What do you think?
Rate this book
Nielegalni #1
Nielegalni
Sensacyjna powieść o tajnikach polskiego wywiadu.
Bycie podwójnym agentem to kontrolowana schizofrenia. - Klaus Fuchs
Oficer polskiego wywiadu, pracujący przez wiele lat poza granicami kraju, pod przybraną tożsamością, pisząc pod pseudonimem Vincent V. Severski, odsłania warsztat pracy służb szpiegowskich w różnych krajach świata.
Nielegalni to powieść szpiegowska, rozgrywająca się współcześnie w Polsce, Szwecji, Rosji na Białorusi i Ukrainie, z wplecionymi epizodami historycznymi z czasów II wojny światowej oraz wieloma współczesnymi wątkami politycznymi i osobami z życia publicznego. Autor odkrywa tajemnice stosunków polsko-rosyjskich, sięgając do lat 40. ubiegłego wieku i nieznanych dotąd wątków katyńskich oraz dokumentów IPN. Nawiązuje do współczesności, odsłaniając kulisy obejmowania władzy w Polsce przez prawicę. Tropi polskiego łącznika Al-Kaidy oraz pokazuje metody działania szwedzkich służb specjalnych.
Bohaterami powieści są tzw. nielegałowie, supertajni szpiedzy posługujący się za granicą nową tożsamością i dorobioną "legendą".
Konrad powraca do Warszawy po zakończonej fiaskiem misji na Bliskim Wschodzie: znów nie udało mu się dopaść „Karola” vel Safira as-Salama, polskiego odszczepieńca, łącznika Al-Kaidy... Niejaki Hans Jorgensen szuka w szwedzkiej prasie niewinnych na pozór ogłoszeń, z których następnie odszyfrowuje zakodowane informacje... Pułkownik Stiepanowycz z mińskiego KGB krótko cieszy się z zarobionych na przemycie dolarów, gdyż pada ofiarą napadu... W październiku 1939 roku w Moskwie Beria, naczelnik NKWD, słucha referatu majora Zarubina na temat działań wywiadowczo-operacyjnych na terenie Polski. W gabinecie prezesa IPN zjawia się profesor Barda i twierdzi, że ma dokumenty, które rzucają całkiem nowe światło na zbrodnię katyńską... We współczesnej Polsce stanowisko prezydenta piastuje Stanisław Zieliński, lecz rzeczywista władza spoczywa w rękach szefa jego kancelarii, Marcina Kamińskiego – osobnika o niezbyt reprezentacyjnej aparycji, za to cieszącego się poparciem konserwatywnego elektoratu.
Wszystkie te na pierwszy rzut oka odległe od siebie wątki, postacie, miejsca i wydarzenia łączą się w niezwykłą, precyzyjnie skonstruowaną fabułę, tworząc kilkuset stronicową wciągającą historię o wyjątkowej mocy.
Bycie podwójnym agentem to kontrolowana schizofrenia. - Klaus Fuchs
Oficer polskiego wywiadu, pracujący przez wiele lat poza granicami kraju, pod przybraną tożsamością, pisząc pod pseudonimem Vincent V. Severski, odsłania warsztat pracy służb szpiegowskich w różnych krajach świata.
Nielegalni to powieść szpiegowska, rozgrywająca się współcześnie w Polsce, Szwecji, Rosji na Białorusi i Ukrainie, z wplecionymi epizodami historycznymi z czasów II wojny światowej oraz wieloma współczesnymi wątkami politycznymi i osobami z życia publicznego. Autor odkrywa tajemnice stosunków polsko-rosyjskich, sięgając do lat 40. ubiegłego wieku i nieznanych dotąd wątków katyńskich oraz dokumentów IPN. Nawiązuje do współczesności, odsłaniając kulisy obejmowania władzy w Polsce przez prawicę. Tropi polskiego łącznika Al-Kaidy oraz pokazuje metody działania szwedzkich służb specjalnych.
Bohaterami powieści są tzw. nielegałowie, supertajni szpiedzy posługujący się za granicą nową tożsamością i dorobioną "legendą".
Konrad powraca do Warszawy po zakończonej fiaskiem misji na Bliskim Wschodzie: znów nie udało mu się dopaść „Karola” vel Safira as-Salama, polskiego odszczepieńca, łącznika Al-Kaidy... Niejaki Hans Jorgensen szuka w szwedzkiej prasie niewinnych na pozór ogłoszeń, z których następnie odszyfrowuje zakodowane informacje... Pułkownik Stiepanowycz z mińskiego KGB krótko cieszy się z zarobionych na przemycie dolarów, gdyż pada ofiarą napadu... W październiku 1939 roku w Moskwie Beria, naczelnik NKWD, słucha referatu majora Zarubina na temat działań wywiadowczo-operacyjnych na terenie Polski. W gabinecie prezesa IPN zjawia się profesor Barda i twierdzi, że ma dokumenty, które rzucają całkiem nowe światło na zbrodnię katyńską... We współczesnej Polsce stanowisko prezydenta piastuje Stanisław Zieliński, lecz rzeczywista władza spoczywa w rękach szefa jego kancelarii, Marcina Kamińskiego – osobnika o niezbyt reprezentacyjnej aparycji, za to cieszącego się poparciem konserwatywnego elektoratu.
Wszystkie te na pierwszy rzut oka odległe od siebie wątki, postacie, miejsca i wydarzenia łączą się w niezwykłą, precyzyjnie skonstruowaną fabułę, tworząc kilkuset stronicową wciągającą historię o wyjątkowej mocy.
816 pages, Paperback
First published November 9, 2011
50 people are currently reading
496 people want to read
About the author
Vincent V. Severski
17 books161 followersVincent Viktor Severski – polski pisarz, były oficer wywiadu. Tworzy pod pseudonimem, prawdziwe imię i nazwisko ze względu na byłą pracę ukrywa.
Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Był oficerem wywiadu PRL i RP, przepracował w polskim wywiadzie 26 lat z czego prawie połowę poza granicami kraju. Był szkolony w Ośrodku Kształcenia Kadr Wywiadowczych w Starych Kiejkutach oraz po 1990 roku w USA. W Agencji Wywiadu doszedł do jednego z najwyższych stanowisk kierowniczych.
Pracę zaczął w 1982 roku w wydziale do spraw “dywersji”, wówczas najważniejszego wydziału polskiego wywiadu. Zajmował się tropieniem działalności obcych służb specjalnych oraz rozpracowywaniem Solidarności.
W 1990 roku został pozytywnie zweryfikowany i zwolniony z pracy w wywiadzie. Na początku lat 90. został ponownie zwerbowany.
Uczestniczył w ok. 140 misjach w prawie 50 krajach. Zna biegle trzy języki.
Odszedł ze służby w 2007 roku na własną prośbę.
Wielokrotnie odznaczany i wyróżniany przez najwyższe władze RP, uhonorowany Legią Zasługi przez prezydenta Baracka Obamę.
Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Był oficerem wywiadu PRL i RP, przepracował w polskim wywiadzie 26 lat z czego prawie połowę poza granicami kraju. Był szkolony w Ośrodku Kształcenia Kadr Wywiadowczych w Starych Kiejkutach oraz po 1990 roku w USA. W Agencji Wywiadu doszedł do jednego z najwyższych stanowisk kierowniczych.
Pracę zaczął w 1982 roku w wydziale do spraw “dywersji”, wówczas najważniejszego wydziału polskiego wywiadu. Zajmował się tropieniem działalności obcych służb specjalnych oraz rozpracowywaniem Solidarności.
W 1990 roku został pozytywnie zweryfikowany i zwolniony z pracy w wywiadzie. Na początku lat 90. został ponownie zwerbowany.
Uczestniczył w ok. 140 misjach w prawie 50 krajach. Zna biegle trzy języki.
Odszedł ze służby w 2007 roku na własną prośbę.
Wielokrotnie odznaczany i wyróżniany przez najwyższe władze RP, uhonorowany Legią Zasługi przez prezydenta Baracka Obamę.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 76 reviews
December 25, 2013
Grafomańskie wodolejstwo. Gdyby ktoś ją przeredagował, powycinał zupełnie niepotrzebne i nie mające sensu wątki, być może udałoby się zrobić 300 stronnicową powieść obyczajowo-sensacyjną. Autor niestety dobrego pióra nie ma, a do tego co chwile rozpływa się wrzucając takie kwiatki jak wykrywacz kłamstw voight-kampffa, czasopismo Millenium, itd. Całość wygląda jak pierwsza próba literacka, która zamiast do szuflady została wydana. Zdziwią się ci, co liczą na poznanie jakich sekretów szpiegowskich.
May 18, 2017
Recenzje i oceny zaskakująco dobre, a przecież to jest niewiarygodny, meganudny i bardzo niezgrabny gniot.
Okropnie przewidywalne i zarzynane do bólu "intrygi" oraz drętwe i słabe dialogi.
Do tego polska megalomania do porzygania.
