What do you think?
Rate this book
Elu varjatud rõõmud
See on raamat otsingutest, mille eesmärgiks on leida uut laadi elamise viis. Kuidas pääseda eemale tüütutest töökaaslastest ja põgeneda organisatsioonidest, mille edu on rajatud stressile? Kas inimestel oleks võimalik anda oma eraelule mingi teistsugune sisu? Kui romantiline ideaal valmistab pettumust, siis kuidas oleks veel võimalik armastada ja olla armastatud? Kui rikkaks saavad ainult vähesed, siis kas on midagi, mis hüvitab allajäämise? Kui religioonid ja riigid ei saa omavahel läbi, siis kas sellel võib olla veel mingeid tagajärgi peale vaenu ja umbusu? Kas olukorras, kus vabadust napib, on ka muid valikuid peale vastuhaku? Kui ettearvamatut on nii palju, siis mis võiks asendada auahnust?
Neile küsimustele üritab leida vastuseid Oxfordi ülikooli õppejõud ja avara silmaringiga kirjanik Theodore Zeldin (snd 1933). Seni on temalt eesti keeles ilmunud sellised teosed nagu „Inimsuhete ajalugu”, „Vestluskunst” ja „Õnn”.
Neile küsimustele üritab leida vastuseid Oxfordi ülikooli õppejõud ja avara silmaringiga kirjanik Theodore Zeldin (snd 1933). Seni on temalt eesti keeles ilmunud sellised teosed nagu „Inimsuhete ajalugu”, „Vestluskunst” ja „Õnn”.
456 pages, Hardcover
First published October 8, 2014
154 people are currently reading
1830 people want to read
About the author
Theodore Zeldin
75 books202 followersTheodore Zeldin CBE, President of the Oxford Muse Foundation, is a Palestinean philosopher, sociologist, historian, writer and public speaker. Zeldin was first known as a historian of France but is today probably most famous internationally as the author of An Intimate History of Humanity (1994), a book which probes the personal preoccupations of people in many different civilisations, both in the past and in the present; it illuminates the way emotions, curiosities, relationships and fears have evolved through the centuries, and how they might have evolved differently. Since then he has focused on how work can be made less boring and frustrating, how conversation can be less superficial, and how individuals can be more honest with one another, putting their masks aside.
Zeldin's masterpiece is "A History of French Passions" (originally published as "France, 1848-1945" in the Oxford History of Modern Europe), an idiosyncratic work examining the ambitions and frustrations, intellectual and imaginative life, tastes and prejudices of a vast range of people. The idea of France as a common unity is not easily discernible in this multi-volume book, and there is very little about politics in the conventional sense, although there are essays on the national appeal of Bonapartism and other cultural elements of French national politics.
The Oxford Muse Foundation (www.oxfordmuse.com) was formed by Zeldin in 2001. It describes its aims as being "to pioneer new methods to improve personal, work and intercultural relationships in ways that satisfy both private and public values." One of its principal projects is the Muse Portrait Database. Individuals are free to submit their own self-portraits, including whatever they want the world to know about them. However, many of the portraits are written by another person in the "voice" of the subject, as the result of a conversation between the two. The Oxford Muse claims that, through such conversations, it can help people "to clarify their tastes, attitudes and goals in many different aspects of life; and to sum up the conclusions they have drawn from their experiences in their own words." A selection of these portraits can be found in "Guide to an Unknown City" (2004), which contains the writings of a wide variety of Oxford residents, and in "Guide to an Unknown University" (2006), which, Zeldin claimed, 'allowed professors, students, alumni, administrators and maintenance staff to reveal what they do not normally tell one another.
In 2007, Zeldin was appointed to a committee advising the French government of Nicolas Sarkozy on labour market reforms.
Zeldin's masterpiece is "A History of French Passions" (originally published as "France, 1848-1945" in the Oxford History of Modern Europe), an idiosyncratic work examining the ambitions and frustrations, intellectual and imaginative life, tastes and prejudices of a vast range of people. The idea of France as a common unity is not easily discernible in this multi-volume book, and there is very little about politics in the conventional sense, although there are essays on the national appeal of Bonapartism and other cultural elements of French national politics.
The Oxford Muse Foundation (www.oxfordmuse.com) was formed by Zeldin in 2001. It describes its aims as being "to pioneer new methods to improve personal, work and intercultural relationships in ways that satisfy both private and public values." One of its principal projects is the Muse Portrait Database. Individuals are free to submit their own self-portraits, including whatever they want the world to know about them. However, many of the portraits are written by another person in the "voice" of the subject, as the result of a conversation between the two. The Oxford Muse claims that, through such conversations, it can help people "to clarify their tastes, attitudes and goals in many different aspects of life; and to sum up the conclusions they have drawn from their experiences in their own words." A selection of these portraits can be found in "Guide to an Unknown City" (2004), which contains the writings of a wide variety of Oxford residents, and in "Guide to an Unknown University" (2006), which, Zeldin claimed, 'allowed professors, students, alumni, administrators and maintenance staff to reveal what they do not normally tell one another.
In 2007, Zeldin was appointed to a committee advising the French government of Nicolas Sarkozy on labour market reforms.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 83 reviews
November 28, 2016
To me, reading this book was like having a long long conversation with someone you love in the middle of the night about all the crazy curious questions you might have… a deep rich conversation…
So, this book represents 28 essays each titled by a question about a certain thing of which I’ll mention the ones I liked: what is a wasted life? How can a religion change? Why do so many people feel unappreciated, unloved and only half alive? What is the point of working so hard? What is worth knowing? and the best of the questions was, what does it mean to be alive?
Briefing about the author, he is a Russian-Jewish scholar at Oxford, born in 1933 in جبل الكرمل in Palestine. He and his parents moved to the UK where he pursued his studies in philosophy, history and latin. His best work was a 2000 pages book “The French” that was divided into 5 volumes: Ambition & Love, Intellect & Pride, Taste & Corruption, Politics & Anger and Anxiety & Hypocricy. He also wrote a replica of Orwell 1984 of how would the world look like if all desires are achieved under the title of “Happiness”.
This book is published in May 2015, and the author was 81 years and discusses with us the 28 different topics as if he s thinking out loud and talking to you as a friend however, as an 81 year old friend with expertise in life and writing based on huge array of sources and cultures.
For example, in his chapter titled what is worth knowing, I loved how he described that we should be nourished by knowledge and not bloated; nowadays many of us are just obese with knowledge it makes us sick. What use of information if there is no wisdom? He spoke about history as fiction, since past can never be told unless it’s from the perception of the historian… what matters is not how much knowledge we have but what we do with our knowledge, it is more like painting a picture which gradually takes shape.
And in the question of How can a religion change, he speaks about different religions, even the ones you wouldn’t expect to hear about like Zoroastrianism, he also quotes Islamic and Christian shcolars and Chinese and indian religions. He laments the hostility created by religions and that most of hostility is due to people telling each other how to behave. In india, there are 2.5 million places of worship and only 75000 hospitals.
Mainly, the writer would want a better world where people interact more in a meaningful way. He wants the hotels to become a hub for learning about each other whether we’re guests, having dinner or simply work there. In his world, Nobel prizes would be given to humorists instead of economists and the insurance companies would create opportunities for the young instead of creating fear of the old.
Regarding the style, the writing style is pretty simple, the book is fancy and the cover design is nice too. I also liked the notes on the side of each page, the ideas that should be remembered for example: “A family of the mind” , “Einstein and God”, competition “an awful kind of salvery”.
Personally, this book did not add anything to me. However it made me feel like I am sitting with an old friend at midnight with a glass of wine, and just talking y. It also made me think of my own answers and my own understanding of these topics as I also discussed them with my own friends. On the other hand, there are big parts of the book that feels like he just saying things to say, like a friend who is happy sharing what’s on his mind. What I also disagree with, is him stressing on interaction as nourishment, hence the people who prefer to spend time alone and not engage in any sort of conversation are less alive. In my opinion it is the opposite.
I do recommend as a light read, don’t expect to learn but to have a conversation through this book.
So, this book represents 28 essays each titled by a question about a certain thing of which I’ll mention the ones I liked: what is a wasted life? How can a religion change? Why do so many people feel unappreciated, unloved and only half alive? What is the point of working so hard? What is worth knowing? and the best of the questions was, what does it mean to be alive?
Briefing about the author, he is a Russian-Jewish scholar at Oxford, born in 1933 in جبل الكرمل in Palestine. He and his parents moved to the UK where he pursued his studies in philosophy, history and latin. His best work was a 2000 pages book “The French” that was divided into 5 volumes: Ambition & Love, Intellect & Pride, Taste & Corruption, Politics & Anger and Anxiety & Hypocricy. He also wrote a replica of Orwell 1984 of how would the world look like if all desires are achieved under the title of “Happiness”.
This book is published in May 2015, and the author was 81 years and discusses with us the 28 different topics as if he s thinking out loud and talking to you as a friend however, as an 81 year old friend with expertise in life and writing based on huge array of sources and cultures.
For example, in his chapter titled what is worth knowing, I loved how he described that we should be nourished by knowledge and not bloated; nowadays many of us are just obese with knowledge it makes us sick. What use of information if there is no wisdom? He spoke about history as fiction, since past can never be told unless it’s from the perception of the historian… what matters is not how much knowledge we have but what we do with our knowledge, it is more like painting a picture which gradually takes shape.
And in the question of How can a religion change, he speaks about different religions, even the ones you wouldn’t expect to hear about like Zoroastrianism, he also quotes Islamic and Christian shcolars and Chinese and indian religions. He laments the hostility created by religions and that most of hostility is due to people telling each other how to behave. In india, there are 2.5 million places of worship and only 75000 hospitals.
Mainly, the writer would want a better world where people interact more in a meaningful way. He wants the hotels to become a hub for learning about each other whether we’re guests, having dinner or simply work there. In his world, Nobel prizes would be given to humorists instead of economists and the insurance companies would create opportunities for the young instead of creating fear of the old.
Regarding the style, the writing style is pretty simple, the book is fancy and the cover design is nice too. I also liked the notes on the side of each page, the ideas that should be remembered for example: “A family of the mind” , “Einstein and God”, competition “an awful kind of salvery”.
Personally, this book did not add anything to me. However it made me feel like I am sitting with an old friend at midnight with a glass of wine, and just talking y. It also made me think of my own answers and my own understanding of these topics as I also discussed them with my own friends. On the other hand, there are big parts of the book that feels like he just saying things to say, like a friend who is happy sharing what’s on his mind. What I also disagree with, is him stressing on interaction as nourishment, hence the people who prefer to spend time alone and not engage in any sort of conversation are less alive. In my opinion it is the opposite.
I do recommend as a light read, don’t expect to learn but to have a conversation through this book.
September 15, 2017
sanki yeni bir arkadaşım olmuş, hiç bilmediğim kitaplar okuyup hiç duymadığım kültürlerle tanışmış, hiç dinlemediğim hikayeler öğrenmiş bana anlatıyormuş gibi, uzun bir sohbet gibi, nefis bir kitap,
June 17, 2018
Öyle bir solukta okunacak bir kitap değil. 2017 yılının Ekim ayında başladığım kitabı, 2018 Haziran ayında bitirdim. :) Hayata, geçmişe dair birçok şey barındıran dolu dolu bir kitap.
April 10, 2020
-Gerçeği söylemek her zaman daha insani ve heyecan vericidir
-Fakirlik sadece para sahibi olmamak değil, aynı zamanda insanının kendine ait hikayelerinin olmamasıdır
-Merak, bedensel arzular kadar güçlü ve inatçı bir arzu yaratabilir.
