What do you think?
Rate this book
Holleeder #1
Judas: een familiekroniek
Een valse hond sluit je op in een hok, of laat je inslapen.’
Astrid en Sonja Holleeder besluiten in 2013 te doen wat niemand voor mogelijk hield: ze staan op tegen hun broer Willem – die na zijn vrijlating in 2012 tot nationale knuffelcrimineel was uitgegroeid – en leggen zeer belastende verklaringen tegen hem af, net als zijn ex-vriendin Sandra den Hartog. De dag dat het nieuws op 24 maart 2015 naar buiten komt – ‘Vrouwen vloeren Holleeder’ – worden in een uitzending van rtl Late Night een aantal schokkende geluidsfragmenten uitgezonden. Het luidt de val van de onaantastbare Willem Holleeder in.
Wat weinigen wisten, is dat Willem Holleeder zijn familie dertig jaar lang terroriseerde, afperste en bedreigde, precies zoals zijn alcoholistische vader – werknemer bij Heineken – de familie jarenlang had overheerst en mishandeld. Kinderen, vrouwen, aangetrouwde familie, tot aan moeder Stien toe: niemand ontkwam aan hun despotische gedrag.
Judas speelt zich af tussen 2012 en het heden, en is doorspekt met flashbacks naar spraakmakende gebeurtenissen in het verleden. Het is een verbijsterende familiekroniek waarin Astrid Holleeder een onthutsend portret schetst van een gezin dat sinds 1983 – het jaar van de Heineken-ontvoering – alleen nog maar een achternaam heeft: Holleeder. In dit unieke boek vertelt zij op indringende wijze over de impact van de ontvoering op alle familieleden, de verwijdering tussen de bloedgabbers Willem Holleeder en Cor van Hout (die in 2003 om het leven kwam), de bedreiging van Peter R. de Vries, liquidaties en afpersingen in het criminele milieu. Ook spreekt ze vrijuit over haar jeugd en haar moeder, de kinderen, haar ex-partners, haar werk als advocate en haar dubbelrol als consigliere van haar broer.
Door zich als vertrouweling op te stellen kon Astrid dicht in de nabijheid van haar broer verkeren, en hun gesprekken in het geheim opnemen, met maar één doel: hem levenslang geven.
Astrid en Sonja Holleeder besluiten in 2013 te doen wat niemand voor mogelijk hield: ze staan op tegen hun broer Willem – die na zijn vrijlating in 2012 tot nationale knuffelcrimineel was uitgegroeid – en leggen zeer belastende verklaringen tegen hem af, net als zijn ex-vriendin Sandra den Hartog. De dag dat het nieuws op 24 maart 2015 naar buiten komt – ‘Vrouwen vloeren Holleeder’ – worden in een uitzending van rtl Late Night een aantal schokkende geluidsfragmenten uitgezonden. Het luidt de val van de onaantastbare Willem Holleeder in.
Wat weinigen wisten, is dat Willem Holleeder zijn familie dertig jaar lang terroriseerde, afperste en bedreigde, precies zoals zijn alcoholistische vader – werknemer bij Heineken – de familie jarenlang had overheerst en mishandeld. Kinderen, vrouwen, aangetrouwde familie, tot aan moeder Stien toe: niemand ontkwam aan hun despotische gedrag.
Judas speelt zich af tussen 2012 en het heden, en is doorspekt met flashbacks naar spraakmakende gebeurtenissen in het verleden. Het is een verbijsterende familiekroniek waarin Astrid Holleeder een onthutsend portret schetst van een gezin dat sinds 1983 – het jaar van de Heineken-ontvoering – alleen nog maar een achternaam heeft: Holleeder. In dit unieke boek vertelt zij op indringende wijze over de impact van de ontvoering op alle familieleden, de verwijdering tussen de bloedgabbers Willem Holleeder en Cor van Hout (die in 2003 om het leven kwam), de bedreiging van Peter R. de Vries, liquidaties en afpersingen in het criminele milieu. Ook spreekt ze vrijuit over haar jeugd en haar moeder, de kinderen, haar ex-partners, haar werk als advocate en haar dubbelrol als consigliere van haar broer.
Door zich als vertrouweling op te stellen kon Astrid dicht in de nabijheid van haar broer verkeren, en hun gesprekken in het geheim opnemen, met maar één doel: hem levenslang geven.
576 pages, ebook
First published November 4, 2016
454 people are currently reading
4631 people want to read
About the author
Astrid Holleeder
4 books75 followersAstrid Holleeder is a Dutch lawyer and author. She is a sister of criminal Willem Holleeder and together with her older sister and an ex-girlfriend of Willem she witnessed her brother in the Passage process.
In 2016 she published the book Judas, about the relationship with her brother Willem, his dominance over their family and the influence of his life in the criminal circuit on his immediate environment.
In 2016 she published the book Judas, about the relationship with her brother Willem, his dominance over their family and the influence of his life in the criminal circuit on his immediate environment.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 660 reviews
December 6, 2016
Oef, onpopulaire mening zie ik.. Dit boek was niet echt mijn ding, hoewel ik toch wel vaker non-fictie oppak. Ik ben dit boek gaan lezen door de enorme hype. Zowat iedereen in mijn omgeving is in dit boek begonnen, terwijl ze normaal gezien eigenlijk niet lezen. Dan kan ik, als echt lezer, toch niet achterblijven?
Dit boek springt van de hak op de tak. Dan is diegene springlevend, een paar bladzijdes verder is hij dood en weer een paar bladzijdes verder is hij weer levend. Verwarrend! Ik heb echt geen idee waarom er niet gekozen is om gewoon te beginnen bij het begin en dan op chronologische volgorde alles te vertellen. Dit vond ik echt onhandig lezen en zorgde dat ik steeds uit het verhaal viel. Ook komt het regelmatig voor dat je iets leest over een personage, je je af gaat vragen wie dat ook al weer was, maar dit personage is nog helemaal niet geïntroduceerd, dat gebeurt pas enkele bladzijdes later... Het voelt alsof dit boek heel gehaast is geschreven, zonder het nog eens goed na te lezen.
Na een bladzijde of 200 wist ik eigenlijk wel genoeg. Dit boek had in mijn ogen ook prima 200 bladzijdes minder kunnen zijn. Na verloop van tijd valt Astrid te veel in herhaling. Ja, ik heb door dat ze een ontzettend moeilijk leven heeft, maar 5 keer achter elkaar hetzelfde horen voelt wel als een slachtofferrol, terwijl Astrid juist zo sterk is vind ik.