Najsilniejsze w odbiorze jest poczucie zażenowania.
I niestety nie można powiedzieć, że to ze Szwecji. Zwykłe polskie gówno.
Jeeeeeezu jakie to jest złe!
Okropnie przewidywalne i zarzynane do bólu "intrygi" oraz drętwe i słabe dialogi.
Do tego polska megalomania do porzygania.
Najsilniejsze w odbiorze jest poczucie zażenowania.
I niestety nie można powiedzieć, że to ze Szwecji. Zwykłe polskie gówno.
Jeeeeeezu jakie to jest złe!
February 22, 2013
Książka nietypowa - jest jednocześnie dobra i niedobra :) sama fabuła i postacie bardzo mi się podobały, niestety czuć, że jest to pierwsza książka autora i niektóre formy stylistyczne i rozwiązania pisarskie nie były zbyt trafione. Jest to typowa książka napisana ku pokrzepieniu serc - znany trend w polskiej literaturze :) Polakom się udaje wszystko co zaplanowali a wszyscy inni pierdzielą sprawy aż kolorowo.
Strasznie dużo wątków które na początku się ogromnie mieszają a kiedy wszystkie łączą się w jedną całość miałem wrażenie, że było to trochę naciągane - ot taka deus ex machina.
Zakończenia praktycznie brak - ale skoro wyszła kontynuacja to nie będę tak bardzo narzekał, chociaż przy tak dużej ilości stron autor mógłby się bardziej postarać, w końcu nie każdy czytelnik od razu sięgnie po kolejną część serii.
Najgorsza moim zdaniem jest w tej książce zorganizowana chronologia wydarzeń - kilka razy miałem wrażenie, że już będzie dupa bo ruscy naszych w czymś wyprzedzili a tu się okazuje że wydarzenia opisane wcześniej miały miejsce chronologicznie później - to było bardzo niefajne.
Ogólne wrażenie jest jednak pozytywne, miłe czytadło, sporo ciekawostek związanych z pracę wywiadu, wojną itp. Na pewno w przyszłości zapoznam się z kontynuacją.
Strasznie dużo wątków które na początku się ogromnie mieszają a kiedy wszystkie łączą się w jedną całość miałem wrażenie, że było to trochę naciągane - ot taka deus ex machina.
Zakończenia praktycznie brak - ale skoro wyszła kontynuacja to nie będę tak bardzo narzekał, chociaż przy tak dużej ilości stron autor mógłby się bardziej postarać, w końcu nie każdy czytelnik od razu sięgnie po kolejną część serii.
Najgorsza moim zdaniem jest w tej książce zorganizowana chronologia wydarzeń - kilka razy miałem wrażenie, że już będzie dupa bo ruscy naszych w czymś wyprzedzili a tu się okazuje że wydarzenia opisane wcześniej miały miejsce chronologicznie później - to było bardzo niefajne.
Ogólne wrażenie jest jednak pozytywne, miłe czytadło, sporo ciekawostek związanych z pracę wywiadu, wojną itp. Na pewno w przyszłości zapoznam się z kontynuacją.
January 9, 2012
Ciekawe - tak fatalnie napisana książka, a tak dobrze się czyta. Literacko słabiutka, redaktora nie widziała na oczy, wątków starczyłoby na kilka powieści... Ta książka tak naprawdę jest płomiennym, zaangażowanym esejem o polskich służbach. I to bardzo dobrym esejem (a pota tym działającą ku pokrzepieniu serc opowieścią o tym, jakie mamy dobre służby :) ). A akcja, choć w wielu miejscach za dobrze widać szwy, którymi autor łata pospiesznie dziury fabularne, wciąga bardzo skutecznie. Mimo wszystkich zastrzeżeń - jestem na tak. Gdyby jeszcze mocno popracować nad warsztatem, może nawet byłby polski Forsyth?
April 20, 2020
Nigdy nie słuchałam tak długo audiobooka! To o czymś świadczy. Po rewelacyjnym „Zamęcie” postanowiłam zapoznać się z „Nielegalnymi”, ale przyznam, że ich wymęczyłam. Niektóre wątki były kompletnie niepotrzebne, akcja nieraz rozpraszała się tak bardzo, że sięgając pamięcią do innego rozdziału, można było pomyśleć, że to całkiem inna książka. Autor dysponuje dużą wiedzą na temat pracy wywiadu i wydaje się, że myślał, że to wszystko trzeba czytelnikowi za jednym machem opowiedzieć. Chyba klasyczny błąd debiutanta.
Jest to jednak przykład autora, ktory przepięknie rozwinął skrzydła, a jego „Zamęt” to wciąż jedna z lepszych książek, które przeczytałam w tym roku.
Jest to jednak przykład autora, ktory przepięknie rozwinął skrzydła, a jego „Zamęt” to wciąż jedna z lepszych książek, które przeczytałam w tym roku.
April 16, 2013
książka duża objętościowo; myślę, że fajniej by się ją czytało, gdyby nie było takiego uwielbienia dla głównego polskiego agenta; jego podwładni go kochają, nawet rosyjscy agenci się go boją; i chociaż jedna akcja mogłaby się nie udać, brakuje ociupinki czegoś czarnego, mrocznego; wtedy książka byłaby prawie doskonała
September 1, 2025
3.5
Najgorszy Severski na razie, ze wszystkich jego książek, które do tej pory czytałam. Ale mimo wszystko nie zawodzi, bawiłam się świetnie. Chociaż niektóre wątki za bardzo przeciągnięte. Mimo wszystko solidna rozrywka.
Najgorszy Severski na razie, ze wszystkich jego książek, które do tej pory czytałam. Ale mimo wszystko nie zawodzi, bawiłam się świetnie. Chociaż niektóre wątki za bardzo przeciągnięte. Mimo wszystko solidna rozrywka.
May 16, 2023
Długo mi zeszło czytanie tej książki bynajmniej nie dlatego, że jest beznadziejna. Złożyło się na to kilka powodów, z których najważniejszy i najbardziej kuriozalny w moim przypadku, to totalna niechęć do czytania i książek. Po wielu (nieudanych w sumie) próbach weszłam w końcu z czytaniem na właściwie tory (chyba) i pomyślałam, że czas w końcu spotkać się z V. Severskim, który już od roku grzeje moje półki i cierpliwie czeka na swoją kolej.
Po przeczytaniu pierwszego tomu mam dość mieszane odczucia i nie bardzo wiem, co mam o tej książce napisać. Były momenty, które dość przyjemnie mi się czytało i potrafiły mnie wciągnąć, ale były też i takie, po których miałam ochotę porzucić książkę w połowie i nic już więcej z nią nie zaczynać. Oczywiście nie przeczę, że autor jako były agent wywiadu ma ogromną wiedzę w temacie działania "nielegałów" - oficerów wywiadu działających na terenie obcego państwa pod zmienioną tożsamością, co skrzętnie w tej książce wykorzystuje ale sposób przekazania tej wiedzy nie bardzo mnie przekonuje. Skąpa akcja, która zbyt wolno się rozwija i brak jej jakiejkolwiek dynamiki, słabe dialogi na poziomie szkolnym, nadmierna szczegółowość opisów scen, także tych zupełnie niepotrzebnych, które z powodzeniem można byłoby wyciąć i w jakiejś 1/3 odchudzić książkę bo nic istotnego do fabuły nie wnoszą. Problem stanowi też nieuporządkowana chronologia, która może porządnie czytelnikowi w głowie "nabałaganić" zakłóceniem kolejności wydarzeń, nie wspominając już o redakcji i korekcie tekstu, bo to też pozostawia wiele do życzenia.
Niezbyt to zachęcające do sięgnięcia po kolejną część, mimo to dam sobie szansę przekonania się, czy kolejny tom przyniesie jakieś pozytywne zmiany.
Po przeczytaniu pierwszego tomu mam dość mieszane odczucia i nie bardzo wiem, co mam o tej książce napisać. Były momenty, które dość przyjemnie mi się czytało i potrafiły mnie wciągnąć, ale były też i takie, po których miałam ochotę porzucić książkę w połowie i nic już więcej z nią nie zaczynać. Oczywiście nie przeczę, że autor jako były agent wywiadu ma ogromną wiedzę w temacie działania "nielegałów" - oficerów wywiadu działających na terenie obcego państwa pod zmienioną tożsamością, co skrzętnie w tej książce wykorzystuje ale sposób przekazania tej wiedzy nie bardzo mnie przekonuje. Skąpa akcja, która zbyt wolno się rozwija i brak jej jakiejkolwiek dynamiki, słabe dialogi na poziomie szkolnym, nadmierna szczegółowość opisów scen, także tych zupełnie niepotrzebnych, które z powodzeniem można byłoby wyciąć i w jakiejś 1/3 odchudzić książkę bo nic istotnego do fabuły nie wnoszą. Problem stanowi też nieuporządkowana chronologia, która może porządnie czytelnikowi w głowie "nabałaganić" zakłóceniem kolejności wydarzeń, nie wspominając już o redakcji i korekcie tekstu, bo to też pozostawia wiele do życzenia.