-Varoluşun kalitesini her geçen gün daha fazla belirler hale gelen samimi kişisel ilişkilerden doğan sonuçları keşfetmeyi seviyorum.
-Tarih bilmediğimiz diyarlara kapılar açan bir dizi anahtardır, özgürlüktür.
-Kartvizit, statü reklamı ve kişinin kendisinden daha fazla saygı görmeye layık bir kurumun mülkü olduğunun kanıtıdır.
-Savaş iğrençtir ama iş yaşamındaki haksızlıktan daha iğrenç olduğundan emin değilim.
-Fakirlerden daha yalnız olan zenginlerin sevgi, takdir, kabul, hayranlık ve alkış açlığı, para açlığı kadar sıkıntı yaratır; çektikleri açlığı kendilerini severek zihinsel mastürbasyona vardırırlar.
-Din savaşlarıyla ünlü K.Irlandalılar üzerinde savaşın hemen ardından yapılan bir araştırmada, büyük çoğunluğun 10 emrin ilkini bilmediği ortaya çıkmış.
Yeni bir araştırma ise Amerikalıların yarısının 4 İncil'den hiç birinin ismini bilmediğini, İrlandalıların ise yarısının 4 İncil olduğundan bile habersiz olduklarını göstermiş.
-Anlaşmazlıklar bizleri yeni sorular keşfetmeye zorlar; anlaşmazlık olmasaydı, düşünce de olmazdı. Antik Yunan'da en çok değer verilen tartışma kuralları, KİMSENİN YENİLGİYE UĞRATILMAMASI ve HARMONİ yaratan bir çözümün sağlanmasıydı.
-Konforlu bir yaşamı veya mutluluğu bir amaç haline getirmeyi, bir domuz ağılının ideali olarak görürüm (Einstein).
-Rekabet de para ve güç tutkusu gibi korkunç bir kölelik türüdür (Einstein).
-Kimseye mahkum olmamam, işim, kemanım, teknem ve arakadaşlarımın takdiri: İşte mutluluğum (Einstein).
-Hatırlama, bir olayın bütünüyle geri getirilmesi değil, sayısız dağınık parçacığın yakın döneme ait duygu ve düşünceler ile yerinden inşasıdır (Barlett Deneyi). Geçmiş sürekli yeniden yaratılır.
-Hiç kimse yalnızca şimdiki zamanda yaşayamaz; geçmişteki kendisine ve başkalarına ait deneyimlerden, geçmiş zaman bilgilerinden, inanç ve hurafelerden etkilenerek yaşar. Geçmiş, şimdiki zaman ve gelecek arasında ayrım yapmak, inatla sürdürülen bir ilüzyondur (Einstein).
Antik Roma'nın zaman tanrısı Janus'un (aynı zamanda ticaret tanrısı) öne ve arkaya bakan iki yüzü vardı.
-Bilimin amacı, karmaşadan anlam çıkarmak ve bunu zarafetle yeniden şekillendirmektir; böylece insanın rehberi güzellik arayışı olmalıdır (H.Poincare).
-Özgürlük, yalnızca bir hak değildir; kazanılması gereken bir beceridir aynı zamanda; insanın dünyayı kendi göz mercekleri dışında, farklı mercekler altında görebilme ve daha önce kimsenin hayalini kurmadığı bir şeyi hayal etme becerisidir, güzellik, anlam ve ilham bulmaktır.
-Öğretmek ve eğitim almak, birbirine özen ve lütuf göstermek, çift olma fikrini zenginleştirir, farklı tutkuları olsa bile iki yalnız ruhu bir araya getirir.
-İnsan, varoluşundaki çelişkilerin komedisinden haz alan, acaip ve şamatacı biridir(Kierkegaard)
-Kahkaha, iki insan arasındaki en kısa mesafedir (Voltaire).
-Dünyayı kadınlar yönetseydi nezaket ve iyiliğin hüküm süreceği düşüncesi, güç denen şeyin nasıl da kaçınılmaz şekilde yozlaştığını göz ardı eder.
-İnsan beyni, alışılmadık fikirleri alışılageldik kategorilere uydurmak üzere yapılanmıştır.
- İki insan arasındaki sevgi, insanın şefkat duygularını kendi kaygılarının ötesine yayabilmesinde ilk adımdır ve sonrasında çocukların uyandırdığı hisle bencilliğin aşılması gelir; insan tek başına iken yüzleşemediği, hayatını yıkıma götüren tüm korkularla, reddedilme, yitip gitme, yetersizlik korkularıyla yüzleşme cesaretini bulur.
-Bilgelik içermeyen zenginlik susuz ekmek gibidir, susuzluk açlıktan daha hızlı öldürür.
-Hayat, cana yakın ve adil olmaktan keyif almaktır.
-Entelektüel bereket, geçmiş, bugün ve gelecek arasındaki sessizlikleri bir müziğe çeviren unsurdur.
-Zihin katılığı (rigor vitae) merakı yakıp kül eder ve yerine kendini tekrar eden, uyuşuk rutinler koyar; ölüm katılığından (rigor mortis) bile tehlikelidir, çünkü insana yaşadığını zannettirir. İnsan, daha önce hiç sahip olmadığı düşünceler getiremiyorsa dünyaya ve başkalarının düşüncelerinden ilham almıyorsa, yalnızca sözde yaşıyor demektir.
...Düşüncenin motoru derinlikli sohbettir.
-Fakirlik sadece para sahibi olmamak değil, aynı zamanda insanının kendine ait hikayelerinin olmamasıdır
-Merak, bedensel arzular kadar güçlü ve inatçı bir arzu yaratabilir.
-Varoluşun kalitesini her geçen gün daha fazla belirler hale gelen samimi kişisel ilişkilerden doğan sonuçları keşfetmeyi seviyorum.
-Tarih bilmediğimiz diyarlara kapılar açan bir dizi anahtardır, özgürlüktür.
-Kartvizit, statü reklamı ve kişinin kendisinden daha fazla saygı görmeye layık bir kurumun mülkü olduğunun kanıtıdır.
-Savaş iğrençtir ama iş yaşamındaki haksızlıktan daha iğrenç olduğundan emin değilim.
-Fakirlerden daha yalnız olan zenginlerin sevgi, takdir, kabul, hayranlık ve alkış açlığı, para açlığı kadar sıkıntı yaratır; çektikleri açlığı kendilerini severek zihinsel mastürbasyona vardırırlar.
-Din savaşlarıyla ünlü K.Irlandalılar üzerinde savaşın hemen ardından yapılan bir araştırmada, büyük çoğunluğun 10 emrin ilkini bilmediği ortaya çıkmış.
Yeni bir araştırma ise Amerikalıların yarısının 4 İncil'den hiç birinin ismini bilmediğini, İrlandalıların ise yarısının 4 İncil olduğundan bile habersiz olduklarını göstermiş.
-Anlaşmazlıklar bizleri yeni sorular keşfetmeye zorlar; anlaşmazlık olmasaydı, düşünce de olmazdı. Antik Yunan'da en çok değer verilen tartışma kuralları, KİMSENİN YENİLGİYE UĞRATILMAMASI ve HARMONİ yaratan bir çözümün sağlanmasıydı.
-Konforlu bir yaşamı veya mutluluğu bir amaç haline getirmeyi, bir domuz ağılının ideali olarak görürüm (Einstein).
-Rekabet de para ve güç tutkusu gibi korkunç bir kölelik türüdür (Einstein).
-Kimseye mahkum olmamam, işim, kemanım, teknem ve arakadaşlarımın takdiri: İşte mutluluğum (Einstein).
-Hatırlama, bir olayın bütünüyle geri getirilmesi değil, sayısız dağınık parçacığın yakın döneme ait duygu ve düşünceler ile yerinden inşasıdır (Barlett Deneyi). Geçmiş sürekli yeniden yaratılır.
-Hiç kimse yalnızca şimdiki zamanda yaşayamaz; geçmişteki kendisine ve başkalarına ait deneyimlerden, geçmiş zaman bilgilerinden, inanç ve hurafelerden etkilenerek yaşar. Geçmiş, şimdiki zaman ve gelecek arasında ayrım yapmak, inatla sürdürülen bir ilüzyondur (Einstein).
Antik Roma'nın zaman tanrısı Janus'un (aynı zamanda ticaret tanrısı) öne ve arkaya bakan iki yüzü vardı.
-Bilimin amacı, karmaşadan anlam çıkarmak ve bunu zarafetle yeniden şekillendirmektir; böylece insanın rehberi güzellik arayışı olmalıdır (H.Poincare).
-Özgürlük, yalnızca bir hak değildir; kazanılması gereken bir beceridir aynı zamanda; insanın dünyayı kendi göz mercekleri dışında, farklı mercekler altında görebilme ve daha önce kimsenin hayalini kurmadığı bir şeyi hayal etme becerisidir, güzellik, anlam ve ilham bulmaktır.
-Öğretmek ve eğitim almak, birbirine özen ve lütuf göstermek, çift olma fikrini zenginleştirir, farklı tutkuları olsa bile iki yalnız ruhu bir araya getirir.
-İnsan, varoluşundaki çelişkilerin komedisinden haz alan, acaip ve şamatacı biridir(Kierkegaard)
-Kahkaha, iki insan arasındaki en kısa mesafedir (Voltaire).
-Dünyayı kadınlar yönetseydi nezaket ve iyiliğin hüküm süreceği düşüncesi, güç denen şeyin nasıl da kaçınılmaz şekilde yozlaştığını göz ardı eder.
-İnsan beyni, alışılmadık fikirleri alışılageldik kategorilere uydurmak üzere yapılanmıştır.
- İki insan arasındaki sevgi, insanın şefkat duygularını kendi kaygılarının ötesine yayabilmesinde ilk adımdır ve sonrasında çocukların uyandırdığı hisle bencilliğin aşılması gelir; insan tek başına iken yüzleşemediği, hayatını yıkıma götüren tüm korkularla, reddedilme, yitip gitme, yetersizlik korkularıyla yüzleşme cesaretini bulur.
-Bilgelik içermeyen zenginlik susuz ekmek gibidir, susuzluk açlıktan daha hızlı öldürür.
-Hayat, cana yakın ve adil olmaktan keyif almaktır.
-Entelektüel bereket, geçmiş, bugün ve gelecek arasındaki sessizlikleri bir müziğe çeviren unsurdur.
-Zihin katılığı (rigor vitae) merakı yakıp kül eder ve yerine kendini tekrar eden, uyuşuk rutinler koyar; ölüm katılığından (rigor mortis) bile tehlikelidir, çünkü insana yaşadığını zannettirir. İnsan, daha önce hiç sahip olmadığı düşünceler getiremiyorsa dünyaya ve başkalarının düşüncelerinden ilham almıyorsa, yalnızca sözde yaşıyor demektir.
...Düşüncenin motoru derinlikli sohbettir.
November 14, 2016
This is a fantastic book. Zeldin is an engineer of optimism, change, and openness. If this book were required reading for everyone, we would live in a very different world. This is a human book about human scaled possibilities. Please read this.
March 25, 2018
one of the most impressive books I've read lately.
the book says "try to see all the colors in the world"
the book says "try to see all the colors in the world"
October 30, 2017
"I pensieri privati sono tra le più importanti risorse dell'umanità, e contengono l'essenza delle sue esperienze".