Ik begrijp dat Astrid dit boek heeft geschreven om ons een inzicht te geven in hun echte leven. Toch begrijp ik niet zo goed waarom er ook bepaalde steken onderwater gegeven worden naar familieleden/kennissen die wel goed zijn geweest voor Astrid. Misschien is het niet zo bedoeld, maar het komt zo wel over.
Wat ik ook vreemd vind is dat er heel veel verteld wordt over de kinderen van Sonja, maar eigenlijk niks over de dochter van Astrid. Ze is er op eens en that's it. Ook ineens krijgen we tussen neus en lippen door te horen dat Astrid oma is, bijzonder.. Waarom wel zo open zijn over Sonja's gezin, maar eigenlijk niks vertellen over Astrid zelf. Ik kan nu ook echt niet zeggen dat ik Astrid beter heb leren kennen.
De laatste 50 bladzijdes vond ik terug interessant en deze moest ik dan ook nog even dezelfde avond uitlezen. De brief achterin is een mooie afsluiter van het boek. Toch had ik niet echt iets gemist als ik dit boek niet gelezen had.
Dit boek springt van de hak op de tak. Dan is diegene springlevend, een paar bladzijdes verder is hij dood en weer een paar bladzijdes verder is hij weer levend. Verwarrend! Ik heb echt geen idee waarom er niet gekozen is om gewoon te beginnen bij het begin en dan op chronologische volgorde alles te vertellen. Dit vond ik echt onhandig lezen en zorgde dat ik steeds uit het verhaal viel. Ook komt het regelmatig voor dat je iets leest over een personage, je je af gaat vragen wie dat ook al weer was, maar dit personage is nog helemaal niet geïntroduceerd, dat gebeurt pas enkele bladzijdes later... Het voelt alsof dit boek heel gehaast is geschreven, zonder het nog eens goed na te lezen.
Na een bladzijde of 200 wist ik eigenlijk wel genoeg. Dit boek had in mijn ogen ook prima 200 bladzijdes minder kunnen zijn. Na verloop van tijd valt Astrid te veel in herhaling. Ja, ik heb door dat ze een ontzettend moeilijk leven heeft, maar 5 keer achter elkaar hetzelfde horen voelt wel als een slachtofferrol, terwijl Astrid juist zo sterk is vind ik.
Ik begrijp dat Astrid dit boek heeft geschreven om ons een inzicht te geven in hun echte leven. Toch begrijp ik niet zo goed waarom er ook bepaalde steken onderwater gegeven worden naar familieleden/kennissen die wel goed zijn geweest voor Astrid. Misschien is het niet zo bedoeld, maar het komt zo wel over.
Wat ik ook vreemd vind is dat er heel veel verteld wordt over de kinderen van Sonja, maar eigenlijk niks over de dochter van Astrid. Ze is er op eens en that's it. Ook ineens krijgen we tussen neus en lippen door te horen dat Astrid oma is, bijzonder.. Waarom wel zo open zijn over Sonja's gezin, maar eigenlijk niks vertellen over Astrid zelf. Ik kan nu ook echt niet zeggen dat ik Astrid beter heb leren kennen.
De laatste 50 bladzijdes vond ik terug interessant en deze moest ik dan ook nog even dezelfde avond uitlezen. De brief achterin is een mooie afsluiter van het boek. Toch had ik niet echt iets gemist als ik dit boek niet gelezen had.
November 11, 2016
Sodeknetter die kwam ff binnen zeg!
Ik heb (volgens mij op Facebook) al eerder aangegeven dat ik wou dat ik de zaak beter in de gaten had kunnen houden.. momenteel denk ik daar enigszins anders over, gezien de verklaringen van Astrid.
Wat een hel is de hele familie doorgekomen, is een van de dingen die constant in mijn achterhoofd rondspookten. Wat een sluwe, manipulatieve man. En wat een verschrikkelijke tijd gingen en gaan Astrid, Sonja, Sandra en Peter tegemoet.
Ik moest in het begin eventjes wennen aan de manier van schrijven, de ietwat onbekende chronologische volgorde en -vooral in het begin- het beeld dat word geschetst van justitie en dergelijke instanties.
Nooit had ik gedacht dat het rechtssysteem in Nederland zo verknipt zou kunnen zijn, dat je in situaties als deze niet zo snel mogelijk geholpen zou kunnen worden en dat er (blijkbaar?) zóveel corrupte ambtenaren zijn. (Bah, trouwens. )
De brief aan haar broer voelde voor mij als een laatste trap na, een eenzijdig gesprek waarin wij (als lezers) nog een laatste keer kunnen lezen hoe zij over de huidige situatie denkt en tegelijkertijd afscheid neemt. Ik was ontroerd, voelde me verdoofd en sloot geschokt het boek.
Ik heb (volgens mij op Facebook) al eerder aangegeven dat ik wou dat ik de zaak beter in de gaten had kunnen houden.. momenteel denk ik daar enigszins anders over, gezien de verklaringen van Astrid.
Wat een hel is de hele familie doorgekomen, is een van de dingen die constant in mijn achterhoofd rondspookten. Wat een sluwe, manipulatieve man. En wat een verschrikkelijke tijd gingen en gaan Astrid, Sonja, Sandra en Peter tegemoet.
Ik moest in het begin eventjes wennen aan de manier van schrijven, de ietwat onbekende chronologische volgorde en -vooral in het begin- het beeld dat word geschetst van justitie en dergelijke instanties.
Nooit had ik gedacht dat het rechtssysteem in Nederland zo verknipt zou kunnen zijn, dat je in situaties als deze niet zo snel mogelijk geholpen zou kunnen worden en dat er (blijkbaar?) zóveel corrupte ambtenaren zijn. (Bah, trouwens. )
De brief aan haar broer voelde voor mij als een laatste trap na, een eenzijdig gesprek waarin wij (als lezers) nog een laatste keer kunnen lezen hoe zij over de huidige situatie denkt en tegelijkertijd afscheid neemt. Ik was ontroerd, voelde me verdoofd en sloot geschokt het boek.
January 9, 2017
Pff, ik ben blij dat ik dit boek uit heb. Laat ik voorop stellen dat ik het vreemd vind dat je een boek schrijft én landelijk publiceert voor een groot publiek terwijl je het in datzelfde boek continu hebt over een schuldgevoel. Ok, dat om te beginnen.
