Mein Ein und Alles

by Andrea Camilleri, Annette Kopetzki (Translator)

Giulio ist wie verzaubert von der jungen Arianna. Sie ist wild wie ein Kind und wunderschön. Vom Tag ihrer Hochzeit an möchte er ihr zurückgeben, was sie ihm alles Gutes tut. Auch das, was er ihr infolge eines gravierenden Unfalls nicht mehr geben kann: Bei den «Donnerstags-Treffen», die Giulio persönlich organisiert, darf sie ausgewählte Männer zum Sex treffen. Aber nur zu bestimmten Bedingungen. Doch die Leidenschaft hält sich nicht an feste Regeln …

Genres: Fiction, Thriller, Italian Literature, Literature, Mystery, Noir, Ebooks

176 pages, Paperback

First published January 8, 2013

About the author

Andrea Camilleri was an Italian writer. He is considered one of the greatest Italian writers of both 20th and 21st centuries.

Originally from Porto Empedocle, Sicily, Camilleri began studies at the Faculty of Literature in 1944, without concluding them, meanwhile publishing poems and short stories. Around this time he joined the Italian Communist Party.

From 1948 to 1950 Camilleri studied stage and film direction at the Silvio D'Amico Academy of Dramatic Arts, and began to take on work as a director and screenwriter, directing especially plays by Pirandello and Beckett. As a matter of fact, his parents knew Pirandello and were even distant friends, as he tells in his essay on Pirandello "Biography of the changed son". His most famous works, the Montalbano series show many pirandellian elements: for example, the wild olive tree that helps Montalbano think, is on stage in his late work "The giants of the mountain"

With RAI, Camilleri worked on several TV productions, such as Inspector Maigret with Gino Cervi. In 1977 he returned to the Academy of Dramatic Arts, holding the chair of Movie Direction, and occupying it for 20 years.

In 1978 Camilleri wrote his first novel Il Corso Delle Cose ("The Way Things Go"). This was followed by Un Filo di Fumo ("A Thread of Smoke") in 1980. Neither of these works enjoyed any significant amount of popularity.

In 1992, after a long pause of 12 years, Camilleri once more took up novel-writing. A new book, La Stagione della Caccia ("The Hunting Season") turned out to be a best-seller.

In 1994 Camilleri published the first in a long series of novels: La forma dell'Acqua (The Shape of Water) featured the character of Inspector Montalbano, a fractious Sicilian detective in the police force of Vigàta, an imaginary Sicilian town. The series is written in Italian but with a substantial sprinkling of Sicilian phrases and grammar. The name Montalbano is an homage to the Spanish writer Manuel Vázquez Montalbán; the similarities between Montalban's Pepe Carvalho and Camilleri's fictional detective are remarkable. Both writers make great play of their protagonists' gastronomic preferences.

This feature provides an interesting quirk which has become something of a fad among his readership even in mainland Italy. The TV adaptation of Montalbano's adventures, starring the perfectly-cast Luca Zingaretti, further increased Camilleri's popularity to such a point that in 2003 Camilleri's home town, Porto Empedocle - on which Vigàta is modelled - took the extraordinary step of changing its official denomination to that of Porto Empedocle Vigàta, no doubt with an eye to capitalising on the tourism possibilities thrown up by the author's work.

In 1998 Camilleri won the Nino Martoglio International Book Award.

Camilleri lived in Rome where he worked as a TV and theatre director. About 10 million copies of his novels have been sold to date, and are becoming increasingly popular in the UK and North America.

In addition to the degree of popularity brought him by the novels, in recent months Andrea Camilleri has become even more of a media icon thanks to the parodies aired on an RAI radio show, where popular comedian, TV-host and impression artist Fiorello presents him as a raspy voiced, caustic character, madly in love with cigarettes and smoking (Camilleri is well-known for his love of tobacco).

He received an honorary degree from University of Pisa in 2005.