Niezbyt to zachęcające do sięgnięcia po kolejną część, mimo to dam sobie szansę przekonania się, czy kolejny tom przyniesie jakieś pozytywne zmiany.
October 11, 2017
Bardzo lubię złe ksiażki, słucham chętnie słabych audiobooków prowadzac samochód. Do niedawna myślałam, że nie ma ksiażki tak złej, żebym do końca nie dosłuchała - no ale potem trafiłam na “nielegalnych”. Każda ze złych ksiażek, które towarzyszyły mi za kierownica, miała w sobie coś, co sprawiało, że dało się ja lubić i jakoś chciało się sprawdzić, co będzie dalej. Choć jeden bohater niesztampowy, nie przerysowany i nie płaski, choćby ciekawy opis kawiarni, jakiś zart może niecałkiem sucharowy - no przynajmniej akcja ktòra zaciekawia - doczekałam do połowy i nic, sami szlachetni bohaterowie, seksowne kobiety, ambitni karierowicze lub plugawi zbrodniarze, jak z opowiadania szkolnego szóstoklasisty. Jak białoruski policjant - to skorumpowany i zapity, jak asystentka - to atrakcyjna i gotowa na romans z szefem, jak rosyjski żołnierz - to dziki i prosty. Akcja snuje się gdzieś powoli w kilku miejscach, w żadnym nie dzieje sie nic, co by wciągało. Może w drugiej połowie coś się poprawi ale ja już nie mam cierpliwości, żeby czekać.
Ps. Kiedyś prowadząc samochód wysłuchałam do końca powieści Paulo Coelho więc nie jest tak, że się łatwo zniechęcam.
Ps. Kiedyś prowadząc samochód wysłuchałam do końca powieści Paulo Coelho więc nie jest tak, że się łatwo zniechęcam.
October 1, 2024
Miałam fajną zabawę. Audiobook w wykonaniu Pana Gosztyły super. Nie jest to literackie dzieło sztuki i też nie mogę powiedzieć by książka ta zdradzała tajniki polskiego wywiadu, jak jest reklamowana ale i tak na pewno sięgnę po kolejną część:)
August 5, 2014
Ciężko przez to przebrnąć.
December 19, 2018
Robiłam kilka podejść do tej książki, próbowałam, ale nie udało mi się przebrnąć.
July 13, 2020
Vincent V. Severski to pseudonim literacki, za którym podobno ukrywa się oficer polskiego wywiadu pracujący przez wiele lat poza granicami kraju pod przybraną tożsamością. Właśnie skończyłem czytać opasłą książkę jego autorstwa Nielegalni.
Tytuł nawiązuje do nielegalnych, czyli agentów wywiadu pracujących za granicą pod sfabrykowaną tożsamością i bez ochrony prawnej, czyli nielegałów. Ponieważ tajne służby i wywiad w szczególności są to jedne z moich ulubionych klimatów, rzuciłem się na lekturę niczym wygłodniały pies na michę.
Od pierwszych stron powieść wciąga. Czyta się ją szybko i trudno się od niej oderwać. To w dużej mierze zasługa prostego, dynamicznego stylu. Oszczędnego, ale jednocześnie na tyle plastycznego, by stworzyć w umyśle czytelnika wyraziste obrazy i pozwolić mu się przenieść na miejsce akcji.
Fabuła nie jest specjalnie skomplikowana. IPN otrzymuje informację o zakopanej na terenie twierdzy brzeskiej skrzyni z tajnymi dokumentami NKWD z 1941 roku, które ze względu na zawarte w nich informacje o radzieckiej agenturze w Polsce mogą być prawdziwym mieczem Damoklesa nie tylko dla polskich obecnych polityków. Zadanie wydobycia tego skarbu otrzymuje tajna komórka naszego wywiadu na której czele stoi Konrad Wolski. Dla wszystkich jest oczywiste, że do wyścigu i walki o zawartość tajemniczej skrzyni staną z naszym asem wywiadu i jego ludźmi służby rosyjskie, a być może i inne, o ile się tylko o sprawie dowiedzą. Jak się ta cała afera zakończy oczywiście nie zdradzę.
Czytelnikom przyzwyczajonym do klasycznego schematu powielanego w większości powieści; czyli głównego bohatera, głównego wątku i świata kręcącego się wokół nich, może przeszkadzać drugi główny wątek Nielegalnych, czyli historia Hansa Jorgensena, obywatela Szwecji, a w rzeczywistości oficera radzieckiego wywiadu od dziesięcioleci działającego na Zachodzie. Oba główne wątki oczywiście się łączą, choć nie permanentnie, a akcja przeskakuje raz do Szwecji, to znów na teren Polski i jej wschodnich sąsiadów. W dodatku wielokrotnie cofamy się w czasie aż do początków II Wojny Światowej. Przyzwyczajonym do stylu Alistaira MacLeana może to przeszkadzać, ale mi bardzo odpowiada, gdyż ułatwia czytelnikowi odczucie, jakich przeszkód doznaje agent wywiadu lub innych służ próbujący działać w stanie chronicznego braku informacji i stałej świadomości, iż każdy nieznany mu fakt może spowodować nieprzewidziane i nieprzewidywalne skutki. W moim odczuciu dzięki temu zabiegowi udało się autorowi pokazać, jak jedne zdarzenia spoza naszego horyzontu postrzegania wpływają na inne, które widzimy, bardzo często odległe w czasie i przestrzeni, a agenci muszą próbować przewidywać ich przebieg.
Powieść wyjątkowo solidnie osadzona jest w realiach polskich służb. Specyficzne maniery i język, którymi posługuje się grupa Konrada mogą drażnić niektórych czytelników. Ja jednak uważam, iż autor świetnie oddał sposób w jaki charyzmatyczny przywódca oddziałuje na zachowanie swoich ludzi, na kulturę korporacyjną, jak by powiedział teoretyk socjologii biznesu. Widać to nawet w przysłowiu „jaki pan, taki kram”, ale im bardziej hermetyczna grupa, im bardziej elitarna, tym wyraźniejsze są te cechy. Przestają być one tylko zachowaniami na pokaz, lecz stają się autentycznym sposobem patrzenia, wysokiej samooceny i polegania na współpracownikach. Jednostki nie potrafiące się dopasować są z takich zamkniętych środowisk wcześniej czy później rugowane. Szef, nie tylko w tajnych, elitarnych strukturach, automatycznie dobiera sobie ludzi, jacy mu odpowiadają i z drugiej strony, jeśli jest prawdziwym autorytetem, jego osobowość kształtuje współpracowników. Inna sprawa, że działa to zawsze, również gdy dowódca jest zerem. To ostatnie, o ile utrzyma się dłużej, powoduje degradację całej struktury. Niepokorni uciekają, a reszta się przystosowuje.
W interesujący sposób pisarz pokazuje różnice w mentalności służb specjalnych w zależności od narodu i jego historii. Bardzo celnie charakteryzuje Szwecję, Polskę i Rosję, choć wydaje mi się, że i tak za mało oddaje potęgę i unikalność służb rosyjskich. Ucieka nieco stara prawda wywiadu, że najlepszy wywiad to ten, o którym nigdy się nie słyszy. Nawet zwycięstwo, jeśli staje się wiadomością publiczną, nie jest do końca wygraną w tym świecie tajemnic. Prawdziwym sukcesem jest ten, który przypisywany jest każdemu, tylko nie prawdziwemu sprawcy. To jednak tylko taka dygresja.
Powieść była reklamowana jako odsłaniająca tajemnice polskiego wywiadu, jednak po jej przeczytaniu nie znalazłem niczego, co by mogło takie stwierdzenia uzasadniać. Mimo tego jest naprawdę bardzo dobra i stanowić będzie świetną lekturę dla każdego lubiącego klimat walki tajnych służb. Może nieco niesmaku wzbudzić w sympatykach prawicy, a w szczególności PiS, gdyż ocena ich działalności w sprawie bezpieczeństwa państwa jest w niej zdecydowanie negatywna, ale cóż, tak chyba kiedyś ostatecznie oceni je historia. Przy masowych czystkach zawsze ułatwia się wejście wątpliwym elementom, gdyż nabór musi być równie masowy, co siłą rzeczy uniemożliwia prawdziwą weryfikację. Nie tylko zresztą prawicy przylepił autor łatkę. Znajdziemy też wyraźnie ataki personalne wobec kolegi po fachu, mam wrażenie, iż przekraczające zwykła krytykę do tego stopnia, że aż budzące podejrzenie o jakieś porachunki osobiste. Pomimo pewnych szczególików budzących wątpliwości co do realiów pracy agentów* całość sprawia bardzo profesjonalne wrażenie. Autentyczny klimat działania służb, celnie ubarwiony specyfiką narodową, rewelacyjne i świeże spojrzenie na pewne aspekty działania wywiadów i naszej historii, a także barwne postacie drugoplanowe ukazujące autora jako bystrego obserwatora oraz fabuła ciekawa do samego końca – wszystko to sprawia, iż z całą pewnością po Nielegalnych warto sięgnąć, o czym Was z przekonaniem zapewniam
źródło:
http://klub-aa.blogspot.com/2012/01/n...
