"Εγώ δεν ξέρω που αρχίζει και που τελειώνει το πραγματικό και το φανταστικό". Julio Cortazar
Δεύτερος τόμος από τέσσερις, μιας θεματικής συλλογής των αριστουργηματικών διηγημάτων του που έκανε ο ίδιος ο Κορτάσαρ λίγο πριν τον θάνατό του. Τα διηγήματα του Κορτάσαρ συμπυκνώνουν με τον καλύτερο τρόπο τις αισθητικές και οντολογικές του αναζητήσεις. Ο κορυφαίος αργεντινός συγγραφέας ακολουθεί τη φαντασία στα πιο ιλιγγιώδη της άλματα κι αιφνιδιάζει την πραγματικότητα τολμώντας να κοιτάξει τις άγνωστες ή απαράδεκτες πτυχές της, τη ρευστή αίσθηση του χρόνου, την αγωνία μπροστά στο θάνατο, τη μοναξιά, την έλλειψη επικοινωνίας, την ελπίδα. Συγχέει την επιθυμία και το όνειρο με την πραγματικότητα, το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον. Εξουδετερώνει τους εφιάλτες του προβάλλοντάς τους σε καταστάσεις που, παραδόξως, τους δίνουν καθολική ισχύ. Και πετυχαίνει "κάθε διήγημα να είναι μια μαρτυρία έκπληξης, αν όχι μια πρόκληση που θέλει να γεννήσει την έκπληξη στον αναγνώστη".
Julio Cortázar, born Julio Florencio Cortázar Descotte, was an Argentine author of novels and short stories. He influenced an entire generation of Latin American writers from Mexico to Argentina, and most of his best-known work was written in France, where he established himself in 1951.
4.5* Αυτή τη συλλογή διηγημάτων του Κορτάσαρ, της οποίας δεν μπορώ ακριβώς να εντοπίσω, λόγω άγνοιας Ισπανικών, την πρωτότυπη έκδοση, αν και βρήκα εδώ μέσα μιαν αντίστοιχη αγγλική που υπό άλλο τίτλο περιέχει περίπου τα ίδια διηγήματα, είχα πρωτοδιαβάσει το 1999. Ο Κορτάσαρ πάντα μου άρεσε και ιδιαιτέρως αυτή η ενασχόληση με το φανταστικό, με το απρόσμενο. 1ο διήγημα, Σίλβια: πολύ καλό 2ο, Μετά το φαγητό: απρόσμενα αναπάντητο και υπαινικτικό 3ο, Αλλαγη φωτισμού: με λεπτό χιούμορ, το απόλαυσα, και μου φάνηκε εξαιρετικά προσωπικο! 4ο, Λεωφορειο: σκέτη παράνοια; Ή μήπως η έχθρα απέναντι στο διαφορετικό; 5ο, Στο όνομα του Μπόμπι: χμ μέτριο 6ο, Οι φάσεις του Σεβέρο: δεν κατάλαβα τίποτα, κάποιος να μου το εξηγήσει; 7ο, Αξολότλ: μπράβο έμπνευση! Σε οδηγεί με μαεστρία στο να θεωρήσεις την κατάληξη φυσική 8ο, Μια νύχτα ανάσκελα: ΦΟΒΕΡΟ! Ολοκληρωτική αναστροφή! 9ο, Κυκλαδικό Ειδώλιο: πολύ καλό! 10ο, Το τέλος του παιχνιδιού: τι έμπνευση! Από ποια βιώματα ορμώμενος άραγε; 11ο, Γράμμα σε μια δεσποινίδα στο Παρίσι: πόσο απελπιστικά τρυφερό; 12ο, Αληγεις άνεμοι: αυτό δεν εχει να κάνει με το φανταστικό, μόνο με το πραγματικό 13ο και 14ο, Την αγαπάμε τόσο την Γλέντα και Μπουκάλι στη θάλασσα: συνέχεια ή επίμετρο στο 13ο: Θα μπορούσε να συμβαίνει