Vond het erg lastig lezen, om verschillende redenen. De eerste is denk ik sowieso de belangrijkste: waarom niet op chronologische volgorde alles vertellen?! Het feit dat dit niet gebeurt zorgt voor zoveel onnodige verwarring dat het gewoon zonde is. Op veel momenten verloor ik mijn aandacht omdat ik a) niet wist over wie het ging of b) een dode opeens weer springlevend was door een sprong terug in de tijd.
Daarnaast viel het me erg op dat er nogal wat inconsistenties in het verhaal te vinden zijn. Als je kritisch leest, ontdek je steeds meer van dit soort ogenschijnlijke tegenstrijdigheden. Om een voorbeeld te geven is Astrid op het ene punt pas enkele jaren na het bevallen van haar eerste kind begonnen met haar eerste studie, terwijl ze verderop aangeeft 'direct na de geboorte van haar eerste kind aan de universiteit begeleid te worden'. Huh?
En als laatst, en dat is echt een onderbuikgevoel, heb ik het idee dat Astrid meer weet en heeft gedaan dan ze laat zien in dit boek. Ze blijft voor mijn gevoel steeds terugvallen in de slachtofferrol ("het komt allemaal door anderen!"), wat zonde is want uit haar woorden blijkt juist dat ze dat niet wilt. Het feit dat ze fluisterend over straat loopt met een zwaar criminele broer en vervolgens niet serieus wordt genomen bij justitie vindt ze oprecht gek en ook heeft ze opeens ergens zomaar een wapen en smokkelt ze dingen de gevangenis in. Je zou toch beter moeten weten als advocaat?
Nou, goed. De pessimist in mij heeft gesproken. Ik raad dit boek alleen aan als je 1) gevoelig bent voor hypes of 2) echt niks beters voorhanden hebt.
Twee sterren voor de moeite en toch voor de (weinige) interessante stukken in het verhaal.
Vond het erg lastig lezen, om verschillende redenen. De eerste is denk ik sowieso de belangrijkste: waarom niet op chronologische volgorde alles vertellen?! Het feit dat dit niet gebeurt zorgt voor zoveel onnodige verwarring dat het gewoon zonde is. Op veel momenten verloor ik mijn aandacht omdat ik a) niet wist over wie het ging of b) een dode opeens weer springlevend was door een sprong terug in de tijd.
Daarnaast viel het me erg op dat er nogal wat inconsistenties in het verhaal te vinden zijn. Als je kritisch leest, ontdek je steeds meer van dit soort ogenschijnlijke tegenstrijdigheden. Om een voorbeeld te geven is Astrid op het ene punt pas enkele jaren na het bevallen van haar eerste kind begonnen met haar eerste studie, terwijl ze verderop aangeeft 'direct na de geboorte van haar eerste kind aan de universiteit begeleid te worden'. Huh?
En als laatst, en dat is echt een onderbuikgevoel, heb ik het idee dat Astrid meer weet en heeft gedaan dan ze laat zien in dit boek. Ze blijft voor mijn gevoel steeds terugvallen in de slachtofferrol ("het komt allemaal door anderen!"), wat zonde is want uit haar woorden blijkt juist dat ze dat niet wilt. Het feit dat ze fluisterend over straat loopt met een zwaar criminele broer en vervolgens niet serieus wordt genomen bij justitie vindt ze oprecht gek en ook heeft ze opeens ergens zomaar een wapen en smokkelt ze dingen de gevangenis in. Je zou toch beter moeten weten als advocaat?
Nou, goed. De pessimist in mij heeft gesproken. Ik raad dit boek alleen aan als je 1) gevoelig bent voor hypes of 2) echt niks beters voorhanden hebt.
Twee sterren voor de moeite en toch voor de (weinige) interessante stukken in het verhaal.
April 10, 2017
Wat een verhaal. Het heeft me van begin tot eind geboeid. Het is niet goed geschreven, maar dat draagt ergens ook bij aan de leesbeleving: als je erover gaag nadenken, is het heel logisch dat er stomme taal- en tikfouten in staan, want dit verhaal is onder de radar gehouden tot het in de boekhandels lag. Hier kan niet veel redactiewerk aan te pas zijn gekomen, want hier kunnen niet veel mensen van hebben geweten. Dat maakt dat ik het talige aspect van dit boek voor lief neem. Inhoudelijk had het me volledig in z'n greep. Wat Astrid en haar naasten allemaal (hebben) moeten doorstaan, is eigenlijk met geen pen te beschrijven, die terreur is ongekend. Het is wonderlijk om zo veel bekende namen en gebeurtenissen te lezen, maar ondertussen van zo veel nieuwe invalshoeken te worden voorzien. Ik kan dit boek menigeen aanraden, het grijpt je bij de keel en je wil het niet wegleggen. Moet je alleen wel de talige misser voor lief kunnen en willen nemen.
August 23, 2025
Interessant om meer over de familie Holleeder te weten te komen. Schrijnend wat de familie allemaal heeft moeten doorstaan, eerst met de vader, vervolgens met Wim. Wel vond ik dat er erg veel herhaling in zat, waardoor het boek een stuk korter had kunnen zijn als dat eruit gefilterd was. Ook vond ik het heen en weer gespring in de tijd een beetje verwarrend, doordat de hoofdstukken zo kort zijn kon ik dat niet altijd even goed bijbenen. Voor mij persoonlijk was het fijner geweest als het in chronologische volgorde was verteld of dat er eventueel een tijdlijn bij had gezeten met een overzicht van de belangrijkste gebeurtenissen.
February 16, 2017
Wauw, wat zijn Astrid en Sonja en hun familie door een hel gegaan. Echt bizar gewoon, bijna onwerkelijk. Het nawoord zorgde weer voor kippevel!
December 7, 2016
Hoe beoordeel je een boek dat een persoonlijk verhaal is? Je kan alleen maar denken wat hebben ze het zwaar en waar moeten ze rekening mee houden. Je heb er als lezer geen weet van hoe het er in de onderwereld aan toe gaat. Gelukkig maar.
Astrid neemt ons mee met haar verhaal en dat van haar familie. De angst, de vertrouwensband met haar broer en haar liefde voor haar eigen leven en dat van haar gezin. Het is knap dat ze dit in haar eigen woorden beschreven heeft.
Judas leest alsof het gesproken is. Er is volgens mij niet veel aan geschaafd. Het gedeelte na de bekendmaking van de verklaring is erg beklemmend en de angst die ze doormaken komt erg goed uit het verhaal naar voren.
Ik hoop dat Astrid, Sonja en de rest van de familie ooit weer normaal kunnen leven. Judas is een familiekroniek die veel verder reikt dan dat.
