, ma ne avevo sentito parlare molto bene.
Non sapevo bene che cosa aspettarmi da questo libro, ma sicuramente non questo. Devo dire che mi ha proprio piacevolmente stupito.
Ho adorato la storia, tant’è che ho proprio divorato il libro, che ho letto in meno di una mattinata.
Per quel che riguarda la trama, vi sono due storie che si intrecciano pagina dopo pagina: quella di Nicole e quella di sua madre, Marianne. Entrambe sono storie molto forti ed assai emozionanti.
Nicole è alla ricerca del suo passato, per poter comprendere meglio che cosa le riserverà il futuro, mentre Marianne va a cercare se stessa in un paese straniero.
Ho adorato entrambe le protagoniste, che sono due personaggi che sotto molti punti di vista si assomigliano molto: entrambe sono donne molto forti, in grado di non arrendersi mai di fronte a nessuna avversità, anzi, sempre pronte a reagire in qualsiasi modo. Sono donne abbastanza sole, ma nemmeno questo le butta giù, anzi, continuano a cercare l’amore.
Mi sono piaciuti meno le loro controfigure maschile: non tanto Michel, che ho trovato un po’ piatto e non mi ha fatto né caldo né freddo, quanto David, che proprio non ho sopportato a causa dei suoi atteggiamenti ().
Mi è piaciuto molto anche lo stile dell’autrice, che è stato in grado di catturare l’attenzione e soprattutto mi ha permesso di entrare completamente nella storia, così che potessi non solo innamorarmi della storia, ma anche di sentirmi completamente immedesimata in quello che stavo leggendo, tant’è che il libro è stato in grado di farmi ridere e piangere non so quante volte.
Inoltre mi è piaciuta molto l’idea delle descrizioni delle fotografie per introdurre i vari capitoli di Marianne.
Wow.
Di quest’autrice non avevo mai letto nulla, ma ne avevo sentito parlare molto bene.
Non sapevo bene che cosa aspettarmi da questo libro, ma sicuramente non questo. Devo dire che mi ha proprio piacevolmente stupito.
Ho adorato la storia, tant’è che ho proprio divorato il libro, che ho letto in meno di una mattinata.
Per quel che riguarda la trama, vi sono due storie che si intrecciano pagina dopo pagina: quella di Nicole e quella di sua madre, Marianne. Entrambe sono storie molto forti ed assai emozionanti.
Nicole è alla ricerca del suo passato, per poter comprendere meglio che cosa le riserverà il futuro, mentre Marianne va a cercare se stessa in un paese straniero.
Ho adorato entrambe le protagoniste, che sono due personaggi che sotto molti punti di vista si assomigliano molto: entrambe sono donne molto forti, in grado di non arrendersi mai di fronte a nessuna avversità, anzi, sempre pronte a reagire in qualsiasi modo. Sono donne abbastanza sole, ma nemmeno questo le butta giù, anzi, continuano a cercare l’amore.
Mi sono piaciuti meno le loro controfigure maschile: non tanto Michel, che ho trovato un po’ piatto e non mi ha fatto né caldo né freddo, quanto David, che proprio non ho sopportato a causa dei suoi atteggiamenti ().
Mi è piaciuto molto anche lo stile dell’autrice, che è stato in grado di catturare l’attenzione e soprattutto mi ha permesso di entrare completamente nella storia, così che potessi non solo innamorarmi della storia, ma anche di sentirmi completamente immedesimata in quello che stavo leggendo, tant’è che il libro è stato in grado di farmi ridere e piangere non so quante volte.
Inoltre mi è piaciuta molto l’idea delle descrizioni delle fotografie per introdurre i vari capitoli di Marianne.
May 24, 2021
Nicole heeft beslist om toch haar moedergevoel te volgen en is zonder medeweten van haar partner, hij wil geen kinderen, toch gestopt met het nemen van de pil. Haar zwangerschap zorgt echter voor een breuk tussen beide partners. Als klap op de vuurpijl krijgt Nicole ook nog eens te horen dat haar baby mogelijks een hartafwijking heeft, die wellicht een erfelijke oorzaak heeft.
Om haar verdriet te zalven en meer te weten te komen over haar eigen oorsprong beslist Nicole om enkele dagen bij haar moeder te gaan logeren. Daar aangekomen vertelt Marianne haar hele verhaal en kan de zoektocht voor Nicole beginnen. Het verhaal neemt je mee doorheen het verleden van Marianne en haar uitwisselingsjaar in Frankrijk alsook het verhaal nu over de zwangerschap en relatie van Nicole. Een mooie mix van beide!
Aanvankelijk vond ik de tijdssprongen wat verwarrend omdat ze niet echt aangegeven werden in het voorgaande hoofdstuk. Maar gaandeweg het verhaal stoorde dit minder en viel het allemaal wel goed samen. Ik heb van dit boek genoten! Zeker de kennis rondom de moeilijke relaties naar aanleiding van de tweede wereld oorlog tussen Frankrijk en Duitsland tot ver in de jaren 1970 waren mij niet zo bekend.
Een aanrader!!
Om haar verdriet te zalven en meer te weten te komen over haar eigen oorsprong beslist Nicole om enkele dagen bij haar moeder te gaan logeren. Daar aangekomen vertelt Marianne haar hele verhaal en kan de zoektocht voor Nicole beginnen. Het verhaal neemt je mee doorheen het verleden van Marianne en haar uitwisselingsjaar in Frankrijk alsook het verhaal nu over de zwangerschap en relatie van Nicole. Een mooie mix van beide!
