Κορόιδα... σας την έσκασα

by Λίτσα Καραμπίνη

"Κορόιδα... σας την έσκασα!"
Εκδόσεις ΠΝΟΗ

Σας ενημερώνω ότι μόλις κυκλοφόρησε το νέο μου μυθιστόρημα, το έβδομο κατά σειρά, από τις νεοσύστατες εκδόσεις ΠΝΟΗ.
Παρότι πρόσφατη η κυκλοφορία του, διαπιστώνουμε ότι το αναγνωστικό κοινό το υποδέχεται με εξαιρετικά μεγάλο ενδιαφέρον. Το θέμα του βιβλίου αναφέρεται στην αναζήτηση της εσωτερικής ελευθερίας και στοχεύει να τρυπήσει τ΄ άντερα των "βολεμένων", εκείνων που οριοθετούν το πεδίο της ζωής φυτεύοντας ολόγυρα τους θάμνους της ανεπάρκειάς τους για να χτίσουν στο κέντρο του ένα μεγάλο χωνευτήρι.

Σας παραθέτω το οπισθόφυλλο.

Ξέρεις πώς είναι να κυλάει η ζωή ερήμην σου; Κι όταν είσαι συγγραφέας, ξέρεις πώς είναι να βλέπεις τις λέξεις, τις ιδέες, τα ευρήματά σου να βυθίζονται στο κενό κι η έμπνευση σου η σκορδόπιστη να την κάνει μ’ ελαφρά πηδηματάκια;
Κάπως έτσι βάλτωσε η συγγραφέας Ιωάννα Μαργέτη. Ώσπου έλαβε την πρώτη ανώνυμη επιστολή. Ακολούθησαν κι άλλες. Μια ιστορία σε συνέχειες. «Θα τη γράψεις» την πρόσταξε ο άγνωστος. Τρόμαξε. Ήταν κι εκείνο το πασπαρτού που της έβαζε βίαια στα χέρια. Κείνο που θα ξεκλείδωνε εντός της κρυμμένα μυστικά, ανασφάλειες και φόβους

«Μια ψυχή που έμαθε να ζει μες στο κελί, μπορεί ν’ αναπνέει ακόμη κι έξω απ’ το κελί της;»

Υποκύπτει. Καταπιάνεται με τη συγγραφή αλλά και την αναζήτηση του άγνωστου αποστολέα. Ταυτίζεται με το ίδιο της το κείμενο. Βυθίζεται και συνθλίβεται. Αιμορραγεί κι εξαγνίζεται. Η λύτρωση που προσδοκά είναι να καρφώσει στην πόρτα της ζωής της εκείνο το σημείωμα που η ίδια επινόησε για τον ήρωά της.
«Κορόιδα, σας την έσκασα, είμαι ελεύθερη πια!»

272 pages, Unknown Binding

First published October 31, 2016

Reviews

[Πάνος Τουρλής · Rating 4 out of 5]

Μια γυναίκα αγωνίζεται στη σημερινή εποχή να βρει επιτέλους την έμπνευση που θα τη βοηθήσει να τελειώσει εκείνο το μυθιστόρημα που την ταλαιπωρεί δυο χρόνια τώρα και να βελτιώσει τα διηγήματά της που δημοσιεύει σε ένα λογοτεχνικό περιοδικό. Και ξαφνικά μια μέρα αρχίζει να λαμβάνει επιστολές άγνωστου αποστολέα, στις οποίες ξεδιπλώνεται μια ιστορία και ο ανώνυμος γράφων την παρακινεί να τις μετουσιώσει σε λογοτεχνικό κείμενο.