Astrid neemt ons mee met haar verhaal en dat van haar familie. De angst, de vertrouwensband met haar broer en haar liefde voor haar eigen leven en dat van haar gezin. Het is knap dat ze dit in haar eigen woorden beschreven heeft.
Judas leest alsof het gesproken is. Er is volgens mij niet veel aan geschaafd. Het gedeelte na de bekendmaking van de verklaring is erg beklemmend en de angst die ze doormaken komt erg goed uit het verhaal naar voren.
Ik hoop dat Astrid, Sonja en de rest van de familie ooit weer normaal kunnen leven. Judas is een familiekroniek die veel verder reikt dan dat.
February 5, 2017
Jeetje wat een heftig leven hebben deze mensen zeg. Leven met zo iemand lijkt mij onmogelijk en daarom.echt bewondering voor hoe zij dit hebben gedaan. Leven in deze angst lijkt me echt verschrikkelijk.
Des te knapper vind ik hoe Astrid dit verhaal heeft opgeschreven. Halverwege het boek had ik even een dipje, ik had bij sommige stukken vragen en twijfelde aan hoe het nou echt in elkaar zat. Nu het boek uit is heb ik ook het antwoord op mijn vragen en ben ik alleen maar onder de indruk.
Voor de mensen die het nog niet gelezen hebben; het is echt de moeite waard!
Des te knapper vind ik hoe Astrid dit verhaal heeft opgeschreven. Halverwege het boek had ik even een dipje, ik had bij sommige stukken vragen en twijfelde aan hoe het nou echt in elkaar zat. Nu het boek uit is heb ik ook het antwoord op mijn vragen en ben ik alleen maar onder de indruk.
Voor de mensen die het nog niet gelezen hebben; het is echt de moeite waard!
July 1, 2024
4/5 ⭐️ Herinneringen van de jongste zus van topcrimineel Willem Holleeder aan haar door geweld getekende jeugd, de invloed van haar broer op haar leven en familieleden en haar overwegingen om samen met haar zus tegen hem te getuigen.
Wát een verhaal joh, echt heel heftig. Zeker de moeite waard om te lezen. Tekstueel las het soms niet helemaal lekker omdat het niet op chronologische volgorde gaat en de hoeveelheid schelden met ziektes had ook wat minder gekund, maar zeer hoog verbijstering gehalte waardoor je toch graag verder leest.
Wát een verhaal joh, echt heel heftig. Zeker de moeite waard om te lezen. Tekstueel las het soms niet helemaal lekker omdat het niet op chronologische volgorde gaat en de hoeveelheid schelden met ziektes had ook wat minder gekund, maar zeer hoog verbijstering gehalte waardoor je toch graag verder leest.
December 3, 2016
Bam! Deze kwam ff keihard binnen. Haast niet te geloven dat mensen zo moeten leven en juist daarom kan ik niet anders dan geloven dat wat er in dit boek staat de waarheid is.
Het boek leest lekker vlot weg, ondanks dat het een enorm dikke pil is. Goed geschreven, als lezer wil je graag verder blijven lezen. Kostte me dan ook veel moeite om hem weg te leggen.
Het boek leest lekker vlot weg, ondanks dat het een enorm dikke pil is. Goed geschreven, als lezer wil je graag verder blijven lezen. Kostte me dan ook veel moeite om hem weg te leggen.
October 20, 2018
[RECENSIE: http://www.readabook.nl/2017/02/astri...]
Het is een indrukwekkend boek en het is goed dat er eindelijk iemand laat zien hoe Willem Holleeder echt is. Maar of ik het een echte bestseller vond? Daar ben ik toch iets te kritisch voor denk ik.
Het is een indrukwekkend boek en het is goed dat er eindelijk iemand laat zien hoe Willem Holleeder echt is. Maar of ik het een echte bestseller vond? Daar ben ik toch iets te kritisch voor denk ik.
February 7, 2017
As & Judas; familiegeschiedenis met een rouw randje
Hét boek van 2016, het boek waar iedereen het over had, en nog steeds heeft in 2017. Natuurlijk was ik nieuwsgierig naar wat Astrid Holleeder te vertellen had, maar wel met het nodige scepticisme. In hoeverre zou Judas een goed beeld neerzetten van Nederlands' knuffelcrimineel? Wat heeft ze te vertellen over het moment dat ze, samen met haar zus Sonja en vriendin Sandra, opstond tegen zijn terreur? En over de Heineken ontvoering, waarmee het allemaal begon?
Astrid Holleeder geeft inzicht in haar broer door te vertellen over hun geschiedenis. Van jongs af aan worden de kinderen van het gezin Holleeder geterroriseerd door hun vader. De vader van Astrid, Gerard, Sonja en Willem mishandelt zijn vrouw en kinderen, iets wat vanuit een sociologisch oogpunt geen verrassing zou moeten zijn als men kijkt naar het karakter van Willem Holleeder. Om het huis te ontvluchten, gaat de jonge Willem de straat op, waar hij in de criminaliteit belandt. Er wordt een duidelijk beeld geschetst van hun jeugd, en je zou bijna medelijden krijgen met Willem en zijn broer en zussen. Met zo'n vader zou jij toch ook de straat op gaan? Maar zijn zaakjes gaan van kwaad tot erger...
Judas roept veel sympathie op voor de vrouwen die moedig genoeg zijn om tegen hem op te staan. Iedereen die Willem tegenspreekt, moet dit met de dood bekopen. Zijn familie, die dicht bij hem staat, weet dit als geen ander. Toch durven ze hem tegen te spreken en opnames te maken van de gesprekken, met alle gevolgen van dien. Er wordt een beeld van de drie vrouwen geschetst, en hoe zij tot deze beslissing zijn gekomen.
Willem Holleeder werd in 1983 bekend als een van de ontvoerders van biermagnaat Freddy Heineken en zijn chauffeur Ab Doderer. Deze geschiedenis is een die door de meeste Nederlanders wel bekend is, maar veel van de andere zaken waar Holleeder mee in verband wordt gebracht in Judas zijn wat minder bekend. Hierdoor is het wel belangrijk dat de lezer enige voorkennis heeft over Holleeder en zijn criminele CV. Er worden flink wat personages geïntroduceerd en er zijn constant verwijzingen naar gebeurtenissen, waardoor voorkennis gewenst is.
