Paris Souvenir ด้วยรัก, จากปารีส

by โอ๊ต มณเฑียร

- godaypoets.com
เรื่องราวระหว่างการเดินทางตามรอยความรัก ซึ่งมีงานศิลปะชิ้นสำคัญของโลก และความโรแมนติกของมหานครปารีสเป็นฉากหลัง กลายมาเป็นข้อเขียนและรูปวาดที่อาจเรียกได้ว่า เป็นบันทึกการเดินทางที่มีสีสันจัดจ้านและอีโรติกที่สุดเล่มหนึ่ง

- readery.co
โอ๊ต มณเฑียร ศิลปินนักวาดฝีมือดี ดีกรีอาจารย์สอนศิลปะพาเราเดินเที่ยวปารีสไปพร้อมๆ กับชวนคุยเรื่องประวัติศาสตร์ศิลป์แสนสนุก ครื้นเครงขึ้นอีก

เมื่อโอ๊ตมีเพื่อนร่วมคณะเป็นลุงป้าน้าอาที่เดินทางไปร่วมงานแต่งงานของพี่สาวโอ๊ตที่ฝรั่งเศส แถมยังเข้มข้นในเรื่องรักเมื่อแฟนของโอ๊ตเดินทางมาสมทบจากลอนดอน กลายมาเป็นบันทึกการเดินทางที่มีสีสันจัดจ้าน โรแมนติก และอีโรติกดีทีเดียว

296 pages, Paperback

Published October 1, 2016

Reviews

[Jom Sindar · Rating 4 out of 5]

ใครหลงใหลอะไรที่เป็นปารีสกับประวัติศาสตร์ศิลป์(มากๆ)น่าจะชอบ เนื้อหามันลึกกว่าหนังสือท่องเที่ยวที่คนเขียนถึงปารีสหรือที่ไหนๆกัน มันเปิดโลกมาก คงเพราะตัวนักเขียนเป็น homosexual, ศิลปิน และอาจารย์สอน Art appreciation ด้วย เนื้อเรื่องเลยจะวนเวียนอยู่กับสิ่งเหล่านี้แบบเข้มข้น (เขาเขียนเรื่องที่ดูซับซ้อนหรือมากความ อย่างประวัติศาสตร์หรือความสัมพันธ์ออกมาอ่านง่ายมากๆ แต่deep เหมือนอ่านสคริปต์หนัง) เราจะสนใจโลกที่นักเขียนมองปารีส ทั้งศิลปะ ครอบครัว ผู้คน เมือง เซ็กซ์ ความรัก วัฒนธรรม นายแบบ ของกิน ฯลฯ สรุปคือเป็นเหมือน diary ที่ศิลปินจดบันทึกไว้ระหว่างไปงานแต่งพี่สาวที่โน่นแล้วเอากลับมาตีพิมพ์มากกว่า (แต่เราดีใจที่เขาไม่ได้อยากเก็บเป็นเรื่องส่วนตัวนะ)

[Nhan · Rating 5 out of 5]

What a great aesthetic read. ไม่ว่าจะด้วยวิธีการเล่าเรื่องที่แสนสละสลวยก็ดี หรือภาพประกอบที่งดงามก็ดี เราไม่ลังเลเลยที่จะมอบ 5 ดาวให้กับหนังสือเล่มนี้เป็นเล่มแรกแห่งปี 2021

ถ้าได้อ่านรีวิว London Museums (4 ดาว) และ ศิลปินผู้ตกหลุมรักหนังสือ และเรื่องสั้นอื่นๆ (5 ดาว) ของเราเมื่อปีก่อน ก็น่าจะทราบว่าเราชื่นชอบคุณโอ๊ต มณเฑียร อยู่ประมาณหนึ่ง — ไม่สิ ชอบมากๆ เลยแหละ คุณโอ๊ตเป็นคนที่เขียนหนังสือออกมามัน Personal มากเลยว่ะ พอได้อ่านเลยรู้สึกว่าเหมือนเรารู้จักเขาในชีวิตจริง

Paris Souvenir เป็นบันทึกการเดินทางของคุณโอ๊ตเมื่อครั้งไปปารีส และสอดแทรกไปด้วยงานศิลป์ (ซึ่งถูกจริตอยู่แล้วไปอีก!) โดยแบ่งเป็น 3 องก์ พออ่านแล้วเราสรุปเอาเองดื้อๆ ว่าเป็น with love, with blood และ without love