Tytuł nawiązuje do nielegalnych, czyli agentów wywiadu pracujących za granicą pod sfabrykowaną tożsamością i bez ochrony prawnej, czyli nielegałów. Ponieważ tajne służby i wywiad w szczególności są to jedne z moich ulubionych klimatów, rzuciłem się na lekturę niczym wygłodniały pies na michę.
Od pierwszych stron powieść wciąga. Czyta się ją szybko i trudno się od niej oderwać. To w dużej mierze zasługa prostego, dynamicznego stylu. Oszczędnego, ale jednocześnie na tyle plastycznego, by stworzyć w umyśle czytelnika wyraziste obrazy i pozwolić mu się przenieść na miejsce akcji.
Fabuła nie jest specjalnie skomplikowana. IPN otrzymuje informację o zakopanej na terenie twierdzy brzeskiej skrzyni z tajnymi dokumentami NKWD z 1941 roku, które ze względu na zawarte w nich informacje o radzieckiej agenturze w Polsce mogą być prawdziwym mieczem Damoklesa nie tylko dla polskich obecnych polityków. Zadanie wydobycia tego skarbu otrzymuje tajna komórka naszego wywiadu na której czele stoi Konrad Wolski. Dla wszystkich jest oczywiste, że do wyścigu i walki o zawartość tajemniczej skrzyni staną z naszym asem wywiadu i jego ludźmi służby rosyjskie, a być może i inne, o ile się tylko o sprawie dowiedzą. Jak się ta cała afera zakończy oczywiście nie zdradzę.
Czytelnikom przyzwyczajonym do klasycznego schematu powielanego w większości powieści; czyli głównego bohatera, głównego wątku i świata kręcącego się wokół nich, może przeszkadzać drugi główny wątek Nielegalnych, czyli historia Hansa Jorgensena, obywatela Szwecji, a w rzeczywistości oficera radzieckiego wywiadu od dziesięcioleci działającego na Zachodzie. Oba główne wątki oczywiście się łączą, choć nie permanentnie, a akcja przeskakuje raz do Szwecji, to znów na teren Polski i jej wschodnich sąsiadów. W dodatku wielokrotnie cofamy się w czasie aż do początków II Wojny Światowej. Przyzwyczajonym do stylu Alistaira MacLeana może to przeszkadzać, ale mi bardzo odpowiada, gdyż ułatwia czytelnikowi odczucie, jakich przeszkód doznaje agent wywiadu lub innych służ próbujący działać w stanie chronicznego braku informacji i stałej świadomości, iż każdy nieznany mu fakt może spowodować nieprzewidziane i nieprzewidywalne skutki. W moim odczuciu dzięki temu zabiegowi udało się autorowi pokazać, jak jedne zdarzenia spoza naszego horyzontu postrzegania wpływają na inne, które widzimy, bardzo często odległe w czasie i przestrzeni, a agenci muszą próbować przewidywać ich przebieg.
Powieść wyjątkowo solidnie osadzona jest w realiach polskich służb. Specyficzne maniery i język, którymi posługuje się grupa Konrada mogą drażnić niektórych czytelników. Ja jednak uważam, iż autor świetnie oddał sposób w jaki charyzmatyczny przywódca oddziałuje na zachowanie swoich ludzi, na kulturę korporacyjną, jak by powiedział teoretyk socjologii biznesu. Widać to nawet w przysłowiu „jaki pan, taki kram”, ale im bardziej hermetyczna grupa, im bardziej elitarna, tym wyraźniejsze są te cechy. Przestają być one tylko zachowaniami na pokaz, lecz stają się autentycznym sposobem patrzenia, wysokiej samooceny i polegania na współpracownikach. Jednostki nie potrafiące się dopasować są z takich zamkniętych środowisk wcześniej czy później rugowane. Szef, nie tylko w tajnych, elitarnych strukturach, automatycznie dobiera sobie ludzi, jacy mu odpowiadają i z drugiej strony, jeśli jest prawdziwym autorytetem, jego osobowość kształtuje współpracowników. Inna sprawa, że działa to zawsze, również gdy dowódca jest zerem. To ostatnie, o ile utrzyma się dłużej, powoduje degradację całej struktury. Niepokorni uciekają, a reszta się przystosowuje.
W interesujący sposób pisarz pokazuje różnice w mentalności służb specjalnych w zależności od narodu i jego historii. Bardzo celnie charakteryzuje Szwecję, Polskę i Rosję, choć wydaje mi się, że i tak za mało oddaje potęgę i unikalność służb rosyjskich. Ucieka nieco stara prawda wywiadu, że najlepszy wywiad to ten, o którym nigdy się nie słyszy. Nawet zwycięstwo, jeśli staje się wiadomością publiczną, nie jest do końca wygraną w tym świecie tajemnic. Prawdziwym sukcesem jest ten, który przypisywany jest każdemu, tylko nie prawdziwemu sprawcy. To jednak tylko taka dygresja.
Powieść była reklamowana jako odsłaniająca tajemnice polskiego wywiadu, jednak po jej przeczytaniu nie znalazłem niczego, co by mogło takie stwierdzenia uzasadniać. Mimo tego jest naprawdę bardzo dobra i stanowić będzie świetną lekturę dla każdego lubiącego klimat walki tajnych służb. Może nieco niesmaku wzbudzić w sympatykach prawicy, a w szczególności PiS, gdyż ocena ich działalności w sprawie bezpieczeństwa państwa jest w niej zdecydowanie negatywna, ale cóż, tak chyba kiedyś ostatecznie oceni je historia. Przy masowych czystkach zawsze ułatwia się wejście wątpliwym elementom, gdyż nabór musi być równie masowy, co siłą rzeczy uniemożliwia prawdziwą weryfikację. Nie tylko zresztą prawicy przylepił autor łatkę. Znajdziemy też wyraźnie ataki personalne wobec kolegi po fachu, mam wrażenie, iż przekraczające zwykła krytykę do tego stopnia, że aż budzące podejrzenie o jakieś porachunki osobiste. Pomimo pewnych szczególików budzących wątpliwości co do realiów pracy agentów* całość sprawia bardzo profesjonalne wrażenie. Autentyczny klimat działania służb, celnie ubarwiony specyfiką narodową, rewelacyjne i świeże spojrzenie na pewne aspekty działania wywiadów i naszej historii, a także barwne postacie drugoplanowe ukazujące autora jako bystrego obserwatora oraz fabuła ciekawa do samego końca – wszystko to sprawia, iż z całą pewnością po Nielegalnych warto sięgnąć, o czym Was z przekonaniem zapewniam
źródło:
http://klub-aa.blogspot.com/2012/01/n...
February 21, 2025
2,5/5
Dużo się dzieje (chwilami za dużo). Bardzo zmienna dynamika książki. Niektóre rozdziały naładowane informacjami i zdarzeniami, inne nic nie wnoszą do historii. Bardzo ubogo budowane postaci kobiece, których jest niewiele. Raczej nie sięgnę po kolejne części.
Dużo się dzieje (chwilami za dużo). Bardzo zmienna dynamika książki. Niektóre rozdziały naładowane informacjami i zdarzeniami, inne nic nie wnoszą do historii. Bardzo ubogo budowane postaci kobiece, których jest niewiele. Raczej nie sięgnę po kolejne części.
January 7, 2020
Nielegalni - Vincent V. Severski
How I came about to reading this book.
One evening in January of 2012 I was just browsing through the internet and came across an interesting interview in a blog entry on the the webpage www.latkowski.com. Sylwester Latkowski is a Polish director, screenwriter, film producer and a writer. He directed several pretty interesting and from my point of view really good documentary films. However, maybe on another occasion I will elaborate on his films. He also regularly writes and publishes on his blog www.latkowski.com. There I found a very long interview with Vincent V. Severski. In his interview Severski was commenting on the current political situation in Poland, his former job experience at the Polish secret service and his latest book "Nielegalni". I found this interview really interesting and thought that I have to read his book. In an online shop I was able to buy an audiobook version of this book and towards the end of January 2012 saterted listening to it.