Judas is een zeer interessant boek, met een verhaal dat verteld moest worden. Door de hoofdstukken heen krijg je een goed beeld van Astrids broer, en hoe hij het voor elkaar kreeg om jarenlang zijn criminele imperium te runnen. Judas lees je voor het plot, niet voor de taal. Doordat het gebaseerd is op de werkelijkheid is van veel gebeurtenissen de afloop al bekend, maar dit maakt het verhaal niet minder boeiend. Het boek leest heel vlot weg, want je wil toch weten hoe het verder gaat. Een nadeel is dat het alleen Astrids kant van het verhaal belicht. Door haar point of view weet je precies wat er in haar om gaat en wat zij van haar broer vindt, maar het zou interessant zijn geweest als er ook een of meerdere hoofdstukken het verhaal van een andere kant hadden belicht. Astrid vult de emoties en gedachten van meerdere personen in, vooral die van haar zus Sonja, zonder dat Sonja zelf aan het woord komt.
Het clusteren van de hoofdstukken per onderwerp brengt een niet-chronologische opbreng met zich mee. Er wordt veel gewerkt met flashbacks en verwijzingen naar de toekomst (of naar andere hoofdstukken), wat tot verwarring kan leiden. Voornamelijk de combinatie van de vele namen en de vele veranderingen in tijd zorgen ervoor dat de lezer zonder voorkennis over Willem Holleeders criminele verleden het moeilijk kan krijgen.
De grote vraag is natuurlijk hoe dit verhaal afloopt. Het nawoord - een brief van Astrid aan haar broer - zorgt voor kippenvel.
Maar de einde van dit boek is niet de einde van dit verhaal. Het zal mij benieuwen hoe het afloopt met Astrid, Sonja en Sandra, maar de tijd zal het leren.
Hét boek van 2016, het boek waar iedereen het over had, en nog steeds heeft in 2017. Natuurlijk was ik nieuwsgierig naar wat Astrid Holleeder te vertellen had, maar wel met het nodige scepticisme. In hoeverre zou Judas een goed beeld neerzetten van Nederlands' knuffelcrimineel? Wat heeft ze te vertellen over het moment dat ze, samen met haar zus Sonja en vriendin Sandra, opstond tegen zijn terreur? En over de Heineken ontvoering, waarmee het allemaal begon?
Astrid Holleeder geeft inzicht in haar broer door te vertellen over hun geschiedenis. Van jongs af aan worden de kinderen van het gezin Holleeder geterroriseerd door hun vader. De vader van Astrid, Gerard, Sonja en Willem mishandelt zijn vrouw en kinderen, iets wat vanuit een sociologisch oogpunt geen verrassing zou moeten zijn als men kijkt naar het karakter van Willem Holleeder. Om het huis te ontvluchten, gaat de jonge Willem de straat op, waar hij in de criminaliteit belandt. Er wordt een duidelijk beeld geschetst van hun jeugd, en je zou bijna medelijden krijgen met Willem en zijn broer en zussen. Met zo'n vader zou jij toch ook de straat op gaan? Maar zijn zaakjes gaan van kwaad tot erger...
Judas roept veel sympathie op voor de vrouwen die moedig genoeg zijn om tegen hem op te staan. Iedereen die Willem tegenspreekt, moet dit met de dood bekopen. Zijn familie, die dicht bij hem staat, weet dit als geen ander. Toch durven ze hem tegen te spreken en opnames te maken van de gesprekken, met alle gevolgen van dien. Er wordt een beeld van de drie vrouwen geschetst, en hoe zij tot deze beslissing zijn gekomen.
Willem Holleeder werd in 1983 bekend als een van de ontvoerders van biermagnaat Freddy Heineken en zijn chauffeur Ab Doderer. Deze geschiedenis is een die door de meeste Nederlanders wel bekend is, maar veel van de andere zaken waar Holleeder mee in verband wordt gebracht in Judas zijn wat minder bekend. Hierdoor is het wel belangrijk dat de lezer enige voorkennis heeft over Holleeder en zijn criminele CV. Er worden flink wat personages geïntroduceerd en er zijn constant verwijzingen naar gebeurtenissen, waardoor voorkennis gewenst is.
Judas is een zeer interessant boek, met een verhaal dat verteld moest worden. Door de hoofdstukken heen krijg je een goed beeld van Astrids broer, en hoe hij het voor elkaar kreeg om jarenlang zijn criminele imperium te runnen. Judas lees je voor het plot, niet voor de taal. Doordat het gebaseerd is op de werkelijkheid is van veel gebeurtenissen de afloop al bekend, maar dit maakt het verhaal niet minder boeiend. Het boek leest heel vlot weg, want je wil toch weten hoe het verder gaat. Een nadeel is dat het alleen Astrids kant van het verhaal belicht. Door haar point of view weet je precies wat er in haar om gaat en wat zij van haar broer vindt, maar het zou interessant zijn geweest als er ook een of meerdere hoofdstukken het verhaal van een andere kant hadden belicht. Astrid vult de emoties en gedachten van meerdere personen in, vooral die van haar zus Sonja, zonder dat Sonja zelf aan het woord komt.
Het clusteren van de hoofdstukken per onderwerp brengt een niet-chronologische opbreng met zich mee. Er wordt veel gewerkt met flashbacks en verwijzingen naar de toekomst (of naar andere hoofdstukken), wat tot verwarring kan leiden. Voornamelijk de combinatie van de vele namen en de vele veranderingen in tijd zorgen ervoor dat de lezer zonder voorkennis over Willem Holleeders criminele verleden het moeilijk kan krijgen.
De grote vraag is natuurlijk hoe dit verhaal afloopt. Het nawoord - een brief van Astrid aan haar broer - zorgt voor kippenvel.
“Broer,
Het breekt mijn hart dat ik jou moet laten opsluiten, maar geloof me dat ik samen met jou daarbinnen zit. Ik geef jou levenslang, maar heb daardoor zelf ook levenslang. Een leven lang angst, tot aan het moment dat mijn tijd gekomen is. Of zoals jij zegt: ‘Als je hem op je af ziet stormen met dat ding heb je nog een moment. Een moment om te denken: had ik het maar niet gedaan.’ Maar ik heb het gedaan. Ik had zo graag gewild dat het anders kon, maar je hebt mij geen keuze gelaten.”
Maar de einde van dit boek is niet de einde van dit verhaal. Het zal mij benieuwen hoe het afloopt met Astrid, Sonja en Sandra, maar de tijd zal het leren.
September 21, 2018
2.5 stars rounded up for the voice to document all that chaos and abuse. And homicide.
The Wim, Sonja, Astrid childhood was 4.5 star- that emotionally depicted minutia of constant and eventual terrorism coupled with physical violence is the germination of many a monster. Its "escaping" evasion factors of habit within a child's mind and understanding to "parent" completely hit the marks of real.