Reviews

[Eliasdgian · Rating 4 out of 5]

Ερωτικό θρίλερ διά χειρός Andrea Camilleri, τόσο μεθυστικό κι αποπλανητικό, όσο η femme fatale ηρωίδα του που, ανυποψίαστος καθώς είσαι, σε πιανει και δεν σ' αφήνει μέχρι να σε οδηγήσει στο ολόδικό της.

[George K. · Rating 4 out of 5]

Δεύτερο βιβλίο του Αντρέα Καμιλέρι που διαβάζω, μετά το "Το σχήμα του νερού" που διάβασα τον Ιούλιο του 2016. Και ενώ θα μπορούσα κάλλιστα τόσα χρόνια να έχω διαβάσει μερικά από τα βιβλία της σειράς με ήρωα τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο ή ακόμα και κάποια άλλα αυτοτελή, τελικά έπιασα το συγκεκριμένο, που μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά.

Η βαθμολογία του στο Goodreads είναι αρκετά μέτρια, αλλά αυτό δεν με απέτρεψε από την αγορά και την ανάγνωσή του. Η αλήθεια είναι ότι το εξώφυλλο έπαιξε σημαντικό ρόλο (και δεν μιλάω για το γκομενάκι, αλλά για τα χρώματα και τη γενικότερη παλπ αισθητική), αλλά και οι λέξεις-κλειδιά "ωμό" και "διαστροφικό" που υπάρχουν στην περίληψη. Λοιπόν, υποθέτω ότι πολλοί έθαψαν το βιβλίο γιατί ίσως είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που είχαν συνηθίσει από τον Καμιλέρι, όπως επίσης γιατί το ύφος της γραφής και η ιστορία αυτή καθαυτή δεν είναι για όλα τα γούστα.

Το βιβλίο θα το χαρακτήριζα σαν ένα παλπ ερωτικό θρίλερ, με τις απαραίτητες δόσεις ωμότητας και διαστροφής, με την (όποια) πλοκή να εξελίσσεται υπερβολικά γρήγορα και τους χαρακτήρες να μην έχουν ιδιαίτερο βάθος. Η γραφή είναι απλή και κοφτή, με λιτές περιγραφές και δίχως φτιασίδια, ενώ ο Καμιλέρι παίζει λίγο με την αφήγηση, μιας και παράλληλα με την ιστορία που διαδραματίζεται "τώρα", βλέπουμε και γεγονότα από το παρελθόν της πρωταγωνίστριας.

Το βιβλίο μπορεί να διαβαστεί άνετα σε μια καθισιά, μέσα σε δυο-τρεις ώρες, ανεξάρτητα αν στο τέλος ο αναγνώστης το ευχαριστηθεί ή όχι. Οριακά τσιμπάει τέταρτο αστεράκι από μένα, γνωρίζοντας ότι ίσως αδικώ πολλά άλλα καλύτερα βιβλία, που τους έβαλα τον ίδιο βαθμό. Όμως δεν μου πάει η καρδιά να του βάλω τρία αστεράκια, αν και μάλλον θα του ταίριαζαν περισσότερο! (7.5/10)

[Megres. · Rating 1 out of 5]

Mario la pensa come me su questo libro:

"Questo posto mi impressiona."
"Ma è il tuttomio!"
"Sarà anche tutto tuo,ma è un posto di merda."

[Kostas Kanellopoulos · Rating 1 out of 5]

Ολοδικο σου το λάθος αν το διαβάσεις

[Marianna · Rating 4 out of 5]

«Ωμό, διαστροφικό, αλλά και άκρως ερωτικό, με αριστοτεχνικό ρυθμό και γραφή αξία ενός συγγραφέα του επιπέδου του Andrea Camilleri, το βιβλίο αυτό δεν θα το αφήσετε παρά μόνο αφού διαβάσετε την τελευταία γραμμή. Αλλά και τότε ακόμα...» (απ το οπισθόφυλλο)
3.5*

[Evangelos Makrakis · Rating 3 out of 5]

Διαβάζεται με σχετικό ενδιαφέρον .. όμως δεν πείθει παραμένοντας στην επιφάνεια των χαρακτήρων

[Maria Tsiakalou · Rating 4 out of 5]

3,5 αστεράκια
Γρήγορο ερωτικό ψυχολογικό θρίλερ!