About the author
Vincent V. Severski is a pseudonym. The real name of the author is different. Being curious, as I always am, I have done quite an extensive research on the internet trying to get more background information about the identity of Severski. His identity is very well protected. Nowhere on the internet I was able to find his real name. The closest I came about to finding some background information was, that on one of the internet forums someone posted information that he knows very well who Severski really is, but will not disclose his real name, however, mentioned that he is a former Polish inteligence officer who started working for Polish inteligence service still in the 1980s, successfully managed to got through the screening process of the early 1990s and continued to work in the inteligence services of the Democratic Republic of Poland until 2007. In 2007 he voluntarily left the service on his own wish due to the fact that the current political leadership of inteligence services dispised anyone who had experience of working for intligence services during the time of communist Poland of the 1980s. There is a hint in the entry of the internet forum mentioned above that Severski is a son a a Polish Army officer who was stationed in the area of Cracow. Severski himself was a graudate of Jagiellonian University in Cracow where he got degree in law. In the interview with Latkowski Severski discoloses that he has worked on many international assignment all over the world, was a very dedicated officer, one of the best working for the inteligence services. However, as the Kaczynski brothers came to power in 2005, the political leadership of inteligence services changed and, as Severski puts it, unprofessional and incompetent leadership was put in charge of inteligence services, making the daily work quite difficult for very talented and dedicated officers. In more than 20 years of his experience of working for inteligence service Severski has never faced such incompetent management. On the top, he was getting obvious signs of being unwelcomed in the agency due to the fact that he has worked for the inteligence service during the 1980s when Poland was still a Communist country. Severski retired on his own wish in 2007, leaving him lots of time to write a book.
General information and my reflections about the book
"Nielegalni" is a spy novell. Severski mentions in his interview that its a complete work of fiction, however, in the books there are made references to the current political events in Poland, historical events of the World War II, Cold War, First Chechen War etc. Since he is obliged by law to keep any information from his real work experience as a secret he consulted the contents of his book making sure that he would reveal any national security secrets, however, some events described in the book come really close to actual events, the protagonists of the book are fictional, however, what they feel, what they innerly experience as human beings is real and Severski mentions that in the book he encapsulates his own reflections, feelings in some of the protagonists. Thus, although, the book is the work of fiction, what the protagonists innerly experience, reflect and feel is real. That is the reason why I like this book. On many occasions in the book, there are long descriptions of the feelings, thoughts of the protagonists. The reader can really get into the heads of the main protagonists. I found myself getting deeply emotionally involved in the reading that on many occasions the long descriptions were so emotionally contagious that I found myself feeling the exact feelings that the fictional character was experiencing at the given moment. The reader of the audiobook did a really excellent job and perhaps the experience of listening made it even more emotionally involving.
Plot (spoiler will follow)
The books has many intertwined plots. Its really difficult to summurize it. The main protagonists are:
Polish inteligence crew of the so called Q department:
Konrad Wolski - one of the main protagonists of the book, head of the Q department
Sara (Konrad's deputy). Has been working many years with Konrad, went thorught some life and death situations with him. She rescued his life during an assignment in Bosnia.
M-Irek (two techies supporting the department)
Lutek (quiet guy, his main tasks are surveiliance)
Marcin (simple minded guy, very dedicated and loyal, however, is forced by internal affairs to spy on the department, which he admits to the rest of the crew)
Hans Joergenson -- illegal espoionage resident working for many years for the Soviet Union, currently for Russia. Hans Joergens is of Polish nationality, as a 16 year old boy his family was killed by what he originally thought were Polish partisants, later it turned out that it were Soviets, dressed in Polish army uniforms. This fact was used by Soviet secret Service NKVD and Hans Joergens (whose name at the time was different) was drafted and trained as an agent of NKVD. Toward the end of Second World War he was placed with a German women in the German city of Flensburg. Allegedly his father was a Dane, who served in German army and who died in the eastern front. After some time of living in Germany Hans Joergensen got instructions to move with his fictional mother to Danmark, got there educated, got his first job. Later on he got instructions to move to Sweden, initially worked as a journalist, later got a job with immigration authority and for many years was arrenging for various Soviet spies fake identities as an immigration officer. Meanwhile he got married to a Swedish woman, got a child, got older and retired. At the time we get to know him in the book he is 80 years old, lives alone, because his wife has passed away already several years ago.
Karl Joergensen -- son of Hans Joergensen. As we get to know him closely in the book he is an inteligence officer working for the Sweidish military intelligence. However, he has no connection to Soviets and only at the end of the book learns the real identity of his father and that his father has been for more than 60 years working for the Russians. Hans Joergensen has kept as a secret his 2nd life of a Russian spy, in fact even misinformed Russians that his son was working for Swedish military inteligence. What is interesting that without much intervention from his father, Karl ended up also working for inteligence services. Toward the end of the book as Karl finds out his father real identity and learns about his second life as a spy, he does not turn away from his father, but even shows more love and support towards his father.
Tatar - Russian spy who was send to Sweden to execute Hans Joergensen, as the headquarters of Russian Inteligence in Moscow suspected that Hans Joergensen might toward the end of his life reveal his real identity to the Swedish authorities.
Jagan - Russian spetsnaz agent, was send to Sweden along with Tatar. Tatar was the brain of the operation of Hans Joergensen assasination. Jagan, was supposed to carry it out. The operation was planned very well, assasination was supposed to be carried out in such a way that Hans Joergensens death was to appear as natural. Jagan, as we learn in the book was a Russian soldier of the First Chechen war. We learn about his horrific experiences from the war. Jagan suspects that Tatar will kill him at the end of the operation. He event tempers with his gun making it disfunctional, which later turns out to be a great mistake as they are sieged by Sweidish police in the house of Hans Joergenson. Tatar dies, however, until his death show loyalty towards Jagan. Tatar dies in the siege, Jagan manages to escape and makes it back to Russia. Their assignment is not fulfilled. Both Joergensens manage to survive the attact of Tatar and Jagan. Hans Joergenson probably manages to defect and passes all his secrets to Swedish inteligence services.
Rupert - son of a Polish minister of Defense, works at the Polish Institute of Remembrence, historical research agency reseraching and archiving crimes of Communist regime and 2nd World War. He turns out later to be also working for the Russians. Konrads team discloses this.
Misha Popovski -- Russian inteligence officer who on many occasion was crossing ways of Konrad Wolski. The book end with a long dialogue between Misha nad Konrad, where Misha disloses that Ruperts father is also Russian spy. The long conversation between Konrad and Misha takes place in Brussels, is an exchange of view between the two agents on politics, history. Quite interesting dialogue. Among other things also the real story of Marian Zacharski is discussed.
Travis -- second protagonist of the book who turns out to be an illegal espionage resident. However, Travis is placed by Polish inteligence forces in todays Minsk, Bellarussia. At one point the crew of Konrad joins him in Belurusia in order to complete a secret mission of Polish inteligence forces.Travis goes through some difficult times as an illegal agent. He is almost disclosed, needs to commit murder to conceal his real identity and lives with the fact of commiting murder all by himself. Travis manages to recruit an officer of Belarussian KGB.
Karol Safir al Salama -- al-Kaida member of Polish identity. The book begins as Kondrad Wolski returns to Warsaw from two month assignment in Yemen where he was hunting down Karol together with another MI6 agenet, William Stenton. It is a marginal character. However, at the end of the book we learn, that Sara has met him during her travel to Ukraine where she was supposed to meet Travis. During Saras travel to Ukraine in the middle of the book, Sara met a mesterious guy on the bus and fell in love with him. The name of this guy is Alexadner "Olek" Kurtz. Later, at the end of the book, as Sara opens a message which has arrived her desk, it turns out that this misterous guy was Karol Safir al Salama.
Main plot of the book revolves around a secret archive of the Soviet inteligence service NKVD which was hidden right before the German invasion on Soviet Union in June of 1941 in the Brest Fortress. Polish, Belarussian and Russian inteligence agencies are after this archive, which was burried 1,5 meter deep underground on the premises of the Brest Fortress. The exact location of the archive is unknown, until an 80 year old professor tells his war story to the director of the Polish Institute of Remembrance. Naturally Russians find this out immediately, since Rupert, the assistant of the director is a Russian spy. Konrad with his department get an assignment of recovering the NKVD archive and smuggling it back to Poland. The archive is also crucial for understanding how penetrated with the Soviet spies was the Polish government of the 1930s and the underground Polish Home Army (AK).The archives might also contain some information about the grandfather of the current Polish president and it become a big political issue as well for the Polish government. Konrad with his team get a lot of pressure from the political leadership of the secret services to retrieve the archive as soon as possible. On the other hand the archive is also quite important for the Russian inteligence. They consider it as their own property. The only problem they face is that Brest is today located in Belarussia and in order ot retrieve it they need to do it secretly, since they don't trust completely the regime of Alexander Lukashenko.At the end of the book a steel box with the archive is retrieved by Konrad and his team. However, we never learn if the contents are any useful or if the box has even made it to Poland. In the conversation between Misha and Konrad which takes place at the end of the book, where they meet in Brusseles, Konrad indicates that the steel box with the archive is still located in Belarussia. However, Konrad never confirms this 100%. Konrad also reports to his bosses that mission of retrieving the archive has been acomplished, however, he does not disclose the details, and only states in a conversation with the head of Polish inteligence that all the details are stated in a report which he submits. This is an open end in the book.