But the last half of the book was always so much more of the same that it become difficult to continue such a length of dependency and family connective for a set of values as this, even in print.
I was shocked at the relative consequences of law breaking for this maximum level in the Netherlands and also the methods of "norm" for interrogation and assuming of guilt or innocence. It seems to me that this organization against organization crime family and association practice of decades lives as well as some others in Italy and Sicily. And that laws do not protect the innocent.
A few of the medical "norms" for treatments (trauma especially) also dismayed me. Free is not for me, if this is what "free" becomes.
And the hysteria and other "after the assassination" habits of the women seem nearly identical to the Italian variety too. I don't know why that surprised me, after so many years of taking some worst horrors (like the using of the small children as threatened targets) as "norm" and living a high monetary life habits/ style with all their men's proceeds.
Too long in pages and in misery. Viscous repeats constantly.
The Wim, Sonja, Astrid childhood was 4.5 star- that emotionally depicted minutia of constant and eventual terrorism coupled with physical violence is the germination of many a monster. Its "escaping" evasion factors of habit within a child's mind and understanding to "parent" completely hit the marks of real.
But the last half of the book was always so much more of the same that it become difficult to continue such a length of dependency and family connective for a set of values as this, even in print.
I was shocked at the relative consequences of law breaking for this maximum level in the Netherlands and also the methods of "norm" for interrogation and assuming of guilt or innocence. It seems to me that this organization against organization crime family and association practice of decades lives as well as some others in Italy and Sicily. And that laws do not protect the innocent.
A few of the medical "norms" for treatments (trauma especially) also dismayed me. Free is not for me, if this is what "free" becomes.
And the hysteria and other "after the assassination" habits of the women seem nearly identical to the Italian variety too. I don't know why that surprised me, after so many years of taking some worst horrors (like the using of the small children as threatened targets) as "norm" and living a high monetary life habits/ style with all their men's proceeds.
Too long in pages and in misery. Viscous repeats constantly.
February 5, 2017
2,5 sterren!
Tijdens het lezen van dit boek ging ik door verschillende fasen: fase 1 waarin ik het fascinerend en interessant vond, fase 2 (het grootste gedeelte) waarin ik me enorm stoorde aan het taalgebruik, de ontbrekende chronologie van het verhaal en de langdradigheid, en fase 3 (de laatste 60 pagina's) waarin ik het boek ineens toch wel spannend vond en wilde weten hoe het zou eindigen.
Maar hoe dan ook is dit boek absoluut niet mijn favoriet. Ik heb het gevoel dat ik het boek niet kan afrekenen op het verhaal, omdat het waargebeurd is (daar gaan we in ieder geval maar even vanuit), maar hoe het verhaal is gebracht vind ik simpelweg niet goed. Ik stoorde me vooral aan het taalgebruik, maar ook aan de traagheid van het boek. Na de zoveelste situatiebeschrijving van Wim die aan de deur van Astrid kwam, had ik de boodschap op zich door, en had het van mij wel wat sneller gemogen.
Of ik blij ben dat ik dit boek heb gelezen vraag ik me sterk af. Ik snap dat Astrid Holleeder met zo'n angstleven haar levensverhaal als een soort testament op papier wil hebben en natuurlijk is het verschrikkelijk om op deze manier te moeten leven, maar toch. Kortom: het was niet mijn boek en ik ben dan ook bang dat ik met deze negatieve review bij één van de weinige drie-sterren-gevers op Goodreads hoor. Maar so be it.
Tijdens het lezen van dit boek ging ik door verschillende fasen: fase 1 waarin ik het fascinerend en interessant vond, fase 2 (het grootste gedeelte) waarin ik me enorm stoorde aan het taalgebruik, de ontbrekende chronologie van het verhaal en de langdradigheid, en fase 3 (de laatste 60 pagina's) waarin ik het boek ineens toch wel spannend vond en wilde weten hoe het zou eindigen.
Maar hoe dan ook is dit boek absoluut niet mijn favoriet. Ik heb het gevoel dat ik het boek niet kan afrekenen op het verhaal, omdat het waargebeurd is (daar gaan we in ieder geval maar even vanuit), maar hoe het verhaal is gebracht vind ik simpelweg niet goed. Ik stoorde me vooral aan het taalgebruik, maar ook aan de traagheid van het boek. Na de zoveelste situatiebeschrijving van Wim die aan de deur van Astrid kwam, had ik de boodschap op zich door, en had het van mij wel wat sneller gemogen.
Of ik blij ben dat ik dit boek heb gelezen vraag ik me sterk af. Ik snap dat Astrid Holleeder met zo'n angstleven haar levensverhaal als een soort testament op papier wil hebben en natuurlijk is het verschrikkelijk om op deze manier te moeten leven, maar toch. Kortom: het was niet mijn boek en ik ben dan ook bang dat ik met deze negatieve review bij één van de weinige drie-sterren-gevers op Goodreads hoor. Maar so be it.
April 2, 2017
Ook al weet je van te voren dat er aan dit boek geen echt einde zit is het vreselijk spannend!
October 13, 2017
Respect voor de hoofdpersoon. Maar niet door heen te komen. Had in 100 pagina's verteld moeten zijn.
October 6, 2019
Ik vind het lastig om een waardering voor dit boek te geven. Hoe geef je een waardering over iemands leven? Ik vind het moedig van Astrid en Sonja dat ze uiteindelijk besloten hebben tegen hun broer te getuigen. Ook al wordt hun eigen leven daardoor nog moeilijker. Vooral voor Astrid, die voor het eerst moet vrezen voor haar leven. Haar zus leefde al langer met die angst. Ik vind het verhaal soms wat moeilijk te volgen, doordat het eerste deel niet chronologisch is opgebouwd. Al snap ik wel waarom voor deze manier is gekozen. Gelukkig heeft het boek een inhoudsopgave waar ook de jaartallen bij staan. Dat vond ik wel handig om er af en toe bij te pakken. Er zit soms wat herhaling in het verhaal. Toch heeft me dat niet heel erg gestoord. Toen ik eenmaal in het verhaal zat, liet het mij niet meer los en had ik het ondanks de dikte toch nog vrij snel uit. Ik ben nu ook wel benieuwd naar deel 2 en 3. Dus die ga ik ook nog wel lezen. Maar eerst even een gezelliger boek. Daar heb ik nu wel behoefte aan.
