Communion and Otherness: Further Studies in Personhood and the Church

by John D. Zizioulas, Rowan Williams, Paul McPartlan (Editor)

'Communion and how can these be reconciled?' In this wide-ranging study, the distinguished Orthodox theologian, Metropolitan John (Zizioulas) of Pergamon, seeks to answer that question. In his celebrated book, Being as Communion (1985), he emphasised the importance of communion for life and for unity. In this important companion volume he now explores the complementary fact that communion is the basis for true otherness and identity.


With a constant awareness of the deepest existential questions of today, Metropolitan John probes the Christian tradition and highlights the existential concerns that already underlay the writings of the Greek fathers and the definitions of the early ecumenical councils. In a vigorous and challenging way, he defends the freedom to be other as an intrinsic characteristic of personhood, fulfilled only in communion.




After a major opening chapter on the ontology of otherness, written specially for this volume, the theme is systematically developed with reference to the Trinity, Christology, anthropology and ecclesiology. Another new chapter defends the idea that the Father is cause of the Trinity, as taught by the Cappadocian fathers, and replies to criticisms of this view. The final chapter responds to the customary separation of ecclesiology from mysticism and strongly favours a mystical understanding of the body of Christ as a whole. Other papers, previously published but some not easily obtainable, are all revised for their inclusion here.




This is a further contribution to dialogue on some of the most vital issues for theology and the Church from one of the leading figures in modern ecumenism.

Genres: Theology, Church, Christianity

330 pages, Paperback

First published November 1, 2006

About the author

His Eminence, the Most Reverend John (Zizioulas) of Pergamon (b. 1931) is a modern theologian and titular Metropolitan of Pergamon, under the Ecumenical Patriarchate of Constantinople. The future metropolitan was born January 10, 1931. He began his studies at the University of Thessaloniki but took his first theology degree from the University of Athens in 1955. He studied patristics under Father Georges Florovsky at Harvard Divinity School, receiving his M.T.S. in 1956, and his doctorate in theology from the University of Athens in 1965. He was professor of theology for 14 years at the University of Glasgow and the University of Edinburgh, and has been a visiting professor at the University of Geneva, Gregorian University, and King's College, London. He was consecrated as a bishop on June 22, 1986 and named Metropolitan of Pergamon.

Reviews

[Matthew Palombo · Rating 5 out of 5]

Zizioulas is one of the best contributors over the last 30 years on the doctrine of the Trinity from an Orthodox perspective. This book is very much another contribution. His focus on the community of the three Persons and the community of the church is very interesting; also his distinction between otherness and difference is essential for what it means to be a person. I do disagree with Zizioulas on two important points. First, I do not share his emphasis on the hierarchy of the Father in relation to the Son and Spirit. He upholds this longstanding Orthodox hierarchy to justify the hierarchy of the Bishop. I do not share this hierarchy in the Trinity nor this church polity. I accept a stronger emphasis on the equality of the Persons and hence an egalitarian view of church leadership. See Robert Jensen on this. Second, I think it is dangerous to equate personhood with "the baptized". I do believe that participating in the church community expands one's own personhood, but I think it is dangerous to equate them for this means that I cannot recognize that an unbaptized human is a person (a dangerous conclusion for human rights and interfaith dialogue) All in all, however, a tremendous contribution.

[Mate Saralishvili · Rating 4 out of 5]

ეს წიგნი ეხება სამების დოქტრინაში არსებულ რელაციურ ონტოლოგიას, რომლის დასაბამიც კაბადოკიელი მამების ღვთისმეტყველებაშია საძიებელი. ზიზიულასი ცდილობს, გრიგოლ ნაზიანზელის, ბასილ კესარიელისა და მაქსიმე აღმსარებელის მიხედვით, შეამტკიცოს "სხვის" ონტოლოგიური უპირატესობა "თვითთან" მიმართებაში, რაც ღმერთის მიერ ადამიანისთვის სიყვარულით მინიჭებულ პიროვნულობას გულისხმობს. ეს ხედვა უპირისპირდება ბერძნულ მონისტურ თეოლოგიას და სუბსტანციაზე მაღლა ჰიპოსტასს, ე. ი. პიროვნულობას აყენებს, რაც ტროპოს ჰიპარქსეოსის, ე. ი. მყოფობის გვარის მიხედვით განსაზღვრავს ღმერთის რაობას და არა - სუბსტანციით.