ก่อนอื่นเลยที่อยากสรรเสริญคือมันเป็น travel journal ที่ไม่เหมือนเล่มไหนที่เคยอ่านมาก่อน เราว่ามันคือ excerpt from a novel เลยด้วยซ้ำ การบรรยายรูป รส กลิ่น เสียงที่ละเอียดลออขนาดนี้มันเกินความเป็น ‘หนังสือท่องเที่ยว’ ไปหลายขุม จากการที่ได้อ่านทั้ง Non-fiction และเรื่องสั้นของคุณโอ๊ต เราพูดเลยว่าเล่มนี้คือส่วนผสมอันลงตัวของทั้งสองแบบ มัน prove เลยว่าคุณโอ๊ตทำได้ และทำได้ดีมากๆ

สำหรับองก์แรกก็จะอบอวลไปด้วยกลิ่นอายความโรแมนติก แม่งโคตรจะ la vie en rose เลย พาร์ทนี้อ่านแล้วคิดถึงตอนไปเที่ยวปารีสมากๆ มีวันที่แดดออก อากาศดี ได้จับมือกับคนที่รัก มีแม่น้ำ Seine เป็นฉากหลังแบบนี้เลย เราว่าหนังสือ in general แม่งโคตรจะมีพลัง พลังในการทำให้คน revisit ความทรงจำของตัวเองแล้วเอามาผูกกับตัวอักษรที่กำลังอ่านอยู่ หนังสือของคุณโอ๊ตมีพลังเดียวกันนั้น flow through อยู่ทั้งเล่ม

องก์นี้เราแปะโน้ตไว้ตรง paranoïaque-critique เพราะว่าได้เจอกับคำตอบของอาการที่ตัวเองประสบบ่อยๆ บางทีเราจะชอบเขียนตัวอักษร/วาดอะไรซ้ำๆ แล้วจ้องจนเริ่ม question ว่า เฮ้ย is this really it? อ๋อ มันคืออาการนี้นี่เอง

ต่อกันที่องค์สอง ตอนนี้คุณโอ๊ตและคณะไปร่วมงานแต่งงานของพี่สาวคุณโอ๊ตที่น็องซี เป็นบรรยากาศของสองครอบครัว ไทย-ฝรั่งเศส ซึ่งเราว่าแต่ละฝ่ายมีความน่ารัก ความหาทำที่เรียกรอยยิ้มได้ในแบบของตัวเอง เราอ่านทั้งองก์นี้แล้วอบอุ่นมากๆ รู้สึกว่าคุณโอ๊ต, ในหนังสือ, ก็อาจจะลืมความเศร้าจากท้ายองก์แรกมาได้บ้าง โมเมนต์ที่เราชอบมากคือประตูเงินประตูทองแบบฝรั่งเศส ชอบด่านทดสอบชีสที่สุด ครีเอทีฟมาก ยอมใจ

ในองก์นี้เราไม่ได้แปะโน้ตอะไร แต่สิ่งหนึ่งที่เราเห็นด้วยมากๆ ก็คือ เราไม่จำเป็นต้องเข้ามิวเซียม (ถึงชั้นจะชอบมิวเซียมมากก็เถอะ) เพื่อศึกษาศิลปะก็ได้ เราว่าศิลปะมันอยู่ทุกที่อยู่แล้ว แล้วยิ่งเป็นฝรั่งเศส (หรืออิตาลี หรือสเปน หรือเยอรมนี) จะมองไปทางไหนก็ได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ อยู่ตลอด

มาถึงองก์สุดท้าย อันนี้คือ Montien in Paris เลยอ่ะ การฮีลตัวเอง การพบเจอผู้คนใหม่ และการสเก็ตช์ภาพทั้งในมิวเซียม ในสวน และในห้องใต้หลังคา คือมันเป็นไม่กี่วันที่สุดแสนจะปารีเซียง (ในความคิดของเรา) เราชอบคนที่มีคาแรกเตอร์ รู้ว่าตัวเองชอบอะไร และ authentic กับตัวเองแบบนี้จังเลย พอเขียนออกมาเป็นเรื่องราวแล้ว ถึงจะปิดชื่อคนเขียนเอาไว้ ก็รู้เลยว่านี่คือการเดินทางของโอ๊ต มณเฑียร

แปะโน้ตองก์นี้ไว้ 3 แห่งด้วยกัน โน้ตแรกคือตรงเฟอร์นิเจอร์หลุยส์ หลุยส์ 1 (บาโรก) หลุยส์ 2 (โรโคโค) หรือหลุยส์ 3 (นีโอคลาสสิก) ชอบมาก อยากพิมพ์ออกมาแปะ mood board ที่บ้าน โน้ตสองคือความรู้ใหม่ของการวาดเด็กผู้หญิง ที่เอาเด็กชายมาเป็นแบบแล้วเติมนมเข้าไปทีหลัง โน้ตสามคืออยู่แค่หน้าถัดไป ความรู้ใหม่ด้านศิลปะคลาสสิกกับเครื่องเพศ ส่วนตัวคิดว่ามนุษย์เราแม่ง hypocrite ไม่เปลี่ยนแปลงแม้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม

ระหว่างอ่านช่วงบทสุดท้าย Spotify สุ่มเพลง Si tu vois ma mère เวอร์ชัน Slow มาให้พอดี ตอนที่คุณโอ๊ตไปเดินสู้ฟัดที่ตลาดของเก่าเลยกลายเป็นภาพสีซีเปียในหัวเรา มีความเร่งรีบไฟลุก แต่ก็ calming ด้วยอานิสงส์ดนตรีของ Sidney Bechet ปิดจบได้อย่างสมบูรณ์แบบ สวยงาม ใจฟูเป็นที่สุด

สรุปก็คือ ถ้าชอบอ่าน Travel Journal ชอบงานศิลปะ เล่มนี้ต้องอ่านอ่ะ ตัวเราเสียดายมากที่ไม่ได้อ่านก่อนไปปารีส เห็นพ้องกับตัวเองแล้วว่าต้องได้ไปซ่อมแน่นอน (but when? that’s the question.)

[Suwitcha Chandhorn · Rating 4 out of 5]

ชอบในรายละเอียดเกี่ยวกับงานศิลปะและสถานที่ที่บรรยายในหนังสือเล่มนี้ ความกล้าได้กล้าเขียนของผู้บันทึก บรรยายให้เราได้เห็นภาพฝรั่งเศสในอีกแง่หนึ่งซึ่งหาไม่ได้จากการไปทัวร์ผิวเผิน ทำให้ต้องใช้สมาธิในการอ่านและไปเสิร์ชหารูปมาดูประกอบ ใช้เวลาไปมากกว่าที่คิด แต่ก็คุ้มค่ากับความรู้สึกที่ได้รับ

[bolden · Rating 4 out of 5]

เราชอบภาษาที่พี่โอ๊ตเขียนมากๆๆ พอได้เริ่มอ่านเเล้วคือวางไม่ได้เลยล่ะ เป็นการเขียนเกี่ยวกับParisที่ทำให้เรา into มากๆ เราเเบบนึกภาพออกเยอะมาก เเล้วก็อีกอย่างจะมีตอนนึงที่พูดถึงเรื่องโสเภณีใน Paris เเล้วโยงไปถึงเรื่อง การมีSex ประโยคนึงที่เราชอบมากๆคือ คนเรามีสันดานดิบเถื่อนที่จะออกมาเเค่ตอนนี้จริงๆ ใช่ทุกคนเวลามี Sex จะเเสดงด้านที่คนอื่นไม่มีวันได้เห็น

[Kamons · Rating 3 out of 5]

ปกกับชื่อเรื่องมันไม่ค่อยชวนอ่านสำหรับเราสักเท่าไหร่ก็เลยมองข้ามเล่มนี้ไปหลายหน แต่ก็อย่างที่ในเล่มนี้บอกบางทีก็ต้องรอโชคชะตากับจังหวะที่เหมาะบ้างถึงจะอ่านได้สนุก แล้วก็อวยตามปกหลังว่าเป็นบันทึกการเดินทางที่จัดจ้านและอีโรติกแทรกเกร็ดความรู้เล็กๆ อ่านจบแล้วดูฉลาดขึ้นแบบไม่รู้ตัว

[Palee Mitta · Rating 5 out of 5]

คุณโอ๊ต เขียนอ่านสนุก น่าติดตาม มีความฟุ้งๆ ฟิลเตอร์บางๆ มีอารมณ์ เป็น background
เวลาอ่าน จะมีแทรกความรู้ทาง ประวัติศาสตร์ศิลปะ เวลาอ่านเราจะเปิด Wikipedia อ่านตามไปด้วย ทำให้สนุกได้ความรู้ แต่อ่านจบก็คือนานมากค่ะ เปิด ref ตลอด

รออ่านเล่มต่อไปนะคะ

[Khanobkun Sappan · Rating 4 out of 5]

สนุก ตลกมากค่ะมองเห็นความแตกต่างของวัฒนธรรมไทยกับฝรั่งเศส ซึ่งเขียนออกมาได้ตลกและเห็นภาพเลย มีการพูดถึงศิลปะแบบต่างๆ ชอบมุขเก้าอี้หลุยส์มากๆค่ะ