September 9, 2025
Wat een verhaal.. Mooi en aangrijpend geschreven. Maar poeh hé, je zou maar zo moeten leven. Diep respect voor de zussen Holleeder
April 11, 2025
Zo zeg, wat een heftig leven heeft Astrid gehad (en nog steeds). In dit boek weet ze in geuren, kleuren en verschrikkelijke details te vertellen hoe het was om eerst onder het juk van haar vader te leven en vervolgens onder dat van haar broer. Haar leven is eigenlijk nooit van haarzelf geweest en ze moet haast constant in alertheid en angst hebben geleefd.
Natuurlijk kende ik het Holleeder verhaal een beetje vanuit de media, maar om het van binnenuit te horen, dat is andere koek. Ik werd er naar van. Het is goed geschreven (doch af en toe wat langdradig) en ik vond alles helder uitgelegd. 3.5 ster.
Natuurlijk kende ik het Holleeder verhaal een beetje vanuit de media, maar om het van binnenuit te horen, dat is andere koek. Ik werd er naar van. Het is goed geschreven (doch af en toe wat langdradig) en ik vond alles helder uitgelegd. 3.5 ster.
September 8, 2019
Ik vond het een erg heftig verhaal om te lezen, wat lijkt het me vreselijk om zo te moeten leven. Over het algemeen vond ik het goed geschreven en vloog ik er door heen, maar sommige stukken waren wat vager en onsamenhangend. Dan moest ik het echt een paar keer lezen voordat ik nou begreep wat er stond.
March 15, 2017
Het is een dik boek, laat ik dat eerst even zeggen. Ik ben er aan begonnen omdat ik erg nieuwsgierig was naar het gezin Holleeder en dan met name de daden van en persoon Willem, waar ik altijd zo veel van las een hoorde in de media.
Ik vond het lastig dat er zoveel gesprongen wordt in tijdsbeeld. Dit haalde voor mij de vaart uit het boek én zorgde regelmatig voor verwarring, want wat ik las had toch al plaatsgevonden? Ik vraag mij af waarom er niet gekozen is om het boek in chronologische volgorde te laten vertellen. Dan was er een, naar mijn mening, betere inleving in de karakters en ontwikkelingen.
Op de helft van het boek was mijn nieuwsgierigheid en gretigheid echter al bevredigd en vond ik het verhaal en de gevoelens en belevenissen van Astrid en Sonja af en toe in herhaling vallen. Peter R. de Vries heeft bij mij in ieder geval wel een kredietpuntje gescoord.
Het nawoord, en dan met name de laatste zin zorgde voor kippenvel. Ik gun Astrid en Sonja nog een lang en rustig leven, maar twijfel daar wel een beetje aan.
Ik vond het lastig dat er zoveel gesprongen wordt in tijdsbeeld. Dit haalde voor mij de vaart uit het boek én zorgde regelmatig voor verwarring, want wat ik las had toch al plaatsgevonden? Ik vraag mij af waarom er niet gekozen is om het boek in chronologische volgorde te laten vertellen. Dan was er een, naar mijn mening, betere inleving in de karakters en ontwikkelingen.
Op de helft van het boek was mijn nieuwsgierigheid en gretigheid echter al bevredigd en vond ik het verhaal en de gevoelens en belevenissen van Astrid en Sonja af en toe in herhaling vallen. Peter R. de Vries heeft bij mij in ieder geval wel een kredietpuntje gescoord.
Het nawoord, en dan met name de laatste zin zorgde voor kippenvel. Ik gun Astrid en Sonja nog een lang en rustig leven, maar twijfel daar wel een beetje aan.
November 12, 2016
Bizar! ik vind het eigenlijk heel gek om het zoveel sterren te geven omdat het te gruwelijk om te bevatten is.... Angstaanjagend... ik zie constant al die domme foto's voor me van zg BN'ers die "gezellig" met hem op de foto gingen....
Wat een intens dappere vrouwen!
ik had het al veel eerder uit kunnen hebben maar moest het geregeld even loslaten... alleen het lezen is al erg beklemmend.
Wat een intens dappere vrouwen!
ik had het al veel eerder uit kunnen hebben maar moest het geregeld even loslaten... alleen het lezen is al erg beklemmend.
August 8, 2025
Wow, wat een verhaal. Het heeft me van begin tot eind geboeid.
Ik kan niet omschrijven hoeveel bewondering en respect ik voor Astrid heb. Ik schrok enorm tijdens het lezen over haar jeugd. Hun vader voelt als een belichaming van Pandora’s Box, wat een monster. Ik vind het zo knap hoe ondanks alle chaos en ellende zij zich nog zo goed heeft kunnen ontwikkelen als kind, jongvolwassene en alleenstaande moeder. Hoe zij alle ballen hoog heeft kunnen houden is voor mij een raadsel. Wat een sterke vrouw. Haar leven is te bizar voor woorden, ik ben er nog steeds van slag van pfoe.
Ik vind het knap hoe zij (vaak best ingewikkelde) situaties en interacties begrijpelijk kon verwoorden. Ze heeft me helemaal meegenomen.
Ik zag wat negatieve feedback en daar heb ik (natuurlijk) wat over te zeggen:
- Men vond het vervelend dat het verhaal niet chronologisch geschreven is. ??? Get over it ??? Door de complexiteit van het verhaal is het bijna onmogelijk om niet verdwaald in de (nuttige) details te raken. Doordat het boek niet chronologisch geschreven is, hebben bepaalde delen juist meer betekenis, omdat je de juiste (achtergrond) informatie weet.
- Astrid zit in de slachtofferrol. Excuse me ??????? Lezen wij hetzelfde boek ????? Ze zit (naar mijn mening) niet in de slachtofferrol (dat ten eerste) ze is ontzettend sterk, slim en probeert altijd zo veel mogelijk invloed op de situatie uit te oefenen. Ze helpt iedereen zoveel ze kan, altijd.
- “Astrid voelt zich schuldig tegenover haar broer, maar toch schrijft ze dit boek, dat is raar.” oh my oh my 🤦🏼♀️ deze is misschien nog wel het meest toondoof. We hebben het over een SERIEMOORDENAAR???? En jullie willen de vinger naar haar wijzen? Get your priorities straight pls. Nogmaals: lezen wij hetzelfde boek? Ze heeft weinig schuld gevoel en als ze dat heeft is dat vrij logisch gezien haar complexe trauma. Het is juist enorm bewonderingswaardig dat ze ondanks haar gedwongen loyaliteit, aangeleerde patronen en gedeelde trauma, toch voor het juiste kiest.