As follow up of this book i would like to watch one time the Russian movie released on 2010 "Brest Fortress" showing the invasion of the Soviet Union by the Nazi Germany. I looked at the trailer and it looks pretty interesting and is considered as one of the best Russian war movies filmed ever.
How I came about to reading this book.
One evening in January of 2012 I was just browsing through the internet and came across an interesting interview in a blog entry on the the webpage www.latkowski.com. Sylwester Latkowski is a Polish director, screenwriter, film producer and a writer. He directed several pretty interesting and from my point of view really good documentary films. However, maybe on another occasion I will elaborate on his films. He also regularly writes and publishes on his blog www.latkowski.com. There I found a very long interview with Vincent V. Severski. In his interview Severski was commenting on the current political situation in Poland, his former job experience at the Polish secret service and his latest book "Nielegalni". I found this interview really interesting and thought that I have to read his book. In an online shop I was able to buy an audiobook version of this book and towards the end of January 2012 saterted listening to it.
About the author
Vincent V. Severski is a pseudonym. The real name of the author is different. Being curious, as I always am, I have done quite an extensive research on the internet trying to get more background information about the identity of Severski. His identity is very well protected. Nowhere on the internet I was able to find his real name. The closest I came about to finding some background information was, that on one of the internet forums someone posted information that he knows very well who Severski really is, but will not disclose his real name, however, mentioned that he is a former Polish inteligence officer who started working for Polish inteligence service still in the 1980s, successfully managed to got through the screening process of the early 1990s and continued to work in the inteligence services of the Democratic Republic of Poland until 2007. In 2007 he voluntarily left the service on his own wish due to the fact that the current political leadership of inteligence services dispised anyone who had experience of working for intligence services during the time of communist Poland of the 1980s. There is a hint in the entry of the internet forum mentioned above that Severski is a son a a Polish Army officer who was stationed in the area of Cracow. Severski himself was a graudate of Jagiellonian University in Cracow where he got degree in law. In the interview with Latkowski Severski discoloses that he has worked on many international assignment all over the world, was a very dedicated officer, one of the best working for the inteligence services. However, as the Kaczynski brothers came to power in 2005, the political leadership of inteligence services changed and, as Severski puts it, unprofessional and incompetent leadership was put in charge of inteligence services, making the daily work quite difficult for very talented and dedicated officers. In more than 20 years of his experience of working for inteligence service Severski has never faced such incompetent management. On the top, he was getting obvious signs of being unwelcomed in the agency due to the fact that he has worked for the inteligence service during the 1980s when Poland was still a Communist country. Severski retired on his own wish in 2007, leaving him lots of time to write a book.
General information and my reflections about the book
"Nielegalni" is a spy novell. Severski mentions in his interview that its a complete work of fiction, however, in the books there are made references to the current political events in Poland, historical events of the World War II, Cold War, First Chechen War etc. Since he is obliged by law to keep any information from his real work experience as a secret he consulted the contents of his book making sure that he would reveal any national security secrets, however, some events described in the book come really close to actual events, the protagonists of the book are fictional, however, what they feel, what they innerly experience as human beings is real and Severski mentions that in the book he encapsulates his own reflections, feelings in some of the protagonists. Thus, although, the book is the work of fiction, what the protagonists innerly experience, reflect and feel is real. That is the reason why I like this book. On many occasions in the book, there are long descriptions of the feelings, thoughts of the protagonists. The reader can really get into the heads of the main protagonists. I found myself getting deeply emotionally involved in the reading that on many occasions the long descriptions were so emotionally contagious that I found myself feeling the exact feelings that the fictional character was experiencing at the given moment. The reader of the audiobook did a really excellent job and perhaps the experience of listening made it even more emotionally involving.
Plot (spoiler will follow)
The books has many intertwined plots. Its really difficult to summurize it. The main protagonists are:
Polish inteligence crew of the so called Q department:
Konrad Wolski - one of the main protagonists of the book, head of the Q department
Sara (Konrad's deputy). Has been working many years with Konrad, went thorught some life and death situations with him. She rescued his life during an assignment in Bosnia.
M-Irek (two techies supporting the department)
Lutek (quiet guy, his main tasks are surveiliance)
Marcin (simple minded guy, very dedicated and loyal, however, is forced by internal affairs to spy on the department, which he admits to the rest of the crew)
Hans Joergenson -- illegal espoionage resident working for many years for the Soviet Union, currently for Russia. Hans Joergens is of Polish nationality, as a 16 year old boy his family was killed by what he originally thought were Polish partisants, later it turned out that it were Soviets, dressed in Polish army uniforms. This fact was used by Soviet secret Service NKVD and Hans Joergens (whose name at the time was different) was drafted and trained as an agent of NKVD. Toward the end of Second World War he was placed with a German women in the German city of Flensburg. Allegedly his father was a Dane, who served in German army and who died in the eastern front. After some time of living in Germany Hans Joergensen got instructions to move with his fictional mother to Danmark, got there educated, got his first job. Later on he got instructions to move to Sweden, initially worked as a journalist, later got a job with immigration authority and for many years was arrenging for various Soviet spies fake identities as an immigration officer. Meanwhile he got married to a Swedish woman, got a child, got older and retired. At the time we get to know him in the book he is 80 years old, lives alone, because his wife has passed away already several years ago.
Karl Joergensen -- son of Hans Joergensen. As we get to know him closely in the book he is an inteligence officer working for the Sweidish military intelligence. However, he has no connection to Soviets and only at the end of the book learns the real identity of his father and that his father has been for more than 60 years working for the Russians. Hans Joergensen has kept as a secret his 2nd life of a Russian spy, in fact even misinformed Russians that his son was working for Swedish military inteligence. What is interesting that without much intervention from his father, Karl ended up also working for inteligence services. Toward the end of the book as Karl finds out his father real identity and learns about his second life as a spy, he does not turn away from his father, but even shows more love and support towards his father.
Tatar - Russian spy who was send to Sweden to execute Hans Joergensen, as the headquarters of Russian Inteligence in Moscow suspected that Hans Joergensen might toward the end of his life reveal his real identity to the Swedish authorities.
Jagan - Russian spetsnaz agent, was send to Sweden along with Tatar. Tatar was the brain of the operation of Hans Joergensen assasination. Jagan, was supposed to carry it out. The operation was planned very well, assasination was supposed to be carried out in such a way that Hans Joergensens death was to appear as natural. Jagan, as we learn in the book was a Russian soldier of the First Chechen war. We learn about his horrific experiences from the war. Jagan suspects that Tatar will kill him at the end of the operation. He event tempers with his gun making it disfunctional, which later turns out to be a great mistake as they are sieged by Sweidish police in the house of Hans Joergenson. Tatar dies, however, until his death show loyalty towards Jagan. Tatar dies in the siege, Jagan manages to escape and makes it back to Russia. Their assignment is not fulfilled. Both Joergensens manage to survive the attact of Tatar and Jagan. Hans Joergenson probably manages to defect and passes all his secrets to Swedish inteligence services.
Rupert - son of a Polish minister of Defense, works at the Polish Institute of Remembrence, historical research agency reseraching and archiving crimes of Communist regime and 2nd World War. He turns out later to be also working for the Russians. Konrads team discloses this.
Misha Popovski -- Russian inteligence officer who on many occasion was crossing ways of Konrad Wolski. The book end with a long dialogue between Misha nad Konrad, where Misha disloses that Ruperts father is also Russian spy. The long conversation between Konrad and Misha takes place in Brussels, is an exchange of view between the two agents on politics, history. Quite interesting dialogue. Among other things also the real story of Marian Zacharski is discussed.
Travis -- second protagonist of the book who turns out to be an illegal espionage resident. However, Travis is placed by Polish inteligence forces in todays Minsk, Bellarussia. At one point the crew of Konrad joins him in Belurusia in order to complete a secret mission of Polish inteligence forces.Travis goes through some difficult times as an illegal agent. He is almost disclosed, needs to commit murder to conceal his real identity and lives with the fact of commiting murder all by himself. Travis manages to recruit an officer of Belarussian KGB.
Karol Safir al Salama -- al-Kaida member of Polish identity. The book begins as Kondrad Wolski returns to Warsaw from two month assignment in Yemen where he was hunting down Karol together with another MI6 agenet, William Stenton. It is a marginal character. However, at the end of the book we learn, that Sara has met him during her travel to Ukraine where she was supposed to meet Travis. During Saras travel to Ukraine in the middle of the book, Sara met a mesterious guy on the bus and fell in love with him. The name of this guy is Alexadner "Olek" Kurtz. Later, at the end of the book, as Sara opens a message which has arrived her desk, it turns out that this misterous guy was Karol Safir al Salama.