Aanvankelijk vond ik de tijdssprongen wat verwarrend omdat ze niet echt aangegeven werden in het voorgaande hoofdstuk. Maar gaandeweg het verhaal stoorde dit minder en viel het allemaal wel goed samen. Ik heb van dit boek genoten! Zeker de kennis rondom de moeilijke relaties naar aanleiding van de tweede wereld oorlog tussen Frankrijk en Duitsland tot ver in de jaren 1970 waren mij niet zo bekend.
Een aanrader!!
October 18, 2017
Recensione presente anche sul blog: https://nalisshelter.blogspot.com/
Voto: 4.5 stelle
Nicole sta per avere un bambino ma il suo sogno di diventare madre è minacciato da una disfunzione cardiaca del feto che sembra essere ereditaria. Per Nicole inizia così un viaggio indietro nel tempo per scoprire chi sia suo padre e se è da lui che il suo bambino ha ereditato il difetto. Da una foto all'altra Nicole e sua madre ripercorrono il viaggio che Marianne fece in Francia, un luogo che ha sempre amato e che le è rimasto nel cuore ma del quale non ha mai voluto parlare alla figlia.
Questo romanzo ha atteso in libreria per un bel pò di tempo prima di essere letto e questo è dovuto anche al fatto che continuavo a rimandare non convinta che la storia mi sarebbe piaciuta. Insomma, avevo letto recensioni di libri della Bomann molto entusiaste ma non avevo ancora trovate il tempo di dedicarmi a questo romanzo ma finalmente è arrivato e devo dire che mi ha lasciata...CONTINUA A LEGGERE QUI -> https://goo.gl/5BawTt
Voto: 4.5 stelle
Nicole sta per avere un bambino ma il suo sogno di diventare madre è minacciato da una disfunzione cardiaca del feto che sembra essere ereditaria. Per Nicole inizia così un viaggio indietro nel tempo per scoprire chi sia suo padre e se è da lui che il suo bambino ha ereditato il difetto. Da una foto all'altra Nicole e sua madre ripercorrono il viaggio che Marianne fece in Francia, un luogo che ha sempre amato e che le è rimasto nel cuore ma del quale non ha mai voluto parlare alla figlia.
Questo romanzo ha atteso in libreria per un bel pò di tempo prima di essere letto e questo è dovuto anche al fatto che continuavo a rimandare non convinta che la storia mi sarebbe piaciuta. Insomma, avevo letto recensioni di libri della Bomann molto entusiaste ma non avevo ancora trovate il tempo di dedicarmi a questo romanzo ma finalmente è arrivato e devo dire che mi ha lasciata...CONTINUA A LEGGERE QUI -> https://goo.gl/5BawTt
December 7, 2021
Het boek begint met ingrijpend nieuws bij een jonge vrouw die van daaruit op zoek gaat naar stuk verleden van haar moeder. Hierin kom je in tijd 30 jaar na de WOII waarin jonge Duitsers door een oudere generatie uit Frankrijk met WOII-herinneringen op een bepaalde manier worden behandeld. Een verleden die je niet terug kan draaien en waar je zelf niet bij betrokken bent geweest. Dit blijkt toch behoorlijk invloed te hebben op het verloop van iemands leven. Ik vond het mooi beschreven en had het boek dan ook zo uit.
==========================
The book begins with sweeping news at a young woman's house who goes from there in search of piece of her mother's past. In this you come in time 30 years to WWII in which young Germans are treated in a certain way by an older generation from France with WWII memories. A past that you cannot turn back and that you yourself have not been involved in. This turns out to have quite an influence on the course of someone's life. I liked the description and finished the book quickly.
==========================
The book begins with sweeping news at a young woman's house who goes from there in search of piece of her mother's past. In this you come in time 30 years to WWII in which young Germans are treated in a certain way by an older generation from France with WWII memories. A past that you cannot turn back and that you yourself have not been involved in. This turns out to have quite an influence on the course of someone's life. I liked the description and finished the book quickly.
April 10, 2020
Nebylo to špatné, ale něco... něco tomu chybělo. Nejsem si jistá co přesně, ale NĚCO tam nebylo a kvůli tomu to nebude pět hvězdiček. Možná je to 4,25 hvězdičky nebo 4,5. Nemůžu se rozhodnout.
Možná je to překladem, ale občas byl text docela kostrbatý - zvlášť rozhovory mi někdy neseděly. Také mi chybělo jakési zakončení toho malého náznaku vztahu mezi Kilianem a Nicole. Jo a taky jsem neustále zapomínala, jak se jmenuje hlavní hrdinka, protože nikdo neříkal její jméno. :D
Bylo to hezké, ale víckrát si to nepřečtu. Plusové body za to, že mě knížka překvapila. Líbit by se to mohlo snad úplně všem, především tedy osobám ženského pohlaví.
Možná je to překladem, ale občas byl text docela kostrbatý - zvlášť rozhovory mi někdy neseděly. Také mi chybělo jakési zakončení toho malého náznaku vztahu mezi Kilianem a Nicole. Jo a taky jsem neustále zapomínala, jak se jmenuje hlavní hrdinka, protože nikdo neříkal její jméno. :D
Bylo to hezké, ale víckrát si to nepřečtu. Plusové body za to, že mě knížka překvapila. Líbit by se to mohlo snad úplně všem, především tedy osobám ženského pohlaví.
July 7, 2019
Eine schöne romantische Geschichte um eine Lehrerin, die französisch unterrichtet und für ein Austauschjahr nach Frankreich geht. Sie verliebt sich in einen Franzosen, wird schwanger, verheimlicht es ihm und kehrt nach Deutschland zurück. Später erzählt sie das ihrer Tochter, die sich auf die Suche nach ihrem Vater begibt. Happy End!
Displaying 1 - 30 of 77 reviews