(4 stelle per il coraggio). Zeldin si prodiga, con svariati esempi di vite di uomini illustri conosciuti o sconosciuti, per sostenere "che sia possibile scoprire qualcosa di nuovo ogni volta che due essere umani si incontrano in situazioni, stati d'animo, conversazioni o momenti di sfida che rivelano una diversa voce o una diversa maschera". Le domande sono ambiziosissime, 28 domande come "che cos'è una vita sprecata?", "cosa impedisce di sentirsi a casa nel proprio paese", "cosa significa essere vivi?", "è possibile un altro genere di rivoluzione sessuale", "perché tante persone si sentono incomprese?"; l'intento pertanto non è quello di risolverle, bensì quello stimolare la mente, riattivarla quanto più possibile.
(4 stelle per il coraggio). Zeldin si prodiga, con svariati esempi di vite di uomini illustri conosciuti o sconosciuti, per sostenere "che sia possibile scoprire qualcosa di nuovo ogni volta che due essere umani si incontrano in situazioni, stati d'animo, conversazioni o momenti di sfida che rivelano una diversa voce o una diversa maschera". Le domande sono ambiziosissime, 28 domande come "che cos'è una vita sprecata?", "cosa impedisce di sentirsi a casa nel proprio paese", "cosa significa essere vivi?", "è possibile un altro genere di rivoluzione sessuale", "perché tante persone si sentono incomprese?"; l'intento pertanto non è quello di risolverle, bensì quello stimolare la mente, riattivarla quanto più possibile.
January 9, 2022
Güzel bir kitap. Onlarca gerçek hayat hikayesi örneği üzerinden düşünceler. Acı, sefalet, mizah, girişimcilik, haksızlık, hepsi var da haz? Haz neresinde bu kitabın onu bilemedim.
April 10, 2020
İlgi çekici 28 soruya cevap arar nitelikte bir kitap. Özellikle “cevap arar” nitelikte diyorum çünkü Zeldin,”Yoksul zengine ne söyleyebilir?”, “İnanmayan biri inananı nasıl anlayabilir?”, “Bir lider olmaktan daha ilgi çekici olan nedir?” ya da “İnsan bir otelde başka ne yapabilir?” gibi sorulara dair görüşlerini anlatırken daha çok bir arayışı ve ona dair olanları anlatıyor, kesin cevaplardan özellikle kaçınıyor. Bu arayış daha önceden hiç düşünmediğiniz ya da farkına varmadığınız durumları anlamanıza yardımcı oluyor. Sanki oturmuş filozof bir tanıdığınızla sohbet ediyormuşsunuz gibi hissediyorsunuz kitabı okurken.
Birkaç nokta var yazarın defaatle andığı, onları buraya özellikle almak istiyorum:
• Şu an hepimizin hayatı iş ve özel hayat olarak ayrılmış durumda. Sanat ve kültürün yeri özel hayat olarak adreslenmiş. Zeldin’e göre iş hayatımız sanat ve kültürü bu kadar dışlamak zorunda değil. İş dünyası bu iki unsuru içinde barındıracak şekilde yeniden organize olabilir. Yaratıcılık ve ilham iş hayatına daha fazla katkı sunabilir.
• Antik çağ filozoflarının sürekli üstünde durduğu önemli kavramlardan biri “kendini tanımak”. Zeldin ise bunun ötesine geçmeyi, sıradan insanlar ve nesnelerdeki ilginçlikler ve görülmeye değer olanı görmeye davet ediyor bizleri. Ona göre insan başkalarının düşüncelerinden ilham alamıyorsa, sözde yaşıyor demektir. “İki insan arasındaki yüzeysel olmayan her buluşma, keşif ve yaratıcılık aracılığıyla sıradanlığın ötesine geçebilmek için bir fırsat.”
• Bilgi ve merakın açtığı kapıların sizi nerelere çıkaracağını önden kestirmek imkansızdır. Bilgiyse anlaşmazlığın ürünüdür. Dolayısıyla uyum ve anlaşma keşfe giden yolda ayak bağı olabilir.
Son noktayla ilgili olarak Cemalettin Nuri Taşçı’nın blogunda çok güzel bir yazı okumuştum, Platon ve Parmenides’e saydırıyordu. Hatta Platon’un düşüncelerini zehir olarak nitelendiriyordu. Platon bize ne öğretti? İdealizm. Yani bizden bağımsız bir kusursuzun olduğunu, idealar dünyasını. Mesela kusursuz bir küreyi örnek olarak alalım, Cemalettin Nuri Taşçı’ya göre “Kusursuz küre, kurmaca bir şey. Âlemde kusursuz küre diye bir şey yok. Matematikte var. İnsan zihni yani, isterse kusursuz bir küre hayal edebilir. Ama ancak hayal edebilir. İnsanın zihnini bedeninden ayrı ele alıp, zihni yüceltirseniz, zihnin ürünü olarak kusursuz küreyi de yüceltmek için bir sebep daha bulabilirsiniz. Ama unutmamak lazım, insan zihni, isterse, kusurlu küreler de hayal edebilir. Kusurlu kürelerin şöyle bir kusuru var: Onları kolayca tarif edemezsiniz. Hâlbuki kusursuz bir küre, bir noktadan eşit uzaklıktaki noktaların üç boyutlu uzayda oluşturduğu cisim olarak, bir tek cümlede tarif edilebilir. Baştan çıkarıcı, öyle değil mi? Ama kusursuz kürenin de bir yığın kusuru var: Doğurgan değil en önemlisi.”
Zeldin’den ve CNT’nin bu pasajından benim anladığım ideal olan, kusursuz olan, üzerinde anlaşılan, uyum içinde olan aslında doğurgan değil, yeniyi çıkaramıyor. Dolayısıyla anlaşmazlıkları, kusurları yeniye yol açma ihtimalinden, yani doğurganlığından ötürü fırsat olarak görebiliriz.
Kitap bir çırpıda okunup bitecek cinsten değil, dili çok yalın olsa da, her parçadan sonra sizi düşünmeye teşvik ediyor. Dolayısıyla hayatın gizli kalmış hazlarını keşfetmek isteyen herkese önerilir.
Birkaç nokta var yazarın defaatle andığı, onları buraya özellikle almak istiyorum:
• Şu an hepimizin hayatı iş ve özel hayat olarak ayrılmış durumda. Sanat ve kültürün yeri özel hayat olarak adreslenmiş. Zeldin’e göre iş hayatımız sanat ve kültürü bu kadar dışlamak zorunda değil. İş dünyası bu iki unsuru içinde barındıracak şekilde yeniden organize olabilir. Yaratıcılık ve ilham iş hayatına daha fazla katkı sunabilir.
• Antik çağ filozoflarının sürekli üstünde durduğu önemli kavramlardan biri “kendini tanımak”. Zeldin ise bunun ötesine geçmeyi, sıradan insanlar ve nesnelerdeki ilginçlikler ve görülmeye değer olanı görmeye davet ediyor bizleri. Ona göre insan başkalarının düşüncelerinden ilham alamıyorsa, sözde yaşıyor demektir. “İki insan arasındaki yüzeysel olmayan her buluşma, keşif ve yaratıcılık aracılığıyla sıradanlığın ötesine geçebilmek için bir fırsat.”
• Bilgi ve merakın açtığı kapıların sizi nerelere çıkaracağını önden kestirmek imkansızdır. Bilgiyse anlaşmazlığın ürünüdür. Dolayısıyla uyum ve anlaşma keşfe giden yolda ayak bağı olabilir.
Son noktayla ilgili olarak Cemalettin Nuri Taşçı’nın blogunda çok güzel bir yazı okumuştum, Platon ve Parmenides’e saydırıyordu. Hatta Platon’un düşüncelerini zehir olarak nitelendiriyordu. Platon bize ne öğretti? İdealizm. Yani bizden bağımsız bir kusursuzun olduğunu, idealar dünyasını. Mesela kusursuz bir küreyi örnek olarak alalım, Cemalettin Nuri Taşçı’ya göre “Kusursuz küre, kurmaca bir şey. Âlemde kusursuz küre diye bir şey yok. Matematikte var. İnsan zihni yani, isterse kusursuz bir küre hayal edebilir. Ama ancak hayal edebilir. İnsanın zihnini bedeninden ayrı ele alıp, zihni yüceltirseniz, zihnin ürünü olarak kusursuz küreyi de yüceltmek için bir sebep daha bulabilirsiniz. Ama unutmamak lazım, insan zihni, isterse, kusurlu küreler de hayal edebilir. Kusurlu kürelerin şöyle bir kusuru var: Onları kolayca tarif edemezsiniz. Hâlbuki kusursuz bir küre, bir noktadan eşit uzaklıktaki noktaların üç boyutlu uzayda oluşturduğu cisim olarak, bir tek cümlede tarif edilebilir. Baştan çıkarıcı, öyle değil mi? Ama kusursuz kürenin de bir yığın kusuru var: Doğurgan değil en önemlisi.”
Zeldin’den ve CNT’nin bu pasajından benim anladığım ideal olan, kusursuz olan, üzerinde anlaşılan, uyum içinde olan aslında doğurgan değil, yeniyi çıkaramıyor. Dolayısıyla anlaşmazlıkları, kusurları yeniye yol açma ihtimalinden, yani doğurganlığından ötürü fırsat olarak görebiliriz.
Kitap bir çırpıda okunup bitecek cinsten değil, dili çok yalın olsa da, her parçadan sonra sizi düşünmeye teşvik ediyor. Dolayısıyla hayatın gizli kalmış hazlarını keşfetmek isteyen herkese önerilir.
July 10, 2021
I started my journey with Theodore Zeldin reading his book Conversations. It sparkled something in me. A curiosity on conversations and the nature of these. As I am working with predicting the future I see narratives as an important ingredient in my search for knowledges. This book gave me a lot of more perspectives. On narratives and the reasons for searching for knowledges.
Let me be frank. Knowledges is nothing without any form of relation. I knew that before reading this book. But after reading it. I'm even more convinced and I am even starting to be curious of sharing more knowledges my self. Not just of what I have read and thought I have understood. But also of the silly questions ruminating in my mind.
This book takes you through a short autobiography of historical characters such as Abraham Maslow, Soren Kierkegaard, Frank Kafka, Lao She, Abdurrahman Wahid, Sam Walton and many others. These short stories are used to create conversations points about various topics off 'the hidden pleasures of life'.
The book reminds me of the fatal disease that attacks the living is rigor vitae - Rigidity of mind - which burns up curiosity and replaces it with repetitive and numb routine.
As the writer writes in the last chapter of the book:
"The gift of life includes an invitation to connect with the limitless variety of the natural world and with the imagination and ingenuity of others, appreciation of which can grow to become affection; and expanding the radius of affections makes one more alive."
One of the wisest Danes through history was Niels Bohr. He build he's knowledge on conversations and talks with others. He was known to invite people to Copenhagen for a duration of more than a month where he would meet the daily for conversations and talks about his and their research. Listening and questioning one another. One of those guest was Albert Einstein, who was a regular talking partner to Niels Bohr, as the corresponded on almost a weekly basis and challenging each others calculations and talks. When Niels Bohr died a few years after Albert Einstein the calculations from Einsteins last letter was still on the blackboard in Bohr's study. Bohr still ruminating on the knowledge shared by Einstein.
Do you remember to share your knowledge? Do you let others share their knowledge with you? Are you curious on others thinking?
Let me be frank. Knowledges is nothing without any form of relation. I knew that before reading this book. But after reading it. I'm even more convinced and I am even starting to be curious of sharing more knowledges my self. Not just of what I have read and thought I have understood. But also of the silly questions ruminating in my mind.
This book takes you through a short autobiography of historical characters such as Abraham Maslow, Soren Kierkegaard, Frank Kafka, Lao She, Abdurrahman Wahid, Sam Walton and many others. These short stories are used to create conversations points about various topics off 'the hidden pleasures of life'.