Main plot of the book revolves around a secret archive of the Soviet inteligence service NKVD which was hidden right before the German invasion on Soviet Union in June of 1941 in the Brest Fortress. Polish, Belarussian and Russian inteligence agencies are after this archive, which was burried 1,5 meter deep underground on the premises of the Brest Fortress. The exact location of the archive is unknown, until an 80 year old professor tells his war story to the director of the Polish Institute of Remembrance. Naturally Russians find this out immediately, since Rupert, the assistant of the director is a Russian spy. Konrad with his department get an assignment of recovering the NKVD archive and smuggling it back to Poland. The archive is also crucial for understanding how penetrated with the Soviet spies was the Polish government of the 1930s and the underground Polish Home Army (AK).The archives might also contain some information about the grandfather of the current Polish president and it become a big political issue as well for the Polish government. Konrad with his team get a lot of pressure from the political leadership of the secret services to retrieve the archive as soon as possible. On the other hand the archive is also quite important for the Russian inteligence. They consider it as their own property. The only problem they face is that Brest is today located in Belarussia and in order ot retrieve it they need to do it secretly, since they don't trust completely the regime of Alexander Lukashenko.At the end of the book a steel box with the archive is retrieved by Konrad and his team. However, we never learn if the contents are any useful or if the box has even made it to Poland. In the conversation between Misha and Konrad which takes place at the end of the book, where they meet in Brusseles, Konrad indicates that the steel box with the archive is still located in Belarussia. However, Konrad never confirms this 100%. Konrad also reports to his bosses that mission of retrieving the archive has been acomplished, however, he does not disclose the details, and only states in a conversation with the head of Polish inteligence that all the details are stated in a report which he submits. This is an open end in the book.
As follow up of this book i would like to watch one time the Russian movie released on 2010 "Brest Fortress" showing the invasion of the Soviet Union by the Nazi Germany. I looked at the trailer and it looks pretty interesting and is considered as one of the best Russian war movies filmed ever.
March 23, 2020
10/10, bardzo mi się podoba :) Nie wygląda na to od początku, ale jest wciągająca i z ciekawym tłem.
October 29, 2025
Geniala! Jak wszystko co wychodzi spod piora tego Autora.
January 23, 2024
Bardzo się ekscytowałam, że w końcu zacznę serię „Nielegalnych”. Od mamy słyszałam, że jest świetna. W końcu nadszedł czas na pierwszy tom. I to, co mogę Wam powiedzieć na wstępie to, że powieść jest zdecydowanie przegadana.
Władzę w Polsce obejmuje prawica. Dla wszystkich służb to oznacza zmiany. Konrad Wolski wraca z Bliskiego Wschodu. Jego misja złapania polskiego łącznika Al.-Kaidy nie powiodła się. W Warszawie on i jego zespół dostają zadanie: ma znaleźć i przywieźć do Polski skrzynię, która jest zakopana w twierdzy brzeskiej. Według IPN w tej skrzyni są akta, które mogą doprowadzić do kryzysu na linii Warszawa-Moskwa. Co wspólnego z tym wszystkim ma Hans Jorgensen – Szwed, który codziennie szuka w prasie niewinnie wyglądających ogłoszeń? Ogłoszeń, które dla innych nic nie znaczą, a dla niego są to ukryte wiadomości? Czemu pułkownik Stiepanowycz z mińskiego KGB zginął?
Pierwsze 100 stron czytało mi się bardzo ciężko. Nie mogłam nawet słuchać muzyki, bo mnie to rozpraszało. Potem mogłam czytać i nic mi już nie przeszkadzało. Niestety, ale ta powieść jest nierówna. To takie pasmo momentów wciągających i tych, które dłużą się niesamowicie. Odniosłam też wrażenie, że jest przegadana. Pewne opisy i sytuacje były zbędne. Po tych pierwszych 100 stronach w miarę się odnajdywałam w rozróżnianiu bohaterów i jaki kraj reprezentują.
Podobało mi się, że wątki początkowo wydające się na niepowiązane ze sobą – w końcowym rozrachunku połączyły się w jeden wspólny. Bałam się, że to wszystko zostanie rozdrobnione na wiele nic nieznaczących zakończeń.
Końcowe rozdziały to coś trudnego do oceny. O ile wątek Sary i to, co odkryła mnie zaintrygowało i zaskoczyło, bo nie tego się spodziewałam. To o tyle ostatnie sceny z udziałem Wolskiego nie miały dla mnie żadnego ładu i składu. Miałam wrażenie, że zostały napisane przez osobę, która nie była trzeźwa. To było tak pogmatwane, że nie jestem pewna czy wszystko dobrze zrozumiałam.
Podsumowując: w porządku książka, ale spodziewałam się, że spodoba mi się dużo bardziej. Sięgnę po kolejny tom z nadzieją, że będzie lepszy od debiutu. Przeraża mnie tylko to, że kolejne części są tak samo długie.
Władzę w Polsce obejmuje prawica. Dla wszystkich służb to oznacza zmiany. Konrad Wolski wraca z Bliskiego Wschodu. Jego misja złapania polskiego łącznika Al.-Kaidy nie powiodła się. W Warszawie on i jego zespół dostają zadanie: ma znaleźć i przywieźć do Polski skrzynię, która jest zakopana w twierdzy brzeskiej. Według IPN w tej skrzyni są akta, które mogą doprowadzić do kryzysu na linii Warszawa-Moskwa. Co wspólnego z tym wszystkim ma Hans Jorgensen – Szwed, który codziennie szuka w prasie niewinnie wyglądających ogłoszeń? Ogłoszeń, które dla innych nic nie znaczą, a dla niego są to ukryte wiadomości? Czemu pułkownik Stiepanowycz z mińskiego KGB zginął?
Pierwsze 100 stron czytało mi się bardzo ciężko. Nie mogłam nawet słuchać muzyki, bo mnie to rozpraszało. Potem mogłam czytać i nic mi już nie przeszkadzało. Niestety, ale ta powieść jest nierówna. To takie pasmo momentów wciągających i tych, które dłużą się niesamowicie. Odniosłam też wrażenie, że jest przegadana. Pewne opisy i sytuacje były zbędne. Po tych pierwszych 100 stronach w miarę się odnajdywałam w rozróżnianiu bohaterów i jaki kraj reprezentują.
Podobało mi się, że wątki początkowo wydające się na niepowiązane ze sobą – w końcowym rozrachunku połączyły się w jeden wspólny. Bałam się, że to wszystko zostanie rozdrobnione na wiele nic nieznaczących zakończeń.
Końcowe rozdziały to coś trudnego do oceny. O ile wątek Sary i to, co odkryła mnie zaintrygowało i zaskoczyło, bo nie tego się spodziewałam. To o tyle ostatnie sceny z udziałem Wolskiego nie miały dla mnie żadnego ładu i składu. Miałam wrażenie, że zostały napisane przez osobę, która nie była trzeźwa. To było tak pogmatwane, że nie jestem pewna czy wszystko dobrze zrozumiałam.
Podsumowując: w porządku książka, ale spodziewałam się, że spodoba mi się dużo bardziej. Sięgnę po kolejny tom z nadzieją, że będzie lepszy od debiutu. Przeraża mnie tylko to, że kolejne części są tak samo długie.
April 20, 2015
Od razu na wstępie napiszę, że książka ta nie jest rozwijającym wyobraźnię dziełem sztuki. Nie ukazuje też autentycznych technik szpiegowskich, jak próbowano ją reklamować.
Autor może i był prawdziwym oficerem wywiadu, ale niestety nie jest prawdziwym pisarzem. Fabuła jest banalna, słownictwo nieskomplikowane, postacie jak z bajki (nieludzko niegodziwe albo kryształowo dobre). Polski wywiad to ludzie honoru, którzy zawsze pomogą. Ewakuują agenta, bo coś mu się odwidziało i jest to oczywistość, robią to bez chwili zawahania. Jeśli trafi się menda, to jest to szef - politykier. Za to wróg to zwyrodnialec, zabijający swoich współpracowników gdy przestają być potrzebni. Słabe to.
Dodatkowo nawet nie wczytując się w tekst dokładnie, ciągle napotyka się nieścisłości, dziwne przeskoki akcji (bohater jest w domu i coś robi, po czym nagle jest w pracy i z kimś rozmawia...), błędy stylistyczne, powtórzenia wyrazów, które poskreślałaby nauczycielka w podstawówce i obniżyła ocenę, gdyby to było wypracowanie.
Wychodzą braki warsztatowe "pisarza" i brak staranności wydawcy.
Autora marketingowcy próbują przedstawiać jako polskiego Suworowa... To tak jakby porównać hot doga z budki na ulicy do wykwintnego obiadu w drogiej restauracji.
Od początku czytania miałem wrażenie, że Vincent V. Severski tak naprawdę nie chciał napisać książki o pracy wywiadu, tylko scenariusz hollywoodzkiego filmu akcji.
Jeśli tak potraktować tę książkę, to można ją spokojnie przeczytać. Jako lekka literatura, nie zmuszająca do jakichś głębszych przemyśleń nawet daje radę. Czasami trzeba dać mózgowi odpocząć pomiędzy dwoma wymagającymi elaboratami, prawda?