[Vasilis Kalandaridis · Rating 4 out of 5]

Διαβαζεται μονορούφι,αρκετά σκοτεινό αλλά εχει μερικές πολύ δυνατές στιγμές.

[D'Ailleurs · Rating 2 out of 5]

Ψιλοαδιάφορο ψυχολογικό θρίλερ. Θα μπορούσε να ήτανε ωραίο giallo έργο αλλά δεν αναπτύσσεται ιδιαίτερα και τελειώνει απότομα. Κρίμα, είχε δυνατότητες αλλά παρέμειναν ανεκμετάλλευτες.

[Margaret · Rating 4 out of 5]

Τι περίεργο βιβλίο! Διαβάζεται με τη μια και είναι σκοτεινό και σε κάποια κομμάτια συναρπαστικό.

[Rosalba · Rating 3 out of 5]

Questa volta Camilleri si cimenta in una storia di malattia mentale, che però non mi ha coinvolta per nulla. Lo preferisco nella serie di Montalbano. La copertina è fatta per attirare la curiosità dei lettori, ma poi il contenuto non vale la spesa.

[Πάνος Τουρλής · Rating 4 out of 5]

Η Αριάνα και ο Τζούλιο είναι ένα ζευγάρι με μεγάλη διαφορά ηλικίας. Ένα ατύχημα έχει αφαιρέσει από τον σύζυγο τη δυνατότητα της ερωτικής απόλαυσης κι έτσι συμφωνούν η Αριάνα να κάνει έρωτα με αγνώστους κάθε Πέμπτη. Τι θα συμβεί όμως αν κάποιος από αυτούς παραβεί τους όρους της συνεύρεσης; Πόσο πρόθυμη είναι η Αριάνα να ζει αυτές τις εμπειρίες; Τι κρύβει η χυμώδης, γοητευτική και άκρως αισθησιακή αυτή κοπέλα σ’ ένα «ολοδικό» της μυστικό δωμάτιο;

Για άλλη μια φορά ο Αντρέα Καμιλλέρι με άφησε άφωνο τόσο από την κεντρική ιδέα όσο και από την εξέλιξή της! Μικρές, κοφτές φράσεις σε ενεστώτα διαρκείας που εναλλάσσονται με αόριστο με πηγαινοφέρνανε από το σήμερα στο χτες μιας ταραχώδους, ανώμαλης και παρανοϊκής προσωπικότητας, κινηματογραφικές σκηνές με τοποθετούσαν στο επίκεντρο των εξελίξεων και στους δαιδαλώδεις διαδρόμους ενός μυαλού που χαίρεται αφάνταστα με μια πεταμένη μοσχαροκεφαλή, απανωτές ανατροπές με κύκλωναν όλο και περισσότερο, χωρίς να μπορώ να πάρω ανάσα! Πρόκειται για ένα συμπυκνωμένο, γεμάτο εικόνες και εντελώς διαφορετικό απ’ ό,τι έχω διαβάσει ως τώρα αστυνομικό μυθιστόρημα που παίζει έξυπνα με την ψυχολογία και δίνει μια διαφορετική οπτική γωνία πλοκής.