The book reminds me of the fatal disease that attacks the living is rigor vitae - Rigidity of mind - which burns up curiosity and replaces it with repetitive and numb routine.
As the writer writes in the last chapter of the book:
"The gift of life includes an invitation to connect with the limitless variety of the natural world and with the imagination and ingenuity of others, appreciation of which can grow to become affection; and expanding the radius of affections makes one more alive."
One of the wisest Danes through history was Niels Bohr. He build he's knowledge on conversations and talks with others. He was known to invite people to Copenhagen for a duration of more than a month where he would meet the daily for conversations and talks about his and their research. Listening and questioning one another. One of those guest was Albert Einstein, who was a regular talking partner to Niels Bohr, as the corresponded on almost a weekly basis and challenging each others calculations and talks. When Niels Bohr died a few years after Albert Einstein the calculations from Einsteins last letter was still on the blackboard in Bohr's study. Bohr still ruminating on the knowledge shared by Einstein.
Do you remember to share your knowledge? Do you let others share their knowledge with you? Are you curious on others thinking?
November 9, 2020
"Bu kitap, damak tatlarımızı zenginleştirmek adına bir girişimdir; başkalarının zevklerini, fikirlerini, deneyim ve umutlarını keşfetmeyi de kapsar." Sf. 389
Zeldin ile tanışmaktan ve kitabı vasıtasıyla sohbet etmekten çok büyuk keyif aldım. Soru başlıklarından oluşan bölümlerin amacının sorulara cevap vermek yerine sorular üzerine yaşamış insanlar vasıtasıyla bir nevi 'beyin fırtınası' yapmak olması bir okur olarak kitaptan aldığım keyfi artırdı. Hiç düsünmediğim şeyler üzerine düşünmemi, hiç tanışmadığım insanlarla ve fikirlerle tanışmamı sağladı bu kitap.
Zeldin ile tanışmaktan ve kitabı vasıtasıyla sohbet etmekten çok büyuk keyif aldım. Soru başlıklarından oluşan bölümlerin amacının sorulara cevap vermek yerine sorular üzerine yaşamış insanlar vasıtasıyla bir nevi 'beyin fırtınası' yapmak olması bir okur olarak kitaptan aldığım keyfi artırdı. Hiç düsünmediğim şeyler üzerine düşünmemi, hiç tanışmadığım insanlarla ve fikirlerle tanışmamı sağladı bu kitap.
January 8, 2024
“Yaşayanlara musallat olan en ölümcül hastalıktır zihnin katılığı, yani rigor vitae, merakı yakıp kül eder ve yerine kendini tekrar eden, uyuşuk rutinler getirir; rigor mortis'ten daha tehlikelidir, çünkü insana yaşadığını zannettirir. Insan, daha once hiç sahip olmadığı düşünceler getiremiyorsa dünyaya ve başkalarının düşüncelerinden ilham alamıyorsa, yalnızca sözde yaşıyor demektir.”
Theodore Zeldin de bu kitapla benim ilham kaynağım oldu.
Theodore Zeldin de bu kitapla benim ilham kaynağım oldu.
January 3, 2023
غياب المعنى وضياع الغاية
.
.
لقد تغير فهم الكون الضخم وجزيئاته الدقيقة تمامًا. تم إعادة تشكيل الرجال والنساء من خلال التعليم والمعلومات والتجارب والتوقعات التي لم تكن موجودة من قبل. يُملأ العالم اليوم بنوع جديد من البشر. لم يعد الكثيرون يشعرون بالراحة في الكفاح من أجل كسب لقمة العيش باستخدام جزء بسيط فقط من مواهبهم ، بطرق تم اختراعها منذ زمن بعيد لمخلوقات أكثر خضوعًا. تم تدريب كل منهم ليكون متخصصًا في مجال واحد ، بمهارات يمكن أن تجلب إرضاءً عميقًا ، ولكن يمكنها أيضًا تضييق نطاق الخيال.
لم يعد "معنى الحياة" واضحًا كما كان من المفترض أن يكون في السابق. لم يكن هذا العدد الكبير من البشر غير متأكدين من هدفهم الأكبر فيما وراء رغباتهم اليومية. الافتراضات القديمة تهدد بالانهيار وترك المرء عارياً. لقد انهارت افتراضات الكثير من الناس وأصبحوا عراة تماماً.
أنا لا أكتفي بملابس عادية: مستعارة أو بالية. أود أن أعرف ما هي البدائل التي يمكن أن تشكل "الحياة البديلة" و "الانسحاب من سباق الفئران". لم تؤد اليوتوبيا والديستوبيا إلى أي مكان ، لذا أين يمكن للمرء أن يذهب إذا لم يعد بإمكانه أن يصدق الوعود بمستقبل أفضل وسئم من أنبياء الكآبة واليأس؟
الأيديولوجيات التي كانت تشع بالأمل فقدت بريقها. لقد تُرك الكثير من الناس على جانب الطريق بسبب التقدم ، والكثير منهم لا يعرفون كيفية العثور على مكانهم فيه ، والكثير منهم غير متأكدين إلى أين يأخذهم. تنتشر قوانين جديدة ، وهياكل جديدة ، ونظريات جديدة ، وعلاجات فورية جديدة للأرواح المضطربة ، ومع ذلك لا يزال عدد لا يحصى من الناس يشعرون بالإحباط.
بالطبع لا يوجد نقص في الخبراء المعتمدين وغير المعتمدين الذين يقدمون المشورة حول كيفية المناورة عبر جميع الصخور والمياه الضحلة ، الحقيقية أو المتخيلة. تتوفر مجموعة كبيرة من العلاجات لمساعدة الأشخاص ، بغض النظر عن الضياع أو الحيرة ، لكي يصبحوا سعداء أو أغنياء أو ناجحين أو أيًا كان. توجد بالفعل مجموعة كبيرة ومتنوعة من حلول الأعمال والبرامج السياسية والعلاجات النفسية. لذلك ليس هناك حاجة إلى صيغة أخرى لتمكينك من الحصول على ما تريد. علاوة على ذلك ، فإن معظم الناس لا يحصلون على ما يريدون. كثير من الناس لا يعرفون ماذا يريدون. قد يرغب بعض الناس في ملذات مختلفة تمامًا لو أنهم فقط يعرفون عنها.
.
Theodore Zeldin
The Hidden Pleasure Of Life
Translated By #Maher_Razouk
.
.
لقد تغير فهم الكون الضخم وجزيئاته الدقيقة تمامًا. تم إعادة تشكيل الرجال والنساء من خلال التعليم والمعلومات والتجارب والتوقعات التي لم تكن موجودة من قبل. يُملأ العالم اليوم بنوع جديد من البشر. لم يعد الكثيرون يشعرون بالراحة في الكفاح من أجل كسب لقمة العيش باستخدام جزء بسيط فقط من مواهبهم ، بطرق تم اختراعها منذ زمن بعيد لمخلوقات أكثر خضوعًا. تم تدريب كل منهم ليكون متخصصًا في مجال واحد ، بمهارات يمكن أن تجلب إرضاءً عميقًا ، ولكن يمكنها أيضًا تضييق نطاق الخيال.
لم يعد "معنى الحياة" واضحًا كما كان من المفترض أن يكون في السابق. لم يكن هذا العدد الكبير من البشر غير متأكدين من هدفهم الأكبر فيما وراء رغباتهم اليومية. الافتراضات القديمة تهدد بالانهيار وترك المرء عارياً. لقد انهارت افتراضات الكثير من الناس وأصبحوا عراة تماماً.
أنا لا أكتفي بملابس عادية: مستعارة أو بالية. أود أن أعرف ما هي البدائل التي يمكن أن تشكل "الحياة البديلة" و "الانسحاب من سباق الفئران". لم تؤد اليوتوبيا والديستوبيا إلى أي مكان ، لذا أين يمكن للمرء أن يذهب إذا لم يعد بإمكانه أن يصدق الوعود بمستقبل أفضل وسئم من أنبياء الكآبة واليأس؟
الأيديولوجيات التي كانت تشع بالأمل فقدت بريقها. لقد تُرك الكثير من الناس على جانب الطريق بسبب التقدم ، والكثير منهم لا يعرفون كيفية العثور على مكانهم فيه ، والكثير منهم غير متأكدين إلى أين يأخذهم. تنتشر قوانين جديدة ، وهياكل جديدة ، ونظريات جديدة ، وعلاجات فورية جديدة للأرواح المضطربة ، ومع ذلك لا يزال عدد لا يحصى من الناس يشعرون بالإحباط.
بالطبع لا يوجد نقص في الخبراء المعتمدين وغير المعتمدين الذين يقدمون المشورة حول كيفية المناورة عبر جميع الصخور والمياه الضحلة ، الحقيقية أو المتخيلة. تتوفر مجموعة كبيرة من العلاجات لمساعدة الأشخاص ، بغض النظر عن الضياع أو الحيرة ، لكي يصبحوا سعداء أو أغنياء أو ناجحين أو أيًا كان. توجد بالفعل مجموعة كبيرة ومتنوعة من حلول الأعمال والبرامج السياسية والعلاجات النفسية. لذلك ليس هناك حاجة إلى صيغة أخرى لتمكينك من الحصول على ما تريد. علاوة على ذلك ، فإن معظم الناس لا يحصلون على ما يريدون. كثير من الناس لا يعرفون ماذا يريدون. قد يرغب بعض الناس في ملذات مختلفة تمامًا لو أنهم فقط يعرفون عنها.
.
Theodore Zeldin
The Hidden Pleasure Of Life
Translated By #Maher_Razouk
February 13, 2018
Ağzına kadar doldurulmuş bir su bardağını dökmemek için çabalar gibi, dikkatle okumak gerekiyor bu kitabı. Ufacık bir dalgınlığa bile tahammülü yok. Çevirmenin dalgınlığına gelen sayfaları bile hissedebiliyorsunuz. Bir satır kaçınca konu kaçıyor, mevzu dağılıyor. Okuması zor bir kitap. Devamlı elde kağıt kalem de olmalı not almak için. İlginç anektodlar, enteresan tarihi kişiliklerin hayatlarından kesitler gerçekten etkileyici. Şimdiki aklım olsa bu kitabı "bir gün hapishaneye girersem/hastaneye yatarsam okuyacaklarım" listesine alırdım. Öylesine uzun ve boş vakitler talep ediyor. 2 ayda bitirebildim.
September 17, 2015
This book is really boring, pompous, generalizing, superior philosophizing. Skip it and read F**k It Therapy instead.
September 13, 2018
BİLGİÇ okuduğu kitaplardan başka bir şey konuşamayandır.
HEBA EDİLMİŞ BİR YAŞAM yalnızca kendine hitap eder, kendi endişelerine odaklanır. Her hayat bir deneydir. Bir hayatın keşfettikleri üzerine asla kafa yorulmadıysa, paylaşılmadıysa, başkalarına kıyasla nasıl göründüğüne kayıtsız kalındıysa, heba edilmiş demektir.
DÜNYA, herbirimiz ne gördüğümüzü söylediğimizde ortaya çıkan şeydir.
DÜŞÜNCELER kendi haline bırakıldığında öksüz ve topal kalır.
"BEN KİMİM" peşinde koşarak vakit kaybedemem. "SEN KİMSİN" sorusunu tercih ederim. Goethe, "kendimi tanısaydım kaçıp giderdim".
Bir SOHBETİN MALZEMESİ önce hakikat, sonra sağduyu, üçüncü iyi mizah dördüncü ince zekadır.