Udało mi się "Nielegalnych" kupić na jakiejś promocji za kilkanaście złotych, i mniej więcej tyle warto za nią zapłacić. Może kiedyś sięgnę po kolejne części, ale pewnie nie prędko.
Słowem podsumowania, nie dajcie sobie wcisnąć marketingowej ciemnoty, jak to "prawdziwy szpieg ujawnia kulisy".
Autor może i był prawdziwym oficerem wywiadu, ale niestety nie jest prawdziwym pisarzem. Fabuła jest banalna, słownictwo nieskomplikowane, postacie jak z bajki (nieludzko niegodziwe albo kryształowo dobre). Polski wywiad to ludzie honoru, którzy zawsze pomogą. Ewakuują agenta, bo coś mu się odwidziało i jest to oczywistość, robią to bez chwili zawahania. Jeśli trafi się menda, to jest to szef - politykier. Za to wróg to zwyrodnialec, zabijający swoich współpracowników gdy przestają być potrzebni. Słabe to.
Dodatkowo nawet nie wczytując się w tekst dokładnie, ciągle napotyka się nieścisłości, dziwne przeskoki akcji (bohater jest w domu i coś robi, po czym nagle jest w pracy i z kimś rozmawia...), błędy stylistyczne, powtórzenia wyrazów, które poskreślałaby nauczycielka w podstawówce i obniżyła ocenę, gdyby to było wypracowanie.
Wychodzą braki warsztatowe "pisarza" i brak staranności wydawcy.
Autora marketingowcy próbują przedstawiać jako polskiego Suworowa... To tak jakby porównać hot doga z budki na ulicy do wykwintnego obiadu w drogiej restauracji.
Od początku czytania miałem wrażenie, że Vincent V. Severski tak naprawdę nie chciał napisać książki o pracy wywiadu, tylko scenariusz hollywoodzkiego filmu akcji.
Jeśli tak potraktować tę książkę, to można ją spokojnie przeczytać. Jako lekka literatura, nie zmuszająca do jakichś głębszych przemyśleń nawet daje radę. Czasami trzeba dać mózgowi odpocząć pomiędzy dwoma wymagającymi elaboratami, prawda?
Udało mi się "Nielegalnych" kupić na jakiejś promocji za kilkanaście złotych, i mniej więcej tyle warto za nią zapłacić. Może kiedyś sięgnę po kolejne części, ale pewnie nie prędko.
Słowem podsumowania, nie dajcie sobie wcisnąć marketingowej ciemnoty, jak to "prawdziwy szpieg ujawnia kulisy".
August 20, 2018
Nie mam nic na swoje usprawiedliwienie - jeśli narzekałam przy "Zamęcie", ze autor chyba się minął z redakcją, to przy debiucie jest chyba miejscami jeszcze gorzej, choć głównie na poziomie struktury. Wyjść z podziwu nie mogę, że ta książka, która gdzieś na początku zawiera tak pasjonującą scenę jak "bohater wstaje i czyta raport na głos na zebraniu KC czy innego komitetu, przez kilkadziesiąt stron"(*) została w tym kraju bestsellerem. To znaczy rozumiem trochę czemu, bo jak już akcja się zacznie to jest ciekawa i jest w niej strasznie dużo "polskich" tematów (rola polityki historycznej w realnej polityce, odwołania do pogmatwanych historii byłych ziem polskich, historie przemian w wywiadzie, realia pracy, stosunki polsko-rosyjskie, etc.) i to jest może nie znakomicie napisane, ale fascynujące tak czystko społecznie-obyczjowo-politycznie, ale jednak autor wejścia w fabułę nijak nie ułatwia. Nie będę pisać, że to znakomita literatura, ale jak już zaczęło wciągać to wciągnęło i fascynuje mnie to spotkanie z polską psychiką na tyle, że doczytam do końca całość serii pewnie, pomimo wad.
/* liczbę stron przybliżam, bo "czytałam" w audiobooku - trwało to tak z dobre 45 minut....
/* liczbę stron przybliżam, bo "czytałam" w audiobooku - trwało to tak z dobre 45 minut....
April 25, 2016
Martwiło mnie pretensjonalne nazwisko autora, spodziewałem się, że będzie równie pretencjonalna książka o służbach specjalnych napisana pod kątem "byłem, widziałem, tyle co mogę to Wam napiszę". A okazała się to bardzo sprawnie, ciekawie, wielowątkowo napisana powieść, wciągająca i interesująca. Jak opisuje Mińsk, to czuć, że tam był, jak knajpkę w Brukseli, to wiadomo, że opis jej nie był z przewodnika Bruksela w 1 dzień. Główny wątek prowadzony sprawnie, nie rozwlekle.
Książka jest długa, ale to dlatego, że autor prowadzi drobne historie poboczne, w stylu przypominające narrację Mario Puzo i James Clavell'a - porównanie nieco na wyrost, ale niewiele.
Polecam serdecznie
Ps. ani słowa o bohaterach nie piszę, bo:
- są poprawni
- lubi się ich
- ale nie kocha :)
Książka jest długa, ale to dlatego, że autor prowadzi drobne historie poboczne, w stylu przypominające narrację Mario Puzo i James Clavell'a - porównanie nieco na wyrost, ale niewiele.
Polecam serdecznie
Ps. ani słowa o bohaterach nie piszę, bo:
- są poprawni
- lubi się ich
- ale nie kocha :)
July 8, 2018
Spoiler : po tych stronach wszystkich wielu stronach udało się im wykopać skrzynie, myślę Pan Samochodzik nie poradziłby sobie lepiej
Scena z strony 594 zasługuje na wystawianie na wszystkich scenach teatralnych nawet szkolnych :
" - Teraz mnie pocałuj, Lindo.
- Nie mogę ci ufać , Olafie - odrzekła cicho.
- Powiedz : pocałuj mnie ! - nalegał Olaf
- Pocałuj mnie - powiedziała z nieznaczym ociąganiem.
- Pragnę cię..
- Pragnę cię - powtórzyła i zmrużyła oczy.
- Jeszcze raz ! - poprosił cicho, ale zdecydowanie , prawie brutalnie.
- Pragnę cię ! - znów powtórzyła, już z większym zaangażowaniem, i po kilku sekundach dodała : - Obejmij mnie mocniej!"
I tu nastąpił koniec rozdziału 62: taki stosunek urywany.
Scena z strony 594 zasługuje na wystawianie na wszystkich scenach teatralnych nawet szkolnych :
" - Teraz mnie pocałuj, Lindo.
- Nie mogę ci ufać , Olafie - odrzekła cicho.
- Powiedz : pocałuj mnie ! - nalegał Olaf
- Pocałuj mnie - powiedziała z nieznaczym ociąganiem.
- Pragnę cię..
- Pragnę cię - powtórzyła i zmrużyła oczy.
- Jeszcze raz ! - poprosił cicho, ale zdecydowanie , prawie brutalnie.
- Pragnę cię ! - znów powtórzyła, już z większym zaangażowaniem, i po kilku sekundach dodała : - Obejmij mnie mocniej!"
I tu nastąpił koniec rozdziału 62: taki stosunek urywany.
January 4, 2013
W sumie trudno mi oceniać tę książkę. Intryga wciągająca, bohaterowie nieźle skonstruowani - ale językowo? Były takie chwile, że zastanawiałam się czy nie przestać słuchać, zwłaszcza podczas litanii marek przedmiotów używanych przez któregoś z bohaterów. Albo to nadużywanie słowa "ironicznie" - coś za bardzo przypomina "Trędowatą". Bo, zdaje się, w dobrych książkach WIADOMO, gdzie jest ironia, żaden narrator tego pokazywać palcem nie musi.
July 24, 2013
Książkę szybko się czyta, ale te nazwiska szwedzkie żywcem wzięte z powieści Stiega Larssona co było moim zdaniem bardzo denerwujące, zważywszy na to, że pewnie nie są to jedyne skandynawskie nazwiska jakie można by użyć.
April 1, 2013
napisana prostym jezykiem, fajna ksiazka do lubiących czytac o szpiegach i agentach.
March 11, 2013
That is the most awesome book I recently read!
December 22, 2014
Nie da się, straszny język, na przykład:
"Ciężar sprawy, o której powiedział jej Konrad, był na tyle duży, że potrafiła wczuć się w jego rolę."
Itp itd
"Ciężar sprawy, o której powiedział jej Konrad, był na tyle duży, że potrafiła wczuć się w jego rolę."
Itp itd
March 5, 2014
I bought this book on a book fair which took place in Warsaw last year. I will say only one thing - I regret that i haven't read it earlier!!
5/5 - totally!
5/5 - totally!
May 27, 2014
absolutnie fantastyczna, trzyma w napięci od pierwszej do ostatniej strony :)
April 30, 2015
Polecam ze wzgledu na fascynujace ukazanie codziennej pracy wywiadu, nie nalezy jednak spodziewac sie zbyt wiele ani po samej fabule, ani po poziomie literackim. Tal czy siak - moim zdaniem warto!
Displaying 1 - 30 of 76 reviews