ზიზიულასის ტექსტთან ერთად, ვკითხულობდი წმიდა მამების ტექსტებსაც და აღმოვაჩინე, რომ ისეთი ცალსახა თანხმობა არ არსებობს მათ ნაწერებში, როგორის დახატვასაც ავტორი ცდილობს. ბუნებისა და პიროვნების მიმართების ის გაგება, რაც ზიზიულასს აქვს, რომელიც ბუნების წყაროსაც პიროვნებასთან, კერძოდ, მამასთან აკავშირებს, ისე მკვეთრად არ გვხვდება ბასილის ღვთისმეტყველებაში, რამენადაც გრიგოლისაში, შესაბამისად, ტექსტშიც შეამჩნევთ უფრო მეტ ციტატას გრიგოლ ღვთისმეტყველისაგან, ვიდრე ბესილისაგან. ბასილთან ზოგგან ისიც წერია, რომ ძე მამის ბუნებიდან იბადება, რაც ზიზიულასის მიხედვით, საერთოდ არ გვხვდება კაბადოკიელ მამებთან. გრიგოლი ბევრად უფრო გამჭრიახია და ქრისტიანობის ტრითეიზმისგან (სამღმერთიანობისგან) დასაცავად ცალსახად უარყოფს ბუნებიდან შობის საკითხს (ბუნებიდან შობის შემთხვევაში ახალი ბუნების დაბადებით ორი ღმერთი გამოვიდოდა, სულიწმიდასთან ერთად კი - სამი. ამ დროს, მთავარი სწორედ ის არის, რომ ეს სამი ერთია). მამა არის მიზეზი, წყარო და საწყისი, ქრისტე არის მხოლოდშობილი ძე, სულიწმიდა კი - გამომავალი, რაც პიროვნულობის მყოფობის გვარით განისაზღვრება და არა - ბუნებით, რადგან ბუნებით მათ შორის სხვაობა არ არის. სხვაობა მხოლოდ პიროვნულია. მონოთეიზმის სახელის შენარჩუნება კი მამის, როგორც პირველსაწყისისა და მიზეზის, გაგებით ხერხდება.

საინტერესოა, რომ ზიზიულასი საკმაოდ ჯანსაღად უყურებს ფილიოკვეს ამბავს. ხედავს, რომ ფილიოკვე სულაც არ გამორიცხავდა მამის საწყისობას. შესაბამისად, სქიზმის აბსურდულობა ტექტში ნათლად ჩანს.

ბევრი პრობლემა აქვს ამ ტექსტს, უფრო ფილოსოფიური კითხვების თვალსაზრისით, რომელიც კითხვის პროცესში გიჩნდება და მხოლოდ იმის გამოა უარყოფილი, რომ კაბადოკიელ მამებთან ასე არ იყო. მაგრამ ფენომენოლოგიური და თეოლოგიური მხრივ, საბოლოოდ, მართლა საინტერესო წასაკითხია.

ამ წიგნის შესახებ უფრო ვრცლად, შეგიძლიათ ნახოთ:


http://www.carpediemph.ge/ka/letters/...

[Jackson Brooks · Rating 4 out of 5]

A very interesting book. Zizioulas says true things. But also, I am a little uncomfortable with his interpretation of both Scripture and the Early Church at points. Still worth a read.

[G Walker · Rating 4 out of 5]

A great follow up to his _being as communion_. Not easy reading, but he shows the relevance of the (Cappadocean) fathers, even now after all of our "theological development and evolution in thought". Page after page of sheer brilliance... Parts of it though were too dense and hard to follow which required substantial rereading and reflection... Still the vast majority of the book is understandable and as such nourishing.
As good as it was, the publisher's excessive hubris is displayed is its ridiculously overpricing. And with T&T Clark, nowadays you almost have to buy a hard cover, because the quality of the paperbacks is inconsistent (and they are expensive too).

[Lydia Corriveau]

Julie Canlis mentions this book when talking about the Trinity in "The Relational Self: Trinitarian Insights on what it means to be human"