AMERİKALI SÖYLEŞMEZ, tartışmak ilgi alanıdır, konuşması söylev sınıfına girer.
Alçakgönüllülüğü ve dürüstlüğü ihlal etmeden, sıkıcı olmadan ya da yanlış anlaşılmadan KENDİ HAKKINDA KONUŞMA sanattır.
Despotların zorbalığını reddetmek ve de SÖYLEDİKLERİ İÇİN YETERSİZ ve DEĞERSİZ görünme endişesinden kurtulmak için cesaretli olmalıdır.
İSYAN, boyun eğmenin ve uysallığın tek alternatifi değildir.
SANAT, gerçekliğe karşı yaklaşımı ortaya koymanın incelikli yoludur.
Diktatöre verilecek en etkili karşılık ASİ OLMAK YERİNE, kendini onun kıskacından kurtarmak, KAÇMAK, göçmek, ve onu kendi türleriyle savaş içinde bırakmadır.
Hiçbir şey ruhlarımızı MERHAMET DUYGUSU kadar yumuşatamaz. Başkaları için KENDİNDEN FEDAKARLIK etmek hayatın amacıdır. Kendisini el arabasıyla insan taşıyan birinden fazlası görmemek, başkaları için KENDİNDEN VAZGEÇMEKTİR. İNSANIN SICAKLIĞI çaresizliği eritebilir.
Hiçbir idol PARAYA TAPMAK gibi küçük düşürücü olmaz. ZENGİN ÖLEN onursuz ölür. MİLYONERİN ÇOCUĞU olmak kadar tehlikeli bir şey yoktur. Güçlü insanlar genellikle YOKSULLAR KADAR AÇTIR, takdir edilmeye, kabul görmeye, alkışa ve hayranlığa açtır. Paranın eksikliği kadar büyük sıkıntı yaratan açlıktır bu. Sevgiye duyulan açlık "KENDİNİ SEV" tarafından tatmin edilemedi. İnsanların PARAYLA ve PARASIZ NE YAPTIKLARI üzerine henüz kafa yorulmamıştır.
Tanrı herşeye kadir değildir, iyilik kötülük çatışması meleklere bırakılmıştır.
DİNLER zenginleşip güçlendikçe coşkudan rehavete, cesaretten tavize, idealizmden yozlaşmaya döner.
Her duyarlı insanın mensubu olduğu DİNDENİM, duyarlı bir insan dinini asla SÖYLEMEZ.
Kimse YENİLGİye uğratılmamalıdır. ZAFER, anlaşmazlığın harmoni yaratacak şekilde çözülemediğinin göstergesidir.
MİZAH; yanlışları, haksız talepleri, sahtekarlıkları ve aşağılanışı; sevgiyi, merhameti, nezaketi ve hassasiyeti harekete geçirerek; güçsüze, yoksula, ezilmişe ve mutsuza yönlendirmektir. Boyun eğmenin emniyet sübabı olarak teslimiyetçiliği güçlendirmekle suçlanabilir. MİZAH, AĞZI BOZUK, hürmetsiz ve bu dünyadandır. TEKRAR EDİLMESİ tadını eksiltmez. GARİBANIN, özgür düşünce üretme yoludur. ZORBALIK işi espriye vuran zihniyet yaratmıştır.
Bir İNSANIN NEŞESİ başka bir insandır.
TÜKETİM ve eğlence yüzeyselliğine karşı çıkmalı, KALİTE ve kişisel zevkler fiattan önce konuşulmalı, güzellik demokratize edilmeli, burjuva debdebesi ve seri üretim reddedilmelidir. İlk emir, "kendini özel sanma", son emir "bize ders verebileceğini sanma", nerelisin yerine nereye gidiyorsun de.
Bütünüyle iyi yapamadığınız şeyi en azından OLABİLDİĞİNCE AZ KÖTÜ yapabilirsiniz.
HEBA EDİLMİŞ BİR YAŞAM yalnızca kendine hitap eder, kendi endişelerine odaklanır. Her hayat bir deneydir. Bir hayatın keşfettikleri üzerine asla kafa yorulmadıysa, paylaşılmadıysa, başkalarına kıyasla nasıl göründüğüne kayıtsız kalındıysa, heba edilmiş demektir.
DÜNYA, herbirimiz ne gördüğümüzü söylediğimizde ortaya çıkan şeydir.
DÜŞÜNCELER kendi haline bırakıldığında öksüz ve topal kalır.
"BEN KİMİM" peşinde koşarak vakit kaybedemem. "SEN KİMSİN" sorusunu tercih ederim. Goethe, "kendimi tanısaydım kaçıp giderdim".
Bir SOHBETİN MALZEMESİ önce hakikat, sonra sağduyu, üçüncü iyi mizah dördüncü ince zekadır.
AMERİKALI SÖYLEŞMEZ, tartışmak ilgi alanıdır, konuşması söylev sınıfına girer.
Alçakgönüllülüğü ve dürüstlüğü ihlal etmeden, sıkıcı olmadan ya da yanlış anlaşılmadan KENDİ HAKKINDA KONUŞMA sanattır.
Despotların zorbalığını reddetmek ve de SÖYLEDİKLERİ İÇİN YETERSİZ ve DEĞERSİZ görünme endişesinden kurtulmak için cesaretli olmalıdır.
İSYAN, boyun eğmenin ve uysallığın tek alternatifi değildir.
SANAT, gerçekliğe karşı yaklaşımı ortaya koymanın incelikli yoludur.
Diktatöre verilecek en etkili karşılık ASİ OLMAK YERİNE, kendini onun kıskacından kurtarmak, KAÇMAK, göçmek, ve onu kendi türleriyle savaş içinde bırakmadır.
Hiçbir şey ruhlarımızı MERHAMET DUYGUSU kadar yumuşatamaz. Başkaları için KENDİNDEN FEDAKARLIK etmek hayatın amacıdır. Kendisini el arabasıyla insan taşıyan birinden fazlası görmemek, başkaları için KENDİNDEN VAZGEÇMEKTİR. İNSANIN SICAKLIĞI çaresizliği eritebilir.
Hiçbir idol PARAYA TAPMAK gibi küçük düşürücü olmaz. ZENGİN ÖLEN onursuz ölür. MİLYONERİN ÇOCUĞU olmak kadar tehlikeli bir şey yoktur. Güçlü insanlar genellikle YOKSULLAR KADAR AÇTIR, takdir edilmeye, kabul görmeye, alkışa ve hayranlığa açtır. Paranın eksikliği kadar büyük sıkıntı yaratan açlıktır bu. Sevgiye duyulan açlık "KENDİNİ SEV" tarafından tatmin edilemedi. İnsanların PARAYLA ve PARASIZ NE YAPTIKLARI üzerine henüz kafa yorulmamıştır.
Tanrı herşeye kadir değildir, iyilik kötülük çatışması meleklere bırakılmıştır.
DİNLER zenginleşip güçlendikçe coşkudan rehavete, cesaretten tavize, idealizmden yozlaşmaya döner.
Her duyarlı insanın mensubu olduğu DİNDENİM, duyarlı bir insan dinini asla SÖYLEMEZ.
Kimse YENİLGİye uğratılmamalıdır. ZAFER, anlaşmazlığın harmoni yaratacak şekilde çözülemediğinin göstergesidir.
MİZAH; yanlışları, haksız talepleri, sahtekarlıkları ve aşağılanışı; sevgiyi, merhameti, nezaketi ve hassasiyeti harekete geçirerek; güçsüze, yoksula, ezilmişe ve mutsuza yönlendirmektir. Boyun eğmenin emniyet sübabı olarak teslimiyetçiliği güçlendirmekle suçlanabilir. MİZAH, AĞZI BOZUK, hürmetsiz ve bu dünyadandır. TEKRAR EDİLMESİ tadını eksiltmez. GARİBANIN, özgür düşünce üretme yoludur. ZORBALIK işi espriye vuran zihniyet yaratmıştır.
Bir İNSANIN NEŞESİ başka bir insandır.
TÜKETİM ve eğlence yüzeyselliğine karşı çıkmalı, KALİTE ve kişisel zevkler fiattan önce konuşulmalı, güzellik demokratize edilmeli, burjuva debdebesi ve seri üretim reddedilmelidir. İlk emir, "kendini özel sanma", son emir "bize ders verebileceğini sanma", nerelisin yerine nereye gidiyorsun de.
Bütünüyle iyi yapamadığınız şeyi en azından OLABİLDİĞİNCE AZ KÖTÜ yapabilirsiniz.
November 17, 2016
„Theodore Zeldin, geboren 1933, hat viele Jahre in Oxford Geschichte gelehrt. Als Autor hat er sich unter anderem mit Eine intime Geschichte der Menschheit einen Namen gemacht. Die britische Zeitung The Independent setzte ihn auf die Liste jener weltweit vierzig Menschen, deren Ideen das 21. Jahrhundert nachhaltig beeinflussen werden. Zeldin ist Kommandeur der französischen Ehrenlegion, Mitglied der British Academy und der Royal Society of Literature. Er lebt mit seiner Frau, der Linguistin und Kognitionswissenschaftlerin Deirdre Wilson, bei Oxford.“
KT: „Gutes Leben entsteht im Dialog, im Dialog mit der Vergangenheit und mit unseren Mitmenschen. Nur so bekommen wir eine Ahnung davon, was es bedeutet, Mensch zu sein. In seiner ebenso kenntnisreichen wie unterhaltsamen Abhandlung über die Kunst des Lebens widmet sich der bedeutende englische Philosoph und Historiker Theodore Zeldin der Frage, was wir aus der Vergangenheit lernen können für ein besseres Leben.
Vor welchen Problemen standen unsere Vorfahren - zu denen so prominente Figuren wie Albert Einstein, Thomas Morus, der Philosoph Francis Bacon und die Schriftsteller Hans Christian Andersen und Fjodor Dostojewski zählen, aber auch ein texanischer Farmer des 19. Jahrhunderts -, und wie können wir ihre Erfahrungen für uns nutzbar machen? Höchst eindrucksvoll zeigt Zeldin, dass die größten Probleme unserer Zeit, aber auch die größten Chancen von unseren zwischenmenschlichen Beziehungen abhängen und wie viel reicher unser Leben sein kann, wenn wir wirklich in Austausch miteinander treten.“
Meine Meinung:
Klappentext gibt treffend den Inhalt des Buches wieder. Wenn man das Vorwort liest, bekommt man Vorstellung des Autors von dem, wie die Diskussion aufgebaut ist und was im Buch insg. passieren wird. Es ist eine Art Gespräch unter Freunden, bei dem der Autor seine Sicht der Dinge zu den genannten Themen erläutert.
Die Kapitelüberschriften sind gekonnt knackig formuliert, ziehen förmlich ins Buch hinein. Man darf aber nicht erwarten, dass man eindeutige Antworten auf die aufgeworfenen Fragestellungen erhält. Der Autor sagt gleich am Anfang, das war nicht sein Anliegen. „…das Einzige, was mich qualifiziert, dieses Buch zu schreiben, ist mein Wunsch, Genaueres darüber zu erfahren, was ein erfülltes Leben sein könnte. Lebe ich voll und ganz oder überlege ich bloß…?“S. 22.