Η Αριάνα είναι μια γυναίκα που δέχεται να κάνει έρωτα με ξένους ώστε να νιώθει πληρότητα και να είναι αρεστή στον Τζούλιο, δεν παύει όμως να είναι σε εγρήγορση και να προσέχει να ακολουθεί κατά γράμμα τους κανόνες ώστε να μην υπερβεί κανείς από τους εραστές τα εσκαμμένα. Φυσικά ο έρωτας δε ζητάει τη γνώμη κανενός και παρεισφρέει όπου και όποτε θέλει, έτσι η Αριάνα με την τελευταία επιλογή, τον Μάριο, μπλέκει σ' ένα διεγερτικό παιχνίδι γεμάτο ζωώδεις ορμές. Ταυτόχρονα όμως γνωρίζουμε και το παρελθόν της, που κάθε άλλο παρά ρόδινο είναι. Δυσκολίες, εγκατάλειψη, ορφάνια, φτώχεια, βολικές συμπτώσεις και κάποια επικίνδυνα μυστικά συγκροτούν μια προσωπικότητα που καταφεύγει στο «ολοδικό» της για να ξεχνιέται, ν’ ανακουφίζεται, να νιώθει δυνατή και αυτάρκης. Ανατριχιαστικές αποκαλύψεις, σχέσεις που εξαπατούν, βιασμοί, μοναξιά και απόρριψη βοηθούν την Αριάνα να δημιουργήσει κάτι που καλύτερα να μην το εκμυστηρευτεί σε κανέναν.

Κοφτά, συμπυκνωμένα και μεστά διαδραματίζεται το πιο περίεργο ερωτικό παιχνίδι που έχω γνωρίσει ενώ συνεχείς ανατροπές κλιμακώνουν την ένταση και μεγαλώνουν την αγωνία ως το μη αναμενόμενο και αποκαλυπτικό φινάλε. Ίσως η ταχύτητα δράσης και η μικρή έκταση του κειμένου να μην επιτρέπουν περαιτέρω διείσδυση χαρακτήρων και πληρέστερη καταγραφή τους, αν εξαιρέσεις την πρωταγωνίστρια, δεν παύει να είναι όμως μια φρενήρης καταδίωξη που μου κράτησε πολύ καλή παρέα. Τελικά, αν ξέρεις να χειρίζεσαι καλά την ιστορία σου και να καταγράφεις σωστά τους χαρακτήρες σου, έχοντας και μια ξεχωριστή κεντρική ιδέα, όλα βαίνουν καλώς για να γράψεις κάτι πραγματικά καλό και αξιομνημόνευτο. Σελίδες 187, εικόνες πολλές, σκέψεις περισσότερες!

[Νατάσσα · Rating 4 out of 5]

3,5/5, στην πραγματικότητα. 4 γιατί είναι Καμιλλέρι.

Εντελώς διαφορετικός Καμιλλέρι, με μια ιστορία στα όρια του θρίλερ. Εξαιρετικά καλογραμμένη, διαβάζεται ονορούφι. Μου άρεσε περισσότερο απ' όσο περίμενα.

[Γιώτα Παπαδημακοπούλου · Rating 3 out of 5]

Ο μεγάλος Camilleri, που δυστυχώς πρόσφατα έφυγε από τη ζωή αφήνοντας ένα τεράστιο λογοτεχνικό κενό πίσω του, υπήρξε ένας εκ των πλέον αναγνωρισμένων Ιταλών συγγραφέων, όχι μόνο στη χώρα του αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο. Περισσότερο δημοφιλής είναι για τα αστυνομικά του μυθιστορήματα -ειδικά αυτά με πρωταγωνιστή τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο-, ωστόσο, στο βιογραφικό του, μπορεί να βρει κανείς πολύ ενδιαφέροντες τίτλους βιβλίων που υπάγονται σε διαφορετικά αφηγηματικά φάσματα απ' αυτό του αστυνομικού, προσφέροντας, ωστόσο, αναγνωστικές εμπειρίες έξω από τις προβλέψεις και τα όρια, με ορισμένες εξ αυτών ν' αποδεικνύονται ιδιαίτερα ξεχωριστές.

Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και "Το ολόδικό μου", το οποίο αφηγείται την ιστορία της Αριάνας, μιας τριαντάχρονης γυναίκας με πολύ έντονο και παθιασμένο χαρακτήρα, καθώς και τους συζύγου της Τζούλιο που σπεύδει να ικανοποιήσει κάθε της επιθυμία, όποια κι αν είναι αυτή, όσες υποχωρήσεις κι αν χρειαστεί να κάνει, αρκεί να μην ξεπεραστούν τα όρια κάποιων πολύ αυστηρών κανόνων που διαφυλάσσουν τη μεταξύ τους σχέση. Γιατί η Αριάνα, περισσότερο από κάθε τι άλλο, επιθυμεί την ερωτική ολοκλήρωση, κάτι που δεν μπορεί να πραγματοποιήσει ο Τζούλιο κι έτσι, ο ίδιος, κανονίζει ερωτικές συνευρέσεις με άλλους άντρες προκειμένου να την ικανοποιήσει. Παρ' όλα ταύτα, όμως, και παρά που η ηθική του δεν περιορίζεται από αυστηρά πλαίσια, ο Τζούλιο ενοχλείται εξαιρετικά στην ιδέα του ότι η Αριάνα έχει ένα μυστικό μέρος που κρατά μόνο για τον εαυτό της. Ένα μέρος με το οποίο έχει εμμονή. Μια εμμονή που συνεχώς εξελίσσεται για να φτάσει στα όρια του επικίνδυνου, ίσως και να τα ξεπεράσει.

"Το ολόδικό μου" είναι ένα καθαρόαιμο ερωτικό θρίλερ με γρήγορη και έντονη αφήγηση, με σχεδόν κινηματογραφικό ρυθμό, με τις εξελίξεις να τρέχουν εξαιρετικά γρήγορα παρασύροντάς μας σε ένα γαϊτανάκι γεγονότων που διαδέχονται το ένα το άλλο με ιλιγγιώδη ρυθμό. Όλα αυτά, βέβαια, σε συνδυασμό με το μικρό μέγεθος της ιστορίας, δεν επιτρέπουν στον συγγραφέα να διεισδύσει εις βάθος στους χαρακτήρες του και να διαμορφώσει ιδιαίτερα καλά τα ψυχογραφήματά τους, πόσο μάλλον να τα βάλει στο μικροσκόπιο και να τα αναλύσει προσφέροντάς μας ακόμα και τις πιο μικρές λεπτομέρειες αυτών. Ωστόσο, φτάνοντας στο τέλος αυτής της ξέφρενης διαδρομής, συνειδητοποιούμε πως αυτό δεν μας ενοχλεί και τόσο πολύ, όχι από τη στιγμή που η ιστορία μάς παρέσυρε και την διαβάσαμε απνευστί.

Η αμφίδρομη αφήγηση "παίζει" με το σήμερα και με το παρελθόν της Αριάνα, μπλέκοντας τις δύο αυτές χρονικές πορείες με έναν τρόπο αρκετά λιτό μεν, γεμάτο εντάσεις δε. Μάλιστα, δεν είναι λίγες οι στιγμές που οι καταστάσεις ξεφεύγουν από τα όρια και φτάνουν ν' αγγίξουν εκείνα της ακρότητας και της ωμής βίας, συνδυασμένη πάντα με την ερωτική διαστροφή που ενισχύουν τα εσωτερικά μας πάθη, πόσο μάλλον σε ανθρώπους που ακροβατούν ανάμεσα στη λογική και στον παραλογισμό. Αναμφίβολα, ένας πολύ διαφορετικός Camilleri απ' αυτόν που έχουμε συνηθίσει, με μια πολύ διαφορετική αισθητική και αφηγηματική προσέγγιση, με μια γλώσσα λιτή αλλά κοφτερή συνάμα, που αν την διαβάσουμε με ανοιχτό μυαλό και όχι με προκατάληψη έχει να μας προσφέρει μια εναλλακτική οπτική του.

[GONZA · Rating 2 out of 5]

Secondo me Camilleri lo fa apposta a scrivere certi libri per Mondadori.....

[Βασίλειος Ζαγκότας · Rating 4 out of 5]

Μια νουβέλα γεμάτη διαστροφή που αποδεικνύει ότι ο Καμιλλέρι είναι πραγματικός μαέστρος της πλοκής και της αποκάλυψης των χαρακτήρων.

[Maria Kiosi · Rating 1 out of 5]

Το χειρότερο βιβλίο που διάβασα φέτος..