Η τριαντάχρονη Ιωάννα Μαργέτη λοιπόν είναι μια γυναίκα με λογοτεχνικές ανησυχίες, καθώς και προβληματισμούς που αντιμετωπίζουμε όλοι στην καθημερινότητά μας: μια μάνα που ανακατεύεται σε όλα είτε στη ζωή της Ιωάννας είτε στη ζωή του αδερφού της, μια σχέση με τον Ίωνα που δεν τραβάει και τον ξαπόστειλε, μια κολλητή φίλη με τις δικές της καλλιτεχνικές ανησυχίες και ερωτικά μπλεξίματα, μια ετοιμοθάνατη γιαγιά στη Μυτιλήνη. Η ιστορία ξετυλίγεται σιγά σιγά, οι χαρακτήρες συστήνονται σταδιακά και παίρονυν ένας ένας τη θέση τους στο μυθιστόρημα, το οποίο είναι γραμμένο με διορατικότητα, ευαισθησία, συγκίνηση και ειλικρίνεια, αφοπλιστική θα έλεγα σε κάποια σημεία. Η Ιωάννα ξεκινάει από το σημείο μηδέν και αγωνίζεται να φτάσει σε ένα ικανοποιητικό ζενίθ, γνωρίζοντας από την αρχή τον εαυτό της, την οικογένειά της και ένα μυστικό που θα αλλάξει τη ζωή της.

Ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα, μια διαφορετική πρόταση, που έχει να αφηγηθεί κάτι ξεχωριστό με μια γραφή απόλυτα προσωπική και πρωτοποριακή. Η κυρία Καραμπίνη ξέρει να αποδομεί την ψυχή και να την παρουσιάζει με εύληπτο τρόπο στον αναγνώστη ενώ έχει αγαπήσει την ιστορία της και την παραθέτει με απλή και ταυτόχρονα πολυεπίπεδη εξέλιξη. Μου άρεσε πολύ η ταυτότητα του άγνωστου αποστολέα των γραμμάτων και ο τρόπος που συνδέθηκε η ιστορία του με την πραγματικότητα. Η Ιωάννα είναι μια υπέροχη γυναίκα, πρόθυμη να πολεμήσει τις ανασφάλειές της, τα ελαττώματά της και κυρίως τη μητέρα της!

Η γραφή της συγγραφέως, που αγάπησα και λάτρεψα ήδη από το «Αυτό που δεν είμαι εγώ», είναι μεστή από νοήματα, σχηματίζει δυνατές εικόνες, περιγράφει με ρεαλιστικότητα, σε κάποια ελάχιστα σημεία όμως ξεφεύγει λόγω ενθουσιασμού και δημιουργεί γλωσσικές ποιήσεις που είναι ωραίες σα σύνολο αλλά δεν ταιριάζουν με τη χρήση της ελληνικής γλώσσας («ξερόγλειψα το σερμπέτι» για παράδειγμα, όπου το ρήμα απαντάται μόνο σε μέση φωνή και όχι ενεργητική). Επίσης, ενώ οι επιστολές είναι ανορθόγραφες κατά τα λεγόμενα της πρωταγωνίστριας, το κείμενο δεν έχει κανένα λάθος! Σε αυτήν την περίπτωση καλύτερο θα ήταν να υπάρξει κάποια σημείωση που να διευκρινίζει π. χ. ότι λόγω της έκτασης του κειμένου δεν ήταν δυνατό να παρατεθεί όλο ανορθόγραφο κλπ.

Θα κλείσω με ένα αγαπημένο απόσπασμα, διαχρονικό και τόσο αληθινό: «Στο σπίτι της μαμάς το τραπέζι είναι στρωμένο... Είναι ο τρόπος της να μαζεύει κοντά τα λιμασμένα κουταβάκια της όταν εκείνα απομακρύνονται για να τραφούν στους τόπους της ανοστιάς των μικροκυμάτων και των προμαγειρεμένων τροφών» (σελ. 165).

Ένα τρυφερό μυθιστόρημα για τη σημερινή κατάσταση της οικογένειας και για τα λάθη του παρελθόντος που ακόμη κυνηγάνε το παρόν!

[Χρήστος Αναστασόπουλος · Rating 4 out of 5]

Όμορφη και ιδιαίτερη γραφή. Ωραία ιστορία που μας διδάσκει πάρα μα πάρα πολλά.

[Maria Dellaporta]

Απο τον Ελληνικό Κύκλο Βιβλιόφιλων Λονδίνου. Για περισσότερες πληροφορίες, συναντήσεις κτλ επισκεφτείτε την σελίδα τους στο Facebook