Es ist ein recht amüsantes Lesen. Die Denke von Theodore Zeldin ist so erfrischend anders, als das, was man sonst so im Bereich erwartet. Eine schnörkellose Stringenz der Gedankenführung, bei der erst die Thesenvorstellung, dann die aufgezählten Argumente in ihrer Eindeutigkeit und Klarheit folgen, dann Fazit als kurze Zusammenfassung des Gesagten, darf man hier nicht voraussetzen. Manchmal scheint, dass sich Zeldin vom Thema recht weit entfernt. Im Großen und Ganzen vermittelt er seine Aussagen sehr gut und deutlich. Wenn man sich einmal reingelesen hat, kann man nicht so leicht aufhören, da fliegen die Seiten nur dahin.
Theodore Zeldin ist ein Freidenker, dessen Ideen durchaus reizend und es wert sind, darüber allein zu sinnieren oder zusammen mit Freunden in einer geselligen Runde ausdiskutiert zu werden. Er stellt z.B. eine gängige Doktrin vor und sagt seine Meinung dazu, wie sinnvoll ihm dieses, oft hpts. in der öffentlichen Meinung existierende Gebilde erscheint, gibt auch Beispiele und Sicht der Dinge anderer Denker, manchmal aus früheren Jahrhunderten, Ost und West sind dabei bei gleichermaßen präsent. Zeldin erzählt das Leben bekannter und weniger bekannter Persönlichkeiten, die mit ihrem Gedankengut und ihren Werken eine Spur in der Geschichte, Philosophie und Literatur hinterlassen haben. Dabei musste ich staunen, was für eine Menge an Wissen dieser Mann bereits in sich aufgenommen hat. Er nutzt es, um seine eigenen Thesen zu erläutern und auch die Leser mit spannenden Lebensgeschichten zu unterhalten.
Es wird über Gott und die Welt geplaudert. U.a. gibt er seine Sicht dazu, welche Aufgaben die Versicherungen heute übernehmen könnten, was Hotels und Bibliotheken anders machen könnten, um das Leben der Menschen interessanter, lebenswerter zu machen. Man muss mit dem Autor nicht in allem einverstanden sein, aber seine Sicht der Dinge ist es wert, sie kennenzulernen.
Zum Schluss fordert der Autor die Leser auf, auf der Webseite der von ihm initiierten Foundation, „…einer gemeinnützigen Stiftung, die gegründet wurde, um die auf diesen Seiten beschriebenen Arten von Gesprächen, Selbstporträts und Experimenten zu fördern.“S. 470, ein Selbstportrait dort abzuliefern. Er begründet auch, weshalb es so wichtig sei. Und: „Schon durch Kauf dieses Buches unterstützen Sie eine gemeinnützige Organisation, die das Ziel verfolgt, sich auf nützlichere Art an die Vergangenheit zu erinnern, an ihre Irrwege ebenso wie an ihre Errungenschaften, sodass man mehr tun kann, als die Schlaglöcher einer alten, widersprüchlich geschilderten Straße auszubessern.“ S. 471.
Ein gutes Buch ist gut auf jeder Seite. Mein Exemplar ist voll mit Klebezetteln, die Stellen markieren, zu denen sich lohnt, wieder zurückzukehren. Fast an jeder Seite ist so ein Zettel befestigt.
Das Buch ist auch sehr schön und hochwertig gestaltet. Leinen, wie in guten alten Zeiten, hält Festeinband und die darin enthaltenen Seiten prima zusammen und lädt zum Aufschlagen des Buches ein. Auf jeder Seite gibt es ein 1-2 Einsparungen, die eine knappe Zusammenfassung des gerade Gesagten darstellen.
Auf der Rückseite liest man einen Satz: „Zeldin ist ein mitreißender Weggefährte, ungezwungen und charmant, irrlichternd zwischen Geschichtsschreibung und Philosophie.“ The Independent. Das passt.
Fazit: Warum soll man dieses Buch lesen? Um Theodore Zeldin und seine Ideen kennenzulernen. Er gibt mit seinen Ausführungen ein breites Feld an Themen zum Nachdenken, sowohl über das eigene Leben, als auch über das der Gemeinschaft, in der man aktiv ist. Seine Vorschläge über die Gestaltung der Zukunft sind es wert, gehört und mit Freunden und Kollegen ausdiskutiert zu werden. Der Autor legt besonderen Wert auf den Gedankenaustausch und möchte diesen auch gezielt anregen. Er sagt, das kann zu gutem Leben führen. Das ist der Titel dieses Buches. Ich kann dieses Werk gerne weiterempfehlen. Als Geschenk zum Geburtstag oder zu den nicht mehr fernen Weihnachten für Freunde und Familie ist es eine gute Idee.
KT: „Gutes Leben entsteht im Dialog, im Dialog mit der Vergangenheit und mit unseren Mitmenschen. Nur so bekommen wir eine Ahnung davon, was es bedeutet, Mensch zu sein. In seiner ebenso kenntnisreichen wie unterhaltsamen Abhandlung über die Kunst des Lebens widmet sich der bedeutende englische Philosoph und Historiker Theodore Zeldin der Frage, was wir aus der Vergangenheit lernen können für ein besseres Leben.
Vor welchen Problemen standen unsere Vorfahren - zu denen so prominente Figuren wie Albert Einstein, Thomas Morus, der Philosoph Francis Bacon und die Schriftsteller Hans Christian Andersen und Fjodor Dostojewski zählen, aber auch ein texanischer Farmer des 19. Jahrhunderts -, und wie können wir ihre Erfahrungen für uns nutzbar machen? Höchst eindrucksvoll zeigt Zeldin, dass die größten Probleme unserer Zeit, aber auch die größten Chancen von unseren zwischenmenschlichen Beziehungen abhängen und wie viel reicher unser Leben sein kann, wenn wir wirklich in Austausch miteinander treten.“
Meine Meinung:
Klappentext gibt treffend den Inhalt des Buches wieder. Wenn man das Vorwort liest, bekommt man Vorstellung des Autors von dem, wie die Diskussion aufgebaut ist und was im Buch insg. passieren wird. Es ist eine Art Gespräch unter Freunden, bei dem der Autor seine Sicht der Dinge zu den genannten Themen erläutert.
Die Kapitelüberschriften sind gekonnt knackig formuliert, ziehen förmlich ins Buch hinein. Man darf aber nicht erwarten, dass man eindeutige Antworten auf die aufgeworfenen Fragestellungen erhält. Der Autor sagt gleich am Anfang, das war nicht sein Anliegen. „…das Einzige, was mich qualifiziert, dieses Buch zu schreiben, ist mein Wunsch, Genaueres darüber zu erfahren, was ein erfülltes Leben sein könnte. Lebe ich voll und ganz oder überlege ich bloß…?“S. 22.
Es ist ein recht amüsantes Lesen. Die Denke von Theodore Zeldin ist so erfrischend anders, als das, was man sonst so im Bereich erwartet. Eine schnörkellose Stringenz der Gedankenführung, bei der erst die Thesenvorstellung, dann die aufgezählten Argumente in ihrer Eindeutigkeit und Klarheit folgen, dann Fazit als kurze Zusammenfassung des Gesagten, darf man hier nicht voraussetzen. Manchmal scheint, dass sich Zeldin vom Thema recht weit entfernt. Im Großen und Ganzen vermittelt er seine Aussagen sehr gut und deutlich. Wenn man sich einmal reingelesen hat, kann man nicht so leicht aufhören, da fliegen die Seiten nur dahin.
Theodore Zeldin ist ein Freidenker, dessen Ideen durchaus reizend und es wert sind, darüber allein zu sinnieren oder zusammen mit Freunden in einer geselligen Runde ausdiskutiert zu werden. Er stellt z.B. eine gängige Doktrin vor und sagt seine Meinung dazu, wie sinnvoll ihm dieses, oft hpts. in der öffentlichen Meinung existierende Gebilde erscheint, gibt auch Beispiele und Sicht der Dinge anderer Denker, manchmal aus früheren Jahrhunderten, Ost und West sind dabei bei gleichermaßen präsent. Zeldin erzählt das Leben bekannter und weniger bekannter Persönlichkeiten, die mit ihrem Gedankengut und ihren Werken eine Spur in der Geschichte, Philosophie und Literatur hinterlassen haben. Dabei musste ich staunen, was für eine Menge an Wissen dieser Mann bereits in sich aufgenommen hat. Er nutzt es, um seine eigenen Thesen zu erläutern und auch die Leser mit spannenden Lebensgeschichten zu unterhalten.
Es wird über Gott und die Welt geplaudert. U.a. gibt er seine Sicht dazu, welche Aufgaben die Versicherungen heute übernehmen könnten, was Hotels und Bibliotheken anders machen könnten, um das Leben der Menschen interessanter, lebenswerter zu machen. Man muss mit dem Autor nicht in allem einverstanden sein, aber seine Sicht der Dinge ist es wert, sie kennenzulernen.
Zum Schluss fordert der Autor die Leser auf, auf der Webseite der von ihm initiierten Foundation, „…einer gemeinnützigen Stiftung, die gegründet wurde, um die auf diesen Seiten beschriebenen Arten von Gesprächen, Selbstporträts und Experimenten zu fördern.“S. 470, ein Selbstportrait dort abzuliefern. Er begründet auch, weshalb es so wichtig sei. Und: „Schon durch Kauf dieses Buches unterstützen Sie eine gemeinnützige Organisation, die das Ziel verfolgt, sich auf nützlichere Art an die Vergangenheit zu erinnern, an ihre Irrwege ebenso wie an ihre Errungenschaften, sodass man mehr tun kann, als die Schlaglöcher einer alten, widersprüchlich geschilderten Straße auszubessern.“ S. 471.
Ein gutes Buch ist gut auf jeder Seite. Mein Exemplar ist voll mit Klebezetteln, die Stellen markieren, zu denen sich lohnt, wieder zurückzukehren. Fast an jeder Seite ist so ein Zettel befestigt.
Das Buch ist auch sehr schön und hochwertig gestaltet. Leinen, wie in guten alten Zeiten, hält Festeinband und die darin enthaltenen Seiten prima zusammen und lädt zum Aufschlagen des Buches ein. Auf jeder Seite gibt es ein 1-2 Einsparungen, die eine knappe Zusammenfassung des gerade Gesagten darstellen.
Auf der Rückseite liest man einen Satz: „Zeldin ist ein mitreißender Weggefährte, ungezwungen und charmant, irrlichternd zwischen Geschichtsschreibung und Philosophie.“ The Independent. Das passt.
Fazit: Warum soll man dieses Buch lesen? Um Theodore Zeldin und seine Ideen kennenzulernen. Er gibt mit seinen Ausführungen ein breites Feld an Themen zum Nachdenken, sowohl über das eigene Leben, als auch über das der Gemeinschaft, in der man aktiv ist. Seine Vorschläge über die Gestaltung der Zukunft sind es wert, gehört und mit Freunden und Kollegen ausdiskutiert zu werden. Der Autor legt besonderen Wert auf den Gedankenaustausch und möchte diesen auch gezielt anregen. Er sagt, das kann zu gutem Leben führen. Das ist der Titel dieses Buches. Ich kann dieses Werk gerne weiterempfehlen. Als Geschenk zum Geburtstag oder zu den nicht mehr fernen Weihnachten für Freunde und Familie ist es eine gute Idee.
October 14, 2025
Zeldin, yaşamı yeniden anlamlandırmamızı istiyor.
Daha derin yaşadığımız, daha çok sorguladığımız, daha çok anladığımız, daha bilinçli seçtiğimiz bir dünya inşa etmemizi istiyor.
Birbirimizi anlamak mümkün.
Ortak bir yerlerde buluşabilmek mümkün.
Öteki yaratmamak mümkün.
Kitabı okurken sosyal medyanın üzerimizdeki etkilerini düşündüm ve canım sıkıldı.