Ik kan niet omschrijven hoeveel bewondering en respect ik voor Astrid heb. Ik schrok enorm tijdens het lezen over haar jeugd. Hun vader voelt als een belichaming van Pandora’s Box, wat een monster. Ik vind het zo knap hoe ondanks alle chaos en ellende zij zich nog zo goed heeft kunnen ontwikkelen als kind, jongvolwassene en alleenstaande moeder. Hoe zij alle ballen hoog heeft kunnen houden is voor mij een raadsel. Wat een sterke vrouw. Haar leven is te bizar voor woorden, ik ben er nog steeds van slag van pfoe.
Ik vind het knap hoe zij (vaak best ingewikkelde) situaties en interacties begrijpelijk kon verwoorden. Ze heeft me helemaal meegenomen.
Ik zag wat negatieve feedback en daar heb ik (natuurlijk) wat over te zeggen:
- Men vond het vervelend dat het verhaal niet chronologisch geschreven is. ??? Get over it ??? Door de complexiteit van het verhaal is het bijna onmogelijk om niet verdwaald in de (nuttige) details te raken. Doordat het boek niet chronologisch geschreven is, hebben bepaalde delen juist meer betekenis, omdat je de juiste (achtergrond) informatie weet.
- Astrid zit in de slachtofferrol. Excuse me ??????? Lezen wij hetzelfde boek ????? Ze zit (naar mijn mening) niet in de slachtofferrol (dat ten eerste) ze is ontzettend sterk, slim en probeert altijd zo veel mogelijk invloed op de situatie uit te oefenen. Ze helpt iedereen zoveel ze kan, altijd.
- “Astrid voelt zich schuldig tegenover haar broer, maar toch schrijft ze dit boek, dat is raar.” oh my oh my 🤦🏼♀️ deze is misschien nog wel het meest toondoof. We hebben het over een SERIEMOORDENAAR???? En jullie willen de vinger naar haar wijzen? Get your priorities straight pls. Nogmaals: lezen wij hetzelfde boek? Ze heeft weinig schuld gevoel en als ze dat heeft is dat vrij logisch gezien haar complexe trauma. Het is juist enorm bewonderingswaardig dat ze ondanks haar gedwongen loyaliteit, aangeleerde patronen en gedeelde trauma, toch voor het juiste kiest.
August 11, 2024
“Dat Sonja, Sandra en ik onze getuigenis tegen jou met de dood moeten bekopen, weet jij en weten wij. De reden dat je nog leeft, is omdat je ons het leven wil ontnemen.
Maar ondanks die zekerheid, Wim, hou ik nog steeds van jou.”
Het boek Judas van Astrid Holleeder geeft een goed beeld van hoe het leven is als familielid van Willem Holleeder. Waarom niet 5 sterren? Nou, omdat het boek erg van de hak op de tak gaat en het soms onduidelijk is hoe bepaalde banden precies lopen. Het verhaal loopt niet chronologisch en dat besef moet je natuurlijk hebben om het goed te lezen. Ik zou het boek wel aanraden, het geeft veel inzicht in hoe de grootste knuffelcrimineel van Nederland daadwerkelijk is.
Maar ondanks die zekerheid, Wim, hou ik nog steeds van jou.”
Het boek Judas van Astrid Holleeder geeft een goed beeld van hoe het leven is als familielid van Willem Holleeder. Waarom niet 5 sterren? Nou, omdat het boek erg van de hak op de tak gaat en het soms onduidelijk is hoe bepaalde banden precies lopen. Het verhaal loopt niet chronologisch en dat besef moet je natuurlijk hebben om het goed te lezen. Ik zou het boek wel aanraden, het geeft veel inzicht in hoe de grootste knuffelcrimineel van Nederland daadwerkelijk is.
This entire review has been hidden because of spoilers.
November 27, 2018
Judas chronicles Astrid's story of her childhood, her family and how her brother grew into the thing that she and her family feared the most.
Continue reading at: www.booksandmacchiatos.com
Continue reading at: www.booksandmacchiatos.com
October 15, 2024
Het begin en einde vond ik sterk en interessant, het middenstuk wat langdradig en teveel wisseling met jaartallen.
March 13, 2017
Een interessante blik in het leven van de familie van Willem Holleeder. Heel makkelijk te lezen, maar vooral omdat de schrijfstijl simpel was en er voor mijn gevoel ontzettend veel herhaald werd. De volgorde van het verhaal in dit boek is voor mij een raadsel (zal vast een goede reden achter zitten); op een bepaald moment had ik het idee dat de hoofdstukken in mijn digitale variant gewoon niet goed geplaatst waren, maar dat bleek niet zo te zijn. Ook vond ik dat hoewel Astrid mij een zeer sterke vrouw lijkt te zijn, ze soms iets te dramatisch schreef over de situatie; het is natuurlijk een drama, maar na 300 pagina's had ik dat ook wel door.
Hoe dan ook, een makkelijk en hier en daar interessant boek. Al raad ik De ontvoering van Alfred Heineken van Peter R. de Vries eerder aan aan als je meer over Holleeder en zijn daden wilt weten.
Hoe dan ook, een makkelijk en hier en daar interessant boek. Al raad ik De ontvoering van Alfred Heineken van Peter R. de Vries eerder aan aan als je meer over Holleeder en zijn daden wilt weten.
April 26, 2019
This story gives you insight in the way organised crime works. The author Astrid testified against her brother Willem, one of the masterbrains of the Dutch underworld and responsable for the famous Heineken abduction as well as the liquidation of friends and family.
It is by no means great literature, but it got me hooked up cause it is a fascinating story on family, love and betrayal. The author, her sister and their friend deserve a lot of credit because of having found the courage to choose for the dangerous way out, by spying and testifying on everything that happened.
It is by no means great literature, but it got me hooked up cause it is a fascinating story on family, love and betrayal. The author, her sister and their friend deserve a lot of credit because of having found the courage to choose for the dangerous way out, by spying and testifying on everything that happened.
November 27, 2016
Wat een onvoorstelbaar verhaal zeg, niet normaal. Astrid schrijft vlot en met emotie. Ik voelde haar woede, verdriet en frustraties in sommige stukken. Wat een drama's hebben de Holleeder zussen moeten meemaken maar wat zijn ze sterk gebleven. Veel respect voor deze vrouwen.
December 10, 2016
Non fictie, maar met spanning en sensatie. Echt een pageturner. Na Wim, a.k.a. De Knuffelcrimineel, blijkt ook Astrid het grote publiek te kunnen bespelen. Ik ben benieuwd hoe het verhaal zich verder ontwikkelt.
Displaying 1 - 30 of 660 reviews