[Patrícia Braz · Rating 2 out of 5]

2.5 stars

[Lisa Agosti · Rating 5 out of 5]

Il libro perfetto per un pomeriggio in piscina, "Il tuttomio" (2013) è una lettura semplice e accattivante, da leggere tutto d'un fiato (tempo di lettura: 3-4 ore).

Il personaggio principale è Arianna, una donna di trentatrè anni che presenta comportamenti più adatti ad una bambina di nove e che nella sua ingenuità causa catene di eventi inaspettati e mai svelati. Al suo fianco c'è Giulio, sessantenne vedovo con una menomazione fisica che ne impedisce una vita completa. Il bello di certe trame è di scoprirle pagina per pagina, e "Il tuttomio" fa parte di questa categoria, per cui non dico altro se non che il romanzo è stato categorizzato nel sottogenere erotico.

Andrea Camilleri (1925-) è tra i venti autori italiani più famosi del XX e del XXI secolo, è diventato famoso grazie alla fortunata serie di romanzi sul Commissario siciliano Montalbano che sono stati scritti quando Camilleri aveva già più di sessant'anni. Nel 1978 i primi due romanzi dell'autore non avevano riscontrato successo e Camilleri era più noto per la sua appartenenza al Movimento Comunista e per la vicinanza della sua famiglia al già allora famoso Pirandello.
Lo stile de "Il tuttomio" è semplice, veloce, irresistibile.

Istruzioni per l'uso:

Sapere che anche uno stimato autore come Camilleri ha tardato ad essere riconosciuto per il suo talento dà speranza ad ogni scrittore emergente. La lezione che ho imparato da "Il tuttomio" è che non importa quello che i libri su come scrivere un best seller ci raccontano, o meglio è buono sapere questi consigli ma è anche buono non seguirli pedissequamente. La tecnica del flashback è considerata rischiosa dai manuali di scrittura in quanto distrae il lettore dalla linea narrativa principale e può annoiare se non inserita al posto giusto e col ritmo giusto. A seguire riporto un esempio di come il flashback possa essere usato invece per aumentare la suspence e l'attenzione del lettore:

Ferma, scende, apre il bagagliaio, traversa la straducola, va al cassonetto, da terra piglia le ossa calcinate del cranio di un grosso animale, certo una vacca, torna, l'avvolge in un vecchio plaid, lo depone cautamente dentro il bagagliaio, richiude, riparte. È così contenta che le viene da canticchiare l'unico motivo che sa.

Da piccola, nella campagna di nonna, si era fatta il tuttomio che nessuno conosceva, non l'aveva detto nemmeno a Mariella che era la sua amica del cuore perché il tuttomio era tutto suo e basta. Non ci doveva entrare nessun estraneo. E poi lei era all'ingresso, per sicurezza, ci aveva messo la testa di vacca. Chi la spostava per entrare, moriva.

La mia testa di vacca
ammazza chi la tocca
ti fa venir la cacca
e il sangue dalla bocca
poi muori dissanguato
e col culo cacato.

È arrivata sul posto dove ha aiutato l'uccello a morire. Ne è certa perché proprio a un metro c'è un palo che regge la scritta "A 100 metri Tratoria casaligna". Ferma, scende. Sull'asfalto è rimasta solamente una sfumatura più scura e nient'altro. Si guarda attorno. E scopre i resti spappolati dell'uccello ai piedi di una pianta d'erba selvatica nel prato che costeggia la strada. Si avvicina, guarda. Migliaia di formiche se la stanno spolpando, vanno avanti e indietro formando due file ordinatissime. Torna alla macchina, riparte.

Vieni a trovarmi sul mio blog di scrittura creativa: www.deagostibus.it

[Maria1983 · Rating 3 out of 5]

Η κεντρική ηρωίδα είναι μια αισθησιακή γυναίκα που δε φοβάται να το δείξει έχοντας όμως και εκέινη κρυμμένα μυστικά.
Το ολόδικό μου είναι το δεύτερο βιβλίο του Camilleri που με εκπλήσσει με τη διαφορετικότητά του. Ένα πολύ καλό βιβλίο στα όρια του θρίλερ που σε κρατάει σε εγρήγορση με τις εναλλαγές του.

[Fre ☆ · Rating 2 out of 5]

Camilleri questa volta si imbarca in una storia quasi irrealistica, lontana anni luce dalla sua consueta scrittura e (devo dirlo) totalmente diversa dalla serie di Montalbano.
Personalmente non mi ha colpita per niente..Sarà che la protagonista non mi va a genio e che la storia non mi ha appassionata più di tanto, sta di fatto che a parer mio l'unico motivo per cui mi sento di dare tre stelle è per lo stile sempre impeccabile di questo scrittore, per il resto non so se ne valga veramente la pena.

[Caro Lina · Rating 5 out of 5]

Interessantissimo l'intreccio di vari elementi presi da Faulkner e Lawrence. Molto bello, si legge in una serata.

[Arianna · Rating 2 out of 5]

3 stelle x lo stile.

[Magnolitaz · Rating 3 out of 5]

A me è piaciuto. Camilleri non si smentisce: scrive bene anche quando non si tratta di Montalbano. Se vi aspettate qualcosa di solito, tornate dal commissario.

[Fabio · Rating 2 out of 5]

Strano libro che non mi ha particolarmente colpito.
Nella trama c'è un po' di tutto, arruffato e arrangiato alla meglio, ma niente che si sviluppi profondamente: storia di malattie mentali, perversioni, infanzie difficili, relazioni particolari...
ma quel che mi lascia ancora più perplesso è lo stile: molto più asciutto del solito, abuso del flashback una riga si e una riga no, vocabolario inusuale. Quasi mi fa pensare a un ghostwriter su cui Camilleri ha messo la firma.
Mah... si puo' saltare.
Unico pregio: scorre via bene, soprattutto dopo i primi 3-4 capitoli quando si capisce un po' più la trama.

[Senka]

Che trashata!! Uno di quei libri (i veri gioelli del trash) a cui non so se dare 0 oppure 5 stelle per l'intrattenimento. Meno male che non l'ho comprato, ricordo che costicchiava.
Comunque, sono rimasta sconvolta che questo trash è uscito da Camilleri, lo stesso uomo che ha scritto tanti buoni libri su Montalbano. All'inizio ho pensato di mollare ma poi ho cambiato idea e meno male che l'ho finito perchè mi sono fatta tante risate.
Non do agli autori che mi piacciono 1 stella, preferisco non valutarlo.

[NoID · Rating 3 out of 5]

Pas de commissaire Montalbano, pas de Sicile… Juste une atmosphère pesante, un peu gluante qui pousse à aller jusqu’à la fin pour comprendre là où ça coince, là où ça a dérapé et saisir ce malaise qui prend dès les premières pages. Avec cette femme, très belle, sexuelle, à qui le mari, eunuque impuissant offre d’éphémères éphèbes pour la combler.



Elle est pas nette cette Arianna… mais elle est si belle, mystérieuse et envoûtante. Comme une sirène qui appelle les marins pour les perdre dans les vases des hauts-fonds



https://www.noid.ch/le-toutamoi/

[Fernando Pestana da Costa · Rating 3 out of 5]

A sensual young woman of a (rather unusual) middle class couple has a troubled past that is slowly revealed to the reader at the same time that her present life turns into a rather messy business resulting in a tragic end for her lover. I did not find this book one of Camilleri's best novels, but it is still worth reading nevertheless.

[Celeste Zuccherina · Rating 4 out of 5]

4 επειδή αγαπάμε Καμιλέρι, 3 για οποιονδήποτε άλλο.
Κυλάει εξαιρετικά γρήγορα και απλά, διαβάζεται με μια ανάσα, έχει αρκετά δυνατά σημεία και ειδικά η κορύφωση στο τέλος. Μειονέκτημα ότι μένει στην επιφάνεια των χαρακτήρων. Πώς θα μπορούσε άλλωστε μέσα σε 160 σελίδες;

[Francesco Sapienza · Rating 2 out of 5]

A voler essere buoni. Mamma mia.