Sosyal medya maalesef ki tüm hayatımızı gasp ediyor. Evet, çok şey veriyor ama verdiklerinden fazlasını alıyor.
Sosyal medyayı eleştiriyoruz ve bunu sosyal medyada yapıyoruz.
Tezat şunu gösteriyor: modern insan, eleştirel bilinç ile sosyal onay arzusunu aynı anda yaşıyor ve çoğu zaman ikinciyi ilkinden daha güçlü biçimde tatmin ediyor. Bu da Zeldin’in sorularında vurguladığı yarı canlılık ve yüzeysel yaşama eğilimiyle birebir örtüşüyor.
Zamanımızın en büyük macerası, belki de kendimizi tanımak yerine kendimizi başkalarına göstermek oldu. Sosyal medya, hayatın en büyük sahnesi haline geldi. Herkes bir şey paylaşıyor, herkes görünür olmaya çalışıyor. Ama bu görünürlük, bizi gerçekten daha mı özgür kılıyor yoksa kim olduğumuzu biraz daha mı bulanıklaştırıyor?
Sosyal medyada çok vakit geçiriyoruz ama gerçekten yaşıyor muyuz? Fotoğraf çekiyoruz, hikaye atıyoruz, paylaşım yapıyoruz. Ama o anın kendisini kaçırıyoruz. Zeldin’in bahsettiği o yarı canlı hissi tam da burada başlıyor. Değer görmek, bir insanın yüzüne bakıp gülümsemesi yerine bir kalp emojisine dönüşmüş durumda. Dönüşebilir bu arada, bazen dönüşebilir, insan bazen bu şekilde de tatmin olabilir fakat tüm beklentini buraya indirgediğinde işte o zaman tüm denge şaşıyor ve tüm hayat oradaki yapıdan tatmin edilmeye çalışılıyor. Çok fena.
Bu dünyanın yoksulluğu çok derin: samimiyet yoksulluğu. Sosyal medya bize her şeyi sunuyor, bilgi, eğlence, fırsat, ama çoğu yüzeysel. Daha fazlasını istiyoruz, ama daha fazlası geldiğinde de tatmin olmuyoruz. Bir tür yeni din gibi; ritüelleri, kuralları, tapınakları var ama pek azımız için gerçek bir anlamı var.
İnsan ilişkileri de bundan etkileniyor. Kadınlar ve erkekler birbirlerini like sayılarıyla, filtrelenmiş fotoğraflarla tanıyor. Gerçek sohbetler azalıyor. Belki de sosyal medyaya başka türlü yaklaşmayı öğrenmeliyiz: daha az gösteriş, daha çok içerik; daha az rekabet, daha çok dayanışma.
Cinsellik, kimlik ve arzular bu dünyada daha görünür. Bu bir özgürlük adımı ama bazen yeni bir baskıya da dönüşüyor. Görünürlük, yeni bir performans zorunluluğu getiriyor. Özgürleştiğimizi sanırken, başka bir kalıbın içine giriyoruz.
Bunca paylaşımın, bunca etkileşim arzusunun anlamı ne? Takipçi sayısı arttığında hayat gerçekten değişiyor mu?
Hayatın gizli hazları sanıyorum ki sosyal medyada gizli değil. Burada da gizli değil, buradaki beğenide ve takipçi sayısında da gizli değil. Ama işte ne yaparsak yapalım kendimizi sunacağımız bir döngü içerisine girip ötekine ahkam kesebiliyoruz.
Zengin ve fakir birbirine ne söyleyebilir?
Allahım. Bayıldım bu soruya. Bayıldım.
Zengin ve fakir, çoğu zaman sadece ekonomik bir ayrım olarak konuşuluyor. Oysa Zeldin’in dediği gibi, aralarındaki gerçek fark hayatın anlamını görme biçiminde. Fakir, zengine parayla satın alınamayan değerleri hatırlatabilir: dayanışmayı, paylaşmayı, sadeliğin güzelliğini. Hayatın küçük hazlarını fark etmeyi, zor şartlarda bile yaratıcı olmayı. Bu, sadece bir ders değil; zengin için bir uyanış, bir hatırlatma niteliğindedir.
Zengin ise, imkanlarının sunduğu ufukları gösterebilir. Bilgiye, sanata ve deneyime erişimin hayatı nasıl dönüştürdüğünü anlatabilir. Fakir için bu bir fırsat, bir ilham kaynağıdır. Ancak burada kritik olan, zenginin sadece gösteriş veya üstünlük için değil, ahlaki sorumluluk ve empati ile hareket etmesidir. Zeldin’in altını çizdiği gibi, zenginin ekstra bir ahlaki tavır göstermesi beklenir; bu, ayrıcalıklarını toplumun ve diğer bireylerin faydasına kullanması anlamına gelir.
İşte bu etkileşim, sadece para üzerinden bir ilişki değil, insan olmanın derinliklerinde bir diyalog yaratır. Fakir, zengine hayatın özüyle ilgili dersler verir; zengin, fırsatları ve kaynaklarıyla cevabı sunar.
Zenginliğin ve fakirliğin ötesinde bir ahlaki sorumluluk ve insanlık bağı vardır. İşte hayatın gizli hazları tam da burada, birbirimizi anlamak ve birlikte büyümekte saklıdır.
Daha derin yaşadığımız, daha çok sorguladığımız, daha çok anladığımız, daha bilinçli seçtiğimiz bir dünya inşa etmemizi istiyor.
Birbirimizi anlamak mümkün.
Ortak bir yerlerde buluşabilmek mümkün.
Öteki yaratmamak mümkün.
Kitabı okurken sosyal medyanın üzerimizdeki etkilerini düşündüm ve canım sıkıldı.
Sosyal medya maalesef ki tüm hayatımızı gasp ediyor. Evet, çok şey veriyor ama verdiklerinden fazlasını alıyor.
Sosyal medyayı eleştiriyoruz ve bunu sosyal medyada yapıyoruz.
Tezat şunu gösteriyor: modern insan, eleştirel bilinç ile sosyal onay arzusunu aynı anda yaşıyor ve çoğu zaman ikinciyi ilkinden daha güçlü biçimde tatmin ediyor. Bu da Zeldin’in sorularında vurguladığı yarı canlılık ve yüzeysel yaşama eğilimiyle birebir örtüşüyor.
Zamanımızın en büyük macerası, belki de kendimizi tanımak yerine kendimizi başkalarına göstermek oldu. Sosyal medya, hayatın en büyük sahnesi haline geldi. Herkes bir şey paylaşıyor, herkes görünür olmaya çalışıyor. Ama bu görünürlük, bizi gerçekten daha mı özgür kılıyor yoksa kim olduğumuzu biraz daha mı bulanıklaştırıyor?
Sosyal medyada çok vakit geçiriyoruz ama gerçekten yaşıyor muyuz? Fotoğraf çekiyoruz, hikaye atıyoruz, paylaşım yapıyoruz. Ama o anın kendisini kaçırıyoruz. Zeldin’in bahsettiği o yarı canlı hissi tam da burada başlıyor. Değer görmek, bir insanın yüzüne bakıp gülümsemesi yerine bir kalp emojisine dönüşmüş durumda. Dönüşebilir bu arada, bazen dönüşebilir, insan bazen bu şekilde de tatmin olabilir fakat tüm beklentini buraya indirgediğinde işte o zaman tüm denge şaşıyor ve tüm hayat oradaki yapıdan tatmin edilmeye çalışılıyor. Çok fena.
Bu dünyanın yoksulluğu çok derin: samimiyet yoksulluğu. Sosyal medya bize her şeyi sunuyor, bilgi, eğlence, fırsat, ama çoğu yüzeysel. Daha fazlasını istiyoruz, ama daha fazlası geldiğinde de tatmin olmuyoruz. Bir tür yeni din gibi; ritüelleri, kuralları, tapınakları var ama pek azımız için gerçek bir anlamı var.
İnsan ilişkileri de bundan etkileniyor. Kadınlar ve erkekler birbirlerini like sayılarıyla, filtrelenmiş fotoğraflarla tanıyor. Gerçek sohbetler azalıyor. Belki de sosyal medyaya başka türlü yaklaşmayı öğrenmeliyiz: daha az gösteriş, daha çok içerik; daha az rekabet, daha çok dayanışma.
Cinsellik, kimlik ve arzular bu dünyada daha görünür. Bu bir özgürlük adımı ama bazen yeni bir baskıya da dönüşüyor. Görünürlük, yeni bir performans zorunluluğu getiriyor. Özgürleştiğimizi sanırken, başka bir kalıbın içine giriyoruz.
Bunca paylaşımın, bunca etkileşim arzusunun anlamı ne? Takipçi sayısı arttığında hayat gerçekten değişiyor mu?
Hayatın gizli hazları sanıyorum ki sosyal medyada gizli değil. Burada da gizli değil, buradaki beğenide ve takipçi sayısında da gizli değil. Ama işte ne yaparsak yapalım kendimizi sunacağımız bir döngü içerisine girip ötekine ahkam kesebiliyoruz.
Zengin ve fakir birbirine ne söyleyebilir?
Allahım. Bayıldım bu soruya. Bayıldım.
Zengin ve fakir, çoğu zaman sadece ekonomik bir ayrım olarak konuşuluyor. Oysa Zeldin’in dediği gibi, aralarındaki gerçek fark hayatın anlamını görme biçiminde. Fakir, zengine parayla satın alınamayan değerleri hatırlatabilir: dayanışmayı, paylaşmayı, sadeliğin güzelliğini. Hayatın küçük hazlarını fark etmeyi, zor şartlarda bile yaratıcı olmayı. Bu, sadece bir ders değil; zengin için bir uyanış, bir hatırlatma niteliğindedir.
Zengin ise, imkanlarının sunduğu ufukları gösterebilir. Bilgiye, sanata ve deneyime erişimin hayatı nasıl dönüştürdüğünü anlatabilir. Fakir için bu bir fırsat, bir ilham kaynağıdır. Ancak burada kritik olan, zenginin sadece gösteriş veya üstünlük için değil, ahlaki sorumluluk ve empati ile hareket etmesidir. Zeldin’in altını çizdiği gibi, zenginin ekstra bir ahlaki tavır göstermesi beklenir; bu, ayrıcalıklarını toplumun ve diğer bireylerin faydasına kullanması anlamına gelir.
İşte bu etkileşim, sadece para üzerinden bir ilişki değil, insan olmanın derinliklerinde bir diyalog yaratır. Fakir, zengine hayatın özüyle ilgili dersler verir; zengin, fırsatları ve kaynaklarıyla cevabı sunar.
Zenginliğin ve fakirliğin ötesinde bir ahlaki sorumluluk ve insanlık bağı vardır. İşte hayatın gizli hazları tam da burada, birbirimizi anlamak ve birlikte büyümekte saklıdır.
January 9, 2023
I loved this indescribable book of a kind of democratic philosophy. A book to think with….
June 14, 2019
This book is a collection of 28 essays, each posing a question that "most of us leave half-answered in the back of our minds", such as "What is a wasted life?", "How many ways of committing suicide are there?" or "What else can one do in a hotel?". Theodore Zeldin uses these themes as a vantage point from which he starts an argument. He manages to write a book that doesn't feel like a lecture and monologue but more like an intimate and lengthy conversation with a good friend over the dinner table.
A central theme of his and also his patent recipe for many of our problems are conversations. He discusses our lack of them, how our environment whether in our jobs or family hinders them and thinks about alternative ways in which we could increase the quality of our social interactions. In my favorite chapter Nr. 24 "What else can one do in a Hotel" he relates the life of the Russian Author Fjodor Dostojewski and how his four years in Siberia changed the way the thought of the poor and criminals because he got to know them and changed his way of talking with them. Dostojewski felt initially isolated, surrounded by strangers but after talking to them noticed that he had much to learn. From there on Zeldin draws a parallel to the way modern hotels are also quite isolated island. They may offer accommodation but seldom do they offer connection. How else might we relate to the chambermaids instead of ignoring them on the way out ? Isn't there a more exciting way of getting to know a foreign country instead of only looking at monuments of old but never speaking to an inhabitant of now?
What I've really liked is the way in which Zeldin uses history. He doesn't just see history as a collection of events in succession, or a series of stages but rather as a toolbox. He poses a question and then goes on to look at how people from other periods and lands have dealt with this problem. But this isn't to say that he draws on positive examples on how you should live, much rather he intends to show what the possibilites are.
Although Zeldin has said in interviews that he doesn't want to be called philosopher or historian, in my eyes he outshines many members of both professions. This book brings to light the good aspect of philosophy that I so like to read. Not at all theoretical, splitting hairs about the use of this or that technical term but focused on the practical aspects. Not on how you should think differently, but on how you could.
What I wouldn't give to be even half as fluid in thought, open to new ways of thinking and humble with 81 years of age as Zeldin appears to be. He is what I would call in the discordian fashion a Catmatist, the opposite of a dogmatist. Instead of holding to a certain belief, no matter what evidence presents itself, he stresses the importance of the ambiguity of facts, how belief and religion changed. On p. 378 he describes his way of thinking as:
"Every time i encounter an object, a person or an experience, I do not see only it, but also how else it could be. I am always asking Myself: How could it be otherwise? This is the question that has made humans what they are today, for without it we would still be living in the tree-tops."
My biggest issue with this book is that although I really liked reading it, I found it quite challenging to think his questions through for myself and putting my thoughts and his suggestions into practice. Maybe it is because his discussion of the question that he puts forth is filled with a lifetime of learning, thinking and wisdom, making any answer that I come up with seem mostly inadequate in my mind. Maybe this will change with time as my thoughts mature. Maybe the nature of these sorts of questions is that your response will always fall short.
A central theme of his and also his patent recipe for many of our problems are conversations. He discusses our lack of them, how our environment whether in our jobs or family hinders them and thinks about alternative ways in which we could increase the quality of our social interactions. In my favorite chapter Nr. 24 "What else can one do in a Hotel" he relates the life of the Russian Author Fjodor Dostojewski and how his four years in Siberia changed the way the thought of the poor and criminals because he got to know them and changed his way of talking with them. Dostojewski felt initially isolated, surrounded by strangers but after talking to them noticed that he had much to learn. From there on Zeldin draws a parallel to the way modern hotels are also quite isolated island. They may offer accommodation but seldom do they offer connection. How else might we relate to the chambermaids instead of ignoring them on the way out ? Isn't there a more exciting way of getting to know a foreign country instead of only looking at monuments of old but never speaking to an inhabitant of now?
What I've really liked is the way in which Zeldin uses history. He doesn't just see history as a collection of events in succession, or a series of stages but rather as a toolbox. He poses a question and then goes on to look at how people from other periods and lands have dealt with this problem. But this isn't to say that he draws on positive examples on how you should live, much rather he intends to show what the possibilites are.
Although Zeldin has said in interviews that he doesn't want to be called philosopher or historian, in my eyes he outshines many members of both professions. This book brings to light the good aspect of philosophy that I so like to read. Not at all theoretical, splitting hairs about the use of this or that technical term but focused on the practical aspects. Not on how you should think differently, but on how you could.
What I wouldn't give to be even half as fluid in thought, open to new ways of thinking and humble with 81 years of age as Zeldin appears to be. He is what I would call in the discordian fashion a Catmatist, the opposite of a dogmatist. Instead of holding to a certain belief, no matter what evidence presents itself, he stresses the importance of the ambiguity of facts, how belief and religion changed. On p. 378 he describes his way of thinking as:
"Every time i encounter an object, a person or an experience, I do not see only it, but also how else it could be. I am always asking Myself: How could it be otherwise? This is the question that has made humans what they are today, for without it we would still be living in the tree-tops."
My biggest issue with this book is that although I really liked reading it, I found it quite challenging to think his questions through for myself and putting my thoughts and his suggestions into practice. Maybe it is because his discussion of the question that he puts forth is filled with a lifetime of learning, thinking and wisdom, making any answer that I come up with seem mostly inadequate in my mind. Maybe this will change with time as my thoughts mature. Maybe the nature of these sorts of questions is that your response will always fall short.
October 19, 2019
"One is only nominally alive if one is incapable of giving birth to thoughts one had never had before and of being inspired by what others think." (p. 394)
Theodore Zeldin tries to sum up in this book what he thinks he has learned from his eight decades of conversations, some literal and direct face-to-face, others virtual in his very wide readings. Here he signals individuals from many times and places, from China and India to Sweden and (his special interest) France, and from earliest pagan times to today. The book is a joy to read, because he introduces us to so many resourceful and imaginative people, some of whom you may never have heard of, beginning with Hajj Sayyah (b. Sultanabad, Iran, 1836), an adventurer who came to know many countries and to learn their languages well enough to have conversations with, among others, United States President Ulysses S. Grant.
Zeldin's main interest is to encourage us, all of us, to engage in conversations especially with strangers, who will have the most to teach us — and to do whatever we need to to escape boredom, the affliction that comes from routine and dull repetition. Almost all of Zeldin's exemplary individuals are from Eurasia (the only American I remember from his book is Sam Maverick, a rich cattle-rancher and Texas politician, who wasn't himself a "maverick" but gave us that word from his habit of leaving his cattle unbranded). You and I can add our own additional examples, of lives worth emulating or at least learning from, from other parts of the Americas or from Africa. I would nominate Aimé Césaire, for one, and of course there are many other candidates.
Zeldin's philosophical conclusions from these encounters were much less interesting than the anecdotes, because they are mostly thoughts that I, and probably you, had long ago arrived at. But I was glad to encounter new details about familiar names (Rabindranath Tagore, for example) and to learn of people I had never suspected existed.
Theodore Zeldin tries to sum up in this book what he thinks he has learned from his eight decades of conversations, some literal and direct face-to-face, others virtual in his very wide readings. Here he signals individuals from many times and places, from China and India to Sweden and (his special interest) France, and from earliest pagan times to today. The book is a joy to read, because he introduces us to so many resourceful and imaginative people, some of whom you may never have heard of, beginning with Hajj Sayyah (b. Sultanabad, Iran, 1836), an adventurer who came to know many countries and to learn their languages well enough to have conversations with, among others, United States President Ulysses S. Grant.
Zeldin's main interest is to encourage us, all of us, to engage in conversations especially with strangers, who will have the most to teach us — and to do whatever we need to to escape boredom, the affliction that comes from routine and dull repetition. Almost all of Zeldin's exemplary individuals are from Eurasia (the only American I remember from his book is Sam Maverick, a rich cattle-rancher and Texas politician, who wasn't himself a "maverick" but gave us that word from his habit of leaving his cattle unbranded). You and I can add our own additional examples, of lives worth emulating or at least learning from, from other parts of the Americas or from Africa. I would nominate Aimé Césaire, for one, and of course there are many other candidates.
Zeldin's philosophical conclusions from these encounters were much less interesting than the anecdotes, because they are mostly thoughts that I, and probably you, had long ago arrived at. But I was glad to encounter new details about familiar names (Rabindranath Tagore, for example) and to learn of people I had never suspected existed.
July 3, 2016
Building on his 1998 book, Conversation: How Talk Can Change Our Lives and his Conversation Menu project, Zeldin offers 29 essays in which he discusses questions ranging from "What is the great adventure of our time?" and "What is a wasted life?" to "What is the point of working so hard?" and "What is worth knowing?"
In most, he starts by introducing a person-- sometimes someone famous from the past (the painter Lucian Freud, the poet and novelist Rabindranath Tagore), sometimes someone from the present (Ikea founder Ingvar Kamprad), sometimes someone relatively obscure (the Indian memoirist Haimabati Sen)--and describing some aspect of his life and the choices he made. He then considers the larger questions that one might draw from each specific example and the choices they might inspire in us as individuals or as a society.
This is not a book to read if you're looking for simple answers, or even answers at all. Zeldin is really simply interested in opening doors and windows, in stimulating us to ask our own questions. A historian by training, Zeldin is very attuned to the importance of our pasts on our futures: "Humans have never yet created something out of nothing": "No-one lives only in the present"; "Knowledge is never raw."
Some reader may find this book extremely frustrating, as Zeldin often leaves one with more questions than answers. This is, however, his intent:
File Under: Mind Opener
In most, he starts by introducing a person-- sometimes someone famous from the past (the painter Lucian Freud, the poet and novelist Rabindranath Tagore), sometimes someone from the present (Ikea founder Ingvar Kamprad), sometimes someone relatively obscure (the Indian memoirist Haimabati Sen)--and describing some aspect of his life and the choices he made. He then considers the larger questions that one might draw from each specific example and the choices they might inspire in us as individuals or as a society.
This is not a book to read if you're looking for simple answers, or even answers at all. Zeldin is really simply interested in opening doors and windows, in stimulating us to ask our own questions. A historian by training, Zeldin is very attuned to the importance of our pasts on our futures: "Humans have never yet created something out of nothing": "No-one lives only in the present"; "Knowledge is never raw."
Some reader may find this book extremely frustrating, as Zeldin often leaves one with more questions than answers. This is, however, his intent:
I hope that eavesdropping on my conversations will make my readers want to interrupt and disagree, and feel impelled to start their own book, from their own perspective, evoking the past that is most meaningful to them, and imagining a future that would give more hope to the present.
File Under: Mind Opener
September 3, 2017
totāli brīnišķīgas atbildes uz tikpat brīnišķīgiem dzīves jautājumiem. par sarunām cilvēku starpā kā dzīves pašu svarīgāko norisi.
August 27, 2016
Questo non è un libro bensì un'esperienza.
Ho completato la lettura delle sue pagine ma è talmente ricco e vivo, che ripercorrerò volentieri alcuni dei passaggi sottolineati, appuntati o commentati da me a bordo pagina, nel tempo. Perché sento che sono degli importanti insegnamenti di vita, oltre che spunti per scrivere la mia.
In altre parole lo adoro.
Ho completato la lettura delle sue pagine ma è talmente ricco e vivo, che ripercorrerò volentieri alcuni dei passaggi sottolineati, appuntati o commentati da me a bordo pagina, nel tempo. Perché sento che sono degli importanti insegnamenti di vita, oltre che spunti per scrivere la mia.
In altre parole lo adoro.
May 27, 2017
Some wonderful ideas, things to contemplate, especially about being more open to other people's ideas, disagreements, contradictions. I am even more inclined to get out and meet new people, talk to them about what they've experienced, what they've learnt....
August 18, 2021
Çevirisi kötü olmakla birlikte, hayatın tüm yönlerine (iş hayatı, dostluk v.s gibi) bambaşka bir perspektiften bakmamı sağlayan bir pencere oldu. Ağır ağır, sindirerek ve zamana yayarak okunmasını tavsiye ederim.
March 11, 2017
Outstanding
May 21, 2020
Adeta bir roman gibi akan(!) kitap...
January 8, 2024
Bu yıl okurken sıkıldığım kitapları bitirmek için uğraşmamaya karar verdim. Güle güle Zeldin bey 👋🏻
Displaying 1 - 30